Καταπληκτικός Χατζιδάκις και υπέροχη συνέντευξη σε κρατάει μέχρι το τέλος!
Η συνέντευξη από τα τριάντα δύο λεπτά 32:00 και μετά γίνεται ανατριχιαστική με το πώς περιγράφει, σχεδόν προφητικά, αυτό που συμβαίνει τώρα στον Ελληνικό χώρο και στην Ευρώπη.
Πόσο μακρινό μας φαίνεται το 1989 μετά από 30 χρόνια.Πόσο απολαυστική είναι μία συνέντευξη ενός σκεπτόμενου πνευματικού ανθρώπου που ο λόγος του δεν εξυπηρετεί καμία σκοπιμότητα και πόσο μακρινό φαίνεται αυτό στην εποχή μας που ζούμε έναν ξεπεσμό.
Τι είπε ο άνθρωπος το 1989 "Όταν δεν έχουμε κάτι σοβαρό να προσθέσουμε (στην Ευρώπη, στον κόσμο) γιατί να υπάρχουμε; Επειδή είμαστε Έλληνες;"
Ακριβώς αυτό
Τελικά όταν κάποιος είναι ευφυής, μορφωμένος, καλλιεργημένος και οξυδερκής αντιλαμβάνεται πολύ νωρίς - δεκαετίες πριν - τα σημάδια της κοινωνικής και πολιτισμικής νέκρωσης ενός τόπου
Τι ταγάρι είναι αυτός ο δημοσιογράφος; Ο Χατζιδάκις τον κατακεραύνωνε με τις απαντήσεις του για τις ανοησίες που ρωτούσε, κι αυτός επέμενε παραφράζοντας την ερώτηση μηπως και τον ξεγελάσει
(από τα σχόλια αναγνωστών - βλέπε μετά το VIDEO)
----------------------------------------------------
Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.
Κώστας Σερέζης: Μετά από υπόδειξη φίλου διεξήλθα την παρούσα ανάρτηση της ΕΡΤ στο διαδίκτυο, όπως και τα σχόλια που επακολούθησαν και σπεύδω να πω ότι λυπάμαι για όσα άπρεπα, κι ενώ δεν βρίσκεται εν ζωή, διατυπώνονται απ’ αυτό το ανεξέλεγκτο “βήμα” για τον Μάνο Χατζιδάκι, έστω κι από λίγους, εξαιτίας της συνέντευξης που του πήρα, κοντά βέβαια στα διθυραμβικά σχόλια που υπερισχύουν.
Κι αυτό γιατί ο σπουδαίος δημιουργός, που υπήρξε μια κορυφαία φυσιογνωμία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, υπήρξε ασυνήθιστα ευθύς και δίκαιος με τους άλλους.
Κάποιες λεπτομέρειες από τη συνέντευξη μπορούν να αποδώσουν την ατμόσφαιρα στην οποίαν έγινε.
Με αγάπη και εκτίμηση για το έργο του προσέγγισα τον συνθέτη, ο οποίος συγκατένευσε γι’ αυτό μετά από πολλές προσπάθειες και χωρίς καμιά προσυνεννόηση για το περιεχόμενο. . . .
Η συνάντηση έγινε στο σπίτι του μετά τις κουραστικές πρόβες που είχε με την «Ορχήστρα των Χρωμάτων».
Από την αρχή, όμως, έδειξε την αντίδρασή του σε κάτι που θα τον παρουσίαζε δημόσια, με τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι ενδεχομένως θα ήθελε.
Θεώρησε γραφικότητα τον χαρακτηρισμό ότι δίνει αλάτι στη ζωή μας.
Σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη το άλας ως μεταφορική έννοια “καθιστά τον κόσμο ομορφότερο και πιο ενδιαφέροντα”. Άλλωστε το του Ευαγγελίου “υμείς εστέ το άλας της γης…” κ.λπ., επισημαίνει κάτι πολύτιμο και σημαντικό, ενώ είναι γνωστό ότι συντηρεί από τη σήψη.
Ο Ελύτης το είπε αλλιώς: “Στη συνείδησή μου έσταξα λεμόνι” («Άξιον Εστί»). Επικαλέστηκε δηλαδή την αντισηπτική ιδιότητα του λεμονιού για να δείξει την ηθική του καθαρότητα.
Ο Χατζιδάκις εξέλαβε αλλιώς τη σημασία της παρατήρησις μου και η αντίδραση του ήρθε ως συνέχεια μιας άλλης, από την αρχή κιόλας της συνομιλίας μας, την οποίαν η ΕΡΤ δεν περιέλαβε στην ανάρτηση. Μιλώντας για “Τα παιδιά του Πειραιά”, του επεσήμανα το εξής για να υποβάλω τη διεθνή απήχηση που είχε η μουσική του τη δεκαετία του 1960.
Κάποιος που αναχώρησε από το Ορλύ στο Παρίσι άκουγε από τα μεγάφωνα του αεροδρομίου αυτό το τραγούδι κι όταν έφτασε στο Τόκιο είχε την ίδια μουσική υποδοχή στο εκεί αεροδρόμιο.
Την απαξιωτική για το τραγούδι του στάση τήρησε αργότερα και σε τηλεοπτική συνομιλία που είχε με την Μελίνα Μερκούρη η οποία αντέδρασε με αυτά περίπου: “
Τα παιδιά του Πειραιά” έχασαν τον πατέρα τους αλλά βρήκαν μια μάνα!...”. Δεν ήθελα να αντιπαραταχθώ καθ’ οιονδήποτε τρόπο μ’ έναν άνθρωπο από σεβασμό για την προσφορά του.
Ακόμη κι όταν υποστήριξε ότι τα τραγούδια του δεν είναι για να τραγουδιούνται, άποψη που σχολίασε «Το Βήμα» (24.12.1989). Ήθελα να προβάλω μόνο θετικά στοιχεία. Ωστόσο δεν ξέρω αν η συνέντευξη έπρεπε να μεταδοθεί δίνοντας πεισματικά εντολή στη Λένια Τσεκούρα που τη σκηνοθέτησε να προχωρήσει, χωρίς μοντάζ, ως να ήταν ζωντανή.
Πολλοί είπαν πως έτσι διατηρήθηκε η αλήθεια της, ενώ άλλοι, όχι τυχαίοι, είπαν ότι η συνομιλία έβγαλε τον χαρακτήρα του συνθέτη. Σωστός ή λάθος ο χαρακτηρισμός και χωρίς να θέλω να κατηγορήσω ή να δικαιολογήσω, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.