Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: ΔΡΑΧΜΗ: ΣΩΤΗΡΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ; [Απαντήσεις σε σχετικές δηλώσεις του Τσίπρα]

Στην συνέντευξη του στην ΕΡΤ, ο Τσίπρας μίλησε ξεκάθαρα για τις επιπτώσεις της επιστροφής στην δραχμή

1) Η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την επιστροφή στο δικό της νόμισμα. Η δραχμή την ίδια στιγμή που θα εκδίδονταν, θα είχε μια δραματική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος που παίρνει 800 ευρώ, θα έπαιρνε 800 δρχ. με τις οποίες θα έβγαζε 3 μέρες και όχι 1 μήνα

1.     Τι θα πει «η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα»; Βεβαίως έχει αυτά που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές της , αλλά και οι άδηλοι πόροι. Θα πρέπει, συνεπώς, μέχρι που να ξαναφτιάξει την  κατεστραμμένη της παραγωγική βάση (με τη βοήθεια της δραχμής, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα είναι αδύνατον), να περιορίσουμε τις εισαγωγές στα απολύτως αναγκαία είδη, κόβοντας όλα τα πολυτελή και      ημιπολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Η υπόθεση ότι μια σύνταξη 800 ευρώ που έφθανε για 1 μήνα, θα καταλήξει να επαρκεί μόνο για 3 ημέρες, αποδέχεται έναν πληθωρισμό που θα τρέχει σε 1000άδες. Κάτι τέτοιο φαίνεται εντελώς απίθανο για τους ακόλουθους λόγους;

-Πρώτον, διότι η εσωτερική υποτίμηση υλοποίησε ήδη το μεγαλύτερο τμήμα αυτής της διαδικασίας, όπως τονίζει και ο νομπελίστας Paul Krugman σε ένα από τα τελευταία του άρθρα για την Ελλάδα, όπου και προτείνει την λύση της δραχμής.  Το ποσοστό μείωσης της αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου των 800δρχ. εξαρτάται άμεσα από το ποσοστό συμμετοχής εισαγόμενων αγαθών, στο «καλάθι της νοικοκυράς». Αυτό, προβλέπεται πολύ χαμηλό και οπωσδήποτε απείρως μικρότερο από το αντίστοιχο, που απειλείται,  με βάση την  ήδη εξαγγελθείσα πρόθεση της Τρόικα, περί «συντάξεων 300^Ε.

-Δεύτερον, σε οικονομία με ποσοστό ανεργίας  27%  στον ενεργό πληθυσμό, η αύξηση της ρευστότητας (όπως δίδαξε ο J.M. Keynes) δεν θα κατευθύνεται στο επίπεδο των τιμών, αλλά στην απορρόφηση της ανεργίας, μέχρις ότου αυτή εξαλειφθεί.

-Τρίτον, σε οικονομία που διαθέτει εθνικό νόμισμα, μία από τις κορυφαίες της δυνατότητες είναι η εκτύπωση χρήματος και η διάθεσή του με τρόπο που να περιορίζει τις ανισότητες (κάτι αδύνατον με το ευρώ)

-Και  τέλος τέταρτον, θεωρώ  εξαιρετικά λανθασμένη την επιλογή προτίμησης λύσης, που σκοτώνει την Ελλάδα για πάνω από πενήντα χρόνια, μόνο και μόνο για να αποφευχθούν οι δυσκολίες κάποιων μηνών, εξαιτίας της μετάβασης στη δραχμή. Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει, και κάποιες βραχυχρόνιες θυσίες, που θα της ξαναδώσουν προοπτικές ζωής, δεν είναι λογικό να απορρίπτονται με επιχειρήματα εν πολλοίς αβάσιμα, που προέρχονται από τους «εταίρους» μας,  και που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, εναντίον μας. Οι «εταίροι» μας πανικοβάλλονται με το GREXIT και για αυτό προσπαθούν να το «καλουπώσουν», όπως θα τους βόλευε. Εξυπακούεται, ότι ένα GREXIT όταν θα γίνει (γιατί θα γίνει οπωσδήποτε), θα πρέπει να «κεντηθεί» στις λεπτομέρειές του, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της Ελλάδας, και όχι της Γερμανίας.

2)Οι πλούσιοι που έχουν χρήματα στο εξωτερικό (250 δισ. ευρώ), θα ερχόντουσαν και θα αγόραζαν την μισή Ελλάδα. Οι φτωχοί θα περνάγαν τραγικά και οι πλούσιοι ζωή και κότα. ...

2.     Το επιχείρημα ότι «όσοι έχουν χρήματα έξω θα ευνοηθούν από ένα Grexit” δεν αποτελεί φυσικά επαρκή      λόγο για να μη γίνει, αν καταλήξουμε ότι αυτό θα είναι σωτήριο για την Ελλάδα. Πρώτον,  επειδή ανέκαθεν, και όχι μόνον τώρα με την κρίση, οι πλούσιοι Έλληνες είχαν χρήματα στο εξωτερικό. Δεύτερον, γιατί θα είναι ευχής έργο να πειστούν να τα φέρουν και να τα επενδύσουν στην Ελλάδα, συμβάλλοντας στην αναγέννησή της, και τρίτον γιατί σε μια ευνομούμενη και επιπλέον ελαφρώς αριστερή κυβέρνηση το ευκολότερο των πραγμάτων θα είναι να πληρώσουν οι πλούσιοι και οι φέροντες τις περιουσίες τους από το εξωτερικό υψηλότερους φόρους.

      3)Μίλησε με Ρωσία, ΗΠΑ , Κίνα, κανείς τους δεν είπε , γύρνα στην δραχμή και θα βοηθήσουμε

3.     Το γεγονός ότι Κίνα, Ρωσία κλπ. δεν προθυμοποιούνται, τώρα, να μας δανείσουν ουδόλως σημαίνει ότι θα είναι το ίδιο και μετά. Τα BRICS μπορεί να αποδειχθούν πολύ σημαντική υπόθεση για την Ελλάδα.

4)Κατάρρευση τραπεζικού συστήματος και εξαύλωση όλων των καταθέσεων των πολιτών

4.     Δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί, αν το GREXIT δρομολογηθεί με προγραμματισμένο τρόπο θα καταλήξει σε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή, δεν βλέπω το γιατί δεν θα είμαστε σε θέση να προλάβουμε μια τέτοια καταστροφή, αλλά και να περισώσουμε τις καταθέσεις των πολιτών.

5)Ακόμα και στην περίπτωση συναινετικής (με τους ευρωπαίους) επιστροφής στην δραχμή, για να αποκτήσουμε τα απαιτούμενα συναλλαγματικά αποθέματα, θα έπρεπε να μας δανείσουν πάλι με Μνημόνιο, οπότε θα είχαμε και δραχμή και Μνημόνιο

5.     Αν πάμε στη δραχμή φυσικά θα πρέπει να καταγγείλουμε μνημόνια, επονείδιστο χρέος, αγγλικό δίκαιο κλπ., και να είμαστε έτοιμοι για μια περίοδο υψηλού βαθμού αυτάρκειας, με τις επώδυνες συνέπειες της σχετικής μας διεθνούς απομόνωσης. Το ερώτημα, ωστόσο, που έρχεται και παρέρχεται ακατάπαυστα, είναι το αν αξίζει να θυσιάσουμε την ελευθερία, την εθνική κυριαρχία, την εθνική αξιοπρέπεια, την επιβίωση της οικονομίας μας, την αποφυγή δουλοπαροικίας παιδιών, εγγονών, τρισέγγονων (και βάλε) επειδή φοβόμαστε να επωμιστούμε θυσίες κάποιων μηνών, αν επιστρέψουμε στη δραχμή. Μια τέτοια επιλογή σημαίνει, εξάλλου, ότι αναγνωρίζουμε πως είμαστε ανίκανοι να επιβιώσουμε (και να μεγαλουργήσουμε), χωρίς τις εξευτελιστικές εντολές της Τρόικας, χωρίς τις ειρωνείες και την προσβλητική συμπεριφορά του Σόιμπλε και χωρίς το ανειλικρινές χαμόγελο της Μέρκελ. Και, όμως, μπορούμε. Φθάνει να το πιστέψουμε.

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη           12.7.2015

Παρότι η  εξαγωγή συμπερασμάτων, σχετικά με  τις ελληνικές-ευρωπαϊκές εξελίξεις είναι, σαφώς, πρόωρη  δεδομένου ότι δεν έχουν ακόμη περατωθεί οι συνομιλίες, για το μέλλον της Ελλάδας, στις Βρυξέλλες, τα γεγονότα είναι τόσο καταιγιστικά, ώστε  θα επιχειρήσω μια πρώτη προσέγγιση σε τέσσερα επίπεδα: σε αυτό της ΕΕ, σε αυτό της Ελλάδας, σε αυτό του μέλλοντος, και σε αυτό του πρακτέου.

1. ΕΥΡΩΠΗ. Η ατμόσφαιρα στις Βρυξέλλες, όπως μεταφέρεται από τα ΜΜΕ, θυμίζει ανθοδέσμη από  λουλούδια όλων των χρωμάτων. Εν ολίγοις, τα έχει όλα: πολεμική ατμόσφαιρα, εκστρατεία εκφοβισμού σε εξέλιξη, σκοτεινά σχέδια  που κινούνται κάτω από το τραπέζι, και είναι σε γνώση μόνο των ολίγων και εκλεκτών, διασπαστικές  κινήσεις που  χωρίζουν το ευρωπαϊκό ιερατείο σε φράξιες, εμπνεύσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη γαλλογερμανική συμμαχία, προτάσεις στα όρια του παραλογισμού,  αλλεπάλληλες ανακοινώσεις νοσηρών προγραμμάτων, με πρόθεση να αλυσοδέσουν την Ελλάδα σε δεσμεύσεις εκ γενετής αδιέξοδες,   αφ’ υψηλού αντιμετώπιση  της λιλιπούτειας ελληνικής οικονομίας του 2% περίπου της Ευρώπης, που δήθεν έχει συσσωρεύσει  δαίμονες καταστροφής της ευρωζώνης για αυτό και πρέπει άμεσα να ληφθούν δρακόντεια μέτρα εναντίον της.   Το περισπούδαστο διευθυντήριο της ευρωζώνης, έχει απολέσει αναρίθμητες   ώρες, έχει στερηθεί πολλά Σαββατοκύριακα, και  ουσιαστικά έχει αναγάγει το σύνολο των προβλημάτων της ενωμένης Ευρώπης, στην ανάγκη «μεταρρυθμίσεων» στην Ελλάδα, και κυρίως στη δήθεν απροθυμία της να τις υλοποιήσει. Θεωρώ περιττό να επεκταθώ στις «μεταρρυθμίσεις» αυτές, που εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων,  είναι  παντελώς αναποτελεσματικές, έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα,  και  είναι κάθετα αντίστροφες από αυτές που πραγματικά απαιτούνται.   Η  όντως απαράδεκτη συμπεριφορά της ευρωζώνης,  εναντίον του λιλιπούτειου κράτους -μέλους της, της Ελλάδας,  είναι το   πέπλο ντροπής με το οποίο έχει  περιβληθεί, και με το οποίο θα περάσει στην ιστορία. Επί 6 σχεδόν χρόνια, τυράννησε, εξευτέλισε και εξαθλίωσε έναν ολόκληρο λαό, γιατί δεν ήταν σε θέση να επιλύσει ένα, θα έλεγα, ασήμαντο πρόβλημα, μέσα στο σύνολο αυτών που  την ταλανίζουν. 
Αντιθέτως, αυτό που επέτυχε είναι η πλήρης καταστροφή της Ελλάδας. Και διερωτώμαι, με το δικαίωμα μιας φανατικής ευρωπαϊστριας, από τα μακρινά μου φοιτητικά χρόνια, που έλαβε ενεργό μέρος στις εντελώς  πρώτες συγκεντρώσεις φοιτητών για την ένωση της Ευρώπης: με ποιο, ακριβώς, σκεπτικό  το ευρωπαϊκό ιερατείο θέτει, συνεχώς, υπό αμφισβήτηση την εμπιστοσύνη της προς την Ελλάδα, αφήνοντας  να εννοηθεί ότι αυτή υπέστη σοβαρό ρήγμα εξαιτίας της ιδεολογίας  της  νέας ελληνικής Κυβέρνησης, που  προφανώς δεν είναι της αρεσκείας του, αλλά ωστόσο αρνείται πολυτελώς  να λάβει υπόψη το αυτονόητο, ότι δηλαδή  και η εμπιστοσύνη της Ελλάδας στην ΕΕ έχει σοβαρότατα διασαλευθεί…..και βεβαίως απολύτως δικαιολογημένα.

Με την ελληνική κρίση και την απειλή του GREXIT,  το τέλος της ευρωζώνης φαίνεται  τώρα να είναι πλησιέστερα παρά ποτέ.

2. ΕΛΛΑΔΑ. Η  συνταγή της Naomi Klein στο Δόγμα του Σοκ συνεχίζεται, χωρίς διακοπή, με επιτυχία. Πρόσφατα προστέθηκε και η «διαπίστωση» του Γερμανού ΥΠΟΙΚ ότι…… «το ελληνικό κράτος δεν είναι Ευρώπη»!!!!. Κατά τα άλλα, από προχθές, που οι «εταίροι» μας έβαλαν γιαταγάνι στο λαιμό του Έλληνα πρωθυπουργού, με κλειστές τράπεζες και ουρές για τη λήψη μόνον 60Ε, το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού πλην του ΚΚΕ, έγινε ξαφνικά, φανατικά μνημονιακό. Εκβιαστικά, μας υποχρεώνουν να εφαρμόσουμε μέτρα, αυτόχρημα  εγκληματικά τα οποία είχαν απορριφθεί από όλες τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις,  ως  βάρβαρα, ως τερατώδη και ως καταστρεπτικά. Ο δικός μας Αλέξης,  που βρίσκεται στο κλουβί των λεόντων, φαίνεται ότι ενδίδει. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, διότι αποτελούσε την τελευταία ελπίδα, για την Ελλάδα. Αποδέχεται, όπως φαίνεται τα ΠΑΝΤΑ. Τα πιο εξευτελιστικά, τα πιο τραγικά, τα πιο επονείδιστα.,  ακριβώς αυτά που για να μην πραγματοποιηθούν, οι Έλληνες έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.  Δεν θέλω να σκεφθώ ότι ο Αλέξης πρόδωσε το 63% των Ελλήνων που του φώναξε  ένα βροντερό ΟΧΙ, αλλά που  υποχρεώθηκε να  μεταλλάξει σε ένα ΝΑΙ σε όλα! Μα ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ ο κ. Τσίπρας τα καταπίνει όλα; Πως δέχεται να υλοποιήσει τα χειρότερα; Μια είναι η δικαιολογητική απάντηση: οι κλειστές τράπεζες και οι  ουρές μπροστά τους. Το κλείσιμο των τραπεζών μαρτυρεί, φευ, το είδος  της «αλληλεγγύης- συνοχής» της ΕΕ, που ωστόσο, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί τάχιστα  με υποκατάστατο χρήμα, έτσι που ο Πρωθυπουργός μας να είναι σε θέση να διαπραγματευθεί σε συνθήκες, περίπου, ομαλότητας με τους «εταίρους». Υπάρχει, βέβαια, και η πληροφορία που δίνεται  από τον γνωστό Αμερικανό πολιτικό και οικονομολόγο Paul  GraigRoberts, με βάση την οποίαν απειλείται η ζωή του.

Οι  θυσίες αίματος φαίνεται, δυστυχώς,  να δικαιολογούνται από το δήθεν  μέγα προνόμιο της παραμονής στο ευρώ. Όλα για το ευρώ, και η τελευταία ρανίδα του αίματός μας για την δόξα του. Και διερωτώμαι με τρόμο, γιατί να έχουμε καταλήξει τόσο χαμηλά; Γιατί να εκλιπαρούμε, προσφέροντας το σύνολο της ζωής και του πλούτου της πατρίδας μας, για ένα νόμισμα βαριά άρρωστο, που σίγουρα θα εκλείψει σύντομα, και το οποίο οι «εταίροι» μας χρησιμοποιούν εναντίον μας, για να ενδώσουμε σε βωμούς και εστίες. Αν δεν δείχναμε αυτή την ανεπίτρεπτη ευρωλαγνεία, αποτέλεσμα  της προπαγάνδας των ΜΜΕ, εναντίον της δραχμής, θα απειλούσαμε εμείς την Ευρώπη με GREXIT.

3. ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ. Τα μέτρα είναι εγκληματικά, αλλά ανεφάρμοστα. Σε πολύ λίγο χρόνο θα έχουν καταστρέψει, φοβούμαι τελεσίδικα, ότι έχει ακόμη παραμείνει όρθιο στη χώρα αυτή. Και χωρίς να ζηλεύω το ρόλο Κασσάνδρας, πιστεύω ότι το ποσοστό των Ελλήνων που θα εκλιπαρούν την επιστροφή στη δραχμή θα είναι συντριπτικά υψηλό. Κάτι, που προτείνω, σταθερά, από το 2010, όχι βεβαίως ως επιλογή, αλλά ως αναγκαιότητα. Θα υπάρξει και κόμμα δραχμής, που πιθανότατα θα επικρατήσει ταχύτατα στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο.  Σε 3 χρόνια από σήμερα, αν η ευρωζώνη δεν έχει διαλυθεί, η Ελλάδα θα έχει επιστρέψει στη δραχμή. Θα είναι, όμως, πολύ αργά πια  γιατί η πολύπλευρη καταστροφή θα έχει καταστεί  μη   αντιστρέψιμη.

4. ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;

*Να προτείνουμε GREXIT με δικούς μας όρους (η δραχμή δεν θα είναι ΑΣΦΑΛΩΣ χειρότερη κόλαση από αυτήν που μας αναμένει)

*Να κάνουμε παύση πληρωμών και επιλεκτική χρεοκοπία

*Να απαιτήσουμε συμψηφισμό των χρεών της Γερμανίας από τις πολεμικές καταστροφές

*Να εξαιρέσουμε το τμήμα του χρέους που είναι απεχθές, γύρω στο 60-70%

*Να αρχίσουμε κατεπειγόντως την εφαρμογή προγράμματος ταχύρυθμης ανάπτυξης με παράλληλη αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων

*Να αποβάλουμε τις φοβίες μας και να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα επιβιώσουμε και χωρίς δεκανίκια. Να συνειδητοποιήσουμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ότι δεν έχουμε άλλη λύση.  

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"