Στις Διεθνείς Σχέσεις βέβαια, είναι φθηνό να παριστάνουμε τον Κάλχα. Είναι θέμα ανάγνωσης συγκυριών. Σε εκείνο το άρθρο, είχα σταθεί στις περιφερειακές ισορροπίες που δε θα επέτρεπαν στην Τουρκία να δράσει ετσιθελικά. Φέτος, είναι «η χρονιά του Σκοπιανού». Ο γράφων αμφιβάλλει στο ότι θα λυθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, παρόλα αυτά, μια συνεκτική διαπραγματευτική γραμμή που θα στηριζόταν σε επιχειρήματα καθαρά περιφερειακά, θα ήταν απαραίτητη για να μην οδηγούμαστε στις «όποιες λύσεις».
1.Δεν διαπραγματευόμαστε ένα σοβαρό ζήτημα με μια ασταθή κυβέρνηση.
Οι Διεθνείς Σχέσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις διαπραγματεύσεις, την εκτίμηση ρίσκου και τη λήψη αποφάσεων. Όπως στη Φυσική οι τύποι έχουν παρονομαστή τον χρόνο (t) έτσι συμβαίνει και με τις διαπραγματεύσεις. Η συγκυρία είναι εκείνη που καθιστά κάποιες αποφάσεις ορθολογικές και κάποιες άλλες, λιγότερο ορθολογικές. Στόχος της ελληνικής διαπραγματευτικής γραμμής πρέπει να είναι να καταστήσει μια συμπαγή γραμμή άμυνας που θα πετυχαίνει ταυτόχρονα 3 στόχους.
Ο ένας είναι τη θέση επιχειρημάτων προς την πλευρά των Σκοπίων.
Ο άλλος είναι, αυτά τα επιχειρήματα να μπορούν να αξιοποιηθούν και έναντι του διεθνή παράγοντα.
Τρίτον, να μην καταστήσει την ελληνική πολιτική ως «αντιδραστική» και «αδιάλλακτη».
Είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρουμε από το ελληνο/κυπριο-τουρκικά.
Η έμφαση πρέπει να δοθεί εκεί που θα έχουμε οφέλη. ...
