Το είχα στο μυαλό μου για πολλά χρόνια, αλλά σήμερα το υλοποιώ. Ένα ΑΦΙΕΡΩΜΑ στις πραγματικές ηρωίδες γυναίκες του περασμένου αιώνα (και παλιότερα βέβαια), που καθημερινά έδιναν αγώνα για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.
Γυναίκες με ροζιασμένα χέρια, πόδια γεμάτα πληγές απο τα βάτα του χωραφιού, γυναίκες για όλες τις δουλειές, χειμώνα -καλοκαίρι, με καύσωνα, χιόνι ή βροχή, γυναίκες που δεν γνώριζαν τη λέξη ξεκούραση. Γυναίκες που κράτησαν όρθια την Ελλάδα τα δύσκολα χρόνια….Οι γυναίκες της υπαίθρου, μέσα στη φτώχεια της χώρας, κράτησαν όρθιες τις οικογένειές τους, μεγάλωσαν με τρυφερότητα παρά τις ελλείψεις τα παιδιά τους, δούλευαν τουλάχιστον 18 ώρες την ημέρα, να καλλιεργήσουν τα χωράφια, να συγκεντρώσουν τους καρπούς, να βοσκήσουν τα ζώα, να τα περιποιηθούν κι αργά το βράδυ γυρνώντας στο σπίτι, να μαγειρέψουν για την οικογένεια, να κάνουν μπουγάδα, να ταϊσουν τα παιδιά, να…να…
Όσοι τα έζησαν μικροί, ας αφήσουν τις μνήμες τους να καλπάσουν στο παρελθόν, να ξαναθυμηθούν εκείνη την εποχή, να δακρύσουν με τις ηρωϊδες μανάδες και γιαγιάδες…
Τα λόγια είναι περιττά, όταν «μιλούν» σπάνιες φωτογραφίες εκείνης της εποχής…
