Αρθρο του Κώστα Τζαβαρά
Βουλευτή Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας
ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ (ακόμη και η πιο γενναία) για την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αν δεν στηριχθεί σε μία χωρίς έλεος ριζική μεταρρύθμιση του Κράτους και των σχέσεων που «παραδοσιακά» το συνδέουν με την κοινωνία και την οικονομία. Ενός Κράτους που ως γνωστόν επί δεκαετίες εθίστηκε να μην εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον αλλά ικανοποιούσε συντεχνιακά και ατομικά αιτήματα, πολλάκις και αριστερής υποκινήσεως, έχοντας έτσι καταστεί όργανο απονομής προνομίων και παροχής επιδοτήσεων και διευκολύνσεων σε άτομα ή σε κοινωνικές ομάδες που διατηρούσαν σχέσεις στοργής με την εκάστοτε Κυβέρνηση.ΥΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ έκτακτες συνθήκες η εξακολούθηση αυτής της κατάστασης είναι ικανή να ακυρώσει κάθε θετική συνέπεια που προκύπτει από την εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων του Μνημονίου. Είναι αδιανόητο την στιγμή που πλήττονται ανηλεώς οι πελατειακές σχέσεις στον τομέα της απασχόλησης στο Δημόσιο να αφήνονται αλώβητες στον χώρο της «διαπλοκής». Να εξακολουθεί δηλαδή υπό τις ευλογίες ή τουλάχιστον υπό την διακριτική ανοχή της Τρόικας και των «σοφών» της Task Force το Κράτος και οι λειτουργοί του να προσφέρουν ευκαιρίες πλουτισμού σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες παραβιάζοντας τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού, επειδή προσβλέπουν σε υλικά ή συμβολικά (επικοινωνιακά) ανταλλάγματα.
ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΑΠΟ την εποχή του Μποδοσάκη μέχρι την εποχή του Τσοχατζόπουλου οι συνήθεις προνομιακοί εφαψίες της εξουσίας έβγαιναν πάντοτε ωφελημένοι. Περιουσίες ολόκληρες κτίστηκαν άκοπα και δωρεάν αξιοποιώντας ένα «συστατικό γράμμα» από κάποιον υψηλά ιστάμενο ή ένα «καλό συμβόλαιο» που καταρτίστηκε κατ’ απόκλιση από τους κανόνες της ισχύουσας νομοθεσίας και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις και υπό τις ευλογίες του Ελεγκτικού Συνεδρίου...
