Σχετικό: H Σύμβαση Cooper & ποιός ήταν ο Δημήτρης Μπάτσης
Γιατί μέχρι τώρα, αν και η χώρα μας μπορεί να θεωρηθεί από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης, δεν έχουν γίνει ανάλογες προσπάθειες;
«Το 1947 εξεδόθη στην Αθήνα από το Γενικόν Βιβλιοπωλείον ‘ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ’ Α.Ε. το βιβλίο του οικονομολόγου και δικηγόρου Δ. Μπάτση: "Η Βαρειά Βιομηχανία Στην Ελλάδα".
Ένα έργο 511 σελίδων χωρισμένο σε 3 μέρη:
Α’. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων,
Β’. Το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση,
Γ’. Εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα.
Στον πρόλογο του βιβλίου, ο καθ. Ν. Κιτσίκης μεταξύ άλλων σημειώνει:
‘Βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, δηλαδή αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του εκλεκτού, ποικίλου και άφθονου μεταλλευτικού πλούτου της, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών και γενικότερα των μέσων παραγωγής, ίδρυση ναυπηγείων, εγκατάσταση ηλεκτροχημικών εργοστασίων, χωρίς προνομιακές παραχωρήσεις στο ξένο κεφάλαιο, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την οικονομική αποτελμάτωση, τον μόνο τρόπο για μια σταθερή προοδευτική οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση, τον λυτρωμό της εθνικής οικονομίας.Βαρειά βιομηχανία μέσα σε πλαίσιο πραγματικής δημοκρατίας δημιουργεί λαό ικανό και του παρέχει τα μέσα για την αντιμετώπιση κάθε επιβουλής της ακεραιότητάς του, κάθε προσβολής της ανεξαρτησίας του.Εθνική βαρειά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας.Το τεράστιο ερωτηματικό για τη βιωσιμότητα της Ελλάδας συνδυάστηκε κατά τέτοιο τρόπο με τα ζητήματα των οικονομικών επανορθώσεων και των εδαφικών αξιώσεων, ώστε να προκύψει η πολιτική της επαιτείας, της οικονομικής υποδούλωσης και του ζωτικού χώρου.
Στο βιβλίο του αυτό ο Μπάτσης αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης "Σύμβασης Cooper" (υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010), βάσει της οποίας τα λεγόμενα ‘στρατηγικά ορυκτά’ της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινός μας πλούτος, τίθενται υπό την αιγίδα ενός αμερικανικού consortium εταιριών (Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, 17 Φεβρουαρίου 1940, τεύχος πρώτον, αριθμός φύλλου 65, σ. 397-428). Στο άρθρο 52 της ανωτέρω σύμβασης, παράγραφος 1 (σ. 421), αναφέρεται: ...παρέχεται εις τον Ανάδοχον το δικαίωμα όπως... ιδρύση εν Ελλάδι βιομηχανικάς εγκαταστάσεις ηλεκτρομεταλλουργίας και ηλεκτροχημίας, με το δικαίωμα να παράγη εν αυταίς τα εν άρθρω 56 της παρούσης συμβάσεως οριζόμενα προϊόντα άνευ ουδενός οιουδήποτε περιορισμού όσον αφορά την ποσότητα αυτών, την εφαρμοζομένην μέθοδον παρασκευής, παραγωγής, κατεργασίας, χρησιμοποιήσεως υλών και βιομηχανοποιήσεως ως και το σύστημα ή συστήματα των βιομηχανιών, τας ποσότητας και τα είδη των χρησιμοποιουμένων υλών και τέλος την πώλησιν των προϊόντων τούτων είτε εν Ελλάδι είτε εν τω εξωτερικώ, άτινα πάντοτε έσονται της απολύτου εκλογής του Αναδόχου.
Στο δε άρθρο 56, παράγραφος 1 (σ. 422), αναφέρεται:
‘Ο Ανάδοχος θα δικαιούται να παράγη εις τας παρ’ αυτού ιδρυθησομένας βιομηχανίας πάντα ή τινά των κάτωθι προϊόντων: α’) άζωτον (αζωτούχα προϊόντα), συνθετικήν αμμωνίαν, νιτρασβέστιον (NITRO-LIME), καυστικήν σόδαν, νιτρικόν οξύ. β’) Μη σιδηρούχα μέταλλα (NONFERROUS METALS), αργίλιον και οξείδιον αργιλίου, μαγνήσιον, χαλκόν, νικέλιον, ψευδάργυρον, μαγγάνιον, μόλυβδον και κασσίτερον, είτε εις σχήματα όγκων, πλακών, ράβδων, φύλλων, κόνεως, καλωδίων είτε λειαντικών. γ’) Χρώμιον εις σχήματα όγκων, πλακών, ράβδων ή φύλλων, δ’) Πάντα συνδυασμόν των ανωτέρω μετάλλων.
’Όπως γνωρίζετε, η κυκλοφορία του βιβλίου του Μπάτση απαγορεύθηκε για δεκαετίες, ο ίδιος δε εκτελέσθηκε στις 30 Μαρτίου το 1952 μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη.Το 2010, στη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης που υπέγραψε η Ελλάδα ως δανειολήπτης, στη συμφωνία 14 (Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία), άρθρο 5, αναφέρεται:‘Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά στον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά στην εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος. Ο νοών νοείτω».
[του Δημ. Κωστόπουλου, Επ. Καθηγητή στο Τμήμα Γεωλογίας του Ε. Πανεπιστημίου Αθηνών]
Μια μελέτη του 1947, επίκαιρη το 2013:
"Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" του Δημήτρη Μπάτση
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
«Το 1947 εξεδόθη στην Αθήνα από το Γενικόν Βιβλιοπωλείον ‘ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ’ Α.Ε. το βιβλίο του οικονομολόγου και δικηγόρου Δ. Μπάτση: "Η Βαρειά Βιομηχανία Στην Ελλάδα".
Ένα έργο 511 σελίδων χωρισμένο σε 3 μέρη:
Α’. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, Β’. Το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση,
Γ’. Εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα.
Στον πρόλογο του βιβλίου, ο καθ. Ν. Κιτσίκης μεταξύ άλλων σημειώνει:
‘Βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, δηλαδή αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του εκλεκτού, ποικίλου και άφθονου μεταλλευτικού πλούτου της, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών και γενικότερα των μέσων παραγωγής, ίδρυση ναυπηγείων, εγκατάσταση ηλεκτροχημικών εργοστασίων, χωρίς προνομιακές παραχωρήσεις στο ξένο κεφάλαιο, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την οικονομική αποτελμάτωση, τον μόνο τρόπο για μια σταθερή προοδευτική οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση, τον λυτρωμό της εθνικής οικονομίας.Βαρειά βιομηχανία μέσα σε πλαίσιο πραγματικής δημοκρατίας δημιουργεί λαό ικανό και του παρέχει τα μέσα για την αντιμετώπιση κάθε επιβουλής της ακεραιότητάς του, κάθε προσβολής της ανεξαρτησίας του.Εθνική βαρειά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας.Το τεράστιο ερωτηματικό για τη βιωσιμότητα της Ελλάδας συνδυάστηκε κατά τέτοιο τρόπο με τα ζητήματα των οικονομικών επανορθώσεων και των εδαφικών αξιώσεων, ώστε να προκύψει η πολιτική της επαιτείας, της οικονομικής υποδούλωσης και του ζωτικού χώρου.
Στο δε άρθρο 56, παράγραφος 1 (σ. 422), αναφέρεται:
‘Ο Ανάδοχος θα δικαιούται να παράγη εις τας παρ’ αυτού ιδρυθησομένας βιομηχανίας πάντα ή τινά των κάτωθι προϊόντων: α’) άζωτον (αζωτούχα προϊόντα), συνθετικήν αμμωνίαν, νιτρασβέστιον (NITRO-LIME), καυστικήν σόδαν, νιτρικόν οξύ. β’) Μη σιδηρούχα μέταλλα (NONFERROUS METALS), αργίλιον και οξείδιον αργιλίου, μαγνήσιον, χαλκόν, νικέλιον, ψευδάργυρον, μαγγάνιον, μόλυβδον και κασσίτερον, είτε εις σχήματα όγκων, πλακών, ράβδων, φύλλων, κόνεως, καλωδίων είτε λειαντικών. γ’) Χρώμιον εις σχήματα όγκων, πλακών, ράβδων ή φύλλων, δ’) Πάντα συνδυασμόν των ανωτέρω μετάλλων.
’Όπως γνωρίζετε, η κυκλοφορία του βιβλίου του Μπάτση απαγορεύθηκε για δεκαετίες, ο ίδιος δε εκτελέσθηκε στις 30 Μαρτίου το 1952 μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη.Το 2010, στη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης που υπέγραψε η Ελλάδα ως δανειολήπτης, στη συμφωνία 14 (Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία), άρθρο 5, αναφέρεται:‘Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά στον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά στην εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος. Ο νοών νοείτω».
[του Δημ. Κωστόπουλου, Επ. Καθηγητή στο Τμήμα Γεωλογίας του Ε. Πανεπιστημίου Αθηνών]
Μια μελέτη του 1947, επίκαιρη το 2013:
"Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" του Δημήτρη Μπάτση
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.