Τι σήμαινε το "ΟΧΙ" του Μεταξά και τι σχέση είχε με τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου,

Ο Μεταξάς ιδεολογικά ήταν στρατευμένος στο στρατόπεδο του φασισμού και του ναζισμού: "Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομμουνιστικόν, κράτος αντικοινοβουλευτικόν, κράτος ολοκληρωτικόν" (Ημερολόγιον Ι. Μεταξά, τομ. Δ, σελ 553).

Σε κρίσιμες στιγμές (όπως σε πολέμους), οι επιλογές στρατοπέδου δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία των αντιμαχόμενων ηγεσιών, αλλά με βάση τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν οι ηγεσίες αυτές.

Τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς, ήταν απόλυτα εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Το εξωτερικό προπολεμικό χρέος της Ελλάδας αποτελούνταν κατά 67,42% από οφειλές σε αγγλικά κεφάλαια, κατά 9,88% σε κεφάλαια των ΗΠΑ και μόνο κατά 1,7% σε γερμανικά και κατά 1,65% σε ιταλικά ("Ιστορία Ελληνικού Έθνους", Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΕ, σελ 335-338).

Το μεταξικό καθεστώς όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία.

Ο Μεταξάς σε συνέντευξή του το Μάη του 1940 στην εφημερίδα "Ντέϊλι Τέλεγκραφ" έλεγε: "Είμεθα ουδέτεροι εφ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης".

Κάτι ανάλογο, ως προς τα κριτήρια επιλογής στρατοπέδου, υπογραμμίζει και το απόσπασμα ομιλίας του Ουίνστον Τσώρτσιλ στη Ρώμη, με ύμνους προς τον Μπενίτο Μουσολίνι, που δημοσίευσαν οι "Times" στις 21 Ιανουαρίου 1927: ...

Το θράσος των «επαναστατών» και οι εφιάλτες.

Σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Δεν είμαστε σεισμογενής χώρα», ο διδάκτορας Πανεπιστημίου κ. Άγγελος Αγοραστός εντόπισε τα προβλήματα του έθνους μας στο ότι «βγαίνουμε στις συντάξεις απ τα 50 χρόνια μας», «ξοδεύουμε τα 36 απ τα 50 δις των ετήσιων εσόδων σε μισθούς και συντάξεις», «μεταθέτουμε τις ευθύνες» και άλλα παρόμοια.

Αλήθεια, αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα στη χώρα μας; Συμβαίνει αυτό ΜΟΝΟ στη χώρα μας; Κόβονται ΜΟΝΟ οι συντάξεις των 50χρονων; Κόβονται τα προνόμια των προνομιούχων;
Τα δις των περικοπών απ τα εκατομμύρια των συνταξιούχων (όχι μόνο στη χώρα μας) είναι περικοπές συντάξεων 50χρονων; Κόβονται μόνο οι συντάξεις; Στέλνονται στον ΚΑΙΑΔΑ ΜΟΝΟ οι συνταξιούχοι; Η προκρούστια κλίνη, που όλο και συρρικνώνεται, εξαιρεί κάποια κατηγορία του λαού;
Ένας διδάκτορας Πανεπιστημίου, αυτά βλέπει ΑΠ ΟΛΗ την πραγματικότητα που εκτυλίσσεται μπροστά μας και στις πλάτες μας (τις δικές μας και των παιδιών μας);
Ας δώσω το λόγο σ έναν συνάδελφο του κ καθηγητή, για να μη θεωρηθεί ότι βλέπω την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μόνο εγώ και μερικοί ΓιουριΜπικοφικοί* «ηλίθιοι» «επαναστάτες» σαν εμένα:
«Οι δυνάμεις οι οποίες προς ώρας, και ελπίζω όχι για πολύ, νικούν στο σημερινό σκηνικό της ευρώπης αλλά και παγκοσμίως, είναι ο περίφημος νεοφιλελευθερισμός.
Δεν μπορεί οι ναζί να είναι αντισυστημικοί. Η λογική του νεοφασισμού είναι ότι χρειαζόμαστε ΚΑΙΑΔΕΣ. Χρειαζόμαστε καιάδα για να βάζουμε τους μη παραγωγικούς. Δεν χρειάζονται οι ηλικιωμένοι. Δεν μπορούν να παράγουν. Είναι οι πρώτοι στους οποίους θα κόψουμε τις συντάξεις. Δεν χρειαζόμαστε τους ανάπηρους. Είναι οι πρώτοι απ τους οποίους ξεκίνησαν τη γενοκτονία οι χιτλερικοί στη Γερμανία. ...

Για τον φορέα και το πρόγραμμα ενός λαϊκού μετώπου ανατροπής του μνημονιακού καθεστώτος.

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ by george1957

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Ανατομία του Νεοφιλελελευθερισμού του Θοδωρή Αθανασιάδη (Διαβάστε_το_Δωρεάν)

Του Γιώργου Παπανικολάου.

Ένα βιβλιαράκι 130 σελίδων 
του συντρόφου Θοδωρή Αθανασιάδη*, 

που κάνει καθαρό στον καθένα 
το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα 
και τι πρόκειται να συμβεί "αν καθίσουμε στ αυγά μας" 

(όπως κάνουμε σήμερα).

Η Ανατομία του Νεοφιλελελευθερισμού του Θοδωρή Αθανασιάδη by Zangogiannis Nasos

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!
Φυσικά διαφωνώ με το συμπέρασμα του Θοδωρή ότι η διάκριση του καπιταλισμού σε νεοφιλελευθερισμό, κεϋνσιανισμό κλπ είναι ασύμβατη με την μαρξιστική ανάλυση. Το αντίθετο συμβαίνει. Υπάρχει καπιταλισμός και καπιταλισμός.

Πού οφείλονται τα μνημόνια; Υπάρχει πράγματι κρίση χρέους; Πού αποσκοπεί η επίμονη διαδικασία αποδόμησης των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτους; Γιατί η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας βαθαίνει όλο και περισσότερο, παρά τα μέτρα που παίρνονται σε όλες σχεδόν τις χώρες; Πώς γίνεται να υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν να πλουτίζουν παρά τις άσχημες οικονομικές συνθήκες; Υπάρχει διέξοδος; 

-------------------

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ by george1957

Με κύριο εργαλείο τα διδάγματα της Ιστορίας και με ιδιαίτερα εύληπτο τρόπο, η "Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού" προσπαθεί να δώσει απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, χώνοντας το νυστέρι της βαθειά στο άρρωστο σώμα τού καπιταλισμού, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης του, καταδεικνύοντας την ανεπάρκεια των γιατρικών που χρησιμοποιούνται για την ...

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας και το φόρτωμα των χρεών τους στις πλάτες των πολιτών.

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Πολίτη! (Εσύ συγκεκριμένα): ΓΙΑ ΣΕΝΑ μιλάει ο μύθος.

Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απ το πλήθος. Το χρέος σε βαραίνει. Κι εσένα και τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου. Με 40.000 ευρώ τον καθένα. Τι θα κάνεις; Κάτι δεν πρέπει να κάνεις;…

Το 2009 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου διογκώνοντας παράνομα το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και υπερτονίζοντας τη σημασία τους, σε συνεργασία με τα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρουσίασαν την τότε εξελισσόμενη τραπεζική κρίση, σαν κρίση δημόσιου χρέους. Είχε προηγηθεί η χορήγηση απ την κυβέρνηση Καραμανλή ενός «πακέτου διάσωσης» των τραπεζών ύψους 25 δις.

Η όλη επιχείρηση «βοήθειας» της Ελλάδας απ την «τρόϊκα» (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) είχε σαν μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών στο δημόσιο.

Η πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010 αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των γερμανικών, γαλλικών και ελληνικών τραπεζών. Το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στις τράπεζες.

Με τα δάνεια «διάσωσης» διογκώθηκε και άλλαξε ριζικά το προφίλ του δημόσιου χρέους: από χρέος προς τον ιδιωτικό τομέα, μετατράπηκε σε χρέος προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και προς το ΔΝΤ.

Συνολικά έχει υπολογιστεί ότι δόθηκαν πάνω από 250 δις (δηλαδή πάνω απ το ετήσιο ΑΕΠ  της Ελλάδας!!!) στις τράπεζες για ανακεφαλαιοποίηση και παροχή εγγυήσεων (ακόμη και μέσω διατάξεων κρυμμένων σε άσχετα νομοσχέδια, πχ περί επιδότησης βοοειδών ή περί εκτέλεσης περιηγητικών πλόων, και όπου κάθε υπουργική απόφαση για παροχή εγγυήσεων στις τράπεζες καταλήγει με τη φράση «σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης, το κόστος θα βαρύνει το δημόσιο, πλέον των προβλεπόμενων τόκων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, το ακριβές ύψος των οποίων δεν μπορεί να υπολογιστεί» και όπου λείπει κάθε αναφορά σε εγγυήσεις των τραπεζών προς το δημόσιο, όπως απαιτεί ο νόμος).

Η κατάρρευση των δημοσιονομικών είναι συνέπεια της διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών.

Για να το καταφέρουν επιτέθηκαν με βιαιότητα στη δημοκρατία, στα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια των πολιτών και στο μέλλον των επόμενων γενεών.

Σας μοιάζει αυτό για κρίση δημόσιου χρέους;

Το κράτος αναλαμβάνει να πληρώσει τις ζημιές των τραπεζών που προέκυψαν μέσα στα πλαίσια των κινδύνων που αναλαμβάνουν παρέχοντας δάνεια (π.χ. θαλασσοδάνεια προς το MEGA και το ALTER, προς τα κόμματα, προς ημέτερους με μηδενικές εγγυήσεις κοκ); Έχει προηγηθεί μήπως έλεγχος για τις ευθύνες τους; Ποιος αποφάσισε ότι το ...

Μία είναι η εναλλακτική: εναλλακτική στην ΤΙΝΑ!

Ο Τσίπρας και οι αυλικοί του έκριναν λοιπόν, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στα θανατηφόρα μνημόνια. Μόνη λύση γι αυτούς είναι η ΤΙΝΑ (There is not alternative).
[Κι αυτό το αποφάσισαν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις συλλογικές αποφάσεις που πήραν με τους συντρόφους τους στο κόμμα, μη κρίνοντας άξιους να εκφέρουν γνώμη, ακόμη και τους βουλευτές τους. Αριστερός φεουδαρχισμός…].
ΤΙΝΑ λοιπόν, από αυτοονομαζόμενους αριστερούς, σ έναν τόπο που η ιστορία του είναι γεμάτη με εναλλακτικές απόπειρες που έγραψαν ιστορία, στις κατά καιρούς παρουσιαζόμενες ΤΙΝΑ.
Γιατί τι είναι η αντίσταση του Λεωνίδα και των 300 του, στην κάθοδο των μυρίων της περσικής αυτοκρατορίας;
Τι είναι ο ξεσηκωμός του έθνους, που ξεκίνησε από μερικούς «τρελούς» ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία και την Ιερή Συμμαχία και τις συμβουλές των τότε «ρεαλιστών» κοτσαμπάσηδων/επικεφαλής των τοπικών διοικήσεων και κεφαλών του έθνους;
Τι είναι το ΟΧΙ ενός κοντού στο σώμα και το μυαλό δικτάτορα, ενάντια στις στρατιές των ιταλών και γερμανών ομοϊδεατών του;
Δυστυχώς για τους αριστερούς φεουδάρχες, δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα, ότι αυτές οι επιλογές οδήγησαν τους έλληνες στην καταστροφή. Το αντίθετο, είναι αυτές που έγραψαν ιστορία.
Αλλά, το κυριότερο, αυτοί οι «αριστεροί» μιλάνε για ΤΙΝΑ, απέναντι στους εκβιασμούς των «αγορών» και των «εταίρων» τους, την εποχή του ηλεκτρονικού χρήματος. Τι πρωτότυπη αριστερά, που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα…

«Δημιουργική καταστροφή»: Θεωρία ή απολογία του μαχαιροβγάλτη;

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Στις 8/4/2015 δημοσιεύτηκε στην «Ελευθερία» άρθρο του κ. Γ. Καραβάνα με τίτλο «Η δημιουργική καταστροφή του δημοσίου».

Επειδή ο διάλογος κάνει καλό στη δημοκρατία και τονώνει το ενδιαφέρον των αναγνωστών της εφημερίδας, παρακαλώ να δημοσιεύσετε μια απάντησή μου.
Το νόημα του άρθρου είναι πως, μέσω της «δημιουργικής καταστροφής» (μιας αναπόδραστης διαδικασίας κατά τον συγγραφέα) η οικονομία δημιουργεί νέες τεχνολογίες και πρόοδο, καταστρέφοντας τις παλιές και «δυσαρεστεί», «φτωχαίνει» ή και «δυσκολεύει» τους παλιούς και λιγότερο εξειδικευμένους εργαζόμενους.
Το δίλημμα κατ αυτόν είναι: με τις μηχανές (την πρόοδο) ή με την στασιμότητα (με τους λουδίτες όπως λέει χαρακτηριστικά, δηλ αυτούς που έσπαζαν τις μηχανές στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης);
Ο συγγραφέας μας δεν καταλαβαίνει (ή παραβλέπει σκόπιμα;) ότι οι τεχνολογικές διαδικασίες και εξελίξεις είναι υποταγμένες και κατευθύνονται από κοινωνικές σχέσεις και διαδικασίες, είναι δηλ σύνθετα, περίπλοκα φαινόμενα, που στην εξέλιξή τους δημιουργούν αντιφάσεις, που πρέπει κανείς να μελετήσει, για να κατανοήσει την κοινωνική πραγματικότητα (και επομένως και την οικονομία). Με απλά λόγια, είναι ζήτημα του πως χρησιμοποιείται η τεχνολογία.
Η «αφελής» αντίληψη που παίρνει υπόψη της μόνο την τεχνολογική διάσταση των κοινωνικών φαινομένων, πολύ λίγους μπορεί να ξεγελάσει σήμερα και θυμίζει έντονα την επιχειρηματολογία του διαβόητου μαχαιροβγάλτη Μπιλ Σάϊκς:
«Είναι αλήθεια κύριοι ένορκοι, πως έχει κοπεί το λαρύγγι αυτού του παραγγελιοδόχου. Δεν φταίω όμως εγώ για το γεγονός αυτό. Φταίει το μαχαίρι. Μήπως θάπρεπε εξαιτίας αυτών των προσωρινών, δυσάρεστων γεγονότων, να καταργήσουμε τη χρήση του μαχαιριού;
Για σκεφτείτε το ζήτημα!
Σε ποια κατάσταση θα βρίσκονταν σήμερα η γεωργία και η χειροτεχνία χωρίς το μαχαίρι;
Μήπως το μαχαίρι δεν είναι εξίσου σωτήριο στη χειρουργική, όσο σοφό είναι στην ανατομία; Καταργήστε το μαχαίρι και μας πετάτε πίσω, στην πιο βαθιά βαρβαρότητα!».
Η θεωρία της «δημιουργικής καταστροφής» είναι πολύ παλιά...

Διευκρινήστε μας κ.κ. μνημονιακοί τα όριά σας: Πόσες αυτοκτονίες; Πόσοι θάνατοι; Πόσες καταστροφές; Πόση εξαθλίωση; Πόσες εκτροπές; Πόσες εκχωρήσεις; …για να πετύχετε τους στόχους σας;

Αγαπητοί/ές κύριοι/ες δημοσιογράφοι,

Νομίζω ότι μια στοιχειώδης δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση των εκπροσώπων των κομμάτων

επιβάλλουν με τον ίδιο τρόπο που θέτετε στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ επίμονες διευκρινιστικές ερωτήσεις – π.χ. τι θα κάνουν αν οι δανειστές απορρίψουν τις προτάσεις τους, μέχρι που μπορούν να το τραβήξουν, αν θα διακινδυνέψουν μια έξοδο από το ευρώ, από πού θ αντλήσουν έσοδα και πόσα για την κάλυψη του προγράμματός τους, ποιο είναι το όριο μεταξύ πλουσίων και φτωχών όσον αφορά τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας κλπ – με τον ίδιο τρόπο να τίθενται ανάλογες ερωτήσεις και στους εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων. Συγκεκριμένα γιατί δεν τους ρωτάτε:

Ποιο είναι το όριο των θυσιών που έχουν θέσει για την παραμονή στο ευρώ και την εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων (έχουν σκεφτεί κατ αρχήν να θέσουν κάποιο όριο;).

Πόσες αυτοκτονίες μπορούν να θεωρήσουν σαν «λογικές» και «αποδεκτές»για έναν τέτοιο στόχο; Πόσες απώλειες ανθρώπων λόγω περικοπών στην υγεία; Πόση ανεργία; Πόσα κλεισίματα επιχειρήσεων; Πόσες καταστροφές ανθρώπων; Πόση...

Η απόλυτη απονομιμοποίηση (τρεις και την κακή τους μέρα).

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Οι συγκυβερνώντες μιλάνε για τα εκλογικά αποτελέσματα και τη σημασία τους σαν να επρόκειτο για μια χώρα όπου ισχύει η απλή αναλογική. Δυστυχώς γι αυτούς το υπάρχον, το πραγματικό, το νομιμοποιημένο απ τους ίδιους τους συγκυβερνώντες (αφού αυτοί το ψήφισαν) εκλογικό/πολιτικό σύστημα, κλέβει 50 έδρες απ όλους τους άλλους και τις δίνει στο 1ο κόμμα. Και πρώτο κόμμα οι εκλογές έδειξαν ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Το εκλογικό αποτέλεσμα διέλυσε κάθε πρόσχημα νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Ας κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ο κ. Σαμαράς. Η ΝΔ χάνει 7 μονάδες και το ΠΑΣΟΚ 5 μονάδες. Αν είχαν διεξαχθεί εθνικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε 130 έδρες και η ΝΔ 69. Με ποια ηθική και πολιτική νομιμοποίηση θα διαπραγματευτεί αυτή η κυβέρνηση για το χρέος ή θα εφαρμόσει νέα μέτρα και νέο μνημόνιο;» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, ζητώντας την προκήρυξη πρόωρων εκλογών «ώστε να αποκατασταθεί η δημοκρατική νομιμότητα».

Είναι διπλή και τριπλή όμως, η απονομιμοποίησή τους τώρα, γιατί δεν ξεχνάμε βέβαια, πως πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες, που το «προεκλογικό τους πρόγραμμα», κυκλοφορεί ακόμα στο ίντερνετ (αν και το έθαψαν στη σελίδα τους), για να γελάει κάθε πικραμένος, με όσα υπόσχονταν τον Ιούνη του 2012, και που κάποιοι (καλώς, έστω και αργά), το θυμήθηκαν λίγες μέρες πριν τις εκλογές (κι ας ελπίσουμε ότι σταθερά και αποφασιστικά θα το προβάλλουν και δεν θα το ξεχάσουν τις επόμενες μέρες). Διότι όπως έδειξε ο Λαφαζάνης το βράδυ των εκλογών, είναι το επιχείρημα που βουλώνει το στόμα των Πρετεντέρηδων κι όσων εκθειάζουν τη «δημοκρατία τους». ...

Τι λέει ο μαρξισμός για την κοινωνική εξέλιξη. Μια βασική προσέγγιση.

 

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Ο Μάρξ ήταν επιστήμονας (1), όχι προφήτης. Βρήκε τον νόμο κίνησης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής (τη θεωρητική/ιδανική έκφρασή του), όχι τον νόμο κίνησης του πραγματικού καπιταλιστικού συστήματος (2).

Είναι σαν να λέμε ότι ανακάλυψε τον νόμο (τύπο) που κατευθύνει τη βολή ενός πυροβόλου. Δεν μπορεί όμως να έχουμε αξίωση να προβλέψει τη συγκεκριμένη βολή ενός πραγματικού πυροβόλου, χωρίς να γνωρίζει τις καιρικές συνθήκες, τον άνεμο, την κατάσταση και κατεύθυνση του πυροβόλου ή και τυχόν εμπόδια που μπορούν μέχρι και να γυρίσουν τη βολή σε μας ή και προς τα πίσω. Όμως η κοινωνικοϊστορική εξέλιξη, διαφέρει απ τη βολή ενός πυροβόλου, ως προς το ότι υπάρχει μια ανάγκη που πρέπει να «κουμπώσει» σε κάποια «κατεύθυνση», κι αυτό δημιουργεί την εμμονή και επανάληψη των «βολών», ώσπου να επιτευχθεί ένα «εντός των ορίων» αποτέλεσμα. Το ουσιαστικό εδώ, είναι οι «βολές» και τα όρια των μεταμορφώσεών τους (3).

Γενικά η θεωρητική σύλληψη μιας ιστορικής νομοτέλειας μπορούμε να πούμε ότι διαφέρει απ την πραγματική εξέλιξη, όπως ο σκελετός διαφέρει απ το ζωντανό πλάσμα («ντυμένο» με τους ιστούς του και όλο το οργανικό υλικό του). Διαγράφοντας τον σκελετό, αποκτάμε μια ιδέα για το τι είδους θα είναι η εξέλιξη και προς τα πού μπορεί να κατευθυνθεί, αλλά ο ζωντανός οργανισμός θ αποφασίσει (ή θα καταλήξει, επηρεασμένος πιθανά και από άλλους παράγοντες), για την πορεία που θ ακολουθήσει.

Ο Λένιν εξήγησε πως υπάρχει η (θεωρητική) δυνατότητα να επεκτείνουμε σε τεράστιο βαθμό τα δημοκρατικά όρια του καπιταλισμού και να κάνουμε συγκεκριμένα βήματα προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού (4).

Μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού υπάρχει στάδιο ή στάδια μετάβασης (η άρνηση των μεταβατικών σταδίων, αποτελεί ρήξη με τον μαρξισμό, κατά τον Λένιν) (5). Ακριβώς επειδή ο καπιταλισμός «δεν εκπλήρωσε το ιστορικό του καθήκον» και δεν ανέπτυξε τη δημοκρατία, και επειδή η λαοκρατική δημοκρατία είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει σε μια σοσιαλιστική κοινωνία (6), οι εργαζόμενοι σε κάθε περίπτωση πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να οδηγήσουν τα πράγματα προς μια μορφή λαοκρατικής δημοκρατίας. Οι μορφές αυτής θα περιέχουν και τα στοιχεία της δικτατορίας του προλεταριάτου (δηλ κατάπνιξη της αντίδρασης των πρώην αρχουσών τάξεων). ...

Κάποιες σκέψεις περί βιοηθικής και κλωνοποίησης

Την Πέμπτη 27/2, στο αμφιθέατρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης στη Λάρισα, παρακολούθησα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου για την βιοηθική και την κλωνοποίηση. Παρουσιάστηκαν απόψεις που πυροδοτούσαν σκέψεις και προβληματισμούς. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν επέτρεπε τη συζήτηση με το κοινό, και την επέκταση του προβληματισμού που ξεκίνησε κυρίως ο κ. Θεοδόσης Τάσιος με την εισήγησή του, αλλά και τα θέματα που έθεσαν οι υπόλοιποι εισηγητές.

Με την ορατή δυνατότητα κλωνοποίησης του ανθρώπου, εντείνεται ο προβληματισμός για την παραβίαση ή όχι μιας σειράς ανθρώπινων και ηθικών δικαιωμάτων (όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο συγγραφέας του βιβλίου).

Εδώ ακριβώς δημιουργούνται μεγάλες παρανοήσεις και προβάλλονται μυθεύματα, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.

Το «δικαίωμα του ανθρώπου στη μοναδικότητα», σε καμιά περίπτωση δεν θίγεται με την κλωνοποίηση της φυσικής υπόστασής του. Η προσωπικότητα και η δημιουργικότητα (τα στοιχεία δηλαδή που αποτελούν τη μοναδικότητα του ανθρώπου), δεν στηρίζονται στα γονίδια και στο βιολογικό υλικό (αν και αυτά αποτελούν το υπόβαθρό τους), αλλά η ουσία τους είναι κοινωνικοϊστορική, δηλαδή δημιουργούνται και υπάρχουν μόνο μέσα στις (μοναδικές) κοινωνικοϊστορικές δράσεις του κάθε ατόμου. Δεν μπορείς να ...

Για τη βία και τη νομιμότητα: "Καταδικάστε τη βία, απ όπου κι αν προέρχεται" και "Τι είναι η βία για να την καταδικάσουμε;"

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

«Καταδικάστε τη βία, απ όπου κι αν προέρχεται».

Η συνηθισμένη κραυγή των «πράων οπαδών της μη βίας», των συγκυβερνητών ή και παρατρεχάμενών τους, στα κανάλια της TV και στις στήλες των εφημερίδων.

Τι είναι η βία για να την καταδικάσουμε;

Βία είναι στον κόσμο των λέξεων, ό,τι είναι το μαχαίρι για τον κόσμο των πραγμάτων, των αντικειμένων. Αν το δώσεις σ έναν κακούργο, θ αφαιρέσει μια ζωή. Αν το δώσεις σ έναν χειρουργό, θα σώσει μια ζωή. Το μαχαίρι είναι δίκοπο. Έχει την κακή του, έχει και την καλή του κ-όψη.

Η λέξη βία δεν προσδιορίζει απολύτως τίποτα. Αν δεν συγκεκριμενοποιήσεις την αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται, η γενική έννοια βία, είναι σαν να μην λες τίποτε. Ποιος ασκεί τη βία, με τι μέσα, σε βάρος τίνος, σε ποιο περιβάλλον. Όχι βία γενικά λοιπόν, αλλά ανάλυση των όρων που ξεχωρίζουν τις συγκεκριμένες μορφές βίας.

Η κρίση για το αν ενεργώ σωστά ή άσχημα όταν προμηθεύομαι όπλα από έναν ληστή, δεν εξαρτάται απ τον σκοπό και τον προορισμό αυτών των όπλων;
Τα θέλω για φόνο ή ληστεία ή για να υπερασπίσω τον εαυτό μου ή ν απαλλαγώ από έναν δυνάστη;
Τα θέλω για άδικο και άτιμο πόλεμο ή για δίκαιο και τίμιο;
 Ο καθένας που δεν τάχει χαμένα, μπορεί ν απαντήσει εύκολα σ αυτά τα διλήμματα.

Φανταστείτε λοιπόν πόσο γελοίος μπορεί να είναι εκείνος που φαντάζεται ότι, επειδή χρησιμοποιεί την ίδια λέξη (βία), μπορεί να εξισώσει την λεκτική αποδοκιμασία (ή και βρισιά) ή το πέταμα του γιαουρτιού, με τη δολοφονία ενός νέου. Στην πραγματικότητα εκείνο που τους κάνει να αισιοδοξούν ότι μπορεί να το πετύχουν, είναι γιατί εκτοξεύουν το «επιχείρημά» τους μέσα απ το μαγικό κουτί, την TV τους. Μα και τα θαύματα έχουν όρια. ...

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ 5 ΑΣΤΕΡΙΩΝ [Συνεντεύξεις Μπέπε Γκρίλο Παραστάσεις Μπέπε Γκρίλο Vaffanculo Day]

ΑΡΘΡΟ 1-ΦΥΣΗ
Το «κίνημα 5 αστεριών» είναι ένας «μη-σύλλογος». Σ αυτό το έγγραφο θ αναφέρεται σαν το «κίνημα των 5 αστεριών».
Το «κίνημα των 5 αστεριών» είναι ένα μέσο για συζήτηση και διαβούλευση που προήλθε απ το blog www.beppegrillo.it. Η επαφή με το «κίνημα των 5 αστεριών» γίνεται αποκλειστικά μέσω του ιμέϊλ movimento5stelle@beppegrillo.it.

ΑΡΘΡΟ 2-ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Το «κίνημα 5 αστεριών» σαν «μη-σύλλογος» δεν έχει μια προκαθορισμένη διάρκεια.

ΑΡΘΡΟ 3-ΣΥΜΒΟΛΟ.
Το όνομα του «κινήματος των 5 αστεριών» συνδέεται με ένα εμπορικό σήμα καταχωρημένο για λογαριασμό του Μπέπε Γκρίλο, τον μόνο κάτοχο των δικαιωμάτων χρήσης.

ΑΡΘΡΟ 4-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ...

Ποιοι κατοικούν αυτή τη χώρα; Οι απόγονοι του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη ή οι υπήκοοι της Μέρκελ και του Ολάντ;

Προς τη νεολαία (απορίες που ζητούν απάντηση)

 

Πως ανέχεσθε την πατρίδα σας να κυβερνούν ανδρείκελα των ξένων κερδοσκόπων και εγκληματιών, που η «εκλογική τους νομιμοποίηση» έγινε μ ένα όργιο απάτης του ελληνικού λαού; Το προεκλογικό τους πρόγραμμα/τις ψευτιές τους, μπορεί να τις βρει ο καθένας. Κυκλοφορούν ακόμη στο ίντερνετ.
Αυτά που κάνουν δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση. Κανείς δεν τους τα ενέκρινε. Είναι εκτός συντάγματος. Εγκληματίες και κακοποιοί που κλέβουν το εισόδημα και το βιος των γονιών σας, που αν υπήρχε στοιχειώδες κράτος δικαίου, θα ήταν προ πολλού στη φυλακή.

Πως ανέχεσθε «πνευματικούς»...