ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Γ)

Σχετικά: 
ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)
ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β)
 

Γράφει ο Βασίλης Παπαδόπουλος

Στο σημείο αυτό καλώ όλους τους αναγνώστες να απαντήσουν στο εξής ερώτημα:  

Σε περίπτωση που αύριο και στα καλά καθούμενα αποφασίσει το Ελληνικό κράτος, επειδή δεν έχει καμία άλλη επιλογή λόγου χάρη και επειδή έτσι γουστάρει «στην τελική», να κυρήξει στάση πληρωμών και σταματούσε να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και κτλ, εσείς πώς θα ζούσατε από μεθαύριο; Τί θα κάνατε για να εξασφαλίσετε καταρχήν την επιβίωσή σας;

Εάν τώρα παρεμπιπτόντως είστε κάποιοι οι οποίοι νομίζετε ότι όλα αυτά είναι καταστροφολογίες και σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή η οικονομική κατάρρευση δεν έρχεται με όλα τα παρελκόμενα της ή ότι εμείς ο απλός λαός σε εκείνη την περίπτωση δεν θα έχουμε καμία δυνατότητα ή ευκαιρία επιβιώσης στο μέλλον, σας το λέω τώρα που είναι η αρχή αυτού του άρθρου.... μήν συνεχίζετε να διαβάζετε, δεν είναι αυτό το άρθρο για εσάς, προχωρήστε στο παρακάτω...

Για του υπόλοιπους λοιπόν που έχουν ακόμα πίστη μέσα τους και πιστεύουν στην ελαχιστοποίηση της εξάρτηση τους από το κράτος και στην μεγιστοποίηση της αυτόδυναμίας τους, προκειμένου να επιβιώσουν και ενδεχομένως να ευημερίσου στο μέλλον, τότε το κείμενο αυτό απευθείνεται σε αυτούς. Το κείμενο αυτό έχει σαν στόχο να προτρέψει τον κόσμο να γίνει αυθύπαρκτος και να δημιουργήσει μιά νέα νέα τάξη Ελλήνων, των ελεύθερων επαγγελματιών και του επιχειρείν που αντιμετωπίζουν ρεαλιστικά την πραγματικότητα, πορεύονται παραγωγικά, που αυτοσυντηρούντε, που συμπαρασύρουν και άλλους ¨Ελληνες πρός το κοινό συμφέρον, επιλέγουν να δούν το μέλλον με διαύγεια και αλτρουισμό και αποφασίζουν να μετατρέψουν την αχαλίνωτη περιρρέουσα ...
καταστροφολογία σε δημιουργικότητα.

Είναι όπως π.χ. την εποχή του αλόγου και της άμαξας. Η εποχή εκείνη τελείωσε και κατέρευσε τελικά μετά από αλεπάλληλους πολέμους και αναταράξεις, έως ότου μέσα από της στάχτες της εποχής γεννήθηκε από κάποια «μαμούνια» που δεν το έβαλαν κάτω, η βιομηχανία του αμαξιού η οποία αντικατέστησε δια παντός την παλιότερη παρωχυμένη έννοια του αλόγου με την άμαξα. Σκεφτείται τώρα τί θα γινόταν όταν ενώ το σύστημα του αλόγου και της άμαξας  κατέρρεε και ο κόσμος όλος προτιμούσε πλέον να χρησιμοποιεί μόνο αμάξι αντί για άλογο, να ερχόταν η τότε κυβέρνηση και να διέσωζε συστηματικά την παλαιά μέθοδο μετακίνησης, ρίχνωντας δισεκατομμύρια χρημάτων αποκλειστικά σε αυτήν για να τη διασώσει. Αυτό είναι και στην ουσία αυτό που οι σημερινές κυβερνήσεις κάνουν σήμερα. Συνεχίζουν να διασώνουν το δολάριο και το ευρώ, συνεχίζουν να χειραγωγούν την αντίληψη του κόσμου στην δημόσιο-υπαλληλική μή παραγωγική και κρατικοδίαιτη νοοτροπία, που για την οποία πλέον όλοι αντιλαμβάνοντε καθίσταται μή βιώσιμη.

Το κάτω κάτω της γραφής είναι το εξής: Εάν παραμείνετε εξαρτημένος/νη στο παρωχημένο πλέον μοντέλο της διαβίωσης τύπου «υπαλληλικού κώδικα» που ώς έχει σήμερα και εάν δεν έχετε δημιουργήσει έστω και μια μικρή τουλάχιστον εναλλακτική οικονομική, ανεξάρτητη υπόσταση ώς αναφορά την διαβίωση, θα βρεθείτε σε μιά πάρα μα πάρα πολύ δυσάρεστη έκπληξη που θα διακυβεύει την ίδια σας την ζωή, όταν τα πραγματικά σκ@τ@ εκτοξευθούν πρός πάσα κατεύθυνση από τον Παγκόσμιο Ανεμιστήρα. Αυτό είναι το κάτω κάτω της γραφής και αυτή η απλή οικονομική αλήθεια. Πολλοί από εσάς μπορεί να μήν σας αρέσει, πολλοί πάλι μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται, πολλοί από την άλλη μπορεί να το αντιλαμβάνονται αλλά ακόμα να μήν κάνουν κάτι για αυτό, άλλοι μπορεί να τα θεωρούν όλα αυτά μπούρδες, αλλά αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα που εξελλίσονται και μακάρι να διαψευστώ εγώ.

Προσωπικά λοιπόν αρνούμαι να ενστερνιστώ την οποιαδήποτε θεωρία η οποία γενικότερα, μου στερεί την ελπίδα, με εξαναγκάζει για το οτιδήποτε και όταν οι αγορές τελικά καταρρεύσουν κανένας δεν θα ζήσει εκτός από τους γνωστούς άγνωστους «δαυτούς» και κτλ. Καταρχήν λοιπόν διαφωνώ λόγω προηγούμενων ιστορικών παρόμοιων δεδομένων. Κατά την διάρκεια της προηγούμενης μεγάλης ύφεσης του 1929 «Great depression» των αγορών συνέβη κάτι το οποίο δέν έχει ξανάσυμβεί και έως σήμερα ακόμα και σε τέτοια αναλογία σε καμία άλλη περίοδο, έκτοτε. Κάτι το οποίο παρεμπιπτόντως σχεδόν κανένας δεν αναφέρει, ούτε και κανένα τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης όπως το ίντερνετ. Και αυτό είναι ότι, ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοδημιούργητων εκατομμυριούχων αναδύθηκε κατά την διάρκεια της προηγούμενης μεγάλης ύφεσης του 1920-30. Και δεν μιλάω για μαυραγορίτες, κερδοσκόπους και τραπεζίτες. Μιλάω και για αυτοδημιούργητους εκατομμυριούχους που έχασαν τα πάντα και άρχισαν από το μηδέν με μια μόνο παραγωγική ιδέα στο μυαλό, που πήγανε αντίθετα στην κατάμαυρη περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής και που η μοίρα τελικά τους επιφύλαξε ένα λαμπρό μέλλον. Και γιατί νομιζετε έγινε αυτό; Γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός «η πενία τέχνας κατεργάζεται». Γιατί οι ιδέες που γεννιούνται και υλοποιούνται σε αυτές τις περιόδους, θέλουν δεν θέλουν στήνονται με τις σωστές βάσεις, νοοτροπίες, θεμέλια. Μερικά μονό παραδείγματα είναι οι αδελφοί Ηewlett Packard, o Michael Cullen (o κ. Kroger) μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες μαναβικών-παραγωγός οπωροκυπευτικών προιόντων στην Αμερική και όχι μόνο, ο Charles Darrow, ο τύπος που εμπνεύστηκε το επιτραπέζιο παιχνίδι που σήμερα όλοι ξέρουμε ώς Monopoly, ο ημί-τρελλος Howard Hughes, ο κύριος που άλλαξε τα δεδομένα της αεροπλοίας και αεροναυπηγικής και πολλοί πολλοί άλλοι.

Άς πάμε λίγο και την Κύπρο τώρα. Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα η Κύπρος μας, κακά τα ψέματα δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα στην οικονομία της με ένα hardcore χτύπημα από τις διεθνείς αγορές μέσω Ε.Ε. Και εκεί οι ηγέτες της χώρας έκλεψαν χρήματα από τον λαό, αλλά εκεί έκλεψαν στα ίσια-στεγνά που λέμε χρήματα, από τις καταθέσεις του λαού και από τις τράπεζες και τώρα ακόμα το χρηματιστηρίο της Κύπρου έχει πέσει περίπου κατά 99% από το ιστορικό του υψηλό. Η οικονομία έχει περιέλθει σε οδυνηρό αδιέξοδο και κεφάλαια από το εξωτερικό μηδέν. Υπάρχουν όμως, καθόλου τυχαίο, ακόμα εταιρείες σε συγκεκριμένους τομείς που ακόμα λειτουργούν, ακόμα παράγουν εισόδημα και επιβιώνουν την παγκόσμια καταιγίδα και σε ένα τόσο εχθρικό και αντί-επιχειρηματικό περιβάλλον και που ακόμα και οι ίδιοι οι Κύπριοι αρχίζουν και από μόνοι τους να βλέπουν και αρχίζουν να συνειδητοποιούν το concept των άρθρων μου, αναγνωρίζοντας στην καθημερινότητα πλέον τις μεγάλες ευκαιρίες που δημιουργούνται τελικά όλως παραδόξως μέσα σε αυτές τις συνθήκες.

Και ερχόμαστε στην Ελλάδα τώρα. Η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει χτυπηθεί πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ και δεν θα επεκταθώ άλλο περί αυτού, όλοι τα γνωρίζουμε λίγο ή πολύ από πρώτο χέρι. Παρόλα αυτά υπάρχουν εταιρείες και άνθρωποι που ήδη ευημερούν και ήδη πρωτοπορούν. Η εταιρεία CocoMat, το παληκάρι που έφτιαξε την πρώτη μπλούζα που δέν λερώνει, το άλλο το παλικάρι που ανάμειξε το λάδι με την ρίγανη και το προωθεί ήδη στο εξωτερικό, ο άλλος που ανάμειξε το λάδι με το σαφράν και το πουλάει απολύτως δικαίος ώς «υπερτροφή», η κοπελίτσα που έστησε το doctor anytime, το taxibeat, ο skroutz και πόσα μα πόσα άλλα παραδείγματα ακούγονται και τα παιρνάμε στο ντούκου. Αμφιβάλεται ότι αυτά τα παιδιά εάν επιμείνουν με πίστη στην προσπάθεια τους, θα είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες του αύριο; Εγώ δεν αμφιβάλω καθόλου.

Η ιδέα ότι στην κρίση δεν υπάρχουν ευκαιρίες είναι λάθος λοιπόν. Υπάρχουν και από παλιά αλλά και από σήμερα, ένα ολόκληρο τραίνο θα έλεγα παραδειγμάτων ανθρώπων με όραμα και πίστη που αποδεικνύουν αυτό που λέω. Αρκεί να ανοίξει κάποιος τα μάτια του και να αρχίσει να διαβάζει για αυτά και αυτούς και όχι αποκλειστικά μόνο για ουκρανίες, συρίες, αμερικές, ρωσίες, βενεζουέλες και ένας Θεός ξέρει τί άλλο. Φυσικά εάν προκύψει παγκόσμιος θερμοπυρηνικός πόλεμος όλα αυτά δεν θα παίζουν κανένα ρόλο σε εκείνη την περίπτωση, αλλά τουλάχιστον θα «πάμε» προσπαθώντας και πολεμώντας με πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Αλλά εάν προκύψει μόνο ένα economic collapse, έστω και παγκόσμιο, η ευκαιρία δεν θα σταματήσει να υπάρχει. Οι ευκαιρίες δεν σταματάνε ποτέ να υπάρχουν. Από εμάς εξαρτάται εάν μπορούμε να τις δούμε ή όχι.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες λοιπόν ανθρώπων. Είναι αυτοί που φεύγουν τρέχωντας με την ουρά στα σκέλια από φόβο παρακαλώντας και λένε, σε παρακαλώ κυβέρνηση  ξεχρέωσε με, σώσε με, δώσε μου και άλλα λίγα χρήματα γιατί έβαλα μυαλό τώρα και επειδή μου τα χρωστάς στο κάτω κάτω τηε γραφής και περιμένουν ώς δια μαγείας όλα ξαφνικά να «γιάνουν». Λένε επίσης δώσε δωρεάν κάτι σαν κράτος που είσαι, το οτιδήποτε χωρίς να χρειαστεί εγώ να κάνω κάτι αφού δεν έχω, βοήθησε με κυβέρνηση γιατί εγώ από μόνος μου δεν μπορώ πλέον να τα καταφέρω, είμαι μια αποτυχία, είμαι θύμα. Θυματοκρατία. Και μετά υπάρχουν και οι άλλοι που λένε, ξέρεις τί; Οκ έπαιξα και έχασα, με κορόιδεψαν αλλά τώρα θα ξαναπαίξω αλλά πιό έξυπνα αυτή τη φορά, γιατί όντως τελικά υπάρχουν ευκαιρίες, γιατί η κρίση και η έλλειψη της κυβέρνησης έχει αφήσει τεράστια κενα και ο κόσμος έχει τεράστιες ανάγκες και κανένας δεν τα/τις συμπληρώνει. Και γιατί να μήν προσπαθήσω εγώ να το κάνω αυτό; Αφού υπάρχει λιγότερος ανταγωνισμός, οι τιμές των ενοικίων έχουν πέσει κατακόρυφα, τα κόστοι διαφήμισης το ίδιο και όλα μα όλα έχουν διαμορφωθεί και ευνοούν αυτό που λέω να κάνω, γιατί δεν το κάνω; Η σκακιέρα άλλωστε αν το σκεφτείται καλά έχει στηθεί για αυτό ακριβώς τον λόγο, έτσι δεν είναι;

Και ξέρετε γιατί δεν το επιχειρεί όμως η πλειοψηφία του κόσμου; Γιατί το αίσθημα του φόβου υπερνικά την έμφυτη επιχειρηματική αντίληψη του Έλληνα, υπάρχουν δεν υπάρχουν χρήματα εκκίνησης. Γιατί οι κυβερνήσεις καλλιεργούν τον φόβο και χρησιμοποιούν σαν εργαλεία τις οικονομικές καταρρεύσεις και τις υφέσεις για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο του κόσμου. Γιατί οι κυβερνήσεις θέλουν αποκλειστικά την πρώτη κατηγορία του κόσμου. Γιατί οι κυβερνήσεις και οι «Ευγένιοι Σπαθάρηδές» τους, γνωρίζουν και έχουν έξω-ακαδημαικά διατριβίσει πάνω σε αυτό που σας λέω τώρα και τα θέλουν όλα για την πάρτη τους. Ε λέμε όχι λοιπόν σε «αυτούς». 
Είπαμε παίζουμε το παιχίδι τους και τους κερδίζουμε στο παιχνίδι τους.

Και απαντώ στο ερώτημα της πρώτης παραγράφου. Ότι και να κάνατε τότε, αρχίστε να το κάνετε από τώρα, όπως κάνουν οι νοικοκύρηδες. Γιατί τότε όλη η μάζα των ανθρώπων ταυτόχρονα και μέσα στον πανικό θα κάνει τις ίδιες κινήσεις με εσάς και τότε μόνο άκρη δεν θα βγαίνει.

ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ. Αμήν.

Βασίλης Παπαδόπουλος

Υ.Γ. Πάλι παρασύρθηκα και ζητώ τη συγνώμη σας. Είχα πεί ότι θα ακολουθήσουν οι προτάσεις λύσεις μου για το πώς μπορούμε όλοι μας να το πετύχουμε αυτό σε αυτό το κείμενο, αλλά η ρύμη του λόγου βλέπετε... Ελπίζω όμως να σας βοήθησα με τον οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο τρόπο έως τώρα, παρόλα αυτά.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"