ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ? [ Επειδή κάποιοι υπερασπίζονται ένα πολίτευμα που οι ίδιοι αποκαλούν “Δημοκρατία” ... ]

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ?

Επειδή κάποιοι υπερασπίζονται ένα πολίτευμα που οι ίδιοι αποκαλούν “Δημοκρατία” ...

του Δημήτρη Καραμήτσα

Οι πολιτειολογικοί ορισμοί και τυπικές διακρίσεις είναι τόσο αρχαίες και σαφείς που δεν χωρούν αμφισβητήσεις. Ανήκουν, βέβαια, στον λαό που εφηύρε το τελευταίο ιστορικά πολίτευμα και ίσως το τελειότερο: την Δημοκρατία – Λαοκρατία. Από τον δημοκράτη Ηρόδοτο στον επιστήμονα Αριστοτέλη ... .
Η διάκριση των πολιτευμάτων είναι σαφής και αναφέρεται κυρίως στο πλήθος των ανθρώπων που ασκούν τις πολιτειακές εξουσίες: Μοναρχία – Ολιγαρχία/Αριστοκρατία – Δημοκρατία (με τις επιμέρους αριστοτελικές διακρίσεις και όσες μπορεί να προσθέσει κάποιος στο διάβα της ιστορίας και με την σύγχρονη επικυριαρχία του καπιταλισμού).
Αφήνοντας παράμερα τις εκτιμήσεις των μελετητών του Αριστοτέλη περί του “καλύτερου πολιτεύματος” (γιατί για εμάς ο αρχαίος φιλόσοφος δεν λαμβάνει σαφή θέση, αλλά, ως συνήθως, μελετά και ορίζει), ένα είναι βέβαιο: ότι χωρίς πολλή σκέψη τόσο ο Αριστοτέλης, όσο και οποιοσδήποτε φιλόσοφος, πολιτειολόγος, μελετητής ακόμα και απλός πολίτης με αντίληψη και σκέψη, το σημερινό πολίτευμα θα το ονόμαζε και θα το όριζε ως Ολιγαρχικό, τόσο θεσμικά, όσο και λειτουργικά.
Διότι το πολίτευμα, που είναι ο κοινωνικός μηχανισμός ορισμού και άσκησης των εξουσιών, καθορίζεται στην ανωτέρω κυρίαρχη και ουσιώδη διάκριση με βάση τον αριθμό των προσώπων που ορίζουν και ασκούν τις εξουσίες και στην περίπτωση της “κοινοβουλευτικής δημοκρατίας” αυτοί που ορίζουν τις εξουσίες και τις ασκούν είναι λίγοι.
Η άσκηση από το σύνολο ή μέρος των πολιτών διαφόρων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, παρότι πολλές φορές είναι πρακτικά συνδεδεμένη με τον τύπο του πολιτεύματος, βρίσκεται στην πραγματικότητα εκτός του πυρήνα του θεσμικού πολιτειακού μηχανισμού. Θα μπορούσε, επί ...
παραδείγματι, μία μοναρχία να παραχωρήσει σε όλους τους πολίτες/υπηκόους το ατομικό δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και μία δημοκρατία να το αφαιρέσει ή να το περιορίσει.
Αυτό είναι και η απάντηση σε όσους θεωρούν ότι “επειδή έχουμε δημοκρατία, μπορεί ο καθένας να λέει την άποψή του ελεύθερα ... “. Πρόκειται για βλακώδη παρανόηση και χαρακτηριστικό πλήρους έλλειψης παιδείας, γνώσης και αντίληψης, διότι το πολίτευμα είναι ο λειτουργικός θεσμικός μηχανισμός ορισμού και άσκησης των εξουσιών έκφανση των οποίων μπορεί να είναι η ύπαρξη ή μη τέτοιων δικαιωμάτων και οι τυχόν περιορισμοί τους. Εν ολίγοις, μπορεί το πολίτευμα οποιουδήποτε τύπου να έχει παραχωρήσει τα όποια δικαιώματα, άσχετα με την ουσιώδη φύση του.
Οταν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε για τον τύπο του πολιτεύματος αυτό που πρέπει να βλέπουμε και να εξετάζουμε είναι πόσοι και με ποιο τρόπο ορίζουν και ασκούν τις εξουσίες του κράτους (δηλ. ποιες είναι αυτές οι εξουσίες και ποιο είναι το περιεχόμενό τους) και όχι την θεσμοθέτηση κάποιων ατομικών ή κοινωνικών δικαιωμάτων.
Για εμάς τους δημοκράτες το παρόν πολίτευμα είναι μία απόλυτη και στυγνή ολιγαρχία, που συχνά – πυκνά ρέπει προς την τυραννία.
Αυτό είναι το πολίτευμα που καθημερινά βιώνει στο πετσί του ο ελληνικός λαός: βουβός ως υποζύγιο, τυφλός και απαίδευτος, βιάζεται να κρυφτεί στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού όπου κατοικεί, χωρίς λόγο, χωρίς έκφραση και με πολιτισμό και αντιλήψεις που ορίζουν και σερβίρουν αποκλειστικά τα ΜΜΕ.
Ως άνθρωποι και μετέπειτα ως κίνημα, ένα από τα πρώτα πράγματα που κάναμε ήταν να ορίσουμε την Δημοκρατία και τα πρώτα πρακτικά βήματα προς αυτή ως πρόταση προς τον υπόλοιπο λαό.
Δυστυχώς, αυτός αυτόν τον λαό το μόνο που τον έμαθαν ή τον ανάγκασαν είναι να κρύβεται στα ουσιώδη ... .

http://laikometopo.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"