Αρθρα όπως οι «αγορές έχουν όνομα» ή ο «βίος και η πολιτεία του Πολ Τόμσεν» ανέδειξαν κατ αποκλειστικότητα στο αναγνωστικό κοινό των AegeanTimes, το who-is-who των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από την Ελληνική Οικονομική Κρίση!
Κι αυτό είναι το μείζον πρόβλημα εδώ στη χώρα μας!
Δεν γνωρίζουμε τον «εχθρό»!
Δεν γνωρίζουμε, ποιος είναι ο κάθε ένας από αυτούς που κατά καιρούς εμφανίζονται να μας κατακεραυνώνουν!
Είτε πρόκειται για Ευρωπαίους είτε κόμη και για γείτονες της … μιας ανάσας, που καθημερινά πετούν με τα F-16 τους πάνω από τα κεφάλια μας!
Ετσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια περιοδική παρουσίαση Ευρωπαίων -και όχι μόνο- ηγετών που διαδραμματίζουν ρόλο σε όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα ! Να δούμε τι και πως σκέφτονται οι ίδιοι αλλά και πως σκέφτονται αυτοί που τους εκλέγουν! Πως σκέφτονται δηλαδή οι λαοί τους!
Θα ξεκινήσουμε σήμερα και θα δούμε με μια άλλη ματιά, το νούμερο ένα «εχθρό» της Ελλάδας, που έχει οδηγήσει τη χώρα σε απίστευτες περιπέτειες με σκοπό να προσαρτήσει τη χώρα ως αποικία, ως άλλο ένα Γερμανικό Λάντεν!
Την … άγνωστη Angela Dorothea Kasner-Merkel-Sauer !!!
Πολύ γνωστή εδώ στην Ελλάδα απλά ως … Ανγκελα Μέρκελ!
Η Ανγκελα Μέρκελ έχει εκλεγεί για μια πρώτη θητεία ως Γερμανίδα καγκελάριος το 2005.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ετών της πρώτης θητείας της, αναγκάστηκε να οδηγήσει την Γερμανία μέσα από κάποιες δύσκολες στιγμές, αλλά εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι πολύ δημοφιλής.
Η κακοενδεδυμένη εικόνα της και η φημολογία ότι οι οπαδοί της την φοβούνται, αντίκεινται στην πραγματικότητα, η οποία είναι, η πορεία της προς την κορυφή των Γερμανικών πολιτικών Αξιωμάτων.
Κάποιοι χαρακτήρισαν την κ. Άνγκελα Μέρκελ ως βαρετή, άλλοι ως επαρχιώτισα, άλλοι την υποτίμησαν, λέει ο κ. Detmar Doering, ο επικεφαλής του Φιλελεύθερου Ινστιτούτου στο Potsdam.
Ο Διαχειριστής των AegeanTimes κ.Γιώργος Αδαλής, διαβλέποντας από πολύ νωρίς τους σχεδιασμούς της για την Ελλάδα και την Ευρώπη, την αποκάλεσε σε ένα ιδιαίτερα καυστικό άρθρο του, ως η «βλάχα» της Ευρώπης! Θέλοντας προφανώς να σοκάρει το κοιμόμενο τότε πολιτικό προσωπικό της Ελλάδος, που δεν είχε αντιληφθεί τους σχεδιασμούς της για την πατρίδα μας! Και τελικά τα κατάφερε μπορώ να πω, αφού ανέπτυξε πρώτος, όλο το φάσμα των Γερμανικών σχεδίων για τον Ευρωπαικό Νότο !
Η κ. Μέρκελ είναι αλήθεια ότι αποτελεί την πρώτη καγκελάριο από την πρώην κομμουνιστική Ανατολή, και λέει χαριτολογώντας «οι πολιτικοί δεν χρειάζεται να βασίζονται σε “χάρισμα” για να κερδίσουν τους ψηφοφόρους τους, διότι η ίδια αποτελεί το παράδειγμα, είναι μια πολιτικός, υπέρμαχη του ρεαλισμού».
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν είναι ηλίθιοι - δεν θέλουν μια Britney Spears ως καγκελάριο της Γερμανίας, θέλουν ένα σοβαρό ηγέτη τον οποίον να μπορούν να τον εμπιστευθούν, και η κ. Μέρκελ ικανοποιεί αυτήν την βούληση του Γερμανικού λαού, ξέρει τι κάνει. Αλλά διευκρινίζω, μόνο του Γερμανικού λαού!
Έχει εντυπωσιάσει σίγουρα τούς Γερμανούς, σκοράροντας σε αξιολογήσεις έγκρισης, της τάξης μεγέθους του 60%, στην πορεία της προς τις εκλογές της 27 του Σεπτεμβρίου 2009.
Ως προτεστάντης γυναίκα της Ανατολικής Γερμανίας η κ. Άνγκελα Μέρκελ, 57 ετών, έσπασε το καλούπι της ηγεσίας των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) στην Γερμανία, η οποία παραδοσιακά κυριαρχείται από άνδρες καθολικούς της δυτικής Γερμανίας.
Είναι επίσης διαζευγμένη - αν και κρατά το επώνυμο του πρώτου συζύγου της - και δεν έχει παιδιά.
Οι γερμανοί αναλυτές λένε ότι δεν πτοήθηκε και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στο κόμμα της όταν είδε έναν γίγαντα του κόμματος, τον πρώην καγκελάριο κ. Χέλμουτ Κολ, το όνομα του οποίου, να εμπλέκεται σε “σκάνδαλο” με το ταμείο του κόμματος.
Όταν το όνομα του κ. Χέλμουτ Κολ ενεπλάκη σε ένα “σκάνδαλο” με το ταμείο του κόμματος, αυτή ήταν η πρώτη, πρώην σύμμαχος του Κολ, η οποία ήρθε σε δημόσια ρήξη με τον άνθρωπο ο οποίος την έφερε στο υπουργικό συμβούλιο, γράφοντας ένα πρωτοσέλιδο άρθρο και ζητώντας άμεσα την παραίτησή του!!!
Αλλά αν ο ρόλος της στην ιστορία Κολ, δείχνει ή προκρίνει την αδίστακτη πλευρά του χαρακτήρα της, αυτή υποστηρίζει ότι πρόκειται για “ρεαλισμό” και την πολιτική της ικανότητά της να … συμβιβάζεται!!
Μετά την εκλογή της το 2005 συμμετείχε σε συνασπισμό με τους αντιπάλους της, τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), το 2009 αμφισβήτησε την εκλογή της, και ο υπουργός Εξωτερικών, Frank-Walter Steinmeier.
Αυτό σήμαινε, υπονόμευση των προγραμματισμένων μερικών μεταρρυθμίσεων της ελεύθερης αγοράς τις οποίες προωθούσε η κ. Μέρκελ, και συμφωνώντας με πιο “αριστερά” μέτρα, όπως έναν ελάχιστο μισθό σε ορισμένους τομείς πέτυχε να δώσει τεράστια δημοσιονομικά κίνητρα στην αγορά.
Πολλοί πίστευαν τότε, ότι ο συνασπισμός θα σπάσει σε κομμάτια, αλλά η κ. Μέρκελ κατάφερε να τον κρατήσει ενωμένο, και στην πραγματικότητα να λάβει τα εύσημα για την έξοδο της Γερμανίας από την ύφεση, και τη σύναψη της συμφωνίας η οποία κράτησε στην “ζωή” την Opel, μια ισχυρή οικονομική μονάδα στην Γερμανία.
Έχει επικριθεί από κάποιους μέσα στο δικό της κόμμα για μια προφανή μετατόπιση προς τα αριστερά. Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι αυτό είναι, ένας απλός … “πραγματισμός”.
Εάν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων (exit poll) την επιβεβαιώσουν ξανά, επιτρέποντάς την, να ξεφορτωθεί το SPD ως συνεργάτη της στον υφιστάμενο συνασπισμό υπέρ του FDP, το οποίο είναι και πολύ πιθανό, θα αναστήσει τις υποσχεθείσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της, λένε οι αναλυτές.
Η κ. Άνγκελα Μέρκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο, και ήταν “μηνών” όταν ο πατέρας της, ένας Λουθηρανός πάστορας, του δόθηκε μια ενορία σε μια μικρή πόλη στην Ανατολική Γερμανία στην οποίαν και μετακόμισε.
Μεγάλωσε σε μια αγροτική περιοχή έξω από το Βερολίνο στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία, και έδειξε μεγάλο ταλέντο για τα μαθηματικά, την επιστήμη και τις γλώσσες.
Κέρδισε ένα διδακτορικό στη Φυσική, αλλά αργότερα εργάστηκε ως χημικός σε μια επιστημονική ακαδημία στο Ανατολικό Βερολίνο.
Δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά, σε ηλικία 36 ετών, ασχολήθηκε με το φλέγον δημοκρατικό κίνημα του 1989, και μετά όταν το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, πήρε μια εργασία ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης μετά τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές.
Εντάχθηκε στο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας (CDU) δύο μήνες πριν από την επανένωση της Γερμανίας και μέσα σε τρεις μήνες ήταν στο υπουργικό συμβούλιο Κολ, ως υπουργός υπεύθυνη για τις γυναίκες και τη νεολαία.
Εξελέγη πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας το 2005.
Είναι παντρεμένη με έναν καθηγητή χημείας από το Βερολίνο, τον κ. Joachim Sauer.
Το ζευγάρι δεν έχει παιδιά.
Κι επειδή καλό είναι να θυμόμαστε ποιος παρουσίασε πρώτος την Μέρκελ στην Ελλάδα, ποιος ξεδίπλωσε τους γερμανικούς σχεδιασμούς για τον Ευρωπαϊκό Νότο, σας παραθέτω σήμερα, ένα άρθρο από την εποχή που οι AegeanTimes είχαν αναστείλει προσωρινά την λειτουργία τους (για 10 μήνες) το οποίο δημοσιεύτηκε στην προσωπική ιστοσελίδα του Διαχειριστή μας, οικονομολόγου κ. Γιώργου Αδαλή, το οποίο έχει ιδιαίτερη αξία να διαβαστεί, αν αναλογιστείτε ότι γράφτηκε στις 17 Νοεμβρίου του 2010, όταν οι Ελληνες πολιτικοί παρίσταναν την … «κοιμωμένη του Χαλεπά»!
[Αρθρο του Γιώργου Αδαλή στις 17/11/2010]
| Ποιοι έφεραν την βλάχα της ευρώπης στην εξουσία? - "...Χρησιμοποιώντας πολιτικούς που είχαν λαδωθεί, η Γερμανία διείσδυσε έτσι στις οικονομίες όλων αυτών των κρατών. Ειδικά στην Ελλάδα η διείσδυσή της ήταν ραγδαία κατά την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη..." "...Πολλοί σήμερα στην Ελλάδα, νομίζουν ότι το τεράστιο χρέος της χώρας μας το έχουν χρηματοδοτήσει οι Γερμανοί. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ψέμα..." "...Και ουδείς σήμερα δεν εξηγεί πως ο αδερφός του Σημίτη που ήταν τότε Στέλεχος της Γερμανικής Κυβέρνησης δεν προειδοποίησε τον αδερφό του για αυτό που προδιαγραφόταν..." "...γιοι και τα ανίψια των δυο μεγάλων αυτών πολιτικών, την ώρα που η Μέρκελ διέλυε την Ελλάδα, αυτοί απλά … Κυβερνούσαν!!! Ο ένας μέσα από το το FaceBook και ο άλλος μέσα από το… Playstation..."ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΛΑΝΤΕΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ | ||
 |
Τον περασμένο Απρίλιο είχα αποκαλέσει σε εκπομπή τηλεοπτικού σταθμού την Μέρκελ ως «η βλάχα της Ευρώπης» . Τελικά ίσως είχα άδικο. Ισως τελικά να είναι κάτι πολύ χειρότερο από μια περιφερόμενη βλάχα . Aναθρεμμένη στην Ανατολική Γερμανία, είναι φυσιολογικό να απέχει παρασάγγας από το Ευρωπαϊκό όραμα και προσανατολισμό. Είναι φυσιολογικό να αισθάνεται και η… ίδια ως η βλάχα της Ευρώπης αφού μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που οι νοσταλγοί του Χίτλερ δεν έκρυβαν ποτέ τις ελπίδες τους ότι δεν πέθανε ποτέ και θα έρθει κάποτε να σώσει την Αν.Γερμανία. Κάτι σαν τους οπαδούς του Ελβις ένα πράγμα !!! Η Ανατολικογερμανίδα Μέρκελ, μπορεί να μην καλοείδε ποτέ με θετικό μάτι την πτώση του τείχους του Βερολίνου, όταν όμως εισέπραττε η πατρίδα της τον πακτωλό χρημάτων από την Ε.Ε. για την επανένωση των δύο Γερμανιών τότε δεν μίλησε καθόλου. Όταν όλοι εμείς, και ιδιαίτερα οι κάτοικοι του Ευρωπαϊκού νότου, πληρώσαμε αδρά το κόστος της επανένωσης, εις βάρους των δικών μας περιοχών, η Ανγκέλα δεν μίλησε ποτέ και για τίποτα! Γι αυτό την αποκάλεσα και θα συνεχίσω να την αποκαλώ «η βλάχα της Ευρώπης»! Αλλωστε, και η ίδια δεν σταματά δευτερόλεπτο να διαφημίζει την βλαχομπαρόκ προέλευσή της! Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τι φοράει κάθε φορά που εμφανίζεται στις κάμερες. Ρούχα που θα ζήλευε ακόμα και η ίδια η Μάρλεν Ντίντριχ!! Γιατί τέτοιες ενδυμασίες στην Ευρώπη είχαμε να δούμε από τα χρόνια της … Κατοχής !!! Πέραν του αστείου του πράγματος όμως η υπόθεση κρύβει πολλές σοβαρές πτυχές! Ποιοι αλήθεια έκαναν Καγκελάριο την Μέρκελ? Δεν ήταν τα μεγάλα αφεντικά της Μπούντεσμπανκ ? Δεν την ανέδειξε από το πουθενά το Γερμανικό Τραπεζικό Κεφάλαιο? Ποιον στόχο εξυπηρετεί λοιπόν? Η Μέρκελ (η καλύτερα οι Γερμανικές Τράπεζες), γνωρίζοντας ότι διανύουμε μια εποχή όπου η ΗΠΑ γνωρίζουν την μεγαλύτερη οικονομική τους κρίση μεταπολεμικά, και διαβλέποντας την άνοδο της Ρωσίας, της Κίνας και της Ινδίας στην παγκόσμια αγορά, διέκρινε και κάτι άλλο. Την πτώση της Ε.Ε. συνολικά αλλά και των παραδοσιακών Ευρωπαϊκών δυνάμεων ξεχωριστά. Διέκρινε την μεγάλη οικονομική κρίση που θα έρθει σε λίγο καιρό στην Αγγλία καθώς και την κάμψη της Οικονομίας της Γαλλίας. Με δεδομένη την οικονομική κρίση που διανύει και η Ιταλία, θεώρησε ότι και η Γερμανία θα συμπαρασυρθεί και αυτή στην δίνη! Ετσι με σταθερά βήματα, άρχισε να σχεδιάζει την παραμονή της στην δεύτερη θέση του πίνακα των μεγαλύτερων εξαγωγέων παγκοσμίως, θέση που εποφθαλμιούσαν αρκετές χώρες . Την δεκαετία του 2000 ξεκίνησε η κατασκευή ενός «άρματος», όπου θα «έσερνε» οικονομικά τις χώρες που αντιμετώπιζαν προβλήματα. Στόχος της Μέρκελ ήταν να μετατρέψει σε οικονομικό προτεκτοράτο της Γερμανίας σε πρώτη φάση την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Σε δεύτερη φάση την Ισλανδία και την Ισπανία και κατόπιν να επιχειρήσει να μετατρέψει την Ιταλία (ναι την Ιταλία) όπως άλλωστε το είχε κάνει δύο φορές στο παρελθόν, σε ένα Γερμανικό Λάντεν !!! Με όλες αυτές τις χώρες δεμένες στο άρμα της, η Γερμανία θα αποτελούσε την ηγέτιδα δύναμη σε δύο επίπεδα. Μέσα στην Ε.Ε. αφού πολιτικά οι ψήφοι όλων αυτών των χωρών θα εξασφάλιζαν κρίσιμες αποφάσεις υπέρ της Γερμανίας και ταυτόχρονα θα «γονάτιζε» πολιτικά την Γαλλία και τον Σαρκοζί που παραδοσιακά συγκρούονται σε πολλά θέματα. Καμιά φορά συγκρούονται και χωρίς κανένα απολύτως λόγο έτσι απλά, για να γίνε άλλη μια επίδειξη ισχύος από την κάθε πλευρά. Σε τέτοιες «μάχες» έχουν γίνει θεατές άλλωστε αρκετοί Ελληνες Ευρωβουλευτές. Σε δεύτερο επίπεδο η Γερμανία θα εξασφάλιζε σε παγκόσμιο επίπεδο, την μείωση του ελλείμματος της και την αύξηση των εξαγωγών της τόσο στις χώρες που θα έδενε στο άρμα της όσο και σε χώρες εκτός Ε.Ε. που θα την καθιστούσαν τον κυριότερο συνομιλητή με τους Ρώσους, τους Κινέζους και τους Αμερικανούς. Θα έπαιρνε δηλαδή άτυπα, την θέση του θεσμικού συνομιλητή για λογαριασμό όλης της Ε.Ε. και θα μιλούσε εξ ονόματός της. Το ζητούμενο ήταν, πως θα καταφέρει να δέσει στο άρμα της τις χώρες που είχε στοχεύσει. Η αποκάλυψη του σκανδάλου της Siemens δεν ήταν καθόλου τυχαία χρονικά και θα την εξηγήσουμε παρακάτω. Η Γερμανία, διέφθειρε εκατοντάδες πολιτικούς δε διάφορες χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Κατάφερε να πουλάει για παράδειγμα συστήματα ασφαλείας στους Ολυμπιακούς αγώνες όπως το C4I το οποίο δεν δούλεψε ποτέ. Να πουλάει υποβρύχια που «μπατάρουνε» και να εισπράττει τον λογαριασμό ενώ αυτά δεν υπήρχε περίπτωση να χαρακτηριστούν με οποιονδήποτε τρόπο ως αξιόμαχα. Ισως στην Τουρκία να τα αποκαλούσαν «μπουρμπουλιθρ παπορ» !! Πάντως υποβρύχια δεν ήταν σε καμία περίπτωση! Χρησιμοποιώντας πολιτικούς που είχαν λαδωθεί, η Γερμανία διείσδυσε έτσι στις οικονομίες όλων αυτών των κρατών. Ειδικά στην Ελλάδα η διείσδυσή της ήταν ραγδαία κατά την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη. Και ουδείς σήμερα δεν εξηγεί πως ο αδερφός του Σημίτη που ήταν τότε Στέλεχος της Γερμανικής Κυβέρνησης δεν προειδοποίησε τον αδερφό του για αυτό που προδιαγραφόταν!!!!!! Μέχρι και το 2004, όλες οι χώρες στόχευσης της Γερμανίας είχαν δεθεί στο άρμα της Γερμανίας και ανέλαβε η Μέρκελ να ξεκινήσει την υποδούλωσή τους στον Γερμανικό άξονα. Οι οικονομίες των χωρών αυτών, μέχρι τότε παρουσίαζαν ανθηρά … νούμερα! Ασχετο αν οι αποδώσεις τους στην ουσία δεν ήταν και τόσο … καλές! Η Μέρκελ έβρισκε τρόπους να «δανείζονται» αυτές οι χώρες με σκοπό να αγοράζουν την πραμάτεια της, και οι τράπεζες των χωρών αυτών, έδιναν στους πολίτες δάνεια ακόμη και για διακοπές.. Δάνεια ακόμη και για να παίξουν στο χρηματιστήριο. Δάνεια, δάνεια, δάνεια! Στην Ελλάδα έδιναν και τα γνωστά … «δανειοδάνεια» στους πολίτες με σκοπό να δανείζονται για να πληρώνουν τα δάνειά τους. Όταν η φούσκα κόντευε να σπάσει, η Γερμανία κατάφερε να πουλήσει μεγάλο μέρος των τίτλων όσων είχε δανείσει στις χώρες αυτές σε άλλες χώρες και να μειώσει την συμμετοχή της στον δανεισμό τους. Όχι όμως να την εξαφανίσει. Παράλληλα, με διεφθαρμένους πολιτικούς που λάδωνε πότε η Siemens πότε κάποιος άλλος … Γερμανικός φορέας, οι πολιτικοί των χωρών αυτών, οδηγούσαν τις οικονομίες της πατρίδας τους στην πιο μεγάλη παγίδα που είχε στηθεί ποτέ. Και η συμμετοχή της Γερμανίας στις ανάγκες της κάθε χώρας έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ αφού πουλούσε ότι είχε και δεν είχε! Πολλοί σήμερα στην Ελλάδα, νομίζουν ότι το τεράστιο χρέος της χώρας μας το έχουν χρηματοδοτήσει οι Γερμανοί. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ψέμα, το μεγαλύτερο μυστικό που λίγοι στον τόπο μας το λένε. Τα κανάλια με τον φόβο ότι θα χάσουν μεγάλη πίττα από την διαφήμιση, εκτελούν τις προσταγές του Γερμανού Πρέσβη και ούτε καν σε αυτό δεν αναφέρονται. Δεν αναφέρονται στο απλό ερώτημα «ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΔΑΝΕΙΣΕΙ ΟΛΑ αυτά τα χρήματα»? Και προσέξτε, η Γερμανία δεν είναι ούτε καν η δεύτερη ή τρίτη χώρα στην κατάταξη των δανειστών μας. Και εδώ έρχεται το μεγάλο κόλπο. Μετά από μεγάλες πιέσεις, η Γερμανία κατάφερε μια αδύναμη χώρα να επενδύσει στα Ελληνικά Ομόλογα (δηλαδή να μας δανείσει). Ετσι πριν το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα ο νούμερο ένα δανειστής της χώρας μας ήταν η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ φίλες και φίλοι. Μάλιστα, η Πορτογαλία !! Πάνω από το 34% των χρημάτων που χρωστούσε η Ελλάδα, μας το είχαν δανείσει οι Πορτογάλοι! Ετσι, με τον τρόπο αυτό η Γερμανία δεν κατάφερε μόνο να βρίσκεται χαμηλά στη λίστα του κινδύνου μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας αλλά έδεσε πάνω στην τύχη της Ελλάδας και την τύχη της Πορτογαλίας. Γι αυτό και ο πρώτος που αντέδρασε στον υπερδανεισμό της χώρας μας και στην ουσία ξεκίνησε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν ήταν άλλος παρά ο Πορτογάλος Επίτροπος στη Κομισιόν !!! Με την ίδια τακτική η Γερμανία, «έδεσε» τις αδύναμες χώρες μεταξύ τους και στο άρμα που σας προανέφερα τις οδηγεί στην καταστροφή. Διότι χώρες όπως η Ελλάδα τώρα έχουν δύο επιλογές! Η θα υποταχτούν πλήρως στην Γερμανία και θα συνεχίσουν να αγοράζουν από αυτήν εμπορεύματα και στρατιωτικό υλικό με αντάλλαγμα να τους επιτρέπεται η πρόσβαση στον διεθνή δανεισμό ή σε πακέτα στήριξης ή … Θα εξοβελιστούν στο πυρ το εξώτερο και θα υποστούν τις συνέπειες της απομάκρυνσης από την Ε.Ε και την κατάρρευση των οικονομιών τους μέσα σε μια νύχτα! Δεν ξέρω αν το πρώτο είναι καλύτερο του δεύτερου αλλά όπως και να έχει, ή όλη υπόθεση ενόχλησε σφοδρά τους Αμερικανούς οι οποίοι με ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο προσπάθησαν να διαλύσουν το οικοδόμημα της Μέρκελ και της Γερμανίας που έστεινε διεθνείς διαγωνισμούς με προκατασκευασμένες προδιαγραφές δίνοντας δισεκατομμύρια μίζες σε πολικούς και στα τσιράκια τους. Από το γραφείο αυτό ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις του σκανδάλου που μεγάλο μέρος τους αφορούσε και στην Ελλάδα! Φυσικά τα τσιράκια της Μέρκελ εδώ, φρόντισαν να μην μάθουμε ποτέ τι συνέβη και ποιοι έφαγαν τις μίζες. Μάλιστα έφτασε σε σημείο την προηγούμενη εβδομάδα η Γερμανία να υπαγορεύσει στους Ελληνες Βουλευτές που μετέβησαν στη Γερμανία να πάρουν καταθέσεις από στελέχη της Siemens , ακόμη και τις ερωτήσεις που θα έκαναν !!! Στο θέμα αυτό θα επανέλθω σύντομα με πιο συγκεκριμένες αποκαλύψεις που αφορούν σε διάφορες πτυχές του σκανδάλου. Ο ζητούμενο όμως είναι ότι η Μέρκελ βρήκε τις κατάλληλες συνθήκες ιστορικά για να επιτύχει τους σκοπούς της. Χρησιμοποιεί ως άλλο .. «ΜέτερνιΧ» τον σημερινό Αυστριακό Πρωθυπουργό για να φοβίσει τους Ελληνες και συνεπώς το υπόλοιπους λαούς ! Παράλληλα λείπουν σήμερα από την Ευρώπη και την Γερμανία ηγέτες με κύρος και ευρωπαϊκό προσανατολισμό όπως ο Βίλυ Μπραντ, ο Ζακ Σιράκ που αν υπήρχαν σήμερα ανάλογοι τους, η Μέρκελ δεν θα υπήρχε καν στην Γερμανική Καγκελαρία για να ονειρεύεται το τέταρτο Ράιχ της. Και φυσικά αν ζούσαν σήμερα οι αείμνηστοι Καραμανλής και Παπανδρέου, θα είχαν οργανώσει στην κυριολεξία τον πολιτικό της τάφο μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βλέπετε οι απόγονοί τους , οι γιοι και τα ανίψια των δυο μεγάλων αυτών πολιτικών, την ώρα που η Μέρκελ διέλυε την Ελλάδα, αυτοί απλά … Κυβερνούσαν!!! Ο ένας μέσα από το το FaceBook και ο άλλος μέσα από το… Playstation!!!! * Ο Γιώργος Αδαλής είναι Οικονομολόγος ------------ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Το βιογραφικό της Άνγκελα Μέρκελ ή καλύτερα γιατί την αποκαλώ η ... βλάχα της Ευρώπης Η Ανγκέλα Δωροθέα Μέρκελ (γερμ. Angela Dorothea Merkel) το γένος Κάσνερ, είναι Γερμανίδα πολιτικός (CDU). Στις 22 Νοεμβρίου 2005 το γερμανικό κοινοβούλιο την εξέλεξε στο αξίωμα του καγκελάριου της Γερμανίας. Είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, μάλιστα από την ίδρυση του ομοσπονδιακού κράτους το 1871. Επίσης είναι πρώτος πρώην πολίτης της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπήρξε ηγέτης της επανενωμένης Γερμανίας. Το Νοέμβριο του 2007 της απονεμήθηκε το Βραβείο Καρλομάγνος για το έτος 2008. Η κόρη του λουθηρανού πάστορα Χορστ Κάσνερ και της δασκάλας Χέρλιντ Κάσνερ γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1954 στο Αμβούργο. Λίγο μετά τη γέννησή της, ο πατέρας της ανέλαβε θέση σε εκκλησία της Ανατολικής Γερμανίας. Έτσι η οικογένεια μετακόμισε στο Τεμπλίν, 80 χιλιόμετρα περίπου βόρεια του Βερολίνου. Η Άνγκελα Μέρκελ έζησε μέχρι το 1990 στην σοσιαλιστική Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία. Όπως οι περισσότεροι μαθητές, έτσι και η Μέρκελ ήταν μέλος της επίσημης νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος, της Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας (FDJ). Αργότερα έγινε μέλος περιφερειακού προεδρείου και γραμματέας αγκίτ προπ της οργάνωσης, που έμεινε μέχρι το 1984. Από το 1973 μέχρι το 1978 σπούδασε φυσική στην Λειψία. Στο διάστημα αυτό (το 1977) παντρεύτηκε τον συμφοιτητή της Ούλριχ Μέρκελ. Ο γάμος αυτός διάρκεσε μέχρι το 1982. Από το 1978 μέχρι το 1990 εργάστηκε στο Κεντρικό Ινστιτούτο Φυσικής Χημείας (ZIPC) στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου γνώρισε τον χημικό Γιοαχίμ Σάουερ, τον οποίο παντρεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1998. Η Άνγκελα Μέρκελ μιλάει επίσης αγγλικά και ρώσικα. Τον Δεκέμβριο του 1989, λίγες εβδομάδες μετά την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου, η Μέρκελ προσχώρησε στην Δημοκρατική Επαγρύπνηση (Demokratischer Aufbruch, DA), δημοκρατικό πολιτικό κόμμα της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας, που είχε ιδρυθεί πρόσφατα από τους πάστορες Ράινερ Έπελμαν, Φρίντριχ Σορλέμερ και τον δικηγόρο Βόλφγκανγκ Σνουρ. Δυο μήνες αργότερα έγινε υπεύθυνη ενημέρωσης τύπου του DA, το οποίο, ακολουθώντας την πορεία του δυτικογερμανικού CDU, είχε ως κύριους στόχους την επανένωση των γερμανικών κρατών και την εγκατάσταση της ελεύθερης οικονομίας στην ανατολική Γερμανία. Αφού το DA πήρε στις ανατολικογερμανικές κοινοβουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1990 μονάχα 0,9% των ψήφων, ο πρόεδρος του συμμαχικού ανατολικογερμανικού CDU Λόταρ ντε Μεζιέρ, του κόμματος που είχε βγει πρώτη δύναμη του νέου κοινοβουλίου, διόρισε την Μέρκελ κυβερνητική εκπρόσωπο, ενώ ο ίδιος διατέλεσε τελευταίος πρωθυπουργός του ανατολικογερμανικού κράτους. Με την επανένωση των γερμανικών κρατών τον Οκτώβριο του ίδιου έτους χάθηκε μαζί με το ανατολικογερμανικό κράτος και η θέση της Μέρκελ. Το DA, που είχε ενωθεί με το ανατολικό CDU, τώρα προσχώρησε στο δυτικό αντίστοιχό του. Με προώθηση του τότε καγκελαρίου της ενωμένης Γερμανίας Χέλμουτ Κολ (CDU), δόθηκε η ευκαιρία στον ντε Μεζιέρ, ο οποίος διορίστηκε υπουργός ιδιαιτέρων καθηκόντων, και μαζί του στη Μέρκελ να συμβάλλουν στην πολιτική της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Μέλος του CDU πλέον, η Μέρκελ υπέβαλλε υποψηφιότητα σε εκλογική περιφέρεια του κρατιδίου του Μεκλεμβούργου-Προπομερανίας στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 1990. Ο ενθουσιασμός για την επανένωση και ειδικά οι ανατολικές ψήφοι εξασφάλισαν στον Κολ θριαμβευτική νίκη και στον αντίπαλό του Όσκαρ Λαφοντέν (τότε SPD) το χειρότερο αποτέλεσμα του κόμματός του μετά το 1957. Έτσι ένα χρόνο μετά την προσχώρησή της στο DA και μετά από έξι μήνες περίπου συμμετοχή ως μέλος στο CDU, η Άνγκελα Μέρκελ έγινε ομοσπονδιακή υπουργός γυναικείων υποθέσεων και νεολαίας. Η μικρότερη σε ηλικία υπουργός στην ιστορία της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας ορκίστηκε στις 18 Ιανουαρίου 1991. Υπουργός (1991 - 1998) Υπό της κυβέρνησης Χέλμουτ Κολ ήταν από το 1991 μέχρι το 1994 υπουργός γυναικείων υποθέσεων και νεολαίας και από το 1994 μέχρι το 1998 υπουργός περιβάλλοντος. Σαν βουλευτής του CDU σύντομα αποδείχτηκε μέρος του συντηρητικού ρεύματος του κόμματος. Έτσι πχ σχετικά με το νόμο για την έκτρωση (παράγραφο 218) ήταν κατά του "κανόνα προθεσμίας" σύμφωνα με τον οποίο γυναίκες μπορούσαν να κάνουν έκτρωση εντός τριών μηνών. Με το ανατολικογερμανικό παρελθόν της η Μέρκελ διέφερε από τους "κλασικούς" βουλευτές του CDU. Ενώ οι συνομήλικοι της βουλευτές στηρίζονταν στις κλίκες που είχαν δημιουργήσει στα χρόνια τους στην Χριστιανοδημοκρατική Νεολαία ("Junge Union"), η Μέρκελ στηρίζονταν αποκλειστικά στον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ (οι εφημερίδες της περιόδου εκείνης την χαρακτήριζαν "το κορίτσι του Κολ"). Πέραν αυτού δεν είχε καμία ιδιαίτερη θέση στην ιεραρχία του κόμματος. Έτσι το Νοέμβριο του 1991 υπέβαλλε υποψηφιότητα για την προεδρία της κρατιδιακής κομματικής οργάνωσης του Βρανδεμβούργου, όπου όμως δεν ψηφίστηκε. Ένα μήνα αργότερα ο ομοσπονδιακός αναπληρωτής πρόεδρος του CDU και παλιός της υποστηρικτής Λόταρ ντε Μεζιέρ αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την θέση του λόγω αποκαλύψεων του γερμανικού τύπου σχετικά με την συνεργασία του με την ανατολικογερμανική υπηρεσία κρατικής ασφάλειας "Στάζι". Η Μέρκελ ψηφίστηκε διάδοχός του στο συνέδριο της Δρέσδης στα τέλη του 1991. Αφού το 1993 ο πρόεδρος της κρατιδιακής κομματικής οργάνωσης Μεκλεμβούργου-Προπομερανίας και ομοσπονδιακός υπουργός Μεταφορών Γκίντερ Κράουζε (επίσης πρώην ανατολικογερμανός πολίτης) αναγκάστηκε μετά από διάφορα σκάνδαλα να αποσυρθεί, η Μέρκελ ανέλαβε τον Μάιο με την υποστήριξη του Κολ την προεδρία του κρατιδιακού CDU Μεκλεμβούργου-Προπομερανίας. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1994 η κυβέρνηση Κολ κατάφερε να εξασφαλίσει μικρή πλειοψηφία και η Μέρκελ έγινε υπουργός περιβάλλοντος. Αφού τον Απρίλιο του 1995 επιστρατεύθηκε ισχυρή αστυνομική δύναμη (περισσότεροι από 7.000 αστυνομικοί) για την πρώτη μεταφορά φορτίου πυρηνικών αποβλήτων σε υπόγειες αποθήκες της πόλης Γκορλέμπεν, η Μέρκελ, σταθερή στο θέμα αυτό απέναντι στην πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού και στην διαμαρτηρία του κρατιδίου της Κάτω Σαξωνίας απέκτησε την φήμη βοηθού της πυρηνικής βιομηχανίας. Το 2004 χαρακτήρισε στην συλλογή συνεντεύξεων Mein Weg ως μια από τις "μεγαλύτερες επιτυχίες" της την "επιβολή του μονοπωλίου δύναμης του κράτους" στην τότε κατάσταση. Αντιπολίτευση (1998 - 2005) Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1998 το CDU απέκτησε με 35,2% των ψήφων το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία της χώρας. Ενώ ο Γκέρχαρντ Σρέντερ (SPD) ανέλαβε την καγκελαρία, το κόμμα της Μέρκελ έπεσε σε βαθιά κρίση. Με την παραίτηση του Χέλμουτ Κολ από πρόεδρος του κόμματος άρχισαν μεγάλες εσωκομματικές διαμάχες. Το διάστημα αυτό, με πρόταση του νέου προέδρου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η πρώην υπουργός Άνγκελα Μέρκελ έγινε γενική γραμματέας του κόμματος (Νοέμβριος 1998). Η θέση της αυτή στο ομοσπονδιακό κόμμα ήταν σημαντική στα πλαίσια του νέου αντιπολιτευτικού ρόλου του CDU. Η αποκάλυψη του σκανδάλου των "μαύρων λογαριασμών" του CDU τον Νοέμβριο του 1999 σημάδεψε την πολιτική ζωή της χώρας το 2000 και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στη σταδιοδρομία της Μέρκελ. Αποκαλύφτηκε ένα σύστημα παράνομης χρηματοδότησης της κομματικής οργάνωσης μέσω λογαριασμών στην Ελβετία. Οι ανώνυμες αυτές "δωρεές" ανέρχονταν συνολικά στα 6,1 εκατομμύρια περίπου ευρώ, ενώ ο Χέλμουτ Κολ κατηγορηματικά αρνιόταν να προβεί σε οποιαδήποτε αποκάλυψη σχετικά με την προέλευση των παράνομων δωρεών. Τον Δεκέμβριο του 1999 η Μέρκελ δημοσίευσε άρθρο στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), όπου (δίχως να έχει συμβουλευτεί πριν τον πρόεδρο Σόιμπλε) απαίτησε στο όνομα του κόμματος την ανεξαρτοποίηση από τον Κολ. Η ανοιχτή αυτή αποστασιοποίηση του "κοριτσιού του Κολ" από τον παλιό της υποστηρικτή εξέπληξε τον γερμανικό πληθυσμό. Επίσης στο άρθρο της FAZ παρουσίασε τον εαυτό της ως μέλος του προεδρείου, που ήταν αποφασισμένο όπως κανένα άλλο να θέσει ένα τέλος στο "σύστημα Κολ", παραπέμποντας έτσι στη διστακτικότητα του Σόιμπλε. Σχετικά με την αποστασιοποίηση από τον Κολ θα πει αργότερα σε συνέντευξη: "Εμείς οι ανατολικογερμανοί μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με τους εξουσιαστές, δίχως όμως να δημιουργούμε απόλυτες δεσμεύσεις." ([1]) Στις 18 Ιανουαρίου 2000 ο Χέλμουτ Κολ παραιτήθηκε από το αξίωμα του επίτιμου προέδρου της παράταξης (αξίωμα που του εξασφάλιζε μεταξύ άλλων θέση στο κομματικό προεδρείο) μετά τις πιέσεις και τις κατηγορίες που δέχτηκε από συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Στις 16 Φεβρουαρίου παραιτήθηκε και ο διάδοχος του Κολ, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, από την ηγεσία του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, αφού πριν παραδέχτηκε ότι και αυτός είχε δεχτεί παράνομη δωρεά για το κόμμα από εκπρόσωπο της πολεμικής βιομηχανίας. Στις 10 Απριλίου η Μέρκελ εκλέχτηκε στο συνέδριο του Έσσεν ομοσπονδιακή πρόεδρος του CDU. Ωστόσο η προέλευση των παράνομων δωρεών έμεινε άγνωστη μέχρι σήμερα. Αμέσως μετά την ήττα του υποψήφιου καγκελαρίου Έντμουντ Στόιμπερ στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2002 ζήτησε και ανέλαβε την ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας για να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση Σρέντερ ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης. Αξιοσημείωτη είναι η στάση της απέναντι στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης το 2003, να μην συμπράξει στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ. Ενώ το διάστημα εκείνο πραγματοποιήθηκαν πολλές αντιπολεμικές διαδηλώσεις και βάσει δημοσκοπήσεων περίπου τα 80% του γερμανικού πληθυσμού ήταν κατά του πολέμου, η ίδια,υποστηρίζοντας απόλυτα την θέση της κυβέρνησης Μπους, δημοσίευσε στις 22 Φεβρουαρίου 2003 άρθρο στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post με τίτλο "Ο Σρέντερ δεν αντιπροσωπεύει όλους τους Γερμανούς". Στις 20 Σεπτεμβρίου 2005 ξαναψηφίστηκε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός της. Καγκελαρία (από το 2005) Μετά από δύσκολες διαπραγματεύσεις συμφωνήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2005 ο μεγάλος συνασπισμός των κομμάτων CDU, CSU και SPD. Η Άνγκελα Μέρκελ αντικατέστησε ως επικεφαλής της νέας κυβέρνησης τον Γκέρχαρντ Σρέντερ. Μετά τη νίκη του CDU στις Γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του 2009 στις 27 Σεπτεμβρίου ανανεώθηκε η θητεία της στην καγκελαρία, ενώ ξεκίνησαν διαπραγματέυσεις για συνασπισμό με το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα[2]. Εξελέγη επίσημα καγκελάριος από το κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 2009. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.