Τα σενάρια που ακολουθούν την πτώση του Σαμαρά

Αρθρο 41 του Συντάγματος: «O Πρόεδρoς της Δημoκρατίας διαλύει την Boυλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας.»

 Τυχόν πτώση του Σαμαρά στην παρούσα Βουλή α. από καταψήφιση νομοσχεδίου ή β. με δήλωση του Β.Βενιζέλου ότι παύει να στηρίζει την συγκυβέρνηση ή γ. με αποχώρηση βουλευτών από την κυβερνητική πλειοψηφία, θα σημαίνει ότι η κυβέρνησή του έχει χάσει την Δεδηλωμένη, δηλαδή την ρητή στήριξη της πλειοψηφίας των βουλευτών. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν ισχύει η πρόβλεψη του άρθρου 41, ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει την Βουλή «με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης». Εάν ο Σαμαράς δεν ελέγχει τουλάχιστον 151 βουλευτές, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΟΛΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Ο Α. Σαμαράς απειλεί διαρκώς με εκλογές σε περίπτωση καταψήφισης όποιου νομοσχεδίου προκαλεί αντιδράσεις, βλέποντας ότι όλο και πιό δύσκολα ψηφίζονται τα διάφορα εκτρωματικά μέτρα που υπαγορεύει η τρόικα στην κυβέρνησή του.

Αυτές οι απειλές, όμως, είναι κενές περιεχομένου, γιά τον απλούστατο λόγο ότι Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ. Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής προκήρυσσαν πρόωρες εκλογές, ήσαν πρωθυπουργοί κοινοβουλευτικά αυτοδύναμης κυβέρνησης και είχαν ως εκ τούτου από το Σύνταγμα το δικαίωμα να προκαλέσουν πρόωρες εκλογές γιά «μείζον εθνικό ζήτημα».

 Προσοχή:
ακόμα και ο Μητσοτάκης, το 1993, όταν αποσκίρτησαν ο Σαμαράς και οι φίλοι του από την ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, πρόλαβε και ζήτησε εκλογές από τον τότε πρόεδρο Καραμανλή πριν ανατραπεί στην Βουλή με καταψήφιση νόμου ή με ψήφο δυσπιστίας. Δηλαδή ζήτησε εκλογές όταν είχε ακόμα την Δεδηλωμένη.

Άρα: άν ο Σαμαράς ανατραπεί στην Βουλή, απλά παραιτείται. Ο πρόεδρος στην συνέχεια διερευνά την δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, δίδοντας διερευνητικές εντολές στους πολιτικούς αρχηγούς κατά σειρά μεγέθους κοινοβουλευτικής ομάδας (Α. Τσίπρα, Β. Βενιζέλο κλπ.). Στο τέλος συγκαλεί όλους σε κοινή σύσκεψη, τους θέτει το ερώτημα εάν υπάρχει περίπτωση να στηρίξουν μία οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας ορισμένων κομμάτων ή εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση ή μεταβατική κλπ. Εάν οι πάντες αρνηθούν, τότε και μόνον τότε διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές.

Σε αυτήν την φάση των διαπραγματεύσεων, όμως, και πριν διαλυθεί η Βουλή, πολλά μπορούν να συμβούν. Αίφνης, η πλειοψηφία των βουλευτών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να αυτοκτονήσουν πολιτικά. Οπότε να θυσιάσουν τον Σαμαρά και να επιχειρήσουν να συγκροτήσουν άλλη κυβέρνηση με υποτίθεται αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Αντιλαμβάνεται κανείς τι έχει να γίνει σε μιά τέτοια περίπτωση....

Οπωσδήποτε, καμμία ανάλυση δεν μπορεί σήμερα να είναι γραμμική.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"