Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα παράδοξο πουλί του ανέμου, σε μία χώρα επίσης παράξενη. Το εξωτικό όνομά του ήταν Γιαρέμ.
Το πουλί λαλούσε ανάποδα, δεν έκανε τσίου τσίου αλλά ουίτς, ουίτς. Είχε ένα ράμφος κατακόκκινο, κεφάλι μαύρο, σώμα μπλε του κοβαλτίου και μία ουρά φουντωτή σαν του κόκορα, τα μάτια του ήταν γαλάζια και είχε στα ακροφτέρουγά του όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Το πιο ανήκουστο όμως ήταν ότι όταν πετούσε, το χτύπημα των φτερών του ακουγόταν όχι σαν χτύπημα φτερών αλλά σαν μια απόκοσμη μουσική.
Οι κυνηγοί δεν το κυνηγούσαν γιατί μία φορά που κάποιος από αυτούς είχε προσπαθήσει να σκοτώσει ένα, είχαν μαζευτεί όλα τα Γιαρέμ πήγαν στο σπίτι του, με τα γερά τους νύχια γατζώθηκαν από τη σκεπή του και μετά πέταξαν ταυτόχρονα όλα μαζί.
Και τότε η πολιτεία είδε κάτι που κανείς άνθρωπος ποτέ δεν είχε δει και άκουσε, ότι ποτέ κανείς δεν είχε ακούσει, ένα σπίτι να πετάει και ταυτόχρονα να ακούγεται από το φτεροκόπημα των εκατοντάδων Γιαρέμ η εκκωφαντική, παράδοξη μα τόσο όμορφη μουσική τους.
Ήταν τόσο δυνατή η μουσική που ξύπνησαν όλα τα ηφαίστεια της περιοχής, οι αρκούδες από τη χειμερία νάρκη, όλες οι κακές αναμνήσεις που είχαν ξεχαστεί και η ωραία κοιμωμένη πριν προλάβει να τη φιλήσει ο πρίγκιπας.
Η μελωδία όμως ήταν ταυτόχρονα τόσο σαγηνευτική που όλοι αφού συνήθισαν την ένταση άρχισαν να νανουρίζονται και στο τέλος έγειραν και κοιμήθηκαν και πάλι, ευτυχώς δηλαδή γιατί τα ηφαίστεια θα είχαν εκραγεί, οι αρκούδες θα είχαν πεινάσει, οι κακές αναμνήσεις θα είχαν γίνει βραχνάς και η ωραία κοιμωμένη θα είχε στερηθεί το πρώτο της φιλί και ίσως να είχε μείνει και γεροντοκόρη.
Τα Γιαρέμ απόθεσαν το σπίτι σε έναν μοναχικό βράχο στη μέση της θάλασσας που έμοιαζε με αχινό. Και από τότε αγκιστρωμένο έμεινε εκεί για πάντα δαρμένο από τα κύματα και από τους ανέμους για να θυμίζει στους κυνηγούς να μην ξανατολμήσουν να πειράξουν Γιαρέμ αν δεν ήθελαν να χάσουν το σπίτι και τα υπάρχοντά τους.
Θα με ρωτήσετε φαντάζομαι τώρα τι ασυνήθιστο είχε αυτή η χώρα εκτός από τα Γιαρέμ και εγώ θα σας πω καταρχάς ότι αυτή η χώρα δεν λεγόταν χώρα λεγόταν Αρώχ και οι άνθρωποί της μιλούσαν ανάποδα και σαν να μην έφτανε αυτό τραγουδούσαν ξεκινώντας από το τέλος των τραγουδιών προς την αρχή.
Γι’ αυτό στα τραγούδια οι στιχουργοί αναζητούσαν συναρπαστικές αρχές και όχι συναρπαστικά τέλη ή οι καλύτεροι από αυτούς, όπως ο Νίκος Γκάτσος που κάτι είχε ακούσει για την ανεξερεύνητη Αρώχ και τα πουλιά Γιαρέμ, που έγιναν αφορμή να γράψει το ομώνυμο τραγούδι και επιπροσθέτως ήθελε να τραγουδούν και εκεί σε αυτή την ανίδωτη χώρα τα τραγούδια του, έφτιαχνε στίχους που έβγαζαν νόημα όπως και να διαβάζονταν.
Παραδείγματος χάριν το Γιαρέμ Γιαρέμ:
Από την αρχή προς το τέλος:
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
μα `ρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο,
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Αλλά και από το τέλος προς την αρχή:
Να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
Μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
μα `ρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
Μάλιστα ο Γκάτσος έγραψε τους στίχους αυτούς πάνω σε μία από τις μουσικές που ακουγόταν όταν χτυπούσαν τα φτερά τους τα πουλιά Γιαρέμ, όπως την είχε ακούσει στο όνειρό του μία νύχτα ο Γιώργος Χατζηνάσιος.
Μην αναζητήσετε την παράδοξη χώρα Αρώχ γιατί δεν δέχεται επισκέπτες, πόσο μάλλον τουρίστες και όσο για τα απόκοσμα πουλιά Γιαρέμ, αφήστε τα στην ησυχία τους να φτεροκοπούν ανέμελα αν δεν θέλετε να δείτε το σπίτι σας ιπτάμενο να καταλήγει μετά μουσικής σε κάποιο βράχο σαν αχινό κυματοδαρμένο μεσοπέλαγα.
Μην αναζητήσετε την παράδοξη χώρα Αρώχ γιατί δεν δέχεται επισκέπτες, πόσο μάλλον τουρίστες και όσο για τα απόκοσμα πουλιά Γιαρέμ, αφήστε τα στην ησυχία τους να φτεροκοπούν ανέμελα αν δεν θέλετε να δείτε το σπίτι σας ιπτάμενο να καταλήγει μετά μουσικής σε κάποιο βράχο σαν αχινό κυματοδαρμένο μεσοπέλαγα.
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.