Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Οι ίδιες χώρες μέλη της Ε.Ε. είναι και μέλη του ΔΝΤ - για ποια κόντρα μιλάνε; Τι θέλουν από την Ελλάδα; -


Με αγωνία παρακολουθούμε εις την χώρα μας τις ειδήσεις, τα σχόλια και τις ατέρμονες συζητήσεις που γίνονται εις τα διάφορα Κανάλια για την πορεία των διαπραγματεύσεων σχετικά για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης και την αποφυγή ενός Grexit, που για πολλούς σημαίνει το τέλος της Ελλάδος. Έχει επισημανθεί πολλές φορές ο ρόλος της Ιστορίας, αλλά και η σχέση του κάθε ανθρώπου με αυτήν, κυρίως εκείνων οι οποίοι εκλέγονται και αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση και τις μεγάλες ευθύνες για την πορεία της χώρας τους. Η σωστή πληροφόρηση, η αξιολόγηση και εκτίμηση κάθε πληροφορίας είναι το άλφα και το ωμέγα για την άσκηση της πολιτικής και την προάσπιση και διαφύλαξη των συμφερόντων ενός Λαού, μίας Πολιτείας.

Όποιος έχει επισκεφθεί την Γερμανία διαπιστώνει ότι η χώρα αυτή είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο που παρομοιάζεται με μία κυψέλη ακούραστων εργαζόμενων μελισσών. Ηταν και είναι το πεπρωμένο αυτής της χώρας να ευθύνεται για τους 2 Παγκοσμίους Πολέμους εξαιτίας της εργατικότητάς της και της δύναμης που αλλάζει την φύση του ανθρώπου και τον οδηγεί σε αλαζονεία και εκτροπές απέναντι των άλλων.
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και πάλιν η χώρα αυτή είχε τον ηγετικό ρόλο εις την τότε ΕΟΚ. Εκ του λόγου αυτού η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος επιδίωκε την ταχύτατη ένταξη της χώρας μας εις την ΕΟΚ απέστειλε εις την Γερμανία 6 Υπουργούς (Αντιπρόεδρος Γεώργιος Ράλλη, Άννα Συνοδινού, Γεώργιος Αστεριάδης, Ιωάννης Φικιώρης, Ζαχαρίας Κρατσάς) σε μία εξαήμερη επίσκεψη 23.02-28.02.1975, σκοπός της οποίας ήταν να πεισθεί η Γερμανία για την αναγκαιότητα της ένταξης μας εις την Ε.Ο.Κ. Οι ‘Ελληνες πολιτικοί, η επίσκεψή των οποίων αποκρύφτηκε από την δημοσιότητα, είχαν επαφές με σημαίνοντες πολιτικούς παράγοντες της Γερμανικής Κυβέρνησης, Υπουργούς, αλλά και Πρωθυπουργούς των Κρατιδίων, οι οποίοι αργότερα ανεδείχθησαν σε Καγκελάριους και Προέδρους της Γερμανίας, αλλά και με βαρόνους της γερμανικής Οικονομίας. Η Γαλλία ήδη τότε είχε απολέσει τον ρόλο της εντός της ΕΟΚ και εκ του λόγου αυτού τέλη του 1979 ο Γάλλος Πρόεδρος Ζισκάρ ντ’Εσταιν (Giscard dEstaing) παρέπεμψε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ταξιδεύσει εις την Βόννη και να ζητήσει την συγκατάθεση του Γερμανού Καγκελαρίου Χέλμουτ Σμίτ (Helmut Schmidt) για την πλήρη ένταξη της Ελλάδος εις την ΕΟΚ.

Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και όλοι βιώνουμε την σκληρότητα της γερμανικής πολιτικής, που όσο χειροτερεύουν τα πράγματα εντός της Ε.Ε. αλλά και παγκοσμίως, τόσο περισσότερο η Γερμανία δια της στάσης της κινδυνεύει να γίνει και πάλιν υπαίτια μία παγκόσμιας αποσταθεροποίησης και ανατροπής. Εξαιτίας του αδιεξόδου εις το οποίο ευρίσκεται η χώρα μας, οι Πολιτικοί μας και τα ΜΜΕ ευελπιστούν ότι η σωτηρία της Πατρίδας μας εναπόκειται τώρα εις την πιθανή νίκη των Σοσιαλδημοκρατών (SPD)με τον Μάρτιν Σούλτς και την ήττα της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε. Η αφέλεια και η εσωστρέφεια, αλλά και η ανιστορημένη συμπεριφορά των ...

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

Ο εαυτός μας ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδος -το μπέρδεμα του Πολιτισμού με την παγκόσμια πολιτική-

Αδιαμφισβήτητο είναι από όλους ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι ο μεγαλύτερος εις την Ιστορία της ανθρωπότητας, και ότι εκ του λόγου αυτού εμείς οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για την μοναδική προσφορά των προγόνων μας. Η υπερηφάνεια όμως δεν πρέπει να είναι έννοια κενού περιεχομένου, αλλά να έχει βαθιές ρίζες εις την ικανότητα και την δύναμη να παρακολουθεί, να ερμηνεύει και να εναρμονίζει τις σχέσεις της με τον περιβάλλοντα χώρο. Ο οποίος ήταν και είναι η συνύπαρξη με τους άλλους λαούς, ώστε και να προστατεύεται, αλλά και να συνεχίζει το δημιουργικό της έργο. Αυτοί ήσαν οι πρόγονοι μας, ένας Λαός προσφιλής αλλά και σεβαστός από όλους τους άλλους λαούς.
Μετά την Επανάσταση του 1821 παρατηρείται η παρερμήνευση της Ιστορίας μας και η λάθος πορεία της χώρας με τα ολέθρια λάθη μας. Δύο από αυτά και τα πρώτα είναι ότι δεν δίνουμε απάντηση εις τον ίδιο τον εαυτόν μας, την οποία οφείλουμε: γιατί άντεξε ο Λαός μας τα «400 χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς». Διότι εμείς οι Έλληνες ήμασταν πολύ δραστήριοι και ο Πυλώνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το δεύτερο μεγάλο λάθος είναι η δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, ο οποίος το 1828 ως άμισθος Κυβερνήτης της χώρας μας ήθελε να κτίσει τότε ένα σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, όμοιο της Ελβετίας του οποίου υπήρξε αρχιτέκτονας του, και να μας διδάξει, ότι παράλληλα με την υπερηφάνεια οφείλουμε ως Λαός να παρακολουθούμε τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο τραγικός όμως θάνατος του σήμαινε το τέλος της συνέχισης του έργου του υπό το πνεύμα του, τη ανικανότητά και ανεπάρκειά μας να κτίσουμε εδώ και 189 χρόνια ένα σύγχρονο Κράτος, αλλά και η ολέθρια πορεία της Πατρίδας μας, παρά όλες τις εθνικές εξάρσεις, αλλά και τα σκαμπανεβάσματα που ενδιάμεσα ακολούθησαν. ...

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Η καρέκλα που γκρέμισε την Ελλάδα

- η απώλεια της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού και το άλλοθι μας -
Καυχόμαστε όλοι μας ότι είμαστε δημοκράτες και ακούμε ευχαρίστως τον κ. Πρωθυπουργό να μας ομιλεί περί «εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη», ότι ανήκουμε εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, και ότι πρωταρχικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η έξοδος από τα Μνημόνια. Όμως αν θέλομε να είμαστε ρεαλιστές το όνειρο αυτό δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εφόσον δεν προηγηθεί κάτι βασικότερο. Η αλλαγή της νοοτροπίας και η κοινωνική εξίσωση με τους Ευρωπαίους, από τους οποίους απέχουμε παρασάγγες. Πολλά σχετικά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Όμως επειδή το μέγεθος του άρθρου δεν επιτρέπει μια εκτενή περιγραφή των διαφορών μας με τους Ευρωπαίους, θα περιορισθούμε σε μερικά απλά παραδείγματα.

Η οικονομική και η κοινωνική ανάπτυξη μίας χώρας στηρίζεται πρωτίστως εις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό ενός Λαού, έννοιες οι οποίες πηγάζουν από την ισονομία και ισοτιμία. Εις την Ελλάδα όμως οι αξίες αυτές ουδέποτε απέκτησαν βάθος, παρά τα υφιστάμενα και γνωστά ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτά, λένε μερικοί δήθεν «ειδήμονες», είναι συνέπειες της Τουρκοκρατίας. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ένα ψευδές «άλλοθι» που κατασκευάστηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και το οποίο πιπιλίζουμε ως καραμέλα μέχρις σήμερα. Για τον λόγο αυτόν επικρατούν εις την «σύγχρονη Ελλάδα» νοοτροπίες, συνήθειες και συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές.
O Γάλλος ή ο Γερμανός Πρόεδρος, οι Αρχηγοί Κρατών, οι Βασιλείς της Ολλανδίας ή των ...

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

ανύπαρκτοι ηγέτες και εθνική αποτυχία-

Λαθρομετανάστες και Casus belli 
- ανύπαρκτοι ηγέτες και εθνική αποτυχία-

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η Πατρίδα μας έχει χρεοκοπήσει. Αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων μας. Εδώ και 7 σχεδόν χρόνια παραληρούμε καθημερινώς για όλα αυτά που συμβαίνουν εις την χώρα μας, για όλα αυτά που πληρώνει ο Λαός μας. Η αριθμομανία κατατρέχει τώρα όλους τους Έλληνες, η οποία όμως, δυστυχώς, μας έχει διαχωρίσει σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας, οι οποίοι πιστοί και λάτρεις αυτού, αποφασίζουν αυθαίρετα δια αλλεπάλληλων Μνημονίων, βάρβαρων, τιμωρητικών νομοθετημάτων και ποινικών προαπαιτούμενων, πόσα οφείλει να πληρώνει η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, το επιλεχθέν εξιλαστήριο θύμα. Εξαντλημένο από τα πολλαπλά εξοντωτικά μέτρα των ατιμώρητων του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας, οι οποίοι ευθύνονται για την χρεοκοπία και την ταπείνωση της Πατρίδας μας. Και απελπισμένο από την ανέχεια, την ανείπωτη πτώχεια, τον ανηλεή βομβαρδισμό των φορολογικών μέτρων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, την απαξίωση και εκμηδένιση της αξίας των ακινήτων, την εκποίηση του εθνικού πλούτου και το ξεπούλημα της Ελλάδος, αλλά τώρα και την λαίλαπα των λαθρομεταναστών, με απλωμένα τα χέρια από την απελπισία, αναφωνεί καθημερινώς: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!
Όμως η αριθμομανία των Κυβερνώντων και του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας που εκπροσωπούν, αδιαφορεί για την απελπισία του εξιλαστήριου θύματος. Ενεργεί βάσει ενός δολοφονικού Σχεδίου εναντίον της Πατρίδας μας που εκπορεύεται από το έρεβος του νεοναζιστικού μεσαίωνα το οποίο το βροντοφωνάζει η ίδια η πραγματικότητα. Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός, ότι τα ανδρείκελα αποκρύπτουν την εθνοκτόνο συμπεριφορά τους, όπως οι δολοπλόκοι που...

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Ο Καραμανλής μπήκε εις την Ευρώπη, όχι η Ελλάδα! -η εθνική κρίση και η επιστροφή εις το 1980-

Η οδυνηρότατη κρίση χρέους που βιώνουμε από το 2009 με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις, οι οποίες καταλήγουν σε οδυνηρά Μνημόνια, αλλά και η αναμενόμενη αποτυχία της νυν Κυβέρνησης με τις «κόκκινες γραμμές» οφείλεται εις την ουσία και εις την αποτυχία των Ελλήνων να αντιληφθούμε την ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα της συμπεριφοράς μας απέναντι της Ευρώπης. Δεν είναι όμως εύκολη υπόθεση η παραδοχή της αλήθειας, αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας, ότι όσο περισσότερο συνεχίζονται οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις, τόσο περισσότερο δυσοίωνο διαγράφεται το μέλλον της χώρας μας, αλλά και τόσο περισσότερο αυξάνεται η απαισιοδοξία σε όλες τις πλευρές. Παράλληλα και τόσο περισσότερο δυσχεραίνεται η συνειδητοποίηση και κατανόηση των πραγματικών αιτίων και των συμπεριφορών όλων εκείνων των υπευθύνων που οδήγησαν την χώρα μας εις την καταστροφή.
Όμως η έννοια της καταστροφής συγχέεται με την έννοια της κρίσης. Η οποία εις την πραγματικότητα ξεκίνησε ήδη από το 1981, όπου επικράτησε μία καταναλωτική κουλτούρα σε πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, στηριζόμενη δυστυχώς και κυρίως σε καταχρήσεις κοινοτικών κονδυλίων, επιδοτήσεων και ξένων δανείων, δημιουργώντας έτσι μία σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Εκ του λόγου αυτού η ειλικρινής επικοινωνία εντός της ελληνικής κοινωνίας και εις την πολιτική είναι έννοιες απαραίτητες για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο π.χ. κοινωνική οντότητα.
Η έννοια της πολιτικής έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο από τότε που οι άνθρωποι την θέσπισαν ως τρόπο οργάνωσης και επίλυσης των διαφορών τους. Άρα υπό την έννοια αυτή δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ εκείνων που ψηφίζουν, δηλαδή των πολιτών, και εκείνων που εκλέγονται, δηλαδή των Πολιτικών. Διότι η ευθύνη για ότι συμβαίνει σε μία χώρα είναι κοινή για όλους. Ορθώς επιμένουμε για τον «Νόμο περί ευθύνης των Πολιτικών», αλλά ουδείς θα ήθελε π.χ. ένα «Νόμο περί ευθύνης των πολιτών για τις λάθος επιλογές»!
Εις τις προγραμματικές δηλώσεις ενώπιον της Βουλής της 8.Μαίου 2015 ο Πρωθυπουργός...

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Τα Μνημόνια του Πολιτικού Συστήματος

 - το τέλος του πάρτι και η επιστροφή εις την δεκαετία του 1980 -  
Απίστευτο και όμως αληθινό. Μία έρευνα του Δημητρίου Στεργίου η οποία δημοσιεύθηκε σε ηλεκτρονικό Βιβλίο αρχάς Οκτωβρίου 2012 και η οποία ετέθη υπόψη του έντιμου Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρου Ρακιντζή, αποδεικνύει με πραγματικά στοιχεία το ακόλουθο τρομακτικό: ότι κατά την περίοδο 1981-2011 κατασπαταλήθηκαν ως πλατανόφυλλα για κομματικές, πολιτικές, ρουσφετολογικές και συνδικαλιστικές  σκοπιμότητες εθνικοί, κοινοτικοί και δανειακοί πόροι ύψους 1.4 τρισεκατομμυρίων Ευρώ, δηλαδή ετησίως 46 δις Ευρώ !

Εάν αυτά τα χρήματα επενδύονταν εις την Ελληνική Οικονομία θα είχανε πολλαπλασιαστικό όφελος άνω των 15 τρισεκατομμυρίων Ευρώ, και η χώρα μας θα αναδεικνυόταν σε μία από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, με ένα τεράστιο ετήσιο ΑΕΠ, και ο Λαός μας εις τη  κατάταξη των πλουσιοτέρων του κόσμου.
Δυστυχώς όμως αντί της επένδυσης των τεραστίων αυτών πόρων για την ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας και τον εκσυγχρονισμό της χώρας μας, ξεκίνησε ένα τεράστιο πάρτι λεηλασίας δημοσίου χρήματος, που χρεοκόπησε την Πατρίδα μας και με χρέη άνω των 370 δις Ευρώ. Αυτό το πάρτι του αιώνα πληρώνει τώρα με την θανατηφόρα πολιτική λιτότητα και τα επαχθή Μνημόνια ο Ελληνικός Λαός.
Όμως όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία προαναφέρθηκαν, και η σημασία αυτών με τις παράπλευρες  τώρα τόσο οδυνηρές συνέπειες, δεν είναι εις θέση να τα γνωρίζει επακριβώς η πλειοψηφία των Ελλήνων. Εις ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα ο κάθε Λαός εμπιστεύεται με την ψήφο του αυτούς τους οποίους ψηφίζει. Κόμματα, κυβερνήσεις, ηγέτες, πολιτικούς, όλους του Θεσμούς και Όργανα του Κράτους. Εις όλους αυτούς ο κάθε πολίτης εμπιστεύεται τις τύχες του, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τον μέλλον του. Εμπιστεύεται ακόμη και τα συνθήματα πολιτικών αρχηγών και ηγετών, όπως π.χ. «Τσοβόλα δώστα όλα!», χωρίς όμως να είναι εις θέση να γνωρίζει, να ερμηνεύει την σημασία των συνθημάτων και τις ολέθριες συνέπειες αυτών. 
Εις την Δημοκρατία όμως η βαρύτητα της ψήφου στηρίζεται εις την ηθική της υπόσταση και μόνον και εις τις θεμιτές προσδοκίες, όνειρα και οράματα κάθε ανθρώπου. Κόμματα, πολιτικοί, ηγέτες, κυβερνήσεις και ως προέκταση αυτών Θεσμοί και Όργανα του Κράτους, εκ του λόγου αυτού και μόνον οφείλουν  να σέβονται την ύψιστη σημασία της βαρύτητας του ψήφου, ως μοναδικό εργαλείο και δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Είναι ύψιστο καθήκον και υποχρέωση τους να εργάζονται, να ενεργούν, να συμπεριφέρονται υπέρ όλων αυτών των πολιτών οι οποίοι τους εμπιστεύονται την ψήφο τους, να φροντίζουν υπέρ του συνόλου της κοινωνίας, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Πατρίδας,  την αξιοπρέπεια του Λαού και  του Έθνους. ...

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Αιματοκύλισμα εις την Παλαιστίνη -το «ολοκαύτωμα της συνείδησης της ανθρωπότητας» και ο αντισημιτισμός-

Η ανθρωπότητα βιώνει μία νέα περίοδο συρράξεων, απίστευτης φρίκης, εξόντωσης, αποτροπιασμού, παραλογισμού, αγωνίας και απαισιοδοξίας. Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, Ιράν, Συρία, Νιγηρία, Σουδάν, Σομαλία, Ουκρανία, Λιβύη κ.α. είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα εστιών παγκόσμιας αποσταθεροποίησης. Η σφοδρότατη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων της Γάζας φέρνει εις την μνήμη όλων τις φρικαλεότητες, τις συστηματικές διώξεις, τα πογκρόμ με την υποκίνηση του κράτους, και την ολοκληρωτική εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης από την Ναζιστική Γερμανία, ως το πλέον ακραίο ιστορικό παράδειγμα αντισημιτισμού.

Το 1879, ο Γερμανός δημοσιογράφος Wilhelm Marr  επινόησε τον όρο αντισημιτισμός, προκειμένου να δηλώσει το μίσος κατά των Εβραίων και  συμφωνεί ότι ο αντισημιτισμός δεν οφείλεται εις την θρησκευτική διαφοροποίηση, αλλά εις το μίσος το εμπνεόμενο από τον Ιουδαϊκό Νόμο για κάθε μη Εβραίο. Άρα οι Εβραίοι προκαλούν τον αντισημιτισμό. Εκεί όπου ο Marr δεν έχει δίκιο, είναι ότι ο Ιουδαϊσμός εμπνέει εις τους Εβραίους το μίσος κατά των άλλων. Εις την πραγματικότητα η θρησκεία είναι παράγωγος της φυλετικής ψυχής. Ο Ιουδαϊσμός πλάσθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση της εβραϊκής ψυχής.

Το ιδιαίτερο μίσος εναντίον των Εβραίων, ωστόσο, προηγήθηκε της σύγχρονης εποχής και της επινόησης του όρου αντισημιτισμός. Ο αντισημιτισμός απαντάται από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερα. Αντισημιτισμός χαρακτηρίζεται η οποιαδήποτε συστηματική αντίθεση προς ...

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Wladimir Putin: « η τίγρη της Ρωσίας» -η αβελτερία των ΗΠΑ και της Ε.Ε.-


Πολιτική είναι η τέχνη να σχεδιάζεις και να προγραμματίζεις με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα όλες τις απαραίτητες δράσεις, να αγωνίζεσαι για το καλό της κοινωνίας.
Πολιτική είναι η τέχνη να κυβερνάς και να αντιμετωπίζεις με τόλμη τα προβλήματα των πολιτών, να φροντίζεις για την ευνομία και ευμάρεια της κοινωνίας, αλλά παράλληλα να προστατεύεις αυτήν από ιδεολογήματα και ιδεοληψίες που διχάζουν την κοινωνία και καταστρέφουν την ενότητα και την οντότητα της Πολιτείας.
Ως γνωστόν, εις την αρχαιότητα δεν υπήρχαν ιδεολογίες, αλλά προσωπικότητες που κρίνονταν όμως απευθείας από τους πολίτες, δηλαδή την ίδια την κοινωνία.
Η εμφάνιση των ιδεολογιών καπιταλισμός, κομμουνισμός, φασισμός, ως πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης, είναι σύγχρονα εφευρήματα τα οποία, ως γνωστόν, διχάζουν τους ανθρώπους, τις κοινωνίες και προκαλούν άπειρα δεινά εις την ανθρωπότητα.
Ο καπιταλισμός προάγει την ανάπτυξη και τον πλούτο, που παράγει η εργασία του ανθρώπου. Όμως η άδικη κατανομή αυτού και η συγκέντρωση εις τα χέρια των ολίγων, οφειλόμενη εις την έλλειψη της ορθής σκέψης, της γνώσης, της ικανότητας, της πολιτικής αγωγής, του ήθους των επαγγελματιών πολιτικών, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως άλλοθι των ολέθριων λαθών αλλά και ως ασπίδα προστασίας των, θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια του καπιταλισμού. ...

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας


Από την εμφάνιση του ανθρώπου ως ύπαρξη η συνείδηση και η νοημοσύνη είναι τα μοναδικά  όπλα για την αντιμετώπιση κάθε κίνδυνου που απειλεί την υπόστασή του. Αν η συνείδηση και η νοημοσύνη χαθούν, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ίδια απουσιάζει από το σύμπαν. Αυτό είναι ένας τεράστιος ηθικός λόγος για να εργαστούμε σκληρά ώστε να αποφύγουμε μία υπαρξιακή απειλή από το να γίνει πραγματικότητα.  Σήμερα η αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τους διάφορους κινδύνους που προέρχονται από την άσκηση πολιτικής σημαίνει απώλεια του νοήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές.

Η χειραγώγηση της σκέψης μας και η επιβολή των λίγων αρρωστημένων μυαλών, με την διεστραμμένη «υπερνοημοσύνη» τους, εις την θέληση των πολλών που παράγουν τον πλούτο, μας καθιστά τελείως αδύναμους να αντιληφθούμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία. Η οικονομική κρίση δεν είναι αντιμετωπίσιμη όταν  οι ίδιες οι κοινωνίες αλλά και οι ηγεσίες των δεν συνειδητοποιούνε τις αιτίες που την έχουν προκαλέσει. Η άσκηση μίας αποτελεσματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης είναι το μοναδικό όπλο για να εξέλθει η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα από αυτό το αδιέξοδο που την συνθλίβει. ...