Οι 53 κανόνες του Αγίου Βαλεντίνου και γιατί οι "Αντιβαλεντίνοι είναι χειρότεροι από τους Βαλεντίνους"

Οι Αντιβαλεντίνοι είναι χειρότεροι από τους Βαλεντίνους

Το καταλάβαμε ότι δεν γιορτάζεις στις 14 Φεβρουαρίου. 
Την πρώτη φορά που το είπες, όχι την επτακοσιοστή.


Ξέρεις, αυτοί που κράζουν όχι από άποψη αλλά γιατί ζηλεύουν τόσο παράφορα την ευτυχία των άλλων που δεν τολμούν καν να αδιαφορήσουν για την εορτή των ερωτευμένων και την ρίχνουν στην πυρά.
Αν ανήκεις σε αυτή την ομάδα, μπορείς να ονομάσεις τον εαυτό σου hater και να διαβάσεις τα πέντε σημάδια που σε προδίδουν.

Τα 5 σημάδια του hater Αντιβαλεντίνου
Μπαίνει στο γραφείο λέγοντας δυνατά “Χρόνια πολλά” σε όλους με γελάκι στο χείλος.
Ανεβάζει το Like a rolling stone του Bob του Dylan πρωί πρωί πριν προλάβουν οι υπόλοιποι.
Κανονίζει τρελή βραδιά με όλους τους ελεύθερους φίλους του για να τα πιουν και να γκομενίσουν – κλείσιμο ματιού – με τις “πικραμένες / χωρισμένες / ελεύθερες” που κυκλοφορούν εκείνη τη βραδιά.
Μέχρι το μεσημέρι έχει κάνει 48 RT και fav σε αστειάκια του τύπου...

Χαρακτηρίζει την εορτή αυτή “πιο εμπορική κι από τα Χριστούγεννα”

Το άρθρο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το oneman.gr και μας θυμίζει λίγο πιο… εργένικα χρόνια αλλά σε κάθε περίπτωση έχει δόση χιούμορ που αντιστοιχεί στην ημέρα.

Οι 53 κανόνες του Αγίου Βαλεντίνου "Από το τι δώρο παίρνεις μέχρι το τι ταινία βλέπετε μαζί και πόση γκρίνια θα φας σε περίπτωση που είσαι απροετοίμαστος. Φροντίσαμε και γι’ αυτό

πάντως. 

Γιατί η γκρίνια είναι το μόνο σίγουρο, γιατί οι σοκολάτες είναι must, γιατί δεν πρέπει να δείτε μαζί το “50 Shades of Grey”. Δε βάζουμε κανόνες, κοινωνικό έργο κάνουμε.

Σε περίπτωση που είμαστε άνω των 18, δεν παίρνουμε δώρο κουκλάκι. Κάνε λίγο εικόνα εσένα να της πασάρεις το λούτρινο: Πιο αστείος, είσαι συμμετέχων στο «Χρυσό Κουφέτο».

Μέχρι να σιγουρευτείς ότι όντως «πιστεύει» και δεν είναι αντιβαλεντινική, άσε τα πολλά πολλά. Είναι δεν είναι όμως, φρόντισε να μην είσαι ο πρώτος που θα πει: «χρόνια μας πολλά».

Μην της πάρεις δώρο εσώρουχο από καραμελίτσες. Είναι σαν να σου παίρνει πουκάμισο από λαδόκολλα για σουβλάκια.

Μην της πάρεις τριαντάφυλλο που έχει μέσα εσώρουχο. (Πάντα αναρωτιόμουν ποιος παίρνει αυτά τα δώρα) Μπορείς απλά να της πάρεις λουλούδια και εσώρουχα. Χωριστά.

Όσο και αν σου λέει να το κάνετε για πλάκα, προς Θεού μην δεχτείς να περάσετε το βράδυ του Αγίου Βαλεντίνου βλέποντας τις 50 Αποχρώσεις του Γκρι. Πόση φλωριά να αντέξει πια αυτή η γιορτή;

Οι αντιβαλεντίνοι δεν πρέπει να τη σπάνε στους βαλεντίνους.
Κι αυτοί άνθρωποι είναι. Απλά να μην ψηφίζουν ...
Μην της κάνεις πρόταση γάμου. Απλά don't.

Ρεζέρβα.

Δεν ξέρεις πια αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις κάθε φορά που είσαι χωρίς γκόμενα του Αγίου Βαλεντίνου.

Η μέρα θέλει τη μουσική της. Ιδού ένα εμπειροπόλεμο άλμπουμ για να βάζεις να παίζει όταν συναντηθείτε.

14 Φλεβάρη, το πιο υποτιμημένο τραγούδι που έγραψε ο Μιχάλης Ρακιντζής.

Ακόμα κι αν την μισείς σαν γιορτή, βάλε λίγο νερό στο κρασί σου. 
Σκέψου τις 50 αποχρώσεις της γκρι-νιας που θα ακούσεις.

"Να χαίρεσαι τον Βαλεντίνο σου". Ό,τι πρέπει σε περίπτωση που νιώθεις ναυτία.

Ψέματα, ψέματα. Το "Εγώ γιορτάζω κάθε μέρα" είναι πιο αποτελεσματικό.

Forever Friends. Τα πραγματικά αρκουδάκια της αγάπης.

"Κι εγώ".

Αν είσαι μόνος και νομίζεις ότι θα βγεις στα μαγαζιά να γνωρίσεις μόνες και απελπισμένες τότε πάλι μόνος θα γυρίσεις σπίτι.

Μην δεις το notebook. Κρίμα είναι τέτοια μέρα να την περάσεις μέσα στα κλάματα.

Αν έχεις στο μυαλό σου να της πεις "εγώ δεν πιστεύω σε αυτά αποκυήματα του υπερκαταναλωτισμού", φρόντισε να μην μάθει ποτέ ότι με την πρώην σου είχες πάει τριήμερο στο Παρίσι, 14 Φλεβάρη.

Κάποτε είχες πάρει κι εσύ ένα δώρο σε μια βαλεντίνα. Θυμήσου τον εαυτό σου λίγο τότε. Πάτα τώρα delete από τη μνήμη.

Σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου > Οιοσδήποτε εορτασμός για τον έρωτα

Φούτερ που λένε πάνω "love" απαγορεύονται. Εκτός κι αν είναι αυτό το μαντουμαδόρικο που φοράει πυκνά συχνά ο Τριαντάφυλλος

Στον έρωτα είσαι μόνος. Και στο ποδόσφαιρο δηλαδή αλλά αυτά θα σας τα πει ο Καίσαρης κάποια άλλη στιγμή.

Βάζουμε "all you need is love" να παίζει από το πρωί. Όχι για τον Βαλεντίνο. Για τους beatles.

Μαγείρεψε της και μία φορά, τι σου ζητάει; Μπορεί να είσαι ατζαμής αλλά με λίγη βοήθεια θα τα καταφέρεις. Και να μην τα καταφέρεις, θα είσαι "αυτός ο τύπος που προσπάθησε".

Σου αρέσει δεν σου αρέσει η γιορτή, πάρε κανένα λουλούδι στο κορίτσι σου βρε αχρείε

Εκείνοι που φωνάζουν στο Twitter πόσο σιχαίνονται τη γιορτή είναι εκείνοι που το βράδυ θα πνιγούν σε σοκολατάκια και αγάπη

Το να μισείς την συγκεκριμένη γιορτή είναι αναμενόμενο. Κάνε την διαφορά. Πες και δείξε πόσο απελπισμένα την λατρεύεις.


Αν δεν ακολυθείς τις συμβουλές μας και θα πάρεις τελικά λούτρινο, φρόντισε να είναι τεράστιο, T-Rex μεγέθους. Όχι μεσοβίζικες λύσεις. Δείξε κιμπάρης, ακόμη και στην γραφικότητα.

Ακόμη και αν μισείς την γιορτή, δεν θα πάθεις τίποτα να κλείσεις τραπέζι σε ένα καλό εστιατόριο για να της κάνεις το χατήρι. Ίσα ίσα που τα μενού του Αγίου Βαλεντίνου την έχουν την πλάκα τους. Ενίοτε και την πρωτοτυπία τους.

Το πρωί τα δίνουμε τα δώρα (βλέπε ανθοδέσμη, λούτρινα, σοκολατάκια). Πουρνο, πουρνό. Πριν ο κόκορας λαλήσει. Και το βράδυ μας έρχονται τα ανταλλάγματα. Το κατάλαβες το υπονοούμενο. Σωστά;

Μην την ξεχάσεις μόνος σου. Ούτε την γιορτή, ούτε εκείνη. Φρόντισε να την ξεχάσετε μαζί αν είναι.

Μεταξύ μας, δεν τρέχει τίποτα με το να θέλεις να την απολαύσεις. Του χρόνου μπορεί να μην 'δικαιούσαι' να είσαι μέρος της.

Μπορεί να σνομπάρεις τον Άγιο, αλλά πες μου πόσες άλλες ονομαστικές γιορτές θυμάσαι απέξω.

Θέλω πολύ να ξέρω τι σκέφτηκαν οι γονείς του Βαλεντίνου Βλάχου και τον ονόμασαν Βαλεντίνο.

Το ουίσκι Ballantine's μπορεί να γεννήσει πολλά κακά αστεία, αλλά το ΟΝΕΜΑΝ δεν θα στο 'κανε ποτέ αυτό.

Γιορτάζεις ή μη, είναι η πιο κιτς γιορτή του χρόνου

Θέλει ταινία. Δείτε το "Blended". Βασικά δείτε κάποια από τις ταινίες που μπορείς να στριμάρεις τόσο απλά και γρήγορα.

Τριαντάφυλλα, σοκολάτες, ρομαντικό δείπνο και σέξι εσώρουχα είναι σαν βάζεις μέλι σε μία τούρτα που ήδη έχει ζάχαρη, στίβια και γλυκό λικέρ

"Γιορτάζω όλο το χρόνο." Να συλληφθεί

"Ήπια ένα γκραν σατό του 67 με το πιάτο μου, το Σάββατο θα πάμε στους γονείς μου, θα φτιάξει η μαμά μου γιουβαρλάκια." Να συλληφθεί

Δύο χρονιές την έχω γιορτάσει τη γιορτή. Με άλλους τρεις single σε bar.

Για να χαίρονται τα λουλουδάδικα και τα ζαχαροπλαστεία μωρέ είναι αυτή η γιορτή. Είπε και μπήκε στο ανθοπωλείο, τελευταία στιγμή της τελευταίας στιγμής.


Μην πας ποτέ σε εστιατόριο που ενώνει τραπέζια και ζευγάρια του Αγίου Βαλεντίνου. ΠΟΤΕ.

Όσο μεγαλώνεις ο Άγιος Βαλεντίνος σου φαίνεται κάτι ψεύτικο. Και ο έρωτας είπες;

Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα αλλά τον π΅@$τη τον Βαλεντίνο δεν τον ακουμπάει καν

Μαζέψτε όλους του Βαλεντίνους, βάλτε τους στο Πλοίο της Αγάπης και στείλτε τους από εκεί που ήρθε ο Άγιος. Βοήθεια μας.

Αν είχε χιούμορ ο Άγιος Βαλεντίνος θα παίζαμε τουρτοπόλεμο

Σοκολάτα. Μέχρι εκεί.

Η πραγματική αγάπη δεν έχει γιορτή. Του μαθητού της Α' Γυμνασίου, Θεόδωρου Πετρομιχαλόπουλου.

Μόνο δύο πράγματα είναι σίγουρα σε αυτή τη ζωή. Ο θάνατος και η γκρίνια του Αγίου Βαλεντίνου.

Μα καλά, δεν καταλαβαίνουν ότι ξερνάμε με κάτι τέτοια;

Είναι η μοναδική μέρα που ευχαριστείς τον πλανόδιο μετανάστη που πουλάει λουλούδια. Τον φωνάζεις με χαρά.

----------------------------------------------------------
Στον έρωτα είσαι μόνος
Γεμάτος όσο και κενός, ανήσυχος όσο και γαλήνιος, καμιά φορά ευτυχισμένος, αλλά μόνος. Ακομα κι αν στέκεσαι δίπλα στη γυναίκα της ζωής σου.

Χρήστος Χατζηιωάννου - oneman

Tο να προσπαθήσεις να γράψεις ορθολογικά για τον έρωτα είναι δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο. Κι γι' αυτό δεν θα προσπαθήσω να βάλω καλούπια σε αυτό που μπορεί να αισθάνεται κάποιος όταν παραδέχεται στον εαυτό του ότι είναι ερωτευμένος. Αλλά ξέρω πολύ καλά ότι αυτό το συναίσθημα, όπως και πολλά άλλα, ένας άνδρας το βιώνει μόνος του.

Μέσα σε μερικές γραμμές θα προσπαθήσω να αναλύσω την σκέψη ότι σε όποια φάση της ζωής σου κι αν είσαι, ελεύθερος ή δεσμευμένος, ανύπαντρος ή παντρεμένος, το να είσαι ερωτευμένος είναι κάτι που μπορεί κοινωνικά να το μοιράζεσαι και να το ζεις με τον άνθρωπό σου αλλά κατά βάθος είναι κάτι που αδυνατείς να μοιραστείς, να εκφράσεις και να αποτυπώσεις στην ολότητά του. Γιατί το ζεις μόνος σου.

Δικός σου είναι ο κόμπος στον λαιμό, δικό σου το σφίξιμο στο στομάχι, δική σου η ξάγρυπνη νύχτα, δικό σου αυτό το συναίσθημα που φουσκώνει μέσα σου, γεμίζει τα πνευμόνια και το στήθος σου και κάνει το αίμα σου να κυλά πιο γρήγορα.

Και ναι, το έχουν ζήσει κι άλλοι. Ίσως περισσότερο από εσένα, ίσως εξίσου, ίσως ακόμα και καθόλου. Κανείς όμως δεν το ζει όπως εσύ.

"Θηλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας, καμμένα μάτια μου μη με ρωτάς". Από το "Καληνύχτα" του Σωκράτη Μάλαμα

Δεν μπορώ να πω ότι ξέρω τα πάντα για τον έρωτα. Έχω ερωτευτεί δύο φορές στη ζωή μου μέχρι τώρα και μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι ήταν οι πιο έντονες κι ευτυχισμένες περίοδοι στα 29 χρόνια που με ανέχεται ο πλανήτης.

Έχω μάλιστα έναν φίλο που λέει ότι με ζηλεύει για το πόσο έντονα ζω το κάθε συναίσθημα. Αλλά στον έρωτα δεν έχεις κάτι να ζηλέψεις από κανέναν. Κι αυτό γιατί είναι βέβαιο ότι θα τον νιώσεις. Με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.

Όχι εξομολογούμενος στους φίλους σου. Όχι διαλαλώντας τον στα social media. Όχι αγκαλιά με εκείνη. Μόνος σου.

Μόνος σε έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση

Ίσως και η πιο κραυγαλέα περίπτωση ενός έρωτα που τον ζεις μόνος σου. Περιμένοντας ατέρμονα την λύτρωση από μεριάς της. Που ζεις και αναπνέεις για ένα σημάδι, ένα μήνυμα, ένα βλέμμα. Κι όταν έρχεται αυτό το σημάδι και νιώθεις ότι είσαι ένα βήμα πιο κοντά, φροντίζει εκείνη να σε σπρώξει ακόμα πιο μακριά.

Πόσο υπέροχα είχε γράψει ο Γκαίτε κάποτε για έναν ατελέσφορο έρωτα. Σε ένα από τα πλέον συναισθηματικά φορτισμένα κείμενα που έχουν πέσει στα χέρια μου, ο Γκαίτε εξιστορεί τον έρωτα του νεαρού Βέρθερου μέσα από υποτιθέμενα γράμματα του νεαρού ερωτευμένου στον φίλο του Βίλχελμ, όπου περιγράφει απλοικά αλλά απόλυτα το πάθος του για την Lotte. Ένα πάθος που έμεινε ανεκπλήρωτο μέχρι την αυτοκτονία του νεαρού Βέρθερου.

"Often do I strive to allay the burning fever of my blood; and you have never witnessed anything so unsteady, so uncertain, as my heart. But need I confess this to you, my dear friend, who have so often endured the anguish of witnessing my sudden transitions from sorrow to immoderate joy, and from sweet melancholy to violent passions?". Από το "The sorrows of young Werther" του Johann Wolfgang von Goethe

Ένα πάθος που έχουμε ζήσει, εγώ, εσύ, αρκετοί για κάποια, χωρίς να βρούμε ανταπόκριση. Πώς είναι δυνατόν να μην είσαι μόνος σε αυτόν τον έρωτα; Ποιος μπορεί να σε νιώσει; Ποιος να σε καταλάβει και ποιος να αποδεχτεί αυτό που η λογική απαγορεύει;

Αυτό που σε όλους φαίνεται τόσο ανώφελο και αδικαιολόγητο αλλά σε εσένα μοιάζει τόσο σωστό και σημαντικό. Ένας έρωτας που από κάποιο σημείο και μετά παύεις να τον μοιράζεσαι, παύεις να τον παραδέχεσαι αλλά δεν παύεις να τον σκέφτεσαι.

Και τον έχεις να καίει κάθε φορά που την σκέφτεσαι, να σε μαχαιρώνει κάθε φορά που την βλέπεις με κάποιον άλλον, να σε πονάει κάθε φορά που συνειδητοποιείς ότι αυτός ο έρωτας είναι απελπιστικά μονόπλευρος.

Μέχρι την λύτρωση…

Γιατί έρχεται και η λύτρωση σε κάθε ανεκπλήρωτο έρωτα. Όταν είσαι εσύ έτοιμος να την ξεχάσεις. Μέσα από μια σκέψη, μέσα από μία πράξη, μέσα από την συνειδητοποίηση.

"You say you're lookin' for someone, who will promise never to part, someone to close his eyes for you, someone to close his heart, someone who will die for you and more". Από το "It ain't me babe" του Bob Dylan

Βλέπεις είμαι κι εγώ από εκείνους τους χιλιάδες που βλέποντας για πρώτη φορά το Love Actually είπαν από μέσα τους «θέλω κι εγώ κάποια στιγμή να κάνω την σκηνή με τις κάρτες στον έρωτα της ζωής μου». Μερικά χρόνια και μερικές δεκάδες επαναλήψεις της ταινίας μετά, συνειδητοποίησα κάτι.

Ότι το μεγαλείο της σκηνής δεν κρύβεται στις κάρτες, την εκ βαθέων εξομολόγηση το "to me you are perfect” και το φιλί. Κρύβεται στο διπλό “enough” που μονολογεί ο Andrew Lincoln στο τέλος της σκηνής.

Μόνος σε έναν ευτυχισμένο έρωτα

Ίσως διαφωνήσουμε. Αλλά και πάλι…

Την γνωρίζεις. Σου αρέσει. Ως εκεί αλλά βγαίνετε. Περνάς καλά. Σου αρέσει ακόμα περισσότερο. Spoiler alert, ερωτεύεσαι. Το ευτυχές είναι ότι αρέσεις και σε εκείνη. Όχι απλά της αρέσεις αλλά σε ερωτεύεται. Ανταλλάσετε λόγια αγάπης, αιώνιας πίστης και άλλα θεμιτά για τα μέλια με τα οποία έχετε πασαλειφτεί. Κι εδώ όμως είσαι μόνος.

Όχι, κοινωνικά δεν είσαι μόνος. Στα μάτια του κόσμου δεν είσαι μόνος. Στο σπίτι όταν γυρνάς δεν είσαι μόνος. Αλλά στον έρωτά σου για εκείνη, στο πώς τον αντιλαμβάνεσαι και το πώς τον εκφράζεις είσαι απόλυτα μόνος.

Γιατί για εκείνη μπορεί ο έρωτας να σημαίνει ηλιοβασιλέματα, road trips και Κατσιμιχαίους. Και για εσένα ο έρωτας να είναι ένας στίχος του Ιωαννίδη, μία ταινία του Χιου Γκραντ, η ανάμνηση ενός φιλιού, η φωτογραφία από ένα ταξίδι, ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο ή το χαρτάκι στο οποίο ζωγράφισε άτσαλα ένα χαμόγελο.

Δεν δίνουμε όλοι τα ίδια στον έρωτα. Και συνήθως οι σχέσεις αποτελούν μια ισορροπία σε μια ζυγαριά που πότε ο ένας δίνει περισσότερα και πότε ο άλλος. Συνήθως ο ένας είναι που θέλει πιο πολύ και τραβάει τον άλλον από το χέρι.

"Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή, έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί. Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή. Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή, μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί. Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή". Από τη "Γιορτή" που τραγούδησαν οι Τρύπες.

«Μα όχι σου λέω, με θέλει όσο την θέλω κι εγώ». Ας πάρουμε αυτή την υπόθεση. Κι ας αποδεχτούμε ότι ο έρωτας είναι κάτι μετρήσιμο κι ότι εσύ νιώθεις πέντε κι εκείνη επίσης πέντε. Κι αυτά τα πεντάρια ενώνονται κάθε φορά που είστε μαζί και μεταμορφώνονται σε ένα επιβλητικό και υπέροχο δέκα. Σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε χάδι, σε κάθε φιλί.

Πες μου όμως… Το βράδυ που πέφτεις στο κρεβάτι σου και την σκέφτεσαι, το απόγευμα που κοιτάς το κινητό σου γιατί έχεις ώρα να της μιλήσεις, το πρωινό που βιάζεσαι να έρθει γιατί ξέρεις ότι θα την δεις αργότερα, δεν είσαι μόνος;

Στην ανασφάλεια που σε κυριεύει, στην αγωνία που σε τρώει, στο όνειρο που πλάθεις για μία ζωή μαζί της, ποιον έχεις παρέα; Πάντως όχι εκείνη.

"I see you in my inner eye, touch me with a gentle smile, wonder if you catch my mood, can you feel my solitude?". Από το "Don't call me up" του Mick Jagger

Ναι, σε κοιτάει στα μάτια και σου ομολογεί τον έρωτά της. Αλλά ακόμα και σε αυτή την υπέροχη συγκυρία, το πόσο ερωτευμένος είσαι το ξέρεις μόνο εσύ, η ψυχή σου και το σώμα σου.

Μόνος σε έναν χωρισμένο έρωτα

Πιθανότατο ενδεχόμενο της προηγούμενης κατάστασης. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σχέσεων καταλήγει σε χωρισμό, με έναν από τους δύο να ανακαλύπτει πώς βγαίνουν τα τραγούδια.

Είναι σκληρός ο χωρισμένος έρωτας. Και μπορεί αν δεν το πάρεις εγωιστικά να σε οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια σκέψεων, στερήσεων και αντιδράσεων. Και σίγουρα είναι ένα τεράστιο θέμα για να επεκταθώ τώρα.

"I no longer love her, that's certain, but maybe I love her. Love is so short, forgetting is so long". Από το "Tonight I can write the saddest lines" του Pablo Neruda

Τότε δεν είσαι μόνος;

Στην σκέψη που προσπαθείς να διώξεις κάθε βράδυ, στην σκέψη που επιστρέφει κάθε πρωί, στην σκέψη που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις, στην σκέψη που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις, δεν είσαι μόνος;

Σε αυτή την εκκοφαντική ησυχία που κάνει στο μυαλό σου όταν βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους που σου μιλούν αλλά εσύ δεν ακούς γιατί σκέφτεσαι εκείνη, δεν είσαι μόνος;

Κάνεις ότι δεν σε νοιάζει, κάνεις ότι δεν πειράζει, καμιά φορά ξεχνάς κιόλας και είσαι καλά. Κι ακούς το ένα τραγούδι μετά το άλλο, το ένα ταιριάζει καλύτερα από το άλλο και καταλήγεις να ξεψυχάς τραγουδώντας “I will wait” λες κι είσαι κι εσύ πάνω στην σκηνή του Red Rocks.

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά οι Mumford κάνουν τον έρωτα να μοιάζει με γιορτή...

Αλλά όχι. Σε επαναφέρουν στην τάξη οι φίλοι σου. Σου λένε τι πρέπει να κάνεις και τι όχι. Το σκέφτεσαι ορθολογικά. Καταστρώνεις στρατηγικές για να την ξανακερδίσεις, πονάς, διαμαρτύρεσαι. Με παρέα αλλά μόνος σου.

Μέχρι το τέλος. Που έρχεται πάλι είτε με την συνειδητοποίηση του ανόφελου της προσπάθειάς σου είτε με έναν νέο έρωτα που θα σε κάνει να κόβεις βόλτες στα πάρκα με τον JK στα αυτιά να σου μιλάει για την "foolosophy" του έρωτα.

Αντί επιλόγου

Η λέξη “μόνος” έχει αρνητική χροιά στο άκουσμα. Αλλά είναι παρεξηγημένη. Γιατί σε όλες τις παραπάνω στιγμές της ζωής που περιέγραψα, το να είσαι μόνος στον έρωτά σου είναι κάτι το φυσιολογικό.

Ο έρωτας είναι υπέροχος στην παραμικρή του έκφανση, βασανιστική ή λυτρωτική.

Όταν την έχεις φιλήσει για πρώτη φορά και φεύγεις με την γροθιά σφιγμένη, όταν την κοιτάς να κοιμάται στα πόδια σου, όταν βλέπεις κάτι σε μία βιτρίνα και σκέφτεσαι ότι θα της πήγαινε πολύ, όταν κοιτάς τις φωτογραφίες από το ταξίδι που πήγατε μαζί, όταν παίζει στο ραδιόφωνο το “I wanna hold your hand” των Beatles και τραγουδάς με όλη σου την ψυχή σαν 15χρονο που πάει εκδρομή. Σε όλες αυτές τις στιγμές, μόνος σου δεν είσαι;

Μπορεί να είσαι μαζί της, μπορεί και όχι. Αλλά δεν σε νοιάζει.

Γιατί είσαι γεμάτος.

Αφελής.

Ζωντανός.

Ερωτευμένος..

(περί έρωτος και άλλων δαιμονίων και στο @christoschatzi)

=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"