9 ΣΕΠ 2011
Δραματική τροπή παίρνει το θεμα της ονομασίας της πΓΔΜ
Τα γεγονότα:
1. Χρονολογικά οι ελληνικές κυβερνήσεις θεωρούν ότι αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι μόνο το όνομα της χώρας
2. Οι κυβερνήσεις των σκοπιών απαιτούν να μην θιχτεί η ταυτότητα τους (γλώσσα, πολιτισμός, εθνικότητα)
3. Τα wikileaks διαρρέουν ότι ο πρωθυπουργός Παπανδρέου θα δεχόταν αμεσως «μακεδονική» εθνικότητα και γλώσσα σε αντάλλαγμα μιας «έναντι όλων» ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό http://tinyurl.com/3bxpvdo
4. Στον ΟΗΕ η γλώσσα των Σκοπίων αναγράφεται ήδη ως «μακεδονική» και παρόλο που άλλαξε χάρη σε έναν πολίτη(εμένα) για 3 ημέρες ως γλώσσα της FUROM, επανήλθε με τοποθέτηση και του ιδίου του Ban Ki Moon αφού το ΥΠΕΞ δεν έκανε τίποτα απολύτως για αυτό (χλιαρό διάβημα του Μητσιαλη). http://tinyurl.com/3c3vw8z http://unterm.un.org/dgaacs/unterm.nsf/WebView/5DAA91633F2A4F8285256DC700440A6B?OpenDocument
5. Ενώ η εθνικότητα ήταν στα μητρώα του ΟΗΕ ως εθνικότητα “of the fortmer Yugoslavic Republic of Macedonia” αυτή άλλαξε στα Ισπανικά και Γαλλικά και προστέθηκε και το «Macedonian»
Η αλλαγή στον ισότοπο του ΟΗΕ βρίσκεται στον δίπλα στο “Adjective / Nationality” στα Ισπανικά και τα Γαλλικά http://tinyurl.com/3b4w3yl !
6. Οι δηλώσεις Λαμπρινιδη ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ διαψεύσει ότι η Ελλάδα δεν δέχεται «μακεδονική γλώσσα» http://tinyurl.com/3z6ukp5
7. Ακούσε την συνέντευξη Νιμιτς που έδωσε εχθες στο “Kanal 5”streaming player (http://kanal5.com.mk/default.aspx?mId=37&egId=13&eventId=79858)
Αναφέρει επί λέξη σε ερώτηση του γνωστού για τις ενέργειες του κατά της Ελλάδος δημοσιογράφου Goran Momiroski για το αν τα θέματα ταυτότητας αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης:
«This is something that has been raised…that causes more confusion than clarity.The identity of the NATION of the people is NOT a question. The real question is the name in the ENGLISH language to be used in diplomatic and official discourse, so I don’t believe people should have any fears that identity will be negatively affected by a solution»
Με λίγα λόγια:
Ονομα κρατους erga omnes ΜΟΝΟ στα αγγλικα:Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονιας;
Γλώσσα, εθνικότητα , πολιτισμός: “Μακεδονικά”;
Πέτρος Πετράκης https://tinyurl.com/y8orwg26
------------------------------------------------------------------------------
Akritas Παρ Σεπ 09, 01:17:00 μ.μ. 2011Petros Petrakis Παρ Σεπ 09, 02:18:00 μ.μ. 2011
Κε Πετράκη, το πρόβλημα ανέκαθεν είναι το συνταγματικό όνομα των Σκοπίων. Δεν υπάρχει άλλο θέμα διαπραγμάτευσης.
Όμως.....
το συνταγματικό όνομα για αυτούς αλλά και για εμάς είναι θέμα «εθνικής κόκκινης γραμμής».Όπως λέει και Σταύρος Λυγερός : ...Η Ελλάδα δεν έχει δείξει ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές της.!!!
Ποιες πρέπει να είναι αυτές ?
-Ναι στην Σύνθετη Ονομασία. Όχι δύο λέξεις αλλά μία. Νεομακεδονία, Άνωμακεδονία κλπ.
-Χρήση ονόματος μονό σε "erga omnes" . Φυσικά όταν λέμε "ένα όνομα για όλες τις διεθνείς χρήσεις", ας φροντίσουμε τουλάχιστον να διασφαλιστεί ότι αυτό θα ισχύσει ΠΡΟΤΟΥ την είσοδο των Σκοπίων σε ΕΕ ή ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει "αλλαγή του Συντάγματος" ...άμεσα.
-Αναγνώριση σλαβομακεδονικής εθνικής ταυτότητας ή γλώσσας με παράλληλη αναγνώριση της πολιτιστικής ταυτότητας. Ο σλαβομακεδονισμός εδώ και καιρό δεν θεωρεί τον εαυτό του Σλαβικό αλλά απόγονο των αρχαίων Μακεδόνων. Άρα αυτό είναι το αδύνατο τους σημείο που πρέπει να αναδείξουμε.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τι πράγματα, το δίλημμα των Σλάβομακεδόνων είναι πραγματικό και δεν παρακάμπτεται: Από τη μία πλευρά το συνταγματικό τους όνομα και η φαντασίωση της «Ενωμένη Μακεδονίας», που αυτό αντιπροσωπεύει. Από την άλλη, τα απτά οφέλη από την ένταξη τους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Το δίλημμα αυτό θα καταστεί οξύτερο όταν θα «παγώσει» και η ενταξιακή πορεία της FYROM προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τέλος, η γλώσσα τους ΔΥΣΤΥΧΩΣ, είναι αναγνωρισμένη ως «macedonian» εδώ και πολλές δεκαετίες.
Απάντηση
Ανώνυμος Παρ Σεπ 09, 01:38:00 μ.μ. 2011Αν παραδώσουμε τα όπλα μόνο και μόνο, επειδή εδώ και χρόνια κάποιοι τους ονομάζουν "Μακεδόνες"και τη γλώσσα τους "Μακεδονική", αν με λίγα λόγια καθορίζουμε την τακτική μας, σύμφωνα με αυτά που κάνουν οι άλλοι, είναι σαν να αποδεχόμαστε τους χειρισμούς των έως τώρα κυβερνήσεων.
Το θέμα δεν είναι τι κάνει ο κάθε αρμόδιος και αναρμόδιος άσχετος, το θέμα είναι τι ψήφισε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και το ότι ο ίδιος ο ΟΗΕ παρανομεί απέναντι στα έθνη που τον αποτελούν. Το θέμα είναι μια δυναμική πολιτική που θα αναδείξει τις θέσεις μας, γιατί πολλοί από αυτούς που τους ονομάζουν "Μακεδόνες"απλά έχουν άγνοια, ή δε φοβούνται την αντίδραση της Ελλάδας. Γιατί αφού η Ελλάδα, που ακόμη και τώρα είναι πιο ισχυρή από τα Σκόπια, δεν ενδιαφέρεται να διαφυλάξει τα συμφέροντά της με "αντίποινα" στις χώρες που αναγνωρίζουν τα Σκόπια, π.χ. Σερβία, Βουλγαρία, τι εμποδίζει και άλλους να το κάνουν;
Αφου λοιπον Γκρουεφσκι και Παπανδρεου συμφωνουν πως δεν ειανι αντικειμενο διαπραγματευσης τα θεματα ταυτοτητας, γιατι δεν επερχεται συμφωνια;(ελπιζω οχι με αυτη τη λυση)
Η αληθεια αγαπητοι ειναι πως η ενδιαμεση συμφωνια ηταν ενα στρατηγικο λαθος, καθως δεν περιλαμβανε αυτα τα θεματα.
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2011/07/1995.html
Τα θεματα αυτα μπορουν να περασουν και χωρις την εγκριση της Ελλαδος οπως ειχε αποκαλυψει η εφημεριδα 'Εθνος'.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=1738591&tag=8777
Οι θεσεις τις Ελλαδος θα πρεπει να κινουνται στο παρακατω πλαισιο:Erga omnes σε ολα και στα θεματα ταυτοτητας, με συνθετη ονομασια σε ΜΙΑ λεξη.Οτιδηποτε αλλο ειναι απλα μια ηττα.
http://taxalia.blogspot.com/2009/12/fyrom-erga-omnes.html
Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε; Είμαστε άμοιροι της τύχης μας
Μιχάλης Παρ Σεπ 09, 03:15:00 μ.μ. 2011Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις όλων εδώ μέσα (γεια σου, Ακρίτα), που εν τέλει συνοψίζονται στο ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Φαίνεται πως το σκοπιανό αποτελεί για τους κυβερνώντες μάλλον αγγαρεία παρά εθνικό θέμα, με μοναδική σημασία για τους εκάστοτε πολιτικούς το πολιτικό κόστος σε περίπτωση «εκνευρισμού» του λαού.-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ενδεχομένως η καλύτερη λύση να ήταν η σύσταση ενός ανεξάρτητου φορέα, στελεχωμένου με άτομα ιστορικής κατάρτισης επί του θέματος (όπως η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, π.χ., η οποία αν δεν απατώμαι επιχειρεί ουκ ολίγες φορές να συμβάλλει στο θέμα), αλλά όπως και να το κάνουμε εάν δεν υπάρχει επίσημη κρατική υποστήριξη, ακόμη και ολόκληρη η Μακεδονία να ξεσηκωθεί και να διαμαρτυρηθεί ο κάθε Μακεδόνας αυτοπροσώπως στον Ο.Η.Ε. και στην Ε.Ε., δεν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσμα.
Η αδράνεια και η ανοχή δίνουν χώρο για εξάπλωση της αδικίας, και αυτό ακριβώς πράττει η κυβέρνηση.
Και κάτι τελευταίο, προς όλους όσοι θεωρούν ότι λόγω του αλβανικού στοιχείου δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για μας. Οι πρόγονοί μας έλεγαν «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Και είναι γεγονός πως η «Αθηνά» μέχρι στιγμής μας χαμογέλασε σε ορισμένα θέματα. Αλλά πρέπει να κινήσουμε και εμείς επιτέλους τη χείρα μας.
Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2011
Η ενδιάμεση συμφωνία Ν. Υόρκης (1995) και θέματα ταυτότητας
Το Σεπτέμβριο 1995, κάτω από την ασφυκτική εξέλιξη των γεγονότων στην Κράινα και τη Βοσνία και ενόψη της Συνδιάσκεψης του Dayton, Αθήνα και Σκόπια υπέγραψαν στη Νέα Υόρκη, υπό την άμεση εποπτεία του Vance, αλλά στην ουσία υπό την πιο αποτελεσματική παρασκηνιακή πίεση του Χόλμπρουκ, τη γνωστή ως "Ενδιάμεση Συμφωνία"(το ορθότερο θα ήταν την "Ημιτελή Συμφωνία").
Κύριο χαρακτηριστικό της συμφωνίας αυτής είναι ότι τα δύο μέρη απέρριψαν τα "βαρίδια" που τα ίδια είχαν επισωρεύσει στις εκατέρωθεν θέσεις τους. Η FYROM εγκατέλειψε τον "Ήλιο της Βεργίνας", αντικαθιστώντας τη σημαία της με ήλιο μάλλον απω-ανατολικής προέλευσης, ενώ παράλληλα προέβη σε νομική δεσμευτική ερμηνεία για τα επιλήψιμα άρθρα του Συντάγματος της, στη βάση αντίστοιχου κείμενου που είχε συμφωνηθεί και στο Μνημόνιο Vance-Owen του 1993. Η Ελλάδα εγκατέλειψε το εμπάργκο και δεσμεύτηκε να παράσχει πλείστες όσες διευκολύνσεις οικονομικής και πολιτικής φύσης, ενώ ταυτόχρονα αναγνώριζε τη γειτονική χώρα.
Ιδιαίτερα σημαντικό ήταν το γεγονός ότι, με εξαίρεση τον "Ήλιο της Βεργίνας", στην Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995,δεν υπήρξε πρόνοια και για τα τόσο ζωτικά θέματα ταυτότητας που αποτελούσαν το πυρήνα της διένεξης. Δυστυχώς, είτε από αβλεψία είτε από άγνοια των Ελλήνων χειριστών της διαπραγμάτευσης - που δεν είχαν γνώση των προηγουμένων διαβουλεύσεων - έμειναν έξω από τη συμφωνία αυτή σημαντικά σημεία αυτού του τομέα τα οποία όμωςείχε καλύψει επαρκώς το Μνημόνιο Vance-Owen. Είναι κι αυτό δείγμα ότι η διαπραγμάτευση σε θέματα ταυτότητας, είναι ιδιαίτερα σύνθετη κι απαιτεί εξειδίκευση που δεν την είχε η ολιγάριθμη ομάδα που χειρίστηκε εν κρυπτώ τη συμφωνία της Νέας Υόρκης.
Βέβαια, το ουσιώδες μειονέκτημα της συμφωνίας είναι ότι δε συμπεριέλαβε το θέμα της ονομασίας του κράτους. Ο τότε Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ αλλά και ο Υπουργός του επί των Εξωτερικών, διαβεβαίωναν τον ελληνικό λαό ότι σύντομα θα ρυθμιζόταν και το θέμα αυτό. Από την πλευρά του, ο λαός απαυδισμένος από την τετραετή ταλαιπωρία, ήταν έτοιμος να δώσει την αιτούμενη χρονική ανοχή. Όσοι όμως είχαν παρακολουθήσει από κοντά τα θέματα συνειδητοποιούσαν ότι η κυβερνητική αισιοδοξία ήταν εξωπραγματική. Γιαυτό, στη πρώτη δημόσια αρθρογραφία μου μετά την αποχώρηση μου από το Υπουργείο Εξωτερικών, σημείωνα ("Το Βήμα" 24.9.1995):
"Είχα συγκρατήσει ότι ο Πρόεδρος της FYROM είχε - ορθά - ζήτησα να συμπεριληφθεί και το όνομα στις διαπραγματεύσεις.[αρχές 1995] Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, κατά δήλωση του, ήταν αυτός που ζήτησε την εξαίρεση του ονόματος, διαμορφώνοντας έτσι το "μικρό πακέτο". Μεγάλη απόφαση. Με τεράστιο ιστορικό κόστος, αν γρήγορα δεν επέλθει ικανοποιητική συμφωνία στο όνομα και κατ'επέκταση στο θέμα ταυτότητας".
Ήδη έχουν περάσει μήνες και θα πλησιάσουμε και την πρώτη επέτειο υπογραφής της Συμφωνίας. Κατά σοβαρές δημοσιογραφικές πηγές "λύση" αναμένεται μετά το τέλος του προσεχούς Αυγούστου. Αν αληθεύουν τα ξαφνικά διευρυνθέντα περιθώρια, τότε μήπως θα πρέπει να καταφύγουμε στην επίκαιρη λαϊκή ρήση: "καλά κρασιά";
Είναι πάντως περίεργο πώς οι πολιτικοί υπεύθυνοι - ο τότε Πρωθυπουργός και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών, αλλά και οι άμεσοι διπλωμάτες σύμβουλοι τους δεν είδαν (εκτός αν οι τελευταίοι είδαν και εσιώπησαν ή περιορίστηκαν σε επισημάνσεις "εκ καθήκοντος"), ότι ήταν μοναδική ευκαιρία να λυθεί ταυτόχρονα και το θέμα του ονόματος.Ήταν η πρώτη φορά που επάγονταν οι Αμερικανοί για λύση. Και είδαμε στο Dayton πως κατάφεραν να επιβάλουν τις απόψεις τους σε πολύ δυσκολότερα ζητήματα. Μια ευκαιρία που αφήσαμε να χαθεί. Γιατί;
Δυστυχώς στη Νέα Υόρκη όχι πρόοδος δε σημειώθηκε στο όνομα, αλλά οπισθοδρόμηση. Παρόλο που η επίσημη - προσωρινή - ονομασία του γειτονικού κράτους στον ΟΗΕ είναι FYROM, κατάφεραν οι συνομιλητές μας να αποφύγουν οποιαδήποτε σύνδεση μ'αυτό, παρόλο που η διαπραγμάτευση διεξαγόταν στα πλαίσια του ΟΗΕ, κατ' εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το αποτέλεσμα ήταν να εξευρεθεί μια πρωτοφανής φόρμουλα, σύμφωνα με την οποία οι δύο χώρες δε μνημονεύονται πουθενά. Δύο Υπουργοί Εξωτερικών, οι κ.κ. Κ. Παπούλιας και Στ. Τσερβενκόφσκι υπογράφουν διεθνές κείμενο ιδιαίτερης βαρύτητας ως εκπρόσωποι, αντίστοιχα, του "Μέρους του Πρώτου Μέρους" και του "Μέρους του Δεύτερου Μέρους". Παράλληλα, η ελληνική πλευρά αναγνώριζα το γειτονικό κράτος "με το προσωρινό όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και για το διάστημα που εκκρεμεί η διευθέτηση της διαφοράς που έχει προκύψει σε ό,τι αφορά το όνομα του κράτους". Είναι προφανές ότι η διατύπωση αυτή βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία μ'αυτό που καθημερινά και επί δύο μερί που χρόνια δεν έπαυε να δηλώνει από τηλεοράσεως ο αρμόδιος επί του Τύπου Υπουργός, περί "παραγώγων "κτλ. Και επιπλέον, καθώς οι δύο συμβαλλόμενοι δήλωναν ότι έχουν διαφορετικές θέσεις στο όνομα, η ελληνική πλευρά διέπραξε το μεγάλο διαπραγματευτικό ολίσθημα να δεσμευθεί με κείμενο στο οποίο αναφέρεται ότι:
"Τα Μέρη θα συνεργαστούν με στόχο να διευκολύνουν τις αμοιβαίες σχέσεις τους παρά τις θέσεις τους σε ό,τι αφορά το όνομα του Μέρους του Δευτέρου Μέρους...(και) θα προχωρήσουν σε πρακτικά μέτρα κατά τρόπο ώστε το όνομα του Μέρους του Δευτέρου Μέρους να μην παρεμβαίνει ή να ανακόπτει το νόμιμο εμπόριο και τις οικονομικές σχέσεις μεταξύ του Μέρους του Δευτέρου Μέρους και Τρίτων Μερών".
Πίσω από την "αθώα" αυτή διατύπωση για χάρη οικονομικών κυρίως συναλλαγών, οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης των Σκοπίων πέτυχαν ν'αποδεχθεί η ελληνική πλευρά για όλες τις μεταξύ τους δοσοληψίες να χρησιμοποιούν τα Σκόπια το συνταγματικό όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας", κι όχι το υποτιθέμενο προσωρινό διεθνές FYROM. Όπως φάνηκε στις επιμέρους τεχνικές συμφωνίες που ακολούθησαν, η Ελληνική Κυβέρνηση δεσμεύθηκε να μη φέρει καμία αντίρρηση και να αποδέχεται κάθε έγγραφο, αλληλογραφία κλπ. στο "συνταγματικό" όνομα. Μόνο κατά την κοινοποίηση από τις αποδέκτριες ελληνικές αρχές των εν λόγω εγγράφων προς το εσωτερικό της χώρας - προς ιδιώτες αλλά και άλλες ελληνικές κρατικές αρχές - αποφασίσθηκε να τοποθετείται σφραγίδα που να αναφέρει ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την ονομασία αυτή! Δηλαδή όλη η ιστορία ήταν πως να συσκοτισθεί προς τον ελληνικό λαό η υποχώρηση και ουσιαστικά η εγκατάλειψη του θέματος του ονόματος, και κατ'επέκταση όλου του πακέτου των ελληνικών αιτημάτων περί ταυτότητας, αφού η γειτονική επικράτεια πέτυχε στην ουσία και από την ελληνική Κυβέρνηση την αποδοχή ανόθευτης χρήση ς του μακεδονικού ονόματος.
Και το ερώτημα που ζητά απάντηση είναι: Πώς κανείς από τους εντεταλμένους τη διαπραγμάτευση δεν αντιλήφθηκε ότι με τον τρόπο αυτό υποσκάψαμε ακόμα και το προσωρινό όνομα FYROM;
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ένα. Με την "Ενδιάμεση Συμφωνία" της Νέας Υόρκης όχι προώθηση του ζητήματος της ονομασίας δε σημειώθηκε, αλλά η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - πριν την ανάληψη της πρωθυπουργίας απο τον Κ. Σημίτη - συνέργησε και στην υπόσκαψη και του τελευταίου διαπραγματευτικού στοιχείου, δηλαδή της προσωρινής ονομασίας FYROM. Αν λοιπόν ακολουθήσουν νέες αναγνωρίσεις με το όνομα "Δημοκρατία Μακεδονίας", ή ακόμα και μετατοπίσεις από FYROM σε "Δημοκρατία Μακεδονίας", και αν επικρατήσει κλίμα ανενδοτισμού στα Σκόπια, ας μην ξαφνιασθεί κι ας μην κοπιάζει η ελληνική κοινή γνώμη, να ανεύρει το μίτο του μυστηρίου σε ξένες "συνωμοσίες"και σε ξένους δακτύλους".(Αυτό το απόσπασμα επιβεβαιώνει το Δρ Κωφό, 15 χρόνια μετά)
Επειδή δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχει Έλληνας - πολύ περισσότερο εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού λαού - που να μπορεί να χαρακτηρισθεί "προδότης" στα εθνικά θέματα, οδηγούμαι στο απλό συμπέρασμα: ότι όλη αυτή η ιστορία περί τάχα "Ενδιάμεσης Συμφωνίας" είναι μια κακόγουστη σκηνοθεσία πάνω σε παλιό μοντέλο.Μπροστά στο φόβο του δήθεν πολιτικού κόστους, παραμένουμε υπερήφανοι, λεκτικά προσηλωμένοι στο δόγμα ότι "εμείς δεν θα αναγνωρίσουμε ούτε Μακεδονία ούτε τα παράγωγα της". Ενώ έχουμε στην πράξη απλά κρύψει το κεφάλι στην άμμo…
Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρώ ακόμη επίκαιρες τις επισημάνσεις μου στο "Βήμα" (24.9.1995):
"Μήπως τελικά η ταυτότητα και η εθνική κληρονομιά ενός λαού είναι πολύ σοβαρά θέματα για αφεθούν στους πολιτικούς μας (μόνο);...
Είναι σε θέση η πολιτική ηγεσία του τόπον αυτού να συλλάβει την ουσία της διένεξης μας με τα Σκόπια;…
Πως όμως αυτή η ηγεσία με λίγες εξαιρέσεις - θα μπορέσει ν'απαλλαγεί από τους μικροκομματικούς (και ίσως όχι τόσο μικρούς) υπολογισμούς, καθώς συνεχίζει να παίζει στο χρηματιστήριο ψήφων την ταυτότητα αυτού του λαού, ιδιαίτερα των Μακεδόνων μας;
Οι πρόσφατοι χειρισμοί και οι αντιδράσεις προκαλούν θλίψη και οργή…
Mία κίνηση πολιτών, προβληματισμένων, με γνώση αλλά και ευαισθησία, θα πρέπει να πάρα τις πρωτοβουλίες για να λυτρώσει αυτόν τον λαό από τις μυθοπλασίες και τις αγκυλώσεις που του επισώρευσαν κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες και ανιστόρητοι μαξιμαλισμοί. Η ίδια προτροπή απευθύνεται και στην άλλη πλευρά [στα Σκόπια]. Αν και εκεί υπάρξουν ανάλογες φωνές, τότε ίσως τελικά διευκολυνθούν και οι πολιτικές ηγεσίες ν'απαλλαγούν από το άγχος του πολιτικού κόστους ή το κυνήγι του πολιτικού κέρδους".
Όσο ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί τι πραγματικά συνέβη στη Ν. Υόρκη, τόσο πιο επικίνδυνο προβάλλει το ενδεχόμενο ανακύκλωσης κρίσεων στο Μακεδονικό. Γιατί η ταυτότητα και η κληρονομιά ενός λαού δε μπορούν αντισταθμισθούν με την υπογραφή μερικών οικονομικών συμβολαίων.
-------------------------------------------------------------------------------------
29 ΔΕΚ 2009
Σε ένα θέμα στο οποίο έχουμε αναφερθεί εκατοντάδες φορές στο taxalia, αναφέρεται η επιστολή του αναγνώστη Πέτρου Π..., που κοινοποιείται σε πολλά άλλα ιστολόγια. Εξηγήσαμε πολλές φορές τη θέση μας, αλλά το γράμμα έχει ενδιαφέρον. Αναφέρεται στο επίμαχο ζήτημα της γλώσσας και της εθνικότητας των γειτόνων μας της FYROM
Καλησπέρα στην μπλογκοσφαιρα!
Εύχομαι υγεία χρόνια πολλά και αδιάκοπη πληροφόρηση. Καταρχήν θα ήθελα εν συντομία να συστηθώ...
(δεν έχω πρόβλημα με την ανωνυμία)
Τα τελειως βαρετα..Λέγομαι Πέτρος Π....και είμαι ένας απλός ταπεινός πολίτης της χώρας αυτής. Όσο έχω χρόνο στηλιτεύω τα κακώς κείμενα και προσπαθώ όπως όλοι μας εδώ να βελτιώσω πρωτίστως τον παθητικό τρόπο αντιμετώπισης αυτών, είτε αυτά είναι κοινωνικά, είτε οικολογικά είτε εξωτερικής πολιτικής, ισότητας των πολιτών, παιδείας και οικονομίας.
Η εισαγωγη..
Συγκεκριμένα θα ήθελα να αναφερθώ στο Σκοπιανό, διότι οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και έχω, όπως και πολλοί άλλοι, μια θολή εικόνα για τη θέση της χώρας, τη διαπραγματευτική της ισχύ και ικανότητα.
Αναμφίβολα είναι ένα θέμα που από ιστορικής άποψης και από θέμα αλυτρωτικών διαθέσεων η Ελλάδα έχει δίκαιο στα περισσότερα σημεία. Η παρακάτω φράση του Προέδρου της Δημοκρατίας σε σχετική δήλωση του τελευταία, ήταν η πιο εύστοχη και συνοψίζει με λογικό τρόπο το πρόβλημα. «Ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας είναι από το Μεσαίωνα μια πολυεθνική περιοχή και όχι η πατρίδα ενός έθνους. Η αδικοπραξία των Σκοπίων συνίσταται στο γεγονός ότι ενώ ως κράτος και ως εθνότητα είναι μέρος, αυτοπροβάλλονται ως όλον. Αποκαλούν το κράτος τους "Μακεδονία" και τη γλώσσα τους "Μακεδονική", γιατί μέσω αυτών των ονομάτων προσπαθούν να εγγράψουν υποθήκες στο σύνολο της Μακεδονίας. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί και η ρητορική τους για τη μεγάλη διαμελισμένη μακεδονική πατρίδα». Και κατέληξε: «Η Ελλάδα δεν επιδιώκει να βαφτίσει το γειτονικό κράτος, αλλά αντιστέκεται στην προαναφερθείσα προσπάθεια σφετερισμού».
Γνωρίζω ότι πολλά blogs στα οποία απευθύνομαι δεν έχουν μεταξύ τους και τις καλύτερες σχέσεις. Αυτό το βρίσκω υγιές και όχι μειονέκτημα. Θα ήθελα να ζητήσω ή μαλλον να παρακαλέσω για μια συντονισμένη πίεση, με οποίον τρόπο θεωρεί ο καθένας πρόσφορο, ώστε να ξεκαθαρίσει στους πολίτες η επίσημη θέση της χώρας μας αναφορικά με το Σκοπιανό. Η μονάδα από μόνη της δεν έχει καμία ισχύ, και για αυτόν το λογο λοιπόν σας ζήτω και σας παρακαλώ συγχρόνως να δημοσιεύσετε και να διαδώσετε το παρακάτω κείμενο που περιέχει και ένα σαφές ερώτημα κυρίως προς την ηγεσία του ΥΠΕΞ αλλα και την πολιτική ηγεσία της χώρας γενικότερα.
Στόχος είναι να προκληθεί συζήτηση και να γίνει ακόμα πιο σαφής σε εμάς τους πολίτες αν η κόκκινη γραμμή καλύπτει το ερώτημα.
Το «ζουμι»
Σκοπιανό
Το Μακεδονικό ή Σκοπιανό, δεν είναι πρωτιστος το όνομα του κράτους αλλά το όνομα της εθνικότητας της γλώσσας και του πολιτισμού αυτού. Με το ίδιο λογικό επιχείρημα οτι 'το μερικό δεν μπορεί να μονοπωλεί το όλον', η Ελλάδα θα μπορούσε να προσπαθήσει να πείσει τους εταίρους και τη διεθνή κοινότητα για τις θέσεις τις. Για μια λύση βιωσιμη, απαραίτητες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν πιθανον στον εθνικό ύμνο της χώρας τους (δεδομενου και τησ πολυεθνικοτητας τους), σιγουρα στην ονομασία προέλευσης των προϊόντων, την επίσημη χρήση των επιθέτων 'μακεδονικός' στο διαδυκτιο, καθώς και να εξετασθούν όλες οι απαραίτητες ρήτρες για μελλοντική καταπάτηση ή παρέκκλιση της οποίας συμφωνίας προκύψει. Υπάρχει κινδυνος το επόμενο εξάμηνο να υπάρχει η ελάχιστη δυνατή συναίνεση από πλευράς Σκοπίων για την αποδοχή του ονόματος 'Βόρεια Μακεδονία', και να παλεύουμε για το εύρος χρήσης χωρίς να θίγονται όμως θέματα ταυτότητας των βόρειων γειτόνων μας που φυσικά ειναι επιδιωξη του σλαβογενους μερους του πληθυσμου των γειτονων μας. Στα μάτια της διεθνούς κοινότητας το 'Βόρεια Μακεδονία' θα αποτελέσει παραχώρηση εκ μέρους των Σκοπίων που θα εξισώσει τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο τις ελληνικές υποχωρήσεις και κάπου εκεί το παιχνίδι αν δεν παιχτεί καλά θα χαθεί. Απο μονο του το ονομα δεν αρκει αν λεγονται Μακεδονες.
Θα ήταν χρήσιμο τα blogs, επώνυμοι, διανοούμενοι συντονισμένα να θέσουν το ερώτημα προς την επίσημη Ελληνική ηγεσία του ΥΠΕΞ αν η ελληνική θέση, οτι συζητείται μόνο το όνομα είναι νομικά σωστή και διασφαλίζει την εφαρμογή της λύσης και στο όνομα και στην ταυτότητα του κράτους αυτού. Νομικά εχει όπλα έχει η Ελλάδα, δεδομένου ότι στην ενδιάμεση συμφωνία υπάρχει αναφορά μόνο για το ονομα του κράτους http://www.hri.org/docs/fyrom/95-27866.html και ότι στο αρθρο 15 της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ αναφέρεται ρητά ότι στο θέμα της εθνικότητας δεν μπορεί κανένας να στερήσει η να αλλάξει την εθνικότητα κάποιου ; http://www.un.org/children/conflict/keydocuments/uzbekl/universaldeclara1.html
Το ερωτημα.
Ερώτημα προς την ελληνική κυβέρνηση: Η κοκκινη γραμμή της Ελλάδος για συνθετη ονομασια με γεωγραφικό προσδιορισμο η οποία θα ισχυει εναντι όλων (erga omnes) , καλύπτει την θέση ότι το όνομα του κράτους, η γλώσσα του, τα προϊόντα, η εθνικότητα και η υπηκοότητα των πολιτών του καθώς και ο πολιτισμός του θα αναφέρονται με τον μοναδικό γεωγραφικό προσδιορισμό που θα προκύψει από τις συνομιλίες για κάθε χρήση; (διεθνή και διμερή)
Σας ευχαριστώ εκ των προτερων υπολογιζοντας ότι υποστηριζετε το δικαιωμα του πολιτη να ξερει τι του γινεται.
με εκτιμηση,
Πέτρος"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.