«Όμως, στα εκατοντάδες εκατομμύρια που τον λατρεύουν σήμερα σα θεό,
τους χριστιανούς καθώς τους λένε, θα είχε να ειπεί.
Αυτός, ο φάγος και οινοπότης*:
– Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες. Κι εσείς μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπόταμος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια.
τους χριστιανούς καθώς τους λένε, θα είχε να ειπεί.
Αυτός, ο φάγος και οινοπότης*:
– Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφρακιάρηδες. Κι εσείς μοιάζετε σε μένα, όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπόταμος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια.
Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω. Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία ψυχή, και τις δολερές σας πράξεις. Αυτά είχα στο νου μου, την ώρα που τίναζα τα αστροπελέκια με τα απανωτά «ουαί» για τη φαρισαϊκή ηθική σας. Με αστραπές τρεκλές, με βροντή και με λάμψη εμαστίγωσα την υποκρισία σας. Και σεις με κάματε σημαία στα ψεύδη και σάλπιγγα στις πομπές σας. Γιατί όλοι σας, από τον πάπα της Ρώμης και τον πατριάρχη της Πόλης, από το σοφό θεολόγο και το φοροφυγά επίτροπο της ενορίας ως τον τουρλωτό καθηγούμενο του μοναστηριού, είσαστε ίδιοι οι τάφοι που παράσταινα. Γιομάτοι ακαθαρσίες, μύγα κουλουμωτή, και σάπια κόκαλα.
Και τούτο το τέρας των τεράτων δύο χιλιάδες χρόνους τώρα. Το σέρνετε και χαράζετε την τροχιά της ιστορίας, όπως οι Τρώες που έσερναν εκείνο το ξύλινο άλογο με χαχανητά και αλληλούια από τα τείχη στην πόλη. Χωρίς να ξέρουν ότι ετοίμαζαν το χαμό τους. Σας βλέπω χωσμένους στα ερείπια της ιστορίας, που οι ίδιοι στο όνομά μου θα την γκρεμίσετε. ...
Διπλοεντέληνοι και παχυμουλαράτοι. Κακά σας έμαθε, όποιος σας είπε ότι σας φέρνω ειρήνη. Ρομφαία και μαχαίρια σας έφερα**. Και το μεγάλο πόλεμο στον εαυτό σας πρώτα, και ύστερα στους υποκριτές του κόσμου. Καμωθήκατε πως δεν καταλάβατε αυτά που σας είπα. Όμως τα λόγια μου ήσαν κρυστάλλινα και καθαρά σαν τα μάτια μου. Εκείνος που είναι να τραβήξει το δρόμο μου, είπα, θα σηκώσει τον ιδικό του σταυρό***. Άλλο πέρασμα δεν υπάρχει. Ούτε άλλη ερμηνεία στα λόγια μου. Μα εσείς διακωμωδήσατε την τραγωδία. Ανοίξατε πόρτα εκεί που δεν υπάρχει. Την οδηγία μου την κατεβάσατε στη λασπουριά και στα έλη σας. Όπου κοάζετε και βουτάτε με τους βαθράκους.
Εγώ να σηκώσω τις δικές σας αμαρτίες; Για ποιο λόγο τάχα, χαραμήδες; Το χρώσταγα στην αμάθεια, στην οκνηρία, στο βόλεμά σας; Στο λιανό άντερο και στο χοντρό σας;
Ναι. Είναι αλήθεια πως σας ζήτησα ν΄ αγαπάτε τους άλλους. Αλλά πώς ημπορείτε, θεομπαίχτες, ν’ αγαπάτε τους άλλους, αν δεν πάψετε πρώτα ν΄ αγαπάτε τον εαυτό σας; Που ο καθένας σας πιστεύει πως είναι ο άξονας, που γύρω του κινείται η γη και η ιστορία;
Με παραχαράξατε ως το τελευταίο μου κύτταρο. Και διδάξατε πονηρά ότι ανέβηκα στο σταυρό, για να σας λυτρώσω. Όχι. Εκείνος που είναι να σωθεί, που σημαίνει εκείνος που διάλεξε τη ζωή της αρετής και του δίκιου, θα τραβήξει αναπόφευγα για το δικό του λόφο και το δικό του όρος.
Τέλος, κιοτήδες και κάλπηδες. Αγιορείτες, μαδεμλίνοι, δομηνικανοί, σαβουρώματα. Τέλος. Αρκετά στο όνομά μου σταυρώσατε το ανθρώπινο γένος!»
Δημήτρης Λιαντίνης – «Γκέμμα»
_____________________________________
* Ματθ. 11:19: «Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών»
** Ματθ. Ι”, 34: «οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν».
Ποιήσας φραγγέλιον ο Ιησούς, εξέχεε το κέρμα των κολλυβιστών και τας τραπέζας ανέτρεψεν
Βούρδουλας στους κερματιστές
Ο χριστιανισμός είναι αγάπη, κατανόηση, συγχώρεση, αλληλεγγύη και φραγγέλιο σε όσους αργυραμοιβούς κάνουν τον οίκο του Θεού οίκο εμπορίου
Ο Χριστός υπέμεινε όλες τις αδικίες που έγιναν σε βάρος Του. Και ραπίσματα και ακάνθινο στεφάνι και διαπόμπευση και σταύρωση και χλεύη. Μόνο σε ένα σημείο Τον είδαμε να... τραμπουκίζει και να τα κάνει μπίλιες. Οταν αντίκρισε τον ναό να μολύνεται από τους σαράφηδες. Η αντίδραση του Κυρίου, σήμερα, θα καταδικαζόταν ομοφώνως από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς που λαμβάνουν θαλασσοδάνεια για να λένε στον λαό πόσο λάθος είχε που ζούσε πάνω από τα όριά του. Στο Κατά Ιωάννην (2, 13-17) διαβάζουμε τα ακόλουθα συναρπαστικά:
«Και εγγύς ην το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς και τους κερματιστάς καθημένους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τας τραπέζας ανέστρεψε, και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου. Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεταί με».
«Και εγγύς ην το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς και τους κερματιστάς καθημένους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τας τραπέζας ανέστρεψε, και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου. Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεταί με».
Σπήλαιον ληστών
Στο Κατά Ματθαίον (21, 12-13), ο Ιησούς όχι μόνο διαλύει τους πάγκους των εμπόρων αλλά ομιλεί στα λαμόγια και τα... στολίζει κανονικά: «Και εισήλθεν ο Ιησούς εις το ιερόν του Θεού και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών κατέστρεψε και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς, και λέγει αυτοίς· γέγραπται, ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών».
Και στο Κατά Λουκάν (19, 45-48) είναι μεν παραπλήσια η περιγραφή, αλλά το φινάλε της αφήγησης, που δεν υπάρχει στα άλλα Ευαγγέλια, είναι εξόχως σημαντικό και επίκαιρο.
«Και εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας εν αυτώ και αγοράζοντας λέγων αυτοίς· γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής έστιν· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. Και ην διδάσκων το καθ' ημέραν εν τω ιερώ· οι δε αρχιερείς και οι γραμματείς εζήτουν αυτόν απολέσαι και οι πρώτοι του λαού, και ουχ εύρισκον το τι ποιήσουσιν· ο λαός γαρ άπας εξεκρέματο αυτού ακούων».
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν εν όψει της επανάληψης των σισύφειων διαπραγματεύσεων της χώρας μας με τους ευρωκερματιστές και προς απάντηση των υπερασπιστών των εμπόρων του χρήματος.
Παναγιώτης Λιάκος (dimokratianews)Και στο Κατά Λουκάν (19, 45-48) είναι μεν παραπλήσια η περιγραφή, αλλά το φινάλε της αφήγησης, που δεν υπάρχει στα άλλα Ευαγγέλια, είναι εξόχως σημαντικό και επίκαιρο.
«Και εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας εν αυτώ και αγοράζοντας λέγων αυτοίς· γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής έστιν· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. Και ην διδάσκων το καθ' ημέραν εν τω ιερώ· οι δε αρχιερείς και οι γραμματείς εζήτουν αυτόν απολέσαι και οι πρώτοι του λαού, και ουχ εύρισκον το τι ποιήσουσιν· ο λαός γαρ άπας εξεκρέματο αυτού ακούων».
Τα παραπάνω αναφέρθηκαν εν όψει της επανάληψης των σισύφειων διαπραγματεύσεων της χώρας μας με τους ευρωκερματιστές και προς απάντηση των υπερασπιστών των εμπόρων του χρήματος.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.