Αμηχανία και σύγχυση... το «παρακράτος Σαμαρά» ή το «παρακράτος του Μαξίμου», να επιδιώκει την εξόντωση της καραδεξιάς, ναζιστικής Χρυσής Αυγής και μάλιστα όπως ισχυρίζεται ο Μπαλτάκος, να παρεμβαίνει ωμά στη Δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός;

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Η αναπόφευκτη Μπαλτακειάδα είχε απ' όλα. Καίριες επισημάνσεις, μονομερείς ερμηνείες, ιδεοληπτικούς αφορισμούς, ιδιοτελείς μερικότητες και αμήχανες προσεγγίσεις. Ομως εκείνο που ξεχώρισε ήταν μια κραυγαλέα αντίφαση, όπως προβλήθηκε από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ και από κάποια πρωτοσέλιδα. Η αντίφαση έγκειται στο εξής:

Πώς γίνεται ένα «παρακράτος», το «παρακράτος Σαμαρά» ή το «παρακράτος του Μαξίμου», να επιδιώκει την εξόντωση της καραδεξιάς, ναζιστικής Χρυσής Αυγής και μάλιστα όπως ισχυρίζεται ο Μπαλτάκος, να παρεμβαίνει ωμά στη Δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός;

Η λέξη παρακράτος έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και δεδομένη φόρτιση. Αφορούσε πάντοτε στην κυβερνώσα Δεξιά η οποία επέτρεπε σε παράπλευρους μηχανισμούς, υπό την κάλυψη της εξουσίας, να διεκπεραιώνουν βρώμικες υποθέσεις εγκληματικώ τω τρόπω, κυρίως εις βάρος της Αριστεράς. Αν, λοιπόν, στη δυσώνυμη σημερινή υπόθεση έχουμε ανάλογη παρακρατική δραστηριότητα, πώς εξηγείται το ότι ο Σαμαράς πρωτοστατεί -από ένα χρονικό σημείο και μετά- στην αναχαίτιση και εξόντωση της ακραίας, ναζιστικής Χρυσής Αυγής;
Το παρακρατικόν του πράγματος, ως θεσμική παρεκτροπή, εντοπίζεται μόνο στην περίπτωση που -όπως ισχυρίζεται ο Μπαλτάκος- ο Σαμαράς και οι δυο υπουργοί παρενέβησαν στη Δικαιοσύνη, εναντίον της...
Χρυσής Αυγής! Τα υπόλοιπα (ανοχή της κυβέρνησης έναντι της Χ.Α. μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κολοβωμένο αντιρατσιστικό, υπόγειες επαφές Μπαλτάκου με Χ.Α. και άλλα συναφή) δεν συνιστούν παρακρατική δραστηριότητα. Συντηρητικό ή ακροδεξιό προσανατολισμό προς άγραν ψηφοφόρων της Χ.Α., ναι. Αλλά επ' ουδενί παρακρατική δραστηριότητα.

Αν το μείζον στη συνολική υπόθεση είναι η πιθανή κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησε από τους δυο υπουργούς να δώσουν εξηγήσεις ή να παραιτηθούν, οφείλει να διαλέξει. Υπάρχει «παρακράτος Σαμαρά» με ό,τι αυτό σημαίνει, όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ένα παρακράτος που ευνοεί την Ακροδεξιά και τη Χρυσή Αυγή ή ο Σαμαράς περιφρονώντας τη διάκριση των εξουσιών παρεμβαίνει ωμά για να εξαφανίσει τη Χ.Α., επειδή τη φοβάται εκλογικά;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη μέσα σ' αυτό το αποκρουστικό πολτώδες: Πανθομολογουμένως, οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν έκαναν απολύτως τίποτε να αναχαιτίσουν την τρομώδη δυναμική της Χρυσής Αυγής. Δυστυχώς, ούτε η Δικαιοσύνη. Ολοι κινητοποιήθηκαν μετά το θηριώδες ποσοστό της Χ.Α. και κυρίως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Μέχρι τότε οι ασύστολοι Χρυσαυγίτες έδερναν, μαχαίρωναν, σκότωναν (σύμφωνα με καταγγελίες), βιαιοπραγούσαν αλλά ποτέ, ούτε μια φορά, δεν παρενέβη η Αστυνομία ή ο εισαγγελέας για να συλληφθούν οι αυτουργοί και να παραπεμφθούν αμέσως στη Δικαιοσύνη.

Ηταν προφανές ότι η κυβέρνηση (Σαμαρά) αφ' ενός άφηνε στη Χ.Α. τη βρώμικη δουλειά (έξω οι μετανάστες από το κέντρο της Αθήνας) και αφ' ετέρου απέφευγε να πράξει το αυτονόητο μέσω των «Οργάνων της Τάξεως», για να μη δυσαρεστήσει το ακροδεξιό κοινό (της). Ταυτόχρονα έκανε ό,τι μπορούσε θεσμικά να μην ισχύσουν ορισμένα άρθρα του νέου αντιρατσιστικού. Βλέποντας, όμως, ότι η Χ.Α. δεν αναχαιτίζεται, και απειλεί άμεσα τη Ν.Δ. στις εκλογές, ο Σαμαράς -αφού απέτυχαν οι επαφές Μπαλτάκου με τους ομόδοξους της Χ.Α. να αποφέρουν κάτι θετικό για τη Ν.Δ. (απέτυχαν γιατί η Χ.Α. δεν είναι ΛΑΟΣ για να δελεαστεί από θώκους)- ενεργοποίησε το Σχέδιο Β'. Να κυνηγήσει τη Χρυσή Αυγή. Ακουσε την πρόταση Βενιζέλου για απαγόρευση, αλλά είδε ότι δεν είναι εφικτή λόγω Συντάγματος και προσανατολίστηκε στη νομική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: ξιφουλκώντας εναντίον της Χ.Α. αφ' ενός υπηρετούσε τον βασικό στόχο του (εκλογική συρρίκνωση της Χ.Α.) και αφ' ετέρου ανταποκρινόταν στο αίτημα της Ενωσης αντιναζιστικών οργανώσεων και του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου για δραστική αντιμετώπιση του ναζιστικού μορφώματος.

Αναπόφευκτη η Μπαλτακειάδα, εξηγήσιμες οι αντιμαχίες, ενδιαφέρουσες οι έστω αποκλίνουσες προσεγγίσεις. Ομως εκείνα που φαίνεται να κρυσταλλώνονται ως πρώτα συμπεράσματα είναι, πρώτον, ότι οι πληγές στο σώμα της χώρας και της Δημοκρατίας πληθύνονται μετά τις αποκαλύψεις, και, δεύτερον, ότι ο μόνος που ευνοείται από τις τελευταίες εξελίξεις είναι η Χρυσή Αυγή. Κάποιοι έχουν φροντίσει γι' αυτό. Και αυτός δεν είναι τόσο και κυρίως ο ακροδεξιός Μπαλτάκος.

 enet.gr

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"