Πόλεις κατεστραμμένες, 20.000 νεκροί και ένα έθνος σε βαθύ πένθος το οποίο εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Κι όμως, ευρήματα, ιστορίες και φωτογραφίες που έρχονται στο φως ακόμα και σήμερα, αποδεικνύουν ότι παρά το γεγονός της τόσο μεγάλης καταστροφής, η αγάπη και κυρίως της μάνας προς το παιδί, είναι αυτή που νικάει τα πάντα. Μία εικόνα, που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, έχει συγκλονίσει τους ανθρώπους όλου του κόσμου
Τις πρώτες ώρες, μετά την μεγάλη καταστροφή, τα σωστικά συνεργεία κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σώμα μιας άτυχης γυναίκας, το οποίο βρισκόταν θαμμένο στα συντρίμμια του σπιτιού της.
Η στάση του σώματoς, ήταν κουλουριασμένη και έδωσε μία μικρή ελπίδα στους διασώστες ότι η γυναίκα μπορεί να είναι ζωντανή, κάτι που δυστυχώς δεν επιβεβαιώθηκε μιας και το σώμα της ήταν παγωμένο και δύσκαμπτο.
Απογοητευμένοι οι άνδρες διάσωσης συνέχισαν την πορεία τους, ωστόσο μία…
…εσωτερική δύναμη έσπρωξε τον αρχηγό του συνεργείου να επιστρέψει και να εξετάσει και πάλι το νεκρό σώμα της γυναίκας. Ψάχνοντας λοιπόν ανάμεσα στα χέρια της, ανακάλυψε ως διά μαγείας ότι υπήρχε ένα μωρό τυλιγμένο σε μία κουβέρτα, το οποίο κοιμόταν γαλήνια, χωρίς φυσικά να γνωρίζει τι είχε συμβεί.
Ο μικρούλης σώθηκε χάρη στην θυσία της μητέρας του, ενώ αμέσως τα σωστικά συνεργεία τον μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε ότι ήταν υγιέστατος. Ανάμεσα στην κουβερτούλα του, βρέθηκε ένα κινητό το οποίο έγραφε το εξής μήνυμα από την μητέρα του: «Αν καταφέρεις να επιζήσεις να θυμάσαι μόνο ότι σ” αγαπώ».
Κάποιοι το χαρακτήρισαν θαύμα κάποιοι απλά συγκινητική θυσία μίας μάνας. Πάντως το σίγουρο είναι, ότι η αγάπη της μητέρας για το παιδί της, μπορεί να κάνει ακόμα και θαύματα…
Σιωπή: Τώρα μιλάει η αγάπη της μάνας!
Η ιστορία αυτής της φωτογραφίας πονά και συγκλονίζει. Είναι η απώλεια της μητέρας, είναι ο πόνος του αποχωρισμού. Είναι μια πραγματική ιστορία μέσα από τα μάτια ενός παιδιού... Το κοριτσάκι αυτό έχασε τη μητέρα του στον πόλεμο. Πήγε στο ορφανοτροφείο για να μπορέσει να επιβιώσει.
Στην αυλή του ορφανοτροφείου ζωγράφισε τη μητέρα της με κιμωλία και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της, όπως όταν ήταν έμβρυο. Έβγαλε τα παπούτσια της, σαν να πατούσε κάτι ιερό, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη είναι ο πιο ιερός μας τόπος.
Το μήνυμα που περνάει η φωτογραφία σε όλο τον κόσμο: Κανένα παιδί να μη βιώσει τον πόλεμο και τις απώλειες του από εδώ και πέρα.
Κάντε κλικ για να δείτε την φωτογραφία.
Ένα υπέροχο ποίημα που αποτυπώνει την απέραντη αγάπη της μάνας…
Επιμέλεια βίντεο:rainbowcreta
Μουσική:Γιάννης Νικολάου Στίχοι:Αlice Tori
Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου ο,τιδήποτε» τής λέει τρυφερά.
«Αν μ' αγαπάς» τού είπε, με νάζι και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα 'ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη...»
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.