Kαι έτσι ξαφνικά μια μέρα αποφάσισα να αρχίσω το γράψιμο
Όχι, όχι εκείνο που πιάνεις ένα στυλό, ένα πληκτρολόγιο, ένα μολύβι και αρχίζεις να γράφεις ακατάπαυστα μέχρι να φτάσεις σε εκείνο το σημείο της σελίδας που την κοιτάς, γέρνοντας το κεφάλι δεξιά, “μα τι γράφω τόσην ώρα;” στυλ!
Το άλλο “γράψιμο”, εκείνο που γυρίζεις την πλάτη σε ανθρώπους που μόνο καλό δεν κάνουν στην ζωούλα σου.
Εκείνους τους ανθρώπους που εσύ ο ίδιος επιτρέπεις να εισχωρήσουν και να καταλάβουν χώρο στο ήδη πηγμένο καθημερινό σου πρόγραμμα.
Έρχονται και θρονιάζονται χαρούμενοι και χαμογελαστοί στην αρχή, μόνο για να σε φέρουν γρήγορα αντιμέτωπο με εκείνο το μαύρο συννεφάκι που ποτέ δεν αποχωρίζονται.
Και εσύ αντί να το δεις το συννεφάκι, το μόνιμα καρφιτσωμένο πάνω από το κεφάλι τους και να τους φυσήξεις μακριά από εκεί που ήρθαν, κάθεσαι και τους νταντεύεις για το κάθε μικρό/μεγάλο ...
περίεργο, στραβό, δυσάρεστο περιστατικό της καθημερινότητάς τους. Γιατί η δική τους η ζωή είναι γεμάτη μόνο από τέτοιες στιγμές- και ας έχουν στην πραγματικότητα τα καλά του κόσμου όλου!
Γιατί βρε παιδί μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Πόσες φορές γύρισες από την δουλειά με δάκρυα στα μάτια για τις πραγματικά χιλιάδες δυσκολίες που αντιμετωπίζεις; Πόσες φορές έπεσες στο κρεβάτι από νωρίς το απόγευμα για να μην σκέφτεσαι άλλο; Πόσες φορές κάθισες κάτω στο πάτωμα, εκεί στην απόμερη γωνιά του δωμάτιού σου, μαζεμένος σαν άγριο θεριό που το πήρανε τα σκάγια, φροντίζοντας τις πληγές σου; Την επομένη όμως… ήσουν πάλι όρθιος, πολύ πιο αισιόδοξος, δυνατός και έτοιμος να ξαναπροσπαθήσεις!
Όχι η αισιοδοξία δεν είναι χαζομάρα ή ελαφρότητα όπως πολλοί σκέφτονται- είναι κατάκτηση! Δική σου κατάκτηση κόντρα σε όλα τα άσχημα, τα στραβά, τα στενάχωρα, τις ελλείψεις, τις πληγές και τους εκλιπόντες της ζωής σου! Αισιοδοξία είναι πως όσες φορές και αν λύγησες (πολλές) ή λυγίσεις (ίσως περισσότερες), θα βρεις το κουράγιο και την δύναμη να προχωρήσεις παρακάτω- και θα προχωρήσεις! Και έτσι θα μάθεις, θα γίνεις πιο δυνατός, πιο σίγουρος, πιο ισορροπημένος άνθρωπος.
Ένας άνθρωπος που θα χαρεί και θα εκτιμήσει πραγματικά, τις μικρές, αδιάφορες, ήρεμες,
χαμογελαστές στιγμές που παρουσιάζονται στην ζωή όλων μας μα λίγοι τις συνειδητοποιούν.
Όταν έχεις την υγεία σου, δυο-τρεις ανθρώπους που σε ανέχονται και σε κάνουν να γελάς, μια δουλειά, ένα σπίτι για να μπορέσεις να κρυφτείς μετά από κάθε μπόρα κ ένα πιάτο μακαρόνια (με κιμά κατά προτίμηση!)….τότε ναι βρε παιδί μου, είσαι πραγματικά ευτυχισμένος!
Διώξε μακριά όλη εκείνη την αρνητική ενέργεια και συνέχισε να αποφεύγεις εκείνους που την συντροφεύουν! Έχεις την δική σου ιστορία να γράψεις με όποιο χρώμα στυλό αποφασίσεις εσύ- ακόμα και με μαύρο!
http://parenthesesnews.blogspot.gr/2017/05/blog-post_1.html
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Το άλλο “γράψιμο”, εκείνο που γυρίζεις την πλάτη σε ανθρώπους που μόνο καλό δεν κάνουν στην ζωούλα σου.
Εκείνους τους ανθρώπους που εσύ ο ίδιος επιτρέπεις να εισχωρήσουν και να καταλάβουν χώρο στο ήδη πηγμένο καθημερινό σου πρόγραμμα.
Έρχονται και θρονιάζονται χαρούμενοι και χαμογελαστοί στην αρχή, μόνο για να σε φέρουν γρήγορα αντιμέτωπο με εκείνο το μαύρο συννεφάκι που ποτέ δεν αποχωρίζονται.
Και εσύ αντί να το δεις το συννεφάκι, το μόνιμα καρφιτσωμένο πάνω από το κεφάλι τους και να τους φυσήξεις μακριά από εκεί που ήρθαν, κάθεσαι και τους νταντεύεις για το κάθε μικρό/μεγάλο ...
περίεργο, στραβό, δυσάρεστο περιστατικό της καθημερινότητάς τους. Γιατί η δική τους η ζωή είναι γεμάτη μόνο από τέτοιες στιγμές- και ας έχουν στην πραγματικότητα τα καλά του κόσμου όλου!
Γιατί βρε παιδί μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Πόσες φορές γύρισες από την δουλειά με δάκρυα στα μάτια για τις πραγματικά χιλιάδες δυσκολίες που αντιμετωπίζεις; Πόσες φορές έπεσες στο κρεβάτι από νωρίς το απόγευμα για να μην σκέφτεσαι άλλο; Πόσες φορές κάθισες κάτω στο πάτωμα, εκεί στην απόμερη γωνιά του δωμάτιού σου, μαζεμένος σαν άγριο θεριό που το πήρανε τα σκάγια, φροντίζοντας τις πληγές σου; Την επομένη όμως… ήσουν πάλι όρθιος, πολύ πιο αισιόδοξος, δυνατός και έτοιμος να ξαναπροσπαθήσεις!Όχι η αισιοδοξία δεν είναι χαζομάρα ή ελαφρότητα όπως πολλοί σκέφτονται- είναι κατάκτηση! Δική σου κατάκτηση κόντρα σε όλα τα άσχημα, τα στραβά, τα στενάχωρα, τις ελλείψεις, τις πληγές και τους εκλιπόντες της ζωής σου! Αισιοδοξία είναι πως όσες φορές και αν λύγησες (πολλές) ή λυγίσεις (ίσως περισσότερες), θα βρεις το κουράγιο και την δύναμη να προχωρήσεις παρακάτω- και θα προχωρήσεις! Και έτσι θα μάθεις, θα γίνεις πιο δυνατός, πιο σίγουρος, πιο ισορροπημένος άνθρωπος.
Ένας άνθρωπος που θα χαρεί και θα εκτιμήσει πραγματικά, τις μικρές, αδιάφορες, ήρεμες,
χαμογελαστές στιγμές που παρουσιάζονται στην ζωή όλων μας μα λίγοι τις συνειδητοποιούν.
Όταν έχεις την υγεία σου, δυο-τρεις ανθρώπους που σε ανέχονται και σε κάνουν να γελάς, μια δουλειά, ένα σπίτι για να μπορέσεις να κρυφτείς μετά από κάθε μπόρα κ ένα πιάτο μακαρόνια (με κιμά κατά προτίμηση!)….τότε ναι βρε παιδί μου, είσαι πραγματικά ευτυχισμένος!Διώξε μακριά όλη εκείνη την αρνητική ενέργεια και συνέχισε να αποφεύγεις εκείνους που την συντροφεύουν! Έχεις την δική σου ιστορία να γράψεις με όποιο χρώμα στυλό αποφασίσεις εσύ- ακόμα και με μαύρο!
http://parenthesesnews.blogspot.gr/2017/05/blog-post_1.html
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.