Ο Μπαμπινιώτης για τους νεοέλληνες νεοπαγανιστές Vs Αδαμάντιος Κοραής: "Ω ταλαίπωρος Ελλάς... απλώς ήλλαξες τάφον" - και Αντιστρόφως!!!

Σχετικά: Σχετικά με το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών

Νεοπαγανισμός: πίσω ολοταχώς!
* Είναι ιδιαίτερα λυπηρό να προσπαθούν μερικοί νεοπαγανιστές να βάλουν εναντίον τού Χριστιανισμού

Ποιος θα το φανταζόταν ότι μετά 20 ολόκληρους αιώνες ζωής τού Χριστιανισμού, μετά την εξάπλωση τής διδασκαλίας τού Ευαγγελίου στο μεγαλύτερο τμήμα τής Οικουμένης, μετά την ιστορική συμπόρευση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, θα εμφανίζονταν στη σύγχρονη Ελλάδα μερικοί συμπατριώτες μας που εν ονόματι τού Ελληνισμού, τής ελληνικότητας και τής Ελλάδας θα στρέφονταν συλλήβδην εναντίον τής χριστιανικής θρησκείας, καλώντας σε επιστροφή στη λατρεία των ειδώλων, στην ειδωλολατρία, στον παγανισμό και στον πολυθεϊσμό! Με κάποιες πρόσφατες νεοπαγανιστικές απόψεις που έχουν διατυπωθεί τα τελευταία χρόνια, δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να χαμογελάσει πικρά για όσα λένε αυτοί οι νοσταλγοί ενός «θρησκευτικού αττικισμού» ή αν πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά για τα ακραία αναχρονιστικά φαινόμενα ορισμένων φιλόδοξων αμαθών ή ημιμαθών, οι οποίοι μέσα σε ένα κλίμα σύγχυσης φρενών που παρατηρείται σε ορισμένες εκφάνσεις τής σύγχρονης ζωής εκλαμβάνουν τη χριστιανική πίστη ως εχθρό των διδαγμάτων, των αρχών και των αξιών τού Ελληνισμού. Υπάρχουν δηλ. σήμερα, στις αρχές τού 21ου αιώνα, συμπατριώτες μας, ελάχιστοι ευτυχώς, μερικοί από τους οποίους αποτελούν γραφικές μάλλον φιγούρες, που υποστηρίζουν ότι εχθρός τού Ελληνισμού υπήρξε και είναι ακόμη και σήμερα ο Χριστιανισμός και ότι όποιος πιστεύει στις αξίες και τα ιδανικά τού Ελληνισμού είναι αυτομάτως αντίθετος προς τον Χριστιανισμό, που ως θρησκεία υπέσκαψε και έβλαψε τον Ελληνισμό! Το αποκορύφωμα αυτής τής φαεινής «σύλληψης» είναι ότι η...
αποδοχή τού Ελληνισμού συνδέεται αυτομάτως με την απόρριψη τής χριστιανικής θρησκείας και ότι περαιτέρω προϋποθέτει επιστροφή στην αρχαία ελληνική θρησκεία, δηλ. επιστροφή σε μια πολυθεϊστική ανθρωπομορφική αντίληψη τού θείου, σε ό,τι είναι γνωστό ως «Δωδεκάθεο». Πρόκειται για μια αντίληψη που πολιτισμικά για την πορεία τού Ελληνισμού συμπίπτει, στην πράξη, με το ναυτικό παράγγελμα «πίσω ολοταχώς»! Αυτός ο φολκλορικός «ελληνισμός της χλαμύδας», όταν περνάει σε τελετές αναβίωσης τής αρχαίας λατρείας των Ολυμπίων θεών με ανάλογη ενδυμασία, ύμνους και σύμβολα (δάδες, θυσίες ζώων κ.τ.ό.), ταυτίζει ανεπίτρεπτα και ανιστόρητα τον Ελληνισμό με φαιδρές καταστάσεις. Μπορεί μάλιστα να πάρει και τη μορφή κωμικοτραγικής πρόκλησης, όταν «ζητείται πίσω» ο Παρθενώνας, για να αποτελέσει τον επίσημο ναό τής νεοπαγανιστικής λατρείας!Οσο αυτή η νεοπαγανιστική αντίληψη είναι απλώς μια ευφάνταστη σύλληψη μερικών αρνητών τής χριστιανικής διδασκαλίας, που τους κάνει αναχρονιστικούς νοσταλγούς τού αρχαίου κόσμου, ενός κόσμου που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, το θέμα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Οταν όμως ταυτίζεται στο μυαλό κάποιων με την απόδοση τιμής προς τον Ελληνισμό και με την ανιστόρητη παραδοχή ότι Ελληνισμός και Χριστιανισμός υπήρξαν δύο αγεφύρωτα εχθρικοί κόσμοι, τότε πρόκειται για έμμονη ιδέα που καταλήγει σε επικίνδυνη έως ύποπτη πολιτισμική παραχάραξη μιας ιστορικής πραγματικότητας. H πραγματικότητα είναι ότι ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός, δύο μεγάλα πολιτισμικά μεγέθη, που ξεκίνησαν πράγματι με σύγκρουση κατόρθωσαν να περάσουν ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους σε μια θαυμαστή, ιστορικά τεκμηριωμένη, συμπόρευση, η οποία στηρίχθηκε σε αναγνώριση τού συμπληρωματικού χαρακτήρα των δύο πολιτισμικών μεγεθών από τους ίδιους ανθρώπους, τους Ελληνες χριστιανούς. Αυτό επιτεύχθηκε με πρωτοβουλία μεγάλων Πατέρων τής Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, οι οποίοι είχαν σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών και γνώριζαν εις βάθος τη σημασία των ελληνικών γραμμάτων, τής ελληνικής γλώσσας και τής ελληνικής σκέψης και οι οποίοι πίστευαν και δίδασκαν ότι ο Χριστιανός έχει πολλά να κερδίσει από τη μελέτη των ελληνικών κειμένων. H διδασκαλία περί αθανασίας τής ψυχής, καθώς και οι ηθικές αξίες που αναδύονταν μέσα από τα κείμενα των μεγάλων τραγωδών, ακόμη και μέσα από την ποίηση (μην ξεχνάμε πως ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν και μεγάλος ποιητής) δεν διέφευγαν την προσοχή των Πατέρων που είναι γνωστό ότι γνώριζαν βαθιά την ελληνική φιλοσοφία, τη ρητορική και την ελληνική σκέψη και παιδεία γενικότερα. Τιμούν και διδάσκονται οι Πατέρες από τον ορθό λόγο των αρχαίων Ελλήνων, ενώ προσπερνούν τη μυθολογία τους όσο αντανακλά τις ανθρώπινες αδυναμίες τού Δία ή τής Ηρας ή διαφόρων μυθολογικών ηρώων.

Ετσι ένιωθαν, για να συνεχίσουμε την ιστορική περιπλάνηση, και ο Φώτιος και ο Αρέθαςκαι ο Ευστάθιος, αυτές οι μεγάλες μορφές τής Εκκλησίας και των γραμμάτων τού Βυζαντίου, όταν μελετούσαν, παρέπεμπαν ή μιλούσαν για τους αρχαίους. Και εκκλησιαστικοί άνδρες τού διαμετρήματος ενός Ευγένιου Βούλγαρη, ενός Νεόφυτου Δούκα, ενός Ανθιμου Γαζή ή ενός Κωνσταντίνου Οικονόμου ή ενός Νεόφυτου Βάμβα έτσι ένιωθαν όταν χρησιμοποιούσαν τα ελληνικά γράμματα και τα ελληνικά κείμενα για να συμβάλουν στον φωτισμό τού σκλαβωμένου Γένους.

Γι' αυτό είναι ιδιαίτερα λυπηρό και άδικο να προσπαθούν μερικοί, ελάχιστοι το ξαναλέω, νεοπαγανιστές να βάλουν εναντίον τού Χριστιανισμού εν ονόματι δήθεν τού Ελληνισμού! Να αγνοούν μια ιστορική πραγματικότητα που πέρασε μέσα από την Παιδεία και την Εκπαίδευση των Ελλήνων, αυτή τής «αλληλοπεριχώρησης» Ελληνισμού και Χριστιανισμού, και να προβάλλουν ψευδοδιλήμματα που ξεπέρασε ο Ελληνισμός στον ιστορικό του βίο με ελάχιστες αποκλίσεις μερικών φανατικών ένθεν κακείθεν που όμως δεν επηρέασαν τη συμπόρευση. Ας απομονωθούν αυτές οι φωνές και ας μην προβάλλονται από ανυποψίαστους υπεύθυνους τηλεοπτικών σταθμών, που στον βωμό τής θεαματικότητας αναζητούν πάσης μορφής «θέαμα».

Για τους γνωρίζοντες, όσοι αγαπάμε και έχουμε αγωνισθεί για τα ελληνικά γράμματα, τη διατήρηση και τη διάσωσή τους, υπάρχουν τόσα πεδία αγώνα για την ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχών τού Ελληνικού πολιτισμού, ιδίως στον χώρο τής Ευρώπης που πρέπει να συνειδητοποιήσει τις πνευματικές ρίζες της, ώστε να μην περισσεύουν χρόνος και δυνάμεις για ψευδοκηρύγματα και ψευδοδιλήμματα τα οποία, αν βρουν σοβαρούς υποστηρικτές, ευτελίζουν τελικά τον ίδιο τον Ελληνισμό.

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=152971)

Ω ταλαίπωρος Ελλάς...
«Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον, απ’ τον Τουρκικόν εις τον Χριστιανικόν».

Τα λόγια του μεγάλου Έλληνα Διαφωτιστή Αδαμαντίου Κοραή θα ηχούν για πάντα στ’ αυτιά μας και θα μας δείχνουν το μέγεθος της πολιτιστικής μας καταδίκης και της εθνικής μας τραγωδίας, που εκτυλίσσεται χωρίς διακοπή έως σήμερα.


Το άγαλμα του Γρηγορίου Ε΄ καμαρώνει το άγαλμα του Αδαμάντιου Κοραή στην οδό Πανεπιστημίου. Θύτης και θύμα, εκπρόσωποι δύο ολοκληρωτικά αντιθέτων ιδεολογιών (χριστιανισμός - ελληνισμός) τιμούνται από κοινού απ’ το σύγχρονο παρακράτος μας. Η Ρωμαίικη σχιζοφρένεια του Ελληνοχριστιανισμού.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ
ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ» freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=596

Μπαμπινιώτης και Νεοπαγανισμός

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της Μελβούρνης)

Έχουμε δει την επίθεση του καθηγητή Μπαμπινιώτη εναντίον των Ελλήνων πολυθεϊστών και την ανοικτή επιστολή-απάντηση που έστειλε το Ύψιστο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών στην εφημερίδα «Το Βήμα». Καιρός τώρα να πούμε λίγα πράγματα, κυρίως για την τοποθέτηση του κ. Μπαμπινιώτη πάνω στο ενδιαφέρον θέμα της αναβίωσης της πολυθεϊστικής θρησκείας στην Ελλάδα (και όχι μόνο).
Λέει ο κ. Μπαμπινιώτης: «Αυτός ο φολκλορικός «ελληνισμός της χλαμύδας», όταν περνάει σε τελετές αναβίωσης της αρχαίας λατρείας των Ολυμπίων θεών με ανάλογη ενδυμασία, ύμνους και σύμβολα (δάδες, θυσίες ζώων κ.τ.ό.), ταυτίζει ανεπίτρεπτα και ανιστόρητα τον Ελληνισμό με φαιδρές καταστάσεις. Μπορεί μάλιστα να πάρει και τη μορφή κωμικοτραγικής πρόκλησης, όταν «ζητείται πίσω» ο Παρθενώνας, για να αποτελέσει τον επίσημο ναό τής νεοπαγανιστικής λατρείας!»
Κατ' αρχήν εγώ δεν είδα κανέναν από τους νεοπολυθεϊστές να φορά χλαμύδα. Προφανώς ο κ. Μπαμπινιώτης μπερδεύει το ιμάτιο με τη χλαμύδα. Ιμάτιο πάνω από ποδήρη χιτώνα έχω φορέσει κι εγώ σε κάποιες εκδηλώσεις, και με πολλή αγάπη κρατώ μια καινούργια αρχαία ελληνική ενδυμασία στο σπίτι μου για λόγους σεβασμού προς την ελληνική ενδυματολογική παράδοση. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μου δίνεται η ευκαιρία να χωθώ στα ρούχα του Αριστοτέλη! Ο Ελληνισμός (έστω) της «χλαμύδας» δεν είναι για πέταμα ούτε οι θρησκευτικοί ύμνοι και τα σύμβολά του. Ούτε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και η αναβίωση του αρχαίου ελληνικού δράματος στο θέατρο της Επιδαύρου ταυτίζουν τον Ελληνισμό με «φαιδρές καταστάσεις». Οι Ολύμπιοι θεοί δεν είναι «φαιδρές καταστάσεις»: είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Χωρίς Αθηνά δεν θα υπήρχε Παρθενώνας, χωρίς Απόλλωνα δεν θα υπήρχαν Δελφοί, χωρίς Διόνυσο δεν θα υπήρχε το θέατρο. Δεν μπορώ να δω πού ακριβώς βρίσκεται η «φαιδρότητα» στην αναβίωση της αρχαίας ελληνικής πολιτισμικής παράδοσης. Αν κάποιοι Νεοέλληνες προχωρούν πιο πέρα και αναβιώνουν την αρχαία ελληνική θρησκευτική παράδοση, δεν προσβάλλουν κανέναν. Αν περιμέναμε από την Ορθόδοξη Εκκλησία να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το αρχαίο ελληνικό θέατρο, θα περιμέναμε μέχρι την «δεύτερη παρουσία»!
Αλλά πέρα από τη σύγχυση του ιματίου με τη χλαμύδα, δεν μπορώ, επίσης, να δω γιατί αποτελεί «κωμικοτραγική πρόκληση» η απαίτηση επιστροφής του Παρθενώνα σ' αυτούς τους Έλληνες που θέλουν να αποκαταστήσουν την αρχική του χρήση. Τα γλυπτά των αετωμάτων και της ζωφόρου του Παρθενώνα δεν έχουν απολύτως κανένα θρησκευτικό νόημα για τους χριστιανούς. Αλλά έχουν πραγματικό και βαθύ νόημα για τους Έλληνες πολυθεϊστές. Είναι τα δικά τους σύμβολα που τα άφησαν πίσω οι πρόγονοί τους για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Ο βράχος της Ακρόπολης δεν μπορεί να είναι «ιερός» για τους χριστιανούς. Είναι όμως ιερότατος για τους Έλληνες πολυθεϊστές. Είναι ο βράχος της πολιούχου Αθηνάς. Αθήνα και Αθηνά πάνε μαζί. Πιστεύω πως οι πραγματικοί κληρονόμοι της θρησκευτικής παράδοσης των αρχαίων Ελλήνων δεν είναι οι χριστιανοί, αλλά οι Νεοέλληνες πολυθεϊστές. Συνεπώς μόνο οι Νεοέλληνες πολυθεϊστές δικαιούνται τη χρήση των αρχαίων ναών - κανένας άλλος μονοθεϊστής.
Συμφωνώ με τον κ. Μπαμπινιώτη, όταν λέει ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας (μητέρες δεν υπάρχουν;) «γνώριζαν βαθιά την ελληνική φιλοσοφία, τη ρητορική και την ελληνική σκέψη και παιδεία γενικότερα». Βεβαίως γνώριζαν την ελληνική φιλοσοφία, αλλά ελάχιστα πράγματα κράτησαν από αυτή. Δεν κράτησαν ούτε ένα γράμμα από την «Περί ψυχής» πραγματεία του Αριστοτέλη. Δεν κράτησαν ούτε μία λέξη από την περί θανάτου αντίληψη του Επίκουρου. Δεν κράτησαν απολύτως τίποτα από την περί μετεμψύχωσης θεωρία του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα. Κράτησαν μόνο ό,τι τους εξυπηρετούσε για να στερεωθεί το χριστιανικό δόγμα, που για πολλούς Έλληνες σοφούς ήταν σκέτη μωρία. Άντε να πείσεις έναν Πλάτωνα ή έναν Αριστοτέλη ή έναν Επίκουρο ότι οι νεκροί θα αναστηθούν και θα δικαστούν από κάποιον Θεάνθρωπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε, πέθανε και αναστήθηκε στην Παλαιστίνη! Οι άνθρωποι αυτοί θα σε θεωρούσαν τρελό. Να γιατί οι πρώτοι χριστιανοί που δοκίμασαν να αντιμετωπίσουν την ελληνική φιλοσοφική σκέψη έμειναν γνωστοί ως «απολογητές». Απολογείσαι όταν κατηγορείσαι. Οι χριστιανοί κατηγορήθηκαν για μωρία. Αυτά τα πράγματα πρέπει να είναι γνωστά στον κ. Μπαμπινιώτη, αλλά μπορεί και να μην είναι. Κανένας δεν είναι τέλειος.
Η κατάληξη του άρθρου του κ. Μπαμπινιώτη με εξέπληξε. Λέει ο κ. καθηγητής: «Ας απομονωθούν αυτές οι φωνές και ας μην προβάλλονται από ανυποψίαστους υπεύθυνους τηλεοπτικών σταθμών, που στον βωμό τής θεαματικότητας αναζητούν πάσης μορφής θέαμα».
Δηλαδή μόνο οι φωνές των ορθόδοξων παπάδων πρέπει να προβάλλονται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς; Νομίζω πως ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος που πάει να απομονώσει κάποιες καινούργιες φωνές για να μην ακούγονται δεν αξίζει το αλάτι του. Απομόνωση αντίθετης φωνής σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα ζητούν μόνο οι κιοτήδες. Ο κ. Μπαμπινιώτης τρομοκρατήθηκε από τους Νεοέλληνες πολυθεϊστές. Γνωρίζει ότι τα θεμέλια που πατούν δεν είναι τόσο σαθρά όσο θέλει να πιστεύει ότι είναι. Γνωρίζει ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ηλίθιοι. Ένας έξυπνος λαός ποτέ δεν φτιάχνει μια ηλίθια θρησκεία. Ο Σωκράτης που ζήτησε να θυσιάσουν έναν κόκορα στον Ασκληπιό, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για πάντα, δεν ήταν πέρα για πέρα ηλίθιος. Την αρχαία ελληνική θρησκεία μπορεί να δει κανείς με διαφορετικούς φακούς και να την εκτιμήσει αναλόγως. Ένα παράδειγμα: Στο Λούβρο στέκεται ορθή και ημίγυμνη η Αφροδίτη (οι χριστιανοί δεν πρόλαβαν να την μετατρέψουν σε ασβέστη - ευτυχώς!). Ο κ. Μπαμπινιώτης, με τον μυωπικό φακό ενός ολιγογράμματου χριστιανού, βλέπει στο Λούβρο μια πελεκημένη πέτρα. Ο Έλληνας πολυθεϊστής, με τον ανοιχτό νου, βλέπει γυμνό τον Έρωτα και τον λατρεύει. Τη λατρεία του οικουμενικού Έρωτα ο κ. Μπαμπινιώτης την ονομάζει «ειδωλολατρία»! Έτσι του έμαθε να μιλά ο Απόστολος Παύλος, που πρώτος χάλκευσε τη λέξη «ειδωλολατρία» για να υποτιμήσει την ελληνική θρησκευτική παράδοση και να εξυψώσει την ιουδαϊκή.
Αλλά γιατί ο κ. Μπαμπινιώτης απαιτεί την απομόνωση της φωνής των Ελλήνων πολυθεϊστών; Κάτι τρέμει μέσα του και ανησυχεί. Γνωρίζει ότι στην ουσία η ελληνική ψυχή είναι «ειδωλολάτρισσα» από τα γεννοφάσκια της. Ο Έλληνας ποτέ δεν λάτρεψε έναν Θεό. Ο έλληνας ποτέ δεν έγινε Εβραίος. Θα τον δεις αύριο να στήνει πανηγύρι του κρασιού, μεθαύριο πανηγύρι του ταύρου κ.ά.π. Τούτα τα πανηγύρια δεν είναι χριστιανικά, είναι αρχαία ελληνικά. Ο κ. Μπαμπινιώτης δεν μπορεί να τα σταματήσει - κυκλοφορούν στο αίμα του Έλληνα, όλων των εποχών. Ναι, υποψιάζομαι ότι ο κ. Μπαμπινιώτης ανησυχεί που βλέπει κάποιους Νεοέλληνες πολυθεϊστές να παραμερίζουν την ταφόπετρα και να φέρνουν στο φως την αρχαία θρησκευτική παράδοση που είναι άρρηκτα δεμένη με τον προχριστιανικό Ελληνισμό - έναν Ελληνισμό που διέθετε δυναμικό και παραγωγικό πνεύμα. Η απουσία «ιερών βιβλίων» έκαμε τότε τον Έλληνα να σκέφτεται ελεύθερα. Δεν υπήρχαν «Χριστόδουλοι» στην αρχαία Ελλάδα να λένε «όποιος δεν είναι Ορθόδοξος δεν είναι Έλληνας»! Οι Έλληνες αναγνώριζαν όλους τους θεούς, όλων των λαών.
Καταλήγοντας, είναι λυπηρό να βλέπει κανείς έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο και Πρύτανη του Πανεπιστήμιου Αθηνών να καταδέχεται να φορά τα παπούτσια του κ. Χριστόδουλου και να παίξει τον ρόλο του χριστιανού απολογητή. Δεν είδε πόσα χαλίκια υπάρχουν μέσα στα παπούτσια του λαλίστατου Αρχιεπισκόπου; Αν κάποιοι Νεοέλληνες θέλουν να αναβιώσουν τον ελληνικό πολυθεϊσμό, αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί κανέναν. Το αντίθετο, όλοι οι Νεοέλληνες, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Μπαμπινιώτη, οφείλουν να κατανοήσουν ότι για να πάει η Ελλάδα μπροστά, πρέπει να πάει πίσω -ολοταχώς! Κώστας Βίτκος Διδάκτωρ Κλασικών ΣπουδώνΜελβούρνη Διαβάστε επίσης την επιστολή του ΥΣΕΕ σχετικά με το κείμενο του κ. Μπαμπινιώτη

---------------------------------



Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια της Ρωμιοσύνης και τα διαχρονικά λαμόγια του Ιουδαιοχριστιανισμού.


Η επιλογή δική σας. Ποιά Ελλάδα θέλετε;



* ΣΗΜ: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΣ - Ysee Theologia Kai Praxis by Zangogiannis Nasos on Scribd

Υπενθυμίζεται σε κάποιους που επιμένουν να προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν το αυτονόητο, ότι το ΥΣΕΕ είναι ο κύριος φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας (όπως δηλώθηκε στις ελληνικές πολιτειακές και πολιτικές αρχές με το Υπόμνημά μας του Μαϊου 2006) και όχι κοινωνική, πολιτική ή πολιτιστική οργάνωση.

Τα κείμενα τρίτων που ήδη φιλοξενεί ή θα φιλοξενήσει μελλοντικά η σελίδα μας, έχουν επιλεγεί με γνώμονα ότι βοηθούν στην διαμόρφωση πληρέστερης εικόνας για την Εθνική Ελληνική και την ευρύτερη ευρωπαϊκή πολυθεϊστική Παράδοση και Θρησκεία και αυτονόητα δεν σημαίνουν υιοθεσία του όποιου πολιτικού στίγματος έχει ο κάθε υπογράφων.

Από την δημοσίευση της παρούσας υπενθύμισης - αποσαφήνισης, η εδώ και καιρό προσπάθεια γνωστών και μη εξαιρετέων κύκλων να παρουσιάσουν το ΥΣΕΕ και κατά προέκταση την Ελληνική Εθνική Θρησκεία ως "κρυπτοκομμουνιστική" ή "κρυπτοφασιστική" (ανάλογα με το σε ποιά ομάδα στόχο κατευθύνουν την προπαγάνδα τους) στερείται κάθε λογικού ή ηθικού ερείσματος και κατά συνέπεια αποτελεί τίποτε περισότερο από ωμή εχθρική πράξη κατά της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας.

 Ελληνική Παράδοση
 Φιλοσοφία
 Ιστορικά Θέματα
 Άρθρα - Ειδήσεις - Απόψεις
 Εθνικές Παραδόσεις της Γης
 Ποίηση
 Αρχεία

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"