Τους δύο λόγους για τους οποίους ο ίδιος θα ψήφιζε «όχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα εξηγεί ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, σε νέο του άρθρο.
Συγκεκριμένα, αναφέρει: «ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πάρα πολύ μακριά από εδώ – η "μητέρα" όλων των bank runs που πολλοί φοβούνταν έχει ήδη συμβεί, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάλυση κόστους-οφέλους που ξεκινά από εδώ και πέρα είναι πολύ πιο ευνοϊκή για την έξοδο από το ευρώ από ό,τι ήταν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Σαφώς, όμως, ορισμένες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα. Εγώ θα ψήφιζα «όχι», για δύο λόγους.
Πρώτον, όσο και εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες -συμπεριλαμβανομένου και εμένα– η τρόικα ουσιαστικά απαιτεί τώρα συνεχιστεί επ' αόριστον το καθεστώς της πολιτικών των τελευταίων πέντε ετών. Πού είναι η ελπίδα σε αυτό; Ίσως, απλώς ίσως, η προθυμία για έξοδο θα εμπνεύσει την επανεξέταση του θέματος, αν και μάλλον όχι. Ακόμη και έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ' αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την επακόλουθη ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική.
Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις της ψήφου υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά ανησυχητικές. Η τρόικα έκανε σαφώς έναν "αντίστροφο Κορλεόνε" - έκανε μία προσφορά στον Τσίπρα που δεν μπορεί να δεχθεί και πιθανώς το έκανε αυτό ενσυνείδητα. Έτσι, το τελεσίγραφο ήταν ουσιαστικά μια κίνηση για αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.»
Κρούγκμαν: Ο Τσίπρας κάνει το σωστό για δύο λόγους «Μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει όπως τα κόμματα της κεντροδεξιάς»
Υπέρ της απόφασης Τσίπρα για δημοψήφισμα τάσσεται με άρθρο του στους New York Times ο Πολ Κρούγκμαν σημειώνοντας ότι ο Τσίπρας μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει όπως τα κόμματα της κεντροδεξιάς, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις της Τρόικα.
Σημειώνει ότι το να οδηγήσουν οι δανειστές και οι κυβερνήσεις τα πράγματα στα άκρα ήταν μια κίνηση τερατώδους βλακείας και ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός κάνει το σωστό, εξηγώντας τους λόγους. Γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος:
«Έως τώρα, κάθε προειδοποίηση για μια επερχόμενη διάσπαση της ευρωζώνης είχε αποδεχτεί λάθος. Οι κυβερνήσεις, ό,τι κι αν λένε προεκλογικά, μετεκλογικά υποκύπτουν στις απαιτήσεις της τρόικα. Στο μεταξύ, η ΕΚΤ προχωράει σε ενέργειες για να καθησυχάσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία κράτησε το νόμισμα ενιαίο, όμως διαιωνίζει την βαθειά και καταστροφική λιτότητα – χωρίς να αφήνει έστω και ελάχιστο χώρο στην ανάπτυξη, καθώς μερικά τρίμηνα μέτριας ανάπτυξης επισκιάζουν το τεράστιο κόστος πέντε χρόνων ανεργίας.
Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, ο μεγάλος χαμένος αυτού του προτσές υπήρξαν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, που η συναίνεσή τους στην σκληρή λιτότητα – και η αναγκαστική εγκατάλειψη κάθε «κόκκινης γραμμής» που υποτίθεται ότι υπερασπίζονταν – τους έχει προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ότι στα κόμματα της κεντροδεξιάς.
Μου φαίνεται ότι η τρόικα – νομίζω ότι είναι πια ώρα να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι έχει αλλάξει κάτι, και να χρησιμοποιήσουμε το παλιό όνομα – περίμενε, ή τουλάχιστον ήλπιζε, ότι η περίπτωση της Ελλάδας θα αποτελούσε μια επανάληψη του ίδιου σεναρίου.
Ο Τσίπρας είτε θα ακολουθούσε την πεπατημένη, σπάζοντας τον κυβερνητικό συνασπισμό και πιθανότατα εξαναγκαζόμενος σε μια συνεργασία με την κεντροδεξιά, ή η κυβέρνησή του θα έπεφτε. Και αυτό ακόμα ενδέχεται να συμβεί. Αλλά τουλάχιστον προς το παρόν ο Τσίπρας μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει.
Αντιθέτως, βρισκόμενος αντιμέτωπος με ένα τελεσίγραφο της τρόικας, αποφάσισε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το αν πρέπει να αποδεχτεί την πρόταση των δανειστών. Λόγω αυτής της κίνησης κυριαρχεί μια φιλολογία ότι είναι ανεύθυνος, όμως, στην πραγματικότητα, κάνει το σωστό για δύο λόγους:
Πρώτον, αν κερδίσει το δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ενδυναμωθεί από τη δημοκρατική νομιμοποίηση, που ακόμα, νομίζω, μετράει στην Ευρώπη. (Και αν δεν μετράει, είναι κάτι που πρέπει να ξέρουμε, επίσης).
Δεύτερον, μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στριμωγμένος πολιτικά, με τους ψηφοφόρους να είναι έξαλλοι με τις ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις για λιτότητα αλλά παράλληλα απρόθυμοι να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Ήταν πάντα δύσκολο να δει κανείς πώς και οι δύο επιθυμίες θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν – και είναι ακόμα δυσκολότερο τώρα.
Στην πραγματικότητα, το δημοψήφισμα αναγκάζει τους ψηφοφόρους να θέσουν τις προτεραιότητές τους, και να δώσουν στον Τσίπρα ένα μήνυμα να κάνει ότι χρειάζεται σε περίπτωση που η τρόικα συνεχίσει να απαιτεί τα πάντα.
Κατά τη γνώμη μου, επρόκειτο για μια κίνηση τερατώδους βλακείας των κυβερνήσεων των πιστωτριών χωρών και των θεσμών να ωθήσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο.
Όμως το έκαναν, και δεν μπορώ ούτε κατ’ ελάχιστον να κατηγορήσω τον Τσίπρα που μεταβίβασε την απόφαση στους πολίτες, αντί για αυτούς.» (lifo.gr)
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Συγκεκριμένα, αναφέρει: «ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πάρα πολύ μακριά από εδώ – η "μητέρα" όλων των bank runs που πολλοί φοβούνταν έχει ήδη συμβεί, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάλυση κόστους-οφέλους που ξεκινά από εδώ και πέρα είναι πολύ πιο ευνοϊκή για την έξοδο από το ευρώ από ό,τι ήταν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Σαφώς, όμως, ορισμένες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα. Εγώ θα ψήφιζα «όχι», για δύο λόγους. 
Πρώτον, όσο και εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες -συμπεριλαμβανομένου και εμένα– η τρόικα ουσιαστικά απαιτεί τώρα συνεχιστεί επ' αόριστον το καθεστώς της πολιτικών των τελευταίων πέντε ετών. Πού είναι η ελπίδα σε αυτό; Ίσως, απλώς ίσως, η προθυμία για έξοδο θα εμπνεύσει την επανεξέταση του θέματος, αν και μάλλον όχι. Ακόμη και έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ' αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την επακόλουθη ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική. Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις της ψήφου υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά ανησυχητικές. Η τρόικα έκανε σαφώς έναν "αντίστροφο Κορλεόνε" - έκανε μία προσφορά στον Τσίπρα που δεν μπορεί να δεχθεί και πιθανώς το έκανε αυτό ενσυνείδητα. Έτσι, το τελεσίγραφο ήταν ουσιαστικά μια κίνηση για αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.»
Κρούγκμαν: Ο Τσίπρας κάνει το σωστό για δύο λόγους «Μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει όπως τα κόμματα της κεντροδεξιάς»
Υπέρ της απόφασης Τσίπρα για δημοψήφισμα τάσσεται με άρθρο του στους New York Times ο Πολ Κρούγκμαν σημειώνοντας ότι ο Τσίπρας μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει όπως τα κόμματα της κεντροδεξιάς, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις της Τρόικα.
Σημειώνει ότι το να οδηγήσουν οι δανειστές και οι κυβερνήσεις τα πράγματα στα άκρα ήταν μια κίνηση τερατώδους βλακείας και ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός κάνει το σωστό, εξηγώντας τους λόγους. Γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος:
«Έως τώρα, κάθε προειδοποίηση για μια επερχόμενη διάσπαση της ευρωζώνης είχε αποδεχτεί λάθος. Οι κυβερνήσεις, ό,τι κι αν λένε προεκλογικά, μετεκλογικά υποκύπτουν στις απαιτήσεις της τρόικα. Στο μεταξύ, η ΕΚΤ προχωράει σε ενέργειες για να καθησυχάσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία κράτησε το νόμισμα ενιαίο, όμως διαιωνίζει την βαθειά και καταστροφική λιτότητα – χωρίς να αφήνει έστω και ελάχιστο χώρο στην ανάπτυξη, καθώς μερικά τρίμηνα μέτριας ανάπτυξης επισκιάζουν το τεράστιο κόστος πέντε χρόνων ανεργίας.
Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, ο μεγάλος χαμένος αυτού του προτσές υπήρξαν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, που η συναίνεσή τους στην σκληρή λιτότητα – και η αναγκαστική εγκατάλειψη κάθε «κόκκινης γραμμής» που υποτίθεται ότι υπερασπίζονταν – τους έχει προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά απ’ ότι στα κόμματα της κεντροδεξιάς.
Μου φαίνεται ότι η τρόικα – νομίζω ότι είναι πια ώρα να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι έχει αλλάξει κάτι, και να χρησιμοποιήσουμε το παλιό όνομα – περίμενε, ή τουλάχιστον ήλπιζε, ότι η περίπτωση της Ελλάδας θα αποτελούσε μια επανάληψη του ίδιου σεναρίου.
Ο Τσίπρας είτε θα ακολουθούσε την πεπατημένη, σπάζοντας τον κυβερνητικό συνασπισμό και πιθανότατα εξαναγκαζόμενος σε μια συνεργασία με την κεντροδεξιά, ή η κυβέρνησή του θα έπεφτε. Και αυτό ακόμα ενδέχεται να συμβεί. Αλλά τουλάχιστον προς το παρόν ο Τσίπρας μοιάζει απρόθυμος να αυτοκτονήσει.
Αντιθέτως, βρισκόμενος αντιμέτωπος με ένα τελεσίγραφο της τρόικας, αποφάσισε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το αν πρέπει να αποδεχτεί την πρόταση των δανειστών. Λόγω αυτής της κίνησης κυριαρχεί μια φιλολογία ότι είναι ανεύθυνος, όμως, στην πραγματικότητα, κάνει το σωστό για δύο λόγους:
Πρώτον, αν κερδίσει το δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ενδυναμωθεί από τη δημοκρατική νομιμοποίηση, που ακόμα, νομίζω, μετράει στην Ευρώπη. (Και αν δεν μετράει, είναι κάτι που πρέπει να ξέρουμε, επίσης).
Δεύτερον, μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στριμωγμένος πολιτικά, με τους ψηφοφόρους να είναι έξαλλοι με τις ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις για λιτότητα αλλά παράλληλα απρόθυμοι να εγκαταλείψουν το ευρώ.
Ήταν πάντα δύσκολο να δει κανείς πώς και οι δύο επιθυμίες θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν – και είναι ακόμα δυσκολότερο τώρα.
Στην πραγματικότητα, το δημοψήφισμα αναγκάζει τους ψηφοφόρους να θέσουν τις προτεραιότητές τους, και να δώσουν στον Τσίπρα ένα μήνυμα να κάνει ότι χρειάζεται σε περίπτωση που η τρόικα συνεχίσει να απαιτεί τα πάντα.
Κατά τη γνώμη μου, επρόκειτο για μια κίνηση τερατώδους βλακείας των κυβερνήσεων των πιστωτριών χωρών και των θεσμών να ωθήσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο.
Όμως το έκαναν, και δεν μπορώ ούτε κατ’ ελάχιστον να κατηγορήσω τον Τσίπρα που μεταβίβασε την απόφαση στους πολίτες, αντί για αυτούς.» (lifo.gr)
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.