ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑΣ (GIOCONDA'S SMILE) Manos Xadjidakis
1965
δέκα τραγούδια στο ίδιο κλίμα για ορχήστρα:
(ten orchestral pieces in similar mood)
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 1η
1.Όταν έρχονται τα σύννεφα (when the clouds come) 0:00
2.Kοντέσα Εστερχάζυ (Countess Esterhazy) 2:28
3.Η παρθένα της γειτονιάς μου (Τhe virgin in my neighborhood) 5:20
4.Βροχή ( Rain) 8:15
5.Προσωπογραφία της μητέρας μου (Portrait of my mother) 10:33
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 2η
6.Το κονσέρτο (The concerto) 13:25
7.Ο κ. Νολλ ( Mr. Κnoll) 16:58
8.Οι δολοφόνοι ( The assassins)20:15
9. Βραδινή επιστροφή (Returning in the evening) 22:12
10.Χορός με τη σκιά μου (Dance with my own shadow) 24:47
Η ηχογράφηση έγινε τον Απρίλο του 1965 στη Ν.Υ.Την ορχήστρα διευθύνει ο συνθέτης
"Σε μια παρέλαση στη Νέα Υόρκη με μουσικές και χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο,βρισκόμουν μια Κυριακή απόγευμα το Φθινόπωρο του 1963,όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της,χωρίς κανείς να την προσέχει,μόνη έρημη μες στο άγνωστο πλήθοςπου την σκουντούσε,την προσπερνούσε ανυποψίαστο,εχθρικό,αφήνοντάς την να πνιγεί μες τη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου,μέσα στη θάλασσα που
ακολουθούσε,μέσα στ' αγέρι που άρχισε να φυσά.
Έμεινα στυλωμένος,ο μόνος που την πρόσεξε,κι έκαμα να την πάρω από πίσω, νατην ακολουθήσω και πλησιάζοντας την να της μιλήσω,χωρίς να ξέρω τι να της πω,μα ίσαμε ν΄αποφασίσω την έχασα από τα μάτια μου.
Έτρεξα λίγο μπρος,ανασηκώθηκα στα πόδια για να την ξεχωρίσω,μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί.Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά.Χωρίς να καταλάβω είχα σταθεί έξω από τι βιβλιοπωλείο του Ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του απέναντί μου ακριβώς βρισκότανε ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι,με τη Τζοκόντα στο εξώφυλλό του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική,αυτόματα μεγενθυμένη όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο.
Δεν ξέρω γιατί όλα αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου,μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν λίγες μέρες και που εξακολουθούσε από τότε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου.
Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ΄ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι μια γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της,κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί...."
Μάνος Χατζιδάκις
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.