Αλλαγή πορείας - Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ Καληνύχτα...

Μια φορά κι έναν καιρό όπως λεν’ τα παραμύθια

κυνηγούσα τ’ όνειρο για να μάθω την αλήθεια.

Να `ναι ήλιος, να `ναι αστέρι; Ποιος την είδε ποιος την ξέρει.

Αχ γιατί, αχ γιατί μοιάζει με καρδούλα κλειστή; (Νίκος Γκάτσος)

Γράφει η Στεφανία Λυγερού
(Μάλλον... απόγονος του Σεβάχ του θαλασσινού)

Μέχρι σήμερα ζητούσε από αυτούς που ξέρουν να δρουν μέσα στο άσχετο πλήθος για να τραβήξουν τους δεύτερους μπρος. Ήρθε η ώρα του τέλους της αυτής πορείας, τώρα, όσοι ξέρουν θα βρίσκονται/δρουν ΜΟΝΟ με αυτούς που ξέρουν, και αν θέλει ο άσχετος να σωθεί ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ θα πρέπει να κουνήσει το χεράκι!! ΑΝ θέλει να σωθεί.. αλλιώς ψόφο.

Με παράδειγμα: Πήγαμε στο Κερατσίνι να κάνουμε κατάληψη σ' ένα χωράφι του δήμου για να φτιαχτεί αλληλέγγυο μποστάνι για να τρέφονται όσοι έχουν ανάγκη, ή/και να ανταλλάσσονται προϊόντα, και/για να μην είναι απαραίτητα τα χρήματα για να ζήσουμε.

Το ουτοπικό αυτό διάβημα έγινε πού; Σε μία γειτονιά που ο κόσμος της πιστεύει ότι δεν έχει καν το δικαίωμα να διαφωνήσει, να πει όχι!! και πας Καραμήτρο εσύ να του μιλήσεις για κατάληψη και για γη που δικαιωματικά του ανήκει!!!

Κοίτα τώρα πώς μου ήρθε η φαεινή της αλλαγής πλεύσης. Κανείς (φυσικά) από την γειτονιά δεν ήρθε να σκάψει δικό του μέρος γης για να φυτέψει τα ζαρζαβατικά του, κι ενώ όλοι ρώτησαν κι ενημερώθηκαν για το διάβημα. Κι ενώ θεωρητικά όλοι συμφωνούν με τα λεγόμενα (η γη ανήκει στον λαό της κι όχι στους προδότες, και δεν έχουν δικαίωμα να την ξεπουλούν κλπ), ουσιαστικά (στην πράξη) περιμένουν να δουν τι θα πάει στραβά!! Αν θα μας συλλάβουν, αν βαρεθούμε, περιμένουν να μην μεγαλώσουν τα φυτά, να αποτύχουμε. Πάρα πολύ ωραία... Χθες, μία φίλη μου είπε, θα αρχίσουν να ενδιαφέρονται όταν βγει η σοδειά, αν αρχίσουν να παίρνουν προϊόντα...... Κάτσε μισό λεπτό φίλε μου. Κάποιοι άνθρωποι έχουμε ξεπατωθεί στο χωραφάκι, οι γείτονες έρχονται μόνο για να πουν την εξυπνάδα τους ή για να μας πουν ότι θα αποτύχουμε ή για να μας δημιουργήσουν πρόβλημα, κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους δώσουμε την παραγωγή για να φιλοτιμηθούν να πάρουν τη ζωή ΤΟΥΣ στα χέρια τους;;;;; Να τους παρακαλέσω για να σωθούν;;; Μη σώσουν!!!

Στο σημείο αυτό να πω ότι μέχρι σήμερα ήταν σωστό που ήμασταν έξω (στο άσχετο πλήθος) όσοι ξέραμε, έπρεπε να φαίνεται το νέο που μόλις πρόβαλε, διότι οι περισσότεροι δεν είχαν πρόσβαση στο ίντερνετ, και τα μήντια δείχνουν την πραγματικότητα που συμφέρει τους προδότες. Ωραία, σύμφωνη, βγήκαμε, δείξαμε, είδαν.. ...
Τέλος!! Όσο μένω τόσο τους καταστώ τεμπέληδες, χαραμοφάηδες. Όσο μένω, περιμένουν από μένα να τους σώσω.

Από τούδε και στο εξής θα είμαι μόνο με τους ίδιους μου, αυτούς που καταλαβαίνουν την νέα γλώσσα, ξέρουν τι σημαίνει αναλαμβάνω τη χώρα μου, ξέρουν τι σημαίνει αυτοδιαχείριση, ξέρουν τι σημαίνει βιολογικός σπόρος, ξέρουν ότι τους απαγορεύουν, ξέρουν ότι είναι χρέος μας να παλέψουμε για όλα όσα παρανόμως ψήφισαν, ξέρουν τι σημαίνει ανταλλάσσω, τι σημαίνει αχρήματη οικονομία, τι σημαίνει αυτάρκεια. Θα είμαι/δρω με αυτούς που δεν χρειάζεται να κάνω μετάφραση!!! 

Οι λοιποί να μείνουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!! Κανείς να μην τους σώζει!!!!!! Αν θελήσουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ να σωθούν θα πρέπει ΕΚΕΙΝΟΙ να σε παρακαλέσουν να τους δείξεις πώς.

Στίχοι:  Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"