Ο Αλέξης Γκόλφης γεννημένος το 1948 και ασχολήθηκε με την υποκριτική από τα 25 του και έγινε γνωστός από τη σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Μπορεί να έκανε επιτυχία, μια επιτυχία, που μπορεί να μην την περίμενε, όμως ξαφνικά άρχισε να κάνει χρήση ουσιών. Ο Αλέξης Γκόλφης άρχισε να περιφέρεται στους δρόμους, ρακοσυλλέκτης, κυνηγημένος από μια σκιά που αδυνατούσε να εξηγήσει. Ο κόσμος δεν τον αναγνωρίζει πια.
Στη συνέχεια, βρίσκει καταφύγιο σε ένα σπίτι στην Κολιάτσου, εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές ριάλιτι της εποχής και το 2006 είχε πει χαρακτηριστικά: «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου».
Ένα χρόνο μετά άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 59 ετών. Ήταν Αύγουστος του 2007, όταν πέθανε όμως έμεινε στο νεκροτομείο ως τον Οκτώβριο αφού κανείς δεν τον αναζητούσε και η ΕΡΤ τότε αποφάσισε να γίνει η κηδεία του σε Νεκροταφείο στη Ζωγράφου με δαπάνη της.
Ο "Χριστός" στα... αζήτητα του νεκροτομείου Αθηνών:
Στα αζήτητα πτώματα του νεκροτομείου Αθηνών βρίσκεται από την προηγούμενη Τετάρτη τα χαράματα, ακόμα άταφη, η σορός του 59χρονου ηθοποιού Αλέξη Γκόλφη που ξεψύχησε μόνος και ξεχασμένος σε ένα ντιβάνι του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός». Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα τελευταία χρόνια ακόμα και ο ίδιος ο Θεός είχε λησμονήσει τον τηλεοπτικό «Μεσσία» του θρυλικού σίριαλ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», ο οποίος ζούσε σαν κλοσάρ σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι της οδού Προμηθέως, στα Πατήσια.
Σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής, ο Αλέξης Γκόλφης «τον τελευταίο καιρό τον είχε πάρει από κάτω και έπινε πολύ γυρνώντας σαν σκιά στους σκοτεινούς δρόμους». Οπως μας είπαν οι ίδιοι, ένιωσε αδιαθεσία, μεταφέρθηκε ημιλιπόθυμος στον «Ερυθρό Σταυρό» και λίγη ώρα αργότερα κατέληξε από οξύ καρδιακό επεισόδιο.
Το απαράδεκτο γεγονός σε αυτή τη θλιβερή ιστορία, που σημαδεύει με ακόμα ένα θύμα τη ζωή και το άδοξο τέλος πολλών ξεχασμένων ηθοποιών της δεκαετίας του ’60 και του ’70, είναι ότι μια εβδομάδα τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για να ταφεί το σώμα του εκλιπόντος, ούτε καν το περίφημο και πολυδιαφημισμένο Σπίτι του Ηθοποιού. Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει η σορός του να πεταχτεί στο λάκκο με τα πτώματα του Σχιστού.
Συγκινητικά ήταν όσα μας είπε ο Τόλης Φιλίππου, παλιός αμπιγέζ σε νυχτερινά κέντρα και γνώριμος πολλών μεγάλων τραγουδιστών, αλλά και ιδιοκτήτης καταστήματος σε γειτονικό δρόμο με το ερείπιο της οδού Προμηθέως που αποτελούσε τα τελευταία δέκα χρόνια απάγκιο για τον πικραμένο πρωταγωνιστή: «Τον ήξερα καλά. Ηθελε να φύγει σύντομα και έφυγε με αυτόν τον τρόπο, γιατί ήταν έξυπνος και δεν επιζητούσε, δεν άντεχε άλλον ξεπεσμό. Τον πείραζε η συνεχιζόμενη φθορά. Τώρα που το έμαθα πρέπει να βρούμε τρόπο να τον θάψουμε. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το ρεζιλίκι».
Ατραξιόν
Ο Αλέξης Γκόλφης τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν (καλύτερα «τον χρησιμοποιούσαν», με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ως ατραξιόν σε εκπομπές για να γεμίσουν οι σταρ της τηλεόρασης το χρόνο τους, ειδικά την περίοδο του Πάσχα. Τον γυρόφερναν στα πλατό, εκμεταλλεύονταν την ανάγκη του, του ξύπναγαν πονεμένες μνήμες από την εποχή του 1975 που τον έκανε ήρωα και μια άλλη, τη σημερινή, που τον μεταμόρφωσε σε φάντασμα του εαυτού του. Η ερώτηση που του έκαναν, πάντα κοινότυπη: «Πιστεύετε στην κατάρα των ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Χριστό;» Και αυτός, φιλότιμος, απαντούσε, αναγκασμένος από τα χαρτζιλίκια που χρειαζόταν για να επιβιώσει και του τα έδιναν οι τηλεοπτικοί παραγωγοί. Εκανε ότι δεν καταλαβαίνει. Κατά βάθος όμως ήταν αρνητής ενός ολόκληρου συστήματος το οποίο τον είχε κάνει ίνδαλμα μετά την ενσάρκωση του ρόλου του «Χριστού» στην τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη.
Στην τελευταία συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso», τον Μάιο του 2006, είχε εμφανιστεί πικραμένος εξαιτίας απαράδεκτων σχολίων τηλεοπτικών «χασάπηδων» που τον είχαν παρουσιάσει ως ζητιάνο που κοιμόταν στα παγκάκια και έτρωγε από τα σκουπίδια. «Ούτε από τα σκουπίδια τρώω, ούτε στα παγκάκια κοιμάμαι» είχε πει. «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου» είχε δηλώσει τότε.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΙΟΣ
Η κατάρα του ρόλου του Ιησού
Ενας ρόλος, 58 διαφορετικοί ηθοποιοί και μια κατάρα που πλανάται πάνω από το όνομα του Χριστού. Οσοι ενσάρκωσαν το ρόλο του Θεανθρώπου, είτε δεν ξανάπαιξαν ποτέ είτε πέθαναν νωρίς. Αραγε ο δικός μας, ο Αλέξης Γκόλφης, ήταν κι αυτός θύμα της «κατάρας του Χριστού»;
Ο πρώτος κινηματογραφικός Χριστός ήταν ο Φρανκ Ράσελ που υποδύθηκε τον Ιησού το 1897, ωστόσο η πρώτη διάσημη ταινία για τον Ιησού ήταν ο «Βασιλεύς των Βασιλέων» του Σεσίλ ντε Μιλ. Πρωταγωνιστής ήταν ο H.B.Warner, ο οποίος αν και τα επόμενα δύο χρόνια είδε την καριέρα του να απογειώνεται, ξαφνικά σταμάτησε το σινεμά δηλώνοντας ότι ο Χριστός έβλαψε την καριέρα του.
Λίγα χρόνια αργότερα κυκλοφορεί επανέκδοση της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Τζέφρι Χάντερ, ο οποίος ενώ μέχρι τότε είχε καλή πορεία στο χώρο, μετά τον Χριστό έμεινε έξω από τα τότε κινηματογραφικά δρώμενα. Εννέα χρόνια αργότερα σκοτώνεται πέφτοντας μέσα στο σπίτι του...
Ο θάνατος χτύπησε και την πόρτα του Γκράχαμ Τσάπμαν, ο οποίος μετά το ρόλο του σε μια κωμική παραβολή της Βίβλου πέθανε από καρκίνο στα 48 του χρόνια.
Μοναδική εξαίρεση στον κύκλο της κατάρας είναι ο Μαξ φον Σίντοφ. Πρωταγωνίστησε το 1965 στην «Ωραιότερη ιστορία του κόσμου» και μερικά χρόνια μετά έγινε διάσημος και στην Αμερική χάρη στο ρόλο του Χριστού. Η καριέρα του εκτοξεύθηκε όταν ερμήνευσε τον «Εξορκιστή» στην ομότιτλη ταινία.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Στη συνέχεια, βρίσκει καταφύγιο σε ένα σπίτι στην Κολιάτσου, εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές ριάλιτι της εποχής και το 2006 είχε πει χαρακτηριστικά: «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου».
Ένα χρόνο μετά άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 59 ετών. Ήταν Αύγουστος του 2007, όταν πέθανε όμως έμεινε στο νεκροτομείο ως τον Οκτώβριο αφού κανείς δεν τον αναζητούσε και η ΕΡΤ τότε αποφάσισε να γίνει η κηδεία του σε Νεκροταφείο στη Ζωγράφου με δαπάνη της.
Ο "Χριστός" στα... αζήτητα του νεκροτομείου Αθηνών:
Τρίτη, Οκτώβριος 9, 2007
Σύμφωνα με πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής, ο Αλέξης Γκόλφης «τον τελευταίο καιρό τον είχε πάρει από κάτω και έπινε πολύ γυρνώντας σαν σκιά στους σκοτεινούς δρόμους». Οπως μας είπαν οι ίδιοι, ένιωσε αδιαθεσία, μεταφέρθηκε ημιλιπόθυμος στον «Ερυθρό Σταυρό» και λίγη ώρα αργότερα κατέληξε από οξύ καρδιακό επεισόδιο.
Το απαράδεκτο γεγονός σε αυτή τη θλιβερή ιστορία, που σημαδεύει με ακόμα ένα θύμα τη ζωή και το άδοξο τέλος πολλών ξεχασμένων ηθοποιών της δεκαετίας του ’60 και του ’70, είναι ότι μια εβδομάδα τώρα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για να ταφεί το σώμα του εκλιπόντος, ούτε καν το περίφημο και πολυδιαφημισμένο Σπίτι του Ηθοποιού. Το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει η σορός του να πεταχτεί στο λάκκο με τα πτώματα του Σχιστού.
Συγκινητικά ήταν όσα μας είπε ο Τόλης Φιλίππου, παλιός αμπιγέζ σε νυχτερινά κέντρα και γνώριμος πολλών μεγάλων τραγουδιστών, αλλά και ιδιοκτήτης καταστήματος σε γειτονικό δρόμο με το ερείπιο της οδού Προμηθέως που αποτελούσε τα τελευταία δέκα χρόνια απάγκιο για τον πικραμένο πρωταγωνιστή: «Τον ήξερα καλά. Ηθελε να φύγει σύντομα και έφυγε με αυτόν τον τρόπο, γιατί ήταν έξυπνος και δεν επιζητούσε, δεν άντεχε άλλον ξεπεσμό. Τον πείραζε η συνεχιζόμενη φθορά. Τώρα που το έμαθα πρέπει να βρούμε τρόπο να τον θάψουμε. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το ρεζιλίκι».
Ατραξιόν
Ο Αλέξης Γκόλφης τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν (καλύτερα «τον χρησιμοποιούσαν», με ό,τι αυτό συνεπάγεται) ως ατραξιόν σε εκπομπές για να γεμίσουν οι σταρ της τηλεόρασης το χρόνο τους, ειδικά την περίοδο του Πάσχα. Τον γυρόφερναν στα πλατό, εκμεταλλεύονταν την ανάγκη του, του ξύπναγαν πονεμένες μνήμες από την εποχή του 1975 που τον έκανε ήρωα και μια άλλη, τη σημερινή, που τον μεταμόρφωσε σε φάντασμα του εαυτού του. Η ερώτηση που του έκαναν, πάντα κοινότυπη: «Πιστεύετε στην κατάρα των ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Χριστό;» Και αυτός, φιλότιμος, απαντούσε, αναγκασμένος από τα χαρτζιλίκια που χρειαζόταν για να επιβιώσει και του τα έδιναν οι τηλεοπτικοί παραγωγοί. Εκανε ότι δεν καταλαβαίνει. Κατά βάθος όμως ήταν αρνητής ενός ολόκληρου συστήματος το οποίο τον είχε κάνει ίνδαλμα μετά την ενσάρκωση του ρόλου του «Χριστού» στην τηλεοπτική διασκευή του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη.
Στην τελευταία συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso», τον Μάιο του 2006, είχε εμφανιστεί πικραμένος εξαιτίας απαράδεκτων σχολίων τηλεοπτικών «χασάπηδων» που τον είχαν παρουσιάσει ως ζητιάνο που κοιμόταν στα παγκάκια και έτρωγε από τα σκουπίδια. «Ούτε από τα σκουπίδια τρώω, ούτε στα παγκάκια κοιμάμαι» είχε πει. «Ζω αξιοπρεπώς, αλλά πολύ δύσκολα, με 1.000 ευρώ το χρόνο που μου έδωσε ως επίδομα το υπουργείο Πολιτισμού, έχω κάνει κατάληψη σε ένα παλιό σπίτι, τρώω από το συσσίτιο του Αγίου Λουκά. Δεν πιστεύω στην κατάρα των ηθοποιών που έπαιξαν τον Χριστό. Τα λεφτά δεν τα υπολόγισα ποτέ, τα είχα, όταν άνοιξα τα δύο μπαρ στο Κολωνάκι. Μετά τα έχασα όλα. Ισως να με βοηθήσει ο Θεός, που τον πλησίασα στο σίριαλ, να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου» είχε δηλώσει τότε.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΙΟΣ
Η κατάρα του ρόλου του Ιησού
Ενας ρόλος, 58 διαφορετικοί ηθοποιοί και μια κατάρα που πλανάται πάνω από το όνομα του Χριστού. Οσοι ενσάρκωσαν το ρόλο του Θεανθρώπου, είτε δεν ξανάπαιξαν ποτέ είτε πέθαναν νωρίς. Αραγε ο δικός μας, ο Αλέξης Γκόλφης, ήταν κι αυτός θύμα της «κατάρας του Χριστού»;
Ο πρώτος κινηματογραφικός Χριστός ήταν ο Φρανκ Ράσελ που υποδύθηκε τον Ιησού το 1897, ωστόσο η πρώτη διάσημη ταινία για τον Ιησού ήταν ο «Βασιλεύς των Βασιλέων» του Σεσίλ ντε Μιλ. Πρωταγωνιστής ήταν ο H.B.Warner, ο οποίος αν και τα επόμενα δύο χρόνια είδε την καριέρα του να απογειώνεται, ξαφνικά σταμάτησε το σινεμά δηλώνοντας ότι ο Χριστός έβλαψε την καριέρα του.
Λίγα χρόνια αργότερα κυκλοφορεί επανέκδοση της ταινίας με πρωταγωνιστή τον Τζέφρι Χάντερ, ο οποίος ενώ μέχρι τότε είχε καλή πορεία στο χώρο, μετά τον Χριστό έμεινε έξω από τα τότε κινηματογραφικά δρώμενα. Εννέα χρόνια αργότερα σκοτώνεται πέφτοντας μέσα στο σπίτι του...
Ο θάνατος χτύπησε και την πόρτα του Γκράχαμ Τσάπμαν, ο οποίος μετά το ρόλο του σε μια κωμική παραβολή της Βίβλου πέθανε από καρκίνο στα 48 του χρόνια.
Μοναδική εξαίρεση στον κύκλο της κατάρας είναι ο Μαξ φον Σίντοφ. Πρωταγωνίστησε το 1965 στην «Ωραιότερη ιστορία του κόσμου» και μερικά χρόνια μετά έγινε διάσημος και στην Αμερική χάρη στο ρόλο του Χριστού. Η καριέρα του εκτοξεύθηκε όταν ερμήνευσε τον «Εξορκιστή» στην ομότιτλη ταινία.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.