.jpg)
από τον Νικόδημο1. Αναφέρομαι φυσικά στους πολιτικούς και, πιο συγκεκριμένα, στους καταπληκτικούς κομματάρχες κκ Σαμαρά, Κουβέλη και Βενιζέλο που κυβερνούν κοροϊδεύοντας• τους κκ Τσίπρα, Μιχαλολιάκο, Καμμένο και την κα Παπαρήγα (και όλους τους άλλους εκτός Βουλής) που αντιπολιτεύονται επίσης κοροϊδεύοντας. Όλοι “θα” το ένα και “θα” το άλλο και κανείς δεν θέλει να θίξει το τρισκατάρατο κράτος που είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου η αγία τριάς άγνοια – αλαζονεία – απληστία καταληστεύει και καταδυναστεύει τους δύσμοιρους πολίτες, που απλώς θέλουν να ζήσουν για λίγη ευτυχία με λίγη αξιοπρέπεια.
Ο άρχοντας πρώτος, έγραψε ο Πλάτων, “με το δικό του παράδειγμα θα δείξει τη γραμμή δράσης, δίνοντας επαίνους και τιμές στα ορθά πράγματα και μομφή στα αντίθετα, και τιμωρώντας όποιον δεν πειθαρχεί, ανάλογα με την κάθε πράξη” (Νόμοι 710Β).
Οι άρχοντές μας δεν έχουν καμιά πρόθεση να δώσουν καλό παράδειγμα σε τίποτα εκτός από εξουσιομανία και προνόμια. Και δυστυχώς τους άρχοντες τους εκλέγει “δημοκρατικά” ο πανίσχυρος λαός από όπου πηγάζουν όλες οι εξουσίες και τους δίνει την εξουσία να απολαμβάνουν ονειρικά προνόμια ενώ τον καβαλικεύουν, του πετάνε κανένα καρότο και τον σπιρουνιάζουν ασταμάτητα σαν υποζύγιο. Και δυστυχώς, όπως πρόσφατα παρατήρησε ο Τσαρλς Φέργκισον: “Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο και τρομερά δαπανηρό πελατειακό σύστημα, το οποίο όμως ως τώρα έχει παραμείνει άθικτο” (σ. 19, Η Μεγάλη Κομπίνα, Ψυχογιός, Αθήνα 2012).
2. Έλειψα 14 μέρες στο εξωτερικό συμμετέχοντας σε δύο συνέδρια (ένα γλωσσολογικό κι ένα οικονομολογικό) και δίνοντας μερικές διαλέξεις.
Επιστρέφοντας βλέπω αφενός την αγριότητα των συνδικαλιστών και των αναρχοαριστερών και αφετέρου τον εφησυχασμό των κεντροδεξιών που νομίζουν πως με το να πάρουν τη δόση των €31 δις και τώρα €44 δις, θα σωθεί η χρονίζουσα αθλιότητα της χώρας. Μου είναι ακατανόητο να μην μπορούν οι διανοούμενοι κάθε είδους και χρώματος να κατανοήσουν πως αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και θεσμούς έτσι που να τιμωρούνται ατιμωτικά και σκληρά οι εγκληματίες δημόσιοι λειτουργοί, τίποτα δεν θα βελτιωθεί ούτε με €440 δις – χαρισμένα όχι δανεισμένα. Διότι και πάλι “θα τα φάμε όλοι μαζί”, όλοι οι επιτήδειοι.
3. Και διαβάζω διάφορα στην Κυριακάτικη Καθημερινή (11/11/12). Μια επιστολή κάποιου κ. Γρηγορόπουλου διαμαρτύρεται για το ότι ενώ η νομοθεσία έχει επιτρέψει την καύση των νεκρών, η λειτουργία αποτέφρωσης “κατά περίεργο και ανεξήγητο λόγο” δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Και όποιος θέλει το πτώμα του να καεί θα πρέπει να φροντίσουν οι δικοί του να το στείλουν στη Βουλγαρία με κόστος €5,000!
Χρειάζεται να απορεί κανείς;
Τα συμφέροντα είναι γνωστότατα. Αφενός τα της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και αφετέρου τα των Γραφείων Τελετών.
Το θέμα με “καίει” προσωπικά διότι θέλω και εγώ να καεί το πτώμα μου όπως γινόταν παλιά, επί χιλιετίες, προτού εκκολαφθεί το εβραϊκής εμπνεύσεως ηλίθιο δόγμα της ανάστασης των κυριολεκτικά και κλινικά νεκρών (για τη Δευτέρα Παρουσία).
4. Στην ίδια σελίδα, δίπλα, διαβάζω ένα άρθρο του επιφανούς δημοσιογράφου κ. Νίκου Σίμου για την υποκρισία στη δημόσια τηλεόραση με αφορμή την απομάκρυνση δύο παρουσιαστών που παρουσίαζαν “δημοσιογραφική ανεπάρκεια”. Δεν διαφωνώ με τις κρίσεις του, αλλά πού βρίσκει τις “δημοκρατικές δομές της πολιτείας” που τραυματίστηκαν από δικτατορίες και “προδικτατορικές αυθαιρεσίες”;
Τώρα, αν θέλουμε να ονειροπολούμε και να εκθειάζουμε κάποια περίοδο ευνομούμενης “δημοκρατίας” στην Ελλάδα, μπορούμε βέβαια να το κάνουμε. Το απλό γεγονός είναι όμως πως δεν υπήρξε τίποτα τέτοιο, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Καμιά δημοκρατία δεν μπορεί να αποφύγει κάποια μορφή πελατειακών σχέσεων και συνακόλουθης διαφθοράς. Μόνο ορθή παιδεία μπορεί να δώσει ήθος και τότε το πολίτευμα δεν θα παίζει ρόλο.
Ναι, βέβαια, σε παλαιότερες εποχές μερικοί πολιτικοί είχαν ευθιξία και τιμιότητα. Αυτό όμως δεν οφειλόταν σε “δημοκρατικές δομές” αλλά στο ήθος τους.
Και γιατί “ο νοών νοείτω” στο τέλος, κ. Σίμο; Γιατί δεν μας τα λέτε σταράτα;
5. H πιο εντυπωσιακή είδηση για μένα ήταν το βιβλίο του κ. Σημίτη Ο Εκτροχιασμός.
Αν ο κ. Σημίτης αναγνωρίζει στο ελάχιστο τα εγκλήματα που διέπραξε η δική του ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του (αρκεί το ότι προσέλαβε την Goldman Sachs για να βοηθήσει να παραποιηθούν τα οικονομικά στοιχεία κι έτσι να εισέλθει η Ελλάς στην ΕΕ), θα έπρεπε να παραιτηθεί όλων των προνομίων που απολαμβάνει ως πρώην πρωθυπουργός και να πάει να ασκητέψει κάπου – να ξεπλύνει τα διάφορα σκάνδαλα (χρηματιστήριο κλπ) που έγιναν γνωστά.
Ας ακολουθήσει το παράδειγμα της Αίγλης Μπαλαμάτση που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο 2012 από υπάλληλος της Βουλής με πάμπολλα προνόμια. Παιδί του ΠΑΣΟΚ κι αυτή, τουλάχιστον έκανε την εργασία της υποδειγματικά χωρίς να εγκληματεί για κομματική και πολιτική εξουσία.
Αρκείτω βίος.
Απατεώνες Πρώτης Τάξης (Β)
από τον Νικόδημο.
1. Πριν το χουντικό καθεστώς, οι πολιτικοί – κομματάρχες και βουλευτές κυρίως – δεν ήταν πολύ διαφορετικοί γενικά από το σημερινό τσούρμο αυτής της τάξης των Ελλήνων. Αλλά γενικά είχαν και επιδείκνυαν λίγη αιδώ και λίγη καλλιέργεια. Αυτές οι δύο ιδιότητες έχουν πια εξαφανιστεί εντελώς στον αγώνα για την επικράτηση και την εξουσία και ο Πλάτων μας πληροφορεί: «Η άγνοια στους ισχυρούς είναι μισητή κι αισχρή – εχθρά τε και αισχρά» (Φίληβος 49C).
2. Ένα δείγμα της τρισάθλιας νοοτροπίας που διαπνέει την κάστα των απατεώνων που νομοθετούν, φλυαρούν και μας κυβερνούν προέρχεται από τον λαοπρόβλητο λεβέντη της αναρχοαριστεράς, ο οποίος ωριμάζει πλέον γοργά χρησιμοποιώντας κάθε κόλπο για να κοροϊδέψει τον κόσμο και τα κομματόσκυλά του – αν και αμφιβάλλω ότι οι Λαφαζάνηδες, Στρατούληδες και λοιποί συνασπισμένοι τα χάφτουν όλα αυτά. Παίρνω λοιπόν δείγμα από ένα άρθρο του κ. Κασιμάτη “Το δώρο του Τσίπρα προς τους επιχειρηματίες” (Καθημερινή 23/11/12):
είναι επιστολή από φίλο της στήλης του που διαμένει στο Λονδίνο.
3. “Τολμώ να πω ότι ποτέ, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν υπήρξε τέτοιο προκλητικό σχέδιο για ανακατανομή πλούτου υπέρ της επιχειρηματικής τάξης σαν αυτό που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας πρόσφατα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πλέον την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τη θέτει υπό την αίρεση να προηγηθεί η διαγραφή δανείων που έχουν δοθεί στις επιχειρήσεις.
Πράγματι, υπάρχουν εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις των οποίων η πραγματική αξία είναι σαφώς κατώτερη από τον υπέρογκο δανεισμό τους και αυτό σημαίνει ότι, στην πράξη, δεν ελέγχονται από τους επιχειρηματίες που κατέχουν τις μετοχές τους αλλά, τουλάχιστον δυνητικά, από τις τράπεζες. Ένα χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις θα ήταν, λοιπόν, ένα δώρο από τις τράπεζες στην επιχειρηματική τάξη αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων.
Σε μια σοβαρή δυτική χώρα όπου το καπιταλιστικό σύστημα σέβεται, όπως οφείλει, τον φορολογούμενο (ο οποίος πληρώνει το κόστος των τραπεζικών κρατικών ανακεφαλαιοποιήσεων) περισσότερο από τον χρεοκοπημένο επιχειρηματία, οι τράπεζες δεν μετατρέπονται σε οργανισμούς προστασίας μετόχων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων.
Η σοβαρή επιλογή θα ήταν οι τράπεζες να επιβάλουν την κεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων, αλλά λειτουργικά κερδοφόρων εταιρειών με νέες ιδιωτικές επενδύσεις· κάτι το οποίο, αν γινόταν, θα είχε ως αποτέλεσμα την υλοποίηση της ζημιάς που έχουν υποστεί οι υπάρχοντες μέτοχοι. Η μη σοβαρή επιλογή (μη σοβαρή, για όσους νοιάζονται για τον φορολογούμενο και τον συνταξιούχο που θα υποστούν τις συνέπειες) είναι να χαριστούν τα δάνεια και μετά να ακολουθήσει η πολύ μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση, την οποία θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τη μορφή υψηλότερου χρέους ή, το πιθανότερο, καθώς αυτό το σενάριο προϋποθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τη μορφή υπερπληθωρισμού λόγω των δραχμών που θα πρέπει να “τυπωθούν” ώστε να πραγματοποιηθεί το αντίστοιχο χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις.
Ο κ. Τσίπρας, ως γνήσιος εκφραστής της συντήρησης, θέτει το χάρισμα δανείων ως προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό είναι ένα δώρο που οι μαρξιστές θα το βάπτιζαν “βαθιά ταξικό”:
3. “Τολμώ να πω ότι ποτέ, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν υπήρξε τέτοιο προκλητικό σχέδιο για ανακατανομή πλούτου υπέρ της επιχειρηματικής τάξης σαν αυτό που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας πρόσφατα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πλέον την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τη θέτει υπό την αίρεση να προηγηθεί η διαγραφή δανείων που έχουν δοθεί στις επιχειρήσεις.
Πράγματι, υπάρχουν εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις των οποίων η πραγματική αξία είναι σαφώς κατώτερη από τον υπέρογκο δανεισμό τους και αυτό σημαίνει ότι, στην πράξη, δεν ελέγχονται από τους επιχειρηματίες που κατέχουν τις μετοχές τους αλλά, τουλάχιστον δυνητικά, από τις τράπεζες. Ένα χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις θα ήταν, λοιπόν, ένα δώρο από τις τράπεζες στην επιχειρηματική τάξη αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων.
Σε μια σοβαρή δυτική χώρα όπου το καπιταλιστικό σύστημα σέβεται, όπως οφείλει, τον φορολογούμενο (ο οποίος πληρώνει το κόστος των τραπεζικών κρατικών ανακεφαλαιοποιήσεων) περισσότερο από τον χρεοκοπημένο επιχειρηματία, οι τράπεζες δεν μετατρέπονται σε οργανισμούς προστασίας μετόχων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων.
Η σοβαρή επιλογή θα ήταν οι τράπεζες να επιβάλουν την κεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων, αλλά λειτουργικά κερδοφόρων εταιρειών με νέες ιδιωτικές επενδύσεις· κάτι το οποίο, αν γινόταν, θα είχε ως αποτέλεσμα την υλοποίηση της ζημιάς που έχουν υποστεί οι υπάρχοντες μέτοχοι. Η μη σοβαρή επιλογή (μη σοβαρή, για όσους νοιάζονται για τον φορολογούμενο και τον συνταξιούχο που θα υποστούν τις συνέπειες) είναι να χαριστούν τα δάνεια και μετά να ακολουθήσει η πολύ μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση, την οποία θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τη μορφή υψηλότερου χρέους ή, το πιθανότερο, καθώς αυτό το σενάριο προϋποθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τη μορφή υπερπληθωρισμού λόγω των δραχμών που θα πρέπει να “τυπωθούν” ώστε να πραγματοποιηθεί το αντίστοιχο χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις.
Ο κ. Τσίπρας, ως γνήσιος εκφραστής της συντήρησης, θέτει το χάρισμα δανείων ως προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό είναι ένα δώρο που οι μαρξιστές θα το βάπτιζαν “βαθιά ταξικό”:
παίρνω από τον φορολογούμενο και δίνω στον (χρεοκοπημένο) επιχειρηματία. Προφανώς οι τροϊκανοί επίτροποι των τραπεζών θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους Έλληνες πολίτες θέτοντας μια άλλη προϋπόθεση:
κανένα χάρισμα χρεών εάν δεν συνοδευτεί με επένδυση σε μετρητά, ώστε να υπάρχει πραγματική κεφαλαιοποίηση στις κατά τα άλλα υγιείς σε λειτουργικό επίπεδο επιχειρήσεις, και να επιστραφεί, έστω και ένα (αλλά ουσιώδες) μέρος, των δανείων των τραπεζών.
Μια τέτοια στρατηγική δεν θα ωφελήσει τους υπάρχοντες επιχειρηματίες και προφανώς ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ της δραχμής, αλλά θα φέρει, επιτέλους, πραγματικές επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα και θα συμβάλει στο “καθάρισμα” των τραπεζών με τις λιγότερες δυνατόν επιπλέον ανάγκες κεφαλαιοποιήσεων στο μέλλον”.
Την επιστολή υπογράφει ο αναγνώστης της στήλης κ. Διομήδης Τσαλακώτος.
Δικά μου σχόλια περιττεύουν.
4. Να κι άλλο δείγμα της χρόνιας νοσηρής νοοτροπίας αυτών των άπταιστων απατεώνων. Φίλη του μπλογκ μας, Αθηναία, μου τηλεφώνησε λέγοντας ανάμεσα σε άλλα πως από το γραφείο γαλάζιου σοβαροφανούς, μελιστάλακτου υπουργού, της τηλεφώνησαν να προσλάβει μερικά “παιδιά” στο εργοστάσιό τους!
Την επιστολή υπογράφει ο αναγνώστης της στήλης κ. Διομήδης Τσαλακώτος.
Δικά μου σχόλια περιττεύουν.
4. Να κι άλλο δείγμα της χρόνιας νοσηρής νοοτροπίας αυτών των άπταιστων απατεώνων. Φίλη του μπλογκ μας, Αθηναία, μου τηλεφώνησε λέγοντας ανάμεσα σε άλλα πως από το γραφείο γαλάζιου σοβαροφανούς, μελιστάλακτου υπουργού, της τηλεφώνησαν να προσλάβει μερικά “παιδιά” στο εργοστάσιό τους!
Η κυρία εξοργίστηκε απερίγραπτα και τα “έψαλε” απερίγραπτα στη γραμματέα που μετέφερε την “παράκληση” του υπουργού.
Δεν μπορούν πλέον όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες να διορίζουν στο Δημόσιο εύκολα, έτσι στρέφονται τώρα στον Ιδιωτικό Τομέα. Ξεχνούν, βέβαια, με την ασυνειδησία που τους χαρακτηρίζει, πως, με τις πολιτικές και τα παράφρονα μέτρα προστασίας του Δημοσίου, κατέστρεψαν τον Ιδιωτικό Τομέα, τη μόνη πηγή πλούτου για τη χώρα – εκτός από τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δανειοδοτήσεις.
Ο Ελληνικός λαός έχει μοχθήσει πολλούς αιώνες για να παράγει τέτοιους πολιτικάντηδες, από την εποχή του Σωκράτη, διαμέσου του Βυζαντίου και των κοτζαμπάσηδων της Τουρκοκρατίας, μέχρι τους παλατιανούς και τους δολιότατους “δημοκράτες-αγωνιστές”.
5. Ηπιότατα και λογικά, γράφει ο κ. Στάγκος (Καθημερινή 23/11/12):
“Tο ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας. Ως τώρα πάντως, λίγα με τη θέλησή μας. Έχουν μεν γίνει αρκετά επειδή μας επεβλήθησαν από τους δανειστές, αλλά γενικά συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε ως πολιτική τάξη, κοινωνία και μίντια με ακραίες αντιδράσεις, με καταγγελίες και γενικά με «όχι». Ο νέος μύθος είναι ότι για την κατάντια μας φταίνε αποκλειστικά και μόνο η τρόικα, τα Μνημόνια και οι δανειστές και εμείς είμαστε τα αθώα θύματά τους. Τείνουμε να ξεχάσουμε –και αυτό δεν είναι ωφέλιμο– ότι στην πραγματικότητα το μοντέλο «α λα γκρέκα» μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε και η επιστροφή σε αυτό δεν είναι δυνατή. Ακόμη και αν έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ!
Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί να βγει μια χώρα από την περιδίνηση όταν αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τα δεδομένα, ώστε να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση; Και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση όταν υπάρχει ανοχή απέναντι στη μετατροπή του ΑΠΘ σε σκουπιδότοπο, όταν οι δήμαρχοι σε αγαστή σύμπνοια με την ΠΟΕ-ΟΤΑ καταφεύγουν σε συνεχείς καταλήψεις και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν λειτουργεί ή όταν οι δικαστικοί συνεχίζουν τη λευκή απεργία, αδιαφορώντας αν υπάρχει ζήτημα παραβίασης του Συντάγματος;
Είναι φανερό ότι, με αυτά και με άλλα, δεν είναι δυνατόν να ξεκολλήσει η Ελλάδα από τον βάλτο. Δεν θα ξεκολλήσει ποτέ επίσης, αν δεν γίνει περισσότερο ικανή, αποτελεσματική και λιγότερο διεφθαρμένη η διοικητική μηχανή. Αυτά δεν διορθώνονται, ακόμη και αν οι δανειστές επιδείξουν άριστη συμπεριφορά απέναντί μας. Αποτελούν δικό μας, εσωτερικό πρόβλημα”.
6. Δικά μου σχόλια περιττεύουν πάλι. Προσθέτω λίγα λόγια μόνο για το Μέγαρο των μαγειρεμάτων, της μίζας και της νοητικής μαλάκυνσης. Η διαφθορά της διοικητικής μηχανής ξεκινά εκεί, στην ανώτερη τάξη, στον λεγόμενο “ναό της δημοκρατίας”. Ή ορθότερα, η διαφθορά, που είναι αναπόσπαστη άποψη της δημοκρατίας (όσα λιβανίσματα κι αν προσφέρονται εντός κι εκτός του Ναού για τη θεότητα τούτη, εκδηλώνεται εκεί πιο καθαρά και ανάγλυφα. Ή, με λόγια του Ισοκράτη: “το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν”). Δυστυχώς, πλανεμένοι από σαγηνευτικά συνθήματα, με απίστευτη ηλιθιότητα επιτρέψαμε την ασυλία και ατιμωρησία αυτών των φανταστικών φανφαρόνων!
Η λύση δεν είναι η απλή αναλογική όπως ισχυρίζονται οι σύντροφοι του κ. Σαμαρά που θέλουν να εμποδίσουν την άνοδο του κ. Τσίπρα, αλλά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με τους σαματατζήδες συνοδοιπόρους του, με την έξοδο από την Ευρωζώνη, και την επιστροφή της δραχμής, με την πλήρη χρεοκοπία μας και με την επακόλουθη απογείωσή μας σ’ ένα χάος ευτυχίας. Τότε ίσως ο ελληνικός λαός, αφού υποστεί τους σταλινικούς διαχειρισμούς της αναρχοαριστεράς, συνέλθει κάπως.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν μπορούν πλέον όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες να διορίζουν στο Δημόσιο εύκολα, έτσι στρέφονται τώρα στον Ιδιωτικό Τομέα. Ξεχνούν, βέβαια, με την ασυνειδησία που τους χαρακτηρίζει, πως, με τις πολιτικές και τα παράφρονα μέτρα προστασίας του Δημοσίου, κατέστρεψαν τον Ιδιωτικό Τομέα, τη μόνη πηγή πλούτου για τη χώρα – εκτός από τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δανειοδοτήσεις.
Ο Ελληνικός λαός έχει μοχθήσει πολλούς αιώνες για να παράγει τέτοιους πολιτικάντηδες, από την εποχή του Σωκράτη, διαμέσου του Βυζαντίου και των κοτζαμπάσηδων της Τουρκοκρατίας, μέχρι τους παλατιανούς και τους δολιότατους “δημοκράτες-αγωνιστές”.
5. Ηπιότατα και λογικά, γράφει ο κ. Στάγκος (Καθημερινή 23/11/12):
“Tο ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας. Ως τώρα πάντως, λίγα με τη θέλησή μας. Έχουν μεν γίνει αρκετά επειδή μας επεβλήθησαν από τους δανειστές, αλλά γενικά συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε ως πολιτική τάξη, κοινωνία και μίντια με ακραίες αντιδράσεις, με καταγγελίες και γενικά με «όχι». Ο νέος μύθος είναι ότι για την κατάντια μας φταίνε αποκλειστικά και μόνο η τρόικα, τα Μνημόνια και οι δανειστές και εμείς είμαστε τα αθώα θύματά τους. Τείνουμε να ξεχάσουμε –και αυτό δεν είναι ωφέλιμο– ότι στην πραγματικότητα το μοντέλο «α λα γκρέκα» μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε και η επιστροφή σε αυτό δεν είναι δυνατή. Ακόμη και αν έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ!
Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί να βγει μια χώρα από την περιδίνηση όταν αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τα δεδομένα, ώστε να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση; Και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση όταν υπάρχει ανοχή απέναντι στη μετατροπή του ΑΠΘ σε σκουπιδότοπο, όταν οι δήμαρχοι σε αγαστή σύμπνοια με την ΠΟΕ-ΟΤΑ καταφεύγουν σε συνεχείς καταλήψεις και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν λειτουργεί ή όταν οι δικαστικοί συνεχίζουν τη λευκή απεργία, αδιαφορώντας αν υπάρχει ζήτημα παραβίασης του Συντάγματος;
Είναι φανερό ότι, με αυτά και με άλλα, δεν είναι δυνατόν να ξεκολλήσει η Ελλάδα από τον βάλτο. Δεν θα ξεκολλήσει ποτέ επίσης, αν δεν γίνει περισσότερο ικανή, αποτελεσματική και λιγότερο διεφθαρμένη η διοικητική μηχανή. Αυτά δεν διορθώνονται, ακόμη και αν οι δανειστές επιδείξουν άριστη συμπεριφορά απέναντί μας. Αποτελούν δικό μας, εσωτερικό πρόβλημα”.
6. Δικά μου σχόλια περιττεύουν πάλι. Προσθέτω λίγα λόγια μόνο για το Μέγαρο των μαγειρεμάτων, της μίζας και της νοητικής μαλάκυνσης. Η διαφθορά της διοικητικής μηχανής ξεκινά εκεί, στην ανώτερη τάξη, στον λεγόμενο “ναό της δημοκρατίας”. Ή ορθότερα, η διαφθορά, που είναι αναπόσπαστη άποψη της δημοκρατίας (όσα λιβανίσματα κι αν προσφέρονται εντός κι εκτός του Ναού για τη θεότητα τούτη, εκδηλώνεται εκεί πιο καθαρά και ανάγλυφα. Ή, με λόγια του Ισοκράτη: “το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν”). Δυστυχώς, πλανεμένοι από σαγηνευτικά συνθήματα, με απίστευτη ηλιθιότητα επιτρέψαμε την ασυλία και ατιμωρησία αυτών των φανταστικών φανφαρόνων!
Η λύση δεν είναι η απλή αναλογική όπως ισχυρίζονται οι σύντροφοι του κ. Σαμαρά που θέλουν να εμποδίσουν την άνοδο του κ. Τσίπρα, αλλά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με τους σαματατζήδες συνοδοιπόρους του, με την έξοδο από την Ευρωζώνη, και την επιστροφή της δραχμής, με την πλήρη χρεοκοπία μας και με την επακόλουθη απογείωσή μας σ’ ένα χάος ευτυχίας. Τότε ίσως ο ελληνικός λαός, αφού υποστεί τους σταλινικούς διαχειρισμούς της αναρχοαριστεράς, συνέλθει κάπως.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.