Love Story (1944) Ιστορία Αγάπης - LOVE STORY (1970) 💔 THEN AND NOW

Αγάπη σημαίνει να μη χρειαστεί ποτέ να ζητήσεις συγνώμη

ΑΠΟ ΤΟ BEST SELLER ΤΟΥ ERICH SEGAL

«Τι μπορείς να πεις για ένα 25χρονο κορίτσι που πέθανε;» 

Αυτή είναι η πρώτη φράση της ταινίας «Love Story»…

“Αγάπη σημαίνει να μη χρειαστεί ποτέ να ζητήσεις συγγνώμη“. 

Με το μότο αυτό, η Paramount χτύπησε φλέβα χρυσού στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, κάνοντας εκατομμύρια μάτια να δακρύσουν…

Όσες φορές και να έχεις δει την ταινία ή να έχεις διαβάσει το βιβλίο, αποκλείεται να μην κλάψεις…

Ένα αγαπημένο φιλμ, γλυκόπικρο, ρομαντικό & αγνό…

   

ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ - LOVE STORY του Άρθουρ Χίλερ: https://ok.ru/video/4720747088536 με τους Άλι ΜακΓκρόου, Ράιαν Ο′ Νιλ, Ρέι Μίλαντ, Τζον Μάρλεϊ Υπόθεση: Ο Όλιβερ, φοιτητής της νομικής και γόνος πλούσιας οικογένειας, ερωτεύεται την Τζένιφερ. Σε πείσμα του πατέρα του, που δεν εγκρίνει την ταπεινή της καταγωγή, θα την παντρευτεί, θα απομακρυνθεί από τους δικούς του και μαζί θα προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα. Όμως, όταν η ζωή αρχίζει να τους χαμογελά, η Τζένιφερ ανακαλύπτει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:  ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ 1971 5 ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ 1971 (ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ) Αγάπη σημαίνει να μη χρειαστεί ποτέ να ζητήσεις συγνώμη ΑΠΟ ΤΟ BEST SELLER ΤΟΥ ERICH SEGAL «Τι μπορείς να πεις για ένα 25χρονο κορίτσι που πέθανε;» Αυτή είναι η πρώτη φράση της ταινίας «Love Story»… “Αγάπη σημαίνει να μη χρειαστεί ποτέ να ζητήσεις συγγνώμη“. Με το μότο αυτό, η Paramount χτύπησε φλέβα χρυσού στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, κάνοντας εκατομμύρια μάτια να δακρύσουν… Όσες φορές και να έχεις δει την ταινία ή να έχεις διαβάσει το βιβλίο, αποκλείεται να μην κλάψεις… Ένα αγαπημένο φιλμ, γλυκόπικρο, ρομαντικό & αγνό… Ψηφίστηκε μια από τις ρομαντικότερες ταινίες όλων των εποχών American Film Institute ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ: https://m.myfilm.gr/9348 Ποιος δεν έχει μελαγχολήσει, ονειρευτεί και κλάψει με το Love Story;  Και ποιος δεν έχει ευχηθεί για να βρει μια αγάπη τόσο δυνατή;  Όχι βέβαια με την ίδια κατάληξη.  Ποιος δεν έχει σιγοψιθυρίσει τον σκοπό του Where Do I Begin…;  Και τέλος ποιος δεν την έχει δει… Η ταινία- φαινόμενο του 1970, που σημάδεψε γενιές ερωτευμένων, έρχεται πάλι στη μεγάλη οθόνη για να μας θυμίσει ότι η αγάπη είναι πάνω απ’ όλα. Και ότι όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, είναι το πιο δυνατό συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος. Ακόμα και η απώλεια φαντάζει μηδαμινή μπροστά του. Όλοι μας θα θέλαμε για μία φορά στη ζωή μας, να βιώσουμε κάτι παρόμοιο. Μια –σχετικά- απλή ιστορία αγάπης, μία ιστορία ενός καθημερινού έρωτα, εμπνέει και ταξιδεύει τους ρομαντικούς σε μία άλλη εποχή. Συνάμα η άρνηση της εύκολης λύσης, δίνει το παράδειγμα. Ο Όλιβερ ( ο τέταρτος, παρακαλώ) δίνει μαθήματα επανάστασης.  Και η πρώτη και πιο σημαντική επανάστασή είναι κατά της ίδιας της οικογένειας, όταν αυτή παύει πλέον να λειτουργεί σαν οικογένεια, και λειτουργεί σαν επιχείρηση ή αυτοκρατορία.  Το να σταθεί ένας νέος άνθρωπος στα πόδια του, είναι το πρώτο βήμα προς την ενηλικίωση.  Το να εναντιωθεί στο πατρογονικό μοντέλο, είναι η απόδειξη της δύναμής του.  Το να μην υπολογίσει την «κοινωνικη θέση» του, κουράγιο.  Το να σταθεί δίπλα στον άνθρωπο του, ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή, το να μην λιποψυχήσει, δείχνει το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης.  Από την άλλη η δύναμη μιας γυναίκας, η δύναμη της Τζένιφερ, να εναντιωθεί στο κατεστημένο της εποχής (το οποίο ίσως και να μην έχει πολλές αλλαγές με το σήμερα), να μην ξεπουλήσει τις ιδέες τις, αλλά να καταφέρει να δείξει και σε άλλον έναν άνθρωπο μία άλλη οπτική, είναι σημείο αναφοράς.  Δυνατή ακόμη και την τελευταία στιγμή, αντί να μεμψιμοιρεί, δίνει δύναμη σε αυτούς που μένουν πίσω. Σε μία εποχή που ο υπέρμετρος εγωισμός τον ανθρώπων είναι το σήμα κατατεθέν, σε μία εποχή όπου δεν μετράει καν ο άνθρωπος αλλά τα υλικά αγαθά, αυτή η ταινία έρχεται να μας θυμίσει ότι το χρήμα είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπου που – πλέον- αντί να μας υπηρετεί, το υπηρετούμε.  Και δεν δίνουμε σημασία στα σημεία της ύπαρξής μας, που είναι εντελώς δωρεάν.  Και είναι αυτά που μας κάνουν ξεχωριστούς. Η δύναμη της αγάπης, η ολοκληρωτική αφοσίωση σε κάτι ή κάποιον που είναι πέρα από εμάς, το όραμα για μία ζωή δοσμένη σε κάτι έξω από τον εαυτό μας, είναι το μήνυμα αυτής της ταινίας.  Η ανάγκη του ανθρώπου να λειτουργεί σαν ομάδα και όχι σαν μονάδα. Μέσα στις δυσκολίες αυτών των καιρών, εν μέσω κρίσης και δυσκολιών, σε μία στιγμή που η κοινωνία μας τελεί υπό αμφισβήτηση, αυτά τα 99 λεπτά, ίσως γίνουν η αφορμή να θυμηθούμε ότι είμαστε άνθρωποι.  Ίσως γίνουν η αφορμή, αν και θα βγούμε από το σινεμά δακρυσμένοι, να θυμηθούμε ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την ελπίδα.  Ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις πάντα υπάρχει μία ηλιαχτίδα φωτός.  Ακόμη κι αν έχει συνοδεία της μία απώλεια, υπάρχει κέρδος. Και αυτό το κέρδος είναι πέρα από χαρτονομίσματα. Είναι κέρδος ψυχής. Είναι το κέρδος της ανιδιοτελούς αγάπης. ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ Οκτώ ηθοποιοί απέρριψαν του ρόλο του Όλιβερ, ακόμα και αφού τους υποσχέθηκαν το 10% από τα ακαθάριστα κέρδη. Σύμφωνα με τον Roger Evans αυτοί οι οκτώ ήταν οι Beau Bridges, Michael Sarrazin, Michael Douglas, Peter Fonda, Keith Carradine και ο Michael York, ο οποίος δεν πίστευε πως αυτή η ταινία θα γίνει επιτυχία.  O Beau Bridges ήταν και η πρώτη επιλογή του σκηνοθέτη για τον αντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Christopher Walken, o David Birney και ο Ken Howard πέρασαν από οντισιόν για το ρόλο του Όλιβερ. Αν και ο Arthur Hiller προτιμούσε τον Walekn, o Robert Evans υπέδειξε τον Ryan O’Neil γιατί ήταν «πιο πολύ ερμηνευτής παρά ηθοποιός». Η πιο γνωστή ατάκα της ταινία «Love means never having to say you’re sorry» έχει ειπωθεί λάθος από το σενάριο. Η σωστή ήταν «Love means not ever having to say you’re sorry».  Η παραπάνω φράση έχει ψηφιστεί ως η Νο13 πιο διάσημη φράση από το American Film Institute. Σε αυτή την ταινία έκανε το ντεμπούτο του ως Hank Simpson ο Tommy Lee Jones. Η Ali McGraw αν και 31 ετών, παίζει την φοιτήτρια. Ο John Wayne αρνήθηκε να πιστέψει ότι αυτή η ταινία έγινε επιτυχία, «γιατί ένα κορίτσι τριγυρνούσε συνέχεια λέγοντας τη λέξη «σκατά». Απλά ήθελε να πιστεύει ότι το αμερικάνικο κοινό ήθελε να δει μια λίγο πιο ρομαντική ταινία. Ali McGraw (για την αιφνίδια επιτυχία της): Αν είσαι νέα στα μίντια, όπως ήμουν εγώ, δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να γίνει όταν τα φώτα της δημοσιότητας πέσουν πάνω σου.  Σε παρακολουθούν ακόμα κι αν περνάς το δρόμο ή αν αλλάζεις τα μαλλιά σου.  Από τότε έμαθα ότι για να επιβιώσεις μέσα στο star system, πρέπει να βρεις ποιος πραγματικά είσαι εσύ κι όχι ποιος σου υποδεικνύουν αυτοί.  Αλλά αυτό δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για την αρχική χιονοστιβάδα. Και το λάθος είναι να νομίσεις ότι αυτό είναι το τέλος της ιστορίας, ενώ είναι απλά η αρχή της. ARTHUR HILLER Γεννημένος το 1923 στο Έντμοντον του Καναδά, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, με πτυχίο Bachelor of Arts το 1947, Master of Arts στη ψυχολογία το 1950 και γίνεται επίτιμος Διδάκτωρ Νομικής, το 1995. Ξεκινά την καριέρα του στο χώρο του θεάματος από την τηλεόραση στη δεκαετία του 1950 και μεταπηδά στον χώρο του κινηματογράφου. Υπηρετεί ως Πρόεδρος του Director’s Guild of America από το 1989 έως το 1993 και Πρόεδρος του Academy of Motion Pictures Arts and Science από το 1993 έως το 1997. Ήταν υποψήφιος για βραβείο Οσκαρ Σκηνοθεσίας με την ταινία Love Story. ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ The Careless Years (1957) The Americanization of Emily (1964) Promise Her Anything (1965) Penelope (1966) The Tiger Makes Out (1967) Popi (1969) The Out-of-Towners (1970) Love Story (1970), Best Director Oscar nomination The Hospital (1971) Plaza Suite (1971) Man of La Mancha (1972) The Crazy World of Julius Vrooder (1974) Silver Streak (1976) Nightwing (1979) The In-Laws (1979) Making Love (1982) Author! Author! (1982) Romantic Comedy (1983) The Lonely Guy (1984) Teachers (1984) See No Evil, Hear No Evil (1989) Taking Care of Business (1990) The Babe (1992) Married to It (1993) National Lampoon’s Pucked (2006) ERICH WOLF SEGAL Γεννημένος το 1937 στο Μπρούκλιν, γιος ραβίνου, ξεκινάει τις σπουδές του στο Midwood High School του Μπρούκλιν. Συνεχίζει στο Harvard, απ’ όπου αποφοιτεί με έπαινο στη Λατινική Φιλολογία και την Ποίηση το 1958. Την επόμενη χρονιά κάνει το μεταπτυχιακό του και το 1965 τελειώνει και το διδακτορικό του στην συγκριτική λογοτεχνία. Διδάσκει Ελληνικά και Λατινικά στα Πανεπιστήμια των Harvard, Yale & Princeton. To 1967 γράφει το σενάριο για την ταινία των Beatles «Yellow Submarine». Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 συνεργάζεται σε άλλα σενάρια και γράφει κι ένα εξ’ ολοκλήρου δικό του, που έχει να κάνει με έναν φοιτητή του Harvard και μία φοιτήτρια του Radcliffe αλλά αποτυγχάνει να το πουλήσει. Η λογοτεχνική πράκτορας Lois Wallace του πρότεινε να το μετατρέψει σε λογοτεχνικό κείμενο και το αποτέλεσμα αυτού, ήταν το βιβλίο και η ταινία-φαινόμενο με τ’ όνομα Love Story. Το βιβλίο γίνεται Νο 1 μπεστ-σέλλερ, στη λίστα των New York Times, μεταφράζεται σε 33 γλώσσες σε όλον τον κόσμο. Η κινηματογραφική ταινία γίνεται κι αυτή Νο1 στα box office. Ο ίδιος συνεχίζει να γράφει σενάρια και το 1977 γράφει το σίκουελ του Love Story, που τ’ ονομάζει Oliver’s Story. Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2010 από καρδιακή προσβολή. Το έργο του παραμένει για να μας θυμίζει ότι η ζωή είναι για τους μαχητές. FRANCIS LAI Γεννημένος του 1932 στη Νίκαια της Γαλλίας, ξεκίνησε σπουδάζοντας, ως παιδί, πιάνο. Αργότερα ανακάλυψε την jazz και έπαιξε σε αρκετές τοπικές ορχήστρες. Το 1950 συναντήθηκε με την Claude Goaty και την ακολούθησε στο Παρίσι. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Μονμάρτης. Στο «Taverne d’ Atillo», γνωρίζει τον Bernard Dimey. Συνθέτει μαζί του το πρώτο του τραγούδι και συνεργάζεται μαζί του για πάνω από 100 κομμάτια. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την ορχήστρα του Michel Magne, συνοδεύει μουσικά την Edith Piaf για την οποία έγραψε και αρκετά κομμάτια. Η δουλειά του στην ταινία του Claude Lelouche «A Man and a Woman» (1966), απογειώνει την καριέρα του και γίνεται διεθνώς γνωστός. Κερδίζει το Όσκαρ με το κομμάτι «Where do I begin», στην ταινία του Arthur Hiller «Love Story», το οποίο γίνεται Top 40 hit. Αν και ποτέ δεν έφτασε τόσο ψηλά όσο με αυτό το κομμάτι, συνεχίζει να εργάζεται για τον κινηματογράφο, συχνά σε συνεργασία με τον C. Lelouch, και συνθέτει ένα μεγάλο αριθμό ορχηστρικών κομματιών όπως το «Today It’s You», «Happy New Year» & «Love in the Rain». Έχει συνθέσει τη μουσική για πάνω από 100 ταινίες κι έχει συνθέσει πάνω από 600 κομμάτια. =========================================== Love Story (1944) Ιστορία Αγάπης Η νεαρή πιανίστρια, Λίζα Κάμπελ ζει στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τυχαία μαθαίνει ότι έχει πρόβλημα στην καρδιά και της μένουν λίγοι μήνες ζωής, οπότε απογοητευμένη εγκαταλείπει την καριέρα της και πηγαίνει να ζήσει αυτούς τους λίγους μήνες στην εξοχή της Κορνουάλης. Εκεί γνωρίζει τον νεαρό Κιτ Φερθ, ο οποίος έχει περίεργη συμπεριφορά, αντίθετη με τον πατριωτικό άνεμο που πνέει στη χώρα, και ο οποίος ερωτεύεται την Λίζα. Και η Λίζα όμως, παρόλο που δεν συμφωνεί με τις ιδέες του Κιτ, τον ερωτεύεται και προσπαθεί να βρει την εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς. Στην Κορνουάλη βρίσκεται για μια θεατρική παράσταση και η παιδική φίλη του Κιτ, η ηθοποιός Τζούντι Μάρτιν, η οποία είναι κρυφά ερωτευμένη με τον Κιτ Director: Leslie Arliss Writers: J.W. Drawbell, Rodney Ackland  Stars: Margaret Lockwood, Stewart Granger, Patricia Roc  Producer: Harold Huth https://www.youtube.com/watch?v=lQCnm911DLA When concert pianist Lissa Campbell learns that she has a serious heart problem. she vows to enjoy what time she has left. On taking her first holiday, she meets Kit Firth, a pilot on leave, because his future vision may disappear due to a bomb explosion while he was in active service. Kit Firth is searching for a rare mineral Britian needs in the war effort. When there is an explosion at the local tin mine, Kit and several others are trapped, but due to his knowledge of the mine workings, he leads the others to safety. But his greatest challenge is to come, when he has to undergo an operation, that hopefully may keep him from going blind. This operation has a slim chance of being successful.  =====================  "O σιωπών δοκεί συναινείν"