Σαν σήμερα 19 Ιουνίου του 1953 εκτελείται στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από μια παρωδία δίκης το ζεύγος Ρόζενμπεργκ για κατασκοπεία υπέρ της Σοβ. Έν.: "Οι Ρόζενμπεργκ «έπρεπε» να πεθάνουν" για τον Μακαρθισμό

Στο άρθρο αυτό θα ξεφύγουμε από τα όρια της Ελλάδας και θα περάσουμε τον Ατλαντικό. Βρισκόμαστε το 1951 στις ΗΠΑ. Ο Μακαρθισμός βρίσκεται στο απόγειό του. Χιλιάδες μέλη του Κ.Κ. ΗΠΑ, συνδικαλιστές, δημοκρατικοί πολίτες, διανοούμενοι διώκονται ήδη από τις αρχές του 1941. Ένας στενός κυβερνητικός κλοιός, μιας υπόγειας δικτατορίας κατηγορεί, δικάζει, απολύει και φυλακίζει χιλιάδες πολίτες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ όμως χρειάζεται και κάτι άλλο, χρειάζεται έναν παραδειγματισμό. 
 Ο παραδειγματισμός της κοινής γνώμης και του λαού θα επιτευχθεί στα πρόσωπα του τραγικού ζεύγους Ρόζενμπεργκ…

Ο Τζούλιους και η Έθελ Ρόζενμπεργκ γνωρίστηκαν το 1936 και παντρεύτηκαν το 1939. Ο Τζούλιος, εβραϊκής θρησκείας υπήρξε μέλος του Κ.Κ. ΗΠΑ ήδη από το 1932 και ανέπτυξε στους κόλπους του έντονη συνδικαλιστική δράση. Ο ίδιος εργάζονταν σαν ηλεκτρολόγος μηχανικός σε βάση του αμερικανικού στρατού από όπου και απολύθηκε λόγω των φρονημάτων του. Η Έθελ Γκρίνγκλας -Ρόζενμπεργκ ξεκίνησε να εργάζεται στον τομέα των τεχνών ως τραγουδίστρια και ηθοποιός και αργότερα δούλεψε σαν γραμματέας μεγάλης ναυτιλιακής φίρμας. Ο Τζούλιους και η Έθελ γνωρίστηκαν σε εργασίες του Young Communist League ερωτεύτηκαν και απέκτησαν δύο παιδιά τον Ρόμπερτ και τον Μάικλ.

Το 1951 μετά την υστερία που έχει προκαλέσει η πρώτη σοβιετική δοκιμή πυρηνικής βόμβας οι Ρόζενμπεργκ συλλαμβάνονται με την κατηγορία της κατασκοπίας. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι γελοία και πολλά από αυτά φανερά κατασκευασμένα. Μαζί με τους Ρόζενμπεργκ, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία επιβεβαιωμένη μαρτυρία, δικάζεται και ο Μόρτον Σόμπελ, μέλος του ΚΚ ΗΠΑ και φίλος του ζευγαριού. Η κατηγορίες που τον βαρύνουν είναι η παροχή κρατικών μυστικών στους Ρόζενμπεργκ. Το πανάθλιο κατηγορητήριο αναφέρει ότι ο Σόμπελ παρείχε τα μυστικά της κατασκευής της ατομικής βόμβας στους Ρόζενμπεργκ, οι οποίοι με την σειρά τους τα προωθούσαν στον Μπέρναρντ Σούστερ στέλεχος του ΚΚ ΗΠΑ και υποτιθέμενου πράκτορα της KGB.
Το κατηγορητήριο ανατράπηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια της δίκης όμως οι κυβερνητικές αρχές ήταν αποφασισμένες να στείλουν το ζεύγος στον θάνατο.
Συγκεκριμένα, ο δικαστής των Ρόζενμπεργκ, Έρβινγκ Κάουφμαν δήλωσε τα παρακάτω:

” Το έγκλημά σας είναι πολύ χειρότερο της ανθρωποκτονίας, γιατί με την κατοχή της πυρηνικής βόμβας από την ΕΣΣΔ, θα ανοίξει ξανά το αιματηρό μέτωπο της Βόρειας Κορέας που τόσο στοίχισε στην χώρα μας.” Η δίκη των Ρόζενμπεργκ φυσικά έχει κάνει τον κύκλο του κόσμου και πολλές διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις υποστήριξης του λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός των συνόρων των ΗΠΑ. Η δίκη για τα δεδομένα της δημοσιότητας που έχει λάβει δεν θα κρατήσει πολύ. Το αποτέλεσμα της δίκης είναι ένας χλευασμός στο αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης…

Συγκεκριμένα, κατά το πόρισμα της δίκης αποδεικνύεται μεν ότι ορισμένα κρατικά μυστικά είχαν διαρρεύσει γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα, σε καμιά όμως περίπτωση δεν υπάρχει κάτι που να επιβεβαιώνει την ενοχή του ζεύγους. Έτσι οι Ρόζενμπεργκ στις 29 Μαρτίου του 1951 καταδικάζονται σε θάνατο. Παρόλο που το αμερικανικό σύνταγμα ορίζει ρητά ότι σε ότι αφορά την εσχάτη προδοσία η θανατική ποινή μπορεί να επέλθει μόνο εν καιρό πολέμου, το δικαστήριο αποφασίζει ότι το αδίκημα μπορεί να δικαιολογήσει μια τόσο μεγάλη ποινή.

Έτσι το ζέυγος Ρόζενμπεργκ οδηγείται στις φυλακές Σινγκ- Σινγκ εν αναμονή εκτέλεσης. Μετά την δικαστική απόφαση χιλιάδες γράμματα διαμαρτυρίας στέλνονται στο κογκρέσο και τον πρόεδρο Αιζενχαουερ. Ανάμεσα στις έγγραφες διαμαρτυρίες βρίσκονται και τα γράμματα του Άλμπερτ Άινσταιν και του Χάρολντ Όρει. Η απονομή χάριτος όμως δεν έρχεται ποτέ… Έτσι Στις 19 Ιουνίου του 1953 το ζεύγος Ρόζενμπεργκ εκτελούνται στην ηλεκτρική καρέκλα. … Τα δύο τέκνα των Ρόζεν μπεργκ υιοθετούνται από τον φίλο του ζευγαριού Άμπελ Μέροπολ.

kokkinosfakelos

55 XPONIA ΑΠΟ THN ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ TON ΚΟΣΜΟ
Οι Ρόζενμπεργκ «έπρεπε» να πεθάνουν -   Σπηλιωτόπουλος, Β. Ξ.
H ιστορία του ζεύγους που πλήρωσε την αταλάντευτη προσήλωση στις ιδεολογικές αρχές του
Στις 5 Μαρτίου 1946 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ - παρουσία του προέδρου Τρούμαν - εκφωνεί στο πανεπιστήμιο του Ουέστμινστερ του Μισούρι (ΗΠΑ) το λόγο του με τίτλο «Τα Νεύρα της Ειρήνης» (The Sinews of Peace). Σε αυτόν προαναγγέλλει το σχηματισμό «...ενός αδελφικού συνασπισμού των αγγλοφώνων λαών... μιας ειδικής σχέσης μεταξύ της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ...», ώστε να αναχαιτισθεί η σοβιετική επιθετικότητα και να διασφαλισθεί η ειρήνη. Ο Στάλιν απαντά αμέσως με συνέντευξή του στην «Πράβντα», και έτσι η υφέρπουσα από τη «Διάσκεψη της Γιάλτας» αντιπαλότητα επισημοποιείται καθαγιάζοντας τους αναφυομένους αντίρροπους δογματισμούς της μεταπολεμικής οικουμένης. Ελλείψει του κοινού εχθρού τα νέα τείχη υψώνονται και οι μέχρι πρότινος σύμμαχοι αποζητούν να διασφαλίσουν την εξουσία τους, να οριοθετήσουν τα κεκτημένα τους, να ανασυντάξουν τους λαούς. H κατάληψη της αρχής από το Μάο στην Κίνα το 1949 και η σχεδόν ταυτόχρονη ανακοίνωση των Σοβιετικών για την κατασκευή της δικής τους ατομικής βόμβας αιφνιδιάζουν το σύνολο των Αμερικανών και μετουσιώνουν τη βεβαιότητα της ατομικής υπεροπλίας σε τρόμο και πανικό. Ξάφνου ο κόσμος στέκει ξέπνοος μπρος στο απροσδόκητο της νέας πραγματικότητας. Οι δύο νέοι πόλοι εξουσίας σπεύδουν να απαιτήσουν τη δογματική συσπείρωση των κοινωνιών τους, αφανίζοντας κάθε ύποπτη παρέκκλιση.

Οι κατάσκοποι

Οι εξελίξεις του 1949 μεταβάλλουν ραγδαία το γεωπολιτικό σκηνικό και η ηγεσία των ΗΠΑ αναγορεύει τον κομουνιστικό κίνδυνο σε εθνικό ενσπείροντας σε όλη την κοινωνία καχυποψία και ανασφάλεια. Με αιχμές του δόρατος την επιτροπή του Κογκρέσου HUAC - House of Un-American Activities Com-mittee και το FBI ξεκινούν έρευνες αναζητώντας πιθανούς συνεργάτες της Σοβιετικής Ενωσης στις ΗΠΑ. H κορωνίδα της όλης προσπάθειας χειραγώγησης της κοινής γνώμης ολοκληρώνεται στις αρχές του 1950, όταν ο γερουσιαστής Μακάρθυ ισχυρίζεται ότι 200 υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών είναι κομουνιστές πράκτορες και εξαπολύει πραγματικό «κυνήγι μαγισσών».

Εν μέσω αυτού του φορτισμένου κλίματος το Φεβρουάριο του 1950 αποκαλύπτεται ότι ο Κλάους Φουκς, γερμανός θεωρητικός φυσικός, ο οποίος εργαζόταν για το «Πρόγραμμα Μανχάταν» (μυστικό πρόγραμμα κατασκευής της ατομικής βόμβας), είχε παραδώσει κατά τη διάρκεια του πολέμου απόρρητα έγγραφα στους Σοβιετικούς. Ενα περίπλοκο δίκτυο κατασκοπείας αρχίζει να εξιχνιάζεται φανερώνοντας μια σειρά ατόμων, που επιβουλεύτηκαν συνειδητά την ασφάλεια της υπερατλαντικής υπερδύναμης.

Ο Φουκς κατονόμασε κάποιον πράκτορα, τον οποίο γνώριζε ως «Ραίημοντ» και ο οποίος τελικά απεδείχθη ότι ήταν ο χημικός Χάρυ Γκολντ. Μετά από μια εβδομάδα ανακρίσεων ο Γκολντ ομολογεί αυτοβούλως και οδηγεί τις αρχές στο λοχία Νταίηβιντ Γκρήνγκλας, πρώην μηχανουργό στο εργαστήριο του Λος Αλαμος. Αυτός, άμεσα αποδεχόμενος την εμπλοκή του, καταθέτει ότι η αδελφή του Εθελ Ρόζενμπεργκ και ο σύζυγός της Τζούλιους είχαν συμμετάσχει σε κύκλωμα κατασκοπείας και μάλιστα ήσαν εκείνοι οι οποίοι τον εμύησαν.

Τον Ιούνιο του 1950 ο Τζούλιους Ρόζενμπεργκ συλλαμβάνεται και λίγες ημέρες αργότερα τον ακολουθεί η γυναίκα του. Με αυτό τον τρόπο θέλησαν οι αρχές να πιέσουν τον πρώτο να ομολογήσει και να αποκαλύψει τους συνεργούς του. Ταυτόχρονα και ενώ οι έρευνες του FBI συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση, φίλοι του ζευγαριού εξαφανίζονται προς άγνωστες κατευθύνσεις. Ανάμεσά τους είναι και ο Μόρτον Σόμπελ, τον οποίο, κάποιος αυτοβούλως εμφανισθείς στις αρχές γνωστός των Ρόζενμπεργκ, κατηγόρησε ως συνεργάτη τους. Οι πράκτορες των υπηρεσιών ασφαλείας ανακαλύπτουν το φυγά Σόμπελ στο Μεξικό και τον επαναφέρουν διά της βίας στις ΗΠΑ, όπου και τίθεται υπό κράτηση.

H δίκη

Στις 6 Μαρτίου 1951 αρχίζει η δίκη κατά των Ρόζενμπεργκ και Σόμπελ. H ενοχή ή μη των εναγομένων, η υποψία μιας νέας υπόθεσης Ντρέυφους, προκαλεί το ενδιαφέρον, μα και την πόλωση της διχασμένης αμερικανικής και παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ο αρχηγός του FBI Εντγκαρ Χούβερ, αλλά και το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, βλέπουν τον αγώνα κατά των τριών ως καταδίκη και αποτροπή της σοβιετικής διεισδυτικότητας, αλλά και ως μέσο αφύπνισης ενός αμερικανικού νεοπατριωτισμού. H κατηγορία είναι βαριά. Συνωμοσία με σκοπό την κατασκοπεία. Οι εναντίον των εναγομένων προσερχόμενοι μάρτυρες ισχυρίζονται ότι τόσο οι Ρόζενμπεργκ όσο και ο Σόμπελ προέβησαν σε ενέργειες με αποκλειστικό σκοπό να βοηθήσουν τους Σοβιετικούς να αποκτήσουν κρίσιμες απόρρητες πληροφορίες, σχετικές με το ατομικό πρόγραμμα των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα ο Τζούλιους Ρόζενμπεργκ παρουσιάστηκε ως εξαιρετικά δραστήριος πράκτορας και ουσιαστικά ως ενορχηστρωτής και πυρήνας δικτύου συλλογής στοιχείων. Ο Νταίηβιντ Γκρήνγκλας και η γυναίκα του κατέθεσαν ότι η Εθελ εργάστηκε ως πράκτορας τυπώνοντας έγγραφα, τα οποία έπειτα παραδίδονταν στον Γκολντ, ο οποίος με τη σειρά του τα ενεχείρισε στον Ανατόλι Γιάκοβλεφ της KGB.

H ετυμηγορία

Οι μόνοι μάρτυρες, οι οποίοι εκλήθησαν από την υπεράσπιση, ήσαν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και καθώς ο Σόμπελ αρνήθηκε να καταθέσει, τα φώτα επικεντρώθηκαν στο ζεύγος Ρόζενμπεργκ. Στον καταιγισμό ερωτήσεων για ενδεχόμενη συμμετοχή τους στο KK των ΗΠΑ το ανδρόγυνο αρνήθηκε να απαντήσει. Απέρριψαν όλα τα στοιχεία και τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και αντιμετώπισαν το εχθρικό προς αυτούς δικαστήριο με αξιοπρέπεια, μα και με περιφρόνηση. Ειδικά η Εθελ, τα στοιχεία κατά της οποίας στηρίζονταν αποκλειστικά στις αμφίβολες μαρτυρίες του αδελφού της και της συζύγου του, ουσιαστικά αρνήθηκε να υποστηρίξει τον εαυτό της, καθώς είχε επιλέξει την οδό της απόλυτης ταύτισης με τον άνδρα της.

Στις 29 Μαρτίου 1951 το δικαστήριο ανακοίνωσε την ετυμηγορία του καταδικάζοντας τους Ρόζενμπεργκ σε θάνατο στην ηλεκτρική καρέκλα και το Σόμπελ σε τριάντα χρόνια κάθειρξη. Την επαύριο της απόφασης ακολούθησε ένας διετής απεγνωσμένος αγώνας για τη σωτηρία των Ρόζενμπεργκ, τον οποίο συνέδραμαν χιλιάδες πολίτες, και όχι μόνο. Ακόμη και αυτός ο πάπας Πίος IB´ απηύθυνε έκκληση για τη μετατροπή της ποινής τους, η οποία όμως τελικά εκτελέστηκε στις 19 Ιουνίου 1953 στις φυλακές του Σινγκ Σινγκ.

Οι αποκαλύψεις

Το 1995 η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποχαρακτήρισε απόρρητα έγγραφα της επιχείρησης «Venona», η οποία αφορούσε την προσπάθεια των αμερικανικών υπηρεσιών να αποκρυπτογραφήσουν τα κωδικοποιημένα τηλεγραφήματα των σοβιετικών πρακτόρων. Σε αυτά αποκαλύπτεται η μυστική δράση του Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, ο οποίος αναφέρεται με τους κωδικούς «ΑΝΤΕΝΝΑ» και «LIBERAL». Ωστόσο η βοήθεια των πληροφοριών του Ρόζενμπεργκ για την κατασκευή της σοβιετικής ατομικής βόμβας δεν ήταν ούτε ουσιαστική ούτε επαρκής. Σε ό,τι αφορά τη σύζυγό του, η αναφορά είναι σχεδόν ασαφής, αφού χαρακτηρίζεται απλά ως «φίλα προσκείμενη». Στα απομνημονεύματά του ο Νικήτα Χρουστσόφ ονοματίζει τους Ρόζενμπεργκ ως πολύτιμους συνεργάτες για την προσπάθεια απόκτησης του υπερόπλου, γεγονός που αμφισβητούν όμως τα προσφάτως αποκαλυφθέντα σοβιετικά αρχεία, τα οποία προσδίδουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα σε ειδικούς σαν τον Φουκς. Ο Ντέηβιντ Γκρήνγκλας, ο οποίος επιβραβεύτηκε για τη μαρτυρία του στη δίκη γλιτώνοντας τη θανατική ποινή και καταδικαζόμενος σε δεκαετή φυλάκιση, δήλωσε στα τέλη του 2000 ότι προτίμησε να ψευδορκήσει κατά της αδελφής του, ώστε να προστατεύσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Οι Ρόζενμπεργκ υπήρξαν οι μοναδικοί κατάσκοποι ατομικής τεχνολογίας, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν, παρ' ότι υπήρξαν άλλοι, των οποίων η δράση ήταν και πολύ μεγαλύτερη και πιο επιβλαβής για τις ΗΠΑ. H απόλυτη άρνησή τους να συνεργαστούν με τις διωκτικές αρχές υπήρξε ο καθοριστικός παράγων για την εκτέλεσή τους. Αντίθετα ο Κλάους Φουκς, ο οποίος συμπορεύτηκε με τις κρατικές υπηρεσίες, αν και πολύ πιο δραστήριος και σημαντικός παροχέας απόκρυφων πληροφοριών, καταδικάστηκε μόλις σε 14 χρόνια φυλάκιση. Οι Ρόζενμπεργκ με το θάνατό τους άφησαν πίσω τους ορφανά δύο μικρά αγοράκια, των οποίων την κηδεμονία δεν δέχθηκε να αναλάβει κανείς... Τελικά μετά από επίμονες προσπάθειες του δικηγόρου του ανδρογύνου E. Μπλοχ τα παιδιά υιοθετήθηκαν από τους καλλιτέχνες Αννα και Αβελ Μέερπολ.
Το μήνυμα της ιστορίας

Τόσο η υπόθεση Ρόζενμπεργκ ως μεμονωμένο γεγονός όσο και ο Μακαρθισμός ως έκφανση μιας γενικότερης πολιτικής δεν αποτελούν αποκλειστικά αποκυήματα της αμερικανικής ή αγγλοσαξονικής ιδιαιτερότητας. Το 1947 στη Σοβιετική Ενωση ξεκίνησαν οι «(Ανα)- Κρίσεις της Τιμής», οι οποίες αποσκοπούσαν στη διερεύνηση της ηθικο-πολιτικής συμπεριφοράς των κρατικών λειτουργών. Το στέλεχος του ΚΚΣΕ Κουζνέτσοφ θεωρούσε τη διεξαγωγή των ερευνών απαραίτητη, καθώς «... πλήθος απόρρητων και στρατηγικών πληροφοριών της Σοβιετικής Ενωσης έχουν παραδοθεί σε δυτικές μυστικές υπηρεσίες». Οι έρευνες κατέληξαν στις «Δίκες της Τιμής» και στις διώξεις της υπόθεσης «Λένινγκραντ» και της «συνωμοσίας των γιατρών». Ο τερματισμός της παγκόσμιας σύρραξης ανέδειξε δύο νέους πόλους κυριαρχίας, οι οποίοι επεζήτησαν να θεμελιώσουν και να διατρανώσουν την ισχύ τους ανυψώνοντας τα σύμβολα του μανιχαϊσμού, δαιμονοποιώντας και εξοβελίζοντας το «αιρετικό». H εκτέλεση των Ρόζενμπεργκ δεν ήταν απόρροια της όποιας κατασκοπικής τους δράσης, αλλά το τίμημα που εκλήθησαν να πληρώσουν για την αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη πίστη στις ιδεολογικές τους αρχές. Οπως αυτοί, έτσι και αναρίθμητοι άλλοι - όχι απαραίτητα εις θάνατον, αλλά και σε κοινωνική ασφυξία καταδικασμένοι - υπήρξαν θύματα του ψυχροπολεμικού σκοταδισμού, τον οποίο ενεπνεύσθησαν και ελάξευσαν οι παγκόσμιοι ηγεμόνες, επιτυγχάνοντας αμφότεροι τον πολιτικο-κοινωνικό αυτισμό.

This day in History: Jun 19, 1953: Rosenbergs executed

 

On this day in 1953, Julius and Ethel Rosenberg, who were convicted of conspiring to pass U.S. atomic secrets to the Soviets, are executed at Sing Sing Prison in Ossining, New York. Both refused to admit any wrongdoing and proclaimed their innocence right up to the time of their deaths, by the electric chair. The Rosenbergs were the first U.S. citizens to be convicted and executed for espionage during peacetime and their case remains controversial to this day.

Julius Rosenberg was an engineer for the U.S. Army Signal Corps who was born in New York on May 12, 1918. His wife, born Ethel Greenglass, also in New York, on September 28, 1915, worked as a secretary. The couple met as members of the Young Communist League, married in 1939 and had two sons. Julius Rosenberg was arrested on suspicion of espionage on June 17, 1950, and accused of heading a spy ring that passed top-secret information concerning the atomic bomb to the Soviet Union. Ethel was arrested two months later. The Rosenbergs were implicated by David Greenglass, Ethel's younger brother and a former army sergeant and machinist at Los Alamos, the secret atomic bomb lab in New Mexico. Greenglass, who himself had confessed to providing nuclear secrets to the Soviets through an intermediary, testified against his sister and brother-in-law in court. He later served 10 years in prison.

The Rosenbergs vigorously protested their innocence, but after a brief trial that began on March 6, 1951, and attracted much media attention, the couple was convicted. On April 5, 1951, a judge sentenced them to death and the pair was taken to Sing Sing to await execution.

During the next two years, the couple became the subject of both national and international debate. Some people believed that the Rosenbergs were the victims of a surge of hysterical anti-communist feeling in the United States, and protested that the death sentence handed down was cruel and unusual punishment. Many Americans, however, believed that the Rosenbergs had been dealt with justly.

They agreed with President Dwight D. Eisenhower when he issued a statement declining to invoke executive clemency for the pair. He stated, "I can only say that, by immeasurably increasing the chances of atomic war, the Rosenbergs may have condemned to death tens of millions of innocent people all over the world. The execution of two human beings is a grave matter. But even graver is the thought of the millions of dead whose deaths may be directly attributable to what these spies have done."

taken from: http://www.history.com/this-day-in-history [19.06.12]

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"