Α. ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ο πλανήτης είναι διοικητικά οργανωμένος σε κράτη. Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους συγκροτήθηκαν και υφίστανται τα κράτη και ένα από τα ουσιώδη καθήκοντά του είναι αυτό της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε να υφίστανται διαθέσιμα τα αναγκαία για την ζωή των ανθρώπων αγαθά και υπηρεσίες. Ως Οικονομία δεν ορίζουμε, και δεν πρέπει να ορίζουμε, τα κεφάλαια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες. Οικονομία στην πραγματικότητα είναι ο ατομικός και συλλογικός κοινωνικός μηχανισμός που έχει ως σκοπό την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων σε αγαθά και υπηρεσίες.
Οπως θα γνωρίζουν αρκετοί, αλλά καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν όλοι και να το μάθουν οι νεώτεροι,μέχρι πριν από ελάχιστες δεκαετίες τα κράτη φρόντιζαν να καλύπτουν μεγάλο μέρος των αναγκών τους “ενδοπαραγωγικά”, με εσωτερική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών. Το κύριο εργαλείο τους στην πολιτική αυτή ήταν οι δασμοί για προϊόντα από άλλα κράτη (αρκετές φορές και απαγορεύσεις). Αλλα εργαλεία ήταν οι περιορισμοί εισαγωγών και οι ενισχύσεις - άμεσες και έμμεσες – της εσωτερικής παραγωγής.
Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:
Στον τύπο κράτους αυτό, το κράτος και κατ' επέκταση και η κοινωνία επιτύγχανε:
1. Μεγάλο ποσοστό εσωτερικής παραγωγικής αυτάρκειας.
2. Χαμηλή ανεργία.
3. Παραγωγικό προσανατολισμό της κοινωνίας και παραγωγή τεχνογνωσίας.
4. Πλουραλισμό στον επαγγελματικό προσανατολισμό των ανθρώπων/πολιτών.
Το ουσιαστικότερο όμως όλων είναι ότι με την κεντρική πολιτική αυτή, το κράτος επιτύγχανεουσιαστική ασφάλεια για τον άνθρωπο και την κοινωνία και εθνική ανεξαρτησία. Η αίσθηση ασφάλειας για τον άνθρωπο και την κοινωνία και η εθνική ανεξαρτησία είναι ανάλογη με το ποσοστό παραγωγικής αυτάρκειας, ιδίως σε αγαθά και υπηρεσίες άμεσης ανθρώπινης ανάγκης και ουσιαστικά είναι το κλειδί για την ανθρώπινη απελευθέρωση. Εν ολίγοις, το κράτος εκείνο που έχει εξασφαλίσει μεγάλο βαθμό παραγωγικής αυτάρκειας και ο λαός που το συγκροτεί, δύσκολα μπορεί να εκβιαστεί με πείνα και άλλες κακουχίες, έχοντας την δυνατότητα να καλύψει μέσα από την εσωτερική παραγωγική διαδικασία τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων, των πολιτών και κατοίκων του. Αντίστοιχα, ένας λαός έχει το δικαίωμα και την δυνατότητα οργανωμένος σε ένα τέτοιο κράτος, να επιλέξει λύσεις και πολιτικές ανεξάρτητες, σύμφωνα με την δική του θέληση, χωρίς να λογαριάζει τέτοιες βασικές και αναπόδραστες για τον άνθρωπο ανάγκες και φόβους.
Β. Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της στατιστικής υπηρεσίας (νυν ΕΛΣΤΑΤ) και από την αναδρομή στις “Στατιστικές Επετηρίδες” της χώρας μας, η Ελλάδα, παρά τις καταστροφές και το κοινωνικό – πολιτικό απαρτχάιντ που εφαρμοζόταν, λειτουργώντας με αυτό τον “παραγωγικό” προσανατολισμό είχε καταφέρει να έχει μια ουσιαστική παραγωγική βάση, που όχι μόνο κάλυπτε τις ανάγκες στα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες, αλλά η εσωτερική παραγωγή επέτρεπε και σημαντικές εξαγωγές.
Κομβικό σημείο και πολιτική επιλογή για την αποπαραγωγικοποίηση της χώρας αποτελεί η είσοδός της στην Ε.Ε. την 1/1/1981. Αν κανείς ανατρέξει στις “Στατιστικές Επετηρίδες της Ελλάδας”(http://dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/categoryyears?p_cat=10007369&p_topic=10007369) των ετών 1981, 1982 και 1983, θα καταλάβει την τεράστια και πολυσχιδή παραγωγική οντότητα της χώρας. Η παραγωγική ταυτότητα της χώρας ήταν τέτοια που επέτρεπε, π.χ. όλα τα είδη ατομικής και οικιακής υγιεινής, όλα τα είδη ένδυσης και όλες οι οικιακές συσκευές (ηλεκτρικές, χειροκίνητες, έπιπλα κλπ) να μπορούν να παράγονται στην Ελλάδα, παρά τον βαθμό εξάρτησης από κάποιες πολυεθνικές. Αν σκεφτεί κανείς ότι από τα είδη ένδυσης (που τότε ήταν σημαντικό και ονομαστό εξαγώγιμο προϊόν) στην Ελλάδα σήμερα παράγονται μόνο εσώρουχα και διαρκώς φθίνων αριθμός υποδημάτων, καταλαμβάνεται από θλίψη. Η ίδια θλίψη καταλαμβάνει τον Ελληνα όταν τελειώσει την ανάγνωση κάποιας από τις “επετηρίδες” αυτές και αναλογιστεί το παραγωγικό κενό στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα του.
Η Ε.Ο.Κ. (σήμερα Ε.Ε.) αφαίρεσε από το κράτος το εργαλείο των δασμών (δηλ. των φόρων εισαγωγής) ως προς τις χώρες μέλη της Ε.Ο.Κ., που συνεχώς διευρυνόταν σε μέλη. Παράλληλα, πολιτικές της Ε.Ο.Κ., όπως αυτή των ποσοστώσεων στην παραγωγή (απαγόρευση παραγωγής αναγκαίων ποσοτήτων ακόμα και για την κάλυψη των εσωτερικών βιοτικών αναγκών), των επιδοτήσεων και των “αναδιαρθρώσεων”, κατέστρεψαν πλήρως τον παραγωγικό ιστό της χώρας και απομείωναν συνεχώς την παραγωγική της οντότητα και ταυτότητα και το παραγωγικό της αποτύπωμα. Πέρα από τα άμεσα εσωτερικά αποτελέσματα, οι επιλογές αυτές άρχισαν να διογκώνουν το έλλειμμα του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών της χώρας (το μεγαλύτερο συγκριτικά στις χώρες της Ε.Ε.), με αποτέλεσμα την ανεπιστρεπτί διαρροή κεφαλαίων σε άλλα κράτη και την διόγκωση του δανεισμού κάθε είδους.
Η Ελλάδα στερημένη από παραγωγή μπήκε και στον κύκλο της στέρησης κεφαλαίων και πόρων.
Κλάδοι ολόκληροι της οικονομίας εξαφανίστηκαν, επαγγέλματα (επιστημονικά και τεχνικά) χάθηκαν και μαζί με αυτά χάθηκε ή χάνεται η αντίστοιχη γνώση ως προς την παραγωγή. Στον κοινωνικό μετασχηματισμό που προκλήθηκε, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, βρέθηκε να ασχολείται με εργασίες και επαγγέλματα χωρίς παραγωγικό αποτύπωμα και αποτέλεσμα και να συγκεντρώνεται στην Αθήνα και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, που εδώ και 2,5 δεκαετίες δεν έχουν κανένα παραγωγικό αποτύπωμα και παραγωγική οντότητα.
Γ. Η ΕΛΛΑΔΑ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΕΜΠΟΡΙΟΥ
Παράλληλα με την ΕΟΚ και μετά τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις της κατάρρευσης των “σοσιαλιστικών” κρατών, ακολουθήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), που ελέγχεται από τις ισχυρές παραγωγικά χώρες της Δύσης και τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, η τακτική της “παγκοσμιοποίησης”, η οποία εκφράζεται με τις μεγάλες διεθνείς συμφωνίες για το παγκόσμιο εμπόριο, που καταργούν τους περισσότερους από τους προστατευτικούς περιορισμούς, απαγορεύσεις και δασμούς μεταξύ των κρατών.
Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση των σχεδίων του νεο-φιλελευθερισμού, της θεωρίας που κατασκευάστηκε κατά παραγγελία των μεγάλων πολυεθνικών και των ισχυρών κρατών με σκοπό την κατάληψη κάθε γωνιάς του πλανήτη, μέσω της οικονομικής επέκτασης. Το “Laissez Faire – Laissez passer” της εποχής προ της Γαλλικής Επανάστασης, επανήλθε και καλά κρατεί και αποδίδει σε ελάχιστους, σε βάρος όλων των λαών του πλανήτη, αφού δεν ενδιαφέρεται για καμία κοινωνική δικαιοσύνη και για τον άνθρωπο, παρά μόνο για τα κέρδη των ισχυρών.
Ετσι εύκολα, καταργήθηκαν τα κράτη και τα σύνορα και οι λαοί έντρομοι προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και γιατί, την ώρα που το 24ωρό τους κυλάει μέσα στην καταπίεση και στην κατανάλωση προϊόντων που έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένα μέρη του πλανήτη. Εκεί όπου καταπιεσμένοι εργάτες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή μία κούπα ρύζι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος των πολυεθνικών.
Με τον τρόπο αυτό, που τον ονομάζουν παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής και του εμπορίου και στην πραγματικότητα είναι παγκόσμιος καταμερισμός της παραγωγής και εμπορίου από συγκεκριμένα κέντρα και συμπλέγματα ισχύος , κατάφεραν να αποδυναμώσουν τις κοινωνίες και τα κράτη, όχι μόνο από δασμολογικά έσοδα, αφού πλέον τα προϊόντα τους περνούν ελεύθερα ή με συμβολικό κόστος τα σύνορα, αλλά κυρίως από την δυνατότητα να παράγουν με τους δικούς τους όρους και κανόνες και από το δικαίωμά τους να καθορίζουν τις παραγωγικές προτεραιότητές τους, δηλ. αδιαφορώντας την ίδια την ασφάλεια και την ανεξαρτησία των ανθρώπων, των λαών, και των κρατών και στην πραγματικότητα εναντίον της.
Πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι, ενώ η δυνατότητα παραγωγής και εμπορίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ορίστηκε ουσιαστικά ελεύθερη, ήτοι ανεξέλεγκτη, δεν υπήρξε στις διεθνείς συμβάσεις κανένας μηχανισμός που να εξασφαλίζει στα κράτη την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών τους από την παγκόσμια παραγωγή σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής ή αδυναμίας τους ή οποιασδήποτε άλλης αρνητικής συνθήκης και παράγοντα. Εάν, δηλαδή, ένα κράτος βρεθεί σε αδυναμία να στηρίζει την οικονομία του ή να εξεύρει τα χρήματα για να εισάγει τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, δεν υπάρχει και σκόπιμα δεν ορίστηκε μηχανισμός ασφαλείας που να του δίνει πρόσβαση στα αγαθά αυτά. Στην αντίστοιχη υπόθεση εργασίας αν η Κίνα (ή οποιαδήποτε βασική χώρα παραγωγής) σταματήσει για οποιονδήποτε λόγο να παράγει, η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει ένα σοκ ικανό να δολοφονήσει από στέρηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα, σκόπιμα και κανιβαλικά, η μη ύπαρξη τέτοιου μηχανισμού κάλυψης αναγκών και η ανασφάλεια που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού, εκφοβισμού, υποταγής, εξάρτησης, αποικιοποίησης, υποδούλωσης.
Η σκοπιμότητά τους να διαλύσουν τα κράτη και να ελέγξουν τους λαούς και τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη είναι καταφανής. Οπως καταφανής είναι η δουλικότητα, η ανοησία, η προδοσία των κυβερνήσεων των λιγότερο ισχυρών κρατών, που άφησαν να συμβεί και να λάβει σάρκα και οστά, το έγκλημα αυτό της παγκοσμιοποίησης.
Το πρώτο που συνέβη άμεσα με όλα αυτά, πέρα από την αποδυνάμωση και τον έλεγχο κρατών και λαών, ήταν η κατάληψη και ο έλεγχος των τομέων της οικονομίας από ολοένα και λιγότερους αριθμητικά πολυεθνικούς φορείς – ομίλους επιχειρήσεων και ολοένα ισχυρότερους σε κεφάλαια και δυνατότητες χρήσης τους, οι οποίοι είναι πάντοτε μεικτοί (παραγωγικοί, εμπορικοί, τραπεζικοί) και πάντοτε βρίσκονται υπό τον έλεγχο συγκεκριμένων προσώπων, κρυμμένων πίσω από εταιρείες holding, αλλά εμφανών σε όσους έχουν την όρεξη και την γνώση να ψάξουν λίγο παραπάνω. Η τεράστια αυτή ισχύς που αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία όλου του πλανήτη (λιγότεροι κατέχουν ολοένα και περισσότερο πλούτο – πολυεθνικές με οικονομικές δυνατότητες μεγαλύτερες ακόμα και από πλούσια κράτη) είναι ευνόητο ότι στηρίχθηκε σε ελεγχόμενες κυβερνήσεις και με την ισχύ της εργάστηκε και εργάζεται για να επεκτείνει συνεχώς την ισχύ της “καταλαμβάνοντας” πολιτικά με ανάξιους λακέδες της, την μία χώρα μετά την άλλη και θέτοντάς την στην επικυριαρχία και την συνολική της εκμετάλλευση.
Η αδυναμία των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά και όλων των κομμάτων που εμφορούνται από αντίστοιχες αντιλήψεις στο να παράξουν ουσιαστική πολιτική δεν είναι φυσικά τυχαία. Κόμματα και πρόσωπα επιλέχθηκαν προσεκτικά στο να εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και να είναι ανίκανα να έχουν έστω την ελάχιστη αξιοπρέπεια, ώστε να απαλλάξουν την ελληνική κοινωνία από την ατομική και συλλογική τους κενότητα και προδοτική διάθεση. Τα “μηδενικά” βολεύουν το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας, με την διαφορά ότι φέρνουν σε απόγνωση και αδυναμία κίνησης τον ελληνικό λαό.
Φυσικά κανένας από τους λαούς, ακόμα και “ισχυρών” κρατών δεν πρόκειται να γλυτώσει από την παγκόσμια κερδοκρατική λαίλαπα και την ουσιαστική αποπαραγωγικοποίηση των κρατών τους, στον βωμό των δήθεν ανταγωνισμών και της κερδοσκοπίας.
Δ. ΛΥΣΕΙΣ
Οι λύσεις για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς που βιώνουν την συνολική, συλλογική και ατομική εκποίηση στον βωμό της ισχύος των πολυεθνικών είναι απλές και εύκολα κατανοητές. Ξεκινούν και τελειώνουν στο μοντέλο της κοινωνίας με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξέρουμε ότι σας λέμε πράγματα που μοιάζουν με “κινέζικα”, αλλά εμείς το έχουμε συλλάβει, το έχουμε σχεδιάσει. Το γεγονός ό,τι αποτελεί εδώ και χρόνια μόνιμη επωδό ή σύνθημα κάθε είδους πολιτικών, κομμάτων, ακόμα και διαφημίσεων φανερώνει την ισχύ της αντίληψης που έχει μέσα της πραγματική ουσία. Αυτοί το λένε για να σας ξεγελάσουν, εμείς κατέχουμε την ουσία της φιλοσοφίας και της πολιτικής, ενώ παράλληλα με το μοντέλο του μέλλοντος έχουμε σχεδιάσει και τις ενδιάμεσες πολιτικές. Οταν πριν από 14 χρόνια κάποιος από εμάς ανέλυε φιλοσοφικά τα ζητήματα, οι περισσότεροι τον κοιτούσαν περίεργα. Μετά από λίγα χρόνια το σύνθημα του μοντέλου “Κοινωνία με Κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του” άρχισε να μπαίνει στο στόμα αρκετών. Ο ίδιος δεν είναι ακόμα σίγουρος αν έχει γίνει κατανοητό ακόμα και από όσους μυήθηκαν στην θεωρία, όμως σκέφτεται ότι μετά από 2-3 γενιές, οι άνθρωποι θα το έχουν κατανοήσει καλύτερα και θα αγωνιστούν για αυτό. Δεν θα σας κουράσουμε άλλο αναλύοντας το μοντέλο ή την θεωρία των βιοτικών αναγκών. Κείμενα αρκετά υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τα κρίσιμα είναι κρατημένα πίσω και περιμένουν την ώρα τους. Όσοι θέλουν να ακούσουν και είναι έτοιμοι να καταλάβουν μπορούν εύκολα να μας βρουν. Οσο για την Ελλάδα, έχει εκπονηθεί ολοκληρωμένο μοντέλο ήδη από το 2007, ήταν τότε που ανακαλύφθηκε η έννοια της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” ... . Από το μοντέλο μας μπορείτε να βρείτε μόνο ψήγματα. Δεν θα δώσουμε τροφή σε κανένα εκμεταλλευτή της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Το σχέδιο θα δοθεί μόνο όταν ο λαός θα είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει την εξουσία και την τύχη του στα χέρια του.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.