Όσο «δημοκρατική» ήταν η απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο της ΕΡΤ, άλλο τόσο «δημοκρατική» ήταν και η απόφαση της για την εκκένωση του Ραδιομεγάρου. Ήταν πριν το χάραμα της νέας μέρας, και πριν να φύγει το σκοτάδι που όλα τα σκεπάζει, όταν τα Ματ φόρεσαν τις χειροπέδες στην ΕΡΤ. Ακριβώς χειροπέδες ούτε καν λουκέτο, έτσι για να φαντάζει το έργο τους ακόμα πιο ωμό, ακόμα πιο αποκρουστικό.
Το ρολόι εκείνη τη στιγμή της επέμβασης έδειχνε 4.20΄αξημερωτα ακόμα, και το ημερολόγιο έγραφε τέταρτη 7 Νοεμβρίου 2013. Αυτή την ημερομηνία θα τη θυμόμαστε οι περισσότεροι όχι βέβαια με πολύ περηφάνια. Λίγοι θαρραλέοι και ευσυνείδητοι υπάλληλοι της αγωνιζόταν εκείνη την ώρα να κρατήσουν ζωντανή τη φωνή της, που προσωρινά σίγησε την ώρα της επέμβασης των ΜΑΤ. Όμως όσες χειροπέδες και αν μπουν στα άψυχα κάγκελα του κτιρίου ποτέ δεν θα μπορέσουν να φιμώσουν την ελεύθερη ενημέρωση. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να φιμώσουν την ελεύθερη φωνή της ΕΡΤ. Απεναντίας η φωνή της θα εξακολουθεί να ηχεί σαν σάλπιγγα στα αυτιά του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού που παλεύει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του που τον κυκλώνουν από παντού. Είναι βαθειά η ψυχή της ΕΡΤ και δεν μπορεί να βγει τόσο εύκολα που νομίζουν. ...