Ξέρουμε ότι το οικονικόπολιτικό καθεστώς των “αγορών” εργάζεται με τελικό σκοπό το κέρδος και μόνο αυτό. Βέβαια για να πετύχει αυτόν τον σκοπό, ενώ στηρίζεται στις σταθερές κολώνες του συστήματος, κατεργάζεται και χρησιμοποιεί επιπλέον ένα σωρό προπαγανδιστικά κολπάκια και τερτίπια που τα ονομάζει marketing.
Σχηματίζεται έτσι ένα ισχυρό προστατευτικό δίκτυο, που κάνει τους απλούς ανθρώπους, να νοιώθουν δέος και τρόμο. Στην πραγματικότητα περνάει τις θελήσεις του, που οι περισσότερες συμβαδίζουν με τις επιθυμίες της κοινής γνώμης, όπως την διαμορφώνουν οι ίδιοι.
Από την στιγμή όμως που ξεπέρασε την δημιουργική του περίοδο, αφού σε σχέση με το φεουδαρχικό καθεστώς έχουμε μια πολύ μεγάλη τεχνική, πολιτική και κυρίως οικονομική ανάπτυξη, γνωρίζει ότι χρειάζεται αλλαγή (το σύμπαν δεν επιδέχεται την σταθερότητα) και είναι ήδη έτοιμο.
Έχουν οι καπιταλιστές, (που σημειωτέον είναι και άριστοι μαρξιστές) πλήρη γνώση, ότι τα καθεστώτα πρέπει να αλλάζουν όταν συσσωρεύουν τεράστια ποσότητα άσχημης ενέργειας και δράσης, όταν γίνονται φαινομενικά εμπόδιο στην όποια εξέλιξη.
Αυτήν την εποχή ζούμε. Ο καπιταλισμός δεν αμύνεται πια, κάνει παιχνίδι μόνος του κι ετοιμάζει γεννητούρια! Ας δούμε κάποια από τα προπαγανδιστικά κολπάκια που είχε ετοιμάζει για την Ελλάδα και που σε σύμπραξη κι αγαστή συνεργασία με τα δοσίλογα πολιτικά τραβέλια εκτέλεσε. Ας διαβάσουμε λοιπόν περί ΧΡΩΠΕΙ και του Σωτήριου Σοφιανόπουλου.
ΧΡΩΠΕΙ: Σωτήριος Σοφιανόπουλος
Το 1883 ιδρύεται στον Πειραιά από το Λειβαρτζινό Σπήλιο Οικονομίδη η μικρή Ο.Ε. με την επωνυμία «Σπήλιος Α. Οικονομίδης και Σία», που πολύ γρήγορα επεκτάθηκε. Έτσι, το 1899 μεταφέρεται σε πολύ μεγαλύτερες εγκαταστάσεις στο Νέο Φάληρο, με τη νέα της μορφή ως βιομηχανία χρωμάτων και την επωνυμία «ΧΡΩΜΑΤΟΥΡΓΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», γνωστότερη σαν ΧΡΩΠΕΙ. Εκτός από τον ιδρυτή της εργάσθηκαν σε αυτή και οι τέσσερις άλλοι αδελφοί του Σπήλιου, οι Λεόντιος, Κλεομένης, Χαρίλαος και Γεώργιος, παιδιά του Αναγνώστη Οικονομίδη, από τη συνοικία Απανάκρη του Λειβαρτζίου. Στη επιχείρηση απασχολήθηκαν ακόμα και οι εξ αγχιστείας συγγενείς Σωτήριος Σοφιανόπουλος και Αχιλλέας Καραμεσίνης, από το Σοπωτό και τη Βλασία, αντίστοιχα.
Το 1950 η εταιρία περνάει στην αποκλειστική διαχείριση του Σ. Σοφιανόπουλου.
Τότε επιχειρείται παραγωγή και νέων προϊόντων, όπως ζωοτροφών, ενώ συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία η παρασκευή φαρμάκων και χημικών προϊόντων, με γνωστότερο το αναλγητικό-παυσίπονο «αλγκόν» (με δραστική ουσία το ακετυλοσαλικυλικό οξύ), που είχε χαρακτηριστεί και σαν Ελληνική έκδοση της ασπιρίνης. . . .