Όσα είπε ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, Κώστας Βεργόπουλος στο Tvxs.gr

Κρυσταλία Πατούλη

Ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, Κώστας Βεργόπουλος, κι ένας από τους μεγαλύτερους διεθνώς καταξιωμένους έλληνες διανοητές, που έφυγε – την Πέμπτη 9 Νοεμβρίου – ξαφνικά από τη ζωή, δεν κουράστηκε ποτέ να καταγράφει τα αδιέξοδα της πολιτικής έναντι της οικονομίας και αντίστροφα, καταγγέλλοντας τα μεγαλύτερα αδιέξοδά τoυς, όπως: τη λιτότητα, την ύφεση, και την ανεργία.

Στο τελευταίο του βιβλίο “Η νέα παγκόσμια αναταραχή“, είχε επισημάνει ότι: «Ο νέος χάρτης του κόσμου χαράσσεται πέρα από το διεθνές δίκαιο, με βάση τους διμερείς συσχετισμούς ισχύος. Το 2017 θα αποδειχθεί, άραγε, το μοιραίο έτος όλων των κινδύνων;». Περισσότερα: “Ο νέος χάρτης του κόσμου χαράσσεται πέρα από το διεθνές δίκαιο”

Στην τελευταία του συνέντευξη στο Tvxs.gr, μεταξύ άλλων, είχε τονίσει: 
[…] Που οδηγούμαστε όταν οι πλούσιοι επιδοτούνται, μέσω περικοπών των κοινωνικών επιδομάτων, εις βάρος των πιο αδύναμων; Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι αυτή η πολιτική; Άραγε, όταν οι ισχυροί διαθέτουν όλο και περισσότερο χρήμα και μεγαλύτερη άνεση στη διαχείριση του, ώστε να μη λογοδοτούν σε κανέναν για την χρησιμοποίησή του, τότε επενδύουν πράγματι περισσότερα ή μήπως τότε ακριβώς είναι που επενδύουν ακόμη λιγότερα; […] Περισσότερα: Που οδηγούμαστε όταν οι πλούσιοι επιδοτούνται εις βάρος των αδύναμων;

Διαβάστε επίσης στο Tvxs.gr: «Αντίο Ελλάδα». Καλό ταξίδι Κώστα Βεργόπουλε

Ενδεικτικά αποσπάσματα με τα κύρια θέματα που τον απασχολούσαν, μέσα από συνεντεύξεις και άρθρα του στο Tvxs.gr:

Για τη λιτότητα:

” Η λιτότητα σκοτώνει την Ευρώπη“

[…] Παραδειγματική η αποτυχία της Ευρώπης. Με την σημερινή πολιτική της, έχει καταντήσει «ο ηλίθιος του παγκόσμιου χωριού». Καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν έχει εγκατασταθεί με δική της επιλογή τόσο βαθειά στη λιτότητα […] Αναδεικνύεται όμως σήμερα κάτι πολύ πιο ανησυχητικό: Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα […] Η κοινωνία δεν αναγνωρίζει πλέον τον εαυτό της μέσα σ’ αυτό […] Το παγόβουνο προς το οποίο με επιτάχυνση κατευθύνεται τόσο η ελληνική όσο και η ευρωπαϊκή πολιτική, είναι η ίδια η κοινωνία. […] Περισσότερα: Ευρώπη: Ο ηλίθιος του Παγκόσμιου χωριού, του Κ. Βεργόπουλου

[…] Η Ελλάδα, σήμερα, καταγράφει τη μεγαλύτερη ύφεση στην Ευρώπη και επιδεικνύεται παντού ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Υπόδειγμα καταστροφής. Κανείς δεν βγαίνει ωφελημένος από αυτό, ούτε και οι δανειστές. Ποιοι λοιπόν είναι οι «μαλάκες»; Οι Έλληνες ή μήπως όσοι τους έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση; […]
Πρέπει η ίδια η Ευρώπη να καταλάβει ότι έχει παγιδευτεί σε αδιέξοδο. Την ελληνική συνταγή την εφαρμόζει και στις άλλες χώρες. Από τις 9 Δεκεμβρίου, στη συνάντηση των ηγετών της Ευρώπης, αποφάσισαν να εφαρμόσουν παντού την ίδια πολιτική λιτότητας. Δηλαδή περικοπής δαπανών, μισθών, συντάξεων. Όταν ολόκληρη η Ευρώπη κάνει την ίδια πολιτική ταυτόχρονα, είναι σαν να αυτοπυροβολείται κατάστηθα. Ως γνωστόν, το 92 % της ευρωπαϊκής παραγωγής το καταναλώνει η ίδια η Ευρώπη. Εξάγεται στο εξωτερικό μόνο το 8%. Αν η ίδια επιβάλλει λιτότητα και περικοπές, επιλέγει η ιδία την αυτοκαταστροφή της. Η απόφαση της 9ης Δεκεμβρίου θα αποδεδειχθεί ιστορικά ολέθρια.
Πρέπει να αλλάξει αυτή η κατεύθυνση. Σε αυτό πιέζουν  διεθνείς παράγοντες, ακόμη και από το ΔΝΤ μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν ελπίδες να αλλάξει, δεδομένου ότι αν δεν αλλάξει η  καταστροφή είναι βέβαιη για όλους. […] Περισσότερα: Ο Κ.Βεργόπουλος στο tvxs.gr: «Υπόδειγμα καταστροφής η Ελλάδα»

[…] Όμως με την λιτότητα, την ύφεση και την συρρίκνωση, αποθαρρύνονται οι επενδύσεις και αποχωρούν οι επενδυτές. Επενδύσεις όχι μόνο δεν έρχονται, αλλά κι αυτές που υπήρχαν από πριν, τα μαζεύουν, τα ξηλώνουν και φεύγουν! Και στα τρία επιχειρήματα ο εμπειρικός απολογισμός είναι αρνητικός: Ούτε τα χρέη μειώνονται, ούτε τα ελλείμματα μειώνονται, ούτε η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται! Αν έπρεπε να βρεθεί μία θανατηφόρα συνταγή, αυτή βρέθηκε, και εφαρμόζεται ως «μονόδρομος» τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη! Δεν υπάρχει άλλη περισσότερο θανατηφόρα. […] Περισσότερα: Ευρώπη: Ο ηλίθιος του Παγκόσμιου χωριού, του Κ. Βεργόπουλου

Για την Ευρώπη και τον κόσμο:
[…] Σημερα, η Ευρώπη του χρήματος σκοτώνει την Ευρώπη των λαών, και μόνον η αντίστασή τους είναι σε θέση να σώσει την Ευρώπη από τον «κακό εαυτό» της […] Περισσότερα: Κώστας Βεργόπουλος: Η Ευρώπη του χρήματος σκοτώνει την Ευρώπη των λαών

[…] Η Ευρώπη στο σύνολο της πλήττεται πλέον από την ύφεση. Η Ελλάδα ηγείται καταγράφοντας την βαθύτερη ύφεση στην Ευρώπη, αλλά και οι άλλες χώρες, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, ακολουθούν με διαφορά αναπνοής. Από την γενικευμένη λιτότητα, καμία χώρα δεν επωφελείται, ούτε οι εμπνευστές της. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η πτώση της οικονομίας και η επιδείνωση του κλίματος εμπιστοσύνης των επενδυτών κατά το τελευταίο τρίμηνο είναι μεγαλύτερη και ταχύτερη στη Γερμανία απ’ ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. […] Περισσότερα: Ευρώπη: Ο ηλίθιος του Παγκόσμιου χωριού, του Κ. Βεργόπουλου

[…] Κανονικά, η Γερμανία θα έπρεπε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης σήμερα είναι η Γερμανία. Δεν είναι η Κύπρος ή οι άλλες χώρες του Νότου, αλλά η Γερμανία με την καταστροφική διαχείριση των ευρωπαϊκών πραγμάτων […] Πρέπει να γίνει κάτι, αλλά με πολλές χώρες μαζί. Να συνασπιστούν και να δώσουν ένα τελεσίγραφο στη Γερμανία. Να της πουν, ή αλλάζεις ή τα σπάμε! […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η Γερμανία θα έπρεπε να αποχωρήσει από την ΕΕ!

[…] Η σημερινή Ευρώπη, στο σύνολό της, απελπίζει. Ασχολείται περισσότερο με το ηθικολογικό μέρος, με το να λέει ποιος είναι «καλός μαθητής» και ποιος είναι «κακός», και δεν ασχολείται με την οικονομική σταθεροποίηση και αποτελεσματικότητα.

Προβάλει μέτρα και μοντέλα, τα οποία, ακόμη και να θεωρηθούν σωστά, δεν οδηγούν πουθενά, απλώς καταστρέφουν, απλά και μόνο για να τιμωρήσει αυτούς που δεν έχουν συμμορφωθεί με αυτό που η ίδια προβάλλει ως πρότυπο.
Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά […]
Σήμερα, όπως σημειώνει ο Πωλ Κρουγκμαν, η ελπίδα του κόσμου πηγάζει από τον φόβο της επικείμενης μεγάλης καταστροφής. Όσο επεκτείνεται το αίσθημα της καταστροφής, τόσο λιγότεροι θα το βρίσκουν αυτό αναγκαίο και εξυγιαντικό και τόσο περισσότεροι θα αντιλαμβάνονται ότι ανάμεσα στην κόλαση και στον παράδεισο υπάρχει και η μέση οδός, που δεν διέρχεται κατ’ ανάγκην ούτε από το ένα ούτε από το άλλο άκρο του θρησκευτικού σχήματος.

Η ανθρωπότητα σήμερα διαθέτει την γνώση και τα μέσα για να αποφύγει την οπισθοδρόμηση και πτώση στις μεγάλες αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος. Θα ήταν τραγικό, παραδομενη στη θρησκευτικη ακεραιοφροσυνη και αδιαλλαξια, να μην μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει. […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η Ευρώπη, ο κόσμος σήμερα, βαδίζουν προς το πουθενά

[…] Eίμαστε σε μεταβατική φάση. Την οποία πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα, με τρόπο εξοντωτικό, απαράδεκτο και αισχρό. Αυτό είναι αλήθεια. Και την πληρώνουν όλοι αυτοί όχι κατά πλειοψηφία, αλλά κατ’ αποκλειστικότητα. Αυτή είναι  αισχρή κατάσταση. Αλλά λέω, ότι εκτός αυτού, το σύστημα έχει μπλοκάρει και από παντού χάνει έδαφος. Η Παγκόσμια θέση της Ευρώπης συνεχώς υποχωρεί. Πράγμα που ζημιώνει και τους εταίρους, δημιουργεί παγκόσμιο πρόβλημα, για την Αμερική, για την Κίνα… για τη Βραζιλία. Οι τρίτες χώρες, θέλουν να βγει η Ευρώπη από την ύφεση για να μπορέσουν να κάνουν παιχνίδι μαζί της. Γιατί όσο αυτή βυθίζεται στην ύφεση, πληρώνουν και οι άλλοι τις συνέπειες. Δηλαδή, αυτό το θανατηφόρο παιχνίδι στο οποίο έχουν εμπλέξει πρώτη από όλες τις χώρες την Ελλάδα, και στη συνέχεια έχουν αυτοεμπλακεί και οι ίδιοι, είναι ένα ηλίθιο και αυτοκαταστροφικό παιχνίδι, το οποίο είναι και αιτία που επιδεινώνει σήμερα την παγκόσμια κρίση. […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι αντι-ιστορικό

[…] Αυτά που λέγαμε από το 2010 επαληθεύονται σήμερα με τον πιο δραματικό τρόπο. Η Ευρώπη αποβαίνει η «μαύρη κηλίδα» της παγκόσμιας οικονομίας, αφού είναι η μόνη που με τόση αδιαλλαξία προτάσσει την λιτότητα σαν πολιτική απέναντι στην κρίση! Με συνέπεια, να μην αντιμετωπίζει πραγματικά την κρίση, αλλά να της ανοίγει τον δρόμο. Αντιθέτως, η Αμερική, η Ιαπωνία, η Αγγλία, δίδουν προτεραιότητα στην απασχόληση, στην καταπολέμηση της ανεργίας, που είναι το κλειδί, ο δείκτης για την πορεία της οικονομίας […]  Περισσότερα: Η Ευρώπη αποβαίνει η μαύρη κηλίδα της παγκόσμιας οικονομίας

Για τις τράπεζες: 

[…] Σήμερα, σπαταλούνται τεράστια χρηματικά ποσά με το να υπερασπίζονται μονόπλευρα τα συμφέροντα των τραπεζών. Μην τύχει και πάθουν τίποτα οι τράπεζες! Αυτό είναι θλιβερό και απαράδεκτο. Οι τελευταίες αποκομίζουν οφέλη, ενώ δεν προσφέρουν στην οικονομία. Τα πάντα σήμερα γίνονται για τις τράπεζες. Θεός είναι οι τράπεζες και το χρήμα. Τίμημα γι’αυτό η ανεργία μεγάλης κλίμακας και η κατάρρευση της οικονομίας. […] Περισσότερα: Κώστας Βεργόπουλος: Η Ευρώπη του χρήματος σκοτώνει την Ευρώπη των λαών

Για το ευρώ, την ύφεση, το χρέος και την οικονομία: 

[…] Δεν βγαίνουμε έτσι από την κρίση. Αντίθετα, μπαίνουμε βαθύτερα σε αυτήν. Το χρέος γίνεται δύο και τρεις φορές περισσότερο μη βιώσιμο μ’ αυτόν τον τρόπο. Και δεν θα είχα αντίρρηση, αφού δεν διαγράφουν το χρέος, να δοθεί περισσότερη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αλλά αυτό που προτείνει γερμανική πλευρά και αποδέχεται η ελληνική, δεν είναι λύση. Θα έπρεπε να επιμηκυνθεί η αποπληρωμή στα 100 χρόνια ή στα 200 χρόνια, ώστε να μειωθούν οι ετήσιες δόσεις. Μόνο έτσι θα μπορέσει να γίνει βιώσιμο, και η οικονομία να ανακάμψει. Επίσης, πρέπει η δόση αποπληρωμής να μην υπερβαίνει ένα ποσοστό του ρυθμού ανάπτυξης του εθνικού εισοδήματος, ώστε να διατηρείται η οικονομία σε ανάπτυξη και να αυξάνεται η απασχόληση. Όταν δεσμεύεται η χώρα να πληρώνει στους δανειστές 5,25%, για το χρέος κάθε χρόνο και η ανάπτυξη παραμένει σε αρνητικούς ρυθμούς, τότε η χώρα εγκαθίσταται οριστικά σε αιώνια ύφεση και σε αιώνια ανεργία! […] αυτό δεν είναι το χειρότερο; Το να βγούμε δηλαδή στις αγορές με τέτοιες προϋποθέσεις; Και το χειρότερο, το εμφανίζουν ως καλύτερο![…]  Περισσότερα: Η χώρα εγκαθίσταται οριστικά σε αιώνια ύφεση και ανεργία!

[…] Με την ύφεση παντού στην Ευρώπη, πρόκειται για μεγάλη αστοχία να λέμε ότι υπάρχει κίνδυνος πληθωρισμού, γιατί ο πληθωρισμός επέρχεται, όταν υπερθερμαίνεται η οικονομία. Έχουμε κατάψυξη της οικονομίας και ορισμένοι από την Γερμανία επισείουν τον φανταστικό κίνδυνο της υπερθέρμανσης. […] Γιατί όμως, η Ελλάδα και η Ευρώπη έχουν περιέλθει σε αυτή τη θλιβερή και ανεκδιήγητη, για να μην πω δραματικο-κωμική, κατάσταση; Επειδή, η Ευρώπη, έχει θεσπίσει ένα σύστημα, βάση του οποίου η ίδια αυτοπυροβολείται. Έχει υποχρεώσει τις χώρες που μετέχουν στην Ευρώπη, να απεμπολήσουν την νομισματική κυριαρχία τους. Δεν έχουν δικαίωμα να εκδίδουν νόμισμα, όπως είχαν στο παρελθόν.

[…] Ουδέποτε στην οικονομική ιστορία δεν έχει εγκαθιδρυθεί εκ των άνω παρόμοιο αδιέξοδο και μάλιστα σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Και η βαθύτερη εξήγηση του «μυστηρίου» βρίσκεται στο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ, με τον τρόπο που μέχρι σήμερα έχει λειτουργήσει […] Ακόμη μια φορά, η διαχείριση της ελληνικής περίπτωσης κινείται στα όρια μεταξύ άπατης και τραγωδίας, αλλά πάντα «αλά-ελληνικά» […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Μεταξύ απάτης και τραγωδίας

Για τους λαούς, τους πολίτες, την κοινωνία, το νεοφιλελευθερισμό, και τη δημοκρατία:

[…] Άνθρωποι αυτοκτονούν, συντρίβονται! Υπολόγισαν ποτέ οι κυβερνώντες το κόστος από τις σαρωτικές συνέπειες σε ανθρώπινη φτώχεια και εξουθένωση, θανάτους και αυτοκτονίες, της σημερινής πολιτικής; Οι απλοί άνθρωποι χρειάζονται άμεση ανακούφιση, στοιχειώδη αναπνοή. Δεν έχουν θεωρητικές αναζητήσεις σχετικά με το ποια είναι η πραγματικά αριστερή πολιτική. Και στη συγκεκριμένη συγκύρια, αυτό το ζήτημα είναι ανύπαρκτο.

Η πρόταξη των ιδεολογικών θεμάτων αντί των πρακτικών και συγκεκριμένων έχει συρρικνώσει κάθε κοινωνική αξιοπιστία, ιδίως μετά το 2012, για τις οργανώσεις και οργανωσούλες που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες της καθημερινότητας στην σημερινή ελληνική κοινωνία. Αυτή την στιγμή, για την πολιτική που σώζει την χώρα από τον κατήφορο δεν υπάρχει πρόβλημα ονοματολογίας, αλλά πρόβλημα ουσίας.
Και είναι αριστερή πολιτική η άμεση ανακούφιση των θυμάτων! Τελεία και παύλα. […] Περισσότερα: Η Ευρώπη αποβαίνει η μαύρη κηλίδα της παγκόσμιας οικονομίας

[…] Οι Έλληνες ξεσηκώνονται και διεκδικούν, όπως αυτό είναι αυτονόητο και επιβάλλεται σε πολίτες μιας κοινωνίας, που έχει περιέλθει στα πρόθυρα κατάρρευσης και αποσύνθεσης. Όπως ακριβώς κάνουν και οι άλλοι ομοιοπαθείς ευρωπαϊκοί λαοί από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, ακόμη και από την ίδια την Γερμανία. Αφού οι πολιτικοί μας αποδεδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, το λόγο έχουν πια οι κοινωνίες και οι λαοί […] Περισσότερα: Κώστας Βεργόπουλος: Το λόγο έχουν οι κοινωνίες και οι λαοί

[…] Η κρίση δεν είναι μόνον της οικονομίας, αλλά  και της δημοκρατίας.

Όμως, υπάρχουν επίσης και πολλές άλλες κρίσεις σε όλα τα επίπεδα: πολιτισμική κρίση, κρίση θεσμών, κρίση ιδεολογιών, ανθρωπολογική κρίση. Κάποιοι θεωρούν ότι η κρίση της δημοκρατίας είναι συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Δεν θα είμαι τόσο κατηγορηματικός σε αυτό. Πιστεύω ότι συμβαίνει μάλλον το αντίστροφο. Η κρίση της δημοκρατίας προηγείται και αυτή ανοίγει τον δρόμο στην οικονομική κρίση.
Εάν υπήρχε κάποιος ελάχιστος σεβασμός στις αξίες του ανθρώπου και του πολίτη, η οικονομική κρίση δεν θα είχε φτάσει στο σημερινό αξιοθρήνητο και απαράδεκτο αποτέλεσμα. Σε κάθε ιστορική στιγμή, ο άνθρωπος, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η δημοκρατία προηγούνται, ενώ η οικονομία και όλα τα άλλα έπονται.

Κατά την τελευταία 30ετια, ο νεοφιλελευθερισμός διέβαλε κάθε είδους συλλογική και δημόσια παρουσία και δράση και βέβαια πάνω από όλα του κράτους. Όμως η δημόσια διάσταση παραμένει απαράκαμπτη για την εξασφάλιση των κοινωνικών ισορροπιών και του κοινωνικού συμβολαίου.
Με το υποκριτικό εγκώμιο στον άνθρωπο, αφαιρέθηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες όλα τα εργαλεία εξισορρόπησης της κοινωνίας και αυτή παραδόθηκε ανυπεράσπιστη στην ασυδοσία στην μονομέρεια μιας μόνο πλευράς, των ισχυρών του μεγάλου χρήματος, και στην ανευθυνότητα των αγορών.

Σήμερα, η αναφορά στη δημοκρατία εμφανίζεται παραπλανητικά ως «πολιτικό κόστος», ως «δημαγωγία» και «λαϊκισμός», ως υποχώρηση απέναντι στις «συντεχνίες» και στις «γραφειοκρατίες». Όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από αυτόν που εξιδανικεύει τις αγορές και την ανισχυρια και ανευθυνότητα των ιθυνόντων.

[…] Ο,τι αδιαφορεί για τους λαούς και τους πολίτες είναι εξ αρχής λάθος, ενώ μόνον ο,τι στηρίζεται σε αυτούς μπορεί να είναι βιώσιμο για κάποια χρονική περίοδο. Με την υποβάθμιση των εργαζομένων σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, κανένα σύστημα δεν έχει κερδίσει στην ιστορία και όλα με αυτόν τον τρόπο έχουν αυτο-υπονομευθεί. Το αυξανόμενο έλλειμμα δημοκρατίας διαβρώνει όλες τις επιλογες, ακόμη και τις πιο «ορθές», όταν αυτές δεν  λαμβάνουν υπόψη αυτούς στους οποίους κάθε φορά επιρρίπτονται τα βάρη. […]  Περισσότερα: Κώστας Βεργόπουλος: Κώστας Βεργόπουλος: Ωρολογιακή βόμβα η ανεργία στα θεμέλια της Ευρώπης

[…] Η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι φλέγεται πολύ περισσότερο για να εκπληρώσει με εξονυχιστική ακρίβεια τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και πολύ λιγότερο αυτές που έχει αναλάβει έναντι του ελληνικού λαού. […] Κοινωνικές διαβουλεύσεις, με φωτεινή εξαίρεση τις εξαγγελίες για την παιδεία, δεν φαίνονται ούτε καν στον ορίζοντα και επί του παρόντος η κοινωνία βρίσκεται καθηλωμένη στις κερκίδες σαν απλός θεατής […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η κοινωνία βρίσκεται καθηλωμένη στις κερκίδες

Για τη νέα γενιά:
[…] Oι αλαζονικά θεωρούμενοι και αυτοανακηρυγμένοι νικητές θα είναι οι πραγματικοί ηττημένοι! Κι αυτούς που σήμερα τους λένε χαμένους και ηττημένους, αυτοί θα είναι οι νικητές, σύμφωνα με όλα τα διδάγματα και εμπειρίες από την ιστορία όλων των εποχών! Η κοινωνία που προεξοφλεί ότι η νέα γενιά της είναι η χαμένη, η ίδια χάνεται! Διότι εάν η νέα γενιά είναι σήμερα χαμένη, περισσότερο και πριν από αυτήν χαμένη είναι η κοινωνία που την θυσιάζει […] 

Ίσως ζούμε σήμερα μια παρόμοια στιγμή κατά την οποία οι νέοι σηκώνουν κεφάλι στους τόπους που βρίσκονται, χωρίς να περιμένουν για αυτό κανένα κομματικό χρίσμα και μάλιστα να δυσπιστούν ακόμη και για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. […] 
O Όρος «χαμένη γενιά», όπως διευκρίνιζε ο Χέμινγουεϊ, δεν σημαίνει διόλου ότι η νέα γενιά χάνεται, αλλά αντίθετα ότι παραμένει ζωντανή και σε αναζήτηση νέων σημείων αναφοράς, αφού τα παλαιά έχουν ανεπανόρθωτα φθαρεί και χρεοκοπήσει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Η νέα γενιά αναζητά πυρετωδώς νέα σημεία αναφοράς και συνεπώς ανατροπής του κόσμου στον οποίο έχει βρεθεί. Στην σημερινή Ελλάδα με τα 2/3 των νέων στην ανεργία και 35% του πληθυσμού στους κοινωνικούς αποκλεισμούς και κάτω από το ελάχιστο όριο της ένδειας, πως είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις να ισχυρίζονται ότι οικοδομούν την κοινωνία του μέλλοντος; Πώς την οικοδομούν; Περιθωριοποιώντας όλο και περισσότερους νέους; […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η «χαμένη γενιά» θα νικήσει!

Για την ανεργία:
[…] Εάν σήμερα υπάρχει μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, αυτή δεν είναι η δήθεν καθυστέρηση στην εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων», αλλά η έκταση της ανεργίας, που υπερβαίνει τα 20 εκατομμύρια ανέργων στην Ευρωζώνη […] Η Ελλαδα, ενώ από αυτήν ξεκίνησε το «λάθος» του ΔΝΤ, συνεχίζει πάντα όπως και πριν, σαν να μην έχει τίποτα συμβεί, ενώ οι άλλες χωρες επωφελούνται από την κακή κατάληξη των προγραμμάτων «στήριξης» στη χώρα μας […] 

Μόνο η ανάγκη προστασίας της απασχόλησης, που αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα, θα εξαναγκάσει ολες τις χωρες και την Ευρώπη σαν σύνολο σε εγκατάλειψη της λιτότητας και σε εφαρμογή μέτρων με ρεαλισμό και ορατότητα […] Περισσότερα: Κώστας Βεργόπουλος: Ωρολογιακή βόμβα η ανεργία στα θεμέλια της Ευρώπης 

Για την Τρομοκρατία:
[…] Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα […] Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης […] Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την κτηνωδία του άλλου […] Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη […] Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου […] Περισσότερα: Ο Κώστας Βεργόπουλος στο tvxs.gr για τις ρίζες της τρομοκρατίας

Για το προσφυγικό:
[…] Το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα είναι σήμερα τεράστιο και φυσικά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με αστυνομικούς ελέγχους.  Ίσως αυτό το πρόβλημα να αποδεδειχθεί και ο καταλύτης για την αλλαγή κατεύθυνσης στην μέχρι σήμερα ευρωπαϊκή πολιτική της λιτότητας. […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η κοινωνία βρίσκεται καθηλωμένη στις κερκίδες

Για την αριστερά στην Ευρώπη:
[…] Η μόνη πλευρά που καταθέτει προτάσεις συγκεκριμένες για μία διαφορετική Ευρώπη που να λειτουργεί σύμφωνα με το ιδρυτικό ευρωπαϊκό ιδεώδες, είναι η Αριστερά, με επικεφαλής το ελληνικό τμήμα. Η Ελλάδα ηγείται αυτή τη στιγμή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς […] Περισσότερα: Κ. Βεργόπουλος: Η Ελλάδα τώρα ηγείται της Ευρωπαϊκής Αριστεράς

[…] Όσον αφόρα την Αριστερά, δεν ανεβαίνει, δεν πείθει αρκετά, δεν χρησιμοποιεί πειστική γλώσσα, φθάνει μόνον στο σημείο να πείθει για την αποχή, αλλά όχι για την ρεαλιστικότητα των προτάσεων της. Όπως έλεγε ο Μαρξ, η εργατική τάξη θα πείσει όταν δείξει ότι μιλάει για ολόκληρη την κοινωνία, και όχι μόνον για τα δικά της ταξικά συμφέροντα […] Περισσότερα: Η χώρα εγκαθίσταται οριστικά σε αιώνια ύφεση και ανεργία!

Για τους Αγανακτισμένους:
[…] Οπωσδήποτε οι Αγανακτισμένοι έφεραν ένα κοσμοϊστορικό αποτέλεσμα. Αφ’ ενός επέσπευσαν την κατάρρευση κοινωνικής αξιοπιστίας του δικομματικού πολιτικού συστήματος και αφ’ετερου μετατόπισαν την αμφισβήτηση από το πολιτικό πεδίο στο κοινωνικό. Έβγαλαν την κοινωνική αμφισβήτηση από το μονοπώλιο των αριστερών πολιτικών κομμάτων, τη μετέτρεψαν σε ευρύτερο κοινωνικό διακύβευμα, και κατέβασαν την πολιτική στην κοινωνία […] Περισσότερα: Βεργόπουλος: Οι Αγανακτισμένοι κατέβασαν την πολιτική στην κοινωνία   

Για το “τι πρέπει να κάνουμε”

[…] Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την κατάσταση, εφόσον αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, πρέπει να έρθουμε σε επαφή με όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι είναι ομοιοπαθείς. Όλες οι χώρες τις Ευρώπης δυσανασχετούν εναντίον του γερμανικού Συμφώνου Σταθερότητος. Η Αυστρία, το Βέλγιο η Ιρλανδία, η Πορτογαλία. Η Ελλάδα δεν έχει αντιδράσει και δείχνει ότι το αποδέχεται. Και μάλιστα θριαμβολογεί. Όλες οι χώρες οργανώνονται στο να αντιδράσουν από κοινού. Δεν θα έπρεπε και η Ελλάδα να είναι μέσα σε αυτές; Αντί να δηλώνει πρόθυμα πλήρη υποταγή στη γερμανική πρόταση;

Να κάτι που μπορούμε να κάνουμε! Πιστεύω ότι δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια να αντιδράσουμε μέσα στην Ευρώπη. Δεν ήρθε η στιγμή να πούμε ότι το κεφάλαιο Ευρώπη έκλεισε, και η μόνη λύση είναι να αποσυρθούμε από αυτήν. Θεωρώ ότι ένα παρόμοιο συμπέρασμα θα ήταν βιαστικό και επιπόλαιο. Πιστεύω ότι μέσα στην Ευρώπη υπάρχουν ακόμη δυνάμεις και δυνατότητες μεγάλες και μπορούμε να επηρεάσουμε την ευρωπαϊκή πορεία. Οι λαοί, τα συνδικάτα, μπορούν να αντιδράσουν πανευρωπαϊκά για να πιέσουν αυτές τις κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις οι ίδιες δεν πρόκειται να αντιδράσουν, ή θα αντιδράσουν για να δώσουν απλά την εντύπωση ότι αντιδρούν. Γι αυτό το πραγματικό ζήτημα είναι υπόθεση των εργαζομένων, των λαών. Οι άνεργοι πρέπει επίσης να οργανωθούν. Να πολιτικοποιηθούν όλοι με την έννοια του πολίτη, είτε με την αρχαία έννοια είτε με τη σύγχρονη, αν θέλετε. […] Περισσότερα:   Τί πρέπει να κάνουμε; Απαντά ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Κ. Βεργόπουλος

============================

Ο καθηγητής Πολ. Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Παρισιού Κώστας Βεργόπουλος στον 102 fm της 

Για τα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα ενόψει των εκλογών σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, αλλά και για τη “Λευκή Βίβλο” της Κομισιόν για το μέλλον της Ευρώπης που παρουσίασε ο Ζάν Κλοντ Γιούνκερ μίλησε στον 102 fm της ΕΡΤ3 και την Ασπασία Βούζη ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Κώστας Βεργόπουλος.

«Γίνεται τεράστια σύγχυση και κάποιοι στην Ελλάδα πιστεύουν ότι δικαιώνονται στον ελληνικό ευρωσκεπτικισμό τους, γιατί αναπτύσσονται τέτοια κινήματα στην Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία. Δεν είναι όμως το ίδιο. Αυτοί που είναι ευρωσκεπτικιστές (όπως και στην Αγγλία) θέλουν λιγότερη Ευρώπη» σημείωσε διευκρινίζοντας ότι οι χώρες του Νότου και η Γαλλία ζητάνε περισσότερες δαπάνες και ευρωπαϊκή συνοχή, μεγαλύτερο προϋπολογισμό για να τις στηρίξει και οι χώρες του Βορρά θέλουν να φύγουν γιατί τους κοστίζει. Για τη “Λευκή Βίβλο” του κ. Γιούνκερ επεσήμανε ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης, ενώ υπογράμμισε ότι «το πρόβλημα με την Ευρωζώνη είναι ότι βρίσκεται συνεχώς σε αποσταθεροποίηση και το ευρώ έχει χάσει το 20% της διεθνούς του αξίας τα τελευταία δύο χρόνια, σε σχέση με το δολάριο». Επέρριψε ευθύνες στη Γερμανία η οποία –όπως ανέφερε- κερδίζει από την αστάθεια και τόνισε ότι πρέπει να υποχρεωθεί να επανεπενδύει τα πλεονάσματα της εντός της Ευρωζώνης. Αναφερόμενος στις επικείμενες γαλλικές εκλογές εκτίμησε ότι το “Εθνικό Μέτωπο” της Μαρίν Λεπέν είναι πολύ δύσκολο να επικρατήσει. «Το γαλλικό σύστημα είναι σε δύο γύρους κι έτσι η Λεπέν, ακόμη κι αν πάρει 26% στον πρώτο γύρο, στο δεύτερο θα πάρει πάλι το ίδιο, γιατί δε μπορεί να πάρει πάνω από 50% και να εκλεγεί. Η διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη» εξήγησε.

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"