Μετά από 28 χρόνια... νοσταλγούν τον Νικολάϊ Τσαουσέσκου...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Συμπληρώνονται, σήμερα, 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικολάϊ Τσαουσέσκου (26 Γενάρη 1918)... 28 χρόνια από τη δολοφονία του ανήμερα των Χριστουγέννων του 1989...

Νικολάϊ Τσαουσέσκου... ηγέτης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας από το 1965, μέχρι την εκτέλεσή του τα Χριστούγεννα του 1989, μαζί με τη σύζυγό του.

Κατηγορήθηκαν για “εγκληματίες πολέμου”, “γενοκτονίες” και “καταστροφή της εθνικής οικονομίας”. Σε μια ανήκουστη διαδικασία που δεν συναντήθηκε στα πιο απάνθρωπα φασιστικά καθεστώτα, συγκροτήθηκε “έκτακτο στρατοδικείο” που διέταζε τον τουφεκισμό τους από ...
“εκτελεστικό απόσπασμα” που συγκρότησαν περισσότεροι από 100 “εξεγερμένοι-αγανακτισμένοι” που είχαν αναλάβει την καταστολή των υποστηρικτών της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας.

Το “εκτελεστικό απόσπασμα” χρησιμοποίησε Καλάσνικοφ, δεν πυροβόλησαν στο πρόσωπο τον Νικολάϊ Τσαουσέσκου, ώστε να διανεμηθούν παντού φωτογραφίες του και να υποκύψει ψυχολογικά ο λαός από το θάνατό του, αλλά δεν χαρίστηκαν στη σύζυγό του που διέλυσαν στην κυριολεξία το σώμα και το πρόσωπό της.

Μια “οργάνωση δολοφονίας” με θαυμαστή σκηνοθεσία στην κάθε λεπτομέρεια της εκτέλεσης. Όπου σχετικό βίντεο μεταδόθηκε λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία από τα γαλλικά ΜΜΕ κι αναμεταδόθηκε σχεδόν ταυτόχρονα από όλα τα ΜΜΕ των χωρών της “πολιτισμένης” ΝΑΤΟϊκής δύσης, όπου είναι καταδικαστέα ως "απάνθρωπη" η θανατική ποινή.

Στη Ρουμανία έχουμε τη μοναδική χώρα του λεγόμενου Ανατολικού μπλοκ, των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, που υπήρξε αυτή η μνημειώδης βιαιότητα ανατροπής του καθεστώτος.

Ο Νικολάϊ Τσαουσέσκου πριν τη δολοφονία του δήλωσε πως η ιστορία θα δικαιώσει το έργο του κι άρχισε να τραγουδάει τον ύμνο της Διεθνούς, ενώ η σύζυγός του φώναξε: πηγαίνετε όλοι στην κόλαση.

Μετά από 28 χρόνια χρειάζεται ένας νέος Δάντης, μια νέα «Θεία Κωμωδία - Κόλαση» για να μας κάνει γνωστό σε ποιο επίπεδο της κόλασης του Δάντη καίγονται αιώνια οι κολασμένες ψυχές... «Εσείς που μπαίνετε, ξεχάστε κάθε ελπίδα».

Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο και τη νίκη του Κόκκινου Στρατού, την κυριαρχία της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών στα Βαλκάνια -εξαιρουμένης της Ελλάδας που ελευθερώθηκε από το ΕΑΜ ΕΛΑΣ κι όχι από ξένες συμμαχικές δυνάμεις, αλλά παραδόθηκε στις ΗΠΑ- ο νικητής Νικολάϊ Τσαουσέσκου αρνήθηκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την ΕΣΣΔ να πάρει μέρος στο διαμοιρασμό των “λαφύρων” της Βαλκανικής, θεωρώντας αυτό το διαμοιρασμό ως πλιάτσικο, νεοαποικιακή κατοχή χωρών και λαών.

Μετά από 28 χρόνια ο Νικολάϊ Τσαουσέσκου δικαιώνεται. Τα Βαλκάνια με την παντελή έλλειψη πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας είναι και σήμερα η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης κι όλες της η χώρες -με πρώτη την Ελλάδα- είναι υπό οικονομική και πολιτική κατοχή. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η εξαθλίωση των λαών όλης της Βαλκανικής και η σημερινή διαδικασία “συζήτησης” και “συμβιβασμού” της Ελλάδας με τους Σκοπιανούς φασίστες εθνικιστές για το όνομα, την “ψυχή μας” όπως είχε αντιτάξει ο Ανδρέας Παπανδρέου, εντάσσονται στα παραπάνω κι όσα είχε επισημάνει ο Τσαουσέσκου.

Σήμερα, 28 χρόνια μετά ο λαός της Ρουμανίας νοσταλγεί τον Νικολάϊ Τσαουσέσκου, σε μια Ρουμανία που υποφέρει από την εξαθλίωση, αλλά πάντα σε καλύτερη μοίρα από το λιμό που πλήττει τον ελληνικό λαό. Ας σκεφθούμε πως ο “αριστερός” πρωθυπουργός Τσίπρας κι ο “μαρξιστής” Τσακαλώτος έχουν προϊσταμένη μια Ρουμάνα υπάλληλο, την Βελκουλέσκου του ΔΝΤ που καθορίζει την μοίρα του λαού μας και της πολιτικής μας ζωής, το ποιος θα είναι ο διαχειριστής στην κατεχόμενη πατρίδα μας.

Η προπαγάνδα εναντίον του Νικολάϊ Τσαουσέσκου και της σοσιαλιστικής Ρουμανίας είχε μια ένταση που ακόμη είναι και σήμερα βαθιά ριζωμένη στο μέσο πολίτη, στη διεθνή κοινή γνώμη.

Μέχρι σήμερα κανείς δεν είπε που κατέληξαν τα δήθεν προσωπικά πλούτη της Λένας Τσαουσέσκου, για τα οποία βομβαρδίστηκε η παγκόσμια κοινή γνώμη. Που κατέληξε αυτός ο δήθεν πλούτος την ώρα που ο λαός “πεινούσε”; Μοιράστηκε στους φτωχούς; Μια ακόμη πετυχημένη συνταγή για τις ανατροπές ανυπότακτων χωρών στους ιμπεριαλιστές. Βέβαια ο Τσαουσέσκου ήταν κυρίαρχο πρόβλημα και για την “περεστρόικα” του Γκορμπατσόφ, που ήταν όργανο των ΗΠΑ.

Τρεις ήταν οι βασικοί λόγοι που επέβαλλαν τη βίαια ανατροπή του Τσαουσέσκου κι όχι τη “φυσιολογική” κατάρρευση που υποχρεώθηκαν σ' αυτή οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Για αυτούς τους τρεις λόγους κανείς δεν τολμάει να κάνει την παραμικρή νύξη.

1. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας του πολυμερισμού. Με τον πολυμερισμό λαμβάνεις από το πετρέλαιο -άφθονο στη Ρουμανία και σήμερα στα χέρια των Επτά Αδελφών-, κυρίως πλαστικές ύλες και συνθετικές ίνες, που τότε είχαν ζωντανέψει τις νέες διεθνείς αγορές και ανέπτυσσαν τόσο τον τομέα της τεχνολογίας, όσο και τους κοινωνικούς τομείς. Σήμερα κανένας δεν μπορεί να υπάρξει στις αγορές χωρίς αυτά τα προϊόντα, που τότε ανέπτυσσε ραγδαία σε τιμές εξευτελιστικές ΜΟΝΟΝ η Ρουμανία του “δικτάτορα” Τσαουσέσκου.

Αυτή η νέα τεχνολογία αναπτυσσόταν ταυτόχρονα στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Η είσοδος στις αγορές της Ρουμανίας ανέτρεπε την οικονομική πολιτική αυτών των χωρών, αφού τα αντίστοιχα προϊόντα της Ρουμανίας προσφερόταν σε “εξευτελιστικές” τιμές, πολύ κατώτερες των τεσσάρων δυτικών χωρών.

Η Ρουμανία θα κατείχε προνομιακή οικονομική θέση και σχέση, όχι μόνον στις χώρες του λεγόμενου Ανατολικού μπλοκ αλλά κυρίως στον Αραβικό κόσμο (πετρελαιοπαραγωγών χωρών), την Ασία, τις Μεσογειακές χώρες και εκείνες της ΝΑΤΟϊκής ευρωπαϊκής δύσης.

Ο μηχανισμός της αντικομουνιστικής προπαγάνδας λειτούργησε θαυμάσια και η “γέννηση” τέτοιων “δικαιωματικών κινημάτων” υπέρ των ατομικών και “ανθρώπινων δικαιωμάτων” είχαν τεθεί στην ημερήσια διάταξη του καπιταλισμού, κυρίως με την ενσωμάτωση-εξαγορά της νέας φιλελεύθερης “αριστεράς” του φεμινισμού, των δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων, της νομιμοποίησης των “ελαφρών” ναρκωτικών κ.λ.π.

2. Το ΔΝΤ και οι δυνάμεις που συνδέονται μ' αυτό είχαν σοβαρά προβλήματα διείσδυσης στη Ρουμανία, που δεν συνάντησαν στις άλλες χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η δημοσιογραφική πορνεία, όπως και σήμερα στα ζητήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας, της Κορέας, της Συρίας, της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας κι όπου οι ανυπότακτοι λαοί δεν υποτάσσονται, αναλαμβάνουν δράση. Στην πρώτη γραμμή τα “ανθρώπινα δικαιώματα” κι ειδικότερα η ελευθεριότητα της θρησκευτικής πίστης. Η Wall Street Journal φθάνει στο σημείο να γράφει για “βιβλία της Αγίας Γραφής που ο δικτάτορας Τσαουσέσκου πολτοποιεί για να μετατρέψει τα ιερά βιβλία σε χαρτί υγείας”!

Ότι ακριβώς ζήσαμε και ζούμε ακόμη σήμερα με τη δημοσιογραφική πορνεία στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης. Το διαπιστώσαμε στη Γιουγκοσλαβία του δικτάτορα Μιλόσεβιτς, στη Λευκορωσία, στη Λιβύη, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας κι όπου το απαιτεί η πολιτική των ιμπεριαλιστών.

3. Η πολιτική του Τσαουσέσκου είχε γίνει ο εφιάλτης της Ουάσινγκτον, κυρίως σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του χρέους της Ρουμανίας προς την Παγκόσμια Τράπεζα. Ο σχεδιασμός του εμπεριείχε επαναστατικό σχέδιο ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο: Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Τράπεζα!

Ένα Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ίδρυμα που θα δανειοδοτούσε φτωχές χώρες με επιτόκια εκείνης της εποχής που τρομοκρατούσαν τους ιμπεριαλιστές, της τάξης του 3% και βοήθεια ανάπτυξης του τομέα των καταναλωτικών αγαθών.

Οι συνεργασίες και συμφωνίες με τον Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, με το σεΐχη του Κουβέιτ, αλλά κυρίως αυτές οι συνεργασίες με το Ιράν, απαιτούσαν μια άμεση λύση της εξευτελιστικής δολοφονίας από “εξεγερμένους”, μη αντέχοντας τη μακροχρόνια και δαπανηρή σε χρόνους διαδικασία αναμονής της “πτώσης” από τις "δικαιωματικές" οργανώσεις “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, προπαγάνδα ΜΜΕ κι όλα τα γνωστά όπλα του συστήματος.

Αυτά τα τρία ζητήματα υποχρέωσαν τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να προχωρήσουν άμεσα στη βίαια και ραγδαία εξέλιξη της ωμής, απάνθρωπης δολοφονίας του, να μην περιμένουν την "ωρίμανση" από τη δημοσιογραφική πορνεία, τη δικαιωματική "αριστερά", τα "κινήματα" των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πάει λέγοντας...

Ο Νικολάϊ Τσαουσέσκου ανατράπηκε και δολοφονήθηκε γιατί κατόρθωσε να επιβάλλει μια πατριωτική οικονομική κι αντιιμπεριαλιστική πολιτική, που καθιστούσε τη Ρουμανία ανεξάρτητη από την πτώση της ΕΣΣΔ και από τους ατλαντικούς ιμπεριαλιστές.

Σήμερα, 28 χρόνια από εκείνα τα ματωμένα Χριστούγεννα του 1989 οφείλουμε πλέον αβίαστα να μιλήσουμε για εκείνη τη δολοφονία κι ανατροπή, πως στήριξε την πτώση της Ρουμανίας η “ανανεωτική αριστερά”, η δημοσιογραφική πορνεία και οι οργανώσεις της Cia στα κινήματα “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Ένα “χάρισμα” της δημοκρατικής αριστεράς είναι η αυτοκριτική κι η ανάληψη ευθυνών απέναντι σ' εκείνους τους χρόνους κι εκείνες τις μεθόδους που ακολουθήθηκαν.

Όμως δεν βρέθηκε ακόμη αυτή η αριστερά. Αυτή η “αγνοουμένη” πατριωτική αριστερά είναι σήμερα εκ νέου στο στόχαστρο της “νέας τάξης”, της παγκοσμιοποίησης του υπέρ-εθνικού κεφαλαίου. Με ευκολία το σύστημα Σόρος της/τους αποδίδει χαρακτηρισμούς και επίθετα: εθνικιστική (βλ. Προλεταριακός Πατριωτισμός ή αστικός κοσμοπολιτισμός;), ξενοφοβικοί, ρατσιστές κι ακόμη ακροδεξιοί... χωρίς ντροπή.

Στη μοναδική χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού που το ΚΚΕ εσωτερικού ήταν τμήμα της κρατικής και κομματικής εξουσίας ήταν η Ρουμανία: Συνάντηση κορυφής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας (Νικολάϊ Τσαουσέσκου) με το ΚΚΕ εσωτερικού (Μπάμπης Δρακόπουλος)

Στην ελληνική πολιτική σκηνή τις καλύτερες, θα λέγαμε άριστες σχέσεις με τον Τσαουσέσκου, διατηρούσε η "ανανεωτική αριστερά", το ΚΚΕ εσωτερικού που ιδρύθηκε μετά τα γεγονότα του 1968 στην Πράγα. Μια σχέση που ξεπερνούσε κι αυτή με τον ευρωκομουνισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας. Οικονομική ενίσχυση με ποσά που στήριξαν την επιβίωση του ΚΚΕ εσωτερικού, δωρεάν χαρτί για την έκδοση της "Αυγής", υποτροφίες κ.α.π. Το πρώτο ελληνικό πολιτικό κόμμα που επιδοκίμασε την "πτώση του δικτατορικού καθεστώτος Τσαουσέσκου" ήταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, η συνέχεια του ΚΚΕ εσωτερικού, η "ανανεωτική αριστερά" της Ελλάδας, όπως αυτοαποκαλούνται. Η αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο.

Για τον ιστορικό αυτή η "στάση" αυτού του πολιτικού μορφώματος που εμφανίστηκε στην Ελλάδα, αλλά και συνολικά στην Ευρώπη, δεν αποτελεί έκπληξη κι ούτε είναι πρωτόγνωρη. Στη διάρκεια της αμερικανοφασιστικής δικτατορίας η ηγετική ομάδα αυτού του χώρου -με φωτεινή εξαίρεση τον Αντώνη Μπριλάκη και την τάση του στο κόμμα, και ορισμένους άλλους- με την περίφημη πολιτική της "αντιδικτατορικής ενότητας" που συμπεριλάμβανε και τον έκπτωτο μονάρχη Γκλύξμπουργκ, κράτησε "ζωντανό" στο προσκήνιο και μάλιστα ως δημοκράτη τον τέως. Ομηρικές οι διαφωνίες μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων κι ειδικότερα του "εξτρεμιστή" αρχηγού του ΠΑΚ Ανδρέα Παπανδρέου, με την απαίτηση συνεργασίας με τον Γκλύξμπουργκ.

Έτσι δεν πρέπει να ξενίζει η χείρα βοηθείας που προσφέρει σήμερα ο ξενόδουλος Γκλύξμπουργκ με τη "συνετή" στάση του απέναντι στην ονομασία των Σκοπιανών. Κατά τα άλλα η αριστερή πατριωτική στάση αφορίζεται ως "ακροδεξιά" και συμπεριλαμβάνει και τον Ανδρέα Παπανδρέου: "Το όνομά μας είναι η ψυχή μας".

Σημ. Μεταφέρεται σχετικό κείμενο στο διαδίκτυο της Ιωάννας Υψηλάντη, που έδωσε και το έναυσμα γι' αυτό τον σχολιασμό:

Ιωάννα Υψηλάντη

Συμπληρώνονται, σήμερα, 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικολάϊ Τσαουσέσκου, ενός απ΄τους πιο αναγνωρίσιμους ηγέτες της Ρουμανίας.
Αν και η ανατροπή και η δολοφονία του, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, από τον "προοδευτικό" κόσμο, η σημερινή Ρουμανία, παρά τη συνεργασία της με τη Δύση και την ένταξη της στην ΕΕ, πιστεύει ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος.
Ο Τσαουσέσκου, παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας, έφυγε έφηβος, απ΄το χωριό του, για το Βουκουρέστι, όπου δούλεψε σαν βοηθός τσαγκάρη. Εκεί γνώρισε κομμουνιστές και έγινε μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας.
Πάλεψε για τα δικαιώματα των εργαζομένων και κατά του φασισμού, λόγοι, που τον οδήγησαν πολλές φορές στις φυλακές, όπου υπέστη φοβερά βασανιστήρια. (Η Ρουμανία είχε τότε βασιλιά και τσιφλικάδες).
Απελευθερώθηκε, μόλις το 1944, όταν οι Ρώσοι απελευθέρωσαν τη Ρουμανία, απ΄τους ναζί.
Εγινε Γραμματέας της Νεολαίας και στη συνέχεια, υφυπουργός Αμυνας της χώρας.
Μετά την ενοποίηση του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος έγινε υπουργός Γεωργίας και μέλος του Πολιτικού Γραφείου.
Το 1965, μετά τον θάνατο του Προέδρου της χώρας Γκεόργκι ΓκεοργκίουΝτεζ, τον εξέλεξαν ΓΓ. του κόμματος, αν και άτομο χωρίς ιδιαίτερη επιρροή, προκειμένου κάποιοι άλλοι να κυβερνούν, απ΄το παρασκήνιο. Ωστόσο, συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στα χέρια του και το 1974 έγινε Πρόεδρος της Ρουμανίας.
Δεν ήταν ένας τυπικός εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Ακολούθησε μια πολιτική "πολλαπλών φορέων", ερχόμενος πολλές φορές σε ρήξη με τη Μόσχα, είχε φιλελεύθερη εγχώρια πολιτική,ανοιχτά σύνορα, διακίνηση όλων των Δυτικών εντύπων, στενές σχέσεις με την Κίνα, που τότε βρισκόταν σε σύγκρουση με τη Μόσχα, διαφώνησε με την καταστολή της αντεπανάστασης στην Πράγα, δεν επέτρεψε στο έδαφος της χώρας, Ρωσικά στρατεύματα και απαγόρευε την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, από τη Μόσχα, έως τη Βουλγαρία.
Με όλα αυτά έγινε το αγαπημένο παιδί της Δύσης, αλλά όσο κολακευμένος και να αισθανόταν δεν σκέφτηκε ποτέ να εγκαταλείψει το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.
Στον οικονομικό τομέα, η Ρουμανία των κομμουνιστών γνώρισε τεράστια ανάπτυξη με αποτελεσματική εκβιομηχάνιση. Μεταξύ 1944-1974 η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 100 φορές και το ΑΕΠ της χώρας κατά 15 φορές.
Το τραγικό λάθος του Τσαουσέσκου ήταν το άνοιγμα του, προς τους Δυτικούς με τη λήψη δανείων από διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Τότε άρχισε να διαπιστώνει την πολιτική πίεση, που συνδέεται με την υπενθύμιση των χρεών. Του ζητούσαν να εγκαταλείψει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την ΚΟΜΕΚΟΝ (Συμβούλιο Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας), προκειμένου να διαγραφούν τα χρέη και ν΄ανακτηθεί η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.
Οταν ο Τσαουσέσκου αρνήθηκε, έγινε το κακο παιδί, ο "δικτάτορας", ο "δολοφόνος".
Ο ίδιος επιτάχυνε της πληρωμές, μοιράζοντας κουπόνια σίτισης και μειώνοντας την κατανάλωση ρεύματος. Τους εξόφλησε μέχρι τελευταίας δεκάρας.
Την ίδια περίοδο δέχθηκε ένα ακόμα πλήγμα, από την ΕΣΣΔ, αυτή τη φορά. Η περεστρόϊκα του Γκορμπατσώφ πίεζε όλα τα σοσιαλιστικά κράτη ν΄ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Της αντεπανάστασης και της επαναφοράς στον καπιταλισμό.
"Ο Δούναβης μπορεί να κυλήσει αντίθετα, αλλά εγώ τέτοια πειράματα δεν κάνω", ήταν η απάντηση του και άρχισε να ξηλώνει τους φιλοδυτικούς. Απομάκρυνε τον Ιον Ιλιέσκου και τον απέβαλε από το κόμμα, αλλά πολλούς δεν τους πείραξε.
Το 1989 μια Ουγγρική μειονότητα στην Τιμισσοάρα, υπό τον Καλβινιστή πάστορα Λάζλο Τακέσι άρχισε να διασπείρει φήμες, για διοικητικές μεταρρυθμίσεις του κράτους σε βάρος της μειονότητας.Οι ταραχές μετατράπηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία και πολλοί σκοτώθηκαν και από τις δύο πλευρές.
Στο κάλεσμα του Τσαουσέσκου, για οργάνωση αυτοάμυνας των υποστηριχτών του ανταποκρίθηκαν πάνω από 100.000 πολίτες και συγκεντρώθηκαν, έξω απ΄το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής, για να τον ακούσουν.
Τότε, προβοκάτορες άρχισαν να φωνάζουν προσβλητικά συνθήματα και κάποιος πέταξε μια φωτοβολίδα στο πλήθος, προκαλώντας πανικό. Ο Τσαουσέσκου αποχώρησε και η συγκέντρωση διαλύθηκε.
Εκείνο το διάστημα τα Δυτικά ΜΜΕ άρχισαν να διασπείρουν "ειδήσεις", για δήθεν ομαδικούς τάφους 60-60.000 νεκρών στην Τιμισσοάρα και για καταθέσεις εκατομμυρίων σε ξένες Τράπεζες του ζεύγους Τσαουσέσκου.
Στις 22 Δεκεμβρίου σκοτώθηκε ο υπουργός Αμυνας Βασίλε Μιλέα.Τότε άρχισε να κινείται και ο στρατός εναντίον του Τσαουσέσκου.Οι Τσαουσέσκου συνελήφθησαν.
Στις 25 Δεκεμβρίου ο νέος υπουργός Αμυνας Βίκτωρ Στανκουλέσκου οργάνωσε μια "δίκη" σε βάρος του ζεύγους, με τις κατηγορίες της γενοκτονίας 60.000 στην Τιμισσοάρα και πλήγματος στην οικονομία, με καταθέσεις στο εξωτερικό, ύψους ενός δις. Οι κατηγορούμενοι αρνήθκαν τις κατηγορίες και την "αρμοδιότητα" αυτού του δικαστηρίου, όπως και τη "διάγνωση" ότι είναι ψυχικά άρρωστοι. Μετά από μια 3ωρη "δίκη" καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τους δόθηκε ένα 10ήμερο, για ν΄ασκήσουν έφεση,
Ωστόσο, την ίδια ώρα, ο Στανκουλέσκου έφερε τρεις αλεξιπτωτιστές, που εκτέλεσαν επι τόπου το ζευγάρι με 30 βολές και με τα χέρια δεμένα.
Σύντομα, η ειδική επιτροπή διαπίστωσε ότι καμία κατάθεση δεν υπήρχε στο εξωτερικό και οι "νεκροί" στην Τιμισσοάρα ήτα το πιο κρυστάλλινο ψέμα.
Ενα χρόνο μετά, ο Πρόεδρος του δικαστηρίου που καταδίκασε το ζευγάρι, Ζόρζας Πόπα, βρέθηκε νεκρός. Ο θάνατος του αποδόθηκε σε αυτοκτονία, αλλά δύσκολα έγινε πιστευτό.
Την ίδια περίοδο, έγινε γνωστό ότι η εντολή, για την κρατική καταστολή στην Τιμισσοάρα δεν δόθηκε από τον Τσαουσέσκου, αλλά από τον "αντάρτη" στρατηγό και κατόπιν υπουργό Αμυνας, Στανκουλέσκου. Το 2008 καταδικάστηκε τυπικά.
Ο Ιον Ιλιέσκου, κάποτε επικεφαλής της προπαγάνδας του Κόμματος, που απομακρύνθηκε από τον Τσαουσέσκου έγινε Πρόεδρος της Ρουμανίας το 1990 και το 2000.
Η ίδια η Ρουμανία, την δεκαετία του ΄90 γνώρισε πραγματική οικονομική καταστροφή. Η χώρα επέζησε απ΄όσα είχε δημιουργήσει ο Τσαουσέσκου.
Το 2007 έγινε μέλος της ΕΕ και το 10% των κατοίκων της εγκατέλειψαν τη χώρα ως μετανάστες, ενώ το 35% θα την εγκατέλειπαν, στο εγγύς μέλλον.
Σήμερα, το 56% των Ρουμάνων εύχονται την επιστροφή του σοσιαλισμού.
Αυτά για όσους τα ξέρουν και για όσους δεν τα έμαθαν.
Μην ξεχάσω να αποχαιρετήσω και την Ρουμάνα Βελκουλέσκου του ΔΝΤ, που μας εγκαταλείπει, από σήμερα.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"