Σάββατο 26 Αυγούστου 2023

Laura (Λάουρα 1944) Otto Preminger


Η Tierney πάλεψε για χρόνια με επεισόδια 
μανιοκατάθλιψης . 

Το 1943, γέννησε μια κόρη, την Ντάρια, η οποία ήταν κωφή και διανοητικά ανάπηρη (πιθανόν αποτέλεσμα μόλυνσης από ερυθρά που μπορεί να προσβλήθηκε από θαυμαστή). 

Το 1953 αντιμετώπισε προβλήματα συγκέντρωσης, τα οποία επηρέασαν τις κινηματογραφικές της εμφανίσεις.

How was Gene Tierney’s Brain Destroyed by Electroshock Therapy? 

Η ταινία Λάουρα (αγγλικά: Laura‎) γνωστή κι ως Λώρα είναι ένα αστυνομικό φιλμ νουάρ παραγωγής 1944, σε σκηνοθεσία Ότο Πρέμινγκερ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βέρα Κάσπαρι. Η διασκευή του σεναρίου έγινε από τους Τζέι Ντράτλερ, Σάμιουελ Χόφενσταϊν και Ελίζαμπεθ Ράινχαρντ. . .

Η ταινία προτάθηκε για πέντε βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και βραβεύτηκε με Όσκαρ Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας.

 Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 79η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. 


Το 1999 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[1]


Gene Tierney, Dana Andrews, Clifton Webb

Ο ντετέκτιβ Μαρκ ΜακΦέρσον του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης ερευνά το θάνατο της Λώρα Χαντ, μιας πανέμορφης κοπέλας και επιτυχημένης διευθ'ύντριας διαφημίσεων που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της. 

Ο ΜακΦέρσον πρώτα παίρνει κατάθεση από τον χαρισματικό κοσμικογράφο της εφημερίδας Γουάλντο Λίντεκερ, έναν ανυπόμονο, αλλά αποτελεσματικό, ο οποίος αναφέρει πώς συνάντησε τη Λώρα και έγινε μέντορά της. 

Είχε γίνει ο πλατωνικός φίλος και σταθερός σύντροφός της, και χρησιμοποίησε τη σημαντική φήμη, την επιρροή και τις σχέσεις του για να προωθήσει την καριέρα της. 

Ο ΜακΦέρσον αρχίζει να παίρνει την κατάθεση από τον παρασιτικό αρραβωνιαστικό της Λώρας, τον Σέλμπι Κάρπεντερ, έναν «κρατημένο άνδρα» και σύντροφο της πλούσιας θείας της, Ανν Τρέντγουελ, η οποία είναι ανεκτική για τον ενθουσιασμό της ανιψιάς της με τον Κάρπεντερ, προφανώς λόγω της πρακτικής αποδοχής της για την ανάγκη του Σέλμπι για την αγάπη μιας γυναίκας πιο κοντά στην ηλικία του. 

Ο ΜακΦέρσον αφήνει στο τέλος την πιστή της οικονόμο της Λώρα, Μπέσι Κλέαρι και μέσα από τις μαρτυρίες τους πλάθει στο μυαλό του το χαρακτήρα της όμορφης κοπέλας.

Μέσα από την κατάθεση των φίλων της Λώρας και διαβάζοντας τα γράμματα και το ημερολόγιό της, ο ΜακΦέρσον γίνεται εμμονικός με αυτήν - τόσο πολύ που ο Λίντεκερ τον κατηγορεί τελικά ότι έχει ερωτευτεί τη νεκρή γυναίκα. 

Μαθαίνει επίσης ότι ο Λίντεκερ ζήλευε τους μνηστήρες της Λώρας, χρησιμοποιώντας τη στήλη της εφημερίδας και την επιρροή του για να τους κρατήσει μακριά. 

Ένα βράδυ, ενώ ο ντετέκτιβ ΜακΦέρσον κοιμάται στο διαμέρισμα της Λώρας, μπροστά από το πορτρέτο της, ξυπνά και αντικρίζει μια γυναίκα που μπαίνει στο διαμέρισμα και σοκαρισμένος διαπιστώνει ότι είναι η Λώρα. Βρίσκει ένα φόρεμα στην ντουλάπα της που ανήκε σε ένα από τα μοντέλα της, τη Νταϊάν Ρέντφερν. 

Ο ΜακΦέρσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πτώμα που υποτίθεται ότι ήταν η Λώρα ήταν στην πραγματικότητα η Ρέντφερν, που έφερε εκεί ο Κάρπεντερ ενώ η Λώρα έλειπε στη χώρα. 

Τώρα, η εύρεση του δολοφόνου γίνεται ακόμη πιο επείγουσα.

Σε ένα πάρτι που γίνεται για να γιορτάσουν την επιστροφή της Λώρας, ο ΜακΦέρσον συλλαμβάνει την Λώρα για τη δολοφονία της Νταϊάν Ρέντφερν. 

Όταν την ανακρίνει, είναι πεπεισμένος ότι είναι αθώα και ότι δεν αγαπά τη Κάρπεντερ. 

Πηγαίνει να ψάξει στο διαμέρισμα του Λίντεκερ, όπου βλέπει ένα ρολόι που είναι πανομοιότυπο με αυτό του διαμερίσματος της Λώρας και υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει. Σε πιο προσεκτική εξέταση, διαπιστώνει ότι έχει μια μυστική κρύπτη. 

Ο ΜακΦέρσον επιστρέφει στο διαμέρισμα της Λώρας. Ο Λίντεκερ είναι εκεί και παρατηρεί έναν αυξανόμενο ερωτικό φλερτ μεταξύ της Λώρας, και του ντετέκτιβ. 

Ο Λίντεκερ προσβάλλει τον ΜακΦέρσον και απομακρύνεται από την Λώρα, αλλά σταματά στο κλιμακοστάσιο απ΄έξω. 

Ο ΜακΦέρσον εξετάζει το ρολόι της Λώρας, όπου ανακαλύπτει το όπλο που σκότωσε την Νταϊάν. 

Η Λώρα έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια: ο Λίντεκερ είναι ο δολοφόνος.

Ο ΜακΦέρσον κλειδώνει τη Λώρα, στο διαμέρισμά της, προειδοποιώντας την να μην ανοίξει σε κανέναν. 

Αφού φύγει, ο Λίντεκερ βγαίνει από ένα άλλο δωμάτιο και προσπαθεί να σκοτώσει τη Λώρα, λέγοντας ότι αν δεν μπορεί να την έχει αυτός, κανείς δεν θα την έχει. 

Εκεί πυροβολείται από τον βοηθό του ΜακΦέρσον, ο οποίος είχε πει στον ΜακΦέρσον ότι ο Λίντεκερ δεν είχε φύγει καθόλου από το κτίριο, με αποτέλεσμα ο ΜακΦέρσον και δύο άλλοι αστυνομικοί να επιστρέψουν στο διαμέρισμα. 

Τα τελευταία λόγια του Λίντεκερ είναι: «Αντίο, Λώρα. Αντίο, αγάπη μου». 

Διανομή ρόλων:


 


Η ταινία Λάουρα του Ότο Πρέμινγκερ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βέρα Κάσπαρι, κέρδισε τους κριτικούς και το κοινό τόσο με την αισθητική της, όσο και με τη θεματολογία της.

Ο Πρέμινγκερ, έψαχνε για το κατάλληλο θεατρικό έργο για να σκηνοθετήσει, όταν, μέσω του ατζέντη του, ενημερώθηκε ότι υπήρχε ήδη ένα ημιτελές σενάριο σε μορφή θεατρικού με τίτλο Ring Twice for Laura.

 Ο σκηνοθέτης είχε γοητευτεί από τις ασυνήθιστες εκπλήξεις που επιφύλασσε η πλοκή του σεναρίου, αλλά αισθανόταν ότι το σενάριο χρειαζόταν ακόμη πολλή δουλειά και προσφέρθηκε να το ξαναγράψει από την αρχή με τη βοήθεια της συγγραφέως του. 

Εκείνος και Κάσπαρι διαφώνησαν πάνω στη γραμμή που ήθελε να ακολουθήσει ο σκηνοθέτης και εκείνη προσφέρθηκε να συνεργαστεί με το συγγραφέα Τζορτζ Σκλαρ για τη διασκευή του έργου της. 

Η Μαρλέν Ντίτριχ, εξέφρασε ενδιαφέρον για τον κεντρικό ρόλο, χωρίς τη συμμετοχή της ή οποιασδήποτε άλλης μεγάλης σταρ, η Κάσπαρι δεν μπορούσε να βρει τον κατάλληλο χρηματοδότη και εγκατέλειψε το εγχείρημα.

Η Κάσπαρι τότε έγραψε ένα μυθιστόρημα βασισμένο στο θεατρικό της Ring Twice for Laura και τη συνέχειά του, με τον τίτλο Laura, των οποίων τα δικαιώματα αποκτήθηκαν από την 20th Century Fox, έναντι 30.000 δολαρίων. 

Ο Γουίλιαμ Γκετς, που αντικαθιστούσε τον Ντάριλ Ζάνουκ, που βρισκόταν στο μέτωπο, στη διεύθυνση της εταιρίας ανέθεσε στον Πρέμινγκερ τη διασκευή του θεατρικού της Κάσπαρι για τη μεγάλη οθόνη. 

Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τους Τζέι Ντράτλερ, Σάμιουελ Χόφενσταϊν και Ελίζαμπεθ Ράινχαρντ για τη διασκευή. 

Εφόσον θυμόταν ακόμη τη διαφωνία του με την Κάσπαρι στην πρώτη τους απόπειρα για τη συγγραφή του σεναρίου, αποφάσισε να μην την αναμείξει στο εγχείρημα. 

Αισθανόταν ότι ο σημαντικότερος χαρακτήρας του σεναρίου ήταν ο Γουόλντο Λάιντεκερ και αποφάσισε να τον αναπτύξει δίνοντάς του μεγαλύτερο βάθος. 

Η Κάσπαρι έμεινε απογοητευμένη με τις αλλαγές στην πλοκή στις οποίες προέβη ο σκηνοθέτης

 =====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.