Για δεκαετίες θεωρείτο στη Γερμανία διαπρεπής επιστήμονας. Στην πραγματικότητα παρέδιδε ανυπεράσπιστα παιδιά σε παιδόφιλους.
Πώς εξηγούν ερευνητές και θύματα ότι δρούσε ανενόχλητος από τις Αρχές για τόσο πολλά χρόνια.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ, ο άνθρωπος που ευθύνεται για το ότι ευάλωτα παιδιά τέθηκαν υπό την προστασία παιδόφιλων για δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να τη γλιτώνει για τόσο καιρό εάν δεν τον θαύμαζαν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, τονίζουν στο τηλεοπτικό δίκτυο RT ερευνητές και ακτιβιστές.
Η Γερμανία ακόμα προσπαθεί να βρει την άκρη στο τεράστιο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης όπου αποκαλύφθηκε ότι ένας άνδρας που θεωρείτο από τους «θεμελιωτές της σύγχρονης σεξολογίας», στην πραγματικότητα δρούσε ως «προξενητής» για παιδόφιλους, φροντίζοντας να πάρουν την επιμέλεια παραμελημένων παιδιών, υπό την παθητική στάση των Αρχών του Βερολίνου.
Πάντως η φήμη του ψυχολόγου δεν δέχθηκε συντριπτικό πλήγμα, καθώς ο άνδρας πέθανε το 2008 στην ηλικία των 80 ετών. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Κέντλερ θεωρείτο προοδευτικός στοχαστής και σεβαστό μέλος της επιστημονικής κοινότητας.
Γεγονός ακόμα πιο παράξενο καθώς ο ίδιος ο Κέντλερ είχε παραδεχθεί τη...
δεκαετία του 1990 ότι το να στέλνει παιδιά να μένουν με παιδόφιλους αποτελούσε μέρος ενός «πειράματος». Η ακριβής κλίμακα αυτού του εκκεντρικού σχεδίου, που κατέστρεψε τις ζωές αναρίθμητων παιδιών, φυσικά δεν ήταν γνωστή εκείνη την εποχή καθώς είχε αποκαλύψει μόνο τις υποθέσεις εκείνες που θα οδηγούσαν αυτόν και τους παιδόφιλους συνεργάτες τους στη φυλακή, καθώς είχαν ήδη παραγραφεί λόγω χρονικού ορίου.Ο Κέντλερ δεν έκρυψε ποτέ τις απόψεις του στο θέμα καθώς είχε επανειλημμένα γράψει στις μελέτες του ότι το κοινωνικό στίγμα είναι τελικά η μόνη τραυματική εμπειρία από μια σεξουαλική σχέση μεταξύ ενός ενηλίκου και ενός παιδιού.
Παρ' όλ' αυτά δεν υπήρξε καμία απολύτως αντίδραση στη Γερμανία εκείνη την εποχή και μερικά από τα θύματα του Κέντλερ εξακολουθούν να μάχονται για Δικαιοσύνη μέχρι σήμερα. Ενώ οι γερμανικές Αρχές και επιστήμονες δείχνουν να μη βιάζονται να καταφερθούν εναντίον του αμφιλεγόμενου σεξολόγου ή τουλάχιστον να καταδικάσουν τις πράξεις του. Πράγμα που δεν θα συμβεί ποτέ χωρίς την εμπλοκή της Πολιτείας.
Ευθύνες του Κράτους
Το πείραμα του Κέντλερ, το οποίο μερικά γερμανικά μέσα περιγράφουν πλέον ως τίποτα λιγότερο από ένα ισχυρό μυστικό «δίκτυο» παιδόφιλων, δεν θα διαρκούσε τόσο πολύ χωρίς τη σιωπηρή υποστήριξη των Αρχών, εκτιμά ομάδα ερευνητών που ολοκλήρωσε μελέτη για το συγκεκριμένο ζήτημα.
«Στη Γερμανία οι υιοθεσίες είναι αρμοδιότητα των γραφείων κοινωνικής πρόνοιας για νέους και των κρατικών γραφείων κοινωνικής πρόνοιας για νέους. Οι υποψήφιοι θετοί γονείς εξετάζονται μετά από εισήγηση της κυβέρνησης του Βερολίνου και των γραφείων κοινωνικής πρόνοιας για νέους» σχολίασαν στο RT η δρ. Μάικε Μπάντερ, η δρ. Καρολίν Όπερμαν και οι καθηγητές Τζούλια Σρέντερ και Βόλφγκανγκ Σρέντερ του Πανεπιστημίου του Χιλντεσχάιμ.
Όμως, εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης επισήμανε ότι οι Αρχές δεν είχαν πραγματοποιήσει ποτέ, μέχρι πρόσφατα, έρευνα για τις δραστηριότητες του Κέντλερ. Τόσο μεγάλη ήταν όπως φαίνεται η «εμπιστοσύνη» στον ψυχολόγο, ο οποίος τυχαίνει να είχε φιλικές σχέσεις με τραπεζίτες και πολιτικούς, όπως τον πρώην υπουργό Παιδείας Καρλ-Χάιντς Έβερς, τον πρώην υπουργό Νεολαίας και Αθλητισμού Κουρτ Νεουμπάερ, τον πρώην υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας Κουρτ Έξνερ και τον εμβληματικό Βίλι Μπραντ, πρώην δήμαρχο του Δυτικού Βερολίνου, που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του '60 καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας.
«Το γεγονός ότι επετράπη στον Κέντλερ να συνεχίσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα το "έργο" του, μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν λάβουμε υπόψιν με ποιους συνδεόταν και πόσο σημαντικός ήταν» υπογραμμίζει η Ανγκέλικα Έτκεν, θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στο οικογενειακό περιβάλλον και εθελόντρια στο Ταμείο Σεξουαλικής Κακοποίησης.
Το κόστος του «προοδευτισμού»
Όμως φαίνεται ότι υπάρχουν περισσότερα σε αυτή την ιστορία από το ο συγκεκριμένος σεξολόγος είχε «πάτρωνες» στην ελίτ της γερμανικής κοινωνίας. Εξάλλου, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτοί οι επίσημοι εμπλέκονταν με κάποιον τρόπο στο σχέδιο του Κέντλερ.
Το πιο αινιγματικό γεγονός για τον Κέντλερ είναι ότι θεωρείτο -και φαίνεται ότι ακόμα θεωρείται- αυθεντία στον τομέα του παρά τις ανησυχητικές αποκαλύψεις για τις απόψεις του και το είδος του έργου του. Εξάλλου, ούτε η ομάδα των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Χιλντεσχάιμ ούτε οι εκπρόσωποι των γερμανικών Αρχών που μίλησαν στο RT κατέκριναν ανοιχτά τον σεξολόγο.
Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι τα κίνητρα και η προσωπικότητά του «δεν αποτελούσαν μέρος της μελέτης τους», ενώ ο εκπρόσωπος του γερμανικού κράτους περιορίστηκε στο να σχολιάσει ότι το καθεστώς για τις θετές οικογένειες έχει αλλάξει σημαντικά από την εποχή του Κέντλερ, επισημαίνοντας ότι «όταν πρέπει να προστατεύσουμε παιδιά και νέους, πρέπει να ρίχνουμε μια πιο προσεκτική ματιά και συνεχώς να αναπτύσσουμε τις δομές και τις διαδικασίες».
Πάντως, τόσο οι ερευνητές του Χιλντεσχάιμ όσο και η Ανγκέλικα Έτκεν παραδέχτηκαν ότι οι επιστημονικές μέθοδοι του Κέντλερ και η τεκμηρίωση των θεωριών φαίνονται ελαττωματικές. «Βρήκα ότι οι δημοσιεύσεις του στην κλινική έννοια της παιδοφιλίας και τη συμπεριφορά προς την σεξουαλικότητα είναι διαποτισμένες από νοητικές και συναισθηματικές στρεβλώσεις» δήλωσε η ακτιβίστρια, ενώ οι επιστήμονες παραδέχθηκαν ότι η έρευνά τους έδειξε ότι «χρησιμοποιούσε επιστημονική αιτιολόγηση με ασαφείς αποδείξεις για να δικαιολογηθούν οι θέσεις του».
Παρ' όλ' αυτά, αυτά τα προφανή ελαττώματα δεν φαίνεται να απασχολούν τη γερμανική επιστημονική κοινότητα και τους επισήμους όλα αυτά τα χρόνια. H Έτκεν κατηγορεί τους συνήθεις ενόχους, τους Ναζί, ότι εξόντωσαν τους πραγματικούς Γερμανούς επιστήμονες και επέτρεψαν έτσι σε ανθρώπους σαν τον Κέντλερ να έρθουν στο προσκήνιο, ακόμα και αν ο συγκεκριμένος σεξολόγος δραστηριοποιήθηκε από τη δεκαετία του '60 έως και αυτή του '90, δεκαετίες μετά την πρώτη του Τρίτου Ράιχ.
Όμως φαίνεται ότι οι «ανορθόδοξες» ιδέες του ταίριαξαν τέλεια στο κύμα της χειραφέτησης της σεξουαλικής επανάστασης των '60s, που απαιτούσε τον διαχωρισμό από τις παλιές «απολυταρχικές ηθικές αξίες».
Η ιδέα μιας πραγματικά «ελεύθερης» κοινωνίας οδήγησε πολλούς στο να αποδεχτούν κάτι που προηγουμένως θα ήταν αδιανόητο, στο όνομα της κοινωνικής προόδου. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Κέντλερ κέρδισε τη θέση του ανάμεσα στους «ειδικούς της σεξολογίας» και έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς σχολιαστές σε ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Θα μπορούσε να ισχύει ότι οι Γερμανοί επίσημοι συμφώνησαν σιωπηρά να «κλείσουν τα μάτια» σε ένα θέμα ταμπού ώστε να μην προκύψει κάποιο άλλο και να αναγκαστούν να ανακόψουν ένα «προοδευτικό όραμα» υπό τον φόβο να μην χαρακτηριστούν επαναστάτες της οπισθοδρόμησης;
Όπως επισημαίνει η Έτκεν, «ο Κέντλερ θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της σύγχρονης σεξολογίας και μάλιστα υπήρξε ειδικός στις δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης».
«Όχι μόνο το Βερολίνο πρέπει να κάνει κάτι γι' αυτό, αλλά και όλοι οι άνθρωποι και τα ιδρύματα, που εξακολουθούν να θεωρούν μέχρι σήμερα τον συγκεκριμένο άνθρωπο ως πρότυπο, πρέπει να προβληματιστούν με όλα αυτά».
Πριν από λίγες ημέρες η Deutsche Welle δημοσίευσε ένα άρθρο αναφερόμενη στο απίστευτα τρομακτικό και σοκαριστικό «πείραμα» που εμπνεύστηκε και εκτέλεσε τη δεκαετία του 1970 ο Γερμανός καθηγητής ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ και το οποίο έχει μείνει στην ιστορία ως το «πείραμα Κέντλερ». Σύμφωνα με το πείραμα και τα όσα αναφέρει το άρθρο της Deutsche Welle παιδιά που είχαν εγκαταλειφθεί και ήταν άστεγα στο Δυτικό Βερολίνο στέλνονταν σκόπιμα να ζήσουν με παιδόφιλους άνδρες, που ο Κέντλερ πίστευε ότι θα γίνονταν τρυφεροί ανάδοχοι γονείς.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, μια μελέτη που εκπονήθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου του Χίλντεσχαϊμ διαπίστωσε ότι Αρχές στο Βερολίνο επέτρεπαν αυτήν την πρακτική για περίπου 30 χρόνια. Οι παιδόφιλοι ανάδοχοι γονείς λάμβαναν μάλιστα και τακτικό βοήθημα για την ανατροφή των παιδιών! Όπως αναφέρει η DW, ο Χέλμουτ Κέντλερ ο οποίος πέθανε το 2008, κατείχε μια σημαντική θέση στο κέντρο εκπαιδευτικής έρευνας του Βερολίνου και ήταν πεπεισμένος ότι η σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε ενήλικες και παιδιά ήταν ακίνδυνη. Οι υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας του Βερολίνου και η Γερουσία έκαναν τα στραβά μάτια στις αναδοχές ή ακόμα και τις ενέκριναν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα πριν από μερικά χρόνια δυο από τα θύματά του βρήκαν την ψυχική δύναμη και εξιστόρησαν δημόσια την απίστευτη ιστορία τους προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στο κοινό. Από τότε, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Χίλντεσχαϊμ αναζητούν πληροφορίες σε αρχεία και διεξάγουν συνεντεύξεις, αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό που ανακάλυψαν μέσω της εκτεταμένης τους έρευνας ήταν ένα δίκτυο που απλωνόταν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, την κρατική υπηρεσία πρόνοιας για τους νέους και τη Γερουσία του Βερολίνου, στους κόλπους του οποίου η παιδοφιλία ήταν «αποδεκτή και υποστηριζόμενη».
Ο ίδιος ο Κέντλερ, σύμφωνα με την DW, είχε τακτικές επαφές με τα παιδιά και τους ανάδοχους πατέρες τους. Εις βάρος του καθηγητή δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη, αφού όταν βρήκαν το κουράγιο τα θύματά του να μιλήσουν, τα εγκλήματά του είχαν ήδη παραγραφεί. Για τον λόγο αυτό τα θύματα δεν έχουν λάβει μέχρι σήμερα καμία αποζημίωση, προσθέτει το άρθρο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πολλοί από τους ανάδοχους πατέρες ήταν διακεκριμένοι ακαδημαϊκοι.
Κάνουν λόγο για ένα δίκτυο που περιλάμβανε υψηλόβαθμα μέλη του Ινστιτούτου Max Planck, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του διαβόητου Σχολείου Όντενβαλντ στην Έσση, που βρέθηκε στο επίκεντρο ενός τεράστιου σκανδάλου παιδοφιλίας πριν από αρκετά χρόνια, και πλέον έχει κλείσει.
Η Γερουσιαστής του Βερολίνου Sandra Scheeres αποκάλεσε τα ευρήματα της μελέτης «σοκαριστικά και τρομακτικά». Μία πρώτη έκθεση για το «πείραμα Κέντλερ» δημοσιεύτηκε το 2016 από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Οι ερευνητές της εν λόγω μελέτης δήλωσαν στη συνέχεια ότι η Γερουσία του Βερολίνου δεν έδειξε να ενδιαφέρεται για την αποκάλυψη της αλήθειας. Αρχές του Βερολίνου δεσμεύονται σήμερα να ρίξουν φως στην υπόθεση, σύμφωνα με την Deutsche Welle.
Ο Χέλμουτ Κέντλερ είχε σπουδάσει ιατρική, ψυχολογία και παιδαγωγικά. Η ειδίκευση του ήταν στην σεξολογία. Ο Χέλμουτ Κέντλερ, όπως αναφέρει η mixanitouxronou, δεν άργησε να κερδίσει τον σεβασμό της γερμανικής επιστημονικής κοινότητας και να καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους στον τομέα του. Οι έρευνες και το ενδιαφέρον του επικεντρώνονταν κυρίως στις νεαρές ηλικίες.
Ήταν υπέρμαχος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από τα πρώτα σχολικά χρόνια και μαχόταν για την απενοχοποίηση της παιδικής και νεανικής σεξουαλικότητας. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60, είχε αναπτύξει τη θεωρία ότι η ανάθεση ορφανών παιδιών σε άτεκνους παιδόφιλους μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους ανάπτυξη. Δεν θεωρούσε ότι συνιστούσαν κίνδυνο. Το γεγονός ότι ερωτεύονταν τα παιδιά κατα τη γνώμη του ήταν κίνητρο για να τους δείχνουν πραγματική προσοχή και να τους προσφέρουν ουσιαστική αγάπη.
Εκτός αυτού, ο Γερμανός επιστήμονας τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Έτσι, το 1969, εκμεταλλευόμενος τη θέση του ως εκλεγμένος πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Κέντρο Βερολίνου αποφάσισε να θέσει τη θεωρία του σε εφαρμογή. Ο Κέντλερ ερχόταν σε επαφή με παιδιά από δυσλειτουργικές ή διαλυμένες οικογένειες και καλούταν να πάρει αποφάσεις για το μέλλον τους.
Ένα από τα παιδιά αυτά ήταν ο 13χρονος Ούλριχ. Ορφανός και άστεγος, ο μικρός είχε καταφύγει στην πορνεία προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει μόνος στους δρόμους του Βερολίνου. Ο Χέλμουτ Κέντλερ γεννήθηκε το 1928 στην Κολωνία. YouTube «Το πλεονέκτημα του Ούλριχ ήταν ότι ήταν όμορφος και απολάμβανε το σεξ. Άρα μπορούσε να δώσει κι αυτός κάτι στους παιδόφιλους που τον φρόντιζαν. Σταθήκαμε τυχεροί με τον κ. Βίντερ (τον κηδεμόνα που του ανατέθηκε), αλλά σίγουρα και οι τακτικές μου επισκέψεις άσκησαν θετική επιρροή», έγραφε ο Κέντλερ στις επιστημονικές του σημειώσεις.
Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο Βίντερ μπορούσε να προσφέρει απεριόριστη και ειλικρινή αγάπη στον ορφανό Ούλριχ, αλλά και σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Αφού έκρινε ότι η πρώτη απόπειρα στέφθηκε με επιτυχία, συνέχισε να δίνει την κηδεμονία παιδιών ηλικίας 13-15 σε παιδόφιλους. Γνώριζε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οι ενήλικοι κηδεμόνες ανέπτυσσαν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις με τους εφήβους. Ωστόσο, ο Κέντλερ πίστευε ότι αυτό θα τους βοηθούσε στην επανένταξή τους στην κοινωνία.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν και τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Κέντλερ, ήταν θετικά, ο ψυχολόγος συνέχισε το πείραμά του με την σιωπηρή ανοχή των αρμόδιων υπηρεσιών. Μάλιστα χρησιμοποιούσε όλο και μικρότερα παιδιά. Οι ηλικίες κυμαίνονταν από 6 έως 15 ετών. Τελικά, το «πείραμα Κέντλερ» διήρκεσε περισσότερα από 30 χρόνια και αποτελούσε κοινό μυστικό στα κλιμάκια της γερμανικής Πρόνοιας. Από το 1969 μέχρι και το 2003, εκατοντάδες παιδιά από ιδρύματα του Βερολίνου δόθηκαν σε διαπιστωμένους παιδόφιλους.
Οι άντρες κηδεμόνες λάμβαναν ακόμα και το προβλεπόμενο επίδομα από το κράτος. Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά μερικά χρόνια μετά το θάνατο του Χέλμουτ Κέντλερ. Όσο ο γερμανός ψυχολόγος βρισκόταν εν ζωή, είχε αναφερθεί δημόσια σε περιπτώσεις παιδόφιλων κηδεμόνων, προκειμένου να αποδείξει στην επιστημονική κοινότητα την εγκυρότητα της θεωρίας του. Φρόντιζε όμως πάντα να αναφέρεται σε μεμονωμένες υποθέσεις που είχαν ξεπεράσει τα δέκα χρόνια. Έτσι, ήταν καλυμμένος νομικά, αφού το έγκλημα είχε παραγραφεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.