Σχετικό: Θα ζητήσει κάποιος συγγνώμη από την κυρία Ραχήλ Μακρή;
Ο οικονομικός αναλυτής του capital.gr και υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στη Β’ Αθηνών, Γιώργος Καισάριος δεν είχε περιοριστεί στην αρθρογραφία του να μιλά μόνο για το ότι η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να τυπώσει χρήμα.
Την 1η Αυγούστου 2014 είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Πολύ καλά κάνει η Αργεντινή και δεν πληρώνει», ερχόμενος σε αντίθεση με την επίσημη ρητορική της Ν.Δ.
Διαβάστε (κι εδώ) το σχετικό άρθρο:
«Πολύς ντόρος και φασαρία γίνεται με το ότι η Αργεντινή δεν θα πληρώσει 1,5 δισ. δολάρια σε ομολογιούχους, που δεν δέχτηκαν να συμπεριληφθούν στις συμφωνίες προηγούμενων ετών, όταν έκανε στάση πληρωμών η εν λόγω χώρα.
Κατ΄ αρχάς γιατί όλοι λένε ότι η Αργεντινή χρεοκόπησε;; Η χώρα είναι χρεοκοπημένη εδώ και πολλά χρόνια, δεν χρεοκόπησε ξαφνικά.
Δεύτερον, το εν λόγω θέμα δεν έχει να κάνει με την ικανότητα της Αργεντινής να πληρώσει, αλλά με την θέληση της να μην πληρώσει. Αντιθέτως, η ελληνική χρεοκοπία ήταν καθαρά θέμα αδυναμίας πληρωμής και όχι θέμα θέλησης πληρωμής.
Και αν δεν πληρώσει η Αργεντινή τι θα γίνει;; Απολύτως τίποτα όπως και δεν έγινε τίποτα με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το οποίο ήταν πολλαπλάσιο της Αργεντινής.
Η μήπως θα αλλάξει κάτι για τους κατοίκους της εν λόγω χώρας;; Απολύτως τίποτα δεν θα αλλάξει είτε πληρώσει η Αργεντινή είτε όχι. Η χώρα είναι ένα μπάχαλο εδώ και πολλά χρόνια...
(σαν την Ελλάδα) και δεν θα αλλάξει η εικόνα της ή, η πιστοληπτική της ικανότητα αν πληρώσει ή όχι.
Και άσχετα τα περί χρεοκοπίας της χώρας κτλ, μην ξεχνάμε ότι πολύ πρόσφατα η Αργεντινή πήρε δάνειο 1 δισ. δολάρια από την Goldman Sachs (με 6,5% τόκο), με απώτερο σκοπό μια γραμμή πίστωσης της τάξεως των 5 δισ. δολαρίων στο μέλλον, με σκοπό να μεγαλώσει η Αργεντινή τα συναλλαγματικά της αποθέματα.
Όπως έχω τονίσει σε παλιότερο άρθρο, τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας έχουν μειωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια (27 δισ. δολάρια τον Μάρτιο φέτος) και η χώρα χρειάζεται να αμυνθεί έναντι πιθανότητας αυτά να μειωθούν περαιτέρω.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η Αργεντινή καλά κάνει και δεν πληρώνει (ακόμα και αν μπορεί). Σύμφωνα με τους Financial Times, αν πληρώσει αυτούς του ομολογιούχους η Αργεντινή, τότε θα παραβιάσει το λεγόμενο RUFO (Rights Upon Future Offers) clause.
Εν ολίγοις, δεν επιτρέπεται στην Αργεντινή (σύμφωνα τους όρους της τελευταίας αναδιάρθρωσης) να πληρώσει οποιονδήποτε πιστωτή παραπάνω από αυτά που πήραν οι ομολογιούχοι της συμφωνίας του 2005 (70% κούρεμα δηλαδή). Σε περίπτωση δηλαδή που η Αργεντινή πληρώσει αυτά τα 1,5 δισ. δολάρια, υπάρχει περίπτωση να ζητήσουν ανάλογη μεταχείριση και οι 'κουρεμένοι' (70% τονίζω) λοιποί πιστωτές.
Ο όρος αυτός λήγει στο τέλος του χρόνου και μου κάνει πραγματικά εντύπωση γιατί οι πιστωτές επιμένουν στην πληρωμή τώρα, και δεν περιμένουν να λήξει ο όρος και να πληρωθούν στο τέλος του χρόνου. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι η Αργεντινή θα πλήρωνε ευχαρίστως (όπως έχουμε κάνει και εμείς) αυτό το ποσό για να μην έχει νομικά προβλήματα.
Και ο μοναδικός λόγος που αμερικανικό δικαστήριο αποφάσισε υπέρ αυτής της κατηγορία των πιστωτών, είναι διότι αυτή η σειρά ομολόγων είναι σε αμερικανικό δίκαιο. Όποτε αναγκαστικά το δικαστήριο έχει βγάλει απόφαση υπέρ των hedge funds. Σε διαφορετική περίπτωση η υπόθεση αυτή δεν θα είχε φτάσει ποτέ σε αμερικανικό δικαστήριο.
Ή νομίζει κανείς ότι ακόμα και αν πλήρωνε η Αργεντινή, ξαφνικά όλες οι τράπεζες και οι ομολογιούχοι του κόσμου θα έκαναν ουρά για να δανείσουν τη χώρα; Η ικανότητα δανεισμού δεν εξαρτάται από το αν έχεις κάνει στάση πληρωμών στο παρελθόν (βλέπε Ελλάδα), αλλά από την ικανότητα να πληρώσεις στο μέλλον.
Είναι η μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής ο λόγος που αδυνατεί η χώρα να βρει δανεικά με ένα καλό επιτόκιο και όχι ότι στο παρελθόν έχει κηρύξει στάση πληρωμής; Επίσης σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν είναι ό,τι πιο φιλικό υπάρχει προς ξένους δανειστές και προς την αγορά στο σύνολο. Η αντιμετώπιση της αγοράς από την πρόεδρο της χώρας, δεν διαφέρει και πολύ από ορισμένους δικούς μας πολιτικούς, αν πότε έρθουν στην εξουσία.
Εν ολίγοις αγαπητέ αναγνώστη, η Αργεντινή καλά κάνει και δεν πληρώνει τα 1,5 δισ. δολάρια στους ομολογιούχους αυτούς. Επίσης, η πιστωτική πράξη αυτή είναι μη γεγονός, τόσο για τις αγορές όσο και για την Αργεντινή την ίδια».
Την Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2014 ο κ. Καισάριος αρθρογραφούσε με τίτλο «Ας μην ελπίζουν ορισμένοι στην πλήρη κατάρρευση» με το οποίο στην ουσία ανάφερε πως έχουμε ήδη πτωχεύσει και πως χρέη που δεν μπορεί να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν.
Διαβάστε (κι εδώ) το άρθρο:
«Εδώ και πολύ καιρό συναντώ ανθρώπους που μου λένε “καλύτερα να πτωχεύσουμε και να καταρρεύσουμε με σκοπό να ξεκινήσουμε από την αρχή”. Το ερώτημα που εγώ έχω είναι, κατανοούν όλοι αυτοί που το λένε αυτό τι σημαίνει κατάρρευση;
Κατ΄ αρχάς αν σκοπός της λεγόμενης “κατάρρευσης” είναι απλά να μην πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε, τότε δεν έχει νόημα. Ο λόγος είναι απλός; Έτσι και αλλιώς δεν θα πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε διότι δεν μπορούμε. Τα έχουμε ξαναπεί ας μην το παλεύουμε άλλο. Χρέη που δεν μπορεί να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν.
Με εξαίρεση λοιπόν να γίνει κάτι και να μπορούμε να πληρώσουμε, δεν θα πληρώσουμε. Μακάρι να μπορούσαμε να πληρώσουμε -διότι θα σημαίνει ότι πάμε καλά- αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται αυτή η πιθανότητα.
Το δεύτερο θέμα είναι, αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που τα λένε όλα αυτά τι σημαίνει η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας και της χώρας;; Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα; Ξεχάστε το ότι το ATM δεν θα βγάζει λεφτά, αυτό είναι το λιγότερο.
Το ότι θα καταρρεύσει το σύστημα πληρωμών της χώρας μπορεί κανείς να το φανταστεί; Μπορεί κανείς να φανταστεί μια χώρα χωρίς κεντρικό σύστημα πληρωμών;
Εμ το άλλο, ορισμένοι νομίζουν ότι αν ξαφνικά πάμε μέσα σε μια νύχτα στη δραχμή θα μας λυθούν τα προβλήματα. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό;; Σημαίνει ότι μέσα σε μια νύχτα θα δούμε μια υποτίμηση της τάξεως του 50 - 70 %. Σημαίνει ότι δεν θα έχουμε λεφτά να αγοράσουμε βασικά αγαθά που δεν παράγουμε.
Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να τυπώσει χρήμα μέσω του ELA;
Η απλή απάντηση είναι όχι. Κάπου εδώ όμως τα πράγματα περιπλέκονται καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος όντως έχει την δυνατότητα όχι να τυπώσει χρήμα αλλά να παρέχει πίστη (υπό την μορφή ηλεκτρονικού χρήματος) στις εμπορικές τράπεζες. Επειδή η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα κάθε προεκλογικής εκστρατείας, ας δώσουμε λίγη προσοχή στο τι ισχύει με το ELA και στην δυνατότητα των εθνικών κεντρικών τραπεζών που απαρτίζουν στο σύστημα της ΕΚΤ να δημιουργούν πίστη.
Σε όλο τον κόσμο, όταν μια τράπεζα έχει έλλειψη ρευστού χρήματος, το δανείζεται από την κεντρική τράπεζα δινοντάς της ως ενέχυρο-εχέγγυο κάποια περιουσιακά της στοιχεία. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία πρέπει να έχουν κάποια αξία για να τα δεχθεί η κεντρική τράπεζα. Άλλο είναι να της προσφερθούν ομόλογα του γερμανικού δημοσίου κι άλλο ένα κόκκινο δάνειο μιας εταιρείας που πτώχευσε και το οποίο δεν εξυπηρετείται. Όταν μια τράπεζα δεν διαθέτει καλής ποιότητας ενέχυρα-εχέγγυα έχει ουσιαστικά πτωχεύσει.
Σε σοβαρές πολιτείες, όπως οι ΗΠΑ, σε αυτή την περίπτωση τράπεζας που ξέμεινε από «καλά χαρτιά», το κράτος παρεμβαίνει, επιστρέφει τις καταθέσεις στους καταθέτες, στέλνει στα σπίτια τους χωρίς μια δεκάρα τους διευθυντές της τράπεζας και του μετόχους-δανειστές της, και είτε την κλείνει είτε την συγχωνεύει με άλλη τράπεζα είτε την εξυγειαίνει πουλώντας την αργότερα σε νέους ιδιοκτήτες.
Η Ευρωζώνη δυστυχώς δεν συγκαταλέγεται στις σοβαρές πολιτείες. Όταν μια τράπεζα ξεμείνει από «καλά χαρτιά» τότε η ΕΚΤ αρνείται να την δανείσει και την παραπέμπει στην εθνική κεντρική τράπεζα που δεν είναι τίποτα άλλο από το τοπικό κατάστημα της ΕΚΤ στην χώρα – την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) στην προκείμενη περίπτωση. Τεχνικά αυτό ονομάζεται παραπομπή στο πρόγραμμα ELA (Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας) της εθνικής κεντρικής τράπεζας. Είναι σαν η ΕΚΤ να νίπτει τας χείρας της αφήνοντας την ΤτΕ να αποδεχθεί ό,τι παλιόχαρτο της προσφέρει η εμπορική τράπεζα με αντάλλαγμα την ρευστότητα που απαιτεί η τράπεζα για να λειτουργήσει.
Με άλλα λόγια, αντί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στην ρίζα του, όπως γίνεται στις ΗΠΑ, στην Βρετανία κλπ, στην Ευρωζώνη σπρώχνουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί του ELA και κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.
Είναι προφανές ότι η ΤτΕ δεν έχει την δυνατότητα να τυπώνει χρήμα άλλα έχει δυνατότητα να αυξάνει την ρευστότητα των τραπεζών στις δύσκολες στιγμές που η ΕΚΤ τις θεωρεί πτωχευμένες. Κάπως έτσι χρόνια τώρα διατηρούνται σε μια κατάσταση νεκροζώντανη πολλές από τις τράπεζες της Ευρωζώνης – συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών.
Ο μηχανισμός του ELA πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Ιρλανδία τότε που κατέρρευσαν οι τράπεζες της χώρας και η ΕΚΤ τις παρέπεμψε στον ELA. Περί τα 70 δις ευρώ δανείστηκαν από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας οι ιρλανδικές τράπεζες στην περίοδο που επιτελείτο η εγκληματική μεταφορά ιδιωτικών ζημιών στους ώμους των αθώων ιρλανδών πολιτών. Λίγο αργότερα, εδώ στην Ελλάδα, η πτώχευση τραπεζών και δημοσίου εξανάγκασαν την ΕΚΤ να κάνει τα στραβά μάτια σε δανεισμό περί τα 100 δις των τραπεζών από το ELA της ΤτΕ.
Τον Οκτώβριο του 2013 τα διάφορα Μνημονιακά δάνεια είχαν καταφέρει να περάσουν όλες τις τραπεζικές ζημίες στους ώμους των πολιτών. Έτσι η ΕΚΤ έκρινε ότι οι τράπεζες είναι πλέον «υγιείς» και τα χαρτιά τους είναι καλά. Οπότε σταμάτησε να τις παραπέμπει στον ELA τα δάνεια του οποίου σιγά-σιγά αντικαταστήθηκαν από δάνεια της ΕΚΤ. Έτσι ο ELA έπαψε να χρησιμοποιείται και η ΕΚΤ ένιωσε «άνετα» να βάλει κανόνες και όρια – βλ. εδώ για την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΚΤ.
Σε δύσκολες μεταβατικές περιόδους, το πρόγραμμα ELA δίνει κάποιες ανάσες στις χώρες της Ευρωζώνης. Για αυτό θα χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρωπαίους εταίρους μας ώστε να εξασφαλίσει στην Ευρώπη ικανό χρόνο για την εξεύρεση εφαρμόσιμης, μόνιμης λύσης στο «ελληνικό πρόβλημα».
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Την 1η Αυγούστου 2014 είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Πολύ καλά κάνει η Αργεντινή και δεν πληρώνει», ερχόμενος σε αντίθεση με την επίσημη ρητορική της Ν.Δ.
Διαβάστε (κι εδώ) το σχετικό άρθρο:
«Πολύς ντόρος και φασαρία γίνεται με το ότι η Αργεντινή δεν θα πληρώσει 1,5 δισ. δολάρια σε ομολογιούχους, που δεν δέχτηκαν να συμπεριληφθούν στις συμφωνίες προηγούμενων ετών, όταν έκανε στάση πληρωμών η εν λόγω χώρα.
Κατ΄ αρχάς γιατί όλοι λένε ότι η Αργεντινή χρεοκόπησε;; Η χώρα είναι χρεοκοπημένη εδώ και πολλά χρόνια, δεν χρεοκόπησε ξαφνικά.
Δεύτερον, το εν λόγω θέμα δεν έχει να κάνει με την ικανότητα της Αργεντινής να πληρώσει, αλλά με την θέληση της να μην πληρώσει. Αντιθέτως, η ελληνική χρεοκοπία ήταν καθαρά θέμα αδυναμίας πληρωμής και όχι θέμα θέλησης πληρωμής.
Και αν δεν πληρώσει η Αργεντινή τι θα γίνει;; Απολύτως τίποτα όπως και δεν έγινε τίποτα με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το οποίο ήταν πολλαπλάσιο της Αργεντινής.
Η μήπως θα αλλάξει κάτι για τους κατοίκους της εν λόγω χώρας;; Απολύτως τίποτα δεν θα αλλάξει είτε πληρώσει η Αργεντινή είτε όχι. Η χώρα είναι ένα μπάχαλο εδώ και πολλά χρόνια...
(σαν την Ελλάδα) και δεν θα αλλάξει η εικόνα της ή, η πιστοληπτική της ικανότητα αν πληρώσει ή όχι.
Και άσχετα τα περί χρεοκοπίας της χώρας κτλ, μην ξεχνάμε ότι πολύ πρόσφατα η Αργεντινή πήρε δάνειο 1 δισ. δολάρια από την Goldman Sachs (με 6,5% τόκο), με απώτερο σκοπό μια γραμμή πίστωσης της τάξεως των 5 δισ. δολαρίων στο μέλλον, με σκοπό να μεγαλώσει η Αργεντινή τα συναλλαγματικά της αποθέματα.
Όπως έχω τονίσει σε παλιότερο άρθρο, τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας έχουν μειωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια (27 δισ. δολάρια τον Μάρτιο φέτος) και η χώρα χρειάζεται να αμυνθεί έναντι πιθανότητας αυτά να μειωθούν περαιτέρω.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η Αργεντινή καλά κάνει και δεν πληρώνει (ακόμα και αν μπορεί). Σύμφωνα με τους Financial Times, αν πληρώσει αυτούς του ομολογιούχους η Αργεντινή, τότε θα παραβιάσει το λεγόμενο RUFO (Rights Upon Future Offers) clause.
Εν ολίγοις, δεν επιτρέπεται στην Αργεντινή (σύμφωνα τους όρους της τελευταίας αναδιάρθρωσης) να πληρώσει οποιονδήποτε πιστωτή παραπάνω από αυτά που πήραν οι ομολογιούχοι της συμφωνίας του 2005 (70% κούρεμα δηλαδή). Σε περίπτωση δηλαδή που η Αργεντινή πληρώσει αυτά τα 1,5 δισ. δολάρια, υπάρχει περίπτωση να ζητήσουν ανάλογη μεταχείριση και οι 'κουρεμένοι' (70% τονίζω) λοιποί πιστωτές.
Ο όρος αυτός λήγει στο τέλος του χρόνου και μου κάνει πραγματικά εντύπωση γιατί οι πιστωτές επιμένουν στην πληρωμή τώρα, και δεν περιμένουν να λήξει ο όρος και να πληρωθούν στο τέλος του χρόνου. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι η Αργεντινή θα πλήρωνε ευχαρίστως (όπως έχουμε κάνει και εμείς) αυτό το ποσό για να μην έχει νομικά προβλήματα.
Και ο μοναδικός λόγος που αμερικανικό δικαστήριο αποφάσισε υπέρ αυτής της κατηγορία των πιστωτών, είναι διότι αυτή η σειρά ομολόγων είναι σε αμερικανικό δίκαιο. Όποτε αναγκαστικά το δικαστήριο έχει βγάλει απόφαση υπέρ των hedge funds. Σε διαφορετική περίπτωση η υπόθεση αυτή δεν θα είχε φτάσει ποτέ σε αμερικανικό δικαστήριο.
Ή νομίζει κανείς ότι ακόμα και αν πλήρωνε η Αργεντινή, ξαφνικά όλες οι τράπεζες και οι ομολογιούχοι του κόσμου θα έκαναν ουρά για να δανείσουν τη χώρα; Η ικανότητα δανεισμού δεν εξαρτάται από το αν έχεις κάνει στάση πληρωμών στο παρελθόν (βλέπε Ελλάδα), αλλά από την ικανότητα να πληρώσεις στο μέλλον.
Είναι η μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής ο λόγος που αδυνατεί η χώρα να βρει δανεικά με ένα καλό επιτόκιο και όχι ότι στο παρελθόν έχει κηρύξει στάση πληρωμής; Επίσης σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν είναι ό,τι πιο φιλικό υπάρχει προς ξένους δανειστές και προς την αγορά στο σύνολο. Η αντιμετώπιση της αγοράς από την πρόεδρο της χώρας, δεν διαφέρει και πολύ από ορισμένους δικούς μας πολιτικούς, αν πότε έρθουν στην εξουσία.
Εν ολίγοις αγαπητέ αναγνώστη, η Αργεντινή καλά κάνει και δεν πληρώνει τα 1,5 δισ. δολάρια στους ομολογιούχους αυτούς. Επίσης, η πιστωτική πράξη αυτή είναι μη γεγονός, τόσο για τις αγορές όσο και για την Αργεντινή την ίδια».
Την Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2014 ο κ. Καισάριος αρθρογραφούσε με τίτλο «Ας μην ελπίζουν ορισμένοι στην πλήρη κατάρρευση» με το οποίο στην ουσία ανάφερε πως έχουμε ήδη πτωχεύσει και πως χρέη που δεν μπορεί να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν.
Διαβάστε (κι εδώ) το άρθρο:
«Εδώ και πολύ καιρό συναντώ ανθρώπους που μου λένε “καλύτερα να πτωχεύσουμε και να καταρρεύσουμε με σκοπό να ξεκινήσουμε από την αρχή”. Το ερώτημα που εγώ έχω είναι, κατανοούν όλοι αυτοί που το λένε αυτό τι σημαίνει κατάρρευση;
Κατ΄ αρχάς αν σκοπός της λεγόμενης “κατάρρευσης” είναι απλά να μην πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε, τότε δεν έχει νόημα. Ο λόγος είναι απλός; Έτσι και αλλιώς δεν θα πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε διότι δεν μπορούμε. Τα έχουμε ξαναπεί ας μην το παλεύουμε άλλο. Χρέη που δεν μπορεί να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν.
Με εξαίρεση λοιπόν να γίνει κάτι και να μπορούμε να πληρώσουμε, δεν θα πληρώσουμε. Μακάρι να μπορούσαμε να πληρώσουμε -διότι θα σημαίνει ότι πάμε καλά- αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται αυτή η πιθανότητα.
Το δεύτερο θέμα είναι, αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που τα λένε όλα αυτά τι σημαίνει η πλήρης κατάρρευση της οικονομίας και της χώρας;; Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα; Ξεχάστε το ότι το ATM δεν θα βγάζει λεφτά, αυτό είναι το λιγότερο.
Το ότι θα καταρρεύσει το σύστημα πληρωμών της χώρας μπορεί κανείς να το φανταστεί; Μπορεί κανείς να φανταστεί μια χώρα χωρίς κεντρικό σύστημα πληρωμών;
Εμ το άλλο, ορισμένοι νομίζουν ότι αν ξαφνικά πάμε μέσα σε μια νύχτα στη δραχμή θα μας λυθούν τα προβλήματα. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό;; Σημαίνει ότι μέσα σε μια νύχτα θα δούμε μια υποτίμηση της τάξεως του 50 - 70 %. Σημαίνει ότι δεν θα έχουμε λεφτά να αγοράσουμε βασικά αγαθά που δεν παράγουμε.
koutipandoras.gr
Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να τυπώσει χρήμα μέσω του ELA;
Η απλή απάντηση είναι όχι. Κάπου εδώ όμως τα πράγματα περιπλέκονται καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος όντως έχει την δυνατότητα όχι να τυπώσει χρήμα αλλά να παρέχει πίστη (υπό την μορφή ηλεκτρονικού χρήματος) στις εμπορικές τράπεζες. Επειδή η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα κάθε προεκλογικής εκστρατείας, ας δώσουμε λίγη προσοχή στο τι ισχύει με το ELA και στην δυνατότητα των εθνικών κεντρικών τραπεζών που απαρτίζουν στο σύστημα της ΕΚΤ να δημιουργούν πίστη.
Σε όλο τον κόσμο, όταν μια τράπεζα έχει έλλειψη ρευστού χρήματος, το δανείζεται από την κεντρική τράπεζα δινοντάς της ως ενέχυρο-εχέγγυο κάποια περιουσιακά της στοιχεία. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία πρέπει να έχουν κάποια αξία για να τα δεχθεί η κεντρική τράπεζα. Άλλο είναι να της προσφερθούν ομόλογα του γερμανικού δημοσίου κι άλλο ένα κόκκινο δάνειο μιας εταιρείας που πτώχευσε και το οποίο δεν εξυπηρετείται. Όταν μια τράπεζα δεν διαθέτει καλής ποιότητας ενέχυρα-εχέγγυα έχει ουσιαστικά πτωχεύσει.
Σε σοβαρές πολιτείες, όπως οι ΗΠΑ, σε αυτή την περίπτωση τράπεζας που ξέμεινε από «καλά χαρτιά», το κράτος παρεμβαίνει, επιστρέφει τις καταθέσεις στους καταθέτες, στέλνει στα σπίτια τους χωρίς μια δεκάρα τους διευθυντές της τράπεζας και του μετόχους-δανειστές της, και είτε την κλείνει είτε την συγχωνεύει με άλλη τράπεζα είτε την εξυγειαίνει πουλώντας την αργότερα σε νέους ιδιοκτήτες.
Η Ευρωζώνη δυστυχώς δεν συγκαταλέγεται στις σοβαρές πολιτείες. Όταν μια τράπεζα ξεμείνει από «καλά χαρτιά» τότε η ΕΚΤ αρνείται να την δανείσει και την παραπέμπει στην εθνική κεντρική τράπεζα που δεν είναι τίποτα άλλο από το τοπικό κατάστημα της ΕΚΤ στην χώρα – την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) στην προκείμενη περίπτωση. Τεχνικά αυτό ονομάζεται παραπομπή στο πρόγραμμα ELA (Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας) της εθνικής κεντρικής τράπεζας. Είναι σαν η ΕΚΤ να νίπτει τας χείρας της αφήνοντας την ΤτΕ να αποδεχθεί ό,τι παλιόχαρτο της προσφέρει η εμπορική τράπεζα με αντάλλαγμα την ρευστότητα που απαιτεί η τράπεζα για να λειτουργήσει.
Με άλλα λόγια, αντί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στην ρίζα του, όπως γίνεται στις ΗΠΑ, στην Βρετανία κλπ, στην Ευρωζώνη σπρώχνουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί του ELA και κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.
Πως παράσχει ρευστότητα στην εμπορική τράπεζα η ΤτΕ;
Κάθε εμπορική τράπεζα διαθέτει έναν αποθεματικό λογαριασμό στην ΤτΕ. Αν η ΤτΕ δεχθεί τα χαρτιά που της δίνει η τράπεζα ως ενέχυρο-εχέγγυο π.χ. για το ποσό των 100 εκ ευρώ, τότε ξάφνου στον αποθεματικό λογαριασμό της εν λόγω τράπεζας εμφανίζονται, ως δια μαγείας, 100 εκ ευρώ. Η εμπορική τράπεζα τότε μπορεί άμεσα, μέσω ηλεκτρονικής μεταφοράς, να μεταφέρει αυτά τα χρήματα σε λογαριασμούς τρίτων: πελατών της, δανειστών της ιδίας, του κράτους (στην περίπτωση που η τράπεζα αγοράζει έντοκα γραμμάτια του κράτους, δηλαδή που δανείζει η ίδια το κράτος).Είναι προφανές ότι η ΤτΕ δεν έχει την δυνατότητα να τυπώνει χρήμα άλλα έχει δυνατότητα να αυξάνει την ρευστότητα των τραπεζών στις δύσκολες στιγμές που η ΕΚΤ τις θεωρεί πτωχευμένες. Κάπως έτσι χρόνια τώρα διατηρούνται σε μια κατάσταση νεκροζώντανη πολλές από τις τράπεζες της Ευρωζώνης – συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών.
Γιατί δεν μπορεί η ΤτΕ να δημιουργήσει χρήμα με το οποίο να λυθεί το πρόβλημα του ελληνικού χρέους;
Το πρόβλημα με το κράτος μας είναι ότι είναι πτωχευμένο. Ποτέ μια πτώχευση δεν μπορεί να ξεπεραστεί με δανεικά. Το σύστημα ELA απλά επιτρέπει στις πτωχευμένες τράπεζες που δεν μπορεί να διασώσει ένα πτωχευμένο δημόσιο να δανειστούν από την ΤτΕ με ενέχυρα που δεν αξίζουν πολλά. Πράγματι, το δημόσιο μπορεί να κάνει και εκείνο χρήση του ELA, εκδίδοντας έντοκα ομόλογα τα οποία πουλάει στις τράπεζες οι οποίες τα δίνουν στην ΤτΕ (στο πλαίσιο του ELA) με αποτέλεσμα το κράτος να δανείζεται έμμεσα, μέσω του ELA, για να πληρώσει κάποιους λογαριασμούς του. Όμως πρόκειται για δανεισμό, για πίστη. Όχι για τύπωμα χρήματος το οποίο αποσβαίνει χρέη. Νέα χρέη προστίθενται στα παλαιότερα. Απλά το κράτος κερδίζει λίγο χρόνο με αντίτιμο την ακόμα βαθύτερη πτώχευσή του. Να γιατί το ELA δεν δίνει στο κράτος την δυνατότητα να τυπώνει χρήμα σαν να ήταν νομισματικά ανεξάρτητο.Τα όρια του ELA
Μπορεί η ΤτΕ να παρέχει όση πίστη θέλει στις τράπεζες της χώρας; Αν είναι έτσι, γιατί να μην συνεχίζουν να δανείζονται κράτος και τράπεζες στο διηνεκές κι ας φτάσει τα πολλά τρις η πίστη που παράγει ο ELA; Ο λόγος είναι ότι η ΕΚΤ επιβλέπει τον ELA κάθε χώρας και δύναται, με δύο-τρίτα πλειοψηφία του Διοικητικού της Συμβουλίου, να κόψει τον ELA μιας εθνικής κεντρικής τράπεζας.Ο μηχανισμός του ELA πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Ιρλανδία τότε που κατέρρευσαν οι τράπεζες της χώρας και η ΕΚΤ τις παρέπεμψε στον ELA. Περί τα 70 δις ευρώ δανείστηκαν από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας οι ιρλανδικές τράπεζες στην περίοδο που επιτελείτο η εγκληματική μεταφορά ιδιωτικών ζημιών στους ώμους των αθώων ιρλανδών πολιτών. Λίγο αργότερα, εδώ στην Ελλάδα, η πτώχευση τραπεζών και δημοσίου εξανάγκασαν την ΕΚΤ να κάνει τα στραβά μάτια σε δανεισμό περί τα 100 δις των τραπεζών από το ELA της ΤτΕ.
Τον Οκτώβριο του 2013 τα διάφορα Μνημονιακά δάνεια είχαν καταφέρει να περάσουν όλες τις τραπεζικές ζημίες στους ώμους των πολιτών. Έτσι η ΕΚΤ έκρινε ότι οι τράπεζες είναι πλέον «υγιείς» και τα χαρτιά τους είναι καλά. Οπότε σταμάτησε να τις παραπέμπει στον ELA τα δάνεια του οποίου σιγά-σιγά αντικαταστήθηκαν από δάνεια της ΕΚΤ. Έτσι ο ELA έπαψε να χρησιμοποιείται και η ΕΚΤ ένιωσε «άνετα» να βάλει κανόνες και όρια – βλ. εδώ για την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΚΤ.
- Για δανεισμό μιας τράπεζας άνω των 500 εκ ευρώ, η ΤτΕ είναι αναγκασμένη να πληροφορεί την ΕΚΤ όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
- Στην περίπτωση του ο δανεισμός από το ELA τραπεζών μιας χώρας ξεπεράσει τα 2 δις το ΔΣ της ΕΚΤ πρέπει να ενημερωθεί και επιφυλάσσεται να θέσει ανώτατο όριο στην πίστη που παρέχει η ΤτΕ στις εμπορικές τράπεζες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το ELA δεν είναι λύση για τα δεινά της χώρας. Δεν επιτρέπει στο κράτος να τυπώσει χρήμα αν και παρέχει ρευστότητα υπό την μορφή νέου χρέους στις εμπορικές τράπεζες και, έμμεσα, στο κράτος.Σε δύσκολες μεταβατικές περιόδους, το πρόγραμμα ELA δίνει κάποιες ανάσες στις χώρες της Ευρωζώνης. Για αυτό θα χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρωπαίους εταίρους μας ώστε να εξασφαλίσει στην Ευρώπη ικανό χρόνο για την εξεύρεση εφαρμόσιμης, μόνιμης λύσης στο «ελληνικό πρόβλημα».
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.