Ο δημιουργός της ταινίας Γιλµάζ Γκιουνέι (Yılmaz Güney) που εκτός από τη σκηνοθεσία, έγραψε και το σενάριο, ειχε δηλώσει : «Όλα όσα αφηγείται αυτή η ταινία είναι μνήμες αληθινών γεγονότων. Την αφιερώνω σ' αυτούς, που µε αίμα, φωτιά και δάκρυα, αναζήτησαν το φως και το νερό μέσα στο σκοτάδι των τοίχων». Σ' αυτήν την ταινία - ντοκουμέντο του Γκιουνέι, κύριοι πρωταγωνιστές όπως είπε ο ίδιος, είναι τα παιδιά. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΛΜΑΖ ΓΚΙΟΥΝΕΪ
Ο Γιλµάζ Γκιουνέι (Yılmaz Güney) ήταν παιδί του κουρδικού και του τουρκικού λαού. Ηταν και είναι ένας μύθος. Στον κινηματογράφο έφτιαξε μια δική του σχολή, στη ζωή ακολούθησε εκείνη τη σχολή που βγάζει αγωνιστές.Ο Κουρδικός λαός έχει τον Γκιουνέι ήρωά του. Άλλά κι εκείνος πίστευε ότι ο αγώνας των Κούρδων μια μέρα θα δικαιωθεί. Αυτή του την πίστη πλήρωσε με τη ζωή του. Ο Γιλμάζ «έχασε» τα πνευμόνια του στις φυλακές της Τουρκίας.
Το τουρκικό κατεστημένο δεν σταμάτησε ποτέ να τον κυνηγάει. Ακόμη και τώρα που η γυναίκα του Φατός ολοκληρώνει το Ίδρυμα Γκιουνέι, με όλα τα έργα του, στην Τουρκία κατευθυνόμενοι δημοσιογράφοι έχουν ξεκινήσει καμπάνια ενάντια σ’ αυτόν τον αγωνιστή. Τον χλευάζουν λέγοντας πως δεν ήταν παρά ένας κοινός εγκληματίας!
Τελικά απ’ όπου κι αν βρίσκεται ο Γιλμάζ τους φοβίζει., όπως τους φοβίζει κι ο Χικμέτ. ...
Ο Γιλμάζ Γκιουνέι (1937-1984), ήταν σημαντικός Τούρκος ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Ήταν κουρδικής καταγωγής και έχει καθιερωθεί ως σύμβολο κοινωνικών αγώνων. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιλμάζ Πουτούν.
*Γεννήθηκε στις 1 Απριλίου του 1937, στη νοτιοανατολική Τουρκία, κοντά στα Άδανα, στο χωριό Γκιουνέι (= Νότος), το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποίησε ως επώνυμό του. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Αρχικά ασχολήθηκε με την λογοτεχνία και την ποίηση και το 1958 στράφηκε στον κινηματογράφο ως ηθοποιός και σεναριογράφος. Το 1961 εξέδωσε ένα βιβλίο που χαρακτηρίστηκε κομμουνιστικό και συνελήφθη και για 18 μήνες παρέμεινε στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του συμμετείχε σε 40 περίπου κινηματογραφικές ταινίες. Το 1968 ίδρυσε δική του εταιρεία κινηματογραφικής παραγωγής στην οποία ανέλαβε και τη σκηνοθεσία.
Το 1972 ο Γκιουνέι συνελήφθη και πάλι με την αιτιολογία ότι υποστήριζε επαναστατικές ομάδες με συνέπεια να οδηγηθεί στη φυλακή για δύο χρόνια μετά από χάρη που του απένειμε η νέα κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ετσεβίτ. Ακολούθησε το γύρισμα της επόμενης ταινίας του "Ανησυχία" (Endise). Μία εβδομάδα μετά το γύρισμα και με αφορμή ένα καυγά που σημειώθηκε σε κάποιο καφενείο, όπου σκοτώθηκε ένας δικαστής κατηγορήθηκε ο Γκιουνέι ως αίτιος του φόνου, όπου με συνοπτική διαδικασία καταδικάστηκε σε 24 χρόνια φυλάκιση, που αργότερα μειώθηκαν στα 18. Τελικά κατάφερε και δραπέτευσε και φθάνοντας στη Γαλλία ζήτησε πολιτικό άσυλο, όπου και του δόθηκε. Εκεί ολοκλήρωσε το γύρισμα της ταινίας "ο Δρόμος" που είχε ξεκινήσει ο βοηθός του Σερίφ Γκερέν.
Σημαντικότερες ταινίες του είναι "Το κοπάδι" (1978) - τουρκικά "Suru", που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, "Ο δρόμος" (1982) -τουρκικά "Yol", που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Κανών, καθώς και "Ο τοίχος" - τουρκ. "Duvar" (1983).
Το 1984 ο Γιλμάζ Γκιουνέι ενώ ετοιμαζόταν να γυρίσει νέα ταινία με ελληνικό θέμα, έχοντας προσβληθεί από τον καρκίνο στομάχου πέθανε στο Παρίσι στις 9 Σεπτεμβρίου του 1984 σε ηλικία 47 ετών.
Για βιαστικούς:
Δείτε ένα 15λεπτο με τα πιο "Σπαρακτικά κομμάτια Τοίχου από τον σπουδαίο Yılmaz Güney"
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.