Το τέλος της εποχής του ανθρώπου όπως τον ξέραμε, οι παλιότεροι τουλάχιστον..

H αυτογνωσία, δηλ. η οδός της εσωτερικής ελευθερίας από την οποία ξεκινάει κάθε πραγματική αλλαγή, έχει γίνει πιο επικηρυγμένη κι από τον Κάρλος το Τσακάλι.


Η συμπόνια και η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον άνθρωπο και τη Φύση τείνουν να αποδομούνται και μάλιστα χλευαστικά και να διδάσκονται ως παρωχημένη γραφικότητα και τάση αδυναμίας στα "εκπαιδευτικά" ιδρύματα που προετοιμάζουν τα στελέχη των εταιρικών οργανισμών και των πολιτικών μάνατζέρ τους.

Οι νέοι καιροί επελαύνουν, προλεταριοποιούν με διαδικασίες εξπρές, ισοπεδώνουν σαν κοινωνικοί οδοστρωτήρες,  διχάζουν σαν ιντριγκαδόροι συνωμότες, διαφθείρουν σαν παρασιτικοί εγκεφαλοσκώληκες, εκφυλίζουν ακριβώς όπως οι σωματικοί μολυσματικοί παράγοντες.

Ως κάτι σαν ιστορίες σε παιδικά παραμύθι, αυτά που βρίθουν από τέρατα, δράκοντες, κακόβουλες οντότητες και ανίσχυρα να αντιδράσουν θύματα. 

Μόνο που πλέον οι ήρωες και τιμωροί του κακού μοιάζουν ξεζουμισμένοι από πλούτο ψυχής και καθαρό μυαλό..Δεν έχουν τύχη σε real time, ας είναι καλά το Star Wars για να αποκατασταθεί το δίκαιο και η αρμονία στο γαλαξία του φαντασιακού των ανθρώπινων σκλάβων.

Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το ανθρώπινο πλάσμα της "ορθότητας" του θαυμαστού καινούριου κόσμου;

Η αγόγγυστη αποδοτικότητα στη δουλική απασχόληση -"δουλειά"-;
Ο λογιστικού τύπου υπολογισμός του ως αναλώσιμου, ασήμαντου κι απρόσωπου ψηφίου μέσα σε μυριάδες άλλα; Στη χοάνη των "αγορών" και του σκαμπανεβάσματός τους που αποτυπώνεται σε χρηματιστηριακούς δείκτες. ...

 Η θέση του μέσα στην οικονομική πλεκτάνη των -άλλη μια αντεστραμμένου νοήματος φράση- "ελεύθερων αγορών"; Τα ιδεολογικά του διαπιστευτήρια, αποτυπωμένα σε "πελατολόγια" πολιτικάντηδων, χωροφυλάκων, μυστικών υπηρεσιών;
Το κατά πόσο έχει ακόμα τη δυνατότητα να καταναλώνει κι άρα να θεωρείται ακόμη υπαρκτός και χρήσιμος για τις εταιρείες που διαφεντεύουν τς κοινωνίες;

Τι;

Και ο φαύλος-φαυλότατος κύκλος της διαρκούς συσσώρευσης  χρεών όλων προς όλους συμβαδίζει με την κυνικής αιτιολόγησης εξαθλίωση λαών.

 Φαίνεται να μην υπάρχει χώρος για ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο της θεάς διαστροφής.

Όσο το επιτρέπουν και οι ίδιοι, με την αποδοχή του οφθαλμοφανέστατα αφύσικου και παράλογου, την "ασφάλεια του ανήκειν σε μαντριά" κι ας έπεται κουρά και σφαγή, την εξευτελιστική παθητικότητα και πνευματική ανεπάρκεια, το ξόδεμα της ενέργειάς τους σε πράγματα τελείως ανούσια και άνεϋ σημαντικότητας. Για την απόκτησης της κοινωνικότητας και των αξιών που καθορίζουν μία υγιή συμβίωση μέσα σε κοινότητες άξιες αναφοράς.

Όμως αν ο άνθρωπος έχει μετατραπεί με τη δική του ουσιαστικά συναίνεση, εδώ και πολύ καιρό σε ποντίκι-πειραματόζωο, μέσα σε ολότελα ανύπαρκτης ηθικής εργαστήρια τεχνολογικού εκφυλισμού των ανθρώπινων ιδιοτήτων  και σχεδιαστήρια κοινωνικής μηχανικής για τον ίδιο και τους απογόνους του..

Μάλλον τότε έφτασε η ώρα για το τέλος της εποχής των ανθρώπων..

Τουλάχιστον όπως την ξέραμε και την είχαμε διδαχτεί μέσα από έργα τέχνης και διανόησης που εξήραν την έμπνευση και υμνούσαν το ανθρώπινο μεγαλείο.  Και που στο κοντινό μέλλον, για τους μεταλλαγμένους -κυριολεκτικά- ασθενικούς κι άψυχους σκλάβους με ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά, αυτά θ'αποτελούν θαμπές φήμες, κάτι σαν ανυπόστατους θρύλους. Τα απαγορευμένα για το κοινό αρχεία της πανταχού παρούσας τεχνο-φεουδαρχικής, θεοποιημένης ελίτ.

Το διορατικό και ευφυές "1984" του σπουδαίου Όργουελ έχει μπει στην τελική ευθεία πιστής μεταφοράς στο κοινωνικό γίγνεσθαι του σύντομα τσιπαρισμένου και ακόμα και στη χέστρα παρακολουθούμενου "ανθρώπου". 
  

Ο Ένοικος...

http://antidras.blogspot.gr/2018/01/blog-post_41.html#more

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"