Βιοκεντρισμός: Μια νέα θεωρία θεωρεί ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος

Φοβόμαστε το θάνατο. Τον φοβόμαστε γιατί βλέπουμε ότι εκείνοι που πεθαίνουν εξαφανίζονται και δεν επιστρέφουν ποτέ ξανά, φοβόμαστε επειδή δεν ξέρουμε τι συμβαίνει "εκεί", κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι δεν έχουμε πια καμιά σχέση με το σώμα μας, το οποίο πεθαίνει.

Ωστόσο, μια νέα επιστημονική θεωρία επιβεβαιώνει παλαιότερες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες

ο θάνατος δεν είναι το τέλος όπως εμείς το πιστεύουμε.

Η νέα θεωρία (βλέπε και σχετικά video)

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν. Προτάθηκε το 2007 από τον Αμερικανό Robert Lanza.

Όπως λέει και η λέξη βιοκεντρισμός, η ζωή και η βιολογία είναι κεντρικής σημασίας στο είναι, την πραγματικότητα, και το σύμπαν – μάλλον η ζωή δημιουργεί το σύμπαν. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες θεωρίες του φυσικού κόσμου δεν λειτουργούν, και μπορεί ποτέ να μην λειτουργήσουν, μέχρι αυτές να ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τη ζωή και συνείδηση. ...
Ο Lanza υποστηρίζει ότι η υπεροχή της συνείδησης είναι χαρακτηριστική στο έργο του Ντεκάρτ, του Καντ, του Λάιμπνιτς, του Μπέρκλεϋ, του Σοπενχάουερ και του Μπερξόν. Ο ίδιος το βλέπει ως υποστήριξη του κεντρικού ισχυρισμού ότι αυτό που ονομάζουμε χώρος και χρόνος είναι μορφές της αντίληψης της αίσθησης των ζώων, και όχι εξωτερικά φυσικά αντικείμενα.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι ο βιοκεντρισμός προσφέρει μια άλλη ματιά σε πολλά μεγάλα παζλ της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της Αρχής της Αβεβαιότητας του Heisenberg, του πειράματος της διπλής σχισμής καθώς και της λεπτής ρύθμισης των δυνάμεων, των σταθερών και των νόμων που διαμορφώνουν το σύμπαν όπως το αντιλαμβανόμαστε.

Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Discover με βάση το βιβλίο Lanza, ο βιοκεντρισμός προσφέρει ένα πιο ελπιδοφόρο τρόπο για να συγκεντρωθεί μαζί όλη η φυσική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να το κάνουν μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για τις ενοποιημένες θεωρίες πεδίου του Einstein πριν 80 χρόνια.

Η θεωρία του Lanza για τον βιοκεντρισμό έχει επτά αρχές:

• Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη συνείδησή μας. Μια «εξωτερική» πραγματικότητα, αν υπήρχε, θα έπρεπε εξ ορισμού να υπήρχε στο χώρο. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα, επειδή χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες πραγματικότητες, αλλά τα εργαλεία του ανθρώπινου νου και των ζώων.
• Οι εξωτερικές και εσωτερικές αντιλήψεις μας είναι άρρηκτα συνυφασμένες. Πρόκειται για διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος και δεν μπορούν να διαχωριστούν το ένα από το άλλο.
• Η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων, στην πραγματικότητα όλα τα σωματίδια και τα αντικείμενα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία ενός παρατηρητή. Χωρίς την παρουσία ενός παρατηρητή με συνείδηση, αυτά στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν σε μια απροσδιόριστη κατάσταση των κυμάτων πιθανότητας.
• Χωρίς συνείδηση, η "ύλη" κατοικεί σε μια ακαθόριστη κατάσταση των πιθανοτήτων. Κάθε σύμπαν που θα μπορούσε να είχε προηγηθεί της συνείδησης θα ​​υπήρχε μόνο σε μια πιθανή κατάσταση.
• Η δομή του σύμπαντος είναι δυνατόν να εξηγηθεί μόνο μέσα από τον βιοκεντρισμό. Το σύμπαν είναι συντονισμένο με ακρίβεια για την ύπαρξη της ζωής, που αποκτά το νόημα της καθώς η ζωή δημιουργεί το σύμπαν. Το «σύμπαν» είναι απλά η πλήρης χωρο-χρονική λογική του εγώ.
• Ο χρόνος δεν έχει πραγματική ύπαρξη έξω από την αντίληψη του ζώου . Είναι η διαδικασία με την οποία αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στο σύμπαν.
• Ο χώρος, όπως και ο χρόνος, δεν είναι ένα αντικείμενο ή ένα πράγμα. Ο χώρος είναι μια άλλη μορφή της κατανόησης της ζωικής μας κατανόησης και δεν έχει μια ανεξάρτητη πραγματικότητα. Μεταφέρουμε χώρο και χρόνο γύρω μας, όπως κάνουμε με τις χελώνες ή με τα κοχύλια. Έτσι, δεν υπάρχει μια απόλυτη αυτο-υπάρχουσα μήτρα στην οποία συμβαίνουν τα φυσικά γεγονότα ανεξάρτητα από τη ζωή.

Βιοκεντρισμός και Παράλληλα σύμπαντα

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης,  την Αρχή του Λαβουαζιέ,  καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λέει ο Robert Lanza. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

Πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων οι φυσικοί Lawrence Krauss και ο David Lindley ή ο νομπελίστας της Ιατρικής Donnall Thomas, λένε ότι η θεωρία του βιοκεντρισμού δεν είναι μια συνεπής επιστημονική θεωρία αλλά είναι περισσότερο μια φιλοσοφία.

Ο David Thompson, ένας αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA λέει όμως ότι είναι μια “κλήση αφύπνισης”. Επίσης, ο καθηγητής της ιατρικής Anthony Atala δήλωσε, «Αυτή η νέα θεωρία είναι βέβαιο ότι θα φέρει επανάσταση στις αντιλήψεις μας για τους νόμους της φύσης».

Ο Richard Conn Henry, καθηγητής της Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, τόνισε ότι η θεωρία του Lanza είναι σύμφωνη με την κβαντική μηχανική.

Ο Ινδός συγγραφέας Deepak Chopra δήλωσε ότι «οι ιδέες του Lanza για τη φύση της συνείδησης είναι πρωτότυπες και συναρπαστικές» και ότι «η θεωρία του είναι συνεπής με τις πιο αρχαίες παραδόσεις της σοφίας του κόσμου, που λένε ότι η συνείδηση συλλαμβάνει, κυβερνά, και γίνεται ένα με τον φυσικό κόσμο. Είναι ο λόγος της ύπαρξής μας στην οποία η υποκειμενική όσο και η αντικειμενική πραγματικότητα έρχονται στην ύπαρξη."

Wikipedia

Ένα βιβλίο με τίτλο «Βιοκεντρισμός: Πώς η ζωή και η συνείδηση είναι τα κλειδιά για την κατανόηση της φύσης του Σύμπαντος» έχει γίνει δημοφιλές στο Διαδίκτυο, επειδή περιέχει την αντίληψη ότι η ζωή δεν τελειώνει με τον θάνατο του σώματος, αλλά μπορεί να διαρκέσει για πάντα με την μετανάστευση της ψυχής.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο επιστήμονας Δρ Robert Lanza, που ψηφίστηκε από τους τους NY Times ως ο 3ος πιο σημαντικός εν ζωή επιστήμονας, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι πιθανό.

Εδώ και καιρό ο Lanza είναι γνωστός στην επιστημονική κοινότητα για τις προηγμένες μεθόδους που χρησιμοποιεί και είναι ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και επιστημονικός διευθυντής της Advanced Cell Technology Company. Είχε κάνει εκτεταμένες έρευνες στο παρελθόν πάνω στα βλαστικά κύτταρα και πολλά επιτυχημένα πειράματα σχετικά με την κλωνοποίηση απειλούμενων ζωικών ειδών.

Πριν λίγα χρόνια άρχισε να ασχολείται με τη Φυσική, την Κβαντομηχανική και την Αστροφυσική. Από αυτό το εκρηκτικό μείγμα επιστημών προέκυψε η νέα θεωρία του Βιοκεντρισμού, που ο καθηγητής επικαλείται από τότε. Ο Βιοκεντρισμός διδάσκει ότι η ζωή και η συνείδηση είναι θεμελιώδεις στο σύμπαν. Πιστεύει πως η συνείδηση δημιουργεί το υλικό σύμπαν και όχι κάτι άλλο πέρα από αυτή.

Ο Lanza επικεντρώνει την αιτιολόγηση της θεωρίας του στην ίδια τη δομή του σύμπαντος, τους νόμους της φυσικής και τις δυνάμεις και τις σταθερές που διέπουν το σύμπαν, που φαίνεται να προάγουν και να έχουν τελειοποιηθεί για τη ζωή, πράγμα που σημαίνει ότι η νοημοσύνη υπήρχε πριν πριν την ύλη. Ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά μάλλον εργαλεία της νόησης των όντων.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι κουβαλάμε και μεταφέρουμε τον χώρο και το χρόνο γύρω με μας, όπως η χελώνα μεταφέρει το καβούκι της. Αυτό σημαίνει ότι όταν το κέλυφος αποκολληθεί από πάνω μας (ο χώρος και ο χρόνος), εμείς εξακολουθούμε να υπάρχουμε.

Η θεωρία υπονοεί ότι δεν υπάρχει θάνατος της συνείδησης. Υπάρχει μόνο μόνο η σκέψη του συνειδησιακού θανάτου, επειδή οι άνθρωποι ταυτίζονται με το υλικό τους σώμα. Πιστεύουν ότι αφού το σώμα πρόκειται να χαθεί, αργά ή γρήγορα, το ίδιο θα γίνει και με τη συνείδησή. Εάν το σώμα δημιουργεί τη συνείδηση, τότε η συνείδηση θα εξαφανιστεί μαζί με το θάνατο του σώματος.

Αλλά, αν το σώμα λαμβάνει τη συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που η καλωδιακή τηλεόραση λαμβάνει τα δορυφορικά σήματα, τότε, φυσικά, η συνείδηση δεν τελειώνει με το θάνατο του υλικού περιβλήματος. Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να είναι οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό. Με άλλα λόγια, είναι μη εντοπισμένη κατά τον ίδιο τρόπο που τα κβαντικά αντικείμενα είναι μη εντοπισμένα, όπως αναφέρει το strange.

Ο Lanza πιστεύει, επίσης, ότι υπάρχουν ταυτόχρονα πολλαπλά σύμπαντα. Σε ένα από αυτά, το σώμα μπορεί να είναι νεκρό, ενώ σε κάποιο άλλο να συνεχίζει να υφίσταται απορροφώντας τη συνείδηση, που μεταπήδησε σε αυτό το σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση κάποιου που πεθαίνει ταξιδεύει μέσω ενός τούνελ και καταλήγει όχι στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά σε έναν παρόμοιο κόσμο με αυτόν που κάποτε κατοικούσε, αλλά αυτή τη φορά ζωντανή. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται συνεχώς και απείρως.

Πολλαπλοί κόσμοι

Αυτή η ελπιδοφόρα, αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεωρία μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας, έχει πολλούς αυθόρμητους υποστηρικτές, όχι μόνο ανθρώπους που αναζητούν μια ελπίδα, αλλά και ορισμένους γνωστούς επιστήμονες. Είναι οι φυσικοί και οι αστροφυσικοί που συμφωνούν με την ύπαρξη παράλληλων κόσμων και που προτείνουν τις θεωρίες για τα πολλαπλά σύμπαντα. Υπερασπίζονται αυτές τις θεωρίες και πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι που απαγορεύουν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων.

Ο πρώτος που αναφέρθηκε σε παράλληλους κόσμους ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας H.G. Wells, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτούς το 1895 στην ιστορία του «Η πόρτα στον τοίχο». Μετά από 62 χρόνια, η ιδέα αυτή εξελίχθηκε από τον Δρ Hugh Everett στη μεταπτυχιακή του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Η βασική του διατύπωση είναι ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, ο κόσμος χωρίζεται σε αναρίθμητα παρόμοια αντίγραφα, τα οποία την αμέσως επόμενη στιγμή εξελίσσονται διαφορετικά και χωρίζονται με τη σειρά τους σε άλλα. Σε ορισμένους από αυτούς τους κόσμους που μπορεί να είστε παρών, μπορεί να διαβάζετε αυτό το άρθρο σε ένα σύμπαν και σε άλλο να βλέπετε τηλεόραση.

Ο κινητήριος μοχλός για αυτές τις εκδοχές είναι οι πράξεις μας, εξήγησε ο Everett. Αναλόγως με τις επιλογές που έχουμε για να κάνουμε κάτι, το σύμπαν χωρίζεται σε όλες αυτές τις διαφορετικές περιπτώσεις.

Στη δεκαετία του 1980, ο Andrei Linde, επιστήμονας από το Ινστιτούτο Φυσικής του Lebedev, ανέπτυξε τη θεωρία των πολλαπλών συμπάντων. Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ο Linde εξήγησε: Το Διάστημα αποτελείται από πολλές διαστελλόμενες σφαίρες, οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν παρόμοιες σφαίρες και ούτω καθεξής έως το άπειρο. Απέχουν μεταξύ τους εντός του σύμπαντος και η κάθε μια δεν γνωρίζει την ύπαρξη της άλλης, αλλά αποτελούν μέρη του ίδιου φυσικού σύμπαντος.

Το γεγονός ότι το σύμπαν μας δεν είναι μοναδικό υποστηρίζεται από τα δεδομένα που έλαβε το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα, οι επιστήμονες κατάφεραν να συνθέσουν τον πιο ακριβή χάρτη του κοσμικού μικροκυματικού φόντου, που λέγεται επίσης κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου υποβάθρου, που οφείλεται στο Big Bang και υπάρχει μέχρι σήμερα. Από αυτόν τον χάρτη διαπιστώθηκε επίσης ότι το σύμπαν έχει πολλές σκοτεινές εσοχές που αντιπροσωπεύονται από μερικές τρύπες και εκτεταμένα κενά.

Η θεωρητικός φυσικός Laura Mersini-Houghton του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας με τους συνεργάτες της υποστηρίζει πως οι ανωμαλίες του μικροκυματικού κοσμικού υποβάθρου υφίστανται λόγω του γεγονότος ότι το σύμπαν μας επηρεάζεται από άλλα γειτονικά σύμπαντα. Οι τρύπες και τα κενά στον χάρτη είναι άμεσο αποτέλεσμα των επιδράσεων των γειτονικών συμπάντων στο δικό μας.

Ψυχή

Πριν αναπτύξαμε τις θεωρίες που δείχνουν πως υπάρχουν πολλές επιλογές που θα μπορούσε να έχει η ψυχή ώστε να μεταναστεύσει μετά το θάνατο, αλλά μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη της ψυχής; Υπάρχει κάποια επιστημονική θεωρία που να επικυρώνει μια τέτοια αξίωση;

Σύμφωνα με τον Δρ Stuart Hameroff, οι επιθανάτιες εμπειρίες συμβαίνουν όταν οι κβαντικές πληροφορίες, που βρίσκονται στο νευρικό σύστημα, εγκαταλείπουν το σώμα και διαλύονται μέσα στο σύμπαν. Σε αντίθεση με την υλιστική προσέγγιση της συνείδησης, ο Δρ Hameroff προσφέρει μια εναλλακτική εξήγηση, που μπορεί ίσως να βασίζεται τόσο στην ορθολογική επιστημονική προσέγγιση, όσο και στην προσωπική διαίσθηση και εμπειρία.

Η Συνείδηση κατοικεί, σύμφωνα με τον Stuart και τον Βρετανό φυσικό Sir Roger Penrose, στους μικροσωληνίσκους των κυττάρων του εγκεφάλου, οι οποίοι είναι η αρχική τοποθεσία της κβαντικής επεξεργασίας. Μετά το θάνατο, η κβαντική πληροφορία απελευθερώνεται από το σώμα, πράγμα που σημαίνει ότι η συνείδησή την ακολουθεί. Υποστηρίζουν ότι η αίσθηση της συνείδησής είναι το αποτέλεσμα των επιπτώσεων της κβαντικής βαρύτητας σε αυτούς τους μικροσωληνίσκους, μια θεωρία που ονομάστηκε ενορχηστρωμένη αντικειμενική μετατροπή (Orch-OR).

Η Συνείδηση ή τουλάχιστον η ανεπεξέργαστη πρώιμη μορφή της θεωρείται πως είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα του σύμπαντος, σύμφωνα με τους παραπάνω επιστήμονες, που υπάρχει από την πρώτη στιγμή του σύμπαντος κατά τη διάρκεια του Big Bang. «Σε ένα τέτοιο σύστημα, η πρωτο-συνειδησιακή εμπειρία είναι μια από τις βασικές ιδιότητες της φυσικής πραγματικότητας προσπελάσιμη από τις κβαντικές διαδικασίες που σχετίζονται με τη δραστηριότητα του εγκεφάλου.

Οι ψυχές μας, στην πραγματικότητα, αποτελούνται από το ίδιο υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένο το σύμπαν και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου. Οι εγκέφαλοί μας είναι απλώς δέκτες της πρωτο-συνείδησης την οποία ενισχύουν πράγμα που είναι ενύπαρκτο στη δομή του χωροχρόνου. Έτσι, πράγματι, ένα μέρος της συνείδησης, το άυλο, θα ζήσει μετά το θάνατο του φυσικού σώματος;

Ο Δρ Hameroff δήλωσε στο ντοκιμαντέρ Through the Wormhole του Science Channel: "Αν η καρδιά σταματήσει να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει στις φλέβες, έτσι οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική κατάσταση τους. Η κβαντική πληροφορία εντός των μικροσωληνίσκων δεν καταστρέφεται, δεν μπορεί να καταστραφεί, απλώς διανέμει και διασκορπίζεται στο σύμπαν". Ο Robert Lanza προσθέτει εδώ ότι όχι μόνο θα υπάρχει στο υφιστάμενο σύμπαν, αλλά ίσως υπάρχει και σε ένα άλλο σύμπαν.

Εάν ο ασθενής αναβιώσει, συνέλθει και η καρδιά του αρχίσει να χτυπά ξανά, αυτή η κβαντική πληροφορία επανέρχεται πίσω στα μικροσωληνίσκους και ο ασθενής περιγράφει την εμπειρία του.

Και προσθέτει: "Αν ο ασθενής δεν αναβιώσει και πεθάνει, είναι πιθανόν αυτή η κβαντική πληροφορία να μπορεί να υπάρξει έξω από το σώμα, ίσως επ ‘αόριστον, ως ψυχή."

Η σύνδεση της συνείδησης με την κβαντική θεωρία εξηγεί πράγματα όπως τις επιθανάτιες εμπειρίες, την αστρική προβολή, τις εξωσωματικές εμπειρίες, ακόμα και τη μετενσάρκωση χωρίς να χρειάζεται να προσφύγουμε σε θρησκευτικές ιδεολογίες. Η ενέργεια της συνειδητότητας μπορεί να ανακυκλώνεται εκ νέου σε διαφορετικά σώματα με κάποιον τρόπο ή να υπάρχει έξω από το φυσικό σώμα σε κάποιο άλλο επίπεδο της πραγματικότητας ή να μεταβαίνει σε ένα άλλο σύμπαν.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"