Γεώργιος Παπαδόπουλος (Ντοκιμαντέρ- Φάκελοι) VIDEO

Σχετικό: Ο Μάκης Βορίδης με φόντο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο δεν αποκήρυξε ποτέ τις αρχές του.

Πιστός στις «εθνικοπατριωτικές» του αρχές έμεινε ο Μάκης Βορίδης παραμένοντας πολιτικά αναλλοίωτος στο πέρασμα των ετών.

Εκφραστής μέχρι και σήμερα(;) της εθνικοφιλελεύθερης τάσης ο κ. Βορίδης έχει αφήσει το στίγμα του στη Συγγρού.

Ο πρώην επικεφαλής του «Εθνικού Μετώπου» που κάποτε αυτοπροσδιοριζόταν ως εθνικιστής, σήμερα κουνάει το δάχτυλο από τα έδρανα του Κοινοβουλίου ζητώντας από τους βουλευτές να ψηφίσουν το κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο και από τους Έλληνες να σκύψουν το κεφάλι σαν «ραγιάδες» στους δανειστές.

Ο κ. Βορίδης, ο οποίος υπενθυμίζεται ότι ήταν γενικός γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, του κόμματος που ίδρυσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή, με ύφος χιλίων καρδιναλίων υπερηφανεύεται που ψήφισε το Μνημόνιο 3 και την υποδούλωση των Ελλήνων.

Ο «άνθρωπος με το τσεκούρι» που κάποτε διαγράφηκε από το φοιτητικό σύλλογο της Νομικής για τη φασιστική του δράση σήμερα το παίζει «δήθεν» δημοκράτης.

Αλλά πόσο «δημοκράτης» είναι κάποιος που προσπαθεί να επιβάλει με «τσεκούρια» τη γνώμη του;

Πόσο δημοκράτης είναι κάποιος που θέτει θέμα κομματικής πειθαρχίας για όσους δεν ψηφήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα.

Στην Ελλάδα όμως συνηθίζεται να κάνουμε τα πάντα για την… καρέκλα». Απειλούμενος λοιπόν ο κ. Βορίδης με πολιτικό αφανισμό για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και τη λατρεία του για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, συνεργάστηκε με το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και σιγά σιγά σύρθηκε όλο και πιο κοντά στο κέντρο.

Αφού λοιπόν τα «έσπασε» με τον Καρατζαφέρη «έστριψε» προς τη Συγγρού, κάνοντας πλέον «τεμενάδες» σε αυτούς που κάποτε έβριζε και χαρακτήριζε προδότες και αναξιόπιστους.

Άραγε ποιος είναι ο προδότης και ο δοσίλογος με τα σημερινά δεδομένα;

Πρέπει να πιστωθεί στο Μάκη Βορίδη ότι κατάφερε να «αποκαλύψει» την υποκρισία των ροζ αριστερών, που σάπισαν μία ολόκληρη γενιά με ιδεοληψίες, τις οποίες πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων όταν ήλθε η ώρα της εξουσίας.

Κουβέληδες, Ψαριανοί, Ρεπούσηδες, οι πασοκάρες που ούρλιαζαν “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”, η περιβόητη “γενιά του πολυτεχνείου”, ήταν στην πραγματικότητα “γενιά του αζημίωτου”.

Τελικά η ιστορία τους ξεσκεπάζει όλους. Κυρίως του υποκριτές και αυτούς που κάνουν τα πάντα για την…
καρέκλα! (newsbomb.gr/politikh/news/)

Τον Απρίλιο του 2007, σαράντα χρόνια μετά την 21η Απριλίου του 1967 οι Φάκελοι παρουσίασαν το πορτραίτο του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου. Για πρώτη φορά μετά από 33 χρόνια σιώπης, ο Αλέξης Παπαχελάς μίλησε σε μία αποκλειστική τηλεοπτική συνέντευξη με την σύζυγο του Γεώργιου Παπαδόπουλου, Δέσποινα, την γυναίκα που έζησε δίπλα του όλες τις αποφασιστικές στιγμές της ζωής του. Η Δέσποινα Παπαδοπούλου αποκάλυψε τότε στους "Φακέλους" ποιός ήταν ο εξ απορρήτων του δικτάτορα από το 1957 ενώ μίλησε και για τη σχέση του με τον Ιωαννίδη, και με μεγάλους οικονομικούς παράγοντες και καλλιτέχνες της εποχής. Ακόμα, στην εκπομπή μίλησαν συμφοιτητές του Παπαδόπουλου από τη Σχολή Ευελπίδων, οι στενότεροί του συνεργάτες στο πραξικόπημα, και οι πράκτορες της CIA που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Για πρώτη φορά οι Φάκελοι παρουσίασαν ένα ιστορικό πορτραίτο με άγνωστες πτυχές της ζωής του συνταγματάρχη που κυβέρνησε την Ελλάδα για έξι χρόνια. Δείχνει άγνωστες πλην όμως σημαντικές πτυχές / χωρίς βεβαίως να παρουσιάζει όλα τα φάσματα, π.χ λείπουν οικονομία, παιδεία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία


Γεώργιος Παπαδόπουλος στην φυλακή. ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:

Ανέβηκε στις 28 Δεκ 2010

https://www.facebook.com/greece24
Το διάγγελμα αυτό το ηχογράφησε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος το 1984 μέσα από την φυλακή και το μοίρασε δια χειρός σε λίγα αντίτυπα.

Διάγγελμα του Γεωργίου Παπαδόπουλου για την ίδρυση της ΕΠΕΝ (30 Ιανουαρίου 1984)

Λαέ της Ελλάδος,
Πολιτικός δεσμώτης από εννέα και πλέον χρόνια, απέφυγα έως τώρα να ομιλήσω. Σήμερα όμως διακόπτω πλέον την σιωπήν μου διά τρεις λόγους: Πρώτα, διότι τα πράγματα της πατρίδος μας ποτέ δεν είχαν φθάσει εις τόσον κρίσιμον σημείον. Έπειτα δια να χαιρετήσω την κάθοδον εις τον πολιτικόν στίβον, ως κόμματος της "Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως" (ΕΠΕΝ). Και τρίτον, δια να σου εκθέσω πως πιστεύω ότι ημπορεί να διασφαλισθή το μέλλον της Ελλάδος.
Εχειρίσθηκα την εξουσίαν επί εξήμισυ χρόνια και αποδέχομαι πλήρως την ευθύνην της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, διότι υπήρξα αρχηγός της. Αναφέρομαι όμως εις αυτήν τώρα, όχι δια να αντικρούσω τας συκοφαντίας, που της εφόρτωσαν. Αυτό θα γίνη όταν ανακτήσω την ελευθερίαν, που μας την εστέρησαν αυθαιρέτως. Τώρα επαναλαμβάνω απλώς, με απόλυτον πεποίθησιν ότι, ασχέτως του τι "εψηφίσθη" κατόπιν, η Επανάστασις αποτελούσε ιστορικήν αναγκαιότητα. Η δημοκρατία είχεν αποπνιγεί τότε από τας αναθυμιάσεις ενός διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι οι εκπρόσωποί του. Όλοι οι πολιτικοί θεσμοί είχαν χρεωκοπήσει.
Απεβλέπαμεν εις μιαν νέαν δημοκρατίαν, με αναμορφωμένην την πολιτική ζωήν και με αποδοτικόν κρατικόν μηχανισμόν. Σκοπός μας ήτο να παραδώσωμεν την εξουσίαν εις τον λαόν, και το ταχύτερον, με αδιαβλήτους εκλογάς, αφού κτίσωμεν ένα κράτος δίκαιον, ισχυρόν και ελεύθερον, που να εξασφαλίζη εις όλους τους πολίτας την ευημερίαν και να τους οπλίζη με αισιοδοξίαν δια το προσωπικόν τους μέλλον και δια το μέλλον του Έθνους. Εκάμαμεν ότι ήτο δυνατόν προς την κατεύθυνσιν αυτήν και όσα έγιναν, αποτελούν σταθμόν εις την ελληνικήν ιστορίαν.
Τότε επραγματοποιήθηκε η ανεπανάληπτη οικονομική ανάπτυξις, εξεπονήθη ένα Σύνταγμα δημοκρατικής πολιτείας, που εδιδάσκετο με συνέπειαν εις τα σχολεία και εδραστηριοποιήθη ο κρατικός μηχανισμός. Δεν εκυβερνήσαμεν ως κόμμα και δεν επιδιώξαμεν να οργανώσωμεν κομματικώς την νεολαία, διότι αυτό είναι γνήσιον χαρακτηριστικόν του ολοκληρωτισμού. Δεν έλειψαν βέβαια και τα σφάλματα. Πολύ περισσότερα, όμως, είναι τα επιτεύγματα μας και τα εχάρηκεν ο ελληνικός λαός, που όχι μόνον αποδέχθηκε με ανακούφισιν, εις την μεγάλην πλειοψηφίαν του την Επανάστασιν, αλλά και της συμπαραστάθηκε. Αντίστασις κατά του καθεστώτος δεν υπήρξεν αξία λόγου. Υπήρξεν απλώς αντιπολίτευσις, που δεν λείπει ποτέ.
Μόνιμη πρόθεσις μας ήτο το πέρασμα εις την ομαλότητα και θα επραγματοποιείτο και αυτό, αν δεν μας ανέκοπταν αι εσωτερικαί αντινομίαι του καθεστώτος, ο αρνητισμός του πολιτικού κόσμου και τα αφανή αλλά εκρηκτικά συμφέροντα. Όταν τελικώς εσχηματίσθηκε πολιτική κυβέρνησις, συνασπίσθηκαν όλοι δια να ματαιώσουν την ομαλή μετάβασιν της εξουσίας εις τον λαόν με τιμίας εκλογάς.
Από τον Οκτώβριον του 1974 είμεθα δεσμώται, οι συνεργάται μου και εγώ. Και παραμένομεν δεσμώται. Δεν μας έκλεισαν εις τας φυλακάς το Δίκαιον και ο Νόμος. Την ελευθερίαν μας την εστραγγάλισεν η ωμή σκοπιμότης, διά να ημπορούν να μας συκοφαντούν χωρίς αντίλογον και να παραπλανούν την κοινήν γνώμην χωρίς έλεγχον. Οι δεσμοφύλακές μας τρέμουν την ελευθέραν κρίσιν του λαού, που είναι ο υπέρτατος δικαστής.
Κατά το διάστημα αυτό, τα πράγματα της πατρίδος μας παρουσίασαν σταθεράν χειροτέρευσιν, που τώρα πλέον έχει κορυφωθεί. Είμεθα διεθνώς απομονωμένοι και αγκαλιάζουμε υστερικά και με ιδιαιτέραν προτίμησιν, τάσεις και έθνη που τίποτα δεν ημπορούν να μας προσφέρουν. Η εδαφική μας ακεραιότητα δεν έχει καμμίαν ενθαρρυντικήν διασφάλισιν. Το αντιαμερικανικόν και αντιδυτικόν πνεύμα καλλιεργείται επίσημα, με μοιραίον αποτέλεσμα την αποθράσυνσιν των Τούρκων, διότι αυξάνει το ειδικόν βάρος των από την ιδικήν μας μωρίαν.
Ακόμη χειρότερα είναι η εσωτερική κατάστασις. Εις τον οικονομικόν τομέα η ύφεσις, ο πληθωρισμός, η ανεργία, η ακρίβεια, ο φορομπηχτισμός, έχουν γονατίσει τας μεγάλας λαϊκάς μάζας. Το κράτος ενώ διογκώνεται συνεχώς, παρέλυσεν. Διότι οργιάζουν με τας αυθαιρεσίας των, με την χυδαιότητά των, με τα ρουσφέτια των, με την τεμπελιά των και με την ανικανότητα των οι κομματικοί τραμπούκοι, που παριστάνουν την "λαϊκή συμμετοχή στην εξουσία".
Η παιδεία και των τριών βαθμίδων έχει υποστεί χαώδη υποβάθμισιν. Η εκκλησία δέχεται λυσσώδεις επιθέσεις από παντού. Θεμελιώδεις θεσμοί όπως η οικογένεια, έχουν αποσαθρωθεί. Η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός εις την κοινωνικήν συμβίωσιν εξαφανίσθηκαν. Οι νέοι θύματα εγκληματικού αποπροσανατολισμού, χάνουν την πίστη των προς ζωτικά ιδανικά.
Από ιδεολογικήν άποψιν, η Ελλάς έχει παραδοθεί ανυπεράσπιστη εις το έλεος μιας μαρξιστικής εισβολής. Τα κρατικά μέσα ενημερώσεως, τα σχολεία, η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή δεσπόζονται και αστυνομεύονται από τον άξεστον κομμουνισμόν, που παραποιεί ανενόχλητος την ιστορίαν, αποβλακώνει ψυχικώς την νεολαίαν, προσπαθεί να υποκαταστήση τον πατριωτισμόν με την δουλικήν αφοσίωσιν εις τας επιταγάς ξένων, και εκβιάζει όλους τους δειλούς και τους αδυνάτους. Η Πατρίς μας, εθνικώς απονευρωμένη, προπαρασκευάζεται διά να γίνη δούλη.
Είναι τεράστιαι αι ευθύναι της πολιτικής ηγεσίας διά το κατάντημα αυτό. Με την μεταπολίτευσιν απεκατεστάθη ρητορικώς η δημοκρατία, αλλά εφαλκιδεύθησαν πρακτικώς όλοι οι βασικοί θεσμοί της. Εκείνοι που διεχειρίσθησαν τα κοινά, εξήγγειλαν την λήθην, δεν ελησμόνησαν όμως την εκδίκησιν. Έτσι, εκαρπώθησαν την λήθην εγκληματίαι, που υψώθηκαν εις τιμητάς και εδιώχθησαν πατριώται, που εχαρακτηρίσθησαν εγκληματίαι. Ενώ ήτο αναγαία η εθνική ενότης, ετέθησαν αστόχως τα θεμέλια ενός ολεθρίου διχασμού των εθνικών δυνάμεων, που δεν αμβλύνεται με την πάροδον του χρόνου.
Αι κυβερνήσεις της "Νέας Δημοκρατίας" με την κοινωνικήν και την εθνικήν τύφλωσίν των, εξήρθρωσαν την οικονομίαν, εξεχαρβάλωσαν την διοίκησιν, διέφθειραν τους χαρακτήρας, διέλυσαν την παιδείαν και κατέστρεψαν την κοινωνικήν γαλήνην. Μέτρα δήθεν προοδευτικά, που ωφείλοντο εις την αγωνιώδη προσπάθειαν των κυβερνώντων να λησμονηθή το αμαρτωλόν παρελθόν των, απεδείχθησαν ολέθρια δια την χώραν, διότι εχρησίμευσαν ώς "προηγούμενον" εις την ασύδοτον αριστεράν επιδρομήν μετά την 18.10.1981.
Μέσα εις αυτάς τας κρισίμους συνθήκας κατεβαίνει εις τον πολιτικόν στίβον ως κόμμα, η ΕΠΕΝ. Χαιρετίζω την εμφάνισίν της με συγκίνησιν και καλώ όλους όσοι ανησυχούν δια την δημιουργηθήσαν επικίνδυνον κατάστασιν να ενταχθούν αγωνιστικώς εις τας γραμμάς της, ανεξαρτήτως των διαφορών του παρελθόντος. Η 21η Απριλίου εξεπλήρωσεν την αποστολήν της. Τώρα η ιστορία προσκαλεί την μεγάλην παράταξιν του εθνικού πατριωτισμού να συνασπισθή δημοκρατικώς, να γίνη μαχομένη πλειοψηφία, αφού επί τόσα χρόνια εκρατήθη σιωπηλή, υπό της "Νέας Δημοκρατίας" και να αποτρέψη την υποδούλωσιν της Ελλάδος εις το μαρξιστικόν πέλμα.
Το κλίμα που εκαλλιεργήθη και επικράτησε μετά την μεταπολίτευσιν, ήτο καταθλιπτικόν. Μέσα εις αυτό ο ελληνικός λαός δεν ημπορούσε να κρίνη ψύχραιμα τα προβλήματα που απασχολούσαν την χώραν και να απαντήση ανεπηρέαστα εις το πολιτειακόν ερώτημα που του ετέθη. Δι' αυτό και επιβάλλεται η επανεξέτασις και αναθεώρησις και θεμελιωδών ακόμη συνταγματικών διατάξεων.
Η Ελλάς εξακολουθεί να φέρη στίγματα πολιτικής υπαναπτύξεως, τα οποία προ πολλού έχουν εξαφανιστεί εις όλας τας προηγμένας χώρας της Δύσεως. Το ισχύον Σύνταγμα δεν εφρόντισε να εξυγιανθή η πολιτική μας ζωή. Τα κόμματα λειτουργούν ως τσιφλίκια των αρχηγών των. Εκλογικόν σύστημα μόνιμον, δεν υπάρχει, αλλά κάθε φορά προσαρμόζεται με κυνισμόν και χυδαιότητα εις τα μέτρα του κόμματος που ασκεί την εξουσίαν. Οι πόροι των κομμάτων, μυστηριώδεις κατά κανόνα, δεν υπόκεινται εις κανένα έλεγχον. Και πάντοτε ακούονται οργισμένοι υπαινιγμοί δια οικονομικά σκάνδαλα και ατασθαλίας διαφόρων εκπροσώπων της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας και διευθυντών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, διότι το διαβόητον "πόθεν έσχες" εφαρμόζεται κωμικώς.
Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να αποβλέπη κυρίως εις την κατοχύρωσιν της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας από κάθε απειλή. Δι' αυτό είναι απαραίτητη η συνεργασία με την Δύσιν, η πίστις εις τας συμμαχίας μας και η διατήρησις φιλικών σχέσεων με όλους. Το πρόβλημα της Κύπρου, που αφέθηκε να χρονίση και να επιδεινωθή με την τουρκικήν αρπακτικότητα, πρέπει να λυθή σύμφωνα με τας αποφάσεις του ΟΗΕ. Και ο "Φάκελλός" του, που διατηρείται κλειστός, διότι οι ένοχοι φοβούνται την αλήθειαν, πρέπει να ανοιγή. Το άνοιγμά του είναι εθνική ανάγκη.
Η Ελλάς αντιμετωπίζει τώρα οξύ πρόβλημα ηθικής και υλικής ανακάμψεως, έπειτα από ολόκληρον δεκαετίαν φθοράς των πάντων. Η παιδεία πρέπει να ανακτήση τα ιδανικά της και την ικανότητα να προετοιμάζη τους νέους διά την ομαλήν και δημιουργικήν ένταξιν εις μιαν υγιά κοινωνίαν. Η δημοσία διοίκησις, που παρέλυσε από την επιδρομήν των κομματικών πρακτόρων, είναι ανάγκη να καταστή εκ νέου αποτελεσματική και υπεύθυνος. Και είναι γενική η πεποίθησις ότι ο τύπος νοσεί και χρειάζεται εξυγίανσιν. Η οικονομική ανάκαμψις, αφ' ετέρου και η ανακούφισις του λαού από τις μάστιγες του πληθωρισμού και της ανεργίας, που αυτόν κυρίως πλήττουν, μόνον με την απελευθέρωσιν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ημπορεί να επιτευχθή. Η κοινωνική δικαιοσύνη δεν πραγματοπιείται με την γενικήν εκπτώχευσιν και την τερατώδη γιγαντοποίησιν του κομματικού κράτους.
Έχουν υποστεί πάρα πολλά κατά τα τελευταία χρόνια αυτοί που διασφάλισαν την ελευθέραν ύπαρξιν της Ελλάδος. Δεν κατέχονται εν τούτοις από πνεύμα αντεκδικήσεως, μίσους ή εχθρότητος προς οποιονδήποτε. Εκείνο που πρυτανεύει εις την ψυχήν των, που πληρούται από την υπερηφάνειαν του εθνικού αγωνιστού, είναι η σωτηρία της Πατρίδος, που βλέπουν πόσον και διατί κινδυνεύει. Αυτών η συσπείρωσις και η δημιουργική συνεργασία χρειάζεται σήμερα μέσα εις τας γραμμάς της ΕΠΕΝ.
Η λήθη του οδυνηρού παρελθόντος είναι αναμφισβήτητα απαραίτητη. Δεν ημπορεί όμως να έχη ως αποτέλεσμα την παραχάραξιν της ιστορικής αληθείας, που επιχειρείται αναισχύντως, ούτε να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία διά να μεταμφιεσθούν οι ένοχοι εις ασυδότους κριτάς και διά να προβάλλωνται ως ηρωικοί άθλοι τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Είμεθα υπεύθυνοι απέναντι των νέων, όχι μόνον διά το μέλλον των, που σήμερα διαγράφεται τόσον δύσκολον, αλλά και διά την εκ μέρους των αληθινήν γνώσιν και αντικειμενικήν εκτίμησιν του παρελθόντος.
Απευθύνομαι σήμερα προς όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνας, που ανησυχούν διά τους συσσωρευμένους κινδύνους του Έθνους. Δεν κατέχομαι από προσωπικήν πικρίαν δι' όσα υπέστην μαζί με τους συνεργάτας μου. Εις την ψυχήν μου επικρατεί η άσβεστος πίστις διά την ανάγκην του αγώνος και η ακλόνητος βεβαιότης διά την επιτυχίαν του. Την πίστιν αυτήν και την αγωνιστικότητα δια το μέλλον της πατρίδος, χάριν της οποίας εριψοκινδύνευσα πάντα την ζωήν μου εις τα πεδία των μαχών, κανένα δεσμωτήριον και καμμία νομική επινόησις δεν θα ημπορέσουν να την δαμάσουν.
Έλληνες πολίται,
Ενταχθείτε εις τας γραμμάς της ΕΠΕΝ, με ζήλον, με αποφασιστικότητα και με την εθνικήν εκείνην έξαρσιν, που πάντοτε προκαλούν εις την ψυχήν της φυλής μας αι κρίσιμαι περιστάσεις. Ας πρυτανεύση και τώρα το δημιουργικόν πνεύμα της συνεργασίας και εν όψει του ιερού καθήκοντος, ας παραμερισθούν αι παραλυτικαί προσωπικαί φιλοδοξίαι.
Η τελική νίκη θα είναι νίκη του Έθνους

Ο άγνωστος Γεώργιος Παπαδόπουλος

Σήμερα, είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου 1967, τότε που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις επενέβησαν και πήραν στα χέρια τους την εξουσία, για να σώσουν την Ελλάδα και τον λαό της από την καταστροφή στην οποία την οδηγούσαν και τότε οι αιώνια προδότες πολιτικάντηδες.
Δυστυχώς οι πολιτικάντηδες ξαναγύρισαν εφτά χρόνια μετά, ύστερα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Την εισβολή αυτή την προκάλεσαν οι προδότες ακριβώς για να ρίξουν την «κακιά Χούντα» και να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την χώρα εκ των έσω. Και παραμένουν έως τώρα στην εξουσία και στο πολιτικό προσκήνιο συνεχίζοντας απρόσκοπτα τις καταστροφικές ενέργειές τους εναντίον της Ελλάδας!!!
Αντίθετα, το στρατιωτικό καθεστώς της Επανάστασης της 21ης Απριλίου έσωσε την χώρα από τα αδιέξοδα στα οποία θα είχε περιπέσει από την ολέθρια τακτική των προδοτών και μέσα σε επτά χρόνια κατάφερε και έκανε το σύγχρονο ελληνικό Θαύμα. Η χώρα είχε εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, είχε μία σημαντική παραγωγή και δεν χρωστούσε πουθενά. Είχε μηδενικό έλλειμμα και δεν είχε την ανάγκη καμιάς τρόϊκας! Αντίθετα από σήμερα, που οι πολιτικοί αυτοί νάνοι έχουν ρημάξει την Ελλάδα σε όλους τους τομείς…
Ο πρωτεργάτης της Επανάστασης της 21ης Απριλίου ήταν ο εθνάρχης και εθνικός ευεργέτης των Ελλήνων, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Η ζωή του, η δράση του, η πορεία του και το έργο του αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών ερευνών. Οι προοδευτικοί καλικάντζαροι της Μεταπολίτευσης προσπάθησαν φυσικά να τον απαξιώσουν μέσα από εργασίες, οι οποίες είχαν προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Αλλά δεν μπόρεσαν να απαντήσουν «δημοκρατικά», γιατί ο Γεώργιος Παπαδόπουλος άφησε μηδενικό χρέος και πολλές υποδομές σε όλη την χώρα, ενώ οι μεταπολιτευτικοί «δημοκράτες» έφτασαν την χώρα στη δεινή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα μέσω των Μνημονίων και της τρόϊκας.
Ο Παπαδόπουλος ήταν γιος ενός δάσκαλου από το Ελαιοχώρι Αχαΐας και γεννήθηκε το 1919. Κι εδώ αρχίζουν τα μυστήρια για την καταγωγή του και τη ζωή του. Ο στενός συνεργάτης της εφημερίδας Ε.Ω. και Δάσκαλος μου, δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης έχει γράψει σ’ ένα βιβλίο του («Ποιος είναι ο Γ.Α.Π.;») ότι από την Αγία Μαρίνα, έναν οικισμό δίπλα στο χωριό Καλέντζι της Αχαΐας, καταγόταν η μητέρα του «γέρου της Δημοκρατίας», Γεώργιου Παπανδρέου. Λεγόταν Παγώνα Παπαδοπούλου. Γράφει στο βιβλίο του ο δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης:
«Από την Αγία Μαρίνα καταγόταν και η οικογένεια του ηγέτη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, Γεωργίου Παπαδοπούλου (ο οποίος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι Αχαΐας). Μάλιστα ο Παπαδόπουλος υπήρξε ξάδελφος του Ανδρέα Παπανδρέου , αφού ήταν συγγενείς από τους πατεράδες τους! Στην πραγματικότητα οι προπαππούδες τους υπήρξαν αδέλφια κι αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον του Γεωργίου Παπανδρέου για τον Παπαδόπουλο μετά το περίφημο «σαμποτάζ του Έβρου», αλλά και το γεγονός του ότι τα μέλη της οικογένειας του μετέπειτα Απριλιανού κυβερνήτη ήταν πάντοτε ψηφοφόροι του «Γέρου της Δημοκρατίας» στον νομό Αχαΐας…»
Ήταν λοιπόν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος συγγενής της οικογένειας Παπανδρέου; Ό,τι και να συμβαίνει, όποια και να είναι η αλήθεια πάνω σε αυτό το ζήτημα, ποτέ και κανένας δεν διέψευσε αυτή την πληροφορία που έβαλε στην εργασία του ο δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης, του οποίου οι πληροφορίες είναι πάντα guarantee… Άλλωστε εάν δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα των «οικογενειακών σχέσεων» Παπαδόπουλου και Παπανδρέου, γιατί τόσο καιρό δεν ήρθε αυτή η διάψευση; Συνήθως οι ενδιαφερόμενοι διαψεύδουν κάτι το ανυπόστατο που δεν τους συμφέρει…
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε ένα παιδί-«θαύμα» και σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη ήταν το μεγαλύτερο μυαλό στη σύγχρονη στρατιωτική και πολιτική Ιστορία της Ελλάδας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Παπαδόπουλος είχε εισαχθεί στη Σχολή Ευελπίδων πρώτος απ’ όλη την χώρα και με τον μεγαλύτερο βαθμό. Ως Εύελπις ήταν άριστος και με άριστα αποφοίτησε το 1940. Πολέμησε ηρωικά και πήρε αριστεία ανδρείας στον πόλεμο που ξέσπασε αμέσως σχεδόν με το που βγήκε απ’ τη σχολή. Αυτός όμως ο ήρωας του 1940 πέθανε φυλακισμένος τον Ιούνιο του 1999, ενώ άλλοι πολιτικοί «δημοκράτες» που δεν πολέμησαν στο Έπος του ’40 κηδεύτηκαν με δημόσια δαπάνη…
Σε ένα σπάνιο βιβλιαράκι του Γ. Παπαδόπουλου που κυκλοφόρησε το 1967 για το «δόγμα Τρούμαν», ο Παπαδόπουλος παραθέτει ένα βιογραφικό του κι εκεί διαβάζουμε:
«Την περίοδο της γερμανικής Κατοχής ευρέθη εις τας εθνικάς ομάδας Αντιστάσεως… Αμέσως μετά τον πόλεμο έγινε αξιωματικός πληροφοριών και πήρε παράσημα για τη δράση του στον πόλεμο (Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και δύο Πολεμικούς Σταυρούς) και στον Εμφύλιο (Μετάλλιον Εθνικών Πράξεων, Αργυρούν Σταυρόν Γεωργίου Α΄ μετά ξιφών και τέσσερις Πολεμικούς Σταυρούς)… Σαφώς διακρίνονται αι αρεταί του ανδρός: γενναίος και εξαίρετος αξιωματικός, αριστούχος εις την στρατιωτικήν επιστήμην αλλά και αριστούχος εις τα πεδία των μαχών. Ταυτοχρόνως, γενικωτέρα μόρφωσις πέραν των ορίων των επαγγελματικών του ενασχολήσεων. Τελειόφοιτος του Πολυτεχνείου. Παραλλήλως, μια επιμόρφωσις η οποία αποκαλύπτει τας γενικωτέρας ανησυχίας και τα καθωλικότερα ενδιαφέροντα του ανδρός».
Μία μυστική έκθεση υπηρεσίας πληροφοριών, γράφει για τον Γ. Παπαδόπουλο ορισμένα πάρα πολύ σημαντικά στοιχεία για τον χαρακτήρα του. Εκεί διαβάζουμε: «Ήταν πολύ ευφυής, με μια ευφυΐα όχι της επιφάνειας, αλλά του βάθους, της μελέτης και της ανατομίας των πραγμάτων. Αυτοσχεδίαζε, ήταν πολύ ικανός συνωμότης, αλλά του έλειπε η μόρφωση και του έλειπε και το σύστημα. Ήταν θαυμάσιος στην τακτική, όχι όμως και στην στρατηγική. Οι φιλοσοφικές, ιδεολογικές, πολιτικές κτλ. ιδέες του έμοιαζαν με κουβέντες επαρχιακού καφενείου»…
Πολύ ενδεικτικά για τον χαρακτήρα του Γ. Παπαδόπουλου είναι όσα είπε για αυτόν ο πρόεδρος του δικαστηρίου της δίκης του το 1975, ο Γιάννης Ντεγιάννης. Αυτά που είπε αποτελούν ιστορικό ντοκουμέντο:
«Είχε κάποια προσόντα, μα όχι τόσα ώστε ν’ ανέβει πολύ ψηλά. Είχε ένα ελάττωμα που αφάνιζε τα προσόντα του. Θα χρησιμοποιήσω ιστορικό όρο, έπασχε από διόγκωση του «εγώ». Έτσι διογκωμένο που ήταν το «εγώ» του τον εμπόδιζε να βλέπει, ακόμα κι όταν ήρθαν τα δίσεκτα χρόνια, οι δύσκολες ημέρες της δίκης… Όλες οι σκέψεις του έπλεαν, μούσκευαν μέσα στον εγωκεντρισμό του. Αυτό τον βοηθούσε να προχωρεί χωρίς δισταγμούς. Το «εγώ» φούσκωνε τα πανιά του. Γι’ αυτό το «εγώ» δεν ήταν τίποτα απαγορευμένο. Ήταν η δύναμή του. Τη φόρτωσε στο «εγώ» του, εκείνο δεν άντεξε, δεν έβλεπε πια τίποτε γύρω του. Για το χατίρι του «εγώ» θυσίαζε το καθετί, ακόμη κι εκείνους που του στάθηκαν πιστοί. Το «εγώ» έγινε επικίνδυνο για τον «εαυτό» του».
Μερικά ακόμα στοιχεία για την συνωμοτική ικανότητα του Γ. Παπαδόπουλου. Το 1953 είχε πάει στις Η.Π.Α. για να κάνει μετεκπαίδευση στο Τμήμα Αμερικανικών Μεθόδων, από όπου και βγήκε με βαθμό: «Λίαν καλώς»! Και τουλάχιστον από το 1956 και με κάποιες «κινήσεις» που έγιναν τότε στο στράτευμα συμμετείχε στις προσπάθειες σωτηρίας της χώρας μας από τον Στρατό, όπως π.χ. με τον Ι.Δ.Ε.Α. (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών). Ο πράκτορας της C.I.A. Σάιρους Σουλτσμπέργκερ, που παρίστανε τον δημοσιογράφο, έγραψε για τον Παπαδόπουλο σε ένα βιβλίο του:
«Ο Παπαδόπουλος συνωμότει επί έτη πριν ηγηθή του πραξικοπήματος του 1967. Η συνωμοσία ευρίσκετο ήδη εν εξελίξει κατά το 1956, ότε ο αρχηγός του ΓΕΣ στρατηγός Νικολόπουλος εδήλωσεν εις το Συμβούλιον των Αντιστρατήγων ότι ανησυχεί δια μίαν στρατιωτικήν συνωμοσίαν, η οποία, ως είπεν, αποτελεί απομίμησιν νασερικού τύπου. Αλλά οι συνάδελφοί του δεν απέδωσαν σημασίαν εις τας πληροφορίας του. Εν τούτοις ο στρατηγός Νικολόπουλος ανέφερε τα ονόματα ωρισμένων αξιωματικών μεταξύ των οποίων ήσαν ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρέζος και ο Λαδάς. Εις την αρχήν του βίου της η χούντα ευρίσκετο υπό την αρχηγίαν του στρατηγού Μπάλλα και αργότερον του στρατηγού Πατίλη. Αλλά ο Παπαδόπουλος είχεν αναγνωρισθή ως η κινητήριος δύναμίς της ήδη από το 1956».
Μία άλλη άγνωστη πτυχή της καριέρας και της πορείας του Γ. Παπαδόπουλου είναι η σχέση του με τον «εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή. Λίγο μετά τις εκλογές του 1958, όταν η κομμουνιστική Ε.Δ.Α. βγήκε δεύτερο κόμμα, ο Καραμανλής συγκρότησε μία αφανή επιτροπή για την παρακολούθηση του «κομμουνιστικού προβλήματος». Σε αυτή την επιτροπή που αποτελείτο από τους πιο σημαντικούς παράγοντες του Στρατού και της Κ.Υ.Π. συμμετείχε και ο Γ. Παπαδόπουλος. Τότε ένα μέλος της ίδιας επιτροπής, ο καθηγητής Άγγελος Προκοπίου, είπε για τον Παπαδόπουλο τα παρακάτω πολύ σημαντικά και προφητικά θα έλεγε κανείς λόγια: «Το μυαλό αυτού του αξιωματικού είναι ξυράφι. Είμαι βέβαιος ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θα παίξει κάποτε πρώτο ρόλο»!!!
Άγνωστη για τον πολύ κόσμο είναι και η ενέργεια του Γ. Παπαδόπουλου να δημιουργήσει το 1960 έναν «Μικρό Ι.Δ.Ε.Α.», δηλαδή μία οργάνωση μέσα στην οργάνωση του Ι.Δ.Ε.Α. Σ’ αυτή συμμετείχαν κάποιοι από τους πιο βασικούς πρωταγωνιστές της μετέπειτα Επανάστασης του 1967: ο Μακαρέζος, ο Λαδάς, ο Ρουφογάλης κτλ. Εκείνη την περίοδο ο Παπαδόπουλος έστησε τον μηχανισμό του μέσα στο στράτευμα, που τελικά έκανε αργότερα την Επανάσταση. Σ’ αυτή την προσπάθειά τους βοήθησε ο στρατηγός Καρδαμάκης. Και πάλι ο Αμερικανός κατάσκοπος Σουλτσμπέργκερ έγραψε για αυτό το θέμα: «Το 1959, ο στρατηγός Καρδαμάκης, τότε αρχηγός του ΓΕΣ, προήγαγε τους υπόπτους εις θέσεις-κλειδιά. Ίσως από ευγνωμοσύνη η χούντα διώρισε τον στρατηγόν Καρδαμάκη διοικητή της ΔΕΗ».
Άλλη πληροφορία που θα δώσουμε σήμερα και είναι ευρέως άγνωστη, είναι ο ρόλος που έπαιξε ο Γ. Παπαδόπουλος στις εκλογές του 1961 που οι κομμουνιστές ονομάζουν «εκλογές της βίας και της νοθείας». Τότε και μπροστά στον κίνδυνο η αριστερά να αλλοιώσει την εθνική πορεία του ελληνισμού τέθηκε σε ισχύ ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου, το «Σχέδιο Περικλής». Ο Παπαδόπουλος έπαιξε σε αυτό το σχέδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Ήταν συγκεκριμένα ο γραμματέας μιας επταμελούς σύσκεψης της «Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Πληροφοριών και Διαφωτίσεως» του Συμβουλίου Μελετών της Κ.Υ.Π., δηλαδή ο άνθρωπος-κλειδί της πρακτικής εφαρμογής του εθνικού και αντικομμουνιστικού σχεδίου.
Ο Παπαδόπουλος υπήρξε προφητικός! Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις απειλές που ήταν μπροστά στον ελληνισμό και τις οποίες δυστυχώς βρήκαμε μπροστά μας πολύ πιο μετά, από την «δημοκρατία» της Μεταπολίτευσης που έφερε στην Ελλάδα την τρόϊκα και τα Μνημόνια. Τον Ιούνιο του 1963, δηλαδή πριν από 50 χρόνια, ο προφήτης του Έθνους, έκανε μία ομιλία στην Σχολή Εθνικής Αμύνης, με θέμα «Γενικαί οργανωτικαί αρχαί μυστικών συνωμοτικών οργανώσεων». Κοιτάξτε τι είπε ο Παπαδόπουλος σε ένα σημείο της προφητικής και πατριωτικής του ομιλίας:
«Ας αναφωνήσωμεν όλοι μας ‘’Η χώρα κινδυνεύει’’ και αυτοσυγκινούμενοι εκ της ιδίας ημών προσκλήσεως, ας συγκροτήσωμεν την εθνικήν φάλαγγαν παντού όπου ευρισκόμεθα εντεταγμένοι, προκειμένου να αντιμετωπίσωμεν την απειλήν κατά της χώρας μας. Ο κίνδυνος είναι μέγιστος! Απαιτούνται αγώνες, θυσίες, στρατεύματα, στρατηγοί! Εις ημάς όλους ανήκει η ευθύνη και της συγκροτήσεως και της διευθύνσεως της εθνικής φάλαγγος που θα διεξαγάγη τον αγώνα αλλά και η ευθύνη διεξαγωγής του αγώνος και της προσφοράς των θυσιών»!
Τέλος, ένα ακόμα περίεργο για πολλούς περιστατικό ήταν η μυστηριώδης προβοκάτσια του «σαμποτάζ του Έβρου». Έτσι τουλάχιστον χαρακτηρίζει το συμβάν η αριστερά. Τότε που έγινε η κομμουνιστική δολιοφθορά στον Έβρο, σε άρματα μάχης και σε στρατιωτικά φορτηγά, όπου αντί για βενζίνη ανεφοδιάστηκαν με… ζάχαρη! Ο Ηλίας Ηλιού της Ε.Δ.Α. μίλησε τότε στην βουλή –στις 17.6.1965, λιγότερο από ένα μήνα πριν την πτώση της κυβέρνησης της Έν. Κέντρου- για τον ίδιο τον Γ. Παπαδόπουλο, κατονομάζοντάς τον μάλιστα σαν εγκέφαλο μελλοντικού πραξικοπήματος!!! Είπε ο Ηλ. Ηλιού:
«Ο κύριος 817.760, δηλαδή ο αντισυνταγματάρχης [Παπαδόπουλος] ο οποίος εις το «Σχέδιον Περικλής» ήτο ο κλειδοκράτωρ δι’ αυτού του αριθμού τηλεφώνου, το δεξί χέρι του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Νάτσινα, συνέταξεν έν έγγραφον, γνωσθέν εις τον αντιπολιτευόμενον την κυβέρνησιν Τύπον πριν γνωσθή εις την Κυβέρνησιν, και πίσω από την πλάτην της Κυβερνήσεως, εκίνησεν ολόκληρον τον κρατικόν μηχανισμόν και συνελήφθησαν ιδιώται εις τα τέσσερα πέρατα της Ελλάδος»…
Κλείνοντας, να θυμηθούμε τι έλεγε ένας μεγάλος δημοσιογράφος, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, στην εφ. «Ελεύθερος Κόσμος», στις 10.9.1969, για τα μεγάλα χαρίσματα του Γ. Παπαδόπουλου: «Προέβλεψεν εγκαίρως ότι η χώρα θα αντιμετώπιζεν, αργά ή γρήγορα, βαθείαν εσωτερικήν κρίσιν και θα περιήρχετο εις αδιέξοδον… Προετοιμάσθη δια να την βοηθήση και το έπραξεν την 21ην Απριλίου 1967»! Όπως και αργότερα, μετά την Μεταπολίτευση, ο Έλληνας Μύστης Ιωάννης Πασσάς είπε πως όταν επισκέφθηκε τον Παπαδόπουλο στα τέλη του 1972 ή τις αρχές του 1973, ο τελευταίος του είπε τα παρακάτω τραγικά λόγια: «Δυστυχώς θέλουν να μας διαλύσουν»!!! Ήταν περίλυπος και είχε βυθίσει το κεφάλι του μέσα στα χέρια του… Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά ο Παπαδόπουλος δικαιώνεται: η Ελλάδα ακρωτηριάζεται από το ανθελληνικό πρόγραμμα «Φάρος της Ανατολής».

Κωνσταντίνα Αλαφογιάννη

Σχόλιο: ...

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"