Η Μαλβίνα ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της. Πάντα έγραφε και έλεγε αυτό που πίστευε. Σήμερα, οι ιστορικές στιγμές που ζούμε επιβάλλουν μια δεύτερη ανάγνωση των όσων έγραψε πριν από μια δεκαετία περίπου. Μερικά πράγματα φαίνεται πως δεν αλλάζουν.
Διαβάστε απόσπασμα από το άρθρο «Βλέπει τσόντα ο Πρόεδρος ;»
(Περιοδικό 01, 1995)
«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δε σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δε ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής.
Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι.
Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δε θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”
Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. Την ξέρω απέξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα (…). Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δε δίνει τίποτα. Παριστάνει τη Δίκαιη.
Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.
Ο Μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα. Γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος. Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του. ...
Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς».
Μαλβίνα Κάραλη: "Βλέπει τσόντα ο πρόεδρος;"
Λίγα λόγια, ένα πολεμικό κείμενο για τον μικροαστισμό και μερικά video highlights.
Γράφει / Επιμελείται : Ιάκωβος Μαύρος - Βίντεο-Stories, Κείμενα, Πορτρέτα - 08/02/2015
Η Μαλβίνα Κάραλη υπήρξε ένα ανήσυχο πνεύμα, σε μια περίοδο που η χώρα ανέδυε από παντού «ησυχία». Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1952 και πέθανε στις 7 Ιουνίου του 2002. Ταλαντούχα, παρουσιάστρια (με κάτι ανάμεσα σε πολιτική εκπομπή και stand up comedy), συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος.
Ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια και σε άλλες ταινίες. Έγραψε επίσης τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδ. Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).
Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΪ), Μalvina Hostess (Mega Channel), Malvina Rixten (Star Channel).
Έφυγε ξαφνικά το 2002, αλλά άφησε το στίγμα της στο δημόσιο λόγο, πολιτικά, αισθητικά και πολιτιστικά.Πολλοί θα τη θυμούνται και θα την αγαπούν λίγο παραπάνω (όπως εμείς) για το μένος με το οποίο επιτίθονταν στo ΠΑΣΟΚ του Σημίτη (aka Τάπερμαν) και θα σκέφτονται ότι θα χαμογελούσε βλέποντας το κατάντημα του διχοτομημένου και μικροσκοπικού ΠΑΣΟΚ του 2015. Kαι βέβαια μάλλον θα ετοιμαζόταν να διακωμωδήσει, να κριτικάρει και να μην αφήσει σε χλωρό κλαρί τους νέους κυβερνώντες στην πολύ πιθαμή περίπτωση που αρχίσουν τις … κυβιστήσεις.
Παρακάτω αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του απολαυστικού κειμένου που απευθύνονταν στον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο (το οποίο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό 01 το 1995 και του επιτίθονταν σφοδρά ) με τίτλο «Βλέπει τσόντα ο πρόεδρος;» Στο απόσπασμα αυτό, αποτυπώνεται αρκετά μεστά και ως τροφή για περαιτέρω σκέψη, ένα «κατηγορώ» στους μικροαστούς ή «νοικοκυραίους» (και όχι νοικοκύρηδες) της πιο μικροαστικής (ας μας επιτραπεί) δεκαετίας που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Αυτής των ’90s…
«Σ’ αυτό το βασίλειο της λέξης, η εξωτική δημοκρατία του λόγου της Μαλβίνας είναι μια απολαυστική όαση μέσα στο πέλαγος της αμιαφασίας του φατικού τηλεοπτικού λόγου, του λόγου που υπάρχει για να υπάρχει, ίσα ίσα για να μην είναι βουβή η εικόνα.» Τέλος, έχοντας στο μυαλό αυτά τα λόγια του Β. Ραφαηλίδη, προβάλλουμε extra σπαρταριστά αποσπάσματα – highlights της, για τον έρωτα, τους πασοκάνθρωπους, τον Tάπερμαν, τον Μαντέλα, τον Καραμανλή junior, τον Πάχτα , τους σατανάδες ravers, τη μόδα και άλλα πολλά μιας εποχής που έχουμε αφήσει πολύ πίσω μας αλλά πρέπει να την θυμόμαστε που και που, ώστε να ξέρουμε προς τα που δεν πρέπει να (ξανα) πάμε .. ΠΟΤΕ!
Δικά σας:
Οι μικροαστοί
«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δε σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δε ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής.
Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι.
Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δε θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”
Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. Την ξέρω απέξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα (…). Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δε δίνει τίποτα. Παριστάνει τη Δίκαιη.
Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.
Ο Μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα. Γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος. Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του.
Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς».
Απόσπασμα από το άρθρο Βλέπει τσόντα ο Πρόεδρος; (Περιοδικό 01, 1995)
Highlights (Video)
1. Για τους ερωτευμένους και τον Άγιο Βαλεντίνο τον «πορτοφολαδιάστη»:
2. Προβληματισμοί και αμπελοφιλοσοφίες. «Αυτοί που έχουν πρόβλημα και αυτοί που είναι πρόβλημα«:
3. Πήδημα και Ζουράρις:
4. Χάπι για την φαλάκρα και εγχώριο πολιτικό προσωπικό:
5. Μαρία Δαμανάκη – Αβραμόπουλος – Sharon Stone:
6. Επιδείξεις μόδας / «αγάπη μου ντύθηκα Delonghi»:
7. Ι.Ε.Κ. Τάπερμαν – Ισχυρή Ελλάδα/ Ανάπτυξη/ Κώστας Σημίτης/ Πχιότητα
8. «Τελευταίο δελτίο» με περισσότερο Σημίτη – Καραμανλή – Πάχτα – Μαντέλη – Ravers – Bill Clinton:
****
Μαλβίνα Κάραλη: Οι Μικροαστοί «Σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι…» [doctv.gr]
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.