Κατά μέτωπο επίθεση

Πήγα σήμερα να μπω στο γκέτο τους από την κύρια είσοδο της βουλής, 

με σκοπό να φτάσω τους ταμπουρωμένους και να ακούσουν 

την άποψή μου για την κυβερνητική τους πολιτική.

 Γράφει η Στεφανία Λυγερού,

 

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα αναφέρω μόνο τα βασικά:

• Ζουν με τον φόβο μην πάνε να τους βρουν αυτοί οι λίγοι τρελοί, οι οποίοι δεν φοβούνται τίποτα, δεν τους σέρνει κανείς, δρουν αυθόρμητα, διότι δεν μπορούν να ξέρουν πού θα τους βγάλει η τρέλα τους (άγνωσται αι βουλαί). 

• Οι τρελοί επίσης προκαλούν μία πρωτοφανή, πάλι αυθόρμητη, πάλι μη ελεγχόμενη και από εκεί που δεν την περιμένουν, μάζωξη.. (Δεν γκάριξα πάνω από 10 λεπτά έξω από την πύλη και μαζεύτηκαν για να συνδράμουν περί τα 10 άτομα, λεπτό και άτομο χα, χα, χα, χα). 

• Ενώ έβριζα ακατάπαυστα, απειθάρχησα στους ένστολους και προσπάθησα να μπω μέσα στο άσυλό τους, με πήγαν φυσικά στο τμήμα (λεπτό και άτομο είπαμε, με εξαφάνισαν σε χρόνο ντε τε), αλλά με άφησαν μετά από 5 λεπτά!!! 
.

Είναι τόσο παράνομοι που δεν μπορούν να απαγγείλουν κατηγορίες, όποια όρια κι αν περάσεις!!!!!

Έχουμε λοιπόν και λέμε...

Αν πας μόνος σου, σε ανύποπτο χρόνο: 

Απάντηση στον τρομονόμο τους

Γράφει η Στεφανία Λυγερού, 

Γέλασα μέχρι δακρύων, που έντρομοι, για μια ακόμη φορά, μέσα στο κατακαλόκαιρο, τροποποιούν τον τρομονόμο (τον νόμο λάστιχο). 

Τελικά το μεγαλύτερό τους πρόβλημα είναι η έλλειψη φαντασίας. Κρίμα τα παιδιά.

Επειδή εμείς οι πολίτες δεν πάσχουμε (για την ακρίβεια μόνο η φαντασία μάς απέμεινε) ιδού η απάντηση…

Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Γράφει η Στεφανία Λυγερού, 

Αρχίζω τον συλλογισμό με το «Η ζωή δεν είναι ανθρώπινο δημιούργημα». 

Φράση που μέχρι χθες (που ο άνθρωπος περνιόταν για Θεός) θα προσπερνιόταν ως γελοία. 

Το σήμερα λοιπόν, βάζει τα πράγματα στη θέση τους (το μέχρι πού σε παίρνει, μην καυχιέσαι κιόλας). Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε/φτιάξουμε/σπρώξουμε/προσανατολίσουμε την κατάσταση, κι αυτή στην κοσμάρα της, δεν υπακούει σε κανέναν, πάει μόνη της.
Ήρθε η ώρα να το δεχτούμε λοιπόν ως γεγονός, ότι άλλου είναι το σενάριο, εμείς απλά παίζουμε (παίζουμε τον ρόλο μας).
Τώρα, για να βρούμε τι θέλει να παίξουμε, αρκεί να δούμε το «πρόβλημα». 

Αν εξετάσουμε αυτά που μας στέλνει, μπορούμε να διακρίνουμε το τι θέλει να φέρουμε. (Θες δεν θες θα το φέρεις, κι αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο επίσης γεγονός. Το «θες δεν θες» σημαίνει ότι όσο δεν μπαίνεις στον ρόλο σου, όσο αρνείσαι να υπακούσεις τις «εντολές», τόσο πιο πολύ θα σε γαμάει. Για να το κάνεις τελικά.)
Εξετάζω λοιπόν αυτά που στέλνει και βγάζω τα εξής συμπεράσματα:
• Δεν θέλει ηγέτη το αύριο. Όποιος πάει να αναδειχθεί γκρεμοτσακίζεται. Δεν θέλει κάποιον «σοφότερο/αξιότερο/καλυτερότερο», ο οποίος πίσω του θα σέρνει «άβουλους/αχρηστότερους/ τίποτα ανθρώπους».  ...

... Το έφερες το θηρίο μπρος στα μάτια σου; Ε, τώρα ετοιμάσου να το παλέψεις...

Γράφει η Στεφανία Λυγερού    

Λείπω μέρες από το μέτωπο, άφησα (για πόσο; όσο) τη μάχη. Συνέβη κάτι που έκανε να σταματήσουν τα πάντα γύρω μου. Όχι μόνο ο χρόνος. Έπαψε η γης να γυρνά.

Μετά την υπερ-προσπάθεια που κάναμε, τις ώρες που καταναλώσαμε, τις υποχρεώσεις που αφήσαμε, την κούραση, το ξύλο, τις συλλήψεις, τα χημικά, το άδικον του πράγματος (αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να ρημάζουν τη χώρα), το ότι τελικά μάς ανάγκασαν να αφήσουμε το τερέν.. ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Πάθαμε ό,τι ακριβώς απευχόμασταν. Αυτό που, με τον αγώνα μας, προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε..

Η συναγωνίστριά μου η Μάρω (η μία εκ των τριών του Συντάγματος), έχασε τον άντρα της.

Ο άντρας της αυτοκτόνησε. Για οικονομικούς λόγους.

Μέχρι χθες παλεύαμε γιατί μας...

Οι πάνω και οι κάτω: Ακριβώς όπως στα διαζύγια.. και οι δύο πλευρές έχουν απόλυτο δίκιο!!!

Το Σάββατο το βράδυ είχα μια καταπληκτική συζήτηση με ένα αγαπημένο παιδί, τον Κώστα. 

Με τον Κώστα συν-πολέμησα την Τετάρτη 11 Μάη. Ήμασταν από τους τελευταίους που έφυγαν από την καθιστική διαμαρτυρία. 

Αυτό το αγαπητό παιδί ανήκει στους κάτω, εγώ στους πάνω, θα δώσω τη συζήτηση όπως ακριβώς διημείφθη, σε αντιπαράθεση: 

Αν θες να είσαι ασφαλής πρέπει να είσαι In form, μέσα στη φόρμα, μέσα στο τύπο: Να γιατί ο Ελύτης θα ορίσει «όταν ακούς τάξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει»

Το αύριο θα είναι τελείως διαφορετικό, ένα εντελώς άλλο σενάριο, όλοι το νιώθουμε.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει κάτι που δεν έχει δει.
Και.. οι γυναίκες δεν το μεταφράζουν τόσο καλά, οπότε δεν καταφέρνουν να πείσουν.
Ιδού!! Ένας άντρας έκανε την τέλεια μετάφραση.
Σ.Λ.

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

Οικονομολόγος

Έφαγα 25 χρόνια ζωής, σπουδάζοντας στην θεωρία αλλά και στην πράξη την οργάνωση της ανθρώπινης εργασίας.
Σας ομολογώ ότι απελπίστηκα.
Κόντρα στα όνειρα μου για συμμετοχή, για αυτονομία, για αυτοδιεύθυνση, για αυτοοργάνωση, ο Έλληνας της μεταπολιτευτικής περιόδου αρνιόταν πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη της ενηλικίωσης του. Αρνιόταν να πάρει την υπόθεση επάνω του. 
Ένοιωθα συχνά πως οι άνθρωποι γύρευαν ένα κάποιο «αφεντικό» να αποθέσουν πάνω του την ευθύνη της διοίκησης και να λουφάξουν ήσυχοι στην ασφάλεια που παρέχει η άρνηση της ριψοκινδύνευσης. ...

Ποιοι είναι αυτοί που συνεννοούνται με την αστυνομία;

Μπροστά στον Άγνωστο έχει δύο σειρές κιγκλιδώματα. Ανάμεσά τους υπάρχει ένας διάδρομος στον οποίο παρελαύνουν κάποια άτομα. Αυτά τα άτομα είναι οι "αρχηγοί" των ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ διαδηλωτών!! Δουλειά τους είναι να φέρουν την τάξη (??) στη διαμαρτυρία..
Σταματάνε, διατάζοντας, όποιον μιλάει από την καρδιά του, αυτόν που δεν υπακούει στον ντουντουκαδόρο και φωνάζει δικά του συνθήματα, αυτόν που λέει ό,τι νοιώθει.
Τον σταματάνε με την δικαιολογία ότι.. προκαλεί!!!! Επίσης, δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να μπει σ' αυτόν τον διάδρομο.
Στον διάδρομο των αρχηγών!! Όταν ρωτήσαμε για ποιον λόγο αυτοί επιτρέπεται να μένουν ενώ εμείς όχι, απάντησαν ότι αυτοί συνεννοούνται με την αστυνομία.........
Κάτσε μισό λεπτό, ξέρω ότι είμαι λίγο παράξενη, ότι όλα με ενοχλούν, βοήθησέ με όμως σ' αυτό:

Οι ήρωες της νέας επανάστασης

Δεν πήγα στην πρωινή πορεία, για μένα και για όσους είμαστε από την αρχή στον αγώνα, ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν στημένο το κάλεσμα με σκοπό να μας διαλύσουν.
Αυτοί που μας κάλεσαν ευθύνονται για την μέχρι πρότινος απραγία μας, κι αυτοί είναι.
οι συνδικαλιστές.
Ο συνδικαλιστής είναι υποχείριο της εκάστοτε κυβέρνησης κι ανήκει στα παλιά (που σήμερα καίμε), είναι σύστημα.
Έχει μάθει να λαδώνεται, να σκέφτεται ατομικά και όχι συλλογικά, να τον ενδιαφέρει η θεσούλα για μετά.
Αυτός που τους πίστεψε και πήγε μπροστά στην πλατεία ήταν ο πιο αγνός αγωνιστής. Υπήρχαν άνθρωποι ανάμεσά τους που δεν είχαν ξαναφάει στη ζωή τους χημικά.  
Και ήταν αυτοί που έδωσαν όλες τις μάχες, ήταν αυτοί που τελικά κράτησαν ζωντανή την πλατεία!!!
Έβλεπα από την αρχή την αναμετάδοση, δεν έχασα φάση του αγώνα.
Του έστησαν το πιο ύπουλο παιχνίδι, επιστράτευσαν όλα τους τα άθλια μέσα, κι αυτός ρε φίλε εκεί, δεν έφευγε. Δεν έχω λόγια..

Μέλι έχει αυτή η ντουντούκα πια, μέλι;

(Το αρχηγιλίκι βέβαια ευθύνεται, αυτή η ανάγκη την κινεί).

Χθες πραγματικά ήταν η πρώτη μέρα που το διασκέδασα, δεν νευρίασα καθόλου, αντιθέτως μου φάνηκε πολύ αστείο το σκηνικό. 

Ακούς από τρεις πλευρές ανθρώπους με ντουντούκες και μικρόφωνα να μιλάνε, με τα γνωστά παλαμάκια, κι η πλατεία να σείεται!! 

Πραγματικά, γι’ αυτόν το λόγο, αξίζει να κατέβει κάποιος Σύνταγμα. 

Όχι για τον αγώνα, αυτό πια έχει παρέλθει ως σκοπός, έγινε πολύ δευτερεύον. 

Αξίζει να κατέβεις για να δεις πώς πασχίζει ο άνθρωπος να φανεί για να γραφτεί στην ιστορία.

Η αλήθεια είναι ότι για να μην πέσεις στην παγίδα, για να μη έχεις ανάγκη το κοινό να σε αποθεώνει, πρέπει να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος. 

Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς.

Οπότε κι έχουμε απομείνει να ακούμε από τρεις πλευρές κάποιον να μας νουθετεί, να μας λέει τι θα κάνουμε, τι θα πούμε, πώς θα το πούμε, να μας ορίζει τον σκοπό που βρισκόμαστε εκεί, να μας λέει ποιοι είμαστε???? (από πούθε έρχομαι και πού πηγαίνω). 

Καλά οι κάτω έχουν πάθει τη μεγαλύτερη νίλα. 

Επειδή κάποιοι «έξυπνοι» τους παίρνουν τη «δουλειά», άρχισαν να στριγκλίζουν στα μικρόφωνα!!! Χθες δυο φορές πήγαμε στα κάγκελα να δούμε τι γίνεται από κάτω. Από τις τσιρίδες, νόμιζες ή ότι κάποιοι σφάζονται ή ότι κάποιος πεθαίνει.

Αυτές οι πινελιές είναι που χρωματίζουν τη βραδιά!

Φίλοι μου «αρχηγοί»... 

Για όλους εμάς τους καλούς ανθρώπους..

 ..που μετά κόπων και βασάνων προσπαθούμε να κάνουμε τον αγώνα μας στο Σύνταγμα...

Φίλε μου, δεν θα φύγουμε ΕΜΕΙΣ!!!!! Αυτό θα είναι παραίτηση και τελικά οι βάρβαροι θα νικήσουν. Πρέπει να μείνουμε εμείς (που ξέρουμε) και να επιβάλουμε (με το στανιό) το σωστό.
Θα πω κάτι προσωπικό. Μέχρι πριν ενάμισι χρόνο ήμουν απλά καλλιτέχνης. Γράφω από μικρή και ζωγραφίζω. Δεν συμμετείχα σε τίποτα (ακοινώνητη), ήμουν κλεισμένη στον κόσμο μου κι ο κόσμος ο δικός μου είναι το ιδεατό. Δεν με ένοιαζε για τους υπόλοιπους που ρημαδοζούσαν, δεν ήθελα να αλλάξω κανέναν, να μάθω σε κανέναν πώς να ζήσει σωστά, οπότε αδιαφορούσα. Πίστευα (και πιστεύω) ότι ο καθένας πρέπει να ΘΕΛΕΙ για να μάθει (εμένα δεν με έκανε κάποιος αναζητητή), όπως επίσης και ότι οι έτοιμες γνώσεις ποτέ κανέναν δεν βοήθησαν (τόσοι σοφοί πέρασαν από τον πλανήτη, και τα είπαν όλα, ποιος βοηθήθηκε, με την έννοια του προάχθηκε, από αυτούς).
Έγραφα λοιπόν από πάντα, όπως είπα, αλλά δεν είχα σκοπό να δημοσιοποιήσω ποτέ τα γραφόμενά μου. Κατάλαβα όμως κάτι κάποια στιγμή και αυτό με έκανε να αρχίσω να γράφω για το "κοινό". Εμείς υπάρχουμε αλλά δεν φαινόμαστε. ...

Τι συνέβη χθες στο Σύνταγμα

Όπως είναι σε όλους μας γνωστό, κάτω στην πλατεία βρίσκονται οι "σοφοί" πολίτες που όλα τα ξέρουν, και γι' αυτό πήραν την άδεια από τη σημαία να μας μορφώσουν και να αποφασίζουν για όλους τους υπόλοιπους, και πάνω βρίσκεται ο "όχλος" που δεν ξέρει τι του γίνεται και του χρειάζεται η καθοδήγηση.
Οι κάτω λοιπόν, δεν τους φτάνει που μιλάνε σε μικρόφωνο, δεν τους φτάνει που τα μεγάφωνα τα έχουν στραμμένα προς τα πάνω (αλήθεια, αφού μεταξύ σας διαβουλεύεστε, εσείς δεν θα έπρεπε να θέλετε να σας ακούτε;) χθες έκαναν και το εξής δημοκρατικό.
Έφεραν και κότσαραν μεγάφωνα σε όλο το μήκος του δρόμο, στο πάνω μέρος της πλατείας!!! Πρόσεξε, οι "δημοκρατικοί" το έκαναν αυτό, οι "δημοκρατικοί" και "σοφοί" πολίτες που βρίσκονται κάτω.
Τι σκέφτηκαν λοιπόν, αυτοί οι δημοκράτες και σοφοί πολίτες:
Είμαστε εδώ και συνδιαλεγόμαστε τόσον καιρό τώρα, κι εσείς οι πάνω, αυτοί που δεν ξέρετε τα στραβά σας, δεν κατεβαίνετε να μας ακούσετε;
Θα σας βάλουμε τις ομιλίες μας απευθείας στ' αυτιά.
Φυσικά τα μεγάφωνα που κότσαραν στο δρόμο χθες, ξηλώθηκαν.
Μου έμειναν όμως κάποιες απορίες και θέλω οι σοφοί δημοκράτες να μου τις λύσουν.
Απο την πρώτη ώρα που ο Παπανδρέου μάς έφερε τη δικτατορία και μέχρι σήμερα, φτιάχτηκαν δεκάδες ομάδες αντιμνημονιακές.  ...

Συμφωνημένες οι απεργίες για να μην μαζευτεί ο κόσμος

Ακόμα γι’ αυτούς δουλεύετε;;;;; (Στα συνδικάτα αναφέρομαι). Δεν φοβάστε;

Επιστράτευσαν πάλι τα τσιράκια τους (συνδικάτα και μήντια) και το έστησαν μια χαρά χθες το σκηνικό κατά πώς τους βολεύει. Ήταν δε τόσο σίγουροι ότι δεν θα καταφέρουμε να κατέβουμε Σύνταγμα που ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ξαναγύρισαν στους παλιούς καλούς ρυθμούς τους, σαν να μην τρέχει τίποτα!!!!! Τα παράθυρα όλα ήταν ανοιχτά και η πόρτα, μπαινόβγαιναν με την άνεση που τους διακρίνει, τον δρόμο δεν αγχώθηκαν να τον κλείσουν, και δεν ήταν μόνο αυτά... είχαμε και ξεναγήσεις χθες, ξανά το πλήθος ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΙΓΚΛΙΔΩΜΑΤΑ, να φωτογραφίζεται αμέριμνο μπροστά στον Άγνωστο!!!!!!! Οι παράνομοι εξεγερμένοι μαντρωμένοι σε ΔΙΠΛΟ κιγκλίδωμα (με χοντρές αλυσίδες δεμένα μεταξύ τους) και οι νόμιμοι χαρωποί «τουρίστες» από την μέσα πλευρά!!!!!

Όλη η Ελλάδα έχει βγει έξω, τους έχει κατονομάσει προδότες και κλέφτες, τους δήλωσε ότι δεν τους θέλει, κι αυτοί ρε φίλε, όχι απλώς δεν κόφτονται, περιμένουν να περάσει η «μόδα» και/για να συνεχίσουν ακάθεκτοι το θεάρεστο έργο τους.

Ρε δεν γλιτώνετε!!!!! Δεν φεύγετε από μόνοι σας ΘΑ ΣΑΣ ΦΥΓΟΥΜΕ. Τι μας περάσατε;;;;;;;

Αρχίστε να μετράτε ώρες. Κι όταν λέμε ώρες, όχι τρόπος του λέγειν. ΩΡΕΣ!!!!!

Ένας από το πλήθος

(Η ανωνυμία είναι απαραίτητη, δεν πρέπει κανείς να γίνει διάσημος. Σ’ αυτούς το έστειλα με ονοματεπώνυμο).

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Για τα φρούτα και τα λαχανικά που μοιράζονται στους μαθητές του δημοτικού

Γράφει η Στεφανία Λυγερού, 

Με το που ήρθε ο γιος μου με τα ΔΥΟ κουτιά φρούτα από το σχολείο ήθελα να τους ξεμπροστιάσω αλλά δεν βρήκα τον χρόνο. Τώρα όμως που είδα αυτό το δημοσίευμα news.kathimerini. ε.. δεν αντέχεται πλέον ο εμπαιγμός βρε αδελφέ!

Ο γιος μου δεν τα έφαγε (ευτυχώς) αυτό που με χτύπησε στο νευρικό και ήθελα σ' αυτό να αναφερθώ είναι, το πού σκατά βρήκαν τα λεφτά;;;; 

Με κάνουν φτωχή για να μην μπορώ να προσφέρω εγώ φρούτα στο παιδί μου για να του τα δίνει (πάλι με δικά μου λεφτά) η κυβέρνηση ως καλή πράξη;;;; 

Και τι προτεραιότητες πια είναι αυτές; 

Δεν έχουν να πληρώσουν τους άμοιρους τους συνταξιούχους και τους κόφτει η υγιεινή μας διατροφή; 

Ποιον κοροϊδεύουν τα άτομα; 

Στα τσακίδια θα πάνε.

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δήλωση του Προέδρου των Ελλήνων τ. βουλευτών και ευρωβουλευτών

Δεν είναι πλάκα

Γράφει η Στεφανία Λυγερού,

Ο πρόεδρος της Ένωσης τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών Κος Κ. Πυλαρινός, πρώην βουλευτής της Ν.Δ. πήγε χθες (Κυριακή 05/06/2011) στους 300 του Συντάγματος και παρέδωσε επιστολή εκ μέρους της ένωσής τους ζητώντας τους να την διαβάσουν από τα μεγάφωνα και να την δημοσιοποιήσουν. (!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Για την αβεβαιότητα του αύριο

Γράφει η Στεφανία Λυγερού, 

Η ζωή δεν είναι μονόδρομος!!!
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο απρόβλεπτον της ζωής, γι' αυτό και όλοι οι κόποι του είναι προς την κατεύθυνση του να την κάνει όσο γίνεται πιο σταθερή και σίγουρη.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι σήμερα η ιστορία γυρίζει σελίδα.
Δεν ξέρουμε όμως πού θα πάει....
Υπάρχει ένα κόλπο (tip) για να παίξεις σωστά το παιχνίδι της ζωής. Μπορεί να μην ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ξέρεις όμως τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις...
Δεν ξέρεις τους τρόπους που θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ξέρεις όμως τους τρόπους που φέρνουν το λάθος αποτέλεσμα.
Ε, είναι απλό, κάνεις το αντίθετο απ' αυτό που ξέρεις ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα φέρει το λάθος αποτέλεσμα. Ένας από το πλήθος  ...

Για τον αγώνα (ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΑΞΙΟΙ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΟΘΟΥΝ!)

Έπρεπε να συμβεί ό,τι συνέβη, και φυσικά είναι για καλό. Οτιδήποτε παλιό είναι «σύστημα» και πρέπει να καεί. Πρώτα θα καεί και μετά θα πάρουμε την Πόλη πίσω. (Αν δεν καεί, ακόμη κι αν την πάρουμε, ποτέ ουσιαστικά δεν θα την έχουμε). Και ο λαός απεδείχθη για άλλη μια φορά πόσο σοφός είναι, απεχώρησε από το τερέν.. Απεχώρησε για να το αφήσει να καεί.

Όλοι χρησιμοποιούν τον όρο Άμεση Δημοκρατία. Ακόμα κι ο πιο λογικός, νοιώθει ότι η ιστορία εκεί μας πάει. Αν όντως αυτό θέλει να φτάσουμε -στο να μιλάμε όλοι για όλα και να μετράει όλων η άποψη- γιατί θα πρέπει να γίνουμε ομάδα; Γιατί θα πρέπει να υπάρξει αρχηγός; Γιατί πρέπει να συμφωνούμε; Γιατί στα κομμάτια πρέπει να υπάρξει συντονισμός/οργάνωση/μάντρωμα;

Το θέμα με τα μικρόφωνα και τα παλαμάκια είναι «σύστημα». Είναι το τερτίπι του συνδικαλιστή, που προσβλέπει στην αρχηγία, που βοηθάει στο μάντρωμα.

Κι εμένα οι φίλοι μου αρέσκονται στο να με ακούν να μιλάω. Οι φίλοι μου όμως μόνο…  για τους υπόλοιπους μπορεί να είμαι ηχορύπανση. Αν θέλω λοιπόν να μιλάω να το κάνω με όσους αρέσκονται στο να με ακούν, δεν μου επιτρέπεται να πάρω ντουντούκα, των υπολοίπων τα αυτάκια τι φταίνε; (Είμαι υπέρ τού να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Με αυτόν τον τρόπο ΜΟΝΟ θα έχουμε ψυχική υγεία. Να μην ξεχνάμε όμως τα όρια.. Μπορείς να κάνεις ό,τι θες αρκεί να μην επιβαρύνεις κανέναν άλλον με την πράξη σου. Τα όρια!!! Ας μην ξεχνάμε τα όρια).

Το παλαμάκι είναι πιο σοβαρή υπόθεση. Το παλαμάκι φέρνει την έπαρση. ...

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ - Ρεπορτάζ, από έναν αγανακτισμένο πολίτη

Οι «ανώνυμοι» ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΑ!!! 
Κι αυτό είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Μια τρομερή κατάκτηση του ανθρώπου η οποία θα γραφτεί στην ιστορία. 
Είναι και ο λόγος που αυτοί τρέμουν. 
Είναι και ο λόγος που θα χάσουν.

• Ο κόσμος ξαφνικά, χωρίς σύνθημα, χωρίς κάλεσμα κλείνει τον δρόμο, πάει βουλή. Προχθές δε (όταν άρχισε) κάποιοι φώναξαν με την ντουντούκα να μείνουμε πίσω, ούτε ένας δεν γύρισε καν το κεφάλι να δει!

• Τα συνδικαλιστικά όργανα ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ!

• Οι κάμερες έχουν φάει τέτοιο απίστευτο κλάσιμο (και βρίσιμο, αλλά κυρίως κλάσιμο), δεν τους υπολήπτεται και δεν τους αναγνωρίζει κανείς!

• Πάλι χθες κάποιος τόλμησε να πετάξει ένα μπουκάλι στους αστυνομικούς, όλο το πλήθος έπεσε πάνω του (χωρίς σινιάλο, χωρίς οργάνωση??) και τον απομάκρυνε!

Δεν στέκει κανείς άμαθος στους ανώνυμους!!

Έχουμε ήδη κερδίσει τη δημοκρατία, εκεί έξω στο δρόμο και στα πεζοδρόμια του Συντάγματος!!

Το νερό πλέον μπήκε στ' αυλάκι, δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα. ΟΛΟΙ εκεί έξω τα ξέρουν όλα. Τη δημοκρατία στη χώρα θα την φέρουμε με το στανιό, θένε δεν θένε. ...

Μάντεψε..

1. Ποιος από τους δύο συνομιλητές

• Πληρώνεται αδρά για να ασχολείται με τα της χώρας;

• Είναι σοφότερος;

2 Ποιο θα είναι το αύριο των απανταχού ηγεμόνων, από τη στιγμή που κατάντησαν λιγότεροι των ηγεμονευόμενων;

Στεφανία Λυγερού

(Από έναν πολύ καλό φίλο/συναγωνιστή. Είναι πραγματική συζήτηση, διημείφθη ο ιντερνετικός αυτός διάλογος). ...

tsantiri.gr: Διαμαρτυρία πολιτών Σύνταγμα 21/05/11

Από την Κυριακή 15/5 μια μικρή ομάδα συμπολιτών μας προσπαθεί να διαμαρτυρηθεί στην πλατεία Συντάγματος. Αφού η αστυνομία τους συνέλαβε πολλές φορές, για να τους αφήνει πάντα μερικές ώρες μετά ελεύθερους, κατάφεραν και "κατοχύρωσαν" την ειρηνική τους διαμαρτυρία.
Δείτε τι μας είπαν:


==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ανταπόκριση από τη διαμαρτυρία των τριών στο Σύνταγμα

Έχω κάτι να πω....

Την πρώτη μέρα μας συλλάβανε ενώ κάναμε καθιστική διαμαρτυρία, στο πίσω πεζοδρόμιο, χωρίς συνθήματα. Στο τμήμα μάς έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Δεν μας επέτρεψαν το κάπνισμα.

(Την επομένη έστειλα γραπτώς ερώτηση στο τμήμα Συντάγματος, κατά πόσο είχαν το δικαίωμα να μας ψάξουν και βάσει ποιου νόμου, την απάντηση θα την....
έχουμε γραπτώς Παρασκευή).

Τη δεύτερη μέρα διαμαρτυρίας (μπρος στον τσολιά, κρατώντας πανό, φωνάζοντας συνθήματα) μας μάζεψαν στο πρώτο 5λεπτο. Στο τμήμα ΔΕΝ έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Δεν μας επέτρεψαν το κάπνισμα. Αφού μας «αποφυλάκισαν» ξαναπήγαμε στον τσολιά φωνάζοντας συνθήματα. Σε 2 λεπτά είχαν έρθει ζητάδες για να μας σταματήσουν.

Την τρίτη μέρα (μπρος στον τσολιά, κρατώντας πανό, φωνάζοντας συνθήματα) μας άφησαν 1 ολόκληρη ώρα να διαμαρτυρηθούμε, μας πήραν στις 7! Στο τμήμα ΔΕΝ έκαναν έλεγχο στις τσάντες και σωματικό. Μας κράτησαν 3 ώρες. Μας επέτρεψαν το κάπνισμα. Αφού μας «αποφυλάκισαν» ξαναπήγαμε στον τσολιά φωνάζοντας συνθήματα. Δεν ήρθε κανείς να μας σταματήσει. ...