Whatever Works (Κι αν σου κάτσει 2009) Woody Allen

Ο Γούντι Άλεν επιστρέφει στη Νέα Υόρκη με μια απίθανη κωμωδία για έναν μισάνθρωπο (Λάρι Ντέιβιντ) και μια αφελή, εντυπωσιακή νεαρή δραπέτη από το νότο (Έβαν Ρέιτσελ Γουντ). 

Όταν οι δεμένοι γονείς της, (Πατρίσια Κλάρκσον και Εντ Μπεγλί, Τζούνιορ) φτάνουν για να τη σώσουν, μπλέκονται γρήγορα σε άγρια ​​απροσδόκητα ρομαντικά μπερδέματα. 

Όλοι ανακαλύπτουν ότι η εύρεση της αγάπης είναι απλώς ένας συνδυασμός τυχερών ευκαιριών και εκτίμησης της αξίας Whatever Works.

   

Ένα σενάριο που ο Γούντι Άλεν έγραψε πριν από 30 χρόνια για τον Ζίρο Μοστέλ σημαίνει την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη. Έχουμε ξαναδεί το θέμα του άθεου και ψευδώς παραιτημένου μισανθρώπου ερμηνευμένο από τον ίδιο, κι όσο κι αν το déjà vu στο έμψυχο και αστικό ντεκόρ και τις ανατροπές είναι γεγονός, δεν παύει να ισχύει η κωμική δύναμη που πηγάζει από τον ερωτιάρικο μηδενισμό ενός σπουδαίου σεναριογράφου και σκηνοθέτη. . . .

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Το Κι αν σου κάτσει είναι ένα ευπρόσδεκτα vintage έργο, σαν παλαιωμένο κρασί με ξεθυμασμένο άρωμα και ξεχωριστή γεύση με στρογγυλές και μαλακές τανίνες, που ο Άλεν σερβίρει σε θερμοκρασία δωματίου. Θυμίζει τον Νευρικό Εραστή, και δεν είναι μυστικό ότι ο Άλεν έγραψε το σενάριο εκείνη την περίοδο, προορίζοντάς το για τον γίγαντα του θεάτρου και είδωλο του, τον Ζίρο Μοστέλ, που πρωταγωνίστησε μαζί του στη Βιτρίνα, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος και δεν του έμελλε να γίνει ποτέ ο Μπόρις Γιέλνικοφ, ένας ευφυής καταθλιπτικός, αυτοκαταστροφικός μηδενιστής που μισεί το ανθρώπινο είδος, απέτυχε στον γάμο του με μια όμορφη γυναίκα, υπέκυψε στη μοναχικότητά του και μη πιστεύοντας σε τίποτε, αποσύρθηκε στους μονολόγους και στο μικρό του διαμέρισμα, στη Νέα Υόρκη φυσικά.

Ο εκκεντρικός Μπόρις έχει διανοούμενους φίλους στη γειτονιά, το Γκρίνουιτς Βίλατζ, που τον συμπαθούν αλλά δεν τον ανέχονται, ειδικά όταν προσβάλλει τα παιδιά που διδάσκει στο σκάκι και τα βρίζει, ενώ τσεπώνει το χαρτζιλίκι/αμοιβή, και εκπλήσσονται όταν τον βλέπουν να σπιτώνει μια νεαρή άστεγη, «φυγάδα» από το σπίτι της στον Νότο, μια μικρή ανίδεη που τον σκλαβώνει με την ευγένεια και την εξυπηρετικότητά της και σταδιακά τον ερωτεύεται. Κι εκείνος εκπλήσσεται από την ανεκτικότητά του και χωρίς να το παραδεχθεί, τσιμπιέται μαζί της. 

Η μητέρα της, μια συντηρητική βλάχα, βρίσκεται στα χωρίσματα με τον επίσης απαράδεκτο σύζυγό της και μετακομίζει στο σπίτι του ηλικιωμένου γαμπρού της. Πίνει και σταυροκοπιέται μέχρι να ανακαλύψει πως ούτε η μονογαμία ούτε οι χωριάτικες συνήθειες τής ταιριάζουν. 

Μεταμορφώνεται σε απελευθερωμένη και ελευθέρια ντίβα φωτογράφο (είναι καταπληκτική, γνήσια γουντιαλενική η Πατρίσια Κλάρκσον, στο ίδιο μήκος τρέλας της Νταϊάν Ουίστ στις Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϊ) και φαγώνεται να ζευγαρώσει την κόρη της με έναν όμορφο νέο που την ποθεί. 

Στο επίκεντρο ο Μπόρις, άλλη μια περσόνα που θυμίζει τον Γούντι Άλεν, και σαφώς παραλλάσσει τις προσωπικές του εμμονές σε μια νόστιμη έλλειψη προοπτικής γι' αυτό που ονομάζουμε γλυκιά ζωή.

Ο Λάρι Ντέιβιντ είναι πιο ξερός και αντιπαθής ως άνθρωπος από τον Άλεν, ξερακιανός και ασουλούπωτος, ευδιάκριτα Εβραίος, αλλεργικός στη γλυκερή έκφραση του συναισθήματος, λουκούμι για συγγραφείς που χαίρονται να ραψωδούν τη σκυλίσια, γκρινιάρικη πλευρά του γερασμένου λιονταριού - ο Νιλ Σάιμον είναι ένας από αυτούς. 

Το σενάριο του Άλεν δεν διαθέτει την απαράμιλλη κωμική επινοητικότητα του Νευρικού Εραστή, τη σκηνογραφική κινητικότητα και τη δύναμη των χαρακτήρων, καθώς και την πεντανόστιμη μείξη των αυτοβιογραφικών στοιχείων με το τώρα (θυμάστε την απίστευτη σκηνή, όπου ξεπροβάλλει ο Μάρσαλ Μακλιούαν από την ουρά στο σινεμά και βάζει στη θέση του έναν αναιδή ξερόλα;). 

Αν και σχηματικό, το έργο είναι ευχάριστο και ανυψώνεται από τις στέρεες ερμηνείες, κυρίως της Κλάρκσον και της Ρέιτσελ Γουντ στο ρόλο της εκνευριστικά αστοιχείωτης και καλόκαρδης Μέλοντι (μια ακαταμάχητη Αφροδίτη που δεν εκπορνεύεται), μιας πανέξυπνης ηθοποιού που μπορεί να παίζει την ενζενί με την ίδια φρεσκάδα που η Τζούντι Χόλιντεϊ είχε μπολιάσει τον χαρακτήρα της αρχετυπικής ξανθιάς στο Born Yesterday του Κιούκορ, ακόμη κι αν η ταινία δεν είναι ραμμένη επάνω της.

Ο Ντέιβιντ, γνωστός κυρίως στην Αμερική από το τηλεοπτικό του παιδί «Curb your enthusiasm», μοιάζει με ετεροθαλή αδελφό του Άλεν. Άλλη φάτσα, ίδιος αέρας δυσλειτουργικής οικογένειας. 

Συμπίπτουν απόλυτα στο πνεύμα της ταινίας, μια φραστικά επιθετική συμπεριφορά που πηγάζει από φιλοσοφία φόβου και δέους μπροστά στο άγνωστο της ανθρώπινης ψυχής. 

Κι αν σου κάτσει ο έρωτας, η ευτυχία, η καλοσύνη, κόντρα στη λογική και τη συστηματοποίηση της σκέψης; Ο Γούντι Άλεν μπορεί να αλλάζει λίγο την πλοκή, αλλά δεν έχει σταματήσει να υποκλίνεται ή απλά να ανασηκώνει τους ώμους στο πώς γεννιέται το καλό από τη συμφορά από το πολύ μυαλό.

----------------------------------------

Whatever Works (Κι αν σου κάτσει 2009) Woody Allen - Greek subs

Εάν δεν παίζει πατήστε εδώ: https://ok.ru/video/7693107071640

-----------------------------------------

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου

Ένας στριμμένος Νεοϋρκέζος πρώην φυσικός και νυν δάσκαλος στο σκάκι γυρνώντας σπίτι ένα βράδυ βρίσκει μια νεαρή κοπέλα από το Mississipi στο κατώφλι της οικίας του. Μετά από παρακάλια θα της προσφέρει στέγη για ένα βράδυ και θα καταλήξει να την παντρευτεί, παρά την μεγάλη ηλικιακή διαφορά και το διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο μεταξύ τους.

Γνωρίστε τον Boris Yellnikoff! Είναι μια διάνοια! Επίσης είναι υποχόνδριος, γκρινιάρης, μισάνθρωπος, εγωπαθής, αγοραφοβικός, κυνικός, νευρωτικός...παράλληλα όμως είναι και ο απολαυστικότερος χαρακτήρας που έπλασε ποτέ η πένα του Woody Allen! Έχει όλα τα γνώριμα στοιχεία του κλασσικού γουντιαλενικού ήρωα, αλλά υπερτονισμένα και αστεία στο τετράγωνο!

Τα τελευταία χρόνια ο υπερδραστήριος διοπτροφόρος δημιουργός μας έδωσε ένα περίτεχνο δράμα με ντοστογιεφκικούς απόηχους και μια δροσιστική μεσογειακή κομεντί. Ωστόσο οι υπόλοιπες φιλμικές του απόπειρες, μολονότι ευχάριστες, έδειχναν λιλιπούτειες μπροστά στο έργο του παρελθόντος. Μας χρώσταγε κάτι και επιτέλους ήρθε η ώρα της εξόφλησης!

Με το «Whatever Works» o Allen προσπαθεί για τρίτη φορά μέσα στη δεκαετία να επιστρέψει στον Allen των '70s, εκείνον που μας χάρισε μερικές από τις σπουδαιότερες και διασκεδαστικότερες κινηματογραφικές εμπειρίες! Το δοκίμασε μια φορά με το «Anything Else», δεν του έκατσε. Δεύτερη με το «Vicky Cristina Barcelona», του βγήκε κάτι καλό πλην διαφορετικό. Ε, η τρίτη ήταν και η φαρμακερή! Με αψεγάδιαστη αίσθηση του κωμικού timing σκαρώνει μερικούς από τους πλέον ξεκαρδιστικούς διαλόγους που ακούσαμε εδώ και πολύ καιρό και συγχρόνως πλάθει ένα κολάζ χαρακτήρων, μέσα από το οποίο προσπαθεί να αποδομήσει την ανθρώπινη φύση και να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τις νευρώσεις και τα πάθη που τη συνοδεύουνε.

Κοινώς Woody από τα παλιά. Λες και ήπιε το ελιξίριο της νεότητας! Το «Whatever Works» είναι η πιο αστεία του ταινία από την εποχή του «Zelig» και πιθανότατα ότι καλύτερο μας έδωσε αυτή την δεκαετία. Ελπίζουμε μόνο να κρατήσει το momentum και στην επόμενη κινηματογραφική του εξόρμηση να δούμε κάτι εξίσου φρέσκο! Go, Woody, go!

Whatever Works (2009) Movie Review and Larry David / Woody Allen Discussion

   

 Whatever Works (2009) Movie Review and Larry David / Woody Allen Discussion as heard on The Cutting Room Movie Podcast.

Like us on Facebook:   / 229989637083428  

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"