_
Χάρης 1944
Από τον κύκλο τραγουδιών «Αρκαδία VIII»
Ποίηση: Μανώλης Αναγνωστάκης
Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης
Μαρία Φαραντούρη 1η φωνή
Πέτρος Πανδής 2η φωνή
Άρια Σαγιόνμαα 3η φωνή
Ορχήστρα υπό τον Ι.Διδίλη (πιάνο)
Δ/νει ο Μίκης
Από συναυλία στο Αννόβερο 1972
ένα πραγματικά πολύ σπάνιο ντοκουμέντο
(σπάνιο γιατί εκτός του ότι είναι ακυκλοφόρητο
εδώ ερμηνεύεται από 3,53' ως τρίφωνο)
Ήμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας.
Tραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θα 'ρχόντανε φορτωμένες πολύχρωμα οράματα.
Aυτός τραγουδούσε, σωπαίναμε, η φωνή του ξυπνούσε μικρές πυρκαγιές,
χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούσαν τη νιότη μας.
Mερόνυχτα έπαιζε το κρυφτό με το θάνατο σε κάθε γωνιά και σοκάκι.
Λαχταρούσε ξεχνώντας το δικό του κορμί να χαρίσει στους άλλους μιαν Άνοιξη.
Ήμασταν όλοι μαζί μα θαρρείς πως αυτός ήταν όλοι.
Mια μέρα μας σφύριξε κάποιος στ' αφτί: "Πέθανε ο Xάρης",
"σκοτώθηκε" ή κάτι τέτοιο, λέξεις που τις ακούμε κάθε μέρα.
Kανείς δεν τον είδε. Ήταν σούρουπο. Θα 'χε σφιγμένα τα χέρια όπως πάντα.
Στα μάτια του χαράχτηκεν άσβηστα η χαρά της καινούριας ζωής μας.
Mα όλα αυτά ήταν απλά κι ο καιρός είναι λίγος. Kανείς δεν προφταίνει.
Δεν είμαστε όλοι μαζί, δυο τρεις ξενιτεύτηκαν.
Tράβηξεν ο άλλος μακριά μ' ένα φέρσιμο αόριστο. Κι ο Xάρης σκοτώθηκε.
Φύγανε κι άλλοι. Μας ήρθαν καινούριοι. Γεμίσαν οι δρόμοι. . . .
