Όταν οι κεντρικοί πυλώνες του κράτους δεν υπολογίζουν το κράτος και τους πολίτες, τί να περιμένει κανείς από τον απλό λαό;
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους
ΕΙΔΗΣΗ: Η Εισαγγελία Αθηνών διεξάγει προκαταρκτική εξέταση μετά από αναφορά που υπέβαλα σχετικά με τα αναδρομικά των δικαστών και τις υπέρογκες αποδοχές των golden boys του δημόσιου τομέα πριν την κρίση. Στην αναφορά τίθεται θέμα ενδεχόμενων ευθυνών ανώτατων δικαστικών και δικηγόρων που μετείχαν στη σύνθεση του Μισθοδικείου, που έδωσε τα αναδρομικά, καθώς και υπουργών και μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως και υπηρεσιακών παραγόντων που παρέλειψαν ενέργειες για την επιστροφή τεράστιων μη νόμιμων ποσών που έλαβαν αξιωματούχοι του δημόσιου τομέα ως αποδοχές, πριν την κρίση.
Σχετικό: Με την τήβεννο στη συγκέντρωση οι δικαστές
Εκατοντάδες δικαστές συμμετέχουν στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώνουν σήμερα, Τετάρτη, μπροστά από τον Άρειο Πάγο οι πέντε δικαστικές ενώσεις της χώρας για την περικοπή των αποδοχών τους με την κατάργηση των ειδικών μισθολογίων.
Χαρακτηριστική της έντασης που επικρατεί, παρότι οι διαδηλωτές είναι
εισαγγελείς και πρόεδροι Πρωτοδικών και Εφετών που δεν κατεβαίνουν συχνά
στο πεζοδρόμιο, ήταν η παρουσία στο βήμα της πανδικαστικής συγκέντρωσης
της προέδρου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασιλικής Θάνου, η οποία επέλεξε να μιλήσει στους συγκεντρωμένους φορώντας την τήβεννο με την οποία δικάζει ως αρεοπαγίτης.
Μετά την δημοσιονομική κατάρρευση και την γενική, κατά το μέτρο του καθενός μας, πτώχευση, οι πριν την κρίση συμπεριφορές όλων μας αποκτούν άλλο νόημα και η αξίωση κάθε πατριώτη και νομιμόφρονα πολίτη να δοθούν εξηγήσεις για τα αίτια και τους αίτιους, έχει θεριέψει! Πρόσφατα μάθαμε ότι σέρνονται στο κακουργιοδικείο για απιστία κατά του Κράτους μας ένας πρώην αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και πλειάδα άλλων αξιωματικών. Εγώ δεν ξέρω φυσικά τι έγινε, αν και δεν διανοούμαι ότι συνωμότησαν όλοι αυτοί για να βλάψουν την πατρίδα. Να πω μάλιστα με την ευκαιρία ότι η απόλυτη νομιμοφροσύνη και η απόλυτη σιωπή του στρατεύματος, είναι σήμερα ίσως η μεγαλύτερη εγγύηση της δημοκρατίας μας! Για φαντασθείτε τι θα γινόταν αν και οι εν ενεργεία στρατιωτικοί συμπεριφέρονταν για τα επαγγελματικά τους όπως οι δικαστές, που ωστόσο υπάγονται στις ίδιες με τους στρατιωτικούς συνταγματικές απαγορεύσεις! Αφού πάντως η Δικαιοσύνη, αντί να κατευνάσει την δίκαιη αλλά επιβλαβή εκδικητική μανία που κατέλαβε το λαό, δείχνει με ευκολία στους άλλους το δρόμο προς τα ποινικά ακροατήρια, θα ήταν άκρως ενδιαφέρον να έρθουν σε αυτά και κάποιοι λειτουργοί της για να μας εξηγήσουν, αλλά από το εδώλιο, αν πράγματι κόστιζε δύο δισεκατομμύρια ευρώ (τόσα και περισσότερα έβγαζε η βρώμικη απόφαση 13/2006 του Μισθοδικείου, που κάπως περιορίστηκαν με τον παραπάνω συμβιβασμό) η αθώα φράση του άρθρου 88 του Συντάγματος που διέστρεψαν ερμηνευτικά και που λέει ότι «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους», κάτι άλλωστε – δηλαδή αμοιβή ανάλογη με την εργασία - που σε μια δίκαιη κοινωνία πρέπει να ισχύει για όλους τους εργαζόμενους ως φυσικό δίκαιο, χωρίς να χρειάζεται να γράφεται στα Συντάγματα. Να μας εξηγήσουν μάλιστα πως γίνεται να περνά από ένα ανώτατο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, απαρατήρητη η παρανομία, όπως εξήγησα, μιας υπουργικής απόφασης, του καθορισμού των αποδοχών ενός ατόμου, του προέδρου ΕΕΤΤ, και αντιθέτως να γίνεται αυτή νομικό πρόσχημα για πακτωλό χρημάτων προς όλους τους δικαστές. Λοιπόν, Δικαιοσύνη, απολογήσου! Συχνά ακούμε στην τηλεόραση να λένε κάποιοι, όταν οδηγούνται στα δικαστήρια, ότι «Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη». Και εγώ έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη αλλά της… Ουγκάντα! Θα (ξανα)έχω εμπιστοσύνη και στην ελληνική Δικαιοσύνη όταν θα δω ειλικρινή μεταμέλεια γι’ αυτό που έγινε, όταν δηλαδή θα παραδεχθούν ταπεινά οι δικαστές ολοφυρόμενοι μπροστά στο λαό ότι, ανεξάρτητα ακόμη και από κάθε νομιμοφάνεια, που ούτε τέτοια δεν υπήρξε παρά μόνο ξεκάθαρη, ωμή παρανομία, τα στυγερά αναδρομικά τους και η απίστευτη αύξηση που πήραν το 2008 ήταν ληστεία και ότι η υπεράσπιση της λείας με την πολύμηνη απαγορευμένη από το Σύνταγμα απεργία τους ήτανε προδοσία! Και θα είμαι ευχαριστημένος από τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, αν στρέψει την - λανθασμένη αλλά δεδομένη και «ισχύουσα αντί της αληθείας», ως παραγομένη από αμετάκλητες αποφάσεις – νομολογία για τις δικαστικές αποδοχές εναντίον των πρώην προυχόντων του δημόσιου τομέα και τους εξαναγκάσει με τη δύναμη του Νόμου να επιστρέψουν στο αδικημένο Κράτος μας όσες αποδοχές υπερέβαιναν το ηθικό μέτρο, αν δηλαδή καταστήσει αυτήν τη νομολογία από εργαλείο καταστροφής που ήταν στα χέρια των δικαστών μέσο τεράστιας δημοσιονομικής ωφέλειας στα ίδια χέρια. Λοιπόν, ο τρώσας και ιάσεται. Και ο τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο εκτίθεται σε βασικές γραμμές στην αναφορά μου προς την εισαγγελική αρχή, η οποία αναφορά έδωσε κίνητρο για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και αυτή κίνητρο για τη σύνταξη του παρόντος κειμένου, το οποίο τελειώνω εδώ κάνοντας έκκληση για διάδοσή του στα ΜΚΔ, για λόγους, όπως είπα, ελέγχου της λειτουργίας των κρατικών εξουσιών από το λαό.
Προς διάσωση τα παραπάνω σχετικά:
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους
Σχετικό άρθρο: Όταν οι κεντρικοί πυλώνες του κράτους δεν υπολογίζουν το κράτος και τους πολίτες, τί να περιμένει κανείς από τον απλό λαό;
Του Γιάννη Αποστολίδη, δικηγόρου, τηλ. 
6932916443
6932916443
Θεσσαλονίκη,15 Σεπτεμβρίου 2013
ΕΙΔΗΣΗ: Η Εισαγγελία Αθηνών διεξάγει προκαταρκτική εξέταση μετά από αναφορά που υπέβαλα σχετικά με τα αναδρομικά των δικαστών και τις υπέρογκες αποδοχές των golden boys του δημόσιου τομέα πριν την κρίση. Στην αναφορά τίθεται θέμα ενδεχόμενων ευθυνών ανώτατων δικαστικών και δικηγόρων που μετείχαν στη σύνθεση του Μισθοδικείου, που έδωσε τα αναδρομικά, καθώς και υπουργών και μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως και υπηρεσιακών παραγόντων που παρέλειψαν ενέργειες για την επιστροφή τεράστιων μη νόμιμων ποσών που έλαβαν αξιωματούχοι του δημόσιου τομέα ως αποδοχές, πριν την κρίση. Εκατοντάδες δικαστές συμμετέχουν στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώνουν σήμερα, Τετάρτη, μπροστά από τον Άρειο Πάγο οι πέντε δικαστικές ενώσεις της χώρας για την περικοπή των αποδοχών τους με την κατάργηση των ειδικών μισθολογίων.
Οι πέντε δικαστικές ενώσεις αναμένεται να συνεχίσουν τις
κινητοποιήσεις τους προκηρύσσοντας στάσεις εργασίας από τις επόμενες
ημέρες σε όλα τα δικαστήρια της χώρας.
Το μεγαλύτερο και πιο ανατριχιαστικό σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους είναι ασφαλώς τα λεγόμενα αναδρομικά των δικαστών. Οι έλληνες δικαστές εκβιάζοντας με την φρικτή αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου ( ένα δικαστήριο που συγκροτείται από τρεις ανώτατους δικαστικούς, τρεις καθηγητές πανεπιστημίου – που μειοψήφησαν – και τρεις δικηγόρους) έκαναν πλιάτσικο το 2008 στα οικονομικά του Κράτους μας, το οποίο αναγκάσθηκε να δώσει εντελώς ανήθικα και παράνομα στους 6000 δικαστές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ενεργούς και συνταξιούχους, 830.000.000 ευρώ, δηλαδή κατά μέσο όρο 140.000 ευρώ στον καθένα, για δήθεν οφειλόμενα αναδρομικά, και επιπλέον λεόντεια αύξηση, με πρόσθετη δαπάνη195.000.000 ευρώ ετησίως, πέρα από τις μέχρι τότε αποδοχές τους, που βρίσκονταν ήδη στην κορυφή των αποδοχών στο δημόσιο τομέα! Και όλα αυτά επειδή, κατά το Μισθοδικείο, συνεπεία των υπερβολικών αποδοχών ενός ατόμου σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) , και του γεγονότος ότι αυτές υπερέβαιναν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, κλονίστηκε τάχα συθέμελα η ισορροπία των κρατικών εξουσιών και «πληγώθηκε καίρια η δικαστική ανεξαρτησία» και προς αποκατάστασή τους έπρεπε, είπε το σοφό Μισθοδικείο, να εξομοιωθούν με αυτές (με τις αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ) και οι αποδοχές των δικαστικών! Κόστος για το Δημόσιο δύο δισεκατομμύρια ευρώ!
Γι αυτό το σκάνδαλο, κλασική περίπτωση παρανομίας με μανδύα νομιμότητας, κανένας δεν λογοδότησε! Αντίθετα, τα τελευταία συμβάντα που ολοκλήρωσαν την αποκρουστική εικόνα του, είναι ότι ο δικηγόρος κ Αντώνης Αργυρός που ως κατ’ απονομή δικαστής του Μισθοδικείου υπήρξε εισηγητής αυτής της ανήθικης, τελείως λανθασμένης και καταστροφικής για τα δημόσια οικονομικά απόφασης, της 13/2006, στη συνέχεια πρωτοστάτησε στο κίνημα « Δεν Πληρώνω» το χαράτσι της ΔΕΗ, και κατόπιν τιμήθηκε με το αξίωμα του υπουργού Επικρατείας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Πρωθυπουργού δικαστού κ Πικραμένου, δικαιούχου και αυτού παχυλών αναδρομικών και αύξησης βάσει αυτής της βρωμερής απόφασης! Και ενώ ο δικαστικός συνδικαλισμός εδώ και δεκαετίες δάγκωνε ύπουλα σαν βουβόσκυλο τον κρατικό προϋπολογισμό, ένα πρωτοπαλίκαρό του, ο κ Αθανασίου, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, είναι σήμερα υπουργός «Δικαιοσύνης». Άντε και εις ανώτερα!
Το σκάνδαλο αυτό έχει τρεις ιδιαιτερότητες: Πρώτον ότι, όπως είπα, είναι το μεγαλύτερο από καταβολής του ελληνικού κράτους, ίσως και σε ολόκληρη την ιστορία μας, λόγω ποσού, γύρω στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ γενικό κόστος πριν τις μνημονιακές περικοπές, και το πιο απαίσιο, λόγω δράστη, πού ήταν η ίδια η Δικαιοσύνη και το σώμα των λειτουργών της! Δεύτερον ότι συνάντησε μεν την κοινωνική αποδοκιμασία αλλά κανένας απολύτως δεν ασχολήθηκε συστηματικά με αυτό, ίσως επειδή παραλύει τους πάντες ο φόβος ότι θα μπλέξουν με δικαστές, δηλαδή με αυτούς που τσέπωσαν το βρώμικο χρήμα των αναδρομικών και της υπέρογκης αύξησης! Τρίτη ιδιαιτερότητα, ότι μια αντιμετώπιση του σκανδάλου σοβαρή, δραστήρια αλλά και σωτήρια για τα δημόσια οικονομικά και την εμπέδωση ηθικών κανόνων στις απολαβές των αξιωματούχων του δημόσιου τομέα, θα προσέκρουε σε ισχυρότατα συμφέροντα, καθόσον, όπως εκθέτω στην αναφορά μου, με κατάλληλη και θα έλεγα επιτήδεια χρήση της ίδιας της νομολογίας για τις αποδοχές των δικαστών, καίτοι βρώμικη, θα είχαν υποχρεωθεί νομιμότατα όλα τα golden boys του δημόσιου τομέα να επιστρέψουν στο Κράτος μας τεράστια ποσά, που παράνομα έλαβαν. Στην αναφορά μου εξηγώ το πώς μπορούσε νομιμότατα να στραφεί αυτή η νομολογία και κατά των δικαστών και κατά όλων των προνομιούχων του δημόσιου τομέα!
Κανένας λοιπόν δεν ασχολήθηκε συστηματικά με αυτό το σκάνδαλο. Αλλά αυτή η αδράνεια έληξε! Τώρα ασχολείται ο εισαγγελέας Αθηνών κ Μαστραντωνάκης, ο οποίος διενεργεί προκαταρκτική εξέταση, κατόπιν της αναφοράς μου. Τι θα προκύψει; Θα δούμε...
Τα πράγματα, όπως εκθέτω στην αναφορά μου, (κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με λέξεις κλειδιά Google ANOIXTH ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ) έχουν ως εξής:
Οι δικαστές κατά καιρούς άμα εντόπιζαν κάποια κατηγορία λειτουργών ή υπαλλήλων του δημόσιου τομέα να έχει μεγαλύτερες βασικές ή επιδοματικές αποδοχές είτε κάποια φορολογικά προνόμια, προσέφευγαν στα δικαστήρια ισχυριζόμενοι ότι μια διάταξη του Συντάγματος, αυτή του άρθρου 88 παρ 2 που λέει σε μια φράση της ότι « Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους», εννοεί, τάχα , ότι κανείς στον δημόσιο τομέα αλλά ούτε και στον ιδιωτικό (!) δεν δικαιούται μεγαλύτερες αποδοχές από τους δικαστές, ανεξάρτητα από την υπηρεσιακή κατάσταση και τις συνθήκες εργασίας του. Και θα νόμιζε κάποιος αφελής ότι αυτή την ερμηνευτική άποψη την υποστήριζαν οι δικαστές ως κέρβεροι του δημόσιου χρήματος. Δυστυχώς συνέβαινε το εντελώς αντίθετο! Διότι στην πραγματικότητα οι δικαστές υποστήριζαν ότι αν ωστόσο ο νομοθέτης δώσει σε κάποια κατηγορία λειτουργών ή υπαλλήλων ή ακόμη και σε ένα άτομο (όπως έκρινε η βρωμοαπόφαση του Μισθοδικείου που προανέφερα) αποδοχές μεγαλύτερες από τις δικαστικές , υποχρεούται – τάχα - από την παραπάνω συνταγματική διάταξη να τις δώσει, ταυτόχρονα μάλιστα, και στους δικαστές, αλλιώς υποχρεούται – τάχα πάλι - να τις δώσει το δικαστήριο στο οποίο οι δικαστές θα προσφύγουν! Και τα δικαστήρια μετά το 1986, εξοβελίζοντας κάθε αίσθημα δικαίου, εκθέτοντας στις σχετικές αποφάσεις τους πανάθλια διεντερεύματα αντί για γνήσιους νομικούς συλλογισμούς και βάζοντας το στυγνό συμφέρον των δικαστών στη θέση της δικαστικής συνείδησης, άρχισαν να δέχονται αυτή την ερμηνεία, κάτι που δεν συνέβαινε παλιότερα, πριν το 1986. Και παίρνοντας με τα χρόνια η Δικαιοσύνη την κατρακύλα της ιδιοτέλειας, κέρδισαν οι δικαστές, σε δίκες του τύπου Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει, τα φορολογικά προνόμια των βουλευτών και τις ανώτατες αποδοχές των γιατρών του ΕΣΥ και των καθηγητών πανεπιστημίου, ανεβαίνοντας έτσι στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας. Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, με την βρώμικη αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου εξομοιώθηκαν αναλογικά οι αποδοχές όλων των δικαστών όχι πια με τις μεγαλύτερες αποδοχές κάποιας άλλης κατηγορίας λειτουργών ή υπαλλήλων αλλά με τις αδιανόητα υψηλές αποδοχές ενός μόνον ατόμου, του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), που ήταν δεύτερος μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη μισθολογική πυραμίδα. Αλλά βέβαια αυτός (που, διευκρινίζω, καμιά ευθύνη δεν έχει φυσικά για την ανήθικη εκμετάλλευση της περίπτωσής του από τους δικαστές) ήταν ένας από τους παντού και πάντα καλοπληρωμένους τεχνοκράτες, μετακλητός λειτουργός, περαστικός από το Δημόσιο και όχι ισόβιος όπως ο δικαστής, που ισοβιότητα σημαίνει ότι και να καταργηθεί η οργανική θέση του, αυτός δεν απολύεται (όπως συμβαίνει με την μονιμότητα) αλλά θα κάθεται και θα πληρώνεται! Λοιπόν, το τυχαίο γεγονός ότι ένα άτομο στο δημόσιο τομέα είχε πανύψηλες αποδοχές, το εκμεταλλεύτηκαν οι δικαστές ξεδιάντροπα, χωρίς καμιά συμπόνια για το δύστυχο Κράτος μας και λήστεψαν το δημόσιο ταμείο, κανονική ληστεία, με όπλο την ερμηνευτική διαστροφή του Συντάγματος και του Νόμου! Και για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της λείας που αποκόμισαν από το απροστάτευτο και από τους άλλους θεσμικούς φορείς Κράτος μας, ας πληροφορηθεί ότι για παράδειγμα οι ετήσιες αποδοχές στρατιωτικού της Σχολής Ευελπίδων με 17 χρόνια υπηρεσίας ήταν πριν τις μνημονιακές περικοπές 28.796 ευρώ και του δικαστικού με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας 82.547 ευρώ, δηλαδή τριπλάσιες! Αυτή τη ληστρική διαφορά την πέτυχαν με την παραπάνω απόφαση του Μισθοδικείου. Και πήραν και τα 830.000.000 ευρώ των αναδρομικών! Φρίκη! Σα να έχασκε στη θέση της δικαστικής τους συνείδησης αβυσσαλέο κενό! Αν είχαν λίγη συναίσθηση του εγκλήματος που διέπραξαν κατά της εθνικής οικονομίας, θα έπρεπε κάθε φορά που ανεβαίνουν στην έδρα για να δικάσουν, να υποκλιθούν πρώτα εδαφιαία στο ακροατήριο και να ζητήσουν συγγνώμη από το λαό γι’ αυτήν την ατιμία. Είναι όντως παρανοϊκό! Επειδή ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ, δηλαδή ένα άτομο σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα είχε αποδοχές μεγαλύτερες από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, υποχρεώθηκαν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν στους δικαστές δύο δισεκατομμύρια ευρώ!!! Φρίκη! Τέτοιες συμμορίτικες πράξεις τις πληρώνουμε τώρα με χιλιάδες αυτοκτονίες , με την καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς, των νέων που ξενιτεύονται ή ρέβουνε στην κατάθλιψη, και με την ανήκουστη ταπείνωση της πατρίδας και της δημοκρατίας μας. Και αν πούνε κάποιοι ότι εκφράζομαι ασεβώς για τη Δικαιοσύνη, η απάντησή μου είναι ότι σέβομαι την αληθινή Δικαιοσύνη, που κατά τον ορφικό ύμνο της, το πλέον στυγέει, ισότητι δε χαίρει, δηλαδή μισεί την πλεονεξία και χαίρεται την ισότητα. Δεν σέβομαι μια «Δικαιοσύνη» που οι λειτουργοί της έδειξαν τόσο απάνθρωπη πλεονεξία!
Λοιπόν, με την αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου καταδικάσθηκε το Δημόσιο για αδικοπραξία, δηλαδή για περίπου εγκληματική παράλειψη του νομοθέτη να δώσει, όταν καθόριζε τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ, ταυτόχρονα και στους δικαστές δισεκατομμύρια ευρώ, όπως τάχα είχε συνταγματική υποχρέωση. Και εκβιάστηκε το Κράτος μας με αυτήν την απόφαση να τα δώσει, το 2008.
Αγαπά όμως ο θεός τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη. Διότι δεν πρόσεξαν τα μέλη του Μισθοδικείου – εκτός αν πρόσεξαν αλλά αντιπαρήλθαν … - μια «λεπτομέρεια» πού πρώτη φορά εντοπίζω με την αναφορά μου στην εισαγγελική αρχή και τους εκθέτει ανεπανόρθωτα, καθόσον πρόκειται για παραμερισμό, ενδεχομένως δόλιο, από το δικαστήριο αυτό ενός κρίσιμου στοιχείου που διαφοροποιούσε – και απαγόρευε - την προαναφερόμενη εξομοίωση σε σχέση με όλες τις άλλες που προηγήθηκαν. Όντως, η επικρινόμενη απόφαση του Μισθοδικείου ακολουθώντας κατά γράμμα την σκανδαλώδη νομολογιακή πεπατημένη που καταστρώθηκε από τους δικαστές για τους δικαστές, αλλά φτάνοντας στα άκρα, αντιγράφοντας στερεότυπα σκεπτικά άλλων αποφάσεων για το θέμα ( που ωστόσο πάντοτε αφορούσαν σε εξομοίωση με άλλες κατηγορίες λειτουργών ή υπαλλήλων και όχι με τις πρωτοφανείς αποδοχές ενός μόνον ατόμου!) άφησε να διαφύγει από την δικαστική κρίση το εξής: Ότι σε όλες τις άλλες περιπτώσεις έγινε εξομοίωση των δικαστικών αποδοχών με τις νόμιμες αποδοχές άλλων κατηγοριών λειτουργών του Κράτους, που είχαν καθορισθεί απευθείας με νόμο, ενώ στην τελευταία περίπτωση έγινε εξομοίωση με τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ που ήταν παράνομες (κατά το μέρος που υπερέβαιναν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων) διότι καθορίσθηκαν με υπουργική απόφαση η οποία παραβίασε (υπερακοντίζοντας) την σχετική νομοθετική εξουσιοδότηση! Συνέβη πράγματι το εξής, που πέρασε απαρατήρητο (;) από το Μισθοδικείο: Η διάταξη της παρ. 9 του άρθρου 3 του Ν 2867/2000 που εξουσιοδοτούσε τους υπουργούς Οικονομικών και Μεταφορών να καθορίσουν τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ, τους επέτρεπε να τις καθορίσουν « κατά παρέκκλιση των διατάξεων που ισχύουν» εννοώντας φυσικά διατάξεις κοινών νόμων, κοινής τυπικής ισχύος και όχι συνταγματικές διατάξεις. Όπως όμως δέχεται η ίδια η παραπάνω απόφαση του Μισθοδικείου, η υπουργική απόφαση που καθόρισε αυτές τις αποδοχές, στο βαθμό που αυτές υπερέβαιναν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων παραβίασε όχι απλά κάποιες μισθολογικού περιεχομένου διατάξεις κοινών νόμων αλλά τα άρθρα 26, 87 και 88 του Συντάγματος και κατέφερε «καίριο πλήγμα κατά της δικαστικής ανεξαρτησίας»! Κατά συνέπεια αυτή η υπουργική απόφαση εκδόθηκε κατά (ανεπίτρεπτη) παρέκκλιση από συνταγματικές διατάξεις, πράγμα για το οποίο δεν ήταν ( και δεν μπορούσαν να είναι) εξουσιοδοτημένοι από το νομοθέτη οι παραπάνω υπουργοί (που, επαναλαμβάνω, εξουσιοδοτήθηκαν να παρεκκλίνουν μόνο από διατάξεις κοινών νόμων) και άρα η απόφασή τους ήταν παράνομη, αφού στερείτο νομοθετικής εξουσιοδότησης – δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι η Βουλή που εξουσιοδότησε τους υπουργούς δεν είχε συντακτική εξουσία. Παγιδεύτηκε δηλαδή το Μισθοδικείο στην ίδια την αδηφάγο και κατασκευασμένη από τους ίδιους τους δικαστές παραδοχή ότι αποδοχές μεγαλύτερες από τις δικαστικές είναι αντισυνταγματικές! Δεν είχε δικαίωμα να προχωρήσει στην δικαστική επέκταση των παράνομων αποδοχών του προέδρου της ΕΕΤΤ, διότι όπως δέχεται και η αριθμ. 95/2012 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, απ’ αφορμή μιας δίκης για την δικαστική επέκταση του γνωστού επιδόματος των 186 ευρώ σε κατηγορία υπαλλήλων, η χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση υπουργική απόφαση καθορισμού των αποδοχών μιας κατηγορίας υπαλλήλων, επειδή γι’ αυτόν το λόγο είναι παράνομη, δεν μπορεί να επεκταθεί δικαστικά σε άλλη κατηγορία υπαλλήλων. Το Μισθοδικείο όμως με αυτή την αριθμ. 13/2006 απόφασή του επεξέτεινε τις παράνομες, ελλείψει νομοθετικής εξουσιοδότησης της υπουργικής απόφασης που τις καθόρισε, αποδοχές ενός ατόμου, του προέδρου της ΕΕΤΤ , σε όλους τους δικαστές και τα μέλη του ΝΣΚ, ενεργούς και συνταξιούχους. Πιο τερατώδη και σατανική τριτενέργεια τέτοιου παράνομου δικαιώματος δεν θα μπορούσε κανείς να φαντασθεί! Ερωτάται όμως: Ηθελημένα και ενσυνείδητα, δηλαδή με δόλο το Μισθοδικείο παρέβλεψε αυτήν την «λεπτομέρεια», ότι δηλαδή οι επεκτεινόμενες αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ ήταν παράνομες και ότι η συγκεκριμένη εξομοίωση διέφερε κατά αυτό το ειδοποιό στοιχείο (παρανομία) από τις άλλες που προηγήθηκαν και αποτέλεσαν νομολογιακή πατέντα; Εγώ όσο κι αν είμαι έξαλλος με το Μισθοδικείο, δεν πιστεύω ότι υπήρξε δόλος. Μάλλον έγινε λάθος, υπήρξε αβλεψία. Μάλλον έβαλε ο διάολος την ουρά του, ένας παράξενος διάολος, όργανο της θείας δίκης! Εν πάση περιπτώσει όμως σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ ως προς το στοιχείο του δόλου. Σημασία έχει τι θα προκύψει από την εισαγγελική έρευνα. Πάντως σίγουρα κανείς δεν θα βρεθεί να υποστηρίξει - και φυσικά ούτε, υποθέτω, ο εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση, ούτε ασφαλώς και ο αριπρεπής τέως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ Φαίδων Κεδίκογλου, Πρόεδρος του Μισθοδικείου - ότι η υπουργική απόφαση καθορισμού των αποδοχών του προέδρου ΕΕΤΤ παραβίαζε μεν συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις, τα άρθρα 26, 87 και 88, όπως δέχθηκε το Μισθοδικείο, αλλά … δεν παρέκλινε από αυτές και συνεπώς δεν βρισκόταν εκτός νομοθετικής εξουσιοδότησης, δεν ήταν παράνομη! Εγώ αναρωτιέμαι, με τι καρδιά αποφάσιζε ο κ Κεδίκογλου να καταφέρει καίριο πλήγμα κατά της οικονομικής ανεξαρτησίας της Χώρας αρπάζοντας για τους συναδέλφους του δικαστικούς αλλά και για τον εαυτό του δύο δισεκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο ταμείο με το πρόσχημα ότι τάχα συνιστούσε «καίριο πλήγμα» κατά της δικαστικής ανεξαρτησίας, της δικής του και όλων των δικαστών, το γεγονός ότι ένα άτομο σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα, ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ, είχε μεγαλύτερες αποδοχές από τον ίδιο, τότε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου! Πως είχε το εγκληματικό θράσος να πει ουσιαστικά, ως πρόεδρος του Μισθοδικείου, στους φορολογούμενους ότι, ΕΠΕΙΔΗ οι αποδοχές κάποιου προσώπου της εκτελεστικής λειτουργίας, του προέδρου της ΕΕΤΤ, είναι μεγαλύτερες από τις δικαστικές, ΕΠΕΙΔΗ αυτό «πληγώνει καίρια τη δικαστική ανεξαρτησία» τη δική μου και όλων των άλλων δικαστών και ΕΠΕΙΔΗ συνεπώς στερείσθε, δύστυχοι φορολογούμενοι , ένα ύψιστο αγαθό, δηλαδή το να δικάζεστε από ανεξάρτητους δικαστές, ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ πρέπει να μας πληρώσει το Κράτος, δηλαδή εσείς, κακόμοιροι, μέσω της φορολογίας, δύο δισεκατομμύρια, για να ξαναγίνουμε οι δικαστές ανεξάρτητοι - και εσείς να γίνετε δούλοι των δανειστών σας !!! Το Μισθοδικείο γνωρίζοντας το ασύλληπτο κόστος της απόφασής του για τον έλληνα φορολογούμενο και ενώ είχε απολύτως νόμιμους και προπάντων δίκαιους και αυτόχρημα εθνικούς (ενόψει του ύψους της απειλούμενης για το Κράτος μας ζημίας) λόγους να το αποτρέψει, δεν το έκανε, παρά την υπό μορφή δικαστικής γνώμης αγωνιώδη έκκληση των καθηγητών νομικής που μετείχαν στη σύνθεσή του ως κατ’ απονομή δικαστές, οι οποίοι, ως μάντεις κακών αλλά μαντεύοντας τα προφανή, είπαν, μειοψηφώντας, ότι η απόφαση αυτή « … θα εξουθενώσει τα οικονομικά της Χώρας, με συνέπεια την πρακτική αδυναμία του Κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του». Και αυτό ακριβώς έγινε, αφού το δικαστήριο χάρισε τελικά τα δισεκατομμύρια στους δικαστές, ποσά που κατόπιν συμβιβασμού το 2008 μεταξύ του Κράτους και των 6000 δικαστών και μελών του ΝΣΚ «μετριάστηκαν» σε 830.000.000 ευρώ αναδρομικά και σε 195.000.000 ευρώ επιπλέον το χρόνο για την αύξηση των αποδοχών τους. Αλλά αυτή η λεία - διότι, επαναλαμβάνω, περί ληστρικής λείας επρόκειτο - επειδή αποκομίσθηκε στην κρισιμότερη ώρα (2008, έναρξη της παγκόσμιας κρίσης) και επειδή προστέθηκε στα χρέη που μας έπνιγαν, ήταν πράγματι η κρίσιμη ποσότητα που, όπως πρόβλεψαν οι καθηγητές, εξουθένωσε τα οικονομικά της Χώρας, με συνέπεια να μην μπορέσει το Κράτος μας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Αλλά η υπόθεση έχει και άλλη πλευρά. Διότι αφού το Μισθοδικείο δέχθηκε (κακώς, κάκιστα αλλά έτσι έκρινε αμετάκλητα) ότι οι αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ κατά το μέρος που υπερέβαιναν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων παραβίαζαν τις παραπάνω συνταγματικές διατάξεις, και αφού μάλιστα - προχωρεί και λέει η νομική λογική - η υπουργική απόφαση που τις καθόρισε βρίσκονταν εκτός των ορίων της νομοθετικής εξουσιοδότησης και άρα ήταν παράνομη, έπρεπε πάραυτα να ανακληθεί από τους τότε, το 2007, υπουργούς Οικονομικών και Μεταφορών, δηλαδή να μειωθούν αναδρομικά οι αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ στο ύψος των αποδοχών των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, πράγμα που δεν έγινε και εξακολουθεί να μη γίνεται, οπότε ο εισαγγελέας ερευνά με την προκαταρκτική εξέταση και αν τυχόν, όπως υποστηρίζω, θεμελιώνονται ευθύνες αυτών των υπουργών, όπως ερευνά και τυχόν ευθύνες του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που δεν εισηγήθηκε στους υπουργούς αυτή την νόμιμη και σωτήρια για τα δημόσια οικονομικά ανάκληση, ενώ βάσει του οργανικού του νόμου είχε προς τούτο υπηρεσιακή αρμοδιότητα και υποχρέωση. Να έχουμε δε υπόψη μας ότι τα μέλη του ΝΣΚ είχαν κάθε συμφέρον να μην ανακληθεί αυτή η υπουργική απόφαση, διότι με την ανάκληση θα είχε αφαιρεθεί αναδρομικά το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίχθηκε το Μισθοδικείο για την εξομοίωση των δικαστικών αποδοχών προς τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ και άρα για την ίδια χρυσοφόρα εξομοίωση και των δικών τους αποδοχών, διότι σύμφωνα με το άρθρο 100Α του Συντάγματος οι αποδοχές των μελών του ΝΣΚ είναι ίδιες με τις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών. Έτσι ίσως εξηγείται και η χλιαρή υπεράσπιση του Δημοσίου από το ΝΣΚ. Έτσι ίσως εξηγείται το γεγονός ότι δεν πρόβαλε εκ μέρους του Δημοσίου στο Μισθοδικείο ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος του ενάγοντος δικαστού (άρθρα 25 Συντ. και 281 ΑΚ), ενώ δεν υπάρχει πιο ανήθικη και πιο αντικοινωνική και καταχρηστική πράξη από το να παίρνεις τις υπερβολικές αποδοχές ενός μόνο ανά την επικράτεια ατόμου, του προέδρου ΕΕΤΤ, και να τις καθιστάς αποδοχές όλων των λειτουργών της δικαστικής και ( κατά το Ζ ψήφισμα ) της νομοθετικής εξουσίας, σίγουρα δε, κατά το άρθρο 100Α του Συντάγματος, των ίδιων των μελών του ΝΣΚ! Αν όμως είχε γίνει αυτό το απλό, αν δηλαδή είχε ανακληθεί, νομιμότατα, η υπουργική απόφαση κατά το ποσό που οι αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ υπερέβαιναν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων και συνεπώς αν αντί να δοθούν δισεκατομμύρια ευρώ στους δικαστές είχε αφαιρεθεί από τον πρόεδρο της ΕΕΤΤ , πιστεύω χωρίς αντίδραση του προσώπου που κατείχε τότε το αξίωμα, κάποιο συγκριτικά τιποτένιο ποσό, μερικές χιλιάδες ευρώ, θα είχε εκλείψει ο νομικός λόγος (μάλλον ο νομικός παραλογισμός) που στήριξε τα αναδρομικά και τις αυξήσεις των δικαστών και των μελών του ΝΣΚ. Και φυσικά δεν θα τολμούσε να αντιδράσει ο δικαστικός συνδικαλισμός, δεν θα έβγαζε υλακές το βουβόσκυλο … Τι θα έλεγε; Μην μειώνετε τις αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ, που το ίδιο το Μισθοδικείο έκρινε ως αντισυνταγματικές, γιατί έτσι μας αφοπλίζετε, γίνεται εκ των υστέρων άσφαιρη η αριθμ. 13/2006 απόφαση αυτού του δικαστηρίου και με τι θα ληστέψουμε εμείς το δημόσιο ταμείο; Μήπως όμως και οι τότε υπουργοί Οικονομικών και Μεταφορών σκόπιμα δεν ανακάλεσαν την απόφαση για τις αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ, με την πονηρή σκέψη ότι μετά από την απόφαση 13/2006 του Μισοδικείου θα αυξηθούν οι αποδοχές αυτών των ίδιων ως βουλευτών και υπουργών (πράγμα που απέτρεψε η κοινωνική κατακραυγή), αφού κατά τη νομοθεσία οι αποδοχές των βουλευτών (βουλευτική αποζημίωση) είναι ίδιες με τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου και οι αποδοχές των υπουργών (και του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας, που προς τιμή τους αποποιήθηκαν την βρώμικη παροχή της βρώμικης απόφασης του Μισθοδικείου) υπολογίζονται με έναν συντελεστή επί της βουλευτικής αποζημίωσης; Και αν κοντά σε αυτά προστεθεί ότι η ανάκληση αυτής της υπουργικής απόφασης θα έθετε αυτόματα θέμα κάθετης μείωσης των αποδοχών όλων των αδρόμισθων του δημόσιου τομέα ενώ αντιθέτως η διατήρησή της δημιουργούσε σε κάποιους ελπίδες δυσθεώρητης αύξησης (όπως πχ στον κ Καμίνη, που ενθαρρυνόμενος από την βρώμικη απόφαση του Μισθοδικείου προσέφυγε στις 3.7.2009 στα δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση από το Δημόσιο 289.220,08 ευρώ στη βάση απαίτησης για μισθολογική εξίσωσή του, ως Συνήγορος του Πολίτη, με τον πρόεδρο της ΕΕΤΤ!), εύκολα παρασύρεται κανείς στην υποψία μήπως ένα ολόκληρο πολυάνθρωπο και παλιάνθρωπο κατεστημένο προνομιούχων του δημόσιου τομέα συνωμότησαν, οι αλήτες, να δοθούν τελικά τα δισεκατομμύρια στους δικαστές για να φουσκώσουν μέχρι σκασμού και οι δικές τους αποδοχές αντί να αφαιρεθεί κάποιο ποσό από τον πρόεδρο της ΕΕΤΤ και αυτό να προκαλέσει μείωση και των δικών τους αποδοχών!
Και προχωρώ: Αφού λοιπόν το Μισθοδικείο έκρινε ότι οι αποδοχές οποιασδήποτε κατηγορίας λειτουργών ή υπαλλήλων του δημόσιου τομέα που υπερβαίνουν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων είναι αντισυνταγματικές και άρα παράνομες, είχε υπηρεσιακό καθήκον κάθε αρμόδιος στο Ελεγκτικό Συνέδριο ή στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ή όπου αλλού να εκδώσει εναντίον όσων λάμβαναν τέτοιες αποδοχές ( δηλαδή τα λεγόμενα golden boys του δημόσιου τομέα, κυρίως στις ανεξάρτητες αρχές και στις ΔΕΚΟ) καταλογιστική πράξη και να διατάξει την επιστροφή τους. Σημειώνω ότι η παρανομία τέτοιων αποδοχών υπήρχε, υπό το πρίσμα των παραδοχών της νομολογίας περί αντισυνταγματικότητας όσων αποδοχών υπερβαίνουν τις δικαστικές, και πριν το νόμο 3691/2008 που ήδη, αναγνωρίζοντας κατά κάποιο τρόπο την προϋπάρχουσα παρανομία, απαγορεύει με ειδική διάταξη αποδοχές στον δημόσιο τομέα μεγαλύτερες από εκείνες του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Εγώ στην αναφορά μου στην εισαγγελική αρχή διατυπώνω την άποψη ότι υπάρχουν ευθύνες όσων παρέλειψαν την έκδοση των καταλογιστικών πράξεων που προανέφερα. Και ο εισαγγελέας ερευνά… Και γιατί να μην ερευνήσει αυτές τις παραλείψεις και ο πολυχρονεμένος στο αξίωμα (από το 2004!) Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ Ρακιτζής (δικαστικός και ο ίδιος και ωφελημένος από το Μισθοδικείο) για να δικαιώσει, είπερ ποτέ και νυν, την αποστολή του; Έχει κάτι καλύτερο να κάνει προς χάριν όσων διαθέτουν έστω και μια στάλα συμπόνιας για το Κράτος μας;
Θα πω το εξής, χωρίς προσποιητή ταπεινοφροσύνη. Μελέτησα αυτήν την υπόθεση εξαντλητικά, σε βάθος, σε έκταση και από κάθε πλευρά της, ορατή και αθέατη. Είμαι περήφανος ότι επιτέλεσα πατριωτικό καθήκον. Κάποιος σκεπτικιστής φίλος μου, νομικός (που ασπάζεται απολύτως τις νομικές απόψεις μου επί του θέματος) μου είπε ότι ο αντίπαλος στον αγώνα μου είναι τόσο δυνατός που μοιάζει σα να πήρα έναν κασμά και πάω να ρίξω τα Ιμαλάϊα… Τέτοια συστήματα προνομίων, μου είπε, δεν διαλύονται εύκολα... Η απάντησή μου είναι: Θα πέσουν τα Ιμαλάια, όχι βέβαια από κάποια ηράκλεια δύναμη, που τέτοια εγώ φυσικά δεν έχω, αλλά διότι είναι από τη βάση μέχρι την κορυφή τόσο σάπια που φτάνει το αγωνιστικό πείσμα και ενός μόνο γνώστη της κατάστασης για να τα ρίξει. Και άλλωστε εγώ δεν είμαι μόνος. Έχω συμμάχους… Αν χρειασθεί θα ακουστούν φωνές στήριξης πολύ δυνατές και πολύ γνώριμες στο κοινό … Προπάντων έχω στο πλευρό μου την ιδέα της αληθινής Δικαιοσύνης, οπλισμένη με νομικά επιχειρήματα που, όπως αναγνωρίζουν ονομαστοί νομικοί σε συνομιλίες μας, είναι ακαταμάχητα. Και να πω εδώ ότι η προσπάθειά μου είχε ήδη κάποιο αποτέλεσμα, όχι ασήμαντο. Πράγματι, αποκαλύπτω ότι μου είχε τηλεφωνήσει παλιότερα υπουργός Δικαιοσύνης και με ευχαρίστησε που ενίσχυσα την επιχειρηματολογία του Υπουργείου απέναντι στις μισθολογικές εμμονές των δικαστών… Κάτι ήταν και αυτό… Αλλά πέραν αυτού, ήδη πάντως υπάρχει προς την πλευρά της αλήθειας και της πραγματικής Δικαιοσύνης ένα δικανικό «κεκτημένο», ένα δεδομένο αποφασιστικής σημασίας που ανήγγειλα ως είδηση: Ότι για το θέμα διεξάγεται εισαγγελική έρευνα (αν ο εισαγγελέας δεν έβρισκε κάποια ποινικού χαρακτήρα νομική βάση στην αναφορά μου, θα την είχε θέσει, σύμφωνα με την δικονομία, στο αρχείο) που βέβαια δεν ξέρω που θα καταλήξει αλλά πάντως μπορεί και να κεραυνοβολήσει κάποιους θεωρούμενους άτρωτους! Και αν υλοποιηθούν όλες οι νομικές ευχέρειες σε αυτήν την υπόθεση, ίσως προκληθεί ο εξαναγκασμός επιστροφής τεράστιων ποσών από τα διάφορα golden boys. Βέβαια, για να γίνουν αυτά χρειάζεται πολύ στιβαρός χειρισμός της υπόθεσης από εδώ και πέρα…
Πρέπει συνεπώς, νομίζω, να επαγρυπνούμε παρακολουθώντας την εξέλιξη της υπόθεσης, όχι φυσικά για να πιεσθεί η εισαγγελική αρχή στην κατεύθυνση να καλέσει κάθε τυχόν υπεύθυνο να λογοδοτήσει για την δημοσιονομική συμφορά που προκάλεσαν τα γεγονότα που εξετάζει αλλά διότι ο λαός πρέπει σε σοβαρά θέματα, όπως το προκείμενο, να ελέγχει τη λειτουργία των κρατικών εξουσιών, πρωτίστως μάλιστα της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, και για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτοί βαρύνονται και με το ότι για να προστατέψουν τα παράνομα προνόμιά τους, έκαναν, αυτοί οι φρουροί του Συντάγματος , πολύμηνη απαγορευμένη από το Σύνταγμα απεργία. Και μάλιστα έρχονται τώρα κάποιοι δικαστές να κοροϊδέψουν ξετσίπωτα και με ανήκουστη αυθάδεια το λαό, λέγοντας στις τελευταίες δικαστικές αποφάσεις που έκριναν το θέμα των 830.000.000 ευρώ των αναδρομικών ότι τα έδωσε το κράτος στους δικαστές όχι επειδή εκβιάσθηκε με την ληστρική αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου αλλά γιατί τάχα από το 2003 μέχρι το 2007 φορτώθηκαν οι δικαστές και τα μέλη του ΝΣΚ με μεγάλη πρόσθετη δουλειά λόγω των οικονομικών μεταναστών και των Ολυμπιακών Αγώνων! Γι αυτό, λένε, πήραν βραβείο 140.000 ευρώ μέσο όρο ο καθένας! Αλλά επειδή είμαστε πολίτες δημοκρατικού πολιτεύματος και όχι σταβλισμένα χαϊβάνια, και επειδή κανείς μας δεν είναι τόσο βλάκας για να χάψει τέτοιες μπούρδες (που εκφέρθηκαν για να αποτραπεί η επιδίκαση αναδρομικών και στους συνταξιούχους βουλευτές, οπότε θα γινότανε σάλος και θα λουζόταν το Μισθοδικείο τις συνέπειες της αισχρής απόφασής του) και επειδή οι δικαστές δεν είναι κάποια προνομιούχα κάστα (ας το καταλάβουν, όσο και αν τους τσούζει, ότι δεν ζούμε στην εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου που έλεγε κολακεύοντας τους δικαστές και ταπεινώνοντας τους δημόσιους υπαλλήλους ότι «Εκεί όπου θα τελειώνει η υπαλληλική ιεραρχία θα αρχίζει πάντοτε η δικαστική» !!!) αλλά απλοί εργαζόμενοι είναι και αυτοί όπως όλοι μας, που η δουλειά τους είναι να απονέμουν ευσυνείδητα και κατά Νόμο το δίκαιο στο λαό και όχι να του το τρώνε οι ίδιοι, όπως το έκαναν με το ληστρικό Μισθοδικείο, επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, γι’ αυτό έχουμε όλοι μας κάθε λόγο και καθήκον να παρακολουθούμε την πορεία της εισαγγελικής έρευνας που διεξάγεται για το θέμα αυτό, των δικαστικών αναδρομικών και της κραιπάλης όλων των άλλων προνομιούχων σε βάρος του δημόσιου ταμείου.
Εγώ στα πλαίσια της προκαταρκτικής εξέτασης κλήθηκα και κατέθεσα. Και δίνω στη δημοσιότητα τα παραπάνω διότι ευθύς εξαρχής της σχετικής αρθογραφίας μου στο περιοδικό ΕΝΩΠΙΟΝ, όργανο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, και αλλού, καθώς και στην αναφορά μου στην εισαγγελική αρχή έδειξα ότι θεωρώ ότι όλα πρέπει να δημοσιεύονται, όλα να φωτίζονται, όλα ανοιχτά μπροστά στο λαό, διότι πρέπει να καταλάβουμε με χειροπιαστά πλέον στοιχεία και όχι με λόγια του αέρα ότι από την οικονομική χρεωκοπία μας προηγήθηκε η προδοσία των θεσμών από πολλούς λειτουργούς τους. Αλλά ενώ οι άλλοι δείχνουν τουλάχιστον κάποια μεταμέλεια, οι δικαστές δεν δίστασαν να ασελγήσουν κατά του Συντάγματος με την πολύμηνη απαγορευμένη απεργία που έκαναν διεκδικώντας τη διατήρηση των παράνομων προνομίων που οι ίδιοι αποφάσισαν για τους εαυτούς τους! Τόσο αμετανόητοι! Μου θυμίζουν την παροιμία που λέμε οι πόντιοι για τον λύκο, που την ώρα που του διάβαζαν πάνω στο κεφάλι του τα τέσσερα ευαγγέλια για μετάνοια και συγχώρηση, εκείνος ρωτούσε τον ίδιο τον παπά, Που βόσκουν τα πρόβατά του, να πάει να τα φάει! (Τον λύκον ετραυαγγέλιζαν κ’ εκείνος ερώτανεν, Πόπα, τα πρόατα σ’ μέρ είν’!). Πάντως θα πω – και ας φανεί αντιφατικό – ότι οι τελευταίες περικοπές των δικαστικών αποδοχών παραήταν υπερβολικές, έστω και αν αυτές είχαν «επιτευχθεί» με απαράδεκτο και ληστρικό τρόπο.
Δεν έχω φυσικά τίποτε απολύτως προσωπικό με τους δικαστές! Αντίθετα, ως δικηγόρος τους γνώρισα ως έντιμους και ευσυνείδητους ανθρώπους. Τι έχουν πάθει όμως με αυτά τα μισθολογικά τους και μας απογοήτευσαν, δίνοντας την εντύπωση ότι προσβλήθηκαν μαζικά από τον βάκιλο της φιλαργυρίας! Και αποδίδω ατομική ευθύνη στον κάθε δικαστή και όχι αορίστως στο σώμα, σε κάθε δικαστή που άσκησε προσωπική αγωγή στο Μισθοδικείο, το οποίο έχει συσταθεί για να δικάσει 50 – 60 υποθέσεις και μπουκώθηκε με 5.000 – 6.000 αγωγές!
Μετά την δημοσιονομική κατάρρευση και την γενική, κατά το μέτρο του καθενός μας, πτώχευση, οι πριν την κρίση συμπεριφορές όλων μας αποκτούν άλλο νόημα και η αξίωση κάθε πατριώτη και νομιμόφρονα πολίτη να δοθούν εξηγήσεις για τα αίτια και τους αίτιους, έχει θεριέψει! Πρόσφατα μάθαμε ότι σέρνονται στο κακουργιοδικείο για απιστία κατά του Κράτους μας ένας πρώην αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και πλειάδα άλλων αξιωματικών. Εγώ δεν ξέρω φυσικά τι έγινε, αν και δεν διανοούμαι ότι συνωμότησαν όλοι αυτοί για να βλάψουν την πατρίδα. Να πω μάλιστα με την ευκαιρία ότι η απόλυτη νομιμοφροσύνη και η απόλυτη σιωπή του στρατεύματος, είναι σήμερα ίσως η μεγαλύτερη εγγύηση της δημοκρατίας μας! Για φαντασθείτε τι θα γινόταν αν και οι εν ενεργεία στρατιωτικοί συμπεριφέρονταν για τα επαγγελματικά τους όπως οι δικαστές, που ωστόσο υπάγονται στις ίδιες με τους στρατιωτικούς συνταγματικές απαγορεύσεις! Αφού πάντως η Δικαιοσύνη, αντί να κατευνάσει την δίκαιη αλλά επιβλαβή εκδικητική μανία που κατέλαβε το λαό, δείχνει με ευκολία στους άλλους το δρόμο προς τα ποινικά ακροατήρια, θα ήταν άκρως ενδιαφέρον να έρθουν σε αυτά και κάποιοι λειτουργοί της για να μας εξηγήσουν, αλλά από το εδώλιο, αν πράγματι κόστιζε δύο δισεκατομμύρια ευρώ (τόσα και περισσότερα έβγαζε η βρώμικη απόφαση 13/2006 του Μισθοδικείου, που κάπως περιορίστηκαν με τον παραπάνω συμβιβασμό) η αθώα φράση του άρθρου 88 του Συντάγματος που διέστρεψαν ερμηνευτικά και που λέει ότι «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους», κάτι άλλωστε – δηλαδή αμοιβή ανάλογη με την εργασία - που σε μια δίκαιη κοινωνία πρέπει να ισχύει για όλους τους εργαζόμενους ως φυσικό δίκαιο, χωρίς να χρειάζεται να γράφεται στα Συντάγματα. Να μας εξηγήσουν μάλιστα πως γίνεται να περνά από ένα ανώτατο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, απαρατήρητη η παρανομία, όπως εξήγησα, μιας υπουργικής απόφασης, του καθορισμού των αποδοχών ενός ατόμου, του προέδρου ΕΕΤΤ, και αντιθέτως να γίνεται αυτή νομικό πρόσχημα για πακτωλό χρημάτων προς όλους τους δικαστές. Λοιπόν, Δικαιοσύνη, απολογήσου! Συχνά ακούμε στην τηλεόραση να λένε κάποιοι, όταν οδηγούνται στα δικαστήρια, ότι «Έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη». Και εγώ έχω εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη αλλά της… Ουγκάντα! Θα (ξανα)έχω εμπιστοσύνη και στην ελληνική Δικαιοσύνη όταν θα δω ειλικρινή μεταμέλεια γι’ αυτό που έγινε, όταν δηλαδή θα παραδεχθούν ταπεινά οι δικαστές ολοφυρόμενοι μπροστά στο λαό ότι, ανεξάρτητα ακόμη και από κάθε νομιμοφάνεια, που ούτε τέτοια δεν υπήρξε παρά μόνο ξεκάθαρη, ωμή παρανομία, τα στυγερά αναδρομικά τους και η απίστευτη αύξηση που πήραν το 2008 ήταν ληστεία και ότι η υπεράσπιση της λείας με την πολύμηνη απαγορευμένη από το Σύνταγμα απεργία τους ήτανε προδοσία! Και θα είμαι ευχαριστημένος από τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, αν στρέψει την - λανθασμένη αλλά δεδομένη και «ισχύουσα αντί της αληθείας», ως παραγομένη από αμετάκλητες αποφάσεις – νομολογία για τις δικαστικές αποδοχές εναντίον των πρώην προυχόντων του δημόσιου τομέα και τους εξαναγκάσει με τη δύναμη του Νόμου να επιστρέψουν στο αδικημένο Κράτος μας όσες αποδοχές υπερέβαιναν το ηθικό μέτρο, αν δηλαδή καταστήσει αυτήν τη νομολογία από εργαλείο καταστροφής που ήταν στα χέρια των δικαστών μέσο τεράστιας δημοσιονομικής ωφέλειας στα ίδια χέρια. Λοιπόν, ο τρώσας και ιάσεται. Και ο τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο εκτίθεται σε βασικές γραμμές στην αναφορά μου προς την εισαγγελική αρχή, η οποία αναφορά έδωσε κίνητρο για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και αυτή κίνητρο για τη σύνταξη του παρόντος κειμένου, το οποίο τελειώνω εδώ κάνοντας έκκληση για διάδοσή του στα ΜΚΔ, για λόγους, όπως είπα, ελέγχου της λειτουργίας των κρατικών εξουσιών από το λαό.
Προς διάσωση τα παραπάνω σχετικά:
12/12/11
Όταν οι κεντρικοί πυλώνες του κράτους δεν υπολογίζουν το κράτος και τους πολίτες, τί να περιμένει κανείς από τον απλό λαό;
Δικαστές, Εισαγγελείς, Βουλευτές, Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους: Η άσχημη πλευρά του θέματος των αποδοχών τους
Του Γιάννη Αποστολίδη
π. Δικηγόρου, Τηλ. 6932 916443
Ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε με οργή ότι οι συνταξιούχοι βουλευτές ζητούν αναδρομικά εκατομμυρίων ευρώ. Αν όμως ξέραμε όλη την αλήθεια για το θέμα, θα εξοργιζόμασταν όχι με τους βουλευτές αλλά με τον εαυτό μας! Θα λέγαμε, Καλά, γίνονται τόσο φοβερά και τρομερά πράγματα στη δημόσια ζωή και εγώ, ο λαός, κοιμάμαι;
Κοιμόμασταν! Μπροστά στα μάτια μας έγινε το 2006, 2008 το μεγαλύτερο αντικειμενικά σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους, πήραν εξτρά εντελώς παράνομα, με μία ληστρική απόφαση ενός δικαστηρίου, δύο δισεκατομμύρια ευρώ οι δικαστές (περιλαμβάνονται και οι εισαγγελείς), οι βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και ο λαός καμιά αντίδραση!
Διάβασε με προσοχή:
Υπάρχει στο Σύνταγμα το άρθρο 88 παρ. 2 που λέει: «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Τα σχετικά με τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη και με την κατάστασή τους γενικά καθορίζονται με ειδικούς νόμους». Τι σημαίνει και πως πρέπει να ερμηνευτεί (αν χρειάζονται ερμηνεία τα αυτονόητα!) αυτή η διάταξη; Ότι κατά τον ειδικό καθορισμό από τον νομοθέτη των αποδοχών των δικαστών, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ανάλογες συνθήκες της δουλειάς τους, η υπηρεσιακή κατάστασή τους και η ανάλογη κοινωνική αντίληψη για το υψηλό πράγματι δικαστικό λειτούργημα. Έτσι ακριβώς ερμήνευσε παλιότερα αυτή τη συνταγματική διάταξη το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ΄αριθμ. 736/1953 απόφασή του. Αυτή η ερμηνεία, που θεωρεί τη διάταξη κατευθυντήριου, αν μη ευκτικού προς τον κοινό νομοθέτη χαρακτήρα, και που δεν αμφισβητήθηκε για 33 ολόκληρα χρόνια, δεν άφηνε βέβαια περιθώριο να αυξήσουν οι ίδιοι οι δικαστές, με δικαστικές αποφάσεις, τις αποδοχές τους.
Αλλά από το 1986 άρχισαν να αξιώνουν εξομοίωση των αποδοχών τους με εκείνες άλλων υψηλότερα αμοιβομένων κατηγοριών λειτουργών και υπαλλήλων, ιδίως με τους βουλευτές, τους διευθυντές γιατρούς του ΕΣΥ και τους καθηγητές πανεπιστημίων. Και το επέβαλαν με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας αριθμ. 1951/1986, 400/1989, 1688/1991 και 4/1992. Πως το πέτυχαν ; Έδωσαν στην παραπάνω συνταγματική διάταξη επιτακτικό χαρακτήρα και την ερμήνευσαν ως εξής: Ότι λέγοντας το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημα τους, εννοεί ότι δεν επιτρέπεται να παίρνει κανείς, ούτε στο δημόσιο τομέα ούτε στον ιδιωτικό (ναι, ούτε στον ιδιωτικό, ΣτΕ 4/1992!), αποδοχές μεγαλύτερες από τους δικαστές και ότι αν τυχόν κάποια κατηγορία εργαζομένων παίρνει μεγαλύτερες, αυτομάτως δικαιούνται αυτές τις μεγαλύτερες αποδοχές και οι δικαστές και οφείλει κάθε δικαστήριο να τις επιδικάσει! Πρόκειται βέβαια για παράλογη ερμηνεία, που όμως έγινε νομολογία και ανέβασε μισθολογικά τους δικαστές στα ύψη! Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, φτάσαμε στην εξής απαίσια και καταστρεπτική για τα δημόσια οικονομικά μας δικαστική εξέλιξη:
Πρόσεξε, αναγνώστη, τι έγινε:
Στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας, δεύτερος μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ευρύ δημόσιο τομέα βρισκόταν ήδη από το 2000 ένας μετακλητός κρατικός λειτουργός, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (ΕΕΤΤ), μιας ανεξάρτητης αρχής, που είχε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, ως κρατικό golden boy. Πρόσεξε αναγνώστη: Μέχρι το 2006 οι δικαστές, όπως σου είπα, όπου εντόπιζαν κάποια κατηγορία εργαζομένων στο κράτος και γενικά στον δημόσιο τομέα να παίρνει υψηλότερες αποδοχές, αυτοί δίκαζαν οι ίδιοι και με βάση την διεστραμμένη ερμηνεία της παραπάνω συνταγματικής διάταξης ανέβαζαν στο ίδιο ύψος και τις δικές τους αποδοχές. Αυτό έγινε με τις παραπάνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 2006 όμως έγινε το εξής τελείως διαφορετικό: Το Μισθοδικείο, ένα ανώτατο ειδικό δικαστήριο που ιδρύθηκε το 2002 ειδικά για τους δικαστές και συγκροτείται από τρείς ανώτατους δικαστικούς, τρείς καθηγητές πανεπιστημίου και τρείς δικηγόρους, έβγαλε την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφαση που λέει τα εξής: Ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (προσοχή: Ένα άτομο δηλαδή και όχι μια κατηγορία υπαλλήλων, όπως έγινε όλες τις άλλες φορές) παίρνει σχεδόν διπλάσιες αποδοχές από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων. Αυτό το πράγμα, είπε το Μισθοδικείο, παραβιάζει (τάχα) το Σύνταγμα, το παραπάνω άρθρο 88 παρ. 2, (που λέει ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους), είναι παράνομο, είναι αντισυνταγματικό, παραβιάζει την ισοτιμία των εξουσιών, πλήττει καίρια την δικαστική ανεξαρτησία! Ας υποθέσουμε κι εμείς οι αφελείς ότι πράγματι δεν είχαμε επί χρόνια ισοτιμία των εξουσιών και ανεξάρτητους δικαστές, δηλαδή δεν είχαμε δημοκρατία, επειδή έτυχε ένας υπάλληλος, αυτό το κρατικό golden boy, ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ να παίρνει, καλώς ή κακώς, βασιλικές αποδοχές. Τι έπρεπε να κάνει το Μισθοδικείο; Η λογική και ο νόμος, το άρθρο 38 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λέει ότι έπρεπε, μετά την κήρυξη ως παράνομων των αποδοχών του υπαλλήλου αυτού κατά το μέρος που υπερβαίνουν τις δικαστικές αποδοχές, να στείλει την υπόθεση στον Εισαγγελέα για να ερευνήσει την παρανομία. Αντί γι΄αυτό τι έκανε λέτε το Μισθοδικείο; Σου εφιστώ, αναγνώστη, απόλυτη προσοχή για να κατανοήσεις πλήρως τη δικαστική ακολασία που διέπραξε το κολασμένο αυτό δικαστήριο, το Μισθοδικείο, σε βάρος σου, σε βάρος όλου του δύσμοιρου λαού μας.
Η απόφαση υπ΄αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου λέει ότι για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών και άλλα ηχηρά παρόμοια, πρέπει αυτές τις παράνομες αποδοχές του golden boy, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, να τις πάρουν και οι Πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων και αναλογικά όλοι οι δικαστές! Δηλαδή αντί το Μισθοδικείο αυτό να κρίνει ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να κατέβουν οι παράνομες αυτές αποδοχές του golden boy, τις έδωσε και σε 6000 δικαστές και κατά συνέπεια, με βάση κάποιες άλλες αισχρές συνταγματικές διατάξεις, που τις αναφέρω παρακάτω, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές! Σχεδόν διπλασίασε τις αποδοχές όλων αυτών, τη στιγμή που ήταν ήδη ψηλότερες από τις αποδοχές όλων των άλλων υπαλλήλων και λειτουργών του Κράτους!!! Η απόφαση αυτή πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Μειοψήφισαν οι τρείς καθηγητές της Νομικής που μετείχαν στη σύνθεση, των οποίων η γνώμη (και η αγανάκτηση!) καταγράφεται στην απόφαση και λέει προφητικά ότι, αν το δικαστήριο δώσει αυτά τα χρήματα στους δικαστές «...κινδυνεύει να εξουθενώσει τα οικονομικά της χώρας, με συνέπεια την πρακτική αδυναμία του Κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του». Κι αυτό έγινε και το ζούμε σήμερα στο πετσί μας! Πόσα ήταν αυτά τα χρήματα; Βγαίνανε πολύ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ, για 6000 δικαστές, ως αναδρομικά μισθολογικών διαφορών, συν τις συνεπαγόμενες αυξήσεις μέχρι του διπλασίου των ήδη παχυλότατων μισθών τους. Με βάση αυτή την απόφαση αρ. 13/2006 του Μισθοδικείου σε κάθε δικαστή αναλογούσαν μαζί με τους τόκους κατά μέσο όρο κάπου 200.000 ευρώ μόνο από αναδρομικά! Δηλαδή επειδή η πατρίδα μας είχε την στραβή τύχη να παίρνει κάποιο κρατικό golden boy, αντισυνταγματικά και παράνομα, όπως το ίδιο το Μισθοδικείο έκρινε, υψηλότατες αποδοχές, έπρεπε γι΄αυτήν την παρανομία να ...πληρώσει το κράτος στους δικαστές, τους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ μόνο αναδρομικά για δήθεν μισθολογικές διαφορές και επιπλέον σχεδόν να διπλασιάσει τις ήδη κορυφαίες αποδοχές τους! Και νομίζεις αναγνώστη ότι η φρίκη τελειώνει εδώ; Γελιέσαι!
Διάβασε και αυτά:
Το Μισθοδικείο με αυτήν την κατάπτυστη, την αισχρή αριθμ. 13/2006 απόφασή του, λέει τα εξής: Ότι αφού ο νομοθέτης (δηλαδή η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δι΄εξουσιοδοτήσεως στους υπουργούς Οικονομικών και Μεταφορών - Επικοινωνιών) έδωσε τόσο υψηλές αποδοχές στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, στο κρατικό golden boy, έπρεπε να τις δώσει και στους δικαστές, κατά την αυθαίρετη ερμηνεία του άρθρου 88 παρ. 2 Συντ., για να αποκατασταθεί η ισοτιμία των εξουσιών και η δικαστική ανεξαρτησία (δηλαδή η ίδια η δημοκρατία μας!) και μη δίνοντας αυτή την αύξηση, τα νομοθετικά όργανα του Κράτους, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχουν υποπέσει σε αδικοπραξία, περίπου εγκλημάτισαν, για να το πούμε απλά, με ζημιωθέντα θύματά τους όχι, όπως θα νόμιζε κανείς, τον λαό (που υποτίθεται ότι μετά το καίριο πλήγμα κατά της δικαστικής ανεξαρτησίας, που κατέφερε ο νομοθέτης καθορίζοντας πανύψηλες τις αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ, στερήθηκε αυτός ο λαός ένα μέγιστο αγαθό, να δικάζεται δηλαδή από ανεξάρτητους δικαστές), αλλά τους ίδιους του δικαστές, τους οποίους πρέπει το κράτος να τους αποζημιώσει κατά το άρθρο 105 του Αστικού Κώδικα, που λέει ότι το Δημόσιο ευθύνεται για κάθε ζημία που προκαλούν τα όργανά του! Δηλαδή για να καταλάβεις καλύτερα, αναγνώστη (και στο εξηγώ πάλι όχι επειδή δεν έχεις μυαλό να καταλάβεις αλλά επειδή δεν το χωράει ο νούς σου), το Μισθοδικείο είπε τα εξής: Παράνομα και αντισυνταγματικά, κατά παράβαση του άρθρου 82 παρ. 2 Συντ., η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα νομοθετικά όργανα, έδωσαν στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων πανύψηλες αποδοχές, διπλάσιες από τις δικαστικές. Και για να εξαλειφθεί αυτή η παρανομία, θα έπρεπε να δώσουν τις ίδιες παράνομες αποδοχές και στους δικαστές!!!, να πολλαπλασιάσουν δηλαδή εκθετικά την παρανομία! Και επειδή δεν το έκαναν αυτό, παρανόμησαν (!) και γι΄αυτή την παρανομία, γι΄αυτήν την αδικοπραξία, οφείλει το Κράτος να αποζημιώσει τους δικαστές με το ισόποσο των μισθολογικών διαφορών τους για όλα τα επίδικα χρόνια, και πρέπει το δικαστήριο να επιδικάσει τις αποζημιώσεις! Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο αναγνώστη, είναι δυστυχώς γεγονός ότι αυτό το διεντέρευμα το περιέχει η απόφαση του Μισθοδικείου ως θεμελιώδη νομική σκέψη του! Φρίκη! Δηλαδή κατά το Μισθοδικείο η χειρότερη μορφή παρανομίας, η αντισυνταγματικότητα, πατάσσεται με την εξάπλωσή της διά δικαστικής αποφάσεως! Τι κι αν το άρθρο 93 του Συντάγματος απαγορεύει την εφαρμογή από κάθε δικαστήριο αντισυνταγματικού νόμου; Το έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια η πλειοψηφία του Μισθοδικείου. Ο Άρειος Πάγος σε απόφασή του (αριθ. 1589/2006 που εκδόθηκε λίγο πριν βγεί η φρικτή αυτή απόφαση του Μισθοδικείου) επί άλλου θέματος αλλά για τον ίδιο νομικό λόγο είπε ότι απαγορεύεται η «ισότητα της παρανομίας», δηλαδή είπε ότι αν κάποιος απολαμβάνει κάποιο παράνομο ως αντισυνταγματικό προνόμιο και η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια με αίτημα κάποιου τρίτου να εφαρμοστεί το προνόμιο, για λόγους ισότητας, και σ΄αυτόν, που τελεί στις ίδιες συνθήκες, δεν επιτρέπεται αυτό το αντισυνταγματικό προνόμιο να το εφαρμόσει το δικαστήριο και σε άλλες περιπτώσεις (και προσοχή, αναγνώστη, μην συγχέεις την περίπτωση αντισυνταγματικής παρανομίας με την παρανομία εκείνη που συνίσταται μόνο στην παραβίαση του ίδιου του άρθρου 4 του Συντάγματος περί ισότητος των ελλήνων, όταν δηλαδή ο νόμος καθ΄εαυτόν δεν είναι αντισυνταγματικός αλλά ρυθμίζει άνισα τα δικαιώματα προσώπων που τελούν στις ίδιες συνθήκες, οπότε χωρεί δικαστικό αίτημα για εξίσωση από όποιον υφίσταται την άνιση μεταχείριση).
Αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου (αριθ. 1589/2006) τινάζει και αναδρομικά στον αέρα το σύστημα των δικαστικών και βουλευτικών αποδοχών! Δεν έπρεπε να τη λάβει υπόψη το Μισθοδικείο; Δεν έπρεπε να πει στους ενάγοντες δικαστές ότι, κύριοι, εσείς ζητώντας εξίσωση με τις παράνομες, ως αντισυνταγματικές, αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ ζητάτε «εξίσωση στην παρανομία»; Το Μισθοδικείο όμως έκανε το εντελώς αντίθετο: Το παράνομο και αντισυνταγματικό, κατά την κρίση αυτού του ιδίου, μισθολογικό υπερπρονόμιο του ανωτέρω κρατικού golden boy το έδωσε και σε όλους τους 6.000 δικαστές! Πάρε όμως αμέσως ένα χαπάκι κατά της ναυτίας, αναγνώστη, γιατί θα ζαλιστείς με τα εξής: Το Μισθοδικείο με την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφασή του διπλασίασε τις ήδη υψηλότατες αποδοχές των δικαστών, και πρώτα πρώτα του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Πρόεδρος αυτού του Μισθοδικείου ήταν ο ίδιος ο τότε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου! Δικηγόροι του Κράτους σ΄αυτή τη δίκη ήταν κάποια μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που είχαν τεράστιο συμφέρον να...χάσει τη δίκη το Κράτος, να κερδίσουν οι δικαστές, διότι σύμφωνα με μια αισχρή διάταξη που μπήκε σαν τσόντα στο Σύνταγμα, το άρθρο 100Α, τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους παίρνουν αποδοχές ίδιες με τους δικαστές! Είναι εικόνα δικαιοσύνης αυτή ή θυμίζει ανοιχτοσκέλα, πρόθυμη να κάνει τα γούστα του οποιουδήποτε;
Πάρε όμως και άλλο χαπάκι, δύστυχε έλληνα, δύστυχε αναγνώστη, διότι θα ταραχθείς και με τα εξής. Κατά το Σύνταγμα (άρθρο 111 παρ. 2 που διατηρεί την ισχύ του Ζ/1975 ψηφίσματος, το οποίο διατηρεί σε ισχύ την από 22.12.1964 σχετική απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής) η βουλευτική αποζημίωση εξισώνεται με τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Αυτή η ρύθμιση έγινε το 1964 από τον Γεώργιο Παπανδρέου, το Γέρο της Δημοκρατίας…, ο οποίος παράλληλα είχε διπλασιάσει τους δικαστικούς μισθούς- και ας μην αναλογιστούμε γιατί τα έκανε όλα αυτά τα φαύλα ο σχωρεμένος…. Λοιπόν, η κατάπτυστη απόφαση αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου στηρίχθηκε, όπως προανέφερα, στο σκεπτικό ότι παρανόμησαν οι βουλευτές με το να μην αυξήσουν τις αποδοχές των δικαστών. Αυξάνει, κατόπιν αυτής της παρανομίας, διπλασιάζει τις αποδοχές όλων των δικαστών και πρώτα πρώτα του Προέδρου του Αρείου Πάγου και αυτομάτως διπλασιάζονται, αφού εξισώνονται κατά το Σύνταγμα, και οι αποδοχές αυτών που παρανόμησαν, δηλαδή των βουλευτών!!! Πρόκειται για τα ποσά που είχαν μεταμορφωθεί σε «έκτακτη παροχή» στους δικαστές και σε 80% αύξηση και όπως μάθαμε πρόσφατα ζητούν ως αναδρομικά οι μισθολογικά ωφελούμενοι λόγω εξίσωσης συνταξιούχοι βουλευτές. Δηλαδή η αδικοπραξία - κατά την κρίση του ίδιου του Μισθοδικείου - της Βουλής, των βουλευτών, διπλασίασε τις αποδοχές των ίδιων των βουλευτών!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (Βάλε κι άλλα θαυμαστικά, αναγνώστη, και ψάξε να βρείς που πήγε η βασική νομική αρχή που λέει ότι, ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος ού δοκεί ζημιούσθαι).
Τώρα σταμάτα, αναγνώστη, να παίρνεις χαπάκια για ν΄αναποφύγεις την ναυτία. Δεν οφελούν, δεν την αποφεύγεις με τίποτε. Διάβαζε αν αντέχεις: Λένε οι βουλευτές, λένε οι δικαστές, λένε οι πάντες, νομίζει και ο ίδιος ο απληροφόρητος λαός (δυστυχώς και η νομική επιστήμη δεν ασχολήθηκε επαρκώς με το θέμα και το μόνο που γράφτηκε ήταν μια στατιστικού και συγκριτικού περισσότερο περιεχομένου μελέτη ενός δικαστή, καθώς επίσης και μια μονογραφία σε νομικό περιοδικό από τον ίδιο τον δικηγόρο εισηγητή της εν θέματι απόφασης, η οποία μονογραφία έχει μεν μεθοδολογική πληρότητα – αν και παραλείπει να πεί το κρίσιμης σημασίας γεγονός ότι από το 1952 μέχρι το 1986 η νομολογία του ΣτΕ θεωρούσε τη διάταξη του άρθρου 82 παρ. 2 Συντ. κατευθυντήρια και όχι επιτακτική και έτσι δεν επέτρεπε δικαστική αυθαιρεσία - αλλά από πλευράς ουσίας είναι απολύτως κενή!) λένε λοιπόν οι πάντες ότι για το θέμα υπάρχει δεδικασμένο, αφού έχουμε αμετάκλητη μάλιστα και όχι απλώς τελεσίδικη δικαστική απόφαση του Μισθοδικείου, που επιβάλλει όλη αυτή τη φρίκη, τις αυξήσεις των δικαστικών αποδοχών και κατά συνέπεια τις αυξήσεις των βουλευτικών αποδοχών. Ψέμα! Χυδαίο ψέμα! Κανένα δεδικασμένο δεν υπάρχει! Ποια είναι η πραγματικότητα;
Κατ΄αρχήν η υπ΄αριθμ. 13/2006 αμετάκλητη απόφαση του Μισθοδικείου που δίνει τα δισεκατομμύρια ευρώ στους δικαστές, κατά συνέπεια και στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και στους βουλευτές, επέλυσε, όπως επέλυσε, νομικό και όχι πραγματικό ζήτημα και επομένως, όπως ξέρουν οι νομικοί, δεν πρόκειται περί κατά κυριολεξία δεδικασμένου. Κατά δεύτερον, η απόφαση αυτή εκδόθηκε, πρόσεξε αναγνώστη, στις 7.11.2006. Αλλά στις 5.12.2006, δηλαδή σ΄ένα μήνα, εκδόθηκε από το ίδιο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, αντίθετη αμετάκλητη απόφαση, η αριθμ. 17/2006, που δεν δίνει τσακιστή δεκάρα στους δικαστές! Σ΄αυτή την απόφαση το ίδιο δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, αποδέχθηκε κατά πλειοψηφία την δίκαιη και σωστή νομικά και πραγματολογικά άποψη που είχε μειοψηφήσει στην αριθμ. 13/2006 απόφαση! Και επειδή στις σημερινές συνθήκες τυχεροί είναι οι τρελοί, εύχομαι ολόψυχα να τρελαθείς, αναγνώστη, μ΄αυτό που θα διαβάσεις: Σου είπα ότι στις 5.12.2006 εκδόθηκε η αριθμ. 17/2006 απόφαση του Μισθοδικείου που, αντίθετα με την αριθμ. 13/2006 απόφαση, λέει ότι δεν δικαιούνται τα δισεκατομμύρια οι δικαστές. Την ίδια όμως μέρα, 5.12.2006, σε μισή ώρα, εκδόθηκε μια άλλη, η αριθμ. 23/2006 απόφαση του ίδιου του Μισθοδικείου που αντιστρέφει πάλι τα πράγματα, ταυτίζεται με την αριθμ. 13/2006 απόφαση και ξαναδίνει στους δικαστές δισεκατομμύρια!!! Δηλαδή σε μισή ώρα παίχτηκαν και χάθηκαν στο βρωμερό καζίνο ενός ανωτάτου δικαστηρίου, του Μισθοδικείου, στις πλάτες του έλληνα φορολογούμενου δισεκατομμύρια ευρώ! Από την εποχή που οι πρωτόγονοι άνθρωποι μαζεύονταν σε κάποια σπηλιά και ο φύλαρχος «δίκαζε» τους ημιάγριους, από τότε μέχρι τις 5.12.2006 δεν εκδόθηκαν ποτέ και πουθενά την ίδια μέρα για το ίδιο ακριβώς νομικό θέμα δύο αντίθετες αποφάσεις του ίδιου ανώτατου δικαστηρίου! Αυτό έγινε μόνο στις 5.12.2006, στο Μισθοδικείο!
Ρωτώ: Ποιο δεδικασμένο δημιουργείται, βρε άθλιοι, και ποιο νομικό ζήτημα επιλύεται και ποια νομολογία δημιουργείται από δύο αντιφατικές αμετάκλητες αποφάσεις ανωτάτου δικαστηρίου που εκδίδονται την ίδια μέρα; Η απάντηση είναι : Κανένα! Βάλτε τα αν θέλετε με τον συντακτικό νομοθέτη που δεν πρόβλεψε μηχανισμό άρσης τέτοιας αντίφασης (όπως προβλέπεται από το άρθρο 100 Συντ. στην περίπτωση αντιφατικών αποφάσεων μεταξύ ανωτάτων δικαστηρίων οπότε το λόγο έχει αμετακλήτως το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο) αλλά μην λέτε στον δύστυχο λαό ότι, τι να κάνουμε, υπάρχει δεδικασμένο και πρέπει να τα σκάσουμε σε δικαστές, βουλευτές και μέλη του ΝΣΚ.
Πάντως η τότε κυβέρνηση τρόμαξε ή έκανε πως τρόμαξε το φανταστικό δεδικασμένο και υποχωρώντας στις ιταμές αξιώσεις των δικαστών, τους έδωσε με Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης (ΚΥΑ 2/1601/022/30.1.2008, υπογραμμένη και δημοσιευμένη στο ΦΕΚ δύο φορές, σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες!, απίστευτο, με τον ίδιο αριθμό!, απίστευτο, αλλά με παραλλαγμένο περιεχόμενο!, απίστευτο!!!, ρεζιλίκια πράγματα...) έδωσε, λέω, η Κυβέρνηση στους δικαστές δήθεν ως «έκτακτη παροχή», έτσι την ονόμασε, 830.000.000 ευρώ που γράφτηκαν στους προϋπολογισμούς των ετών 2008, 2009, 2010, 2011, ουσιαστικά για να καλυφθούν οι αισχρά επιδικασθείσες αναδρομικές μισθολογικές δήθεν διαφορές τους (αυτό δεν το λέει η ΚΥΑ, το ομολογεί όμως ξεδιάντροπα το Ελεγκτικό Συνέδριο στην υπ΄αριθ. ΟλΕΣ 2078/2010 απόφασή του) και μάλιστα αυτή η ΚΥΑ, λόγω ιδίως της νομοτεχνικής αθλιότητάς της, αφήνει περιθώριο στους δικαστές να διεκδικήσουν και τα αναδρομικά και την «έκτακτη παροχή», σύμφωνα με την νομολογία των αριθ. 890/1956 και 1525/1966 αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι τους έβαλε μεν η ΚΥΑ τους δικαστές να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση (τι ξεφτίλα!) ότι παραιτούνται από έστω και επιδικασθέντα (!) αναδρομικά, αλλά η νομολογία αυτή του ΣτΕ λέει ότι η παραίτηση αυτή είναι άκυρη!
Επί πλέον με τροπολογία στο νόμο 3691/2008 για τη νομιμοποίηση μαύρου χρήματος έδωσε η τότε Κυβέρνηση στους δικαστές αύξηση περίπου 80%, και άρα από σπόντα (με το Ζ ψήφισμα και με τα άρθρα 111 παρ. 2 και 100Α του Συντάγματος) ίδια αύξηση στους βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. «Έκτακτη παροχή» 830.000.000 ευρώ στους δικαστές συν αύξηση 80% των αποδοχών τους με 195.000.000 ευρώ γραμμένα στους ετήσιους προϋπολογισμούς, συν ανάλογες αυξήσεις, κατ΄επίπτωση, των αποδοχών των βουλευτών και των μελών του ΝΣΚ, ίσον το λιγότερο δύο δισεκατομμύρια ευρώ για τα παραπάνω χρόνια, πέρα και πάνω, όπως είπα, από τις ήδη παχυλότατες αποδοχές όλων αυτών! Αίσχος! Και μια σοβαρότατη παρενέργεια: Επειδή η Πολιτεία φοβήθηκε το μάτι της τους δικαστές, ψήφισε με τον ίδιο παραπάνω νόμο 3691/2008, άρθρο 57, ότι στο εξής απαγορεύεται να παίρνει κάποιος στον ευρύ δημόσιο τομέα αποδοχές μεγαλύτερες από του Προέδρου του Αρείου Πάγου, διότι σου λέει θα έρθουν οι δικαστές και θα ζητήσουν νέα εξίσωση! Αυτός ο περιορισμός όμως έχει τη σοβαρότατη συνέπεια να μην μπορεί το Κράτος και όλος ο δημόσιος τομέας να ψωνίσει από τη διεθνή αγορά τις υπηρεσίες ικανών τεχνοκρατών, που φυσικά χρυσοπληρώνονται. Αλλά εδώ θα βάλω εγώ και το εξής προβοκατόρικο ζήτημα: Τι θα γίνει αν παρόλα αυτά δοθούν σε κάποιο πρόεδρο ανεξάρτητης αρχής ή ΔΕΚΟ αποδοχές υψηλότερες από του Προέδρου του Αρείου Πάγου, κατά παράβαση του άρθρου 57 Ν. 3691/2008; Η δική σου λογική απάντηση, αναγνώστη, είναι ότι η αρμόδια Αρχή θα απορρίψει τον σχετικό χρηματικό κατάλογο, δεν θα πληρώσει. Η λογική όμως του Μισθοδικείου λέει ότι αυτή η παρανομία θα συνιστά και παραβίαση του άρθρου 82 παρ. 2 του Συντάγματος, θα πλήττεται έτσι καίρια η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών, η ίδια η δημοκρατία μας, χαμός, και για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης θα πρέπει αυτή η παρανομία να… εξαπλωθεί ιλιγγιωδώς, να δοθούν οι ίδιες αποδοχές και στους δικαστές, επομένως και στους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ! Και αφού δοθούν, αυτομάτως θα… νομιμοποιηθούν και οι παράνομες αποδοχές του προέδρου της ανεξάρτητης αρχής ή της ΔΕΚΟ, αφού πλέον θα είναι ίσες με εκείνες του Προέδρου του Αρείου Πάγου! Δηλαδή από τον νόμο στην παρανομία και από την παρανομία στον νόμο! Καταλαβαίνεις, αναγνώστη, πόσο τερατώδης και φαυλοκυκλική γίνεται η λογική της αριθ. 13/2006 αποφάσεως του Μισθοδικείου που μοίρασε τα δισεκατομμύρια στους δικαστές, στους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ; Με τέτοιες λογικές φτάσαμε στην χρεοκοπία! Τουλάχιστον ας ορθοφρονίσουμε για το μέλλον… Διότι επιτέλους μ΄εμάς ό,τι έγινε έγινε. Ας προσέξουμε τουλάχιστον για την νέα γενιά, γιατί αν εξακολουθήσουμε τέτοια αίσχη θα καταστρέψουμε την ζωή της, και αυτή θα μας καταστρέψει τον θάνατο - θα έρχεται και θα φτύνει στους τάφους μας.
Αναγνώστη, και κατά το Σύνταγμα, άρθρο 25, και κατά το νόμο, άρθρο 281 Αστικού Κώδικα, απαγορεύεται η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Δηλαδή, δεν μπορείς κάποιο υπαρκτό δικαίωμα σου να το ασκήσεις, αν αυτή η άσκησή του υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος. Αν γίνουν δεκτά από ένα δικαστήριο, αν αποδειχθούν δηλαδή, γεγονότα που κατά καλόπιστη και ηθική κρίση, προσβλέποντας και στο οικονομικά και κοινωνικά δέον, συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος, τότε η αγωγή του δικαιωματούχου απορρίπτεται. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτε πιο αντίθετο στην καλή πίστη, τίποτε πιο αντίθετο στα χρηστά ήθη, τίποτε πιο καταστρεπτικό οικονομικά, τίποτε πιο αντικοινωνικό από το να παίρνεις τις παράνομες και αντισυνταγματικές αποδοχές ενός ατόμου, ενός golden boy, και να τις επεκτείνεις σε όλους τους δικαστές, σε όλους τους βουλευτές, σε όλα τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και να διπλασιάζεις τις αποδοχές όλων αυτών, όταν μάλιστα ήδη βρισκότανε όλοι αυτοί στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας!
Έπρεπε λοιπόν το Μισθοδικείο, ακόμα και μετά την άθλια και αντιεπιστημονική παραδοχή των δικαιωμάτων των δικαστών, έπρεπε εφαρμόζοντας τα άρθρα 25 Συντ και 281 ΑΚ, αφού συνέτρεχαν όλοι οι παραπάνω όροι, να κρίνει και αυτεπαγγέλτως, αφού γνώριζε τα γεγονότα που επέβαλαν την εφαρμογή, ότι η άσκηση αυτών των δικαιωμάτων είναι καταχρηστική και ν΄απορρίψει τις αγωγές τους. Δεν το έκανε. Και το χειρότερο: Δεν προέβαλε το Δημόσιο τέτοια ένσταση! Φοβερό! Τρομερό! Αν ασκούσε ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος το Δημόσιο και την απέρριπτε το Μισθοδικείο, σίγουρα θα ξέσκιζαν όλοι οι νομικοί τα πτυχία τους, από ντροπή. Γιατί λοιπόν οι δικηγόροι του Δημοσίου, δηλαδή τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δεν πρόβαλαν στο Μισθοδικείο αυτήν την ένσταση; Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι είχαν, όπως είπα, τεράστιο συμφέρον να χάσει το Δημόσιο, να κερδίσουν τη δίκη οι δικαστές, να διπλασιαστούν οι αποδοχές τους και κατά συνέπεια, κατά το άρθρο 100 Α Συντ, να διπλασιαστούν και οι αποδοχές των ίδιων των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Από όπου και αν πιάσεις την επίμαχη ληστρική απόφαση του Μισθοδικείου η βρωμιά της είναι ανυπόφορη. Διότι όποιος έμαθε νομικά σε πανεπιστήμιο και όχι σε αχούρι ευλόγως διερωτάται : Το Μισθοδικείο έκρινε (αισχρά) ότι η εξίσωση των αποδοχών των δικαστών προς εκείνες του μοιραίου golden boy, του προέδρου της ΕΕΤΤ, επιβάλλεται (τάχα) ευθέως από το Σύνταγμα, το άρθρο 88 παρ. 2, και άρα, κατά λογική συνέπεια, η καταβολή τους ήταν υπόθεση διατάκτου και όχι νομοθέτου. Γιατί λοιπόν έκρινε ως αδικοπραξία την παράλειψη του νομοθέτου να θέσει κάποιον νόμο περιττό, ίσως απλώς διευθετικό ήδη γεγενημένων (υποτίθεται) δικαιωμάτων; Βέβαια υπάρχει κάποιο δυσάρεστο προηγούμενο που ήθελαν να αποφύγουν οι δικαστές: Διότι κάποιους αυθαίρετους χρηματικούς καταλόγους που συνέταξαν άλλοτε οι δικαστές στη βάση δήθεν ευθέως στο Σύνταγμα εδραζομένου μισθολογικού δικαιώματός τους, απέρριψε εν ψυχρώ ο στιβαρός Αλέκος Παπαδόπουλος, Υπουργός κάποτε Οικονομικών, και δεν υποχώρησε ούτε όταν ο Εισαγγελέας Εφετών διέταξε (άκουσον, άκουσον!) τη σύλληψη της προϊσταμένης Δ.Ο.Υ Πειραιώς που, εκτελώντας εντολή του άξιου Υπουργού, αρνήθηκε να πληρώσει…
Αναγνώστη, τι έπρεπε να κάνει τότε, το 2006, η αγαθιάρα Κυβέρνηση Καραμανλή μόλις βγήκε αυτή η αισχρή απόφαση του Μισθοδικείου; Να σημειώσω ότι ο ίδιος ο Καραμανλής από τις αρχές ήδη του 2006 είδε τον κίνδυνο από τέτοιες δικαστικές αποφάσεις και μίλησε σχετικά στην Κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά δεν έγινε τίποτε… Τι έπρεπε όμως να γίνει αν η Κυβέρνηση ήξερε και είχε τη θέληση και το σθένος να κυβερνήσει; Έπρεπε αμέσως, αστραπιαία και δυναμικά να εκδοθεί καταλογιστική πράξη κατά του golden boy, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνικών και Ταχυδρομίων, στην εξής βάση : Αφού ένα ανώτατο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, έκρινε παράνομες και αντισυνταγματικές τις αποδοχές του κατά το ποσό που υπερβαίνουν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, καταλογίζω το υπερβάλον και διατάζω την επιστροφή του, καταλύοντας έτσι τη βάση της απαιτήσεως των δικαστών! Οπότε προκαλώντας το ίδιο το Κράτος παλινδικία (με κατάλληλη χρήση ενδίκων μέσων, όπως αναψηλάφιση των σχετικών δικών καθώς και ανακοπές κατά των απαιτήσεων για οψιγενή λόγο στο στάδιο της εκτέλεσης, κατ΄εφαρμογή και του αξιώματος sublata causa, tollitur effectus, αιρομένης της αιτίας αίρεται το αποτέλεσμα) θα κέρδιζε το Κράτος τις νέες δίκες και οι δικαστές θα έχασκαν περιμένοντας ματαίως τα αισχρώς επιδικασθέντα αρχικά δισεκατομμύρια ευρώ!
Αντί γι΄αυτό η τότε Κυβέρνηση τα χάρισε τα δισεκατομμύρια στους δικαστές και στους μισθολογικά αρκαντάσηδες αυτών, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές... Και μου έρχεται, ρε παιδιά, στο νού ένα περιστατικό που συνέβη στην αρχαία Αθήνα και το αναφέρει ο Στοβαίος: «Δημοκράτης ιδών κλέπτην υπό των ένδεκα απαγόμενον, Άθλιε, έφη, τι γαρ τα μικρά έκλεπτες αλλ΄ού τα μεγάλα, ίνα και εσύ άλλους απήγες!» Δηλαδή, Κάποιος ονόματι Δημοκράτης βλέποντας έναν κλέφτη να τον πηγαίνουν φυλακή οι έντεκα (δεσμοφύλακες), Ρε μαλάκα, του είπε, γιατί έκλεβες τα «μικρά», ψιλοπράγματα, και όχι «τα μεγάλα», τα δισεκατομμύρια, για να πήγαινες εσύ τους άλλους φυλακή, αφού τότε θα ήσουν εσύ νομοθέτης και δικαστής!
Νομικά και ουσιαστικά θεμελιώνεται και αποδεικνύεται το εξής απίστευτο: Ότι οι αποδοχές των λειτουργών των δύο τρίτων της κρατικής εξουσίας, της νομοθετικής και της δικαστικής (η άλλη είναι η εκτελεστική) διαμορφώθηκαν με μια ληστρική δικαστική απόφαση που καταλόγισε δήθεν αδικοπραξία στα νομοθετικά όργανα της δημοκρατίας μας: Είναι η αριθμ. 13/2006 απόφαση του δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, του λεγόμενου Μισθοδικείου!...Αυτό είναι τρελό, είναι απίστευτο! Είναι το μεγαλύτερο, το πιο αδιανόητο σκάνδαλο! Και με ζώνουν φίδια, κροταλίες και βόες, ότι σ΄αυτό το σκάνδαλο βρίσκεται η βαθύτερη ρίζα όλων των σκανδάλων, από το Βατοπέδι μέχρι την παρακολούθηση των τηλεφώνων όλης της πολιτικής – και όχι μόνο – ηγεσίας της χώρας μας. Και ότι αυτά τα δισεκατομμύρια, των δικαστών, των βουλευτών, των μελών του ΝΣΚ, λόγω της εγγραφής τους στους πιο κρίσιμους προϋπολογισμούς των ετών 2008 μέχρι 2011, ήταν η μοιραία ποσότητα που έκανε το ποτήρι της χρεοκοπίας να ξεχειλίσει!
Πρόσεξε και αυτά, αναγνώστη. Το Μισθοδικείο καταλόγισε, όπως προανέφερα, αδικοπραξία (παράλειψη εξομοιώσεις των δικαστικών αποδοχών προς εκείνες του προέδρου της ΕΕΤΤ) στον νομοθέτη, του οποίου η έννοια συγκροτείται, κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος, από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και θα έλεγε κάποιος ανόητος ότι η εν προκειμένω αδικοπραξία έχει τυπικό χαρακτήρα. Αλλά αυτή η «τυπική» αδικοπραξία του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε το ουσιαστικότατο αποτέλεσμα ότι διπλασίασε τη χορηγία του, αφού κατά τον Ν. 565/1977 αυτή η χορηγία ανέρχεται στο 5πλάσιο της βουλευτικής αποζημίωσης, που, κατά τ΄ανωτέρω, διπλασιάζεται με τον διπλασιασμό των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου από το Μισθοδικείο! Καταλαβαίνεις αναγνώστη, πόσο βαριά είναι η προσβολή κατά του προσώπου του σεβαστού Προέδρου, να του καταλογίζεις αδικοπραξία και να τον… αμείβεις γι΄αυτήν με διπλασιασμό των αποδοχών του! Αλλά και οι αποδοχές του Πρωθυπουργού και των Υπουργών έχουν βάση υπολογισμού την (διπλασιασθείσα) βουλευτική αποζημίωση! Δηλαδή, αναγνώστη, το λατρευτό μας Μισθοδικείο, σε καιρό έσχατου δημοσιονομικού κινδύνου της χώρας μας διπλασίασε τις αποδοχές των λειτουργών του συνόλου της εθνικής ηγεσίας μας, του «δίφρου της πολιτείας», όπως έλεγαν σε άλλους καιρούς, και μάλιστα στη βάση μιας δήθεν αδικοπρακτικής συμπεριφοράς που της καταλόγισε.! Και δεν έχει καμιά σημασία αν η ηγεσία αυτή αποδέχθηκε ή αποποιήθηκε την «ευεργεσία», διότι, όπως προανέφερα, η αποποίηση αποδοχών από δημόσιο υπάλληλο ή λειτουργό είναι, κατά το ΣτΕ και τη θεωρία, άκυρη και ανίσχυρη. Καλά λέω εγώ λοιπόν, ότι αν αναλογιστούμε τις διαστάσεις του κακού που προκάλεσε η αριθ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, θα σκεφτούμε ότι τα αναστήματα των καθηγητών της Νομικής που μετείχαν στην σύνθεσή του και που εις μάτην αντέδρασαν, επισημαίνοντας δραματικά τον κίνδυνο δημοσιονομικής καταστροφής της χώρας, θα σταθούν κάποτε δίπλα στις μορφές των Τερτσέτη και Πολυζωίδη… Κάποτε, λέω. Όταν θα βγούμε από την απόλυτη ταραχή, οπότε με νηφιαλότητα θα γραφεί η ιστορία της κρίσης, και είμαι βέβαιος ότι τη σκοτεινότερη σελίδα της θα γεμίζει η αριθμ. 13/2006 επάρατη απόφαση του Μισθοδικείου.
Θα γράψω και κάτι ακόμα και θα το γράψω με πολύ δισταγμό, τρέμοντας, διότι φοβάμαι ότι όπου με βρείς, αναγνώστη, αν δεν με πλακώσεις στο ξύλο, πάντως σίγουρα θα με φτύνεις, θα με λές ψεύτη, απατεώνα, τι είναι αυτά που γράφεις!
Διότι θα θεωρήσεις ψέμα μου, είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι συνέβη και το εξής: Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζοντας την πρώτη αγωγή δικαστή που στηριζόταν στην παραπάνω κατάπτυστη και αισχρή απόφαση του Μισθοδικείου, είπε (αριθμ. απόφασης 1445/2007) ότι αφού παρανόμησαν τα νομοθετικά όργανα του Κράτους, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το να μη δώσουν και στους δικαστές τις αποδοχές του golden boy, του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, ανάγκασαν τους καημένους τους δικαστές να κάνουν αγωγές, κατά χιλιάδες, και αυτό προκάλεσε «εντυπώσεις στο ευρύ κοινό που δημιουργήθηκαν από δυσμενείς κρίσεις» κατά των δικαστών από τους δημοσιογράφους.
Πλήρωνε λοιπόν, φορολογούμενε αχάριστε λαέ, κόψτε το λαιμό σας και βρέστε να πληρώσετε κι εσείς, κωλόπαιδα άνεργοι και εξτρατσήδες, που ενώ έπρεπε να πανηγυρίζετε για τον διπλασιασμό των δικαστικών αποδοχών και των αποδοχών των βουλευτών και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ενώ έπρεπε να παλαβώσετε από χαρά που οι δικαστές εξανάγκασαν το Κράτος να πληρώσει δισεκατομμύρια ευρώ σ΄αυτούς, στους βουλευτές και στα μέλη του ΝΣΚ και αποκαταστάθηκε μ΄αυτόν τον τρόπο η δικαστική ανεξαρτησία και η ισοτιμία των εξουσιών, δηλαδή η ίδια η δημοκρατία μας, εσείς οι τρισάθλιοι δυσαρεστηθήκατε, σχηματίσατε άσχημες εντυπώσεις εναντίον όλων αυτών!
Για τον ίδιο ακριβώς νομικό λόγο (μάλλον νομικό παραλογισμό) δικαιούνται και οι βουλευτές από το Δημόσιο (και ας μη μου πεί κάποιος νομικός φωστήρας ότι δεν δικαιούνται, βάσει της ανωτέρω αισχρής νομολογίας) από 5.000 ευρώ (πέρα από τα αναδρομικά τους) χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ο καθένας, διότι με το να μην αυξήσουν οι ίδιοι στο ύψος των αποδοχών του Προέδρου της ΕΕΤΤ τις αποδοχές των δικαστών, υπέπεσαν - είπε το ληστρικό Μισθοδικείο - σε αδικοπραξία η οποία προκάλεσε την αύξηση των αποδοχών των δικαστών, και άρα, βάσει του Συντάγματος, αυτών των ίδιων, των βουλευτών, που αναγκάστηκαν γι΄αυτό το λόγο να κάνουν αγωγές κατά του δύστροπου Δημοσίου, οι οποίες αγωγές προκάλεσαν επίσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, δυσμενείς εντυπώσεις στο ευρύ κοινό και άρα και αυτοί δικαιούνται από το Δημόσιο όπως ακριβώς και οι δικαστές, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, την χρηματική ικανοποίηση των 5000 ευρώ, για ηθική βλάβη που προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους!
Ώστε βλαμμένοι οι δικαστές, βλαμμένοι οι βουλευτές, βλαμμένα τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους…., όλους τους βγάζει ηθικά βλαμμένους η λογική της παραπάνω απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών και δικαιολογεί για όλους 5.000 ευρώ στον καθένα για επανόρθωση της ηθικής βλάβης! Είναι δυνατό να πιστέψεις ότι συνέβησαν όλα αυτά, αναγνώστη; Είναι δυνατόν να φανταστείς τόσο τρελή την Δικαιοσύνη μας; Γι΄αυτό σου λέω, πρέπει να κυκλοφορώ καμουφλαρισμένος γιατί αλλιώς όπου με βρίσκεις θα με δέρνεις αλύπητα, θα με φτύνεις και θα με λές ψεύτη, τι είναι αυτά που γράφεις και μας αναστατώνεις! Αλλά δυστυχώς για σένα, αναγνώστη, και για ολόκληρο το λαό δεν είμαι ψεύτης... Να πώ παρεμπιπτόντως (αν αρμόζει) ότι εργασία μου σχετική με όσα διαβάζεις εδώ έθεσα υπόψη διακεκριμένων συνταγματολόγων και άλλων καθηγητών Νομικής, οι οποίοι όλοι συντάχθηκαν απολύτως και με την νομική και με την πραγματολογική επιχειρηματολογία μου.
Αναγνώστη, σε πλήγωσαν, το ξέρω, οι σκληρές αλήθειες που διάβασες. Σφίγγεται η καρδιά σου από πόνο για την αδικημένη Ελλάδα. Δέξου λοιπόν σαν βάλσαμο ένα ποίημα που εμένα πολύ με συγκινεί. Είναι του Πάνου Βίγλαρη.
Ο Πόντιος της Εδέσσης
Ο μπάτης άνθινης πνοής, την ώρα πώγερνε στη δύση
ο ήλιος, της εαρινής δροσιάς να μου φυσίση,
στην Έδεσσα υδροχαρής ο μυροφόρος μπάτης,
ήλθ΄απ΄εξώστη ιλαρής αλκής ήλθ’ η χαρά της
λιανό τραγούδι βοσκαράς να ειπή από τη φτέρα,
ο Πόντιος χορευταράς στην ίδια του φλογέρα,
ήλθε να ακούσω τ’ όμορφο τραγούδι με σκοπό
τον δρόμο νάβρω πώψαχνα τις νύχτες να ρωτώ
αν θάβλεπα τον τόπο μου νάχει στον ήλιο μοίρα
κάτω απ΄το βλέμμα του θεού στη φοβερή του γύρα.
Ο Πόντιος χορευταράς! Η φοβερή γύρα της χορευταρούς Ελλάδας μέσα στην Ιστορία! Ας είμαστε αισιόδοξοι…. – προπαντός όμως συνετοί, δυνατοί και δραστήριοι!
Πρόταση: Πρέπει να μελετήσουμε εντατικά, πολύ συστηματικά τους θεσμούς, να βρούμε τα κακώς κείμενα, έτσι ώστε στην προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος, που πρέπει να είναι σαρωτική, να βάλουμε γερά θεσμικά θεμέλια για μιά Νέα Ελλάδα. Σ΄αυτό αποβλέποντας, πρέπει και να τεθεί σε απόλυτη προτεραιότητα η κατάργηση των βρώμικων διατάξεων των άρθρων 82 παρ. 2, 100 Α και 111 παρ. 4, που αποτέλεσαν το συνταγματικό πρόσχημα για τα καταστροφικά μισθολογικά υπερπρονόμια των δικαστών, των βουλευτών και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Γενικότερα πρέπει οι θεσμοί μας να μην επιτρέψουν ποτέ πιά σε κάποιους να νομίζουν ότι είναι «τη Παναϊας τα κάτας», γάτες, δηλαδή, της Παναγιάς, όπως λέμε οι Πόντιοι για όσους έχουν σκανδαλώδη προνόμια – και αυτοί είναι μυριάδες, σε όλο το κοινωνικό σώμα, από τους χρυσοκάνθαρους νεόπλουτους μέχρι τα πάμπολα τσιμπούρια στις ΔΕΚΟ και μέχρι τους εξουσιαστικούς τόπακες, που όλοι μαζί αυτοί κατάντησαν την γλυκιά Ελλάδα μας από Ευ σε Φευ του κόσμου…
Και κάτι ακόμα: Είναι χαρακτηριστικό της εθνικής παθογένειας το ότι δεν υπήρξε, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω, κανείς δικαστής, κανένας βουλευτής (όταν βγήκε στη σύνταξη…), κανένα μέλος του ΝΣΚ που ν΄αποποιήθηκε το αμαρτωλό χρήμα του Μισθοδικείου που όπως είπα παραπάνω μεταμορφώθηκε σε «έκτακτη παροχή» με την ΚΥΑ 2/1601/0022/30.1.2008 και σε αύξηση 80% με τον ν. 3691/2008.
Πριν τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις προηγήθηκε, ως αιτία τους, η ηθική οριζοντίωση των ταγών μας αλλά και της ίδιας της κοινωνίας μας. Χαυνοπολίτες, εγω-πρόβατα πολιτικών τσελιγκάτων, αυτοί ήμασταν… Και αν μας τύχαιναν κάποιες άγρυπνες και ανήσυχες συνειδήσεις, τους απομονώναμε γρήγορα, τους περνούσαμε για ψώνια, κορόϊδα… Πρόσφατα μας παρηγόρησε το Κίνημα των Αγανακτισμένων. Δυστυχώς όμως τα γεγονότα στο Σύνταγμα κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου έδειξαν ότι και αυτοί, λόγω ακριβώς της ανυπαρξίας μιας σφριγηλής κοινωνικής συνείδησης ως υποδομής τους, πάνε – μακάρι να βγώ ψεύτης - να κυριευθούν από αναρχικές δυνάμεις, που οδηγούν στο εσκαμοτάρισμα των κοινωνικών αγώνων – η λέξη εσκαμοτάρισμα χρησιμοποιήθηκε από τον Λένιν για τους Εσέρους, για τον αστόχαστο και αντικειμενικά βλαβερό για την εργατική τάξη υπερεπαναστατικό ζήλο τους. Πάντως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι Αγανακτισμένοι ενέταξαν την ατομική πολιτική πράξη στη μαζική δράση και την έβαλαν στην καθημερινότητα. Δείχνει όμως η πορεία του Κινήματος αυτού ότι παράλληλα αν όχι πρωτίστως χρειαζόμαστε υψηλόφρονα στοχασμό των θεσμών, βαθιά, κοπιώδη μελέτη τους, με άγρυπνο ενδιαφέρον για την Δημοκρατία μας και με την επίγνωση ότι πατριωτισμός σημαίνει προπαντός σοβαρότητα – η Ελλάδα δεν υπάρχει για πλάκα! Γι΄αυτό λέω ότι πρέπει να κάνουμε προσωπική μας υπόθεση την αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλαδή των θεσμών μας, να συμμετάσχουμε ο καθένας με υψηλής στάθμης πολιτική συνείδηση στη ζύμωση – και τους αγώνες! – ώστε να δημιουργήσουμε ένα ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2011
=========================================================
Επιτρέπεται και είναι επιθυμητή από τον συντάκτη η ελεύθερη διάδοση του παρόντος κειμένου με οποιοδήποτε τρόπο. Για διάλογο μαζί μου ή τυχόν αντιδράσεις τηλεφωνήστε στο 6932 916443.
π. Δικηγόρου, Τηλ. 6932 916443
Ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε με οργή ότι οι συνταξιούχοι βουλευτές ζητούν αναδρομικά εκατομμυρίων ευρώ. Αν όμως ξέραμε όλη την αλήθεια για το θέμα, θα εξοργιζόμασταν όχι με τους βουλευτές αλλά με τον εαυτό μας! Θα λέγαμε, Καλά, γίνονται τόσο φοβερά και τρομερά πράγματα στη δημόσια ζωή και εγώ, ο λαός, κοιμάμαι;
Κοιμόμασταν! Μπροστά στα μάτια μας έγινε το 2006, 2008 το μεγαλύτερο αντικειμενικά σκάνδαλο από καταβολής του ελληνικού κράτους, πήραν εξτρά εντελώς παράνομα, με μία ληστρική απόφαση ενός δικαστηρίου, δύο δισεκατομμύρια ευρώ οι δικαστές (περιλαμβάνονται και οι εισαγγελείς), οι βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και ο λαός καμιά αντίδραση!
Διάβασε με προσοχή:
Υπάρχει στο Σύνταγμα το άρθρο 88 παρ. 2 που λέει: «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Τα σχετικά με τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη και με την κατάστασή τους γενικά καθορίζονται με ειδικούς νόμους». Τι σημαίνει και πως πρέπει να ερμηνευτεί (αν χρειάζονται ερμηνεία τα αυτονόητα!) αυτή η διάταξη; Ότι κατά τον ειδικό καθορισμό από τον νομοθέτη των αποδοχών των δικαστών, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ανάλογες συνθήκες της δουλειάς τους, η υπηρεσιακή κατάστασή τους και η ανάλογη κοινωνική αντίληψη για το υψηλό πράγματι δικαστικό λειτούργημα. Έτσι ακριβώς ερμήνευσε παλιότερα αυτή τη συνταγματική διάταξη το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ΄αριθμ. 736/1953 απόφασή του. Αυτή η ερμηνεία, που θεωρεί τη διάταξη κατευθυντήριου, αν μη ευκτικού προς τον κοινό νομοθέτη χαρακτήρα, και που δεν αμφισβητήθηκε για 33 ολόκληρα χρόνια, δεν άφηνε βέβαια περιθώριο να αυξήσουν οι ίδιοι οι δικαστές, με δικαστικές αποφάσεις, τις αποδοχές τους.
Αλλά από το 1986 άρχισαν να αξιώνουν εξομοίωση των αποδοχών τους με εκείνες άλλων υψηλότερα αμοιβομένων κατηγοριών λειτουργών και υπαλλήλων, ιδίως με τους βουλευτές, τους διευθυντές γιατρούς του ΕΣΥ και τους καθηγητές πανεπιστημίων. Και το επέβαλαν με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας αριθμ. 1951/1986, 400/1989, 1688/1991 και 4/1992. Πως το πέτυχαν ; Έδωσαν στην παραπάνω συνταγματική διάταξη επιτακτικό χαρακτήρα και την ερμήνευσαν ως εξής: Ότι λέγοντας το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημα τους, εννοεί ότι δεν επιτρέπεται να παίρνει κανείς, ούτε στο δημόσιο τομέα ούτε στον ιδιωτικό (ναι, ούτε στον ιδιωτικό, ΣτΕ 4/1992!), αποδοχές μεγαλύτερες από τους δικαστές και ότι αν τυχόν κάποια κατηγορία εργαζομένων παίρνει μεγαλύτερες, αυτομάτως δικαιούνται αυτές τις μεγαλύτερες αποδοχές και οι δικαστές και οφείλει κάθε δικαστήριο να τις επιδικάσει! Πρόκειται βέβαια για παράλογη ερμηνεία, που όμως έγινε νομολογία και ανέβασε μισθολογικά τους δικαστές στα ύψη! Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, φτάσαμε στην εξής απαίσια και καταστρεπτική για τα δημόσια οικονομικά μας δικαστική εξέλιξη:
Πρόσεξε, αναγνώστη, τι έγινε:
Στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας, δεύτερος μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ευρύ δημόσιο τομέα βρισκόταν ήδη από το 2000 ένας μετακλητός κρατικός λειτουργός, ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (ΕΕΤΤ), μιας ανεξάρτητης αρχής, που είχε αποδοχές σχεδόν διπλάσιες από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, ως κρατικό golden boy. Πρόσεξε αναγνώστη: Μέχρι το 2006 οι δικαστές, όπως σου είπα, όπου εντόπιζαν κάποια κατηγορία εργαζομένων στο κράτος και γενικά στον δημόσιο τομέα να παίρνει υψηλότερες αποδοχές, αυτοί δίκαζαν οι ίδιοι και με βάση την διεστραμμένη ερμηνεία της παραπάνω συνταγματικής διάταξης ανέβαζαν στο ίδιο ύψος και τις δικές τους αποδοχές. Αυτό έγινε με τις παραπάνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 2006 όμως έγινε το εξής τελείως διαφορετικό: Το Μισθοδικείο, ένα ανώτατο ειδικό δικαστήριο που ιδρύθηκε το 2002 ειδικά για τους δικαστές και συγκροτείται από τρείς ανώτατους δικαστικούς, τρείς καθηγητές πανεπιστημίου και τρείς δικηγόρους, έβγαλε την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφαση που λέει τα εξής: Ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων (προσοχή: Ένα άτομο δηλαδή και όχι μια κατηγορία υπαλλήλων, όπως έγινε όλες τις άλλες φορές) παίρνει σχεδόν διπλάσιες αποδοχές από τους Προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων. Αυτό το πράγμα, είπε το Μισθοδικείο, παραβιάζει (τάχα) το Σύνταγμα, το παραπάνω άρθρο 88 παρ. 2, (που λέει ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους), είναι παράνομο, είναι αντισυνταγματικό, παραβιάζει την ισοτιμία των εξουσιών, πλήττει καίρια την δικαστική ανεξαρτησία! Ας υποθέσουμε κι εμείς οι αφελείς ότι πράγματι δεν είχαμε επί χρόνια ισοτιμία των εξουσιών και ανεξάρτητους δικαστές, δηλαδή δεν είχαμε δημοκρατία, επειδή έτυχε ένας υπάλληλος, αυτό το κρατικό golden boy, ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ να παίρνει, καλώς ή κακώς, βασιλικές αποδοχές. Τι έπρεπε να κάνει το Μισθοδικείο; Η λογική και ο νόμος, το άρθρο 38 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λέει ότι έπρεπε, μετά την κήρυξη ως παράνομων των αποδοχών του υπαλλήλου αυτού κατά το μέρος που υπερβαίνουν τις δικαστικές αποδοχές, να στείλει την υπόθεση στον Εισαγγελέα για να ερευνήσει την παρανομία. Αντί γι΄αυτό τι έκανε λέτε το Μισθοδικείο; Σου εφιστώ, αναγνώστη, απόλυτη προσοχή για να κατανοήσεις πλήρως τη δικαστική ακολασία που διέπραξε το κολασμένο αυτό δικαστήριο, το Μισθοδικείο, σε βάρος σου, σε βάρος όλου του δύσμοιρου λαού μας.
Άκουσε και φρίξε λοιπόν:
Η απόφαση υπ΄αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου λέει ότι για να αποκατασταθεί η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών και άλλα ηχηρά παρόμοια, πρέπει αυτές τις παράνομες αποδοχές του golden boy, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, να τις πάρουν και οι Πρόεδροι των ανωτάτων δικαστηρίων και αναλογικά όλοι οι δικαστές! Δηλαδή αντί το Μισθοδικείο αυτό να κρίνει ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να κατέβουν οι παράνομες αυτές αποδοχές του golden boy, τις έδωσε και σε 6000 δικαστές και κατά συνέπεια, με βάση κάποιες άλλες αισχρές συνταγματικές διατάξεις, που τις αναφέρω παρακάτω, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές! Σχεδόν διπλασίασε τις αποδοχές όλων αυτών, τη στιγμή που ήταν ήδη ψηλότερες από τις αποδοχές όλων των άλλων υπαλλήλων και λειτουργών του Κράτους!!! Η απόφαση αυτή πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Μειοψήφισαν οι τρείς καθηγητές της Νομικής που μετείχαν στη σύνθεση, των οποίων η γνώμη (και η αγανάκτηση!) καταγράφεται στην απόφαση και λέει προφητικά ότι, αν το δικαστήριο δώσει αυτά τα χρήματα στους δικαστές «...κινδυνεύει να εξουθενώσει τα οικονομικά της χώρας, με συνέπεια την πρακτική αδυναμία του Κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του». Κι αυτό έγινε και το ζούμε σήμερα στο πετσί μας! Πόσα ήταν αυτά τα χρήματα; Βγαίνανε πολύ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ, για 6000 δικαστές, ως αναδρομικά μισθολογικών διαφορών, συν τις συνεπαγόμενες αυξήσεις μέχρι του διπλασίου των ήδη παχυλότατων μισθών τους. Με βάση αυτή την απόφαση αρ. 13/2006 του Μισθοδικείου σε κάθε δικαστή αναλογούσαν μαζί με τους τόκους κατά μέσο όρο κάπου 200.000 ευρώ μόνο από αναδρομικά! Δηλαδή επειδή η πατρίδα μας είχε την στραβή τύχη να παίρνει κάποιο κρατικό golden boy, αντισυνταγματικά και παράνομα, όπως το ίδιο το Μισθοδικείο έκρινε, υψηλότατες αποδοχές, έπρεπε γι΄αυτήν την παρανομία να ...πληρώσει το κράτος στους δικαστές, τους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ πάνω από δύο δισεκατομμύρια ευρώ μόνο αναδρομικά για δήθεν μισθολογικές διαφορές και επιπλέον σχεδόν να διπλασιάσει τις ήδη κορυφαίες αποδοχές τους! Και νομίζεις αναγνώστη ότι η φρίκη τελειώνει εδώ; Γελιέσαι!
Διάβασε και αυτά:
Το Μισθοδικείο με αυτήν την κατάπτυστη, την αισχρή αριθμ. 13/2006 απόφασή του, λέει τα εξής: Ότι αφού ο νομοθέτης (δηλαδή η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δι΄εξουσιοδοτήσεως στους υπουργούς Οικονομικών και Μεταφορών - Επικοινωνιών) έδωσε τόσο υψηλές αποδοχές στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, στο κρατικό golden boy, έπρεπε να τις δώσει και στους δικαστές, κατά την αυθαίρετη ερμηνεία του άρθρου 88 παρ. 2 Συντ., για να αποκατασταθεί η ισοτιμία των εξουσιών και η δικαστική ανεξαρτησία (δηλαδή η ίδια η δημοκρατία μας!) και μη δίνοντας αυτή την αύξηση, τα νομοθετικά όργανα του Κράτους, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχουν υποπέσει σε αδικοπραξία, περίπου εγκλημάτισαν, για να το πούμε απλά, με ζημιωθέντα θύματά τους όχι, όπως θα νόμιζε κανείς, τον λαό (που υποτίθεται ότι μετά το καίριο πλήγμα κατά της δικαστικής ανεξαρτησίας, που κατέφερε ο νομοθέτης καθορίζοντας πανύψηλες τις αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ, στερήθηκε αυτός ο λαός ένα μέγιστο αγαθό, να δικάζεται δηλαδή από ανεξάρτητους δικαστές), αλλά τους ίδιους του δικαστές, τους οποίους πρέπει το κράτος να τους αποζημιώσει κατά το άρθρο 105 του Αστικού Κώδικα, που λέει ότι το Δημόσιο ευθύνεται για κάθε ζημία που προκαλούν τα όργανά του! Δηλαδή για να καταλάβεις καλύτερα, αναγνώστη (και στο εξηγώ πάλι όχι επειδή δεν έχεις μυαλό να καταλάβεις αλλά επειδή δεν το χωράει ο νούς σου), το Μισθοδικείο είπε τα εξής: Παράνομα και αντισυνταγματικά, κατά παράβαση του άρθρου 82 παρ. 2 Συντ., η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα νομοθετικά όργανα, έδωσαν στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων πανύψηλες αποδοχές, διπλάσιες από τις δικαστικές. Και για να εξαλειφθεί αυτή η παρανομία, θα έπρεπε να δώσουν τις ίδιες παράνομες αποδοχές και στους δικαστές!!!, να πολλαπλασιάσουν δηλαδή εκθετικά την παρανομία! Και επειδή δεν το έκαναν αυτό, παρανόμησαν (!) και γι΄αυτή την παρανομία, γι΄αυτήν την αδικοπραξία, οφείλει το Κράτος να αποζημιώσει τους δικαστές με το ισόποσο των μισθολογικών διαφορών τους για όλα τα επίδικα χρόνια, και πρέπει το δικαστήριο να επιδικάσει τις αποζημιώσεις! Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο αναγνώστη, είναι δυστυχώς γεγονός ότι αυτό το διεντέρευμα το περιέχει η απόφαση του Μισθοδικείου ως θεμελιώδη νομική σκέψη του! Φρίκη! Δηλαδή κατά το Μισθοδικείο η χειρότερη μορφή παρανομίας, η αντισυνταγματικότητα, πατάσσεται με την εξάπλωσή της διά δικαστικής αποφάσεως! Τι κι αν το άρθρο 93 του Συντάγματος απαγορεύει την εφαρμογή από κάθε δικαστήριο αντισυνταγματικού νόμου; Το έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια η πλειοψηφία του Μισθοδικείου. Ο Άρειος Πάγος σε απόφασή του (αριθ. 1589/2006 που εκδόθηκε λίγο πριν βγεί η φρικτή αυτή απόφαση του Μισθοδικείου) επί άλλου θέματος αλλά για τον ίδιο νομικό λόγο είπε ότι απαγορεύεται η «ισότητα της παρανομίας», δηλαδή είπε ότι αν κάποιος απολαμβάνει κάποιο παράνομο ως αντισυνταγματικό προνόμιο και η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια με αίτημα κάποιου τρίτου να εφαρμοστεί το προνόμιο, για λόγους ισότητας, και σ΄αυτόν, που τελεί στις ίδιες συνθήκες, δεν επιτρέπεται αυτό το αντισυνταγματικό προνόμιο να το εφαρμόσει το δικαστήριο και σε άλλες περιπτώσεις (και προσοχή, αναγνώστη, μην συγχέεις την περίπτωση αντισυνταγματικής παρανομίας με την παρανομία εκείνη που συνίσταται μόνο στην παραβίαση του ίδιου του άρθρου 4 του Συντάγματος περί ισότητος των ελλήνων, όταν δηλαδή ο νόμος καθ΄εαυτόν δεν είναι αντισυνταγματικός αλλά ρυθμίζει άνισα τα δικαιώματα προσώπων που τελούν στις ίδιες συνθήκες, οπότε χωρεί δικαστικό αίτημα για εξίσωση από όποιον υφίσταται την άνιση μεταχείριση).
Αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου (αριθ. 1589/2006) τινάζει και αναδρομικά στον αέρα το σύστημα των δικαστικών και βουλευτικών αποδοχών! Δεν έπρεπε να τη λάβει υπόψη το Μισθοδικείο; Δεν έπρεπε να πει στους ενάγοντες δικαστές ότι, κύριοι, εσείς ζητώντας εξίσωση με τις παράνομες, ως αντισυνταγματικές, αποδοχές του προέδρου ΕΕΤΤ ζητάτε «εξίσωση στην παρανομία»; Το Μισθοδικείο όμως έκανε το εντελώς αντίθετο: Το παράνομο και αντισυνταγματικό, κατά την κρίση αυτού του ιδίου, μισθολογικό υπερπρονόμιο του ανωτέρω κρατικού golden boy το έδωσε και σε όλους τους 6.000 δικαστές! Πάρε όμως αμέσως ένα χαπάκι κατά της ναυτίας, αναγνώστη, γιατί θα ζαλιστείς με τα εξής: Το Μισθοδικείο με την υπ΄αριθμ. 13/2006 απόφασή του διπλασίασε τις ήδη υψηλότατες αποδοχές των δικαστών, και πρώτα πρώτα του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Πρόεδρος αυτού του Μισθοδικείου ήταν ο ίδιος ο τότε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου! Δικηγόροι του Κράτους σ΄αυτή τη δίκη ήταν κάποια μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που είχαν τεράστιο συμφέρον να...χάσει τη δίκη το Κράτος, να κερδίσουν οι δικαστές, διότι σύμφωνα με μια αισχρή διάταξη που μπήκε σαν τσόντα στο Σύνταγμα, το άρθρο 100Α, τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους παίρνουν αποδοχές ίδιες με τους δικαστές! Είναι εικόνα δικαιοσύνης αυτή ή θυμίζει ανοιχτοσκέλα, πρόθυμη να κάνει τα γούστα του οποιουδήποτε;
Γίνονται τέτοια πράγματα σε άλλη χώρα;
Πάρε όμως και άλλο χαπάκι, δύστυχε έλληνα, δύστυχε αναγνώστη, διότι θα ταραχθείς και με τα εξής. Κατά το Σύνταγμα (άρθρο 111 παρ. 2 που διατηρεί την ισχύ του Ζ/1975 ψηφίσματος, το οποίο διατηρεί σε ισχύ την από 22.12.1964 σχετική απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής) η βουλευτική αποζημίωση εξισώνεται με τις αποδοχές του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Αυτή η ρύθμιση έγινε το 1964 από τον Γεώργιο Παπανδρέου, το Γέρο της Δημοκρατίας…, ο οποίος παράλληλα είχε διπλασιάσει τους δικαστικούς μισθούς- και ας μην αναλογιστούμε γιατί τα έκανε όλα αυτά τα φαύλα ο σχωρεμένος…. Λοιπόν, η κατάπτυστη απόφαση αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου στηρίχθηκε, όπως προανέφερα, στο σκεπτικό ότι παρανόμησαν οι βουλευτές με το να μην αυξήσουν τις αποδοχές των δικαστών. Αυξάνει, κατόπιν αυτής της παρανομίας, διπλασιάζει τις αποδοχές όλων των δικαστών και πρώτα πρώτα του Προέδρου του Αρείου Πάγου και αυτομάτως διπλασιάζονται, αφού εξισώνονται κατά το Σύνταγμα, και οι αποδοχές αυτών που παρανόμησαν, δηλαδή των βουλευτών!!! Πρόκειται για τα ποσά που είχαν μεταμορφωθεί σε «έκτακτη παροχή» στους δικαστές και σε 80% αύξηση και όπως μάθαμε πρόσφατα ζητούν ως αναδρομικά οι μισθολογικά ωφελούμενοι λόγω εξίσωσης συνταξιούχοι βουλευτές. Δηλαδή η αδικοπραξία - κατά την κρίση του ίδιου του Μισθοδικείου - της Βουλής, των βουλευτών, διπλασίασε τις αποδοχές των ίδιων των βουλευτών!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (Βάλε κι άλλα θαυμαστικά, αναγνώστη, και ψάξε να βρείς που πήγε η βασική νομική αρχή που λέει ότι, ο εξ οικείου πταίσματος ζημιούμενος ού δοκεί ζημιούσθαι).
Τώρα σταμάτα, αναγνώστη, να παίρνεις χαπάκια για ν΄αναποφύγεις την ναυτία. Δεν οφελούν, δεν την αποφεύγεις με τίποτε. Διάβαζε αν αντέχεις: Λένε οι βουλευτές, λένε οι δικαστές, λένε οι πάντες, νομίζει και ο ίδιος ο απληροφόρητος λαός (δυστυχώς και η νομική επιστήμη δεν ασχολήθηκε επαρκώς με το θέμα και το μόνο που γράφτηκε ήταν μια στατιστικού και συγκριτικού περισσότερο περιεχομένου μελέτη ενός δικαστή, καθώς επίσης και μια μονογραφία σε νομικό περιοδικό από τον ίδιο τον δικηγόρο εισηγητή της εν θέματι απόφασης, η οποία μονογραφία έχει μεν μεθοδολογική πληρότητα – αν και παραλείπει να πεί το κρίσιμης σημασίας γεγονός ότι από το 1952 μέχρι το 1986 η νομολογία του ΣτΕ θεωρούσε τη διάταξη του άρθρου 82 παρ. 2 Συντ. κατευθυντήρια και όχι επιτακτική και έτσι δεν επέτρεπε δικαστική αυθαιρεσία - αλλά από πλευράς ουσίας είναι απολύτως κενή!) λένε λοιπόν οι πάντες ότι για το θέμα υπάρχει δεδικασμένο, αφού έχουμε αμετάκλητη μάλιστα και όχι απλώς τελεσίδικη δικαστική απόφαση του Μισθοδικείου, που επιβάλλει όλη αυτή τη φρίκη, τις αυξήσεις των δικαστικών αποδοχών και κατά συνέπεια τις αυξήσεις των βουλευτικών αποδοχών. Ψέμα! Χυδαίο ψέμα! Κανένα δεδικασμένο δεν υπάρχει! Ποια είναι η πραγματικότητα;
Διάβαζε και κοίτα πως σε κοροϊδεύουν, αναγνώστη:
Κατ΄αρχήν η υπ΄αριθμ. 13/2006 αμετάκλητη απόφαση του Μισθοδικείου που δίνει τα δισεκατομμύρια ευρώ στους δικαστές, κατά συνέπεια και στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και στους βουλευτές, επέλυσε, όπως επέλυσε, νομικό και όχι πραγματικό ζήτημα και επομένως, όπως ξέρουν οι νομικοί, δεν πρόκειται περί κατά κυριολεξία δεδικασμένου. Κατά δεύτερον, η απόφαση αυτή εκδόθηκε, πρόσεξε αναγνώστη, στις 7.11.2006. Αλλά στις 5.12.2006, δηλαδή σ΄ένα μήνα, εκδόθηκε από το ίδιο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, αντίθετη αμετάκλητη απόφαση, η αριθμ. 17/2006, που δεν δίνει τσακιστή δεκάρα στους δικαστές! Σ΄αυτή την απόφαση το ίδιο δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, αποδέχθηκε κατά πλειοψηφία την δίκαιη και σωστή νομικά και πραγματολογικά άποψη που είχε μειοψηφήσει στην αριθμ. 13/2006 απόφαση! Και επειδή στις σημερινές συνθήκες τυχεροί είναι οι τρελοί, εύχομαι ολόψυχα να τρελαθείς, αναγνώστη, μ΄αυτό που θα διαβάσεις: Σου είπα ότι στις 5.12.2006 εκδόθηκε η αριθμ. 17/2006 απόφαση του Μισθοδικείου που, αντίθετα με την αριθμ. 13/2006 απόφαση, λέει ότι δεν δικαιούνται τα δισεκατομμύρια οι δικαστές. Την ίδια όμως μέρα, 5.12.2006, σε μισή ώρα, εκδόθηκε μια άλλη, η αριθμ. 23/2006 απόφαση του ίδιου του Μισθοδικείου που αντιστρέφει πάλι τα πράγματα, ταυτίζεται με την αριθμ. 13/2006 απόφαση και ξαναδίνει στους δικαστές δισεκατομμύρια!!! Δηλαδή σε μισή ώρα παίχτηκαν και χάθηκαν στο βρωμερό καζίνο ενός ανωτάτου δικαστηρίου, του Μισθοδικείου, στις πλάτες του έλληνα φορολογούμενου δισεκατομμύρια ευρώ! Από την εποχή που οι πρωτόγονοι άνθρωποι μαζεύονταν σε κάποια σπηλιά και ο φύλαρχος «δίκαζε» τους ημιάγριους, από τότε μέχρι τις 5.12.2006 δεν εκδόθηκαν ποτέ και πουθενά την ίδια μέρα για το ίδιο ακριβώς νομικό θέμα δύο αντίθετες αποφάσεις του ίδιου ανώτατου δικαστηρίου! Αυτό έγινε μόνο στις 5.12.2006, στο Μισθοδικείο!
Η ελληνική δικαιοσύνη στην πιο ελεεινή στιγμή της ιστορίας της!
Ρωτώ: Ποιο δεδικασμένο δημιουργείται, βρε άθλιοι, και ποιο νομικό ζήτημα επιλύεται και ποια νομολογία δημιουργείται από δύο αντιφατικές αμετάκλητες αποφάσεις ανωτάτου δικαστηρίου που εκδίδονται την ίδια μέρα; Η απάντηση είναι : Κανένα! Βάλτε τα αν θέλετε με τον συντακτικό νομοθέτη που δεν πρόβλεψε μηχανισμό άρσης τέτοιας αντίφασης (όπως προβλέπεται από το άρθρο 100 Συντ. στην περίπτωση αντιφατικών αποφάσεων μεταξύ ανωτάτων δικαστηρίων οπότε το λόγο έχει αμετακλήτως το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο) αλλά μην λέτε στον δύστυχο λαό ότι, τι να κάνουμε, υπάρχει δεδικασμένο και πρέπει να τα σκάσουμε σε δικαστές, βουλευτές και μέλη του ΝΣΚ.
Πάντως η τότε κυβέρνηση τρόμαξε ή έκανε πως τρόμαξε το φανταστικό δεδικασμένο και υποχωρώντας στις ιταμές αξιώσεις των δικαστών, τους έδωσε με Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης (ΚΥΑ 2/1601/022/30.1.2008, υπογραμμένη και δημοσιευμένη στο ΦΕΚ δύο φορές, σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες!, απίστευτο, με τον ίδιο αριθμό!, απίστευτο, αλλά με παραλλαγμένο περιεχόμενο!, απίστευτο!!!, ρεζιλίκια πράγματα...) έδωσε, λέω, η Κυβέρνηση στους δικαστές δήθεν ως «έκτακτη παροχή», έτσι την ονόμασε, 830.000.000 ευρώ που γράφτηκαν στους προϋπολογισμούς των ετών 2008, 2009, 2010, 2011, ουσιαστικά για να καλυφθούν οι αισχρά επιδικασθείσες αναδρομικές μισθολογικές δήθεν διαφορές τους (αυτό δεν το λέει η ΚΥΑ, το ομολογεί όμως ξεδιάντροπα το Ελεγκτικό Συνέδριο στην υπ΄αριθ. ΟλΕΣ 2078/2010 απόφασή του) και μάλιστα αυτή η ΚΥΑ, λόγω ιδίως της νομοτεχνικής αθλιότητάς της, αφήνει περιθώριο στους δικαστές να διεκδικήσουν και τα αναδρομικά και την «έκτακτη παροχή», σύμφωνα με την νομολογία των αριθ. 890/1956 και 1525/1966 αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι τους έβαλε μεν η ΚΥΑ τους δικαστές να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση (τι ξεφτίλα!) ότι παραιτούνται από έστω και επιδικασθέντα (!) αναδρομικά, αλλά η νομολογία αυτή του ΣτΕ λέει ότι η παραίτηση αυτή είναι άκυρη!
Επί πλέον με τροπολογία στο νόμο 3691/2008 για τη νομιμοποίηση μαύρου χρήματος έδωσε η τότε Κυβέρνηση στους δικαστές αύξηση περίπου 80%, και άρα από σπόντα (με το Ζ ψήφισμα και με τα άρθρα 111 παρ. 2 και 100Α του Συντάγματος) ίδια αύξηση στους βουλευτές και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. «Έκτακτη παροχή» 830.000.000 ευρώ στους δικαστές συν αύξηση 80% των αποδοχών τους με 195.000.000 ευρώ γραμμένα στους ετήσιους προϋπολογισμούς, συν ανάλογες αυξήσεις, κατ΄επίπτωση, των αποδοχών των βουλευτών και των μελών του ΝΣΚ, ίσον το λιγότερο δύο δισεκατομμύρια ευρώ για τα παραπάνω χρόνια, πέρα και πάνω, όπως είπα, από τις ήδη παχυλότατες αποδοχές όλων αυτών! Αίσχος! Και μια σοβαρότατη παρενέργεια: Επειδή η Πολιτεία φοβήθηκε το μάτι της τους δικαστές, ψήφισε με τον ίδιο παραπάνω νόμο 3691/2008, άρθρο 57, ότι στο εξής απαγορεύεται να παίρνει κάποιος στον ευρύ δημόσιο τομέα αποδοχές μεγαλύτερες από του Προέδρου του Αρείου Πάγου, διότι σου λέει θα έρθουν οι δικαστές και θα ζητήσουν νέα εξίσωση! Αυτός ο περιορισμός όμως έχει τη σοβαρότατη συνέπεια να μην μπορεί το Κράτος και όλος ο δημόσιος τομέας να ψωνίσει από τη διεθνή αγορά τις υπηρεσίες ικανών τεχνοκρατών, που φυσικά χρυσοπληρώνονται. Αλλά εδώ θα βάλω εγώ και το εξής προβοκατόρικο ζήτημα: Τι θα γίνει αν παρόλα αυτά δοθούν σε κάποιο πρόεδρο ανεξάρτητης αρχής ή ΔΕΚΟ αποδοχές υψηλότερες από του Προέδρου του Αρείου Πάγου, κατά παράβαση του άρθρου 57 Ν. 3691/2008; Η δική σου λογική απάντηση, αναγνώστη, είναι ότι η αρμόδια Αρχή θα απορρίψει τον σχετικό χρηματικό κατάλογο, δεν θα πληρώσει. Η λογική όμως του Μισθοδικείου λέει ότι αυτή η παρανομία θα συνιστά και παραβίαση του άρθρου 82 παρ. 2 του Συντάγματος, θα πλήττεται έτσι καίρια η δικαστική ανεξαρτησία, η ισοτιμία των εξουσιών, η ίδια η δημοκρατία μας, χαμός, και για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης θα πρέπει αυτή η παρανομία να… εξαπλωθεί ιλιγγιωδώς, να δοθούν οι ίδιες αποδοχές και στους δικαστές, επομένως και στους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ! Και αφού δοθούν, αυτομάτως θα… νομιμοποιηθούν και οι παράνομες αποδοχές του προέδρου της ανεξάρτητης αρχής ή της ΔΕΚΟ, αφού πλέον θα είναι ίσες με εκείνες του Προέδρου του Αρείου Πάγου! Δηλαδή από τον νόμο στην παρανομία και από την παρανομία στον νόμο! Καταλαβαίνεις, αναγνώστη, πόσο τερατώδης και φαυλοκυκλική γίνεται η λογική της αριθ. 13/2006 αποφάσεως του Μισθοδικείου που μοίρασε τα δισεκατομμύρια στους δικαστές, στους βουλευτές και τα μέλη του ΝΣΚ; Με τέτοιες λογικές φτάσαμε στην χρεοκοπία! Τουλάχιστον ας ορθοφρονίσουμε για το μέλλον… Διότι επιτέλους μ΄εμάς ό,τι έγινε έγινε. Ας προσέξουμε τουλάχιστον για την νέα γενιά, γιατί αν εξακολουθήσουμε τέτοια αίσχη θα καταστρέψουμε την ζωή της, και αυτή θα μας καταστρέψει τον θάνατο - θα έρχεται και θα φτύνει στους τάφους μας.
Αναγνώστη, και κατά το Σύνταγμα, άρθρο 25, και κατά το νόμο, άρθρο 281 Αστικού Κώδικα, απαγορεύεται η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Δηλαδή, δεν μπορείς κάποιο υπαρκτό δικαίωμα σου να το ασκήσεις, αν αυτή η άσκησή του υπερβαίνει προφανώς τα όρια της καλής πίστης, των χρηστών ηθών και τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος. Αν γίνουν δεκτά από ένα δικαστήριο, αν αποδειχθούν δηλαδή, γεγονότα που κατά καλόπιστη και ηθική κρίση, προσβλέποντας και στο οικονομικά και κοινωνικά δέον, συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος, τότε η αγωγή του δικαιωματούχου απορρίπτεται. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτε πιο αντίθετο στην καλή πίστη, τίποτε πιο αντίθετο στα χρηστά ήθη, τίποτε πιο καταστρεπτικό οικονομικά, τίποτε πιο αντικοινωνικό από το να παίρνεις τις παράνομες και αντισυνταγματικές αποδοχές ενός ατόμου, ενός golden boy, και να τις επεκτείνεις σε όλους τους δικαστές, σε όλους τους βουλευτές, σε όλα τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και να διπλασιάζεις τις αποδοχές όλων αυτών, όταν μάλιστα ήδη βρισκότανε όλοι αυτοί στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας!
Έπρεπε λοιπόν το Μισθοδικείο, ακόμα και μετά την άθλια και αντιεπιστημονική παραδοχή των δικαιωμάτων των δικαστών, έπρεπε εφαρμόζοντας τα άρθρα 25 Συντ και 281 ΑΚ, αφού συνέτρεχαν όλοι οι παραπάνω όροι, να κρίνει και αυτεπαγγέλτως, αφού γνώριζε τα γεγονότα που επέβαλαν την εφαρμογή, ότι η άσκηση αυτών των δικαιωμάτων είναι καταχρηστική και ν΄απορρίψει τις αγωγές τους. Δεν το έκανε. Και το χειρότερο: Δεν προέβαλε το Δημόσιο τέτοια ένσταση! Φοβερό! Τρομερό! Αν ασκούσε ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος το Δημόσιο και την απέρριπτε το Μισθοδικείο, σίγουρα θα ξέσκιζαν όλοι οι νομικοί τα πτυχία τους, από ντροπή. Γιατί λοιπόν οι δικηγόροι του Δημοσίου, δηλαδή τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δεν πρόβαλαν στο Μισθοδικείο αυτήν την ένσταση; Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι είχαν, όπως είπα, τεράστιο συμφέρον να χάσει το Δημόσιο, να κερδίσουν τη δίκη οι δικαστές, να διπλασιαστούν οι αποδοχές τους και κατά συνέπεια, κατά το άρθρο 100 Α Συντ, να διπλασιαστούν και οι αποδοχές των ίδιων των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Από όπου και αν πιάσεις την επίμαχη ληστρική απόφαση του Μισθοδικείου η βρωμιά της είναι ανυπόφορη. Διότι όποιος έμαθε νομικά σε πανεπιστήμιο και όχι σε αχούρι ευλόγως διερωτάται : Το Μισθοδικείο έκρινε (αισχρά) ότι η εξίσωση των αποδοχών των δικαστών προς εκείνες του μοιραίου golden boy, του προέδρου της ΕΕΤΤ, επιβάλλεται (τάχα) ευθέως από το Σύνταγμα, το άρθρο 88 παρ. 2, και άρα, κατά λογική συνέπεια, η καταβολή τους ήταν υπόθεση διατάκτου και όχι νομοθέτου. Γιατί λοιπόν έκρινε ως αδικοπραξία την παράλειψη του νομοθέτου να θέσει κάποιον νόμο περιττό, ίσως απλώς διευθετικό ήδη γεγενημένων (υποτίθεται) δικαιωμάτων; Βέβαια υπάρχει κάποιο δυσάρεστο προηγούμενο που ήθελαν να αποφύγουν οι δικαστές: Διότι κάποιους αυθαίρετους χρηματικούς καταλόγους που συνέταξαν άλλοτε οι δικαστές στη βάση δήθεν ευθέως στο Σύνταγμα εδραζομένου μισθολογικού δικαιώματός τους, απέρριψε εν ψυχρώ ο στιβαρός Αλέκος Παπαδόπουλος, Υπουργός κάποτε Οικονομικών, και δεν υποχώρησε ούτε όταν ο Εισαγγελέας Εφετών διέταξε (άκουσον, άκουσον!) τη σύλληψη της προϊσταμένης Δ.Ο.Υ Πειραιώς που, εκτελώντας εντολή του άξιου Υπουργού, αρνήθηκε να πληρώσει…
Αναγνώστη, τι έπρεπε να κάνει τότε, το 2006, η αγαθιάρα Κυβέρνηση Καραμανλή μόλις βγήκε αυτή η αισχρή απόφαση του Μισθοδικείου; Να σημειώσω ότι ο ίδιος ο Καραμανλής από τις αρχές ήδη του 2006 είδε τον κίνδυνο από τέτοιες δικαστικές αποφάσεις και μίλησε σχετικά στην Κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά δεν έγινε τίποτε… Τι έπρεπε όμως να γίνει αν η Κυβέρνηση ήξερε και είχε τη θέληση και το σθένος να κυβερνήσει; Έπρεπε αμέσως, αστραπιαία και δυναμικά να εκδοθεί καταλογιστική πράξη κατά του golden boy, του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνικών και Ταχυδρομίων, στην εξής βάση : Αφού ένα ανώτατο δικαστήριο, το Μισθοδικείο, έκρινε παράνομες και αντισυνταγματικές τις αποδοχές του κατά το ποσό που υπερβαίνουν τις αποδοχές των Προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, καταλογίζω το υπερβάλον και διατάζω την επιστροφή του, καταλύοντας έτσι τη βάση της απαιτήσεως των δικαστών! Οπότε προκαλώντας το ίδιο το Κράτος παλινδικία (με κατάλληλη χρήση ενδίκων μέσων, όπως αναψηλάφιση των σχετικών δικών καθώς και ανακοπές κατά των απαιτήσεων για οψιγενή λόγο στο στάδιο της εκτέλεσης, κατ΄εφαρμογή και του αξιώματος sublata causa, tollitur effectus, αιρομένης της αιτίας αίρεται το αποτέλεσμα) θα κέρδιζε το Κράτος τις νέες δίκες και οι δικαστές θα έχασκαν περιμένοντας ματαίως τα αισχρώς επιδικασθέντα αρχικά δισεκατομμύρια ευρώ!
Αντί γι΄αυτό η τότε Κυβέρνηση τα χάρισε τα δισεκατομμύρια στους δικαστές και στους μισθολογικά αρκαντάσηδες αυτών, στα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τους βουλευτές... Και μου έρχεται, ρε παιδιά, στο νού ένα περιστατικό που συνέβη στην αρχαία Αθήνα και το αναφέρει ο Στοβαίος: «Δημοκράτης ιδών κλέπτην υπό των ένδεκα απαγόμενον, Άθλιε, έφη, τι γαρ τα μικρά έκλεπτες αλλ΄ού τα μεγάλα, ίνα και εσύ άλλους απήγες!» Δηλαδή, Κάποιος ονόματι Δημοκράτης βλέποντας έναν κλέφτη να τον πηγαίνουν φυλακή οι έντεκα (δεσμοφύλακες), Ρε μαλάκα, του είπε, γιατί έκλεβες τα «μικρά», ψιλοπράγματα, και όχι «τα μεγάλα», τα δισεκατομμύρια, για να πήγαινες εσύ τους άλλους φυλακή, αφού τότε θα ήσουν εσύ νομοθέτης και δικαστής!
Νομικά και ουσιαστικά θεμελιώνεται και αποδεικνύεται το εξής απίστευτο: Ότι οι αποδοχές των λειτουργών των δύο τρίτων της κρατικής εξουσίας, της νομοθετικής και της δικαστικής (η άλλη είναι η εκτελεστική) διαμορφώθηκαν με μια ληστρική δικαστική απόφαση που καταλόγισε δήθεν αδικοπραξία στα νομοθετικά όργανα της δημοκρατίας μας: Είναι η αριθμ. 13/2006 απόφαση του δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, του λεγόμενου Μισθοδικείου!...Αυτό είναι τρελό, είναι απίστευτο! Είναι το μεγαλύτερο, το πιο αδιανόητο σκάνδαλο! Και με ζώνουν φίδια, κροταλίες και βόες, ότι σ΄αυτό το σκάνδαλο βρίσκεται η βαθύτερη ρίζα όλων των σκανδάλων, από το Βατοπέδι μέχρι την παρακολούθηση των τηλεφώνων όλης της πολιτικής – και όχι μόνο – ηγεσίας της χώρας μας. Και ότι αυτά τα δισεκατομμύρια, των δικαστών, των βουλευτών, των μελών του ΝΣΚ, λόγω της εγγραφής τους στους πιο κρίσιμους προϋπολογισμούς των ετών 2008 μέχρι 2011, ήταν η μοιραία ποσότητα που έκανε το ποτήρι της χρεοκοπίας να ξεχειλίσει!
Πρόσεξε και αυτά, αναγνώστη. Το Μισθοδικείο καταλόγισε, όπως προανέφερα, αδικοπραξία (παράλειψη εξομοιώσεις των δικαστικών αποδοχών προς εκείνες του προέδρου της ΕΕΤΤ) στον νομοθέτη, του οποίου η έννοια συγκροτείται, κατά το άρθρο 26 του Συντάγματος, από την Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και θα έλεγε κάποιος ανόητος ότι η εν προκειμένω αδικοπραξία έχει τυπικό χαρακτήρα. Αλλά αυτή η «τυπική» αδικοπραξία του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε το ουσιαστικότατο αποτέλεσμα ότι διπλασίασε τη χορηγία του, αφού κατά τον Ν. 565/1977 αυτή η χορηγία ανέρχεται στο 5πλάσιο της βουλευτικής αποζημίωσης, που, κατά τ΄ανωτέρω, διπλασιάζεται με τον διπλασιασμό των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου από το Μισθοδικείο! Καταλαβαίνεις αναγνώστη, πόσο βαριά είναι η προσβολή κατά του προσώπου του σεβαστού Προέδρου, να του καταλογίζεις αδικοπραξία και να τον… αμείβεις γι΄αυτήν με διπλασιασμό των αποδοχών του! Αλλά και οι αποδοχές του Πρωθυπουργού και των Υπουργών έχουν βάση υπολογισμού την (διπλασιασθείσα) βουλευτική αποζημίωση! Δηλαδή, αναγνώστη, το λατρευτό μας Μισθοδικείο, σε καιρό έσχατου δημοσιονομικού κινδύνου της χώρας μας διπλασίασε τις αποδοχές των λειτουργών του συνόλου της εθνικής ηγεσίας μας, του «δίφρου της πολιτείας», όπως έλεγαν σε άλλους καιρούς, και μάλιστα στη βάση μιας δήθεν αδικοπρακτικής συμπεριφοράς που της καταλόγισε.! Και δεν έχει καμιά σημασία αν η ηγεσία αυτή αποδέχθηκε ή αποποιήθηκε την «ευεργεσία», διότι, όπως προανέφερα, η αποποίηση αποδοχών από δημόσιο υπάλληλο ή λειτουργό είναι, κατά το ΣτΕ και τη θεωρία, άκυρη και ανίσχυρη. Καλά λέω εγώ λοιπόν, ότι αν αναλογιστούμε τις διαστάσεις του κακού που προκάλεσε η αριθ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, θα σκεφτούμε ότι τα αναστήματα των καθηγητών της Νομικής που μετείχαν στην σύνθεσή του και που εις μάτην αντέδρασαν, επισημαίνοντας δραματικά τον κίνδυνο δημοσιονομικής καταστροφής της χώρας, θα σταθούν κάποτε δίπλα στις μορφές των Τερτσέτη και Πολυζωίδη… Κάποτε, λέω. Όταν θα βγούμε από την απόλυτη ταραχή, οπότε με νηφιαλότητα θα γραφεί η ιστορία της κρίσης, και είμαι βέβαιος ότι τη σκοτεινότερη σελίδα της θα γεμίζει η αριθμ. 13/2006 επάρατη απόφαση του Μισθοδικείου.
Θα γράψω και κάτι ακόμα και θα το γράψω με πολύ δισταγμό, τρέμοντας, διότι φοβάμαι ότι όπου με βρείς, αναγνώστη, αν δεν με πλακώσεις στο ξύλο, πάντως σίγουρα θα με φτύνεις, θα με λές ψεύτη, απατεώνα, τι είναι αυτά που γράφεις!
Διότι θα θεωρήσεις ψέμα μου, είναι αδύνατο να πιστέψεις ότι συνέβη και το εξής: Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών δικάζοντας την πρώτη αγωγή δικαστή που στηριζόταν στην παραπάνω κατάπτυστη και αισχρή απόφαση του Μισθοδικείου, είπε (αριθμ. απόφασης 1445/2007) ότι αφού παρανόμησαν τα νομοθετικά όργανα του Κράτους, η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το να μη δώσουν και στους δικαστές τις αποδοχές του golden boy, του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομίων, ανάγκασαν τους καημένους τους δικαστές να κάνουν αγωγές, κατά χιλιάδες, και αυτό προκάλεσε «εντυπώσεις στο ευρύ κοινό που δημιουργήθηκαν από δυσμενείς κρίσεις» κατά των δικαστών από τους δημοσιογράφους.
Γι΄αυτά τα δυσμενή σχόλια καταδικάσθηκε το Δημόσιο να πληρώσει στον συγκεκριμένο ενάγοντα δικαστή, πέρα από τα αναδρομικά, χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη 5.000 ευρώ, δηλαδή ο λογαριασμός για το σύνολο των 6000 δικαστών βγαίνει 30.000.000 ευρώ!
Πλήρωνε λοιπόν, φορολογούμενε αχάριστε λαέ, κόψτε το λαιμό σας και βρέστε να πληρώσετε κι εσείς, κωλόπαιδα άνεργοι και εξτρατσήδες, που ενώ έπρεπε να πανηγυρίζετε για τον διπλασιασμό των δικαστικών αποδοχών και των αποδοχών των βουλευτών και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ενώ έπρεπε να παλαβώσετε από χαρά που οι δικαστές εξανάγκασαν το Κράτος να πληρώσει δισεκατομμύρια ευρώ σ΄αυτούς, στους βουλευτές και στα μέλη του ΝΣΚ και αποκαταστάθηκε μ΄αυτόν τον τρόπο η δικαστική ανεξαρτησία και η ισοτιμία των εξουσιών, δηλαδή η ίδια η δημοκρατία μας, εσείς οι τρισάθλιοι δυσαρεστηθήκατε, σχηματίσατε άσχημες εντυπώσεις εναντίον όλων αυτών!
Για τον ίδιο ακριβώς νομικό λόγο (μάλλον νομικό παραλογισμό) δικαιούνται και οι βουλευτές από το Δημόσιο (και ας μη μου πεί κάποιος νομικός φωστήρας ότι δεν δικαιούνται, βάσει της ανωτέρω αισχρής νομολογίας) από 5.000 ευρώ (πέρα από τα αναδρομικά τους) χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ο καθένας, διότι με το να μην αυξήσουν οι ίδιοι στο ύψος των αποδοχών του Προέδρου της ΕΕΤΤ τις αποδοχές των δικαστών, υπέπεσαν - είπε το ληστρικό Μισθοδικείο - σε αδικοπραξία η οποία προκάλεσε την αύξηση των αποδοχών των δικαστών, και άρα, βάσει του Συντάγματος, αυτών των ίδιων, των βουλευτών, που αναγκάστηκαν γι΄αυτό το λόγο να κάνουν αγωγές κατά του δύστροπου Δημοσίου, οι οποίες αγωγές προκάλεσαν επίσης, όπως όλοι γνωρίζουμε, δυσμενείς εντυπώσεις στο ευρύ κοινό και άρα και αυτοί δικαιούνται από το Δημόσιο όπως ακριβώς και οι δικαστές, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, την χρηματική ικανοποίηση των 5000 ευρώ, για ηθική βλάβη που προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους!
Τρελά πράγματα!
Ώστε βλαμμένοι οι δικαστές, βλαμμένοι οι βουλευτές, βλαμμένα τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους…., όλους τους βγάζει ηθικά βλαμμένους η λογική της παραπάνω απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών και δικαιολογεί για όλους 5.000 ευρώ στον καθένα για επανόρθωση της ηθικής βλάβης! Είναι δυνατό να πιστέψεις ότι συνέβησαν όλα αυτά, αναγνώστη; Είναι δυνατόν να φανταστείς τόσο τρελή την Δικαιοσύνη μας; Γι΄αυτό σου λέω, πρέπει να κυκλοφορώ καμουφλαρισμένος γιατί αλλιώς όπου με βρίσκεις θα με δέρνεις αλύπητα, θα με φτύνεις και θα με λές ψεύτη, τι είναι αυτά που γράφεις και μας αναστατώνεις! Αλλά δυστυχώς για σένα, αναγνώστη, και για ολόκληρο το λαό δεν είμαι ψεύτης... Να πώ παρεμπιπτόντως (αν αρμόζει) ότι εργασία μου σχετική με όσα διαβάζεις εδώ έθεσα υπόψη διακεκριμένων συνταγματολόγων και άλλων καθηγητών Νομικής, οι οποίοι όλοι συντάχθηκαν απολύτως και με την νομική και με την πραγματολογική επιχειρηματολογία μου.
Αναγνώστη, σε πλήγωσαν, το ξέρω, οι σκληρές αλήθειες που διάβασες. Σφίγγεται η καρδιά σου από πόνο για την αδικημένη Ελλάδα. Δέξου λοιπόν σαν βάλσαμο ένα ποίημα που εμένα πολύ με συγκινεί. Είναι του Πάνου Βίγλαρη.
Ο Πόντιος της Εδέσσης
Ο μπάτης άνθινης πνοής, την ώρα πώγερνε στη δύση
ο ήλιος, της εαρινής δροσιάς να μου φυσίση,
στην Έδεσσα υδροχαρής ο μυροφόρος μπάτης,
ήλθ΄απ΄εξώστη ιλαρής αλκής ήλθ’ η χαρά της
λιανό τραγούδι βοσκαράς να ειπή από τη φτέρα,
ο Πόντιος χορευταράς στην ίδια του φλογέρα,
ήλθε να ακούσω τ’ όμορφο τραγούδι με σκοπό
τον δρόμο νάβρω πώψαχνα τις νύχτες να ρωτώ
αν θάβλεπα τον τόπο μου νάχει στον ήλιο μοίρα
κάτω απ΄το βλέμμα του θεού στη φοβερή του γύρα.
Ο Πόντιος χορευταράς! Η φοβερή γύρα της χορευταρούς Ελλάδας μέσα στην Ιστορία! Ας είμαστε αισιόδοξοι…. – προπαντός όμως συνετοί, δυνατοί και δραστήριοι!
Πρόταση: Πρέπει να μελετήσουμε εντατικά, πολύ συστηματικά τους θεσμούς, να βρούμε τα κακώς κείμενα, έτσι ώστε στην προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος, που πρέπει να είναι σαρωτική, να βάλουμε γερά θεσμικά θεμέλια για μιά Νέα Ελλάδα. Σ΄αυτό αποβλέποντας, πρέπει και να τεθεί σε απόλυτη προτεραιότητα η κατάργηση των βρώμικων διατάξεων των άρθρων 82 παρ. 2, 100 Α και 111 παρ. 4, που αποτέλεσαν το συνταγματικό πρόσχημα για τα καταστροφικά μισθολογικά υπερπρονόμια των δικαστών, των βουλευτών και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Γενικότερα πρέπει οι θεσμοί μας να μην επιτρέψουν ποτέ πιά σε κάποιους να νομίζουν ότι είναι «τη Παναϊας τα κάτας», γάτες, δηλαδή, της Παναγιάς, όπως λέμε οι Πόντιοι για όσους έχουν σκανδαλώδη προνόμια – και αυτοί είναι μυριάδες, σε όλο το κοινωνικό σώμα, από τους χρυσοκάνθαρους νεόπλουτους μέχρι τα πάμπολα τσιμπούρια στις ΔΕΚΟ και μέχρι τους εξουσιαστικούς τόπακες, που όλοι μαζί αυτοί κατάντησαν την γλυκιά Ελλάδα μας από Ευ σε Φευ του κόσμου…
Και κάτι ακόμα: Είναι χαρακτηριστικό της εθνικής παθογένειας το ότι δεν υπήρξε, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζω, κανείς δικαστής, κανένας βουλευτής (όταν βγήκε στη σύνταξη…), κανένα μέλος του ΝΣΚ που ν΄αποποιήθηκε το αμαρτωλό χρήμα του Μισθοδικείου που όπως είπα παραπάνω μεταμορφώθηκε σε «έκτακτη παροχή» με την ΚΥΑ 2/1601/0022/30.1.2008 και σε αύξηση 80% με τον ν. 3691/2008.
Πριν τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις προηγήθηκε, ως αιτία τους, η ηθική οριζοντίωση των ταγών μας αλλά και της ίδιας της κοινωνίας μας. Χαυνοπολίτες, εγω-πρόβατα πολιτικών τσελιγκάτων, αυτοί ήμασταν… Και αν μας τύχαιναν κάποιες άγρυπνες και ανήσυχες συνειδήσεις, τους απομονώναμε γρήγορα, τους περνούσαμε για ψώνια, κορόϊδα… Πρόσφατα μας παρηγόρησε το Κίνημα των Αγανακτισμένων. Δυστυχώς όμως τα γεγονότα στο Σύνταγμα κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου έδειξαν ότι και αυτοί, λόγω ακριβώς της ανυπαρξίας μιας σφριγηλής κοινωνικής συνείδησης ως υποδομής τους, πάνε – μακάρι να βγώ ψεύτης - να κυριευθούν από αναρχικές δυνάμεις, που οδηγούν στο εσκαμοτάρισμα των κοινωνικών αγώνων – η λέξη εσκαμοτάρισμα χρησιμοποιήθηκε από τον Λένιν για τους Εσέρους, για τον αστόχαστο και αντικειμενικά βλαβερό για την εργατική τάξη υπερεπαναστατικό ζήλο τους. Πάντως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι Αγανακτισμένοι ενέταξαν την ατομική πολιτική πράξη στη μαζική δράση και την έβαλαν στην καθημερινότητα. Δείχνει όμως η πορεία του Κινήματος αυτού ότι παράλληλα αν όχι πρωτίστως χρειαζόμαστε υψηλόφρονα στοχασμό των θεσμών, βαθιά, κοπιώδη μελέτη τους, με άγρυπνο ενδιαφέρον για την Δημοκρατία μας και με την επίγνωση ότι πατριωτισμός σημαίνει προπαντός σοβαρότητα – η Ελλάδα δεν υπάρχει για πλάκα! Γι΄αυτό λέω ότι πρέπει να κάνουμε προσωπική μας υπόθεση την αναθεώρηση του Συντάγματος, δηλαδή των θεσμών μας, να συμμετάσχουμε ο καθένας με υψηλής στάθμης πολιτική συνείδηση στη ζύμωση – και τους αγώνες! – ώστε να δημιουργήσουμε ένα ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 2011
=========================================================
Επιτρέπεται και είναι επιθυμητή από τον συντάκτη η ελεύθερη διάδοση του παρόντος κειμένου με οποιοδήποτε τρόπο. Για διάλογο μαζί μου ή τυχόν αντιδράσεις τηλεφωνήστε στο 6932 916443.
9 σχόλια:
- Το άρθρο του Αποστολίδη το έχουμε διαβάσει και φρίξαμε με όλη αυτή τη διαδικασία που δρομολογήθηκε, ώστε να πάρουν αναδρομικά, οι βουλευτές και οι δικαστές. Τελικά το συμπέρασμα είναι ότι οι νόμοι εφαρμόζονται πάντα στους αδύναμους. Όσοι κατέχουν εξουσία απολαμβάνουν, οι άλλοι πληρώνουν. Θέμα ερμηνείας των νόμων δεν έπρεπε να υπάρχει, αλλά να είναι σαφείς και πλήρεις στο νόημά τους, για να μην επιδέχονται παρερμηνείες κατά το δοκούν. Η πολυνομία σαν λερναία ύδρα, μαζί με τις προσθήκες και τις τροποποιήσεις που γίνονται απο το κοινοβούλιο την κάνει ανεφάρμοστη. Ο λαός πράγματι κοιμάται, διότι όλα γίνονται ερήμην του. Αν ένας οργανισμός δίνει περισσότερα χρήματα στον διευθύνοντα, αυτό δεν είναι επιχείρημα για τις παράνομες αυξήσεις των κρατικών λειτουργών. Σε μια συγκυρία που υποφέρει η χώρα και δοκιμάζεται άγρια ο λεηλατημένος λαός, αυτό εξοργίζει αφάνταστα. Τελικά όλο το σύστημα είναι σάπιο και δεν διορθώνεται ούτε με χειρουργείο, πολύ περισσότερο με ασπιρίνες ! Η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ.
- Είναι που λένε ποιος να μιλήσει στο θεό και ποιος να του τα γράψει! Πουουου! να ΤΟΥ κάνω αναφορά, για τον εισαγγελέα που με εξαπάτησε να κατέβω από Σουηδία στη Χαλκίδα, ΟΧΙ για την ουσία της μήνυσης που έκανα για την κατά συρροή καταπάτηση του δημοτικού βοσκότοπου, παρόμοιο με ΤΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ του σκάνδαλου της Μ.Μ. Λαύρας στη ΣΚΥΡΟ, αλλά στο βόρειο τμήμα του νησιού, από κληρονόμους αποβιώσαντα, ΑΛΛΑ για να εξετάσουν είπε γιατί αθωώθηκε σε πρότερη δίκη, ο αποβιώσας, σε παλαιότερη καταγγελία άλλου πολίτη, ΑΛΛΑ και τον πρόεδρο της έδρας ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ ΨΙΛΙΑΣΜΕΝΟΣ το πως έχει η κατάσταση, ΑΛΩΣΤΕ ΤΟ ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ δεν ΜΟΥ ΈΔΩΣΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΕΓΓΡΑΦΑ κατά την ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ μου και ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ που είναι ΠΡΑΞΗ σε τέτοιες περιπτώσεις, ΚΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΜΕ ΑΝ ΕΛΑΒΕ ΥΠ ΟΨΙ ΤΟ ΦΩΤΟΑΝΤΙΓΡΑΦΟ, που από αμηχανία το έπιασε στα χέρια του, ΟΠΟΥ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΙΩΜΕΝΑ ΠΛΗΘΩΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ή κι αν το κατέθεσε στα πρακτικά απεναντίας δέχθηκε με ΧΑΡΑ την πρόταση του εισαγγελέα να ΕΠΑΝΑΘΩΟΣΟΥΝ ΣΤ¨ ΑΠΙΚΟ τη διαχρονικότητα της ΔΙΚΑΙΟΒΑΣΙΑΣ του ευνομούμενου της Εκκλησίας του Δήμου! Πιθανολογώ ότι ακόμα και τα σταγονίδια στη ταράτσα της Μπουμπουλίνας ήταν πιο γενεόδωρα αν κάποιος ήθελε να στοιχειοθετίσει τα ΥΠΕΡ των εκτελεστών του δίκαια, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός των, δυστυχώς όμως υπάρχουν σταγονίδια στη δικαιοσύνη που είναι ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΑΝΑΙΣΘΗΤΑ, ως ο ΦΕΛΙΝΙ στο κινηματογραφικό του έργο ΣΟΔΟΜΑ έχει προσεγγίσει το πολιτισμικό του μεγαλείου των κτηνωδών τους ενστίκτων Που να το ήξερα ότι την είχαν σκηνοθετημένη την κομπίνα κι ΟΤΙ εγώ ήμουν γι αυτούς ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ παράπλευρης απώλειας του ΔΙΚΑΙΟΥ, και να έκανα ένορκη κατάθεση ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ στο υπουργείο δικαιοσύνης στη ΣΟΥΗΔΙΑ! και να τα στείλω συστημένα στους δικαιοεραστές. Κι όχι τίποτε άλλο ΑΛΛΑ στη ΣΟΥΗΔΙΑ το έχουν συνείδηση ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ! ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ! Τα άλλα είναι ψιλικατζήδικες λεπτομέρειες παραφυάδων του πολιτικο-δικονομικού κυκλώματος υψιλής κυριότητας του ΕΥ ΠΟΛΙΤΕΥΕΣΘΑΙ Κύριε Παπούλια και αρχηγοί ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, παραμένω πρεσβευτής του Ελληνισμού στη χώρα υποδοχής ΚΑΙ κατ΄ επιθυμία σας! Να προσέχεται μη σας κλέψει το ΔΝΤ τα ΤΑΠΙ και ΤΕΣΑΡΟΥΦ ΣΑΣ και εκτεθεί το ΤΡΑΦΙΚΙΝΓΚ του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ Δια του λόγου το αληθές ΑθΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. Μετανάστης/Σουηδία
- Είναι τόσα τα δεινά αυτής της χώρας, που χωρίς υπερβολή νομίζω ότι χρειάζεται ΦΟΡΜΑΤ, ξανά πίσω στο 1821, κατάργηση όλων των νόμων που εκδόθηκαν στη μεταπολίτευση-νέο σύνταγμα-νέο πολίτευμα και φτού και απ' την αρχή, αυτό το μπουρδέλο κράτος δεν γίνεται διαφορετικά, ο θεός ο ίδιος να βγει κυβερνήτης.
- -1- Καμαρωστε τους! Ειναι η "επιτροπη" των καρδιναλιων που θα οδηγησει το Εθνικο Συστημα Υγειας στα χερια ιδιωτων που επιθυμουν να εισελθουν στο χρυσορυχειο που λεγεται "υγεια" και χερι χερι με γιατρους που επιθυμουν να επενδυσουν τους "κοπους" τους για πετραιτερω κερδη.Κρατηστε τους στην μνημη σας αυτους και τους ...πιο πισω στο ημιφως (γνωστοι ειναι και θα δοθουνε στην δημοσιοτητα και στην οργη του λαου με πολλα στοιχεια οταν σημανει η ωρα )που κακιστοι και μισεροι μισουνε οιοδηποτε συναδελφο σταθηκε αντιπαλος στην ανομια τους.Φροντιζουν να οδευσει ο συνταξιουχος των 300 ευρω κατ ευθειαν στο χωμα γιατι δεν θα εχει να πληρωσει.Αυτη ειναι η μακιαβελικη συγχρονη αποδοση του τερατουργηματος που παριστανουν τους θεραπενιδες του Ασκληπιου.Ντροπη!
- -2- Ποιοι φιλέλληνες αποτελούν την Επιτροπή Σοφών;(Υgeianet) Μετά το πόρισμα της Ανεξάρτητης (!) Real Estate Επιτροπής Σοφών που διέρρευσε χτες σε κυριακάτικη εφημερίδα πολλοί συνάδελφοι ζήτησαν να ξαναθυμίσουμε ποιοι φιλέλληνες αποτελούν την Επιτροπή. Τα μέλη της Επιτροπής Σοφών είναι: 1) Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής της πολιτικής της υγείας και Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας στο London School of Economics, Βουλευτής Επικρατείας ΠΑΣΟΚ. Μετά την ανάθεση του υπουργείου Προπαγάνδας στον Η. Μόσιαλο την προεδρία ανέλαβε ο συνταξιούχος καθηγητής Άρης Σισσούρας 2) Γιώργος Κρεατσάς, καθηγητής γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 3) Ανδρέας Μαργιωρής, Καθηγητής Κλινικής Χημείας και Ενδοκρινολογίας, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, Δ/ντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Νοσοκομείου ΠΑΓΝΗ, πρώην Καθηγητής της Ιατρικής στο Mount Sinai Hospital της Νέας Υόρκης. 3) Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Miami. 4) Νίκος Μανιαδάκης, Καθηγητής Οργάνωσης και Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας της ΕΣΔΥ, Διδάκτωρ Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Warwick. 5) Λυκούργος Λιαρόπουλος, Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας (συνταξιούχος), Διευθυντής Εργαστηρίου Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας, Τμήματος Νοσηλευτικής, Πανεπιστημίου Αθηνών, Εθνικός Εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας στον ΟΟΣΑ για θέματα Υγείας. 6) Εύη Χατζηανδρέου, Διδάκτωρ Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard, πρώην υποδιοικητής του ΙΚΑ, ειδικός σύμβουλος της Υπουργού Παιδείας κ Άννας Διαμαντοπούλου. 7) Γιάννης Μπολέτης, Διευθυντής ΕΣΥ, Υπεύθυνος της Μονάδας Μεταμοσχεύσεων Νεφρού του Λαϊκού Νοσοκομείου, Δ/ντής της Ιατρικής Υπηρεσίας στο Λαϊκό Νοσοκομείο, πρώην επιμελητής του νοσοκομείου Sheffield. 9) Άρτεμις Τσικνιά, οφθαλμίατρος, ελεύθερος επαγγελματίας, στέλεχος του ΛΑΟΣ 10) Γιάννης Κυριόπουλος, ο πανταχού παρών Καθηγητής και Διευθυντής του Τομέα Οικονομικών της Υγείας, Κοσμήτωρ της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας 11) Γιάννης Υφαντόπουλος, Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σημειώνουμε πως η Επιτροπή υπολειτουργούσε τον τελευταίο καιρό και δεν είχε ολοκληρώσει το πόρισμα που είχε αναλάβει να παραδώσει στην τρόικα στις 30 Νοεμβρίου. Μετά τις χτεσινές διαρροές και κυρίως με πίεση του Α. Λοβέρδου μαζεύτηκαν οι 4 από τους 11 φιλέλληνες και ετοίμασαν βιαστικά ένα κείμενο που τους υπαγόρευσε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, το μετέφρασαν στα Αγγλικά και σήμερα το παρέδωσαν στους εργοδότες τους. Για όλα τα παραπάνω είναι άκρως διαφωτιστικό σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ (κλικ εδώ).
- Συμφωνώ με τη σειρά μου για τα όσα λέτε για τα μισθολογικά των δικαστών, σαφώς και είναι απαράδεκτοι και έχετε (έχουμε) 100000 δίκια και τους πληρώνουμε απο τους φόρους μας κτλκτλ. Συγνώμη γίνομαι επιθετικός, Αλλα πραγματικά είναι εξοργιστικά κουραστικό κάθε φορά να ακούμε ηθικολογίες για το πόσο γαϊδουρια είναι κάποιοι κ πόσο κατάπτηστοι και τομάρια. Και κανένας να μην λέει ποιές είναι οι αιτίες κ πως θα αλλάξουν. Παρά μόνο για έλλειψη ηθικής, παιδείας και ένα σωρό άλλες μεγαλοστομίες. Λες κι η ηθική κ η παιδεία φτιάχνονται απο μόνες τους, λες και φυτρώνουν κάπου για να πάμε να τις μαζέψουμε. Γιατί λοιπόν γίνονται αυτά? και μάλιστα (στη συγκεκριμένη περίπτωση) απο αυτούς που είναι στην κορυφή των θεσμών της πολιτείας μας? Το γιατί ειναι μπροστά στα μάτια μας: Γιατί η Δικαστική εξουσία είναι ΔΙΟΡΙΜΕΣΝΗ και μάλιστα απο την νομοθετική εξουσία. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!! ενα τόσο παράλογο και φαύλο κατασκέυασμα να τα δεχόμαστε ως δεδομένο!! Μέχρι κ στην Αμερική οι δικαστές είναι αιρετοί. Για να δούμε άσπρη μέρα σ αυτό τον τόπο οφείλουμε να μετατρέψουμε ΟΛΟΥΣ τους θεσμούς σε ανεξάρτητους κληρωτούς θεσμούς. Γιατί αν θέλουμε να λέμε οτι έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα οφείλουμε και να το πράτουμε. Και οι Δημοκρατικοί θεσμοί είανι οι ΚΛΗΡΩΤΟΙ. Οι αιρετοί θεσμοί είναι χαρακτηριστικό των ολιγαρχικών και αριστοκρατικών πολιτευμάτων. Και σήμερα ζούμε μια καραμπινάτη ολιγαρχία που πλέον μετασχηματίστηκε και ΤΥΠΙΚΟΤΑΤΑ σε τυρανία. Οσο κ αν ακούγεται αναχρονιστικό, Οι ορισμοί των πολιτευματων έχουν γραφτεί εδω και χιλιάδες χρόνια σε τούτα τα μέρη και ακόμα δεν ήρθε ο καιρός που ξεπεράστηκαν. Μπορεί να εξελιχθήκαμε επιστημονικά, αλλά κοινονικοπολιτικά ακόμα είμαστε νήπια. Τα πολιτεύματα πλάθουν και αναδεικνύουν τους ανθρώπους. Και αυτό το πολιτευμα που έχουμε σήμερα μας πέφτει πολύ λίγο. Αν θέλουμε να αλλάξουμε, ας ξεκινήσουμε σωστά. Απο την πολιτεία μας και τους θεσμούς της. Σ.
- Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κατ'αρχάς πολιτικό. Και επειδή πολλοί το είπαν αυτό - άν και η γυναίκα μου ισχυρίζεται ότι το είπα πρώτος από το 2001 (LOL) - να εξηγηθώ. Αν ανατρέξουμε σε αυτούς που έχουν "χρεωθεί" την "ευρεσιτεχνία" του πολιτεύματος που λέγεται δημοκρατία θα δούμε ότι για να είναι αυτό που είναι - δηλ το χειρότερο αλλα το καλύτερο απ' όσα έχουμε βρεί έως τώρα πρέπει να υπάρχει και να πληρείται μία βασική προυπόθεση: η διάκριση των εξουσιών. Σκεφτείτε λοιπόν, υπάρχει διάκριση εξουσιών στο πολίτευμα μας? Λειτουργεί στην ουσία ή μόνο κατ' επίφαση? Ας πάρουμε για παράδειγμα μία περίπτωση πρότασης μομφής εναντίον ενός υπουργού μέλους της ΒτΕ. Ο υπουργός, ανήκων στην εκτελεστική εξουσία, παρουσιάζεται ενώπιον του "κυρίαρχου" Ελλην. λαού στην Εθν. Αντιπροσωπεία και σε πανελλαδική μετάδοση εκφωνεί ένα από τους συνηθισμένους δεκάρικους προσπαθώντας να "πείσει" με την "δύναμη των επιχειρημάτων" του. Καλά μέχρι εδώ. Η ώρα της εκδήλωσης της απόλυτης σχιζοφρένειας λοιπόν πλησιάζει. Και ιδού στο τέλος της συζήτησης, την ώρα της ψηφοφορίας εκδηλώνεται η βαρύτατη αυτή ασθένεια και ο υπουργός του παραδείγματος μας "μεταμορφώνεται" σε εκπρόσωπο των ψηφοφόρων του και κάνει ότι αυτοί τον εντέλεσαν να εκτελέσει: να ψηφίσει, ως κοινοβουλευτικός υπέρ του ψυχασθενούς - σχιζοφρενικού - άλλου του εγώ, ευατού του που βεβαίως δεν έχει καμμία σχεση με την νομοθετική εξουσία αλλά με την εκτελεστική που εκείνη την ώρα ελέγχεται από την πρώτη. Αυτό αγαπητοί συμπολίτες επιτρέπεται από το κουρέλι που κάποιοι ονομάζουν Σύνταγμα. Αναρωτηθείτε λοιπόν, σε ποιόν λαό αρμόζει τέτοιο Σύνταγμα? Για να μην επεκταθώ περαιτέρω, ο συγγραφέας έχει απόλυτο δίκιο στην κατακλείδα του, χρειαζόμαστε Ε Π Ε Ι Γ Ο Ν Τ Ω Σ νέο Σύνταγμα. Εκεί βρίσκεται η πηγή των κακών και μην ακούτε αυτούς που έχουν συμφέρον - γιατί ανήκουν στις δύο από τις τρείς εξουσίες - πυλώνες του πολιτεύματος - να μην αλλάξει δραστικά τίποτα. Αφήστε τους να μιλάνε με δήθεν "επιστημονικά" επιχειρήματα. Μα εδώ υπάρχουν αντικειμενικά πραγματικά γεγονότα που επιβεβαιώνουν στρέβλωση σε τέτοιο βαθμό που η διόρθωση θα πρέπει να είναι θεμελιώδης. "ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ"
- ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΕ ΚΑΖΑΚΗ ΟΛΟΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΩΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΠΟΥ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ....ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ....????? ΕΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΖΑΚΗ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ.....
- Να οργανωθούμε με σκοπό την ανάδειξη αυτου του εγκλήματος σε βάρος των απογωνων μας.apo8876@gmail.com
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.