Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας και το φόρτωμα των χρεών τους στις πλάτες των πολιτών.

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Πολίτη! (Εσύ συγκεκριμένα): ΓΙΑ ΣΕΝΑ μιλάει ο μύθος.

Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απ το πλήθος. Το χρέος σε βαραίνει. Κι εσένα και τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου. Με 40.000 ευρώ τον καθένα. Τι θα κάνεις; Κάτι δεν πρέπει να κάνεις;…

Το 2009 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου διογκώνοντας παράνομα το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και υπερτονίζοντας τη σημασία τους, σε συνεργασία με τα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρουσίασαν την τότε εξελισσόμενη τραπεζική κρίση, σαν κρίση δημόσιου χρέους. Είχε προηγηθεί η χορήγηση απ την κυβέρνηση Καραμανλή ενός «πακέτου διάσωσης» των τραπεζών ύψους 25 δις.

Η όλη επιχείρηση «βοήθειας» της Ελλάδας απ την «τρόϊκα» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) είχε σαν μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών στο δημόσιο.

Η πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010 αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών. Το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στις τράπεζες.

Με τα δάνεια «διάσωσης» διογκώθηκε και άλλαξε ριζικά το προφίλ του δημόσιου χρέους: από χρέος προς τον ιδιωτικό τομέα, μετατράπηκε σε χρέος προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και προς το ΔΝΤ.

Συνολικά έχει υπολογιστεί ότι δόθηκαν πάνω από 250 δις (δηλαδή πάνω απ το ετήσιο ΑΕΠ  της Ελλάδας!!!) στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση και παροχή εγγυήσεων (ακόμη και μέσω διατάξεων κρυμμένων σε άσχετα νομοσχέδια, πχ περί επιδότησης βοοειδών ή περί εκτέλεσης περιηγητικών πλόων, και όπου κάθε υπουργική απόφαση για παροχή εγγυήσεων στις τράπεζες καταλήγει με τη φράση «σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης, το κόστος θα βαρύνει το δημόσιο, πλέον των προβλεπόμενων τόκων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, το ακριβές ύψος των οποίων δεν μπορεί να υπολογιστεί» και όπου λείπει κάθε αναφορά σε εγγυήσεις των τραπεζών προς το δημόσιο, όπως απαιτεί ο νόμος).

Η κατάρρευση των δημοσιονομικών είναι συνέπεια της διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών.

Για να το καταφέρουν επιτέθηκαν με βιαιότητα στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια των πολιτών και στο μέλλον των επόμενων γενεών.

Σας μοιάζει αυτό για κρίση δημόσιου χρέους;

Το κράτος αναλαμβάνει να πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών που προέκυψαν μέσα στα πλαίσια των κινδύνων που αναλαμβάνουν παρέχοντας δάνεια (π.χ. θαλασσοδάνεια προς το MEGA και το ALTER, προς τα κόμματα, προς ημέτερους με μηδενικές εγγυήσεις κοκ); Έχει προηγηθεί μήπως έλεγχος για τις ευθύνες τους; Ποιος αποφάσισε ότι το ...
σημαντικότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι οι τράπεζες και όχι πχ τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα νοσοκομεία ή τα πανεπιστήμια και ότι αυτά δεν δικαιούνται αναπλήρωση των απωλειών τους (βλέπε PSI); Γιατί οι τράπεζες δεν προχωρούν στην απόσβεση του χρέους των ιδιωτών αφού έχουν λάβει τόσο μεγάλη δημόσια στήριξη; Γιατί και πως η Ισλανδία άφησε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν και η οικονομία της και οι καταθέσεις των πολιτών σώθηκαν;

Μήπως γιατί κάποιοι έχουν κάνει τη δικαιοσύνη θεραπαινίδα τους και η κοινωνία κοιμάται, ονειρευόμενη μνημονιακές σωτηρίες;

Γιώργος Παπανικολάου

30 Σεπτέμβρη 2015

Πηγές

1.     Προκαταρκτική έκθεση Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους.

2.     Google: «Εγγυήσεις δημοσίου προς τράπεζες».

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας by george1957

"ΚΡΥΦΟ" ΚΡΑΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ 85 ΔΙΣ ΑΠΟ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!

65 ΔΙΣ ΟΙ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

ΠΕΤΑΞΕ Η ΔΟΣΗ: ΣΤΑ 27,4 ΔΙΣ ΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ!

ΕΕ: 1,6 ΤΡΙΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. ΤΑ ΠΡΩΤΕΙΑ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!

ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙΤΕ! ΤΟ 2022 Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ 2008!

Την ώρα που επιχειρούνται τεχνητές ενέσεις αισιοδοξίας για το μέλλον, έρχεται το Ελεγκτικό Συνέδριο με την Έκθεση του να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα δεν βαρύνεται μόνο με το επίσημο κρατικό χρέος το οποίο στο τέλος του 2012 αναμένεται να φθάσει στα 347,82 δις ευρώ.

Για όσους θητεύουν λίγο περισσότερο στα δημοσιονομικά ζητήματα ξέρουν καλά αυτό που επιβεβαιώνει η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2011: ότι υπάρχει παράλληλα και ένα «κρυφό» ανομολόγητο δημόσιο χρέος.

Μιλάμε για τις περίφημες «εγγυήσεις» που δίνει τα τελευταία χρόνια το Δημόσιο, προκειμένου να δανειοδοτηθούν οι Τράπεζες από την ΕΚΤ αλλά και την Κεντρική Τράπεζα Ελλάδος μέσω του μηχανισμού ΕLA και τις εγγυήσεις, επίσης, του Δημοσίου που δίδονται σε σειρά ΔΕΚΟ για ναδανειοδοτηθούν (δανεικά και αγύριστα), με τις τελευταίες εγγυήσεις να είναι γνωστόν εκ των προτέρων ότι θα καταπέσουν σε βάρος του Δημοσίου (καταπίπτουν χρόνο με το χρόνο, βλ. παρακάτω), αφού οι δανειοδοτούμενες ΔΕΚΟ δεν μπορούν να τις αποπληρώσουν.

Οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες σύμφωνα με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς φθάνουν τα 65 δις (ή 32% του ΑΕΠ), ενώ οι εγγυήσεις προς τις ΔΕΚΟ ανέρχονταν στα τέλη του 2011 στα 20 δις (10% του ΑΕΠ)!

Και οι τράπεζες; Οι τράπεζες μέχρι τώρα καταφέρνουν να ανακυκλώνουν το δανεισμό, χωρίς να καταπίπτουν οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, αν και οι τελευταίες συνεχώς διευρύνονται. Μέχρι πότε, όμως; Διότι η θέση των τραπεζών συνεχώς επιδεινώνεται!

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι απλό αλλά τραγικό. Η χώρα δεν αντέχει άλλο το φανερό και το"κρυφό" χρέος, όπως δεν αντέχει να αιμορραγεί διαρκώς για να στηρίζει τους τραπεζίτες. Ήδη, πέραν των εγγυήσεων, οι κεφαλαιακές ανάγκες των 4 συστημικών τραπεζών ανέρχονται σε 27,4 δις (βλ. παρακάτω), πράγμα που σημαίνει ότι η δόση θα εξατμιστεί χάριν του τραπεζικού κεφαλαίου, αφού αυτές οι κεφαλαιακές ανάγκες θα καλυφθούν κατά βάση από τα ποσά της δόσης, με δάνεια δηλαδή, του δημοσίου και του λεηλατημένου ελληνικού λαού.

Γενικότερα η ΕΕ τα τελευταία χρόνια έχει σκορπίσει μυθώδη ποσά, που ως το τέλος του 2011 ανέρχονταν σε 1,6 τρις ευρώ (βλ. παρακάτω), για να στηρίξει τις τράπεζες, με τα πρωτεία να έχουνΒρετανία και Γερμανία, τη στιγμή που η τελευταία κάνει μαθήματα «χρηστής διαχείρισης» στην Ελλάδα!!!

Αυτήν την ώρα ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη να ηττηθούν οι ακολουθούμενες πολιτικές και να ληφθούν δύο άμεσα αφετηριακά μέτρα διεξόδου: από τη μία η διαγραφή του χρέους και από την άλλη η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών για να ανασάνει ο τόπος και να ασκηθεί από μια άλλη κυβέρνηση και ένα νέο δημόσιο μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική με καθαράαναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά κριτήρια.

Μια τέτοια προοδευτική πολιτική γίνεται σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ, αφού σύμφωνα με τα πιο«αισιόδοξα» (!) σενάρια, όπως αυτά της Goldman Sacks (βλ. παρακάτω), η ελληνική οικονομία μετά από 10 χρόνια εξόντωσης του ελληνικού λαού, θα κατορθώσει το 2022 να φθάσει τα επίπεδα του2008!

Η Iskra στη συνέχεια παρουσιάζει αναλυτικό ρεπορτάζ για όλα τα παραπάνω από διάφορες ιστοσελίδες.

"ΟΙ ΥΨΗΛΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΣΕ ΔΕΚΟ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ" 

Του  Πάνου  Κακούρη*

Σε ζημιογόνες και ελλειμματικές δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς κατευθύνεται το κύριο μέρος των εγγυήσεων που παρέχει το κράτος, προκειμένου να δανειστούν από τις τράπεζες, γεγονός που καθιστά τα συγκεκριμένα δάνεια ένα εν δυνάμει «κρυφό» χρέος, το οποίο εμφανίζεται στα επίσημα στοιχεία μετά τη λήξη των δανείων ή με την κατάπτωση των εγγυήσεων.

Το συνολικό ύψος των εγγυήσεων, στο τέλος του 2011, ανήλθε σε 19,95 δισ. ευρώ, ενώ, με την προσθήκη και των εγγυήσεων που έχουν χορηγηθεί στις τράπεζες, ύψους 65,09 δισ. ευρώ, το συνολικό ποσό των κρατικών εγγυήσεων φτάνει στο ποσό των 85,04 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τηνέκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στα δάνεια προς τις ΔΕΚΟ, οι οποίες, λόγω των ελλειμμάτωντους, όχι μόνο αδυνατούν να τα αποπληρώσουν, αλλά, επειδή έχουν ανάγκη σε κεφάλαια, αναγκάζεται το Δημόσιο να τους παράσχει και νέες εγγυήσεις για νέα δάνεια. Στη συγκυρία που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, με τα επιτόκια να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, το κόστος νέου δανεισμού των ΔΕΚΟ με κρατική εγγύηση φτάνει στο 12%. Δηλαδή, οι εγγυήσεις παρέχονται σε ζημιογόνες επιχειρήσεις, οι οποίες, διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να δανειστούν και άρα θα έπρεπε να καλύψει τα ελλείμματάτους ο κρατικός προϋπολογισμός.

Η διαδικασία

Πριν από την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης και την έλευση της τρόικας, πάγια πρακτική του υπουργείου Οικονομικών ήταν η επιχορήγηση με χαμηλά ποσά, απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, των προβληματικών ΔΕΚΟ, ενώ για το υπόλοιπο και μεγαλύτερο τμήμα των αναγκών τους, τους παρέχεται η κρατική εγγύηση, για να αντλήσουν κεφάλαια από την τραπεζική αγορά. Το κέρδος από τη διαδικασία αυτή ήταν ότι δεν επιβαρύνονταν άμεσα ο προϋπολογισμός και το χρέος, αλλά τα ποσά αναγράφονταν στο χρέος μόνο μετά την κατάπτωση των εγγυήσεων, δηλαδήκερδιζόταν χρόνος, με κόστος, όμως, τα επιτόκια δανεισμού.

Με τις πρακτικές αυτές, συσσωρεύτηκε ένα χρέος κοντά στα 20 δισ. ευρώ ή 10,3% του ΑΕΠ, το οποίο έχει εγγυηθεί το κράτος και, σήμερα, επιχειρείται η διαχείρισή του, που δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι ελλειμματικές ΔΕΚΟ, όχι μόνο δεν μπορούν να αποπληρώσουν το σύνολο των δανείων που έχουν συνάψει, αλλά πρέπει να καλύψουν και τρέχουσες ανάγκες, οι οποίες καλύπτονται με νέο ακριβό δανεισμό, με την κρατική εγγύηση.

Επίσης, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, πέρυσι, και συγκεκριμένα με απόφαση του τότε αναπλ. υπουργού Οικονομικών, Φίλ. Σαχινίδη, αναλήφθηκε και εντάχθηκε στο Χρέος της Κεντρικής Διοίκησης, από 31 Δεκεμβρίου 2011, το ανεξόφλητο υπόλοιπο των δανειστικών συμβάσεων, του ΟΑΣΑ και τηνΤραμ Α.Ε., συνολικής ονομαστικής αξίας 2,1 δισ. ευρώ.

Για την ανάληψη των συγκεκριμένων χρεών, χρησιμοποιήθηκε η τεχνική των συμψηφισμών. Δηλαδή το Δημόσιο αναλαμβάνει τα χρέη του ΟΑΣΑ και της Τραμ A.E. και διαγράφει αντίστοιχα τις οφειλές των υπουργείων προς τους δύο φορείς αστικών συγκοινωνιών.

Από τις 11 δανειακές συμβάσεις, οι 8 είναι του ΟΑΣΑ, το ύψος των οποίων είναι 1,96 δισ. ευρώ, ενώ σε137 εκατ. ευρώ ανέρχεται το ύψος των 3 δανείων της Τραμ Α.Ε. Θα επιβαρύνουν την εξυπηρέτηση του χρέους και τις πληρωμές τόκων μέχρι και το έτος 2019.

Ο ΟΣΕ στην κορυφή

Με βάση τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου 31-12-2011, οι φορείς με τις μεγαλύτερες τραπεζικές οφειλές εγγυημένες από το Δημόσιο είναι:

- O ΟΣΕ που οφείλει, με την εγγύηση του Δημοσίου, δάνεια της τάξης των 8,02 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο αδυνατεί να το αποπληρώσει και καταπίπτουν εγγυήσεις σε βάρος του Δημοσίου.

- Η ΕΑΣ έχει δανειστεί με την κρατική εγγύηση ποσό ύψους 782,5 εκατ. ευρώ.

- Η παλαιά Ολυμπιακή Αεροπορία (υπό εκκαθάριση) έχει δανειστεί με την εγγύηση του Δημοσίου ποσό ύψους 17,96 εκατ. ευρώ, ενώ σε 7 εκατ. ευρώ ανέρχονται τα εγγυημένα δάνεια της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας.

- Η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου έχει δανειστεί με την εγγύηση του Δημοσίου ποσό ύψους 261,3εκατ. ευρώ.

- Οι αμυντικές βιομηχανίες ΕΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ ΕΑΒ και η ΕΛΒΟ έχουν δανειστεί με την εγγύηση του Δημοσίου συνολικό ποσό ύψους 428,7 εκατ. ευρώ.

Το μεγαλύτερο ποσό, ύψους 409 εκατ. ευρώ, έχει δανειστεί η ΕΑΒ.

- Ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων έχει λάβει εγγυημένα δάνεια ύψους 535,7 εκατ. ευρώ.

- Το Μέγαρο Μουσικής (ΟΜΜΑ) έχει εγγυημένα δάνεια ύψους 237,3 εκατ. ευρώ.

- Ο δήμος Αθηναίων έλαβε δάνεια με κρατική εγγύηση ύψους 29,5 εκατ. ευρώ.

- Ο ΟΔΙΕ επίσης, έχει εγγυημένα δάνεια από το Δημόσιο ύψους 115,9 εκατ. ευρώ.

- Το ΚΕΕΛΠΝΟ έχει λάβει δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο ύψους 223,7 εκατ. ευρώ.

Δάνεια με κρατική εγγύηση έχουν λάβει, επίσης, οι εταιρείες που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, όπως:

- Αττικό Μετρό Α.Ε., που έχει εγγυημένα δάνεια ύψους 1,81 δισ. ευρώ.

- Αττική Οδός 553,3 εκατ. ευρώ.

- ΔΕΗ Σχετικά άρθρα με ποσό εγγυημένων δανείων ύψους 1,57 δισ. ευρώ, ενώ η θυγατρική της ΔΕΗ, η ΑΔΜΙΕ, έχει επίσης εγγυημένα δάνεια από το Δημόσιο, ύψους 169,5 εκατ. ευρώ.

- ΔΕΣΦΑ 278,1 εκατ. ευρώ.

- Διεθνής Αερολιμένας 438,6 εκατ. ευρώ.

Και σε δήμους

Το Δημόσιο ανέλαβε και τα χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ των δήμων Ζωγράφου και Αχαρνών, οι οποίοι δανείστηκαν υψηλά ποσά και δεν μπορούσαν να τα εξυπηρετήσουν, σε σημείο που παρά λίγο να προκαλέσουν πιστωτικό γεγονός το καλοκαίρι του 2010, δεδομένου ότι τα δάνεια τα είχαν λάβει από ξένες τράπεζες.

Προς ιδιωτικούς φορείς

Από τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου προκύπτει, επίσης, ότι το ελληνικό Δημόσιο εγγυήθηκε και δάνεια ιδιωτών ή ιδιωτικών φορέων, συνολικού ύψους 3,8 δισ. ευρώ, τα περισσότερα εκ των οποίων αφορούν:

- Ιδιωτικές επιχειρήσεις ύψους 2,11 δισ. ευρώ. Πρόκειται για επιχειρήσεις που βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της χώρας και τους παρασχέθηκε η κρατική εγγύηση για το δανεισμό τους, λόγω θεομηνιών ή ειδικών κλαδικών ή τοπικών προγραμμάτων στήριξης. Το μεγαλύτερο κονδύλι, ύψους 449,2 εκατ. ευρώ, αφορά σε δάνεια πυροπαθών επιχειρήσεων.

- Αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων, που έχουν δανειστεί με κρατική εγγύηση ποσό ύψους 163,1 εκατ. ευρώ.

- Τα δάνεια των σεισμοπαθών φυσικών προσώπων και σεισμοπαθών επιχειρήσεων ανέρχονται σε320,1 εκατ. ευρώ.

- Τα δάνεια των πυροπαθών και γενικά των θεομηνιόπληκτων ανέρχονται σε 9,1 εκατ. ευρώ.

- Υπάρχει επίσης και μια κατηγορία δανειοληπτών εξωτερικού της κοινότητας του Μόντρεαλ, που έχουν λάβει δάνεια ύψους 1,37 εκατ. ευρώ, τα οποία έχει εγγυηθεί το Δημόσιο.

Μεγάλο είναι το ποσό των εγγυήσεων που παρασχέθηκαν σε στεγαστικά δάνεια, καθώς φτάνει σε 1,71 δισ. ευρώ, το οποίο κατανέμεται ως εξής:

- Παλιννοστούντων 1,33 δισ.

- Αθίγγανων 358,97 εκατ.

- Αλλες περιπτώσεις 15,1 εκατ. ευρώ.

Καταπτώσεις

Σε 1,44 δισ. ευρώ, ανήλθε το ποσό των εγγυήσεων που κατέπεσαν στη διάρκεια του 2011 και επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το μεγαλύτερο ποσό προήλθε από τον ΟΣΕ, που δεν μπόρεσε να αποπληρώσει δάνεια ύψους 841,4 εκατ. ευρώ, τα οποία ανέλαβε να τα εξοφλήσει ο εγγυητής, το ελληνικό Δημόσιο.

Ακολουθεί ο ΟΑΣΑ (αστικές συγκοινωνίες Αττικής), με συνολικό ύψος καταπτώσεων ύψους 271,2 εκατ. ευρώ, η ΕΑΒ με 153,8 εκατ. ευρώ, η ΕΑΣ με 90,3 εκατ. ευρώ, και το Μέγαρο Μουσικής με 20,6 εκατ. ευρώ.

Διαβάστε στη συνέχεια ρεπορτάζ για το ζήτημα των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών:

"ΤΡΑΠΕΖΕΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΑ 27,4 ΔΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ...ΒONUS"

Του Χρήστου Κίτσιου*

Στα 27,4 δισ. ευρώ ανέρχονται οι κεφαλαιακές ανάγκες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων και των πρόσθετων προβλέψεων, βάσει του ακραίου σεναρίου της BlackRockμε το ερώτημα της αγοράς να εστιάζεται πλέον στο αν μπορέσουν οι τράπεζες να καταστήσουν θελκτική επενδυτική περίπτωση τις επικείμενες- ως το τέλος Απριλίου- αυξήσεις κεφαλαίου.

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσαν οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών μαζί με τα αποτελέσματα γ τριμήνου, οι κεφαλαιακές ανάγκες τους διαμορφώνονται, αθροιστικά, σε 27,4 δισ. ευρώ ώστε τα βασικά εποπτικά τους κεφάλαια να ξεπεράσουν το 11%.

Ειδικότερα, η Eurobank ανακοίνωσε ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες ανέρχονται σε 5,8 δισ. ευρώ, ηΠειραιώς σε 7,3 δισ. ευρώ (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται 0,5 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί προσωρινά στην ανακεφαλαιοποίηση του υγιούς ενεργητικού της καλής ΑΤΕ), η Εθνική 9,7 δισ. ευρώ, και η Alpha Bank 4,6 δισ. ευρώ.

Οι κεφαλαιακές ανάγκες έχουν υπολογισθεί, με βάση τα στοιχεία της 30/6/2012, όπως διευκρινίζουν ορκωτοί ελεγκτές, και όχι με αυτά της 30/9/2012 και θα επικαιροποιηθούν τυπικά, με βάση τα στοιχεία τις 31/12/2012.

Οι ίδιοι πάντως εκτιμούν ότι με απόκλιση της τάξης των 100- 200 εκατ. ευρώ ανά τράπεζα τα ποσά που ανακοίνωσαν οι τράπεζες θα είναι και τα τελικά, καθώς οι θετικοί παράγοντες του β εξαμήνου αντισταθμίζουν τους αρνητικούς.

Ειδικότερα οι ζημιές του β εξαμήνου της τρέχουσας χρήσης αντισταθμίζονται σε σημαντικό βαθμό από τα κέρδη πώλησης των ομολόγων, που μόνο για την περίπτωση της Πειραιώς, όπως αποκαλύπτει ο Χαμαιλέων, ανέρχονται σε 300 εκατ. ευρώ, καθώς και την πλήρη αναγνώριση του αναβαλλόμενου φόρου.

Προς το παρόν, στα εποπτικά κεφάλαια, αναγνωρίζεται μέρος μόνο του αναβαλλόμενου φόρου. Ειδικότερα, μέχρι να ψηφιστεί το φορολογικό νομοσχέδιο και να πάρει ΦΕΚ ο αναβαλλόμενος φόρος που προσμετράται εποπτικά δεν μπορεί να ξεπερνά το 10% των βασικών εποπτικών κεφαλαίων. Όπως έχει γράψει το Euro2day, ο αναβαλλόμενος φόρος μόνο για τις τέσσερις συστημικές τράπεζες ανέρχεται σε 4,9 δισ. ευρώ.

Η πλήρης αναγνώρισή του αναβαλλόμενου φόρου στα εποπτικά κεφάλαια δεν θα μειώσει το ύψος των ΑΜΚ, καθώς δεν συνυπολογίζεται στο πρωτοβάθμιο κεφάλαιο (common equity). Ο αναβαλλόμενος φόρος, όπως και οι προνομιούχες μετοχές θα προσμετρηθούν στα βασικά εποπτικά κεφάλαια μετά την επίτευξη μέσω ΑΜΚ "Core Tier I" 6%. Επομένως, η πλήρης αναγνώριση του φόρου θα μειώσει το ύψος των υπό αίρεση μετατρέψιμων ομολογιών (CοCos) που θα εκδώσουν τα πιστωτικά ιδρύματα και θα καλύψει το ΤΧΣ.

Κεφαλαιακές ανάγκες χωρίς να υπολογίζονται τα «δώρα» από εξαγορές

Όπως διευκρινίστηκε από την Πειραιώς, οι κεφαλαιακές ανάγκες έχουν προσδιορισθεί χωρίς να συνυπολογίζονται οι κεφαλαιοποιημένες εξαγορές της Γενικής, «καλής ΑΤΕ» και Εμπορικής. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, καθώς αποτελεί οδηγία της ρυθμιστικής αρχής.

Αυτό σημαίνει για παράδειγμα στην περίπτωση της Alpha Bank ότι το ύψος των κεφαλαιακών της αναγκών δεν θα μειωθεί λόγω της κεφαλαιακής υπερεπάρκειας με την οποία θα αγοράσει την Εμπορική. «Η Εμπορική θα πουληθεί με Core Tier I τουλάχιστον 14% αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε τις κεφαλαιακές ανάγκες της Alpha” σημειώνει στο Euro2day τραπεζική πηγή.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Πειραιώς στην τηλεδιάσκεψη διαχώρισε σαφέστατα την ανακεφαλαιοποίηση της από αυτή της καλής ΑΤΕ, δίνοντας πρόγευση ότι θα ακολουθηθεί μια σαφώς διακριτή διαδικασία στην ανακεφαλαιοποίηση.

Μεγάλες οι ΑΜΚ, δύσκολο το στοίχημα

Για να διαμορφωθεί το Core Tier I στο 6% οι συστημικές τράπεζες εκτιμάται ότι θα χρειαστούν συνολικά αυξήσεις κεφαλαίου της τάξης των 18 - 19 δισ. ευρώ, μια και το υπό διαμόρφωση σχήμα ΕΤΕ - Eurobank και η Πειραιώς ξεκινούν από αρνητική καθαρή θέση.

Πρόκειται για υψηλά κεφάλαια, που ενδέχεται να μειωθούν κατά τι μόνον εφόσον υπάρξει κούρεμα των κατόχων υβριδικών τίτλων και subordinated bonds, για το οποίο έχει δώσει το πράσινο φως το Eurogroup.

Παρότι ο αριθμός των υβριδικών τίτλων και των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης (subordinated bonds) που έχουν εκδώσει οι εγχώριες τράπεζες έχει μειωθεί την τελευταία διετία, λόγω των δημόσιων προσφορών για την επαναγορά τους, οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες βαρύνονται αθροιστικά με υποχρέωση 2,3 δισ. ευρώ. Αν προστεθούν και οι προνομιούχες μετοχές σε δολάριο, που έχει η ΕΤΕ, το σύνολο των υβριδικών και των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης υπολογίζεται σε 2,8 δισ. ευρώ.

Το όφελος από το κούρεμα για τα πιστωτικά ιδρύματα θα μπορούσε να ανέλθει ως και 1,4 δισ. ευρώ, ποσό που θα μείωνε ισόποσα τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.

Το στοίχημα της ανακεφαλαιοποίησης με την επίτευξη έστω της ελάχιστης συμμετοχής των ιδιωτών είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για τράπεζες όπως το υπό διαμόρφωση σχήμα ΕΤΕ- Eurobank και δευτερευόντως για την Πειραιώς.

Η διοίκηση της ΕΤΕ ερωτώμενη για το θέμα στην διάρκεια της τηλεδιάσκεψης, συνέδεσε το επενδυτικό story των τραπεζών, εν όψει ΑΜΚ με την πορεία της ελληνικής οικονομίας, τονίζοντας ότι «είμαστε στον πάτο από πλευράς οικονομίας» και επομένως αν κάποιος θέλει να πάρει το στοίχημα της ανάταξης θα το πάρει και μέσω τοποθέτησης στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Διαβάστε στη συνέχεια σύντομο ρεπορτάζ για την στήριξη των τραπεζών με κεφάλαια ύψους 1,6 τρις ευρώ:

"ΕΕ: 1,6 ΤΡΙΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ"

Τα προγράμματα στήριξης των ευρωπαϊκών κρατών που έγιναν από το 2008 έως και το τέλος του 2011 έφτασαν το εκπληκτικό ποσό του 1,6 τρισ. ευρώ, ή 13% του ΑΕΠ της Ευρώπης, διαπιστώνει η Κομισιόν. Το μεγαλύτερο κομμάτι, ή ποσοστό 67% του ποσού, είχε τη μορφή εγγυήσεων από τα κράτη για τη χρηματοδότηση των χρηματοπιστωτικών ομίλων.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, το παραπάνω διάστημα τα κεφάλαια διατέθηκαν ως εξής:

• Το 1,174 τρισ. αφορούσε εγγυήσεις προς τις τράπεζες για χρηματοδότηση και άλλα μέτρα παροχής βραχυπρόθεσμης ρευστότητας.

• Για τη διάσωση τραπεζών από την πτώχευση διατέθηκαν 442 δισ. ευρώ (ανακεφαλαιοποίηση και διαχείριση προβληματικού ενεργητικού).

Σε τρία κράτη αναλογεί το 60% του 1,6 τρισ. ευρώ. Είναι η Βρετανία (19%), η Ιρλανδία (16%) και η Γερμανία (16%).

Τέλος η Iskra παραθέτει ρεπορτάζ για το ζήτημα της ανάκαμψης του ελληνικού ΑΕΠ το ...2022:

"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ...2022! ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΠΙΣΤΕΡΨΕΙ ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ...2008 Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!"

To 2022 η Ελλάδα θα καταφέρει να φτάσει στο ΑΕΠ του 2008! Μια ολόκληρη κατεστραμμένη γενιά περιγράφει η τελευταία έκθεση της Goldman Sachs η οποία αναφέρει ότι μόλις το 2022 θα εχει ευξηθεί το ελληνικό ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008, δηλαδή θα έχει πάρει αύξηση μόλις 30% από τα τάρταρα που έχει πέσει (και πρόκειται να συνειχστεί η πτώση τουλάχιστον το 2013 και το 2014 σύμφωνα με τις εκτίμήσεις των πάντων)…

Αυτό εκτιμούν οι αναλυτές της Goldman Sachs, ερχόμενοι σε ευθεία αντίθεση με το προσχέδιο της Έκθεσης Βιωσιμότητας Χρέους (DSA) που κατατέθηκε στο Eurogroup

Σύμφωνα με το προσχέδιο της Έκθεσης Βιωσιμότητας Χρέους (DSA) που εξετάσθηκε στο Eurogroup προκύπτει ότι ΕΕ και ΕΚΤ προεξοφλούν υψηλό πληθωρισμό σε Ελλάδα και Ευρωζώνη για την επόμενη επταετία, κάτι το πολύ κακο, φυσικά αν συνδυαστεί με την σημερινή έλλειψη ρευστότητας.

Την ίδια ώρα πάντως υπάρχουν και λιγότερο αισιόδοξες (οι παραπάνω είναι … “αισιόδοξες”) εκτιμήσεις, όπως αυτή της Moody’s που επίσης δημοσιοποίησε σχετική έκθεση στην οποία ανεβάζει στο 6,9% το ποσοστό της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας το 2012 και στο 24% το ποσοστό της ανεργίας. Ενώ παράλληλα δεν αποκλείει μια νέα μείωση των μισθών στην Ελλάδα.

Η Moody’s προβλέπει το αυτονόητο φυσικά, πως η ελληνική οικονομία θα παραμείνει σε ύφεση το 2013 για πέμπτη συνεχή χρονιά, κκαι αφήνει στο βυθό των αξιλογήσεων της την Ελλάδα με χαρακτηρισμό «country ceiling» της Ελλάδας στη βαθμίδα Caa2.

Θεωρούν πως ο πληθωρισμός στη χώρα μας θα κινείται κοντά στο 3% και κατ’αυτό τον τρόπο η ανάπτυξη σε μέσα επίπεδα θα ξεπερνά το 2%. Ο πληθωρισμός έχει την ιδιότητα να μεγεθύνει το ονομαστικό ΑΕΠ και να αυξάνει τα έσοδα. Πιο απλά οι φόροι επιβάλλονται στις ονομαστικές τιμές και όχι στις αποπληθωρισμένες.

Καθώς οι τιμές αυξάνονται μεγεθύνεται και ο τζίρος της οικονομίας, που έχει σαν συνέπεια ν’ αυξάνεται το ονομαστικό ΑΕΠ, να πληρώνονται περισσότεροι φόροι και να εμφανίζεται ταυτοχρόνως το ΑΕΠ αυξημένο.

Με τον τρόπο αυτό η τρόικα εκτιμά πως το ελληνικό ΑΕΠ από 196 δισ. ευρώ το 2016 (φαντασθείτε, έστω κι έτσι, πόσο δύσκολα χρόνια θα βιώσει η χώρα μέχρι το 2016, αφού τότε θα έχει περίπου το ΑΕΠ του 2012) θα ανέλθει άνω των 250 δισ. ευρώ το 2020.

Με την πρόβλεψη δε αυτή η τρόικα προεξοφλεί υψηλότερο πληθωρισμό – άρα και χαλαρότερη νομισματική πολιτική- στο σύνολο της Ευρωζώνης.

Εκτός του ότι είναι 100% πλασματικός ο ρυθμός της ανάπτυξης και συνακόλουθα και το ΑΕΠ των 250 εκατ. ευρώ, το εντυπωσιακό είναι ότι το 2020, μετά από μια υπερδεκαετή καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, θα φτάσει το ΑΕΠ να είναι ελαφρά υψηλότερο από το ΑΕΠ του 2008 (232,9 δισ ευρώ), ενώ το χρέος το 2008 μόλις είχε ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ και τότε θα είναι 120% του ΑΕΠ με διαδοχικά κουρέματα.

Και βέβαια όλα αυτά με ισχυρή δόση λογιστικών αλχημειών: ”Ο πληθωρισμός θα ανέβει, άρα θα ανέβει και το ΑΕΠ!” αναφέρει η Έκθεση Βιωσιμότητας. Έτσι θα φτάσουμε το ΑΕΠ στο επίπεδο του 2008, το έτος 2020 με έλλειμμα και πάλι υψηλότερο κατά 20% από αυτό που είχαμε το 2008!

Αντίθετα οι αναλυτές της Goldman Sachs εκτιμούν ότι θα χρειαστεί 20% περισσότερος χρόνος, δηλαδή 10 χρονια αντί για 8 που αναφέρει η έκθεση βιωσιμότητας για να φτάσει το ελληνικό ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008!

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Τράπεζα της Ελλάδος: Οικονομικός δολοφόνος υπέρ ολιγαρχών

Του Κώστα ΒαξεβάνηΕίναι πάνω από τρία χρόνια και σίγουρα μερικές εκατοντάδες δημοσιεύματα, με τα οποία προσπαθούμε να καταδείξουμε το ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος στο σύστημα της τραπεζοκλεπτοκρατίας. Πριν την κρίση, το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή ληστεία. Χρηματοδότησε μέσω δανείων, χωρίς εγγυήσεις ή με εικονικές εγγυήσεις, εταιρείες, επιχειρηματίες, εταιρικά σχήματα που αποτελούνταν από αχυρανθρώπους των ίδιων των τραπεζιτών. Ουσιαστικά τα δάνεια αυτά, ήταν χρήματα προς τους εαυτούς τους και την τοπική ολιγαρχία. Στη συνέχεια, ενέγραψαν αυτά τα δάνεια στις ζημιές των τραπεζών. Όταν ξέσπασε η κρίση, το ελληνικό Δημόσιο, δανείστηκε λεφτά και υπέγραψε μνημόνια για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και να καλύψεις τις μαύρες τρύπες. Η ανακεφαλαιοποίηση που κάλυψε τη ληστεία αποδόθηκε στην κρίση.
Όλα αυτά έγιναν  με την κάλυψη της Τράπεζας της Ελλάδος, που θεωρητικά είναι ο φορέας που έπρεπε να ελέγχει τις τράπεζες. Η Τράπεζα της Ελλάδος διαβεβαίωνε πως το Τραπεζικό σύστημα είναι υγιές. Και όταν η τραπεζοκλεπτοκρατία άρχισε να γίνεται εμφανής δια γυμνού οφθαλμού των πολιτών, τότε η Τράπεζα της Ελλάδος έριξε στην αρένα δυο τρεις τραπεζίτες για να σωθούν οι προστατευόμενοί της (ή μήπως οι προστάτες της;).
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό του Λαυρεντιάδη. Η Τράπεζα της Ελλάδος του έδωσε άδεια για να πάρει την Proton Bank και αφού μέσα από την Proton δανείστηκαν οι άλλοι τραπεζίτες για να εμφανίσουν πως κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στις τράπεζές τους, πως είχαν λεφτά δηλαδή, με ένα πόρισμά της τον ονόμασε κλέφτη και τον έριξε στα χέρια της Εισαγγελίας. Το ίδιο έγινε και με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο του οποίου στελέχη και δανειολήπτες παραπέμφθηκαν πρόσφατα σε δίκη.
Τα τρία αυτά χρόνια υποστηρίξαμε και αποδείξαμε, πως η Τράπεζα της Ελλάδος και η Εισαγγελία, λειτουργούν ως οικονομικοί δολοφόνοι. Στέλνουν στο εδώλιο περιπτώσεις που κάποιος προφανώς επιλέγει και αφήνουν στα συρτάρια τις μεγάλες κομπίνες των Τραπεζών. Η περίπτωση του Αντρέα Βγενόπουλου είναι ένα παράδειγμα. Μια ολόκληρη Δημοκρατία κατηγορεί τον Βγενόπουλο πως πήρε μιά Τράπεζα στην Κύπρο την οποία χρησιμοποίησε για να δανειοδοτήσει δικούς του ανθρώπους και κρυφά τον εαυτό του όπως υποστηρίζουν μέσα από τα δάνεια του εφοπλιστή Ζολώτα. Πριν από ένα μήνα δύο εισαγγελείς βρίσκονταν στο στάδιο των διώξεων του Βγενόπουλου αλλά τους αφαίρεσαν τη δικογραφία. Ένα άλλο κομμάτι της Δικαιοσύνης κινείται για να μην αποδοθεί ο Βγενόπουλος στους Κύπριους για να απολογηθεί για πολύ σοβαρά αδικήματα.
Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που χρησιμοποιούνται για τις τράπεζες δεν είναι μια αδικία αλλά ένας σχεδιασμός που περιλαμβάνει την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτή τη φορά τις κατηγορίες δεν τις αποδίδουν τα δικά μας δημοσιεύματα αλλά ένας ανακριτής, ο Γ. Ανδρεάδης. Ερευνώντας την υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ο ανακριτής, αλλά έχοντας επίσης και την υπόθεση Καρούζου και των δανειοδοτήσεών του, παρατήρησε πως η Τράπεζα της Ελλάδος, για αντίστοιχα δάνεια, με ίδιους όρους, στέλνει στη Δικαιοσύνη ενοχοποιητικά πορίσματα όταν πρόκειται για τους δανιεολήπτες του Τ.Τ αλλά αθωωτικά  όταν επρόκειτο για τον Καρούζο.
Στο τεύχος 85 του HOT DOC που κυκλοφορεί υπάρχουν τα σκανδαλώδη παραδείγματα της ίδιας της δικογραφίας του Ανδρεάδη. Όταν για παράδειγμα ο Λαυρεντιάδης παίρνει δάνειο από το ΤΤ, έχοντας κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου των επιχειρήσεών του, σύμφωνα με το πόρισμα της ΤτΕ είναι ανεπίτρεπτο. Όταν όμως το καταχρεωμένο Mega παίρνει νέο δάνειο μετά από αύξηση του μετοχικού του κεφαλαίου, η αύξηση αυτή σύμφωνα με το πόρισμα της ΤτΕ είναι απόδειξη ευρωστίας και λόγος για ένα ακόμη δάνειο. Τα δάνεια του Καρούζου που έχουν δοθεί με ίδιους όρους με τους οποίους έδινε δάνεια το ΤΤ χαρακτηρίζονται νόμιμα αλλά του ΤΤ παράνομα. Βέβαια, η ΤτΕ όταν βρίσκει “ενόχους” στα δάνεια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της ξεφεύγει ο κουνιάδος του Ευάγγελου Βενιζέλου, Μπακατσέλος, ο οποίος πήρε ένα εκατομμύριο χωρίς εγγυήσεις και ενώ ήταν υπό κατάρρευση, αλλά και ο Χαράλαμπος Αθανασίου ο οποίος πήρε δάνειο για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με εγγύηση μια δήλωση υπουργού πως η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει τα αναδρομικά στους δικαστές.
Όλο το διαρκές σκάνδαλο περιγράφεται στο τεύχος του HOT DOC. Αναρωτιέμαι αν η περιγραφή είναι ικανή να κινητοποιήσει τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Διαφθοράς στη νέα κυβέρνηση η οποία ανέβηκε στην εξουσία μιλώντας και για χτύπημα της τραπεζοκλεπτοκρατίας.

«170 δις ευρώ για την Ελλάδα, δεν έφθασαν ποτέ στα ταμεία της χώρας»
Δεν είναι κι όλοι οι Αυστριακοί σαν την υπουργό Οικονομικών Φέκτερ.Η σωτηρία της Ελλάδας είναι μια σωτηρία των τραπεζών και, έως σήμερα, στους ίδιους τους Έλληνες δεν έφθασε ούτε ένα λεπτό του ευρώ», δηλώνει σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Κουρίρ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων του  καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι και κορυφαίος, σήμερα, οικονομικός παράγοντας της Αυστρίας, Χάνες Άντρος.Οι Ελληνες δεν πήραν ούτε ένα ευρώ!! Απόλυτη κατανόηση για την οργή της ελληνικής κοινωνίας εξέφρασε ο Χάνες Άντρος, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας επί των κυβερνήσεων (1970-1983) του Καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι και ο οποίος στη χώρα του θεωρείται … διαχρονική αυθεντία στα οικονομικά θέματα.
Μιλώντας στην εφημερίδα της χώρας του «Österreich» και εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους θεωρεί απολύτως δικαιολογημένο τον θυμό των ελλήνων πολιτών, ο κ. Άντρος σημείωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
Πρώτον, πως 170 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσαν τηνΕλλάδα, δεν έφθασαν ποτέ στα ταμεία της χώρας. Κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Δεύτερον, ότι οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν οι ίδιοι.
Τρίτον, πως οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί πρέπει να αλλάξουν στάση και να επιδείξουν πραγματική αλληλεγγύη. Το Βερολίνο- τόνισε ο κ. Άντρος- πρέπει να σκεφθεί πως εάν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί το 1989 όπως φέρονται οι Γερμανοί κατά την τρέχουσα κρίση της Ευρωζώνης, τότε δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση της Δυτικής Γερμανίας με την Ανατολική. Σύμφωνα με τον «γκουρού» της αυστριακής οικονομίας, οι πάντες πλήρωσαν για τη γερμανική επανένωση καθώς, όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου με το δυτικογερμανικό έγινε «ένα προς ένα», τα επιτόκια ανέβηκαν σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.
Τέταρτον, ότι η σκληρή λιτότητα που επιβάλλεται στην Ελλάδα μοιάζει με το φάρμακο το οποίο, παρεχόμενο σε υπερβολικές δόσεις, καταλήγει δηλητήριο. «Ακόμη κι αν ένα φάρμακο είναι καλό, δεν μπορούμε να το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Άντρος.
Πέμπτον, πως εάν ένας δανειστής διοχετεύει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια ευρώ, τότε είναι εξ ίσου υπεύθυνος με το δανειολήπτη για την αδυναμία του τελευταίου να αποπληρώσει τα δάνεια.
Ο κ. Άντρος εξέφρασε ακόμη την άποψη ότι το ευρώ δεν πρέπει να παραμείνει μόνο μέσο πληρωμών. Υπογράμμισε ότι χρειάζεται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο, αλλά και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, διότι – όπως τόνισε- είναι αδιανόητο για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες.
Πηγή : polispress.gr

Το κράτος υπάρχει για να υπηρετήσει τράπεζες και πολυεθνικές

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (φυσικά, όχι για σένα)Η υψηλή προστασία της «αριστερής» κυβέρνησης στην avant guarde του κεφαλαίου και το κυνηγητό των πληβείων.«Οποιος δεν μπει σε ρύθμιση,να περιμένει έφοδο της Εφορίας στο σπίτι του». Νάντια Βαλαβάνη, Αναπλ.Υπ. Οικ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ.Η «αριστερή» κυβέρνηση που μας προέκυψε μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό τέχνασμα, την «ασφυξία ρευστότητας», παράλληλα με τις απειλές στα λαϊκά στρώμματα, ότι όποιος οφείλει στο Δημόσιο (αυτή τη στιγμή είναι περίπου 4.000.000 ΑΦΜ με ύψος ληξιπροθέσμων να προσεγγίζει τα 80 δις. Ευρώ), θα υπομείνει τις συνέπειες της «αριστερής κυβέρνησης».Κατ΄ουσίαν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, απειλεί με κυρώσεις, όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τις οφειλές τους, βάσει της φορολογικής νομοθεσίας των ετών 2010-2015, που η ίδια πριν 40 ημέρες κατηγορούσε ως «μνημονιακή», «φοροληστρική», «εξοντωτική».Τώρα όμως, το ίδιο κόμμα, όχι μόνο εναγκαλίζεται την φορολογική στρατηγική των «μνημονιακών» κυβερνήσεων Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά/Βενιζέλου, αλλά και απειλεί, όσους δεν συμμορφωθούν με κυρώσεις.Ας δούμε, όμως τελικώς, πού βρίσκεται ο αφορολόγητος πλούτος, ποιους προστατεύει η κυβέρνηση και για ποιους λογους επιδίδεται στο κυνήγι των, ακόμα και ψηφοφόρων της, που πίστεψαν την 25η Ιανουαρίου, ότι αυτή ίσως η κυβερνηση, μπορεί να λειτουργήσει, ως ένα βαθμό προς όφελός τους.ΦΟΡΟΚΥΝΗΓΗΤΟ ΣΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΥΣΗ κυβέρνηση διατηρεί όλο το νομικό φορολογικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων 2010-2015 και βάσει αυτού, αποφασίζει να κινηθεί στην είσπραξη ληξιπροθέσμων φόρων, που επεβλήθησαν την προηγούμενη πενταετία.Σε ποιους όμως επιδράμει η κυβέρνηση;Σύμφωνα με μελέτη του γερμανικού Ιδρύματος Hans Bockler του Μαρτίου 2015, όπου αναλύθηκαν στοιχεία από 260.000 ελληνικά νοικοκυριά, προέκυψαν τα παρακάτω συμπεράσματα:«Iδιαίτερα επιβαρυμένα παρουσιάζονται, σύμφωνα με την έρευνα, τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, τα οποία αναγκάστηκαν να σηκώσουν το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος κατά την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα, τα χαμηλότερα στρώματα αναγκάστηκαν να υποστούν φορολογικές επιβαρύνσεις που αυξήθηκαν έως και 337% σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα, τα ανώτερα οικονομικά στρώματα υπέστησαν περαιτέρω επιβαρύνσεις της τάξεως μόλις του 9%. Σε απόλυτους αριθμούς, αν και η φορολογική επιβάρυνση στα μη προνομιούχα νοικοκυριά αυξήθηκε μόνο κατά κάποιες εκατοντάδες ευρώ, εντούτοις συνοδεύτηκε από τις μαζικές μειώσεις σε μισθούς αλλά και την αύξηση της ανεργίας.Η έρευνα πηγαίνει όμως και ένα βήμα παραπέρα, υπογραμμίζοντας ότι οι περικοπές που επιβλήθηκαν ήταν πολύ πιο εκτεταμένες από ό,τι χρειαζόταν στην πραγματικότητα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο.Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ. Εντύπωση, τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%.»Από την έρευνα προκύπτει,ότι οι φτωχοί απώλεσαν συνολικά το 86%!!! Του συνολικού εισοδήματος τους μέσω φορολόγησης, ανεργίας, αύξησης δαπανών, μείωσης μισθών ,ενώ τα πλούσια στρώματα απώλεσαν το 1/5 από τις απώλειες των φτωχών τμημάτων του πληθυσμού.Έλαβε κάποια φορολογική ελάφρυνση η κυβέρνηση, για αυτά τα στρώματα; ΟΧΙ.Απλώς θα τους μοιράσει – κάποτε – το φοβερό ποσό των 200 εκ. ευρώ (αντιμετώπιση «ανθρωπιστικής» κρίσης) και παραλλήλως θα τους ζητά να πληρώσουν τους φόρους της προηγούμενης πενταετίας συν τους δικούς της.Έλαβε η κυβέρνηση κάποια νομοθετική φορολογική επιβάρυνση των πλουσίων στρωμμάτων; Επίσης ΟΧΙ.Διατηρεί την προτέρα κατάσταση,αλλά σε αυτούς δεν θα μοιράσει και τα 200 εκ….Είναι κι αυτό μία επιβάρυνση…ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣΜήπως η κυβέρνηση της «αριστεράς», αποφάσισε να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές στις ανωτέρω εταιρείες;Φυσικά ΟΧΙ.Συχνά επικαλούνται το επιχείρημα» μα αυτές οι εταιρείες έχουν πληγεί από την κρίση»… Ας δούμε λοιπόν, πόσο αυτές οι Εταιρείες έχουν πληγεί από την κρίση.Ετήσια αύξηση κατά 102,8% των κερδών EBITDA και μείωση κατά 4,5% του κύκλου εργασιών τους κατέγραψαν το 2013 οι 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ελλάδα σύμφωνα με την έκδοση της ICAP Business Leaders in Greece που βασίζεται στους δημοσιευμένους ισολογισμούς για τη χρήση 2013.Όπως σημειώνει η ICAP, μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε μια σημαντική καμπή με τις υφεσιακές πιέσεις να εμφανίζουν τάσεις αποκλιμάκωσης. Η βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έπληξε το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, η δε κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα έχει δεχθεί βαριά πλήγματα, σε όλους τους επιμέρους επιχειρηματικούς κλάδους. Το τρέχον έτος υπήρξαν σημαντικές βελτιώσεις στα δημοσιονομικά μεγέθη, όμως στο μέτωπο της πραγματικής οικονομίας, αν και υπάρχουν κάποιες θετικές εξελίξεις, ωστόσο οι δυσκολίες είναι ακόμη υπαρκτές και έντονες.Σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον, τονίζουν οι συντάκτες της έκδοσης, η συμμετοχή των 500 επιχειρήσεων της παρούσας κατάταξης στα συνολικά μεγέθη των ελληνικών επιχειρήσεων το 2013 ήταν εντυπωσιακή. Οι επιχειρήσεις αυτές, αν και μείωσαν τον κύκλο εργασιών τους, ωστόσο βελτίωσαν εντυπωσιακά την κερδοφορία τους.Ειδικότερα:Κάλυψαν με τον κύκλο εργασιών τους ποσοστό 50% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς

• Εμφάνισαν κέρδη EBITDA της τάξης των €13,2 δισ., πολλαπλάσια των αντίστοιχων κερδών EBITDA του συνόλου των επιχειρήσεων, τα οποία διαμορφώθηκαν τελικά σε €10,2 δισ.,

• Εμφάνισαν συνολικά κέρδη προ φόρου της τάξης των €7,6 δισ. το 2013, ενώ το τελικό καθαρό αποτέλεσμα του συνόλου των εταιρειών ήταν (για τέταρτη χρονιά) ζημιογόνο, με ζημίες της τάξης των €1,3 δισ.

Αναφορικά με τη σύνθεση της ομάδας των 500 πλέον κερδοφόρων ελληνικών εταιρειών (βάσει κερδών EBITDA του έτους 2013), σημειώνεται ότι 129 εταιρείες της περσινής κατάταξης δεν περιλαμβάνονται στη νέα κατάταξη και αντικαθιστώνται από άλλες επιχειρήσεις. Από τις επιχειρήσεις που «βγήκαν εκτός» κατάταξης το τελευταίο έτος, 23 εταιρείες εμφάνισαν ζημιογόνα αποτελέσματα (αρνητικά κέρδη EBITDA) το 2013, ενώ οι λοιπές είτε είχαν αντίστοιχα κέρδη μικρότερα του κατώτατου ορίου, είτε δεν δημοσίευσαν ισολογισμό ή τέλος κάποιες συγχωνεύθηκαν (11) ή διέκοψαν τη λειτουργία τους (4) το τελευταίο έτος. Τέλος, επισημαίνεται ότι από τις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες του 2013, μόνο 62 εταιρείες είναι εισηγμένες στο Χ.Α.Εικόνα βελτίωσης μεταξύ χρήσης 2012 και 2013Συγκρίνοντας τα βασικά οικονομικά μεγέθη των 500 εταιρειών της κατάταξης του 2013 σε σχέση με τα αντίστοιχα μεγέθη των ίδιων εταιρειών το 2012, προκύπτει σαφώς εικόνα βελτίωσης. Κατ΄ αρχήν, σημειώνει η ICAP, παρά τις δυσχέρειες και το ασταθές περιβάλλον του προηγουμένου έτους, τα συνολικά κέρδη EBITDA των 500 επιχειρήσεων υπερδιπλασιάστηκαν το 2013 (αύξηση κατά 120,8%). Περαιτέρω, οι συγκεκριμένες εταιρείες εμφάνισαν προ φόρου κέρδη ύψους €7,62 δισ. το 2013, έναντι ζημιών που είχαν καταγράψει το προηγούμενο έτος. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί η πολύ υψηλή συμμετοχή του τραπεζικού τομέα στα συνολικά κέρδη. Ειδικότερα, το 52% των συνολικών κερδών προ φόρου και το 31% των συνολικών κερδών EBITDA των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων προέρχεται από δύο μόνον τράπεζες, την Alpha Bank AE και την Πειραιώς Τράπεζα ΑΕ, οι οποίες από κοινού εμφάνισαν κέρδη EBITDA ύψους € 4,1 δισ. και κέρδη προ φόρου € 3,9 δισ., τα οποία διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την ενσωμάτωση του οφέλους που προέκυψε από την αρνητική υπεραξία των εξαγορών τους. Εξαιρουμένων των δύο τραπεζών τα συνολικά κέρδη EBITDA των υπολοίπων επιχειρήσεων διαμορφώνονται σε € 9,2 δισ. το 2013, εμφανίζοντας αύξηση κατά 5,0% σε σχέση με το 2012, ενώ πολύ σημαντική είναι η αύξηση που παρουσιάζεται στα προ φόρου κέρδη (κατά 75,3%).Με βάση το τελικό αποτέλεσμα του 2013, από τις 500 εταιρείες το 83% ήταν κερδοφόρες (415), ενώ οι λοιπές ήταν ζημιογόνες. Οι 500 εταιρείες της κατάταξης συνολικά εμφάνισαν σημαντική αύξηση των ιδίων κεφαλαίων τους κατά € 20,5 δισ. το 2013/12, εκ των οποίων τα € 15,4 δισ. (75,1%) προήλθαν από την αύξηση των ιδίων κεφαλαίων των δύο τραπεζών (Alpha Bank AE και Πειραιώς Τράπεζα ΑΕ). Τέλος, μείωση κατά 4,5% καταγράφει ο κύκλος εργασιών τους.

Πίνακας 1.Μεταβολές Βασικών Μεγεθών των 500 Πλέον Κερδοφόρων Εταιρειών(ποσά σε χιλ. €)
Μεγέθη Εταιρειών	2013	2012	Μεταβολή %
Σύνολο κύκλου            εργασιών	82.358.860	86.216.384	-4,5
Σύνολο κερδών EBITDA	13.253.495*	6.002.089	120,8
Σύνολο κερδών προ φόρων	7.615.639**	-772.146	–
Σύνολο ιδίων κεφαλαίων	63.333.567	42.858.689	47,8

Σχετικά με την εξέλιξη της κερδοφορίας για το σύνολο των ελληνικών εταιρειών, διαπιστώνεται μεν ότι τα συνολικά κέρδη  EBITDA αυξήθηκαν κατά περίπου €9,8 δισ., ωστόσο το τελικό τους καθαρό αποτέλεσμα παρέμεινε ζημιογόνο και το 2013 , με εμφανή όμως μείωση των ζημιών σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Με βάση τα μεγέθη 19.744  εταιρειών για τις οποίες υπήρχαν διαθέσιμοι ισολογισμοί κατά τη σύνταξη του κειμένου, τα συνολικά κέρδη EBITDA ανήλθαν σε €10,2 δισ. περίπου,  ενώ το τελικό αποτέλεσμα ήταν ζημιογόνο, με  ζημίες ύψους  €1,3 δισ. το 2013, έναντι αντίστοιχων ζημιών €14,0 δισ. το 2012.Κατανομή εταιρειών και κερδών ανά τομέαΣχετικά με τις εταιρείες που συγκροτούν τον κατάλογο των top 500 εταιρειών βάσει EBITDA, επεκράτησε ο τομέας της Βιομηχανίας με συμμετοχή 164 εταιρειών (ποσοστό 32,8%). Ακολουθεί ο τομέας των «Λοιπών Υπηρεσιών» (πλην Τουρισμού, Ασφαλειών και Τραπεζών-Factoring) με 142 επιχειρήσεις (ποσοστό 28,4%), στη συνέχεια δε το Εμπόριο, η συμμετοχή του οποίου όμως ανήλθε το 2013 σε 108 εταιρείες (21,6%).Στις επόμενες θέσεις βρίσκονται κατά σειρά οι τομείς του Τουρισμού, των Ασφαλειών και των Τραπεζών-Εταιρειών Factoring.Όσον αφορά το κύριο κριτήριο της κατάταξης την κερδοφορία, ο τομέας των Τραπεζών-Εταιρειών Factoring με τρεις Τράπεζες και τρεις εταιρείες Factoring πέρασε στην κορυφή, το δε μερίδιό του στα κέρδη EBITDA ανήλθε σε 37,3% το 2013. Ο ίδιος μάλιστα τομέας αναδείχθηκε κορυφαίος όσον αφορά και τη συμμετοχή του στα συνολικά κέρδη προ φόρου, με μερίδιο 63,2%. Επισημαίνεται ότι από κοινού οι δύο τράπεζες Alpha Bank AE και Πειραιώς Τράπεζα ΑΕ κατέλαβαν το 82% τόσο στα κέρδη EBITDA όσο και στα κέρδη προ φόρου του εν λόγω τομέα.

Πίνακας 2.Τομεακή Κατανομή Εταιρειών – Βασικών Μεγεθών των 500 Πλέον Κερδοφόρων Εταιρειών (2013)
Τομέας	Πλήθος Εταιρειών	Κέρδη EBITDA(σε χιλ. €)	Κέρδη προ φόρου(σε χιλ. €)	Κύκλος Εργασιών (σε χιλ. €)
Βιομηχανία	164	1.729.417	787.604	20.875.667
Εμπόριο	108	1.142.242	1.147.677	21.537.798
Τουρισμός	52	421.726	24.151	1.488.903
Τράπεζες- Factoring	6	4.948.583*	4.812.749	7.575.618
Ασφάλειες	28	499.291*	467.632	4.278.237
Λοιπές Υπηρεσίες	142	4.512.236	375.826	26.602.637
ΣΥΝΟΛΟ	500	13.253.495	7.615.639	82.358.860

Top 20 κερδοφόρων εταιρειώνΠαρατηρείται ότι στην πρώτη εικοσάδα (TOP 20) των πλέον κερδοφόρων εταιρειών (βάσει EBITDA) η πλειοψηφία παρέμεινε σταθερή, με τις 16 από τις 20 εταιρείες να εμφανίζονται στην κορυφή τόσο το 2013 όσο και το 2012, σημειώνοντας απλά κάποια εναλλαγή στις θέσεις της κατάταξης. Αναφορικά με τη συμμετοχή των επί μέρους τομέων στη «σύνθεση» της πρώτης εικοσάδας εταιρειών, το 2013 συμμετείχαν 12 εταιρείες του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών», μια της Βιομηχανίας, τρεις Εμπορικές εταιρείες, τρεις Τράπεζες και μία εταιρεία του κλάδου των Ασφαλειών. Κορυφαία κερδοφόρα εταιρεία για το 2013 ανεδείχθη η ALPHA BANK ΑΕ, η οποία κατέλαβε την κορυφή και ακολουθεί στη 2η θέση η ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΕ, τα κέρδη των οποίων αντιπροσωπεύουν οφέλη που προέκυψαν από την αρνητική υπεραξία των εξαγορών τους. Νεοεισερχόμενες εταιρείες στο TOP 20 είναι επίσης η ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ (κλάδος Αεροπορικών Μεταφορών) και η ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΑΕ (κλάδος Εμπορίου Διαφόρων Ειδών).Ακολουθουν και σχετικοί πίνακες.Τι παρατηρείται λοιπόν, στην οικονομική δραστηριότητα των 500 ισχυρότερων κεφαλαιακά και μεριδιακά σχετικά με την αγορα, εταιρειών;Ότι παρόλο που μείωσαν την παραγωγική τους δραστηριότητα τα έτη 2012-2013, είχανε εκτόξευση κερδοφορίας.Πρωταγωνιστές οι τράπεζες φυσικά.Η τάση συνεχίστηκε και το έτος 2014 και τιτλοφορούντα στα Μ.Μ.Ε «οι 500 εταιρείες, που νίκησαν την κρίση»…Καμία κρίση φυσικά δεν νίκησαν, απλώς η κρίση λειτουργεί προς όφελός τους με το ταξικά προσανατολισμένο Κράτος, ασχέτως κυβερνήσεων, να προστατεύει την κερδοφορία τους.________________________
Δεν κρίνουμε αναγκαίο βέβαια να επεκταθούμε για ακόμη μία φορά στη «μεγάλη ναυτιλιακή ελληνική οικογένεια», που έχει 59 φοροαπαλλαγές, τα μέλη της πλήρωσαν λιγότερο φόρο εισοδηματος από αυτόν των ναυτεργατών τους, έχουν καθαρά κέρδη με μετριοπαθείς υπολογισμούς 8-9 δις. ευρώ ετησίως και πληρώνουν φόρους της τάξης των 140 εκ. ευρώ.Η κα Βαλαβάνη δεν αναφέρθηκε στους εφοπλιστές ούτως ή άλλως…Πώς θα μπορούσε άλλωστε…Το ζήτημα είναι, ότι η κρίση είναι συστημική και αφορά την αφαίμαξη και εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων, προς διάσωση αυτών, που ονομάζονται είτε μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, είτε έχοντες, είτε αφεντικά, είτε καπιταλιστές, με τη συνδρομή και προστασία των εκάστωτε κυβερνήσεων είτε αυτές έχουν κεντροαριστερό, αριστερό… δεξιό ή κεντροδεξιό επικοινωνιακό περίβλημα.Λεφτά υπάρχουν.Πάντα υπήρχαν.Αλλά δεν είναι για εσάς.Και για να μην ξεχαστούμε: 338 δισεκατομμύρια τσέπωσαν οι Ελληνικές τράπεζες από το 2008!!! Και τώρα θέλουν και το σπίτι σου…«Δεν υπάρχουν λεφτά»; Κι αυτά, τότε, τι είναι;Ο ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Όπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»…Τα συγκλονιστικά στη Βουλή άργησαν μια μέρα! Αλλά ήρθαν! Την Κυριακή που μας πέρασε ακούσαμε για «τρύπια δολάρια» και για «μονομαχίες στο Ελ Πάσο», απολαύσαμε πρωθυπουργικούς κουτσαβακισμούς και κοινοβουλευτικές «μαγκιές». Αλλά τα σπουδαία – τα πραγματικά σπουδαία – συνέβησαν τη Δευτέρα. Χωρίς κάμερες. Χωρίς απευθείας μεταδόσεις. Χωρίς πολλά- πολλά…Τη Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν, ο κ.Σταικούρας, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, μετά από σχετική ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, διαβίβασε στη Βουλή τον αναλυτικό κατάλογο ο οποίος περιλαμβάνει τα ποσά με τα οποία έχει τροφοδοτήσει το κράτος τις τράπεζες από την έναρξη της κρίσης, το 2008.Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά είναι πλέον και επίσημα! Είναι δικά τους! Έχουν την εγκυρότητα και την σφραγίδα των «σωτήρων»! Δεν πρόκειται για «συνωμοσιολογία»! Ούτε για ευφάνταστα σενάρια των «ψεκασμένων»!Ο συγκεκριμένος κατάλογος, αν τον δει κανείς από τη σκοπιά του τραπεζίτη, μοιάζει με… ηλιοβασίλεμα. Με τι μοιάζει αν τον δει κανείς με τα μάτια του ελληνικού λαού θα το δούμε στη συνέχεια.Εχουμε και λέμε λοιπόν:Από το 2008, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ψήφισε τον νόμο 3723/2008 περί«Ενίσχυσης ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης», οι τραπεζίτες – από τον κρατικό κορβανά – έχουν λάβει:Το ποσό των 4,5 δις ευρώ για τις προνομιούχες μετοχές των πιστωτικών ιδρυμάτων που ανέλαβε το ελληνικό δημόσιο.Το ποσό των 127,3 δις ευρώ με τη μορφή εγγυήσεων που παρείχε το ελληνικό δημόσιο για δάνεια των πιστωτικών ιδρυμάτων.Το ποσό των 10, 5 δις ευρώ με τη μορφή ειδικών τίτλων προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Εδώ προσθέστε και το ποσό των 2,4 δις ευρώ από το συγκεκριμένο κονδύλι που παραμένει ανεξόφλητο.Εν ολίγοις:Τα χρόνια της δυστυχίας, της καταστροφής της φτώχειας, της πείνας και της λεηλασίας, οι τράπεζες – μόνο δια αυτού του δρόμου – έχουν ενθυλακώσει το ποσό των 145 δις ευρώ!Εδώ δυο παρατηρήσεις:Πρώτον, κάποιοι συνήθεις «έξυπνοι οικονομολογούντες» θα ισχυριστούν ότι πολλά από αυτά τα ποσά αυτά δεν συνιστούν «ζεστό χρήμα», αλλά εγγυήσεις, και συνεπώς δεν θα πρέπει, τάχα, να υπολογίζονται στην καθαρή ενίσχυση των τραπεζών. Απαντάμε: Οι «σωτήρες», αυτοί δηλαδή που εγγυώνται για τις τράπεζες, για τα σπίτια του κοσμάκη που βγαίνουν στον πλειστηριασμό εγγυώνται; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες, από ποια τσέπη εγγυώνται, τη δική τους ή του ελληνικού λαού; Αυτοί που εγγυώνται για τις τράπεζες τα βάρη των εγγυήσεων και της εξόφλησης αυτών των εγγυήσεων στις πλάτες ποιών υποζυγίων τα φορτώνουν με τη μορφή των αλλεπάλληλων λαοκτόνων (και πάντα τελευταίων) μέτρων;Δεύτερον, όταν λέμε ότι ο παραπάνω πακτωλός συνιστά ένα μόνο μέρος, από ένα μόνο δρόμο, της χρηματοδότησης των τραπεζών, εννοούμε ότι: Στα ποσά αυτάΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 125 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες με τη μορφή ρευστότητας από την ΕΚΤ (έκθεση Eurobank – Μάης 2012)ΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 18 δις ευρώ από το PSIΔΕΝ περιλαμβάνονται τα 50 δις ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!Κατόπιν αυτών:Υπάρχει ακόμα κάποιος που να μπορεί, τώρα πια, να ισχυριστεί ότι δεν καταλαβαίνει ποιους ταΐζει η πολιτική των Σαμαρά – Στουρνάρα – Βενιζέλου όταν φτάνει να φορολογεί μέχρι τα μαντριά και στάνες;Υπάρχει ακόμα κάποιος που δεν καταλαβαίνει για χάρη ποιών έρχονται πλειστηριασμοί στα σπίτια του κόσμου ή που καταλήγουν τα σφάγια των λεηλατημένων μισθών και των συντάξεων;Υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει ότι «λεφτά – πράγματι – υπάρχουν», αλλά ότι η κύρια πηγή ανεύρεσής τους δεν βρίσκεται στο λαθρεμπόριο… τσιγάρων που λέει ο κ.Τσίπρας;Στη χώρα των 2 εκατομμυρίων ανέργων, των 600.000 υποσιτισμένων παιδιών, των 6 στους 10 νέους που είναι άνεργοι, στη χώρα των συσσιτίων, των 400 ευρώ βασικό, των αστέγων και των τρισ-χαρατσωμένων, μέσα στο διάστημα της γενικευμένης φτωχοποίησης και του κοινωνικού εξανδραποδισμού, μόνο από τα κρατικά ταμεία έχουν διατεθεί 145.000.000.000 (ο αριθμός – «ηλιοβασίλεμα» που λέγαμε…) σε μια χούφτα τραπεζίτες!Για όσους παριστάνουν ότι ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτός ο εξελισσόμενος και μονομερής «ταξικός πόλεμος» εις βάρος του ελληνικού λαού, να το κάνουμε πιο «λιανό»:Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με τα 4/5 ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, που παράγεται από εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά καταλήγει σε κάποιους ελάχιστους.Το ποσό αυτό είναι 8 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των μισθών και των συντάξεων που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014.Το ποσό αυτό είναι 11 φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των κονδυλίων που προβλέπονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2014 για την κοινωνική ασφάλιση και την περίθαλψη ενός ολόκληρου λαού.Το ποσό αυτό είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τους έμμεσους φόρους που έρχονται να προστεθούν με το προσχέδιο του προϋπολογισμού στην καμπούρα του λαού για το 2014.Και μιας και μιλάμε για καμπούρα, υπάρχει μια παλιά παροιμία: «Αν η καμήλα δεν γονάτιζε, δεν θα τηνε φορτώνανε».Νίκος Μπογιόπουλοςπηγές atexnos.gr, adanaklasi.blogspot.gr

Το ιστορικό της απάτης

(απ την εισήγηση του Ερίκ Τουσέν, Επιστημονικού υπεύθυνου της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, στην εκδήλωση «Δικαιοσύνη και αλήθεια στα θέματα χρέους» του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 16 Ιούλη 2015).

Απ το 2001 και μετά, οι ελληνικές τράπεζες εκμεταλλεύτηκαν τα φτηνά ευρώ που έδιναν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια χρηματοπιστωτική φούσκα στην Ελλάδα.

Το βασικό πρόβλημα που προσπάθησαν να λύσουν το 2010 οι 3 συνιστώσες της τρόϊκας, καθώς και η γερμανική και η γαλλική κυβέρνηση, δεν ήταν τόσο το θέμα του δημόσιου χρέους, όσο η κατάσταση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών.

Μεταξύ του 2001 και του 2009, η πίστωση που έδωσαν οι ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες στα νοικοκυριά, πολλαπλασιάστηκε επί 7, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις επί 4, ενώ η αγορά χρεογράφων ελληνικού κράτους αυξήθηκε μόλις κατά 20%.

Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες ήταν πρόθυμες να δανείσουν το ελληνικό κράτος και γενικά την Ελλάδα, διότι τα επιτόκια ήταν πολύ υψηλότερα και ο δανεισμός αυτός ήταν πολύ πιο κερδοφόρος.

Το 2009 οι ελληνικές τράπεζες βρέθηκαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως βρέθηκαν την ίδια στιγμή οι τράπεζες της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και του Βελγίου.

Σ αυτό το περιβάλλον της τραπεζικής κρίσης, εάν αυτή έφτανε μέχρι την χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, τα προβλήματα που θα δημιουργούσε στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες θα ήταν πολύ μεγάλα, διότι αυτές οι τράπεζες ήταν πολύ εκτεθειμένες σε δανεισμό ως προς τις ελληνικές τράπεζες.

Στο τέλος του 2008, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, ύψους 25 δις, εκ των οποίων τα 3,5 δις ήταν για ανακεφαλαιοποίηση κι όλα τα υπόλοιπα για τραπεζικές εγγυήσεις. Σαν αποτέλεσμα αυτής της κίνησης, οι διεθνείς τράπεζες φοβούμενες ότι η ελληνική κυβέρνηση έπαιρνε πάνω της τα ρίσκα και τις ζημιές αυτών των τραπεζών, άρχισαν να ζητούν υψηλότερα επιτόκια για να δανείσουν το ελληνικό δημόσιο.

Το 2009 η κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν είχε βελτιωθεί. Επίσης την ίδια χρονιά άρχισαν ν αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αποπληρωμή των δανείων τους, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Αυτό καθιστούσε υψηλό το ρίσκο του σπασίματος της χρηματοπιστωτικής φούσκας που είχε δημιουργηθεί, με τις προβλεπόμενες συνέπειες σε διεθνές επίπεδο.

Οι τράπεζες συνέχισαν να πιέζουν την κυβέρνηση Καραμανλή, όπως πίεζαν και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανέβηκε στην εξουσία μετά τις εκλογές του Οκτώβρη, για ένα νέο σχέδιο διάσωσης. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η έκθεση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών προς την Ελλάδα, δεν ήταν κυρίως προς το ελληνικό δημόσιο χρέος, αλλά προς το ιδιωτικό χρέος. 55% της συνολικής έκθεσης των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών ήταν προς τα ιδιωτικά χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

[Η αύξηση του χρέους των νοικοκυριών δεν προκύπτει απ την «καταναλωτική κραιπάλη» τους, αλλά απ τη διεύρυνση της χρηματοπιστωτικής σφαίρας και τις ιδιωτικοποιήσεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα δωρεάν παροχές ν αντικαθίστανται με εμπορεύματα που έχουν τιμή, που σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, δημιουργούν τη βάση της ανάγκης δανεισμού των νοικοκυριών για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών].

Αυτό το οποίο έγινε ήταν ένας συνασπισμός των ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Ο συνασπισμός των τραπεζιτών αυτών των 3 χωρών, πίεσε την κυβέρνηση Σαρκοζί, τηη κυβέρνηση Μέρκελ και το ΔΝΤ, έτσι ώστε ν αποφασιστεί ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, το οποίο παρουσιάστηκε σαν σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, σαν να απειλούσε διεθνώς τον κόσμο το ελληνικό δημόσιο χρέος  και όχι η κατάσταση των τραπεζών.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου άρχισε τότε να μαγειρεύει τα δημοσιονομικά στοιχεία, προς το τέλος του 2009 και το 2010, έτσι ώστε να φουσκώσει το δημόσιο έλλειμμα, να το παρουσιάσει ότι έφτασε στο 14% και να δικαιολογήσει έτσι το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας και την προσφυγή στο μνημόνιο που επακολούθησε.

Το σχέδιο διάσωσης λοιπόν, που το 2010 αποφασίστηκε για την Ελλάδα, ήταν στην ουσία ένα σχέδιο διάσωσης των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών, ήταν χρήματα που προσανατολίστηκαν αφενός προς την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έτσι ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Ήταν επίσης δάνεια προς το ελληνικό κράτος, έτσι ώστε να μπορεί το ίδιο ν αποπληρώνει το δημόσιο χρέος, μεγάλο μέρος του οποίου βρισκόταν στα χέρια των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Το 1^ο πολύ σημαντικό συμπέρασμα  λοιπόν στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι η κρίση του 2010 της Ελλάδας, δεν ήταν πρωτίστως μια δημοσιονομική κρίση. Ήταν πρωτίστως μια τραπεζική κρίση των ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Αυτό που έγινε λοιπόν ήταν ότι παρουσιάστηκε σαν σχέδιο δημοσιονομικής διάσωσης της Ελλάδας, αυτό που ήταν στην ουσία ένα σχέδιο διάσωσης των τραπεζών και αυτό γιατί θα ήταν αδύνατον να πειστεί εκείνη τη στιγμή η διεθνής κοινή γνώμη για ένα επιπλέον σχέδιο διάσωσης των τραπεζών, μετά απ τη μεγάλη τραπεζική κρίση που είχε ξεσπάσει.

Το 2^ο στοιχείο είναι ότι βέβαια το ελληνικό χρέος εκείνη τη στιγμή, τέλη 2009, αρχές 2010,  ξεπερνούσε το 100% του ελληνικού ΑΕΠ, και ήταν φυσικά απαραίτητη η απομείωση αυτού του χρέους. Αντί όμως να γίνει αυτό, το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης και η ΕΚΤ, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Αντί να μειώσουν το ελληνικό χρέος, το αύξησαν περαιτέρω, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει το ελληνικό δημόσιο ν αποπληρώνει τα δάνεια και να μη δημιουργεί προβλήματα στις τράπεζες. Ο 2^οςλόγος για τον οποίο δεν έγινε απομείωση του ελληνικού χρέους, ήταν για να δοθεί χρόνος στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να μειώσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος, προτού γίνει το κούρεμα (τοPSI).

Το 3^ο στοιχείο της έκθεσης είναι να καταλάβουμε πως έγινε η επεξεργασία αυτού του μνημονίου και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.

Ο 1^ος απ αυτούς τους σκοπούς είναι η προστασία των τραπεζών αυτών των 3 χωρών (ελληνικών, γερμανικών και γαλλικών), καθώς και μερικών άλλων χωρών.

Ο 2^ος σκοπός του μνημονίου ήταν η επιβολή δομικών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, που αποσκοπούσαν στη μείωση και την καταστροφή των μισθών, των συντάξεων, στις ιδιωτικοποιήσεις και γενικά στο να καταστήσουν την Ελλάδα ένα πρότυπο εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, ακριβώς όπως η Χιλή του 1973 του Πινοσέτ, μετά τη συντριβή της κυβέρνησης του Σαλβατόρ Αλλιέντε, έγινε το εργαστήριο της εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη Λατινική Αμερική.

Χάρη σε στοιχεία τα οποία μπορέσαμε να βρούμε με τη βοήθεια της Προέδρου της Βουλής κ Ζωής Κωνσταντοπούλου, που προέρχονται από ένα φάκελο που αφορούσε μια ποινική υπόθεση, αποκτήσαμε πρόσβαση σε εμπιστευτικά έγγραφα του ΔΝΤ του Μαρτίου του 2010 (δηλ λίγους μήνες πριν από το 1^ομνημόνιο). Τα έγγραφα αυτά αναφέρουν καθαρά ότι στόχος του ΔΝΤ είναι η κατάργηση του 13^ου και του 14^ου μισθού και η δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών. Το έγγραφο αυτό αναφέρει επίσης ότι όλα αυτά θα προκαλούσαν μια μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια, θα προκαλούσαν συρρίκνωση της οικονομίας και θα οδηγούσαν το χρέος στον ορίζοντα του 2013 στο 145% του ΑΕΠ. Άρα, το ΔΝΤ, πριν ακόμα απ την ψήφιση του 1^ου μνημονίου, ήξερε ότι σκοπός του ήταν να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων-σοκ στην Ελλάδα, και είχε πολύ καλά υπολογίσει ποιες θα ήταν οι συνέπειες.

Είχαμε επίσης πρόσβαση σ ένα αυστηρά εμπιστευτικό έγγραφο, που είναι τα πρακτικά της συνεδρίασης της 9^ης Μαϊου του 2010 της διοίκησης του ΔΝΤ, όταν αποφασίστηκε να δοθεί ένα δάνειο 38 δις στην Ελλάδα. Σ αυτή λοιπόν τη συνεδρίαση, οι εκπρόσωποι μιας σειράς χωρών, μεταξύ των οποίων η Αργεντινή, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Κίνα και το Ιράν, κατέστησαν σαφές ότι το δάνειο αυτό δεν συμμορφώνεται προς τους κανόνες του ΔΝΤ και δεν πρόκειται να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Στην πραγματικότητα, τόνιζαν οι σύμβουλοι, αυτό το δάνειο δεν είναι δάνειο προς την Ελλάδα, αλλά είναι ένα δάνειο για να στηρίξει τις γερμανικές, τις γαλλικές και άλλες ιδιωτικές τράπεζες (αυτό γράφεται έτσι ακριβώς σ αυτό το έγγραφο).

Σ αυτή τη συνεδρίαση, οι εκπρόσωποι της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, διαβεβαίωσαν τους ομολόγους τους, ότι οι τράπεζες αυτών των χωρών, δεν θα προχωρήσουν σε εκποίηση των χρεογράφων του ελληνικού χρέους. Ξέρουμε όμως, ότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ξεφορτώθηκαν στη δευτερογενή αγορά τους τίτλους του ελληνικού χρέους.

Άρα εδώ υπάρχει μια καθαρή περίπτωση που ελέχθησαν ψέματα στη διοίκηση του ΔΝΤ. Στην ουσία είχαμε μια παραβίαση των κανόνων, τη μέρα που υιοθετήθηκε αυτό το σχέδιο δανεισμού. Εδώ έχουμε ενδείξεις παράνομου χρέους που έγινε για να προστατευτούν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας τραπεζιτών, ενάντια στα συμφέροντα ενός ολόκληρου λαού.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"