Μάθημα Ελληνικής Ελευθερίας: Αυτός είναι ο Ολλανδός τεχνοκράτης που θα "κυβερνά" την Ελλάδα

Υπάρχει εξήγηση για τα χθεσινά αποτελέσματα;
Όχι μία αλλά πολλές, ο καθένας μας δίνει αυτό που τον βολεύει και τον εξυπηρετεί, η αλήθεια βρίσκεται στο: «Όποιος κι αν καταλήξει να μετακομίσει στο Μέγαρο Μαξίμου, την επίσημη κατοικία των Ελλήνων πρωθυπουργών μετά τις εκλογές της Κυριακής, στην ουσία δεν θα είναι αυτός που θα κυβερνά τη χώρα», είναι ίσως η πιο έγκυρη πρόβλεψη πριν τα τελικά αποτελέσματα και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις άθλιες δημοσκοπήσεις και τις πιέσεις των ξένων δανειστών η βρετανική εφημερίδα Guardian μας λέει ότι: 
"Αντί για αυτό, η συγκεκριμένη «τιμή» θα ανήκει σε έναν «κοστουμαρισμένο» Ολλανδό οικονομολόγο των Βρυξελλών, με τον τίτλο του Γενικού Διευθυντή της Υπηρεσίας Υποστήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων της Κομισιόν,"

Μεθερμηνευομενον και με άλλα λόγια, ότι κατάλαβαν πολλοί συμπολίτες μας και απείχαν από την περασμένη εκλογική αναμέτρηση, η οποία όπως είχαμε γράψει ήταν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών "μνημονιακής καθαρότητας" του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ με το διορισμό εκείνων των βουλευτών που θα υπογράφουν αβλεπί και θα αδιαφορούν ανερυθρίαστα για τους νέους ανέργους, τους επόμενους εξαθλιωμένους και τους πιθανόν νέους αυτόχειρες, τα νέα εγκληματικά θύματα του πλέον σκληρού και απάνθρωπου μνημονίου με την ενσωμάτωση όλων των προηγούμενων με την συσκευασία του ενός, ως "Αριστερό ΜΝΗΜΟΝΙΟ" γραμμένο με το δεξί χέρι του "μικρού Αλέξη".

Χαρακτηριστικό απόσπασμα  όπως το περιγράφει σε ρεπορτάζ  ο Μιχάλης Ιγνατίου  αναλύοντας το εν λόγω άρθρο της βρετανικής εφημερίδας:

Πρόκειται για τον Ολλανδό οικονομολόγο Maarten Verwey, ο οποίος κουβαλά τον «επιβλητικό» τίτλο του Γενικού Διευθυντή στην Γενική Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για τη διαρθρωτική μεταρρύθμιση Υπηρεσία Στήριξης.  ο οποίος εντάχθηκε στην Κομισιόν το 2011 και είχε το ρόλο του επικεφαλής της Κύπρου, ο οποίος έχει αντίστοιχη θέση στην taskforce της Ε.Ε για την Ελλάδα.Οι εξουσίες του είναι άνευ προηγουμένου, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian. «Και παρότι λίγοι ψηφοφόροι στους δρόμους της Αθήνας έχουν ακούσει το όνομά του, πολλοί καταλαβαίνουν ότι το πώς θα ψηφίσουν κάνει λίγη διαφορά για το τι θα συμβεί στη συνέχεια», προσθέτει.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μάχονται για την πρωτιά στις εκλογές. Ομως, υπό τους δρακόντειους όρους του νέου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, για ρευστό με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις, η Αθήνα ουσιαστικά «παρέδωσε στους Ευρωπαίους δανειστές τον έλεγχο για τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές».
Το μνημόνιο κατανόησης με τις λεπτομέρειες για την τριετή συμφωνία και το δάνειο των 86 δισ. ευρώ απαιτεί από την κυβέρνηση «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις σχετικές ενέργειες… πριν αυτές οριστικοποιηθούν και υιοθετηθούν νομοθετικά». Σε αντάλλαγμα για το δάνειο, η Ελλάδα- που πρέπει να αποπληρώσει περίπου 1,3 δισ. των δανείων της το Δεκέμβριο και άλλα 6 δισ. το 2016- έχει δεσμευθεί να αναθεωρήσει δραστικά την οικονομία της και να κάνει ριζικές αλλαγές στην Υγεία, την κοινωνική πρόνοια, τις συντάξεις και τη φορολογία, υπενθυμίζει η βρετανική εφημερίδα.
Περίπου 120 νόμοι πρέπει να περάσουν φέτος, με τις μελλοντικές δόσεις του δανείου να εξαρτώνται από ικανοποιητικές τριμηνιαίες αξιολογήσεις προόδου, τονίζει ο Guardian.
Οι δανειστές θα έχουν ιδιαίτερα μεγάλο λόγο στη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, προσθέτει η εφημερίδα. «Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις και από τα δύο κόμματα που προηγούνται πως αν εκλεγούν θα προσπαθήσουν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις, τα μέτρα διαμορφώνουν ένα δύσκολο νομοθετικό πρόγραμμα από το οποίο ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, όποιο κι αν είναι το όνομά του, θα το βρει δύσκολο- αν όχι αδύνατο- να αποκλίνει.

Ακολουθεί ένα σχετικό άρθρο του "SimpleMan" με το ομώνυμο μισό του τίτλου μας "Μάθημα Ελληνικής Ελευθερίας" που δεν χρειάζεται να προσθέσουμε ή να σχολιάσουμε περαιτέρω:

Ξέρεις πότε τελείωσε αυτός ο λαός;
Την ημέρα που του έδωσαν το χαρτί της ελευθερίας και δεν είδε στο τέλος της σελίδας τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου που υπέγραφε. Ήταν η τελευταία του ευκαιρία πριν εφτά δεκαετίες να σπάσει όλες τις συμφωνίες με τους μέχρι τότε εξουσιαστές Ευρωπαίους και να φτιάξει κράτος. Δεν άντεχε όμως άλλο πόλεμο, άλλη στέρηση, άλλη μάχη και είπε να ελευθερωθώ τώρα και βλέπουμε για αύριο.

Από πότε το μάθημα της ελευθερίας διακόπτεται για κομματικές διαφημίσεις με σπόνσορες πακέτα Μάρσαλ;
Την ημέρα που κατέβηκαν οι σβάστικες από όλα τα κρατικά κτίρια και έφυγε και το τελευταίο τζιπ με τους ναζιστές αξιωματικούς από την Αθήνα, βγήκε η Ελλάδα στους δρόμους να πανηγυρίσει την "νίκη" της. Επάνω σε αυτόν τον πανηγυρισμό, στον οργασμό της στιγμιαίας ελευθερίας δεν ήθελε να λύσει κι άλλο πρόβλημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα:

Το πού ανήκω τώρα. Πώς νοείται να έχεις ελευθερία όταν πρέπει να ανήκεις κάπου;
Όταν έφθασε το πρώτο πλοίο που ξεφόρτωνε Άγγλους στρατιώτες στον Πειραιά για να καταλάβουν την Αθήνα από τους Έλληνες, ακόμα αναρωτιέμαι πού ήταν αυτά τα εκατομμύρια Ελλήνων της επαρχίας και δεν έφτασαν ποτέ στην πρωτεύουσα να υπερασπιστούν την Ακρόπολη που μόλις την άφησαν οι Γερμανοί, την καταλάμβαναν οι Άγγλοι. Τι δεν έβλεπαν εκείνη την στιγμή οι ελεύθεροι Έλληνες; Το να σκοτώνεις τον εχθρό Γερμανό είναι ηρωισμός αλλά το να σκοτώνεις τον κατακτητή "σύμμαχο" Άγγλο είναι προδοσία;

Από πότε η ελευθερία χρειάζεται συμμάχους;
Όταν ξεκίνησαν τα πρώτα τρένα και τα πρώτα πλοία με όλο το εργατικό δυναμικό της χώρας για τα εργοστάσια της Δύσης οι φωτογραφίες δείχνουν λευκά μαντήλια από αυτούς που έμειναν πίσω, αλλά πουθενά λαός να φράξει τα λιμάνια και τους σιδηροδρομικές γραμμές για αυτό που συντελούσε η ελεύθερη δημοκρατική εξουσία εναντίον της Ελλάδας και υπέρ των συμμάχων για ένα κομμάτι ψωμί.

Από πότε η ελευθερία αναγκάζεται να ξενιτευτεί για να ζήσει;
Στα δικαστήρια και στα υπόγεια της ασφάλειας από το 1944 μέχρι το 1974 δικαζόταν Έλληνες για την ελευθερία. 30 χρόνια τα ξερονήσια γέμιζαν Έλληνες, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πολεμήσει για την ελευθερία όλων. Όταν όμως η δική τους ελευθερία σκάλωνε στην ησυχία των "ελευθέρων" πολιτών τότε ήταν ολομόναχοι απέναντι στο τέρας. Πού ήταν τα εκατομμύρια των Ελλήνων να σταματήσουν την καταπάτηση της ελευθερίας ακόμα κι ενός Έλληνα; Πώς κοιμόταν ήσυχος αυτός ο λαός το βράδυ όταν γνώριζε, έβλεπε, άκουγε το κλάμα ενός παιδιού που του έπαιρναν τα όργανα της εξουσίας τον πατέρα ή τη μάνα του γιατί έτσι πρόσταζε το Κράτος των ανελευθέρων;

Από πότε η ελευθερία συλλαμβάνει και εκτελεί το δικαίωμα για ελευθερία;
Εφτά χρόνια η χούντα των συνταγματαρχών έκανε αυτό που όριζε η Δύση αλλά αυτά τα χρόνια πού ήταν ο λαός; Διότι πώς μπορούν να σταματήσουν 100,000 στρατιώτες (άγνωστο γιατί δεν λιποτάκτησαν) 5,000,000 Έλληνες που δεν είχαν ξεχάσει ακόμα να χρησιμοποιούν τουφέκι και όπλο; Τόσο θαμπωμένοι από την ελευθερία τους ήταν και τόσο υπερήφανοι που ο δρόμος έφτασε στο χωριό και η κολόνα της ΔΕΗ μπήκε στην πλατεία αλλά ποτέ δεν την είδαμε αναμμένη αφού από τις 8 έπρεπε να είμαστε στα σπίτια με στρατιωτικό νόμο;

Από πότε η ελευθερία εξαγοράζεται με ευκολίες ζωής;
Εκτός από αυτούς που πέθαναν σε μάχες και αγώνες για την ελευθερία, όλοι οι υπόλοιποι ζωντανοί βγάλαμε τον σκασμό για να έχουμε ελευθερία. Ατομική. Ποτέ δεν νοιαστήκαμε για την συλλογική. Τα ψιλά γράμματα εκείνου του συμβολαίου πριν 70 χρόνια ήταν το Μνημόνιο που δεν υπέγραψαν μόνο αυτοί που τους έφαγε το μαύρο χώμα ή που κυκλοφορούσαν με χαρτί κοινωνικών φρονημάτων στην τσέπη του πουκαμίσου. Για τους δεύτερους υπήρξε η εναλλακτική να το βουλώσουν και να κλειστούν στο προσωπικό τους εγκεφαλικό κελί εις το όνομα της ελευθερίας των παιδιών τους. Άτυχοι ήταν που επένδυσαν στα παιδιά τους τα οποία κρύβονται πίσω από την φούστα της ελπίδας μη τους πάρουν τα βόλια της Ελευθερίας που είναι ακροβολίσμενη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και σημαδεύει καθημερινά τα εκατομμύρια δηλωσιών ανελευθέρων.
Φθάσαμε μετά από 70 χρόνια να διαπραγματευόμαστε την Ελευθερία. Να μεταρρυθμίσουμε τους όρους ακόμη και αυτής της υποτιθέμενης Ελευθερίας. Να υπογράψουμε πάνω σε εκείνες τις ξεθωριασμένες παλιές υπογραφές των προγόνων μας τους ίδιους όρους για να πάρουμε λεφτά.

Από πότε η Ελευθερία μπαίνει σε διαπραγμάτευση και από πότε ξεπουλιέται;
Υπογράφω, ανήκω, διαχειρίζομαι, αναγκάζομαι, συλλαμβάνω, εκτελώ, εξαγοράζομαι, ξεπουλιέμαι, διαπραγματεύομαι είναι ρήματα που ταιριάζουν απόλυτα σε έναν λαό που έχει την τιμή ο εθνικός του ύμνος να είναι ο μοναδικός στον κόσμο που υμνεί την Ελευθερία και την σιγουριά ότι μπορεί να φοβάται ελεύθερα.


Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Νάσος

==========================
O σιωπών δοκεί συναινείν"