Σάββατο 4 Μαΐου 2024

Το κατά Κοραή άγιο φως - Ο "Διάλογος περί του εν Ιεροσολύμοις αγίου φωτός" γραμμένος από τον μεγάλο Έλληνα Διαφωτιστή: Απάτη το «Άγιο Φως»

Παρουσίαση του βιβλίου “Το κατά Κοραή άγιο φως” που περιέχει τον διάλογο που έγραψε ο Αδαμάντιος Κοραής για την αναισχυντία του "αγίου" φωτός. Στο πάνελ, από αριστερά προς τα δεξιά: Φώτης Φραγκόπουλος (πρόεδρος της Ένωσης Αθέων), Αντώνης Παπαρίζος (καθηγητής Κοινωνιολογίας και Κοινωνιολογίας της θρησκείας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), Περικλής Βαλλιάνος (καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Μηνάς Παπαγεωργίου (συγγραφέας-δημοσιογράφος και διευθυντής της σειράς Lux Orbis).

   

 Στην παρούσα μελέτη, ο δημοφιλέστερος Έλληνας Διαφωτιστής, Αδαμάντιος Κοραής, καταπιάνεται με τη θαυματοπλασία του “αγίου φωτός” της Ιερουσαλήμ. Συγγράφοντας το έργο του στα 1826, προσδιορίζει με θεολογικά κριτήρια την έννοια του θαύματος, τεκμηριώνει με αξιοθαύμαστο τρόπο το ομιχλώδες ιστορικό της εμφάνισης του “αγίου φωτός”, αναδεικνύοντας, παράλληλα, τις ποικίλες πολιτικές, θρησκειολογικές και ανθρωπολογικές πτυχές του ζητήματος.

https://terrapapers.com/wp-content/uploads/2016/04/Ad_Korais_peri_agiou_fwtos.pdf

Η χώρα μας έχει στις μέρες μας ανάγκη, ενδεχομένως περισσότερο από ποτέ, τον ερχομό ενός νέου Διαφωτισμού. Ίσως γιατί οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του 19ου αιώνα δεν ευνόησαν την εγκαθίδρυση των όποιων ιδεών εκφράστηκαν εκείνη την εποχή σχετικά με την απόπειρα επαναφοράς του Ορθού Λόγου στη νεοελληνική ιδιοσυγκρασία. 

Ως εκ τούτου, η επαναφορά ριζοσπαστικών θέσεων και απόψεων εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού στη Δημόσια Σφαίρα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ο κατάλληλος πυροκροτητής για αυτόν τον σκοπό. Όλα αυτά, σε ένα περιβάλλον όπου η εκμετάλλευση της άγνοιας και της ψυχοσυναισθηματικής καθήλωσης των θεοσεβών εντείνεται από “επαγγελματίες” που προέρχονται τόσο από τον χώρο της θρησκείας, όσο και από εκείνον της πολιτικής.

Το κατά Κοραή άγιο φως είναι ένα ανάγνωσμα που απευθύνεται σχεδόν σε κάθε συμπατριώτη μας. Είτε πρόκειται για τους αναγνώστες εκείνους που διαμαρτύρονται για την κρατική θρησκοληψία και την επιρροή της επικρατούσας θρησκείας σε κοσμικά ζητήματα, είτε για ανθρώπους περισσότερο κοντά στη θρησκευτική πίστη, που δεν δέχονται, παρ’ όλα αυτά, να ατιμάζεται η κοσμοθεωρητική τους αντίληψη, μεταχειριζόμενοι ως αφελείς.

«Η δίκη του αγίου φωτός» - Το τέλος μιας πλάνης. Πώς φτάσαμε ως εκεί; Γιατί αθωώθηκε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος από την ελληνική δικαιοσύνη; Ποια ήταν τα στάδια της έρευνάς του; Πώς μπόρεσε να τεκμηριώσει την αλήθεια; Για πρώτη φορά αφηγείται, στον Alpha Κύπρου και την δημοσιογράφο Κάτια Σάββα, το ιστορικό της υπόθεσης.

 
Α. Κοραής: Απάτη το «Άγιο Φως»

Όσο υπάρχουν πρόβατα (ποίμνιο) πάντα θα υπάρχουν και τσοπάνοι (ποιμένες) και τσοπανόσκυλα (μπαμπούλες)

Ω Ναι ! Είναι Π Ο Λ Λ Α τα Λ Ε Φ Τ Α και της μπίζνας του “αγίου φωτός”:

Ο διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής αναφέρει ότι « …οι χριστιανοί Πατέρες δεν αναφέρουν τίποτα μέχρι τον 9ο μ.κ.ε αιώνα περί του αγίου φωτός» και αποκαλεί τους Αγιοταφίτες ιερείς λαοπλάνους. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Εφραίμ Β΄ (1766-1771) κατάργησε την τελετή του αγίου φωτός ως «χειροποίητον μηχανουργίαν». Η τελετή αποτελεί “ιερό” κατασκεύασμα προσέλκυσης τουριστών-προσκυνητών και των οικονομιών τους. Τα τεράστια έσοδα του Πατριαρχείου τα διαχειρίζονται ιδιοτελώς οι αξιωματούχοι Αγιοταφίτες.

Ω Ναι ! Είναι Π Ο Λ Λ Α τα Λ Ε Φ Τ Α και της μπίζνας του “αγίου φωτός”

Αντικληρικισμός και αντικομουνισμός

[Αυτές οι δύο αντί-θέσεις (συγγενείς, όπως θα δούμε) θεωρούνται ως αντιδραστικές και δογματικές τοποθετήσεις. Στις τελευταίες δεκαετίες, έφτανε να κολλήσεις σε κάποιον την ετικέτα του «αντικομουνιστή» για να τον εξουδετερώσεις παρομοιάζοντάς τον με φασίστα. Πράγμα που κατά κόρον έκανε το ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα ούτε αντιδραστικές, ούτε δογματικές είναι. Αντίθετα, είναι προοδευτικές και φιλελεύθερες. Και ιδού γιατί: Ο αντικληρικός δεν είναι απαραίτητα άθεος, ούτε καν εναντίον της θρησκείας. Είναι εναντίον του κλήρου – δηλαδή αντίθετος με τους τρόπους και τις πρακτικές της εκκλησίας. Στην ακρότατη περίπτωση και εναντίον της ύπαρξής της. Μπορεί να την θεωρεί περιττή. Δεν χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στον εαυτό του και τον Θεό. Δύναται να είναι κανείς πιστός Χριστιανός χωρίς μητροπολίτες, εικόνες, καντήλια και εξαπτέρυγα. Ίσως μάλιστα να είναι πιο σωστός αυτός που ακολουθεί απλώς την Επί του Όρους Ομιλία. Αλλά και ο αντικομουνιστής δεν είναι απαραίτητα αντίθετος με τις απόψεις του Μαρξ. Απλώς μπορεί να μην συμφωνεί με το μεταγενέστερο κλειστό Δόγμα (π.χ. του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού) ή με το μονολιθικό, ασάλευτο και αυταρχικό κόμμα. 

Έβαλα αυτές τις έννοιες μαζί γιατί, όπως αρκετοί γνωρίζουν, είναι συγγενείς. Ήδη στην δεκαετία του σαράντα ο Bertrand Russell, στην «Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας», είχε κάνει μία λεπτομερέστατη παρουσίαση του κομμουνισμού ως θρησκείας: με δόγμα, ιερατείο, μεσσία, αιρετικούς – ως και Δευτέρα Παρουσία. Για μένα και οι δύο αυτές – υποθετικά αρνητικές – έννοιες μπορεί να είναι θετικές. Να υποδηλώνουν άνθρωπο ελεύθερο, ανοιχτό και αδογμάτιστο. Που είναι ενάντιος στα κλειστά συστήματα.

Φυσικά, όταν προκαλούνται από άλλους χειρότερους δογματισμούς είναι απλώς το  σύμπτωμα αντίθετου ιδεολογικού καρκινώματος. Κάποιος που είναι αντικομουνιστής  επειδή είναι φασίστας, απλώς αλλάζει ένα δόγμα με άλλο – αλλά δεν είναι ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος. Ενώ για μένα αυτά τα δύο «αντί-» μπορεί να είναι βήματα απελευθέρωσης. Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς.]

Αυτή την προσωπική του γνώμη δημοσίευσε ο Νίκος Δήμου δημόσια και αν ήταν δυνατόν να τον γδάρουν ζωντανό, επίσης δήμοσια, στην πλατεία οι «χριστιανοί άνθρωποι της αγάπης» θα το έκαναν με εκστατική χαρά και θα ‘λεγαν πως είναι «θέλημα θεού». Η γνωστή παράνοια του προβάτου που το μόνο που γνωρίζει καλά είναι να βελάζει, να διαμαρτύρεται και να προσκυνάει υπάκουο και ταπεινό.

Ιστορική αναδρομή της απάτης του «Άγιου Φωτός»

Οι Άραβες του Ααρούν Αλ Ρασίντ παρέδωσαν στους παπικούς καλογήρους τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων (μαζί με τα σχετικά προνόμια, που σήμαιναν πολύ χρυσάφι) στα χρόνια του Καρλομάγνου (768-814 μ.κ.ε). Όταν πέθανε ο χαλίφης, το 889 μ.κ.ε τα προνόμια των καλογήρων καταργήθηκαν. 

Το 1118 μ.κ.ε. ο Άραβας κυρίαρχος Σαλάχ Ελ Ντιν παραχώρησε στους ορθόδοξους μοναχούς τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων. Ο Ελ Ντιν όριζε ότι «ο πατριάρχης των Ελλήνων θα είναι ο κύριος του Καμαρέ (ναού του Παναγίου Τάφου) και αυτός θα παίρνει από τον τάφο του Ικάς το Άγιον Φως για να το μοιράζει στους Ναζωραίους (χριστιανούς)».

Έτσι πέρασε στους Έλληνες η δικαιοδοσία του Αγίου Φωτός και ο έλεγχος αυτής της «χρυσοτόκου τελετής», όπως τη χαρακτηρίζει ο ιστορικός Κυριάκος Σιμόπουλος. Και βεβαίως άρχισε και το παραμύθιασμα των χιλιάδων «χατζήδων», που ψάχνουν τη σωτηρία της ψυχής τους ταξιδεύοντας στους Αγίους Τόπους.

Όταν ο έλεγχος των προσκυνημάτων αποδόθηκε στους ορθοδόξους, συνεχίστηκε το ίδιο βιολί της εκμετάλλευσης των πιστών. Με μια διαφορά: διάφοροι Λατίνοι συγγραφείς και περιηγητές κατήγγελλαν τους ορθοδόξους ρασοφόρους για θεομπαιξία ξεχνώντας πως αυτοί ήταν οι πρώτοι διδάξαντες στο «άθλημα» αυτό. Κι όσο κι αν φώναζαν μεγάλες μορφές της Εκκλησίας, τ’ αυτί των «φρουρών του Παναγίου Τάφου» δεν ίδρωνε.

Τον 18ο αιώνα έχουμε μια διαφωτιστική αναφορά για το ιστορικό της «θαυματουργού καθόδου του Αγίου Φωτός» από τον ιησουίτη μισιονάριο (απεσταλμένο) Du Bernart. Το 1771 έστειλε από το Κάιρο υπόμνημα στον άμεσο προϊστάμενο του καθολικό επίσκοπο της Τουλούζης. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται στο ιστορικό της τελετής, σημειώνει πως ήταν εφεύρεση των Λατίνων βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ στα χρόνια των σταυροφοριών και προσθέτει πώς στη συνέχεια αξιοποιήθηκε από τους ορθόδοξους παπάδες:

«Ιδού το ιστορικό αυτού του δήθεν Αγίου Φωτός. Ο Foulcher de Chartres, εξομολογητής του Βaudouin Α’, δεύτερου βασιλιά της Ιερουσαλήμ, διηγήθηκε ένα θαύμα που έγινε μπροστά σ’ ολόκληρο τον λαό της Ιερουσαλήμ και που ο ίδιος είδε με τα μάτια του. Ελεγε πως το Μεγάλο Σάββατο, παραμονή του Πάσχα, ο Θεός, θέλοντας να τιμήση τον τάφο του Ιησού και να αναθερμάνει την πίστη των χριστιανών, έστειλε από τον ουρανό μια φλό¬γα που κατέβηκε στον Άγιο Τάφο και άναψε όλα τα καντήλια, που, σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά έθιμα, ήταν σβηστά από τη Μεγάλη Παρασκευή. Αυτή η φλόγα, πετώντας από τη μια άκρη στην άλλη, άναψε όλα τα καντήλια του ναού. 

Έλεγε, επίσης, ότι κάποτε ο Θεός, θέλοντας να δοκιμάσει την πίστη των χριστιανών και να τιμωρήση ίσως τον κλονισμό της ευσέβειας τους, καθυστέρησε μερικές ώρες την πραγματοποίηση του θαύματος. Τελικά η κάθοδος του Αγίου Φωτός έγινε την ημέρα του Πάσχα ύστερα από επίσημη λιτανεία όλων των χριστιανών με επικεφαλής τον ίδιο τον βασιλιά. Ολοι βάδιζαν ανυπόδητοι με θρήνους και δάκρυα. Κραυγές αγωνίας εκλιπαρούσαν τον ‘Υψιστο να κάνει το θαύμα του.

Το θαύμα συνεχιζόταν και επί βασιλείας του Βaudouin Β’, όπως βεβαιώνουν οι Βaronius και Sponde. Ο πάπας Ουρβανός Β’, δημηγορώντας στο κονσίλιο της Κλερμόν το 1095. αυτό ακριβώς το Θαύμα επικαλέστηκε στην προσπάθεια του να πείση τους χριστιανούς πρίγκιπες της Ευρώπης να ενώσουν τους στρατούς τους και να εκστρατεύσουν για την απελευθέρωση της γης που με τέτοιο θαύμα τιμούσε ο Θεός. Αλλά κατά τα φαινόμενα το θαύμα σταμάτησε λίγο ύστερα από τους πρώτους βασιλιάδες της Ιερουσαλήμ.

Ο ζήλος των πριγκίπων της χριστιανοσύνης είχε υποχωρήσει και η ευλάβεια των καθολικών είχε εκφυλισθή. Και ενώ οι καθολικοί παραδέχονται πως το θαύμα δεν γίνεται πια, οι σχισματικοί (σ.σ.: εννοεί τους Έλληνες ορθοδόξους) βρήκαν ευκαιρία να το διαιωνίσουν. Παπάδες και πατριάρχες εκμεταλλεύονται την ευπιστία του ποιμνίου που προσμένει την άγια ουράνια φλόγα τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Εφτά ώς οχτώ χιλιάδες πιστοί, ερεθισμένοι από την περιέργεια, συρρέουν στην Ιερουσαλήμ για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Αυτό το πλήθος αποτελεί σημαντική πηγή πόρων για τους σχισματικούς’Ελληνες, που εξασφαλίζουν έτσι την επιβίωση τους και την κανονική καταβολή των φόρων στουςΤούρκους».

Ο Αδαμάντιος Κοραής ο πατέρας του Ελληνικού διαφωτισμού στον περίφημο «Διάλογο περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου Φωτός Άτακτα 1825 Τόμος Γ» κάνει μια σφοδρή επίθεση στην όλη ιστορία γύρω από το Άγιο Φώς για την οποία έχουν υπάρξει διάφορες απαντήσεις. Η επίσημη Εκκλησία δεν τόλμησε να υποκύψει τότε, στις παρανοϊκές  φωνές των χριστιανοταλιμπάν και να τον χαρακτηρίσει αιρετικό και αισχρό άθεο όπως εισηγήθηκε στον Πατριάρχη Κωνστάντιο μια οργισμένη μερίδα του εβραιοχριστιανικού κλήρου. Ο Πατριάρχης  φοβούμενος, το τεράστιο και διεθνές κύρος του Κοραή φοβήθηκε να κινηθεί εναντίον του και το 1833 όταν ο Κοραής πέθανε στο Παρίσι έδωσε άδεια τελέσεως επιμνημόσυνης τελετής στην Κωνσταντινούπολη. 

Αποσπάσματα από τον περίφημο «Διάλογο» του Κοραή για το Άγιο Φώς:

«Δοκίμασε να κηρύξης εις τους προσκυνητάς, ότι ματαίως εξοδεύουν τόσα χρήματα, ματαίως κοπιάζουν ταξιδεύοντες μακράν δια θαύμα, δοκίμασε να διδάξης την τόσην απλήν αλήθειαν ταύτην, και θέλεις ιδεί στράτευμα προσκυνητών μεθυσμένων, ή ώς δέν αισχύνονται να ονομάζωνται Χατζήδων, στρατηγούμενον απο ολίγους θρασυτάτους γόητας, πνέοντας τον όλεθρον σου, ώς ανατροπέως των καθεστώτων»

«θαύμα αισχροκέρδιας, μηχανουργήματα λαοπλάνων ιερέων» και «ψευδοκαταίβατα φώτα της Ιερουσαλήμ»

«Αναίσχυντη θαυματοποιία και πλάσμα του μεσαίωνα, κατασκευασμένο από σκοταδιστές Καπουτσίνους»

«Της Ελλάδος ο κοινός λαός, μωρός ότι πιστεύει το άγιον φως»

«Ιερείς και λαός να καθαρισθώσιν από της δεισιδαιμονίας το όνειδος»

«Οι ποιμένες, πρώτοι αυτοί  το γέννημα του σκότους να σβέσωσι και τους τρέχοντας εις θέαν και προσκύνησιν αυτού, να εμποδίζωσιν».

«Μοναχοί θρασύτατοι γόητες επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών»

«Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες. Αξιοθρήνητοι οι κατ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος» 

«Τέτοιων θαυμάτων έχουν ανάγκη οι ψευδοθρησκείες»

«Ασυγχώρητον, με παντοειδείς δόλους να υπερασπίζεται η θρησκεία πλαστά θαύματα και πάσης λογής ανομήματα»

«Ελευθερώστε την Ανατολική εκκλησία από το όνειδος του αισχρού θαυματουργήματος»

«Το άγιον φως είναι πλάσμα ασεβές και αναίσχυντον, πλάσμα Λατίνων μοναχών και φραγγοπατερικόν γέννημα»

«Μην πιστεύετε λοιπόν όσα λέγουν περί του αγίου φωτός»

«Το Υπουργείο Εξωτερικών νομίζει ότι ικανοποιώντας τους αγιοταφίτες μοναχούς, θα ενισχύσει και θα διαφυλάξει την Ελληνική παρουσία και περιουσία στο Ισραήλ. Ας γνωρίζει, όμως, ότι όσο χαϊδεύει τους μοναχούς, τόσο αυτοί αποθρασύνονται και ξεπουλάνε κάθε τι ελληνικό και ιερό. Πρόσφατο παράδειγμα ο ηγούμενος παπάς Εφραίμ του “Αγίου Όρους”.

Το Πατριαρχείο Iεροσολύμων “είναι ο μεγαλυτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας στο Iσραήλ, μετά το ίδιο το κράτος του Iσραήλ”. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 20% έως 30% των ακινήτων στην Παλιά Πόλη της Iερουσαλήμ ανήκει στο Πατριαρχείο. Aνάμεσά τους τα τρία πιο σημαντικα μνημεία των “Aγίων Tόπων” αλλά και τα πιο σημαντικά κτίρια του Iσραήλ: H ίδια η Bουλή (Kνέσετ), η Mεγάλη Συναγωγή και η κατοικία του πρωθυπουργού. Σύνολο αξίας, δεκάδες δισεκατομμύρια δολαρίων. (Eφημερίδα Eλευθεροτυπία 27.02.2005, «Eιρηναίου “Γης Mαδιάμ”»)

«Δυστυχώς, οι μοναχοί και το ιερατείο, έχοντας με το μέρος τους τις μάζες του ηλίθιου λαού (πρόβατα-αμνούς) και τους δουλοπρεπείς πολιτικούς, εξακολουθούν να κυριαρχούν στην κοινωνική, οικονομική και θρησκευτική ζωή της κοινωνίας, διατηρώντας τον άνθρωπο στο σκοτάδι, την ειδωλολατρία και τον παγανισμό» 

«Eίκοσι εκατομμύρια δολάρια «αγνοούνταν» στο Πατριαρχείο Iεροσολύμων, τουλάχιστον μέχρι το 2005: Tο ποσό αυτό ήταν το αντίτιμο που πλήρωσε η ισραηλινή κυβέρνηση το 2000, προκειμένου να ανανεωθεί για 999 (!) χρόνια η ενοικίαση των εκτάσεων, ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου, στις οποίες έχει κτισθεί η Kνεσέτ (το Kοινοβούλιο και η προεδρική κατοικία του Iσραήλ. (Βλ. Eφημερίδα TA NEA 26.2.2005: «20 εκατομμύρια δολάρια έκαναν… φτερά. O κλέψας του κλέψαντος στο Πατριαρχείο Iεροσολύμων»)

Ως το 1988, το Φως ερχόταν στην Ελλάδα με βαπόρι μια εβδομάδα μετά την Ανάσταση! Μέχρι που ένας ταξιδιωτικός πράκτορας έπεισε το κράτος να μετατρέψει μια θρησκευτική τελετή σε εθνική παράδοση: Ήταν ο Ιάκωβος Οικονομίδης, ο οποίος έκτοτε φέρει τον τίτλο του Μεγαλόσταυρου του Παναγίου Τάφου, ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου στην οδό Νίκης 23, που οργάνωνε (μέχρι το 2004 που έκλεισε) εκδρομές στους Αγίους Τόπους.

Λόγω της σχέσης του με τον τότε Έξαρχο του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα (και μετά Πατριάρχη) κ. Ειρηναίο, συνέλαβε την ιδέα και έπεισε το κράτος να ναυλώσει αεροσκάφος της Ολυμπιακής για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνα. Επί προεδρίας Σαρτζετάκη, προστέθηκαν… εύζωνοι και σταδιακά φτάσαμε στο να του αποδίδονται (του … Φωτός!) τιμές αρχηγού κράτους. Φυσικά, κανένα άλλο ορθόδοξο κράτος στον κόσμο, από τη Ρωσία και τη Σερβία μέχρι την Αρμενία, δε ναυλώνει αεροσκάφος για να μεταφέρει το “Φως” ούτε φυσικά το υποδέχεται ως αρχηγό κράτους !!

Σκέψεις όπως, τι δουλειά έχει ο Ελληνας με τις εβραϊκές δοξασίες και τα σιωνιστικά δρώμενα, ούτε που περνάει από τον νου του προβάτου.

Εθνικό ξεπούλημα και εθνική προδοσία, από τους “θεματοφύλακες” του ελληνισμού!  

Όσο υπάρχουν πρόβατα (ποίμνιο) πάντα θα υπάρχουν και τσοπάνοι (ποιμένες) και τσοπανόσκυλα (μπαμπούλες)

Πότε, τελικά, θα ξυπνήσουν οι Έλληνες;

Πότε οι πολιτικοί θα αγνοήσουν το πολιτικό κόστος και τα φτηνά μικροκομματικά συμφέροντά τους;

Πότε θα έλθει η ελευθερία του ανθρώπου που οραματιζόταν ο Αδαμάντιος Κοραής;

Ουτοπικές και ρητορικές οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις είναι προφανείς.

Διάβασε ολόκληρο τον διάλογο του Αδαμάντιου Κοραή περί της απάτης του “αγίου φωτός”

@ Ηω Αναγνώστου /miastala.com 2011

Ad_Korais_peri_agiou_fwtos


Η συνομιλία του διευθυντή της Σειράς Βιβλίων Lux Orbis και μέλους της ΚΕΠΕΚ, Μηνά Παπαγεωργίου, με τον συγγραφέα Πέτρο Τατσόπουλο, στον απόηχο της ιστορικής απόφασης (29/3/2024) της Ελληνικής Δικαιοσύνης, που κήρυξε ομόφωνα αθώο τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αλικάκο ("Λύτρωση", εκδ. Εκκρεμές), ύστερα από τις μηνύσεις που υπέβαλλαν αρχιερείς του πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Το άγιο φως ανάβει κάθε χρόνο με αναπτήρα ύστερα από ομολογία των ίδιων των πρωταγωνιστών του θαύματος και αυτό είναι ένα γεγονός που πλέον ουδείς δύναται να αμφισβητεί.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.