Η εφεύρεση του αιώνα εγκατέλειψε την Θράκη; Τι δεν κατάλαβες; Οι_κυνηγοί_της_ψυχρής σύντηξης...στην Ελλάδα - Είναι τυχαία τα μνημόνια;

Σωτήριον έτος 31/12/12 Τελευταία ημέρα 

Η συσκευή “Ψυχρής Σύντηξης” για αστείρευτη ενέργεια, έφυγε από την Ξάνθη και πηγαίνει στον Καναδά – Η Εταιρεία “ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ” κουράστηκε να περιμένει συμπαράσταση από το Κράτος – Εκατό (100) εκατομμύρια Ευρώ πρόσφεραν οι Τούρκοι για να μεταφερθεί η έδρα της Εταιρείας στην Τουρκία – Η ΝΑSA ενδιαφέρεται, η Ελλάδα όχι…

Συσκευή «Ψυχρής Σύντηξης» από Έλληνες (ΒΙΝΤΕΟ)

Δείτε το βίντεο για την συσκευή «Ψυχρής Σύντηξης» που κατασκεύασαν Έλληνες και Ιταλοί στην Ξάνθη και η οποία έχει την δυνατότητα παραγωγής αστείρευτης ενέργειας. Τα δικαιώματα παραγωγής τα έχει η εταιρεία «Δευκαλίων», η οποία λόγω αδιαφορίας του κράτους, τα μάζεψε και έφυγε για τον Καναδά!

Μάλιστα υπήρξαν ειρωνικά και υποτιμητικά δημοσιεύματα γι’ αυτήν την εφεύρεση, να φανταστούμε από τους συνήθεις ξερόλες και τους βολεμένους που εμποδίζουν-χλευάζουν οποιαδήποτε καινοτόμο μέθοδο ή αποκάλυψη επιστημονικής αλήθειας σε όλους τους τομείς στην Ελλάδα.

Τόπος των χαμένων ευκαιριών δεν είναι μόνον η Αλεξανδρούπολη αλλά και η Ξάνθη.Θα θυμούνται ασφαλώς οι αναγνώστες της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΘΡΑΚΗΣ τα ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει για την ίδρυση ...
Εργοστασίου στην ΒΙ.ΠΕ Ξάνθης που θα συναρμολογούσε επιβατικά και αγροτικά αυτοκίνητα. Επρόκειτο για μια πολύ μεγάλη επένδυση σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, που όμως έμεινε στα χαρτιά. Και μην την είδατε και μην την ακούσατε.
Άλλη μια παρόμοια περίπτωση που πριν από ένα χρόνο είχαμε παρουσιάσει, ήταν η επένδυση της Εταιρείας “ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ” για κατασκευή οικιακών συσκευών “Ψυχρής σύντηξης” που θα παρείχαν αστείρευτη ενέργεια. Για την συνέχεια και την κατάληξη αυτής της ιστορίας διαβάστε τι έγραψε “ΤΟ ΒΗΜΑ”
Η Ελλάδα της κρίσης μοιάζει απελπιστικά με το κουτί της Πανδώρας: μύρια κακά και μόνο ένα καλό – η ελπίδα – ήρθαν στο φως.
Η έσχατη τραγωδία μας είναι πως ακόμη και αυτή την ελπίδα αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να την κρατήσουμε στα χέρια μας και τη διώχνουμε στα πέρατα της Γης. Για τι πράγμα μιλάμε; Για το καυτότερο μυστικό του πλανήτη, την πηγή αστείρευτης ενέργειας.
Πρόκειται για την «ψυχρή σύντηξη» που, όπως σας αποκαλύψαμε έναν χρόνο πριν (βλ. HYPERLINK “http://www.tovima.gr/science/article/?aid=430840“www.tovima.gr/science/article/?aid=430840 ), είχε πολλές πιθανότητες να υλοποιηθεί στην Ελλάδα, από την εταιρεία Δευκαλίων (Defkalion Green Technologies SA).

Οι κυνηγοί της ψυχρής σύντηξης... στην Ελλάδα

Σας φαίνεται πιθανόν να γεννηθεί σήμερα κάπου στη Ξάνθη; Και όμως αυτό ισχυρίζονται ορισμένοι

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  20/11/2011 08:39

Σ' ένα «μαγικό κουτί», υδρογόνο και νικέλιο συντήκονται ψυχρά και τίκτουν - λέει - χαλκό και ανεξήγητα πολλή θερμική ενέργεια. Είναι το θαύμα που περιμέναμε, ή κάτι μεταξύ αυταπάτης και απάτης;

Κάτι πραγματικά περίεργο εκτυλίσσεται διεθνώς, κάτι που παίρνει διαστάσεις «επανάστασης στη Φυσική», αλλά και πιθανώς διαστάσεις... μεγαλοπρεπούς φούσκας. Στην πρώτη περίπτωση μάς υπόσχεται πάμφθηνη ενέργεια από μία χούφτα χώμα, παραγόμενη σε θερμοκρασία δωματίου από μια συσκευή μεγέθους... μιας μηχανής του καφέ. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα δράμα φρούδων ελπίδων και, ενδεχομένως, με μια απατεωνιά απύθμενης θρασύτητας. Και στις δύο περιπτώσεις, σχετίζεται άμεσα και με τη χώρα μας και οφείλουμε να το προσέξουμε.

Οι «τρεις σωματοφύλακες» της ψυχρής σύντηξης – Rossi, Ξανθούλης και Στρεμμένος - κατά την παρουσίασή της, στις 23 Ιουνίου. Τώρα, πια, δεν είναι «ένας για όλους...» Το όνειρο της αστείρευτης ενέργειας

Από το 1989, χρονιά κατά την οποία οι αμερικανοί φυσικοί Stanley Pons και Martin Fleischmann ανακοίνωσαν ότι επέτυχαν «ψυχρή σύντηξη» για να διαπομπευθούν στη συνέχεια διεθνώς, η ενασχόληση με αυτό το όνειρο εγγυάται μόνο κατεστραμμένες καριέρες. Μόνο στις 23 Μαρτίου 2009 τόλμησε επίσημος ερευνητικός φορέας - το ερευνητικό κέντρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (SPAWAR), στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας - να ανακοινώσει κάτι σχετικό. Οπως δημοσίευσαν ερευνητές του στο έγκριτο Naturwissenschaft (βλ.www.springerlink.com/content/022501181p3h764l/), εισάγοντας ηλεκτρόδιο νικελίου ή χρυσού σε διάλυμα χλωριδίου του παλλαδίου αναμεμειγμένο με «βαρύ ύδωρ» (δηλαδή δευτέριο, ένα σταθερό ισότοπο του υδρογόνου) και διοχετεύοντας ηλεκτρικό ρεύμα στο διάλυμα, συνέλαβαν τα όποια σωματίδια υψηλής ενέργειας και τα νετρόνια που εκπέμφθηκαν από τη σύντηξη των ατόμων του δευτερίου. Βρήκαν «τριπλά ίχνη» των σωματιδίων, που δεν εμφανίζονταν παρά μόνον όταν το πείραμα περιελάμβανε δευτέριο. Θεωρητική εξήγηση για το πώς συνέβαινε αυτή η «ψυχρή σύντηξη» δεν δόθηκε, αλλά η εν λόγω μελέτη καταγράφηκε ως η πιο σοβαρή ένδειξη ύπαρξης αυτού του μυστηριώδους φαινομένου.
Δύο χρόνια μετά, στις 23 Ιουνίου 2011, μία συνέντευξη Τύπου τράβηξε την προσοχή των εγχώριων τηλεοπτικών καναλιών. Τη διοργάνωσε μία νεόδμητη εταιρεία, η Δευκαλίων Πράσινες Τεχνολογίες ΑΕ, θυγατρική τής επίσης άγνωστης σ’ εμάς κυπριακής εταιρείας Praxen. Το αντικείμενο της συνέντευξης το παρουσίασε κυρίως ένας ελληνοκαναδός οικονομολόγος, με προϋπηρεσία στην Επιτροπή Ενέργειας της ΕΕ και νυν μέλος του ΔΣ της εταιρείας, ο κ. Αλέξανδρος Ξανθούλης. Τον πλαισίωναν ένας συνταξιούχος καθηγητής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας, πρώην πρέσβης της Ελλάδας στην Ιταλία και νυν παραγωγός προσούτο στον Προυσό της Ευρυτανίας, ο κ. Χρήστος Στρεμμένος, και ένας «ιταλός καθηγητής», ο κ. Αντρέα Ρόσι (Andrea Rossi). Οπως προέκυψε, ο τρίτος είχε εφεύρει έναν καταλύτη και μια διεργασία που, από την ανάμειξη νικελίου με υδρογόνο, έβγαζε απρόσμενα μεγάλη ποσότητα θερμικής ενέργειας. Ο δεύτερος σύστησε τον τρίτο στον πρώτο και έπειτα από ενάμιση χρόνο επαφών και δοκιμών βρήκαν χρηματοδότες και συνέπηξαν την εν λόγω εταιρεία, με στόχο την παραγωγή ενεργειακών συσκευών στην Ελλάδα.

Η μετεξέλιξη του «Υπερίωνα»: Από την πειραματική του διάταξη, αριστερά, στο μοντέλο της αναμενόμενης γεννήτριας 45KW με 9 αντιδραστήρες


Επένδυση-απογείωση» για την Ελλάδα
Οπως δήλωσαν, το ύψος της επένδυσης θα έφτανε τα 200 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου τα μισά θα πήγαιναν για τη δημιουργία εργοστασίου στην Ξάνθη, με παραγωγική δυνατότητα 300.000 συσκευών τον χρόνο – για τη διεθνή αγορά εκτός των ΗΠΑ – και τα άλλα μισά για πληρωμή των δικαιωμάτων του εφευρέτη κ. Ρόσι. Από τη θερμική ενέργεια που απέδιδε η συσκευή θα μπορούσε να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια φθηνότερη από εκείνη της ΔΕΗ κατά 90%. Το ετήσιο κόστος για υδρογόνο και νικέλιο - τα «καύσιμα» μιας συσκευής δυναμικότητας 20 κιλοβάτ – αναμενόταν να είναι περίπου 1.300 ευρώ, όταν η αξία της παραγόμενης ενέργειας σε τρέχουσες τιμές θα υπερέβαινε τα 14.000 ευρώ!
Το πολύ απλό ερώτημα «Γιατί στην Ελλάδα;» πήρε την επίσης απλή απάντηση: «Επειδή η χώρα μας διαθέτει το 83% των αποθεμάτων νικελίου στην Ευρώπη». Ομως το ποιος πιστοποιούσε την απίστευτη αυτή παραγωγή θερμικής ενέργειας παρέμενε θολό. Για το πώς ακριβώς συνέβαινε η «εξώθερμη» αντίδραση νικελίου - υδρογόνου, ακούσαμε στη συνέχεια μόνο μία δήλωση του συνεργάτη του κ. Ρόσι, συνταξιούχου καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας Σέρτζιο Φοκάρντι (Sergio Focardi): «Πειραματικά μάς προέκυψε χαλκός. Πιστεύουμε ότι η εμφάνισή του οφείλεται στη σύντηξη των ατομικών πυρήνων του νικελίου και του υδρογόνου. Η χαμένη μάζα μετατρέπεται σε ενέργεια» (βλ. www.youtube.com/watch?&v=eGmgTo2Kw1U). Σε άλλες δηλώσεις του αργότερα ο κ. Ρόσι ανέφερε ως πιθανή εξήγηση του φαινομένου μία ατομική διάσπαση με «τριπλό ίχνος» - όπως ακριβώς είχε καταγραφεί στη μελέτη του SPAWAR, το 2009.

Σίριαλ διαζυγίων και δοκιμών
Υπό κανονικές συνθήκες μια τέτοια υπόσχεση αφειδούς «πράσινης ενέργειας» και μάλιστα από τον μόνο ορυκτό πλούτο στον οποίο έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα θα όφειλε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των επιστημονικών φορέων της χώρας μας. Οι σαρωτικές όμως για την ελληνική οικονομία εξελίξεις που επακολούθησαν πήραν το ενδιαφέρον και τα φώτα της δημοσιότητας μακριά από το «ενεργειακό θαύμα» που θα χτιζόταν στην Ξάνθη. Το ΒΗΜΑScience ωστόσο συνέχιζε να παρακολουθεί το θέμα και συνέλαβε το «ενδοοικογενειακό δράμα» που εκτυλίχθηκε τον Αύγουστο, όπως και το «διαζύγιο» που εξήγγειλε μονομερώς ο κ. Ρόσι. Δεν αναφερθήκαμε στο θέμα περιμένοντας τόσο την κατάληξη του «εμφυλίου» όσο και την αποσαφήνιση εκ μέρους αδέκαστων επιστημόνων για το τι ακριβώς συμβαίνει με αυτή τη συσκευή.
Οι εξελίξεις ωστόσο είναι πλέον ραγδαίες και άκρως εντυπωσιακές: στις 28 Οκτωβρίου 2011 ο κ. Ρόσι ανακοίνωσε ότι, ενώπιον εκπροσώπων μη κατονομασθέντος «πελάτη», ολοκλήρωσε επιτυχώς τη δοκιμή της συσκευής, η οποία έπειτα από 5,5 ώρες λειτουργίας απέδωσε ενέργεια μέσης ισχύος 470 KW και ότι πλέον είχε παραγγελίες από ΗΠΑ και Ευρώπη για άλλους 13 σταθμούς ισχύος 1 ΜW, με τιμή πώλησης δύο εκατομμύρια δολάρια έκαστος. Το θέμα συγκίνησε πολλά γνωστά ΜΜΕ και σχετικά δημοσιεύματα με εντυπωσιακούς τίτλους εμφανίστηκαν στα περιοδικά «Wired» και «Forbes», στην εφημερίδα «Daily Mail» και στα τηλεοπτικά κανάλια Fox και Bloomberg TV. Είναι λοιπόν όντως η αρχή μιας «εποχής άφθονης ενέργειας» για τον πλανήτη μας;

Παραλείψεις και ερωτηματικά
Οποιος διαβάσει επιπόλαια τα προαναφερθέντα δημοσιεύματα θα αποκομίσει την εντύπωση ότι η συσκευή E-cat (από τις λέξεις Energy Catalyzer) του κ. Αντρέα Ρόσι επιτελεί την πολυθρύλητη «ψυχρή σύντηξη» (cold fusion) και ότι ο μυστηριώδης «πελάτης» του είναι άλλοτε η βιομηχανία National Semiconductors, άλλοτε η ΓΓΕΤ του αμερικανικού Πενταγώνου (DARPA) και άλλοτε η NASA (μέσω του Space and Naval Warfare Systems Center - SPAWAR). Υπάρχουν ωστόσο κάποια στοιχεία που «σφόδρα μας υποψιάζουν».
Αρχίζοντας από την τελευταία αυτή δοκιμή έχουμε να επισημάνουμε ότι για μία ακόμη φορά ο κ. Ρόσι «διέφυγε» της ενδελεχούς διακρίβωσης των δεδομένων της δοκιμής του, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι ο «πελάτης» δεν επέτρεψε τη μέτρηση της ενέργειας εισόδου και εξόδου από τρίτους. Επίσης δεν επέτρεψε να μετρηθεί η τυχόν εκπομπή ακτινοβολίας γάμμα (για να ξέρουμε αν συντελείται πυρηνική αντίδραση), λέγοντας ότι φοβάται μη του κλέψουν το μυστικό του καταλύτη. Δήλωσε ότι σε αυτές τις πεντέμισι ώρες του πειράματος ξόδεψε ενέργεια ισχύος μόλις 66 kWh για να τροφοδοτήσει τις αντλίες και τους ανεμιστήρες των 107 μονάδων E-cat που χρησιμοποίησε και έλαβε στην έξοδο 2.635 kWh! Τη μέτρηση της ενέργειας την έκανε με θερμιδομέτρηση του νερού, που διοχέτευε στη συσκευή με ροή 675,6 λίτρων/ ώρα. Είπε ότι η θερμοκρασία του νερού στην είσοδο ήταν 18,3 C και ότι στην έξοδο «είχε εξατμιστεί όλο, εκτός από 5 λίτρα». Δηλαδή, 3.711 λίτρα νερού είχαν γίνει ατμός! Αλλά... πού πήγε όλος αυτός ο ατμός; Γιατί δεν βγήκαν όλοι «μουσκεμένοι ως το κόκαλο» από την αίθουσα της δοκιμής;

Υπάρχει τελικά προϊόν;
Το κλειδί που κρατά ζωντανή την αμφιβολία «Επίτευγμα ή απάτη» είναι η μυστικότητα που τηρείται σε ό,τι αφορά τον καταλύτη που χρησιμοποιεί ο κ. Ρόσι. Αλλά τώρα, με τη διασφάλιση των πωλήσεων που λέει ότι έχει, οφείλει να αφήσει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα να ρίξει φως στη συσκευή του. Διότι, αν όντως πρόκειται για μία «άλλη Φυσική» που λαμβάνει χώρα εκεί μέσα, είναι ηθικό του χρέος να επιτρέψει τη διερεύνησή της... κι αν ευσταθεί ας πάρει και το Νομπέλ!
Αλλά κι αν δεν το πράξει εκείνος, η αλήθεια θα λάμψει οσονούπω. Διότι δεν είναι διόλου μόνος του σε αυτόν τον μαραθώνιο. Πρώτος ανταγωνιστής του είναι ο ιταλός καθηγητής στον οποίο οφείλει το εύρημα του νικελίου: ο κ. Φρανσέσκο Πιαντέλι, στις 26 Απριλίου 2011, υπέβαλε αίτηση για νέο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, με τίτλο «Μέθοδος και συσκευή για την παραγωγή ενέργειας μέσω πυρηνικών αντιδράσεων του υδρογόνου που απορροφάται με τροχιακή σύλληψη από την κρυσταλλική νανοδομή ενός μετάλλου». Με άλλα λόγια, επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της «ψυχρής σύντηξης» από ένα σύστημα νικελίου - υδρογόνου ένα πιο γενικό, μετάλλου - υδρογόνου. Η κύρια διαφορά της μεθόδου του από εκείνη του κ. Ρόσι έγκειται στο ότι δεν χρησιμοποιεί κανέναν καταλύτη! Πώς τα καταφέρνει; Με ειδική προετοιμασία της σκόνης του νικελίου, τόσο ως προς το μέγεθος των κόκκων της όσο και ως προς τη γεωμετρία τους. Για την προετοιμασία αυτή έχει κατασκευάσει μια ειδική μηχανή, που λειτουργεί σε περιβάλλον υψηλού κενού, με πίεση 10^-9 bar. Για την εμπορική εκμετάλλευση της έρευνάς του έχει ήδη δημιουργήσει στη Σιένα της Ιταλίας την εταιρεία Nichenergy Srl. και διατείνεται ότι έχει ήδη υπογράψει συμβόλαια με μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες, ενώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με «διάσημη υπηρεσία των ΗΠΑ» - χωρίς να την κατονομάζει.

Στην κούρσα και η Δευκαλίων
Ο δεύτερος ανταγωνιστής του κ. Ρόσι δεν είναι άλλος από την ημετέρα Δευκαλίων Πράσινες Τεχνολογίες ΑΕ, την ως τον Αύγουστο δικαιοδόχο εταιρεία της εφεύρεσής του. Μολονότι ως τη δοκιμή του Οκτωβρίου έδειξε να καλλιεργεί κλίμα «μελλοντικής ανασυγκόλλησης», τώρα περνά στην αντεπίθεση. Πώς; Επικοινωνήσαμε με τον εκπρόσωπό της κ. Αλέξανδρο Ξανθούλη, ο οποίος μας είπε: «Εμείς όχι μόνον συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας αλλά και είμαστε σχεδόν έτοιμοι, με τεχνολογία που προηγείται εκείνης του Ρόσι κατά ένα έτος. Συγκεκριμένα, εντός του προσεχούς 15νθημέρου θα υπάρξουν ανακοινώσεις και έχουν δρομολογηθεί δοκιμές και πιστοποιήσεις ανεξάρτητων τρίτων φορέων. Θα παρουσιάσουμε τελικό προϊόν - όχι απλά κάποιο εργαστηριακό πρωτότυπο - με όλα του τα υποσυστήματα να λειτουργούν σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα ασφαλείας».
«Και ο καταλύτης;», ρωτήσαμε. «Δεν υποτίθεται ότι είναι μυστικό του Ρόσι;»
«Το σύνολο των τεχνολογιών που χρησιμοποιούμε στις συσκευές Hyperion στο επίπεδο των ΚW, καθώς και στα συστήματα 1 ως 5ΜW είναι δικού μας σχεδιασμού - διαφορετικές από εκείνες του Ρόσι» απάντησε. «Οσο για τα συστήματα ελέγχου, ήταν ήδη δικού μας σχεδιασμού και κατασκευής, και ο κ. Ρόσι έχει υπογράψει πιστοποιητικό παραλαβής που καταδεικνύει ότι είναι δικά μας. Ακόμη και στην πρόσφατη δοκιμή του Οκτωβρίου που έκανε χρησιμοποίησε ορισμένα υποσυστήματα δικού μας σχεδιασμού. Πάντως, η κύρια και μεγάλη διαφορά της συσκευής μας από εκείνη του Ρόσι είναι ότι το δικό μας σύστημα είναι σταθερό σε απόδοση, ενώ εκείνο του Ρόσι ούτε στην τελευταία δοκιμή δεν μπόρεσε να αποδώσει σταθερά για πάνω από πεντέμισι ώρες».
- Ωστε η μεταξύ σας ρήξη δεν οφειλόταν μόνο στη μη καταβολή της πρώτης δόσης αποπληρωμής του, όπως δήλωσε ο κύριος Ρόσι;
«Οχι βέβαια. Εμείς είχαμε έτοιμα τα 15 εκατ. δολάρια της πρώτης δόσης, αλλά ο κ. Ρόσι δεν υπέγραφε το πρωτόκολλο παραλαβής, το οποίο του ζητούσε να ικανοποιήσει παραμέτρους όπως η σταθερή λειτουργία της διάταξης για 48 τουλάχιστον ώρες. Αυτή ήταν η πραγματική αιτία της διακοπής της συνεργασίας, αλλά δεν την προβάλαμε στα ΜΜΕ γιατί δεν θέλαμε να συνεχιστεί μια φθοροποιός αντιπαράθεση. Εμάς μας ενδιέφερε η ουσιαστική πρόοδος, και αυτήν την επιτύχαμε. Η τεχνολογία που θα παρουσιάσουμε σε λίγες ημέρες παγκοσμίως θα είναι εξ ολοκλήρου ελληνική και εκτιμούμε ότι θα συμβάλει στην ανατροπή όσων ισχύουν σήμερα στην αγορά ενέργειας».    
Νέος «ελληνοϊταλικός πόλεμος» λοιπόν, με επιδιωκόμενο έπαθλο την πιο απίστευτη πράσινη ενέργεια και με κριτή την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να καραδοκεί για ενδεχόμενο ολίσθημά τους. Ενα θρίλερ πολυδιάστατο, από το Happy End του οποίου ίσως αλλάξει καταλυτικά και η τύχη αυτής της χώρας.

Η μηχανή διαμόρφωσης των κόκκων νικελίου εν κενώ



ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ Κ. ΡΟΣΙ
1973: Ο Andrea Rossi αποφοιτά από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, με πτυχίο Φιλοσοφίας των Επιστημών.
1979: Ο Rossi αποκτά πτυχίο χημικού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Kensington της Καλιφόρνιας, το οποίο... βάζει λουκέτο επειδή «πούλαγε πτυχία»!
1990, Ιανουάριος: Ο βιοφυσικός του Πανεπιστημίου της Σιένας Francesco Piantelli ανακαλύπτει την αντίδραση νικελίου-υδρογόνου.
1990, Οκτώβριος: Ο Piantelli επιδεικνύει το εύρημά του στο συνέδριο της ιταλικής Eνωσης Φυσικών, γνωρίζεται με τους συναδέλφους του Roberto Hubel και Sergio Focardi και αρχίζει στενή συνεργασία επί του θέματος.
1994: Η τριανδρία δημοσιεύει την πρώτη από κοινού εργασία τους.
1995: Ο Rossi εκτίει ποινή φυλάκισης για λαθρεμπόριο χρυσού, ενώ ήδη είχε καταδικαστεί δύο φορές την προηγούμενη πενταετία για βιομηχανική μόλυνση του περιβάλλοντος και είχε χρεοκοπήσει.
2000: Ο Rossi αρχίζει να παράγει «θερμοηλεκτρικές συσκευές», με τη νέα εταιρεία του, Leonardo Technologies, στο Νιου Χαμσάιρ των ΗΠΑ.
2007: Ο Rossi συναντά τον Piantelli και αποζητεί τη συνεργασία του. Εκείνος αρνείται, αλλά ο Rossi προσεταιρίζεται τον Focardi.
2008: Ο Rossi κατοχυρώνει πατέντα στην Ιταλία – η οποία μοιάζει πολύ με την προγενέστερη πατέντα του Piantelli – και στη συνέχεια επιχειρεί να λάβει πανευρωπαϊκή, η αίτησή του όμως απορρίπτεται.
2010: Καθώς τα επιστημονικά περιοδικά δεν δέχονται τις εργασίες του, ο Rossi δημιουργεί ένα προσωπικό ιστολόγιο με τίτλο «Journal of Nuclear Physics» και τις δημοσιεύει εκεί. Ο καθηγητής Στρεμμένος τον φέρνει σε επαφή με ενδιαφερόμενους έλληνες χρηματοδότες.
2011, 16 Μαΐου: Η εταιρεία Ampenegro δηλώνει πρώτος πελάτης του Rossi και χρηματοδότης του.
2011, 23 Ιουνίου: Η Ampenegro αποσύρεται και η Δευκαλίων δηλώνει τώρα δικαιοδόχος του Rossi για όλη την υφήλιο πλην ΗΠΑ.
2011, 14 Ιουλίου: Ο Rossi πηγαίνει στο Marshall Space Center για να διαπραγματευθεί σύμφωνο ερευνητικής συνεργασίας με τη NASA.
2011, 1 Αυγούστου: Λήγει η προθεσμία πρώτης πληρωμής από τη Δευκαλίων, χωρίς υπογραφή νέας σύμβασης.
2011, 2-4 Αυγούστου: Ο Rossi διαπραγματεύεται με νέο υποψήφιο συνεργάτη παραγωγής, την Quantum Energy Technologies της Βοστώνης.
2011, 7 Αυγούστου: Ο Rossi ανακοινώνει ότι η Δευκαλίων τον ξεγέλασε και ότι η συμφωνία είναι άκυρη. Ο Στρεμμένος παίρνει το μέρος του, αλλά η Δευκαλίων δηλώνει ότι συνεχίζει την παραγωγή με δικά της και βελτιωμένα μοντέλα (τα Hyperion), ευελπιστεί όμως σε επανασύνδεση.
2011, 6 Σεπτεμβρίου: Ο Rossi προβαίνει σε δοκιμή της συσκευής στην Μπολόνια, ενώπιον μηχανικών της Quantum και της NASA, η οποία όμως αποτυγχάνει λόγω διαρροής.
2011, 8 Σεπτεμβρίου: Ο Rossi διαπραγματεύεται με τέταρτο (και ανώνυμο) πελάτη, αφού προηγουμένως έχει δηλώσει ρήξη με την Quantum.
2011, 28 Σεπτεμβρίου: Ο Rossi ανακοινώνει επιτυχή δοκιμή (αν και με μισή ισχύ από την υποσχεθείσα) και πώληση της συσκευής στον «πελάτη».

Τώρα, έπειτα από πολλές δοκιμές και κρίσεις τρίτων παρατηρητών, «Το Βήμα» επισκέφθηκε το εργαστήριό της και είδε ιδίοις όμμασι την εισαγόμενη ενέργεια να εξαπλασιάζεται στην έξοδο!
Ομως δεν πρόκειται να «δει το θαύμα» κανένας άλλος στη χώρα μας: την επόμενη ημέρα η Δευκαλίων τα μάζεψε κι έφυγε για το Βανκούβερ του Καναδά.
Είχε κουραστεί πια να περιμένει αυτό το άψυχο κράτος να της δώσει πλαίσιο λειτουργίας…
Αξίζει πολλαπλά να διαβάσετε τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, όχι μόνο για την ευκαιρία να ξανασχηματίσετε το γνωστό πενταδάχτυλο σχήμα αλλά και διότι είναι μάλλον ο πρόλογος ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της ανθρωπότητας!
Το 1751 ο γερμανός βαρόνος Axel Frederik Cronstedt έψαχνε σε ένα ορυχείο να βρει χαλκό. Αντ’ αυτού ανακάλυψε ένα καινούργιο μέταλλο, που το ονόμασε τσαντισμένος «kupfernickel», δηλαδή «χαλκό του Διαβόλου». Το λευκό αυτό μέταλλο είναι το γνωστό νικέλιο, που βρίσκεται άφθονο και στη χώρα μας.
Η αλχημεία του «χαλκού του Διαβόλου»
Πολύ αργότερα, και ενόσω το νικέλιο έπαιρνε τη θέση του στη βιομηχανική επανάσταση με τις ποικίλες εφαρμογές του, κάποια περίεργα φαινόμενα απρόσμενης μεταστοιχείωσης άρχισαν να διαπιστώνονται στα εργαστήρια των επιστημόνων.
Συγκεκριμένα, στο τεύχος Ιουλίου του 1905 του περιοδικού The Physical Review ο βρετανός χημικός Clarence Skinner έγραψε:
«Κατά την πειραματική μελέτη της εμβάπτισης διαφόρων μετάλλων σε ήλιο παρατηρήθηκε ότι όσο προσεκτικά κι αν καθαρίζαμε το αέριο εμφανιζόταν επίμονα ακτινοβολία υδρογόνου στην κάθοδο».
Ακολούθησαν δεκάδες άλλοι με όμοιες διαπιστώσεις, σε βαθμό που ο καθηγητής του Πολυτεχνείου της Καλιφόρνιας (Caltech) Robert Millikan δήλωσε λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ Φυσικής – το 1923 – πως «οι πυρηνικές μεταστοιχειώσεις κατά την ηλεκτρική εκκένωση είναι ένα από τα εξόχως ενδιαφέροντα προβλήματα της σύγχρονης φυσικής».
Το 1926 οι καθηγητές Fritz Paneth και Κ. Peters αποφάνθηκαν ότι το παλλάδιο ήταν αυτό που επέφερε μεταστοιχείωση του υδρογόνου σε ήλιο κατά τα πειράματά τους, σε θερμοκρασία δωματίου.
Ο επιστημονικός κόσμος όμως ξέχασε τα επόμενα χρόνια να ψάξει άλλο το θέμα και… ξαφνιάστηκα περίεργα όταν άκουσα τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων Γιάννη Χατζηχρήστο να μου λέει – σχεδόν έναν αιώνα μετά – πως «δεν συζητάμε για πυρηνική ενέργεια αλλά για χημική ενέργεια που προέρχεται από μεταστοιχείωση».
«Δηλαδή τι κάνετε και πώς φθάσατε σε αυτήν;» τον ρώτησα.
Μου απάντησε πως έφθασαν διά της «εις άτοπον απαγωγής»:
Ο ιταλός χημικός Andrea Rossi είχε εντοπίσει τυχαία το φαινόμενο σύντηξης νικελίου και υδρογόνου αλλά, μη κατανοώντας το σε βάθος, δεν κατόρθωνε να ελέγξει και να σταθεροποιήσει τη διαδικασία.
Η ανεπάρκεια αυτή και το επιχειρηματικό του ολίσθημα να δώσει στην αμερικανική εταιρεία Ampenergo τα δικαιώματα μεταπώλησης στον Καναδά οδήγησαν στο «διαζύγιο» του περσινού καλοκαιριού μεταξύ της Δευκαλίων και της εταιρείας Leonardo Corp. του Andrea Rossi.
Τότε, «έχοντας διαβάσει όλη τη βιβλιογραφία των πυρηνικών αντιδράσεων χαμηλής ενέργειας (LENR)», μου είπε ο κ. Χατζηχρήστος, «αποφασίσαμε πως έπρεπε να δοκιμάσουμε αυτό που δεν είχε σκεφθεί κανένας άλλος. Φτιάξαμε μια ολότελα δική μας νέα μέθοδο, που επιτρέπει τη σύντηξη του υδρογόνου με το νικέλιο σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες».
Ήμασταν εκεί, στη δοκιμή!
Το ότι τα λεγόμενά του ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα το διαπίστωσα ο ίδιος, στον βαθμό που μου επέτρεπαν οι γνώσεις μηχανικού, όταν επιτέλεσαν για χάρη μου το πείραμα.
Μια διάταξη δημιουργίας πλάσματος θέρμαινε νανοσκόνη νικελίου στους 500 βαθμούς Κελσίου, επιφέροντας αλλοιώσεις στη δομή των ισοτόπων του νικελίου. Τότε, τρεις καταλύτες εισάγονταν στον θαλαμίσκο της αντίδρασης και ακολουθούσε ο διαχωρισμός του συμπιεσμένου διατομικού υδρογόνου σε ατομικό, μέσω ηλεκτροδιέγερσης.
Στην επόμενη φάση το μονοατομικό υδρογόνο πολωνόταν, μέσω επιμήκυνσης της τροχιάς του μοναδικού του ηλεκτρονίου – πράγμα που επέφερε και εκπομπή ακτινοβολίας γάμμα.
Ακολουθούσε η απορρόφηση της ακτινοβολίας γάμμα και η μετατροπή της σε θερμότητα.
Από την έναρξη αυτής της αντίδρασης και εφεξής δεν χρειαζόταν η περαιτέρω θέρμανση του νικελίου (σε αντίθεση με τη μέθοδο του Rossi) και η «καύση» μπορούσε να διαρκέσει μήνες.
Αρκούσε η εισαγωγή αερίου αργού για να διατηρείται το εσωτερικό του θαλαμίσκου στη σωστή πίεση.
Αξιοσημείωτο ήταν και το ότι η διαδικασία κλεισίματος του συστήματος ήταν ακαριαία, με απλό κλείσιμο της παροχής υδρογόνου, ενώ η διάταξη του Rossi απαιτούσε ώρες.
Το τελικό προϊόν της αντίδρασης ήταν φωτόνια στην υπέρυθρη κλίμακα, δηλαδή θερμότητα.
Η εξαγόμενη ενέργεια που είδα από το συγκεκριμένο πείραμα ήταν εξαπλάσια της εισαγόμενης. «Είναι η τελική;» ρώτησα τον κ. Χατζηχρήστο.
«Εχουμε φθάσει έως και 14πλάσια, αλλά δεν το ρισκάρουμε πριν βεβαιωθούμε ότι οι κεραμικές μονώσεις που χρησιμοποιούμε την αντέχουν» απάντησε.
«Πόσο νικέλιο απαιτείται για καύσιμο;» ξαναρώτησα. «Τα τρία γραμμάρια που βάλαμε στις 16 Ιουνίου, απ’ ό,τι βλέπεις, δεν έχουν εξαντληθεί ως σήμερα (21 Νοεμβρίου) και έχουν την ίδια απόδοση.
Το μόνο που χρειάζεται είναι δύο λίτρα υδρογόνο στο εξάμηνο» απάντησε ο Αλέξανδρος Ξανθούλης αφοπλιστικά.
Η έξωθεν μαρτυρία
Στις 19 Οκτωβρίου 2012 η Δευκαλίων ανάρτησε στον ιστότοπό της (βλ. HYPERLINK “http://www.defkalion-energy.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=4143“www.defkalion-energy.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=4143 ) τα πρακτικά της αξιολόγησης λειτουργίας του αντιδραστήρα της, Hyperion Single Reactor Kernel, από ανεξάρτητο παρατηρητή.
Οπως ανακάλυψε και δημοσίευσε το έγκριτο Forbes στις 20 Οκτωβρίου (βλ. HYPERLINK “http://www.forbes.com/sites/markgibbs/2012/10/20/cold-fusion-gets-a-little-more-real” www.forbes.com/sites/markgibbs/2012/10/20/cold-fusion-gets-a-little-more-real ), το «τρίτο μάτι» ήταν ένα στέλεχος της NASA εδώ και τριάντα χρόνια, ο Michael A. Nelson.
O ίδιος ισχυρίστηκε ότι διενήργησε την πολύμηνη δοκιμή, επικεφαλής 11μελούς ομάδας, μόνο εκ μέρους του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος New Energy Foundation (βλ. HYPERLINK “http://www.infinite-energy.com/” http://www.infinite-energy.com/) και όχι της NASA.
Αυτό τυπικά ισχύει, όμως γνωρίζουμε από την προϊστορία με τον Rossi ότι τόσο η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ όσο και το ερευνητικό κέντρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα.
Διάβασα το πρακτικό της εν λόγω δοκιμής και είδα ότι ο Nelson επιβεβαίωνε την επίτευξη περίσσειας ενέργειας στην έξοδο, έστω και τριπλάσιας – έναντι της εξαπλάσιας που είδα εγώ.
Αλλά σημείωνε και έναν των τριών καταλυτών που η Δευκαλίων κρατούσε μυστικούς: ανθρακικό κάλιο. Σκέφθηκα ότι οι άλλοι δύο θα ήταν βάριο και στρόντιο, αλλά ήταν μόνο μια εικασία.
Για το αν όντως εικάζουμε σωστά πως αυτό είναι το θεωρητικό υπόβαθρο της μεταστοιχείωσης που συμβαίνει στον αντιδραστήρα της Δευκαλίων δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε πριν η εταιρεία καταθέσει την αίτηση κατοχύρωσης της ευρεσιτεχνίας της για τη μέθοδο της κύριας αντίδρασης.
Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το πράξει, για ευεξήγητους λόγους, παρά αφού πρώτα καταθέσει τις έξι πατέντες που έχει αναπτύξει για τα κεραμικά και το μπουζί του σπινθήρα πλάσματος και μόνο τον μήνα της εμπορικής κυκλοφορίας του πρώτου προϊόντος της. Και αυτό προβλέπεται για το ερχόμενο καλοκαίρι.
Γιατί έφυγαν από την Ελλάδα
Συζήτησα αρκετά με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Δευκαλίων Αλέξανδρο Ξανθούλη, τον τεχνικό διευθυντή της Γιάννη Χατζηχρήστο και τον διευθυντή μάρκετινγκ Συμεών Τσαλίκογλου για το τι συνέβη ώστε «να τα μαζέψουν και να φύγουν από την Ελλάδα» και το τι σχεδιάζουν να κάνουν εφεξής.
Μου αφηγήθηκαν όλες τις πτυχές της 18μηνης αναμονής τους να λάβουν από την Πολιτεία την ελάχιστη στήριξη που ζητούσαν: αναγνώριση του τομέα ερευνών τους ως μιας ακόμη πράσινης τεχνολογίας και ένα απλό δάνειο για την ολοκλήρωση των ερευνών και δοκιμών.
Ολες οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν φρούδες, είτε από ανικανότητα των αρμοδίων να κατανοήσουν το θέμα είτε από «εσκεμμένη αδιαφορία» ή από σύγκρουση συμφερόντων με τους νυν ενεργειακούς προύχοντες της χώρας.
Μου είπαν ονόματα για όλη αυτή την ψυχοφθόρα λιτανεία που έζησαν, αλλά επέμειναν στο off the record.
Μόνο σε ένα ξέσπασμά του ο Γιάννης Ξανθούλης μού είπε: «Λίγο μετά το περσινό σας άρθρο στο “Βήμα” μάς ήλθαν για έλεγχο κατόπιν επώνυμης καταγγελίας ότι κατασκευάζουμε παράνομες γεννήτριες. Όταν ο έλεγχος τελείωσε αποδεικνύοντας το ψευδές της καταγγελίας, ρωτήσαμε ποιος την έκανε και τότε, αυτομάτως, η καταγγελία βαφτίστηκε ανώνυμη».
Τον ρώτησα αν όντως η κυβέρνηση είχε θεωρήσει σοβαρή την προσπάθειά τους. Μου είπε:
«Αν η τεχνολογία μας δεν τους έπειθε, δεν τους έπεισε το ότι μας επισκέφθηκε ο ίδιος ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) για να ενημερωθεί; Δεν πήραν είδηση την επίσκεψή του όταν έκλεισαν τους δρόμους της Γλυφάδας για να φθάσει ως εδώ; Ή ότι μου ζήτησε ενημέρωση ο Μπαρόζο;».
Πλειοδότες οι Τούρκοι!
«Αλήθεια», τον ρώτησα, «ποιοι ξένοι σάς επισκέφθηκαν πρώτοι και πόσοι άλλοι μετά;».
«Πρώτοι ήρθαν οι Κινέζοι» μου είπε, «αλλά τα ήθελαν όλα δικά τους. Ακολούθησαν… οι πάντες. Σχεδόν όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη.
Τα λιγότερα ζήτησαν οι Τούρκοι, που μας έβαλαν στο τραπέζι μια επιταγή 100 εκατ. ευρώ, ζητώντας μόνο να μεταφερθεί η έδρα στην Τουρκία και να λέμε ότι η τεχνολογία είναι τουρκική.
Μας πρόσφεραν αυτά τα λεφτά όταν ακριβώς τα χρειαζόμασταν περισσότερο, αλλά δεν μας πήγαινε η καρδιά να δεχθούμε».
«Και τώρα; Γιατί στον Καναδά;». «Γιατί εδώ όχι μόνο δεν μας βοήθησε κανένα από τα ερευνητικά ινστιτούτα που απευθυνθήκαμε», είπε ο κ. Ξανθούλης, «αλλά έφθασε ο βουλευτής Κοντός της Ξάνθης να κάνει επερώτηση την άνοιξη στη Βουλή για τα… πυρηνικά απόβλητα που θα αποθηκεύαμε στο λιμάνι της Καβάλας!
Αντίθετα, ο Καναδάς μάς δέχθηκε χωρίς όρους. Και όχι μόνο μας επιχορηγεί και μας δίνει επίσημη άδεια λειτουργίας με την πιστοποίηση ότι δεν πρόκειται για συμβατική πυρηνική τεχνολογία, αλλά και μας διαθέτει δωρεάν τα εθνικά του ενεργειακά εργαστήρια για ό,τι χρειαστούμε».
«Πάντως», πρόσθεσε, «στον Καναδά μετακομίζουμε μόνο προσωρινά, μέχρι να ολοκληρωθεί η φάση πρωτοτυποποίησης, βιομηχανικών δοκιμών και έγκρισης παραγωγής και διάθεσης βιομηχανικού προϊόντος.
Επειτα από το πολύ τρία χρόνια σχεδιάζουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας. Αλλωστε ο συνολικός σχεδιασμός μας είναι για μια εταιρεία με θυγατρικές σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη, καθώς ο στόχος μας είναι να αδειοδοτούμε την κατασκευή των συστημάτων μας από τρίτους. Εμείς θα παρέχουμε μόνο την πρώτη ύλη, την ειδικά διαμορφωμένη νανοσκόνη νικελίου».
Και όντως, διαβάζοντας το επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρείας είδα ότι έχουν τόσο τις προδιαγραφές άνετης προετοιμασίας στον Καναδά όσο και της μετέπειτα εμπορικής επιτυχίας:
Για κάθε δολάριο που θα ξοδεύουν ως εταιρεία στον Καναδά, η τοπική κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας θα βάζει άλλα τρία.
Οσο για τις προοπτικές, με κόστος μεγαβατώρας (MWh) λιγότερο από 5 ευρώ με τον αντιδραστήρα της (έναντι 107 ευρώ/MWh των φωτοβολταϊκών), η Δευκαλίων προσδοκά στο πενταετές πλάνο της να έχει το 2017 καθαρά κέρδη ύψους 19 δισ. ευρώ!
Ηδη έχουν συνάψει προκαταρκτικές συμφωνίες για αδειοδότηση κατασκευής με εταιρείες από 80 χώρες.
Αλλά και οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές αεροπλάνων, αυτοκινήτων, σιδηροδρόμων και πλοίων του πλανήτη έχουν ήδη ζητήσει κοινή έρευνα και ανάπτυξη κινητήρων για τους τομείς τους.
«Και οι πετρελαιάδες;» ρώτησα. «Δεν θα σας πολεμήσουν;».
Η απάντηση του κ. Ξανθούλη ήταν: «Αν είχαμε ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία 10 χρόνια πριν, θα ήμασταν τώρα νεκροί. Αλλά τώρα, όπως μου είπε ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Exxon, δεν μας βλέπουν ανταγωνιστικά. Πολύ απλά, όπως μου είπε, σε δύο-τρία χρόνια θα μας κάνουν μια προσφορά εξαγοράς που δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε».
Διασταύρωσα αυτή τη νέα προσέγγιση των πολυεθνικών του πετρελαίου με μια κίνηση της Shell: μέσω του προγράμματος «Shell GameChanger» επιζητεί συνεργασία με ερευνητές της ψυχρής σύντηξης. Προφανώς, τους βλέπει πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι οι δικοί μας ιθύνοντες.
Το «μαγικό» κουτί
«Για εμάς, τους απλούς καταναλωτές ενέργειας, ποιο θα είναι το τελικό όφελος;». «Οτι αγοράζοντας με 5.500 ευρώ ένα κουτί μισού κυβικού μέτρου των 45 KW θα ξεχάσετε το κόστος ενέργειας του σπιτιού σας» μου απάντησε.
Το μόνο που έμεινε αναπάντητο στον νου μου ήταν πόσο θα ισχύσει η διακηρυγμένη εμμονή της Δευκαλίων στη «μη χρήση της τεχνολογίας της για στρατιωτικούς σκοπούς».
Απ’ ό,τι έμαθα εκ των υστέρων, μία από τις άδειες χρήσης που της ζήτησαν στον Καναδά ήταν για αξιοποίηση τέτοιας πηγής ενέργειας σε υπερελαφρά τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια (UAV). Και τότε θυμήθηκα μία ακόμη στιχομυθία μου με τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων:
«Αν υποψιάζομαι σωστά», του είχα πει, «η τεχνολογία σας δεν ανατρέπει απλά την ενεργειακή οικονομία του πλανήτη αλλά επιτρέπει ακόμη και το όνειρο για διαστρικά ταξίδια».
Μου απάντησε: «Γιατί νομίζεις ότι η NASA ενδιαφέρεται τόσο πολύ για εμάς;».
***
Σημείωση Ε.Θ.
Επιφυλάξεις για την επένδυση της Εταιρείας ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ στην Ξάνθη είχαν διατυπωθεί, από την πρώτη στιγμή της εξαγγελίας, κυρίως από εφημερίδες της Ξάνθης.
Υπήρξαν μάλιστα και ειρωνικά και υποτιμητικά δημοσιεύματα γι’ αυτήν την εφεύρεση του Αιώνα.
Τώρα η Εταιρεία φεύγει από την Ελλάδα, των… τοπικών κοινωνιών που λένε ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ.
Και εμάς τους Θρακιώτες μας δέρνει η φτώχεια και η ανεργία.
Άξιος ο μισθός μας.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9801.html#.VPxPlI7IQj7

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"