“Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ” [Αποικία 2023 ; τι άραγε άλλαξε ; ]

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία

δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,

κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.

Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·

η κατοχή σας είν’ επισφαλής:

η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.

Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;

σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,

να δούμε τι απομένει πια, μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ – 1928

Ιστορικοφανής αλλά καθ’ όλα προφητικός ο Καβάφης περιγράφει την «Ελληνική
αποικία», μια χώρα γεμάτη αναμφίβολα από αντιθέσεις, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αν δεν είναι χρεοκοπημένη ήδη – που κατά τον Καβάφη δεν πρόκειται να γλιτώσει – όπου ξένοι αναμορφωτές, ή «σωτήρες δανειστές» τότε, όπως και σήμερα, αναλαμβάνουν να αναμορφώσουν τη χώρα καταστρέφοντας τη ζωή των πολιτών της.

«Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία», μετά από τόση δεινότητα χειρουργική τι θα έχει απομείνει; Τι θα έχει απομείνει όταν θα τα έχουν πάρει όλα; Ποια πρόοδο μπορεί να περιμένει μια κατεστραμμένη χώρα; Μια αποικία όμως, δεν είναι χώρα. Είναι μια αποικία. Αυτό είναι το μέλλον που μεθοδικά προετοιμάζουν οι «Αναμορφωτές», οι «θεσμοί» όπως αποκαλούνται σήμερα.  

Ο Καβάφης θεωρεί καταστροφικούς τους Αναμορφωτές, παρ’ ότι θεωρεί την παρακμή δεδομένη. Όμως παρ’ ότι ....«Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία», είναι προτιμότερο να τα αντιμετωπίσει χωρίς καμία βοήθεια από «Αναμορφωτές» γιατί τελικώς οι άνθρωποι – οι λαοί – μπορούνε μόνοι τους να τραβούνε εμπρός, και τέλος, ίσως να είναι καλύτερα να ζει κανείς και να αντιμετωπίζει  την πραγματικότητα παλεύοντας να την αλλάξει, παρά να παραδίδεται στην καταστροφική μανία των «Αναμορφωτών», δουλοπάροικος σε μια αποικία, στα χέρια τους, χαμένη.

Φωτογραφίζει εξαιρετικά ο Καβάφης την σημερινή πραγματικότητα. Η γραφή του απαντάει καταλυτικά σε όσους σήμερα συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η παραμονή ή όχι στην ΕΕ – ένα ισχυρό παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κέντρο – είναι ανεξάρτητη από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και μια δικαιότερη κοινωνία.

H αντίθεση στους «Αναμορφωτές» και η εκδίωξη τους, μπορεί να μη λύσει αυτόματα βεβαίως και με μαγικό τρόπο τα ζητήματα της κοινωνίας που ισοπεδώνεται σήμερα, όμως μια ρήξη με το περιβάλλον των καταστροφέων της, σαφώς ανοίγει το δρόμο για περισσότερες ρήξεις και μεγαλύτερες ανατροπές. 

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"