Ζητείται Ελπίς επί πιστώσει

Του Γιώργου Καισάριου

Τα νέα λοιπόν είναι ότι τα λεφτά σχεδόν τα έχουμε πάρει. Οι τελευταίες ειδήσεις αναφέρουν ότι θα απαιτηθεί υποχρεωτική συναίνεση, αλλά έχω την αίσθηση ότι ακόμα και χωρίς αυτή την περιβόητη συναίνεση εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, οι της Ευρώπης θα βρουν κάποια δικαιολογία να μας τα δώσουν.

Το πρόγραμμα αναφέρει ότι η κοινοπραξία της τρόικα μαζί πλέον με την εθελοντική συνεισφορά των καλών ευρωπαϊκών τραπεζικών ομίλων θα φτάσει τα περίπου 150 δισ. ευρώ.

Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουμε πει πως τα λεφτά θα τα πάρουμε ό,τι και να κάνουμε. Δεν έχει καμία σημασία αν η κυβέρνηση πετύχει ορισμένους στόχους ή όχι, διότι από τη στιγμή που οι της Ευρώπης δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα για αναδιάρθρωση, τότε θα πρέπει να πληρώσουν προκειμένου να μην γίνει. Και πράγματι αυτό ακριβώς κάνουν. ...

Μια ολοκληρωμένη πρόταση για το ελληνικό αδιέξοδο

Όπως έχω πει σε προηγούμενα posts, η λύση  του προβλήματος της Ελλάδος είναι κατά 50% το πότε θα γίνουμε ταμειακά βιώσιμοι και κατά 50% όλα τα υπόλοιπα.
Στα υπόλοιπα μπορεί κανείς να βάλει την αναδιάρθρωση του κράτους, τη δημοσιονομική προσαρμογή, πως θα γίνουμε ανταγωνιστικοί, την αναδιάρθρωση του πολιτικού μας συστήματος (με σκοπό αυτοί που εκλέγονται, να εκλέγονται με πιο αξιοκρατικές διαδικασίες) και τη ριζική αλλαγή του συνόλου του ελληνικού Συντάγματος.
Αν τα έβαζα στη σειρά, θα έλεγα πρώτα να διασφαλιστεί η φερεγγυότητα του τραπεζικού συστήματος, στη συνέχεια η αναδιάρθρωση του χρέους (κούρεμα κτλ) και μετά όλα τα άλλα ταυτόχρονα.
Σήμερα λοιπόν θα αναφερθώ σε αυτό που θα πρέπει να γίνει πρώτο από όλα, ακόμα και πριν ξεκινήσουν οι διαδικασίες για μια αναδιάρθρωση. Τούτο είναι να θωρακιστεί το τραπεζικό σύστημα.
Σημειώστε ότι έχω ήδη κάνει αναφορά σε αυτή η διαδικασία στα πιο κάτω άρθρα:

Ανάμεσα στους αγανακτισμένους

Ναι αγαπητέ αναγνώστη, είμαι και εγώ αγανακτισμένος. Και χωρίς να θέλω να διεκδικήσω κάποιο βραβείο αγανάκτησης, δηλώνω πιο αγανακτισμένους από όλους αυτούς στο Σύνταγμα. Επίσης έχω αγανακτήσει πολύ πιο πριν από όλους αυτούς που έγιναν ξαφνικά αγανακτισμένοι. Εγώ είμαι αγανακτισμένος εδώ και αρκετά χρόνια.
Έτσι λοιπόν την Κυριακή πήγα και εγώ στο Σύνταγμα για να συμπαρασταθώ, αλλά και να δηλώσω και εγώ, για πολλοστή φορά, αγανάκτηση.
Επικροτώ λοιπόν όλους αυτούς στο Σύνταγμα που είναι αγανακτισμένοι, άσχετα αν με πάρα πολλούς από αυτούς διαφωνώ. Η αγανάκτηση δεν έχει ιδεολογία και δεν θα κολλήσω σε λεπτομέρειες -πχ τους 300 που δεν κατάλαβα τι θέλουν ή τους άλλους σχετικά με το επαχθές χρέος κτλ.
Στο σύνολο, το λεγόμενο κίνημα με βρίσκει σύμφωνο, άσχετα αν δεν βγει τίποτα από αυτή την προσπάθεια. Προς το παρόν είναι ένα κίνημα που δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει και πώς να το διεκδικήσει. Αλλά προς το παρόν αυτό δεν έχει και τόση σημασία.
Το κίνημα των αγανακτισμένων είναι μια αυθόρμητη φωνή διαμαρτυρίας, χωρίς συγκεκριμένους στόχους.
Το κίνημα επιδιώκει να φύγουν και οι 300 από τη Βουλή και να έρθουν κάποιοι άλλοι.
Το πώς θα γίνει αυτό και ποιοι θα είναι οι άλλοι που θα έρθουν και τι πολιτική θα ακολουθήσουν είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Προς το παρόν ο στόχος είναι η πολιτική ανατροπή και τίποτα πάρα πέρα. ...

Για να υπάρξει συναίνεση, θα πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα

Όλοι αυτοί που θέλουν συναίνεση, αγνοούν ότι η συναίνεση δεν είναι απαραίτητη. Αγνοούν ότι εκ φύσεως, το κοινοβουλευτικό μας σύστημα δεν είναι συνενωτικό και αγνοούν ότι ουδέποτε εκπαιδευτήκαμε στο να συναινούμε.

Το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής βγάζει πλειοψηφικές κυβερνήσεις ακόμα και με οριακή διαφορά στις ψήφους.
Δεν χρειάζεται η πλειοψηφία.
Στην Ελλάδα αποφασίζει η μειοψηφία -ή όπως λέω η κλίκα.

Αποτέλεσμα είναι ότι δεν ξέρουμε να συναινούμε. Δεν το έχουμε ζήσει, δεν μας το έχουν διδάξει, δεν το έχουμε επιδιώξει και ουδέποτε έχουμε προσπαθήσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ελληνικού σύστημα διακυβέρνησης είναι το εξής:

Όλες οι κομματικές παρατάξεις είναι πάντα αντίθετες σε ό,τι λέει η κυβέρνηση;
Είναι δυνατόν όλες οι  ελληνικές κυβερνήσεις να μην έκαναν ποτέ καμιά σωστή πρόταση νόμου; Σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό μας σύστημα, είναι δυνατόν. Ό,τι και να λέει  η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση πάντα λέει το αντίθετο. Και ό,τι πρόταση και να υποστηρίζει η αντιπολίτευση, η κυβέρνηση επίσης λέει το αντίθετο.

Το δε παράδοξο της υπόθεσης είναι το εξής:

Η συναίνεση της κλίκας

Η Ελλάδα είναι χωρισμένη σε κλίκες αγαπητέ αναγνώστη. Έχουμε την κλίκα των κομμάτων, των πολιτικών, των φαρμακοποιών, της ΓΕΝΟΠ, των πανεπιστημιακών και πάει λέγοντας.
Όπως η Ιρλανδία και η Σκωτία είναι χωρισμένες σε φατρίες, έτσι η Ελλάδα είναι χωρισμένη σε κλίκες.
Αυτές οι κλίκες νιώθουν τώρα ότι απειλούνται.
Βλέπουν ότι τελειώνει η περίοδος της ρεμούλας (της μεταπολίτευσης) και ανησυχούν.
Ανησυχούν τόσο πολύ, που είναι ίσως η πρώτη φόρα που σκέπτονται πραγματικά να συνεργαστούν και να συναινέσουν.
Διότι αν δεν συναινέσουν από δω και στο εξής, ίσως βγουν όλοι χαμένοι και δεν θα έχει μάσα για κανέναν. Όπως αντιλαμβάνεστε, όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Οι περιστάσεις απαιτούν λεπτούς χειρισμούς.
Μέχρι πρόσφατα, ό,τι και να έλεγε η τρόικα, η ΕΕ και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (εδώ και 50 χρόνια), κανείς δεν έδινε σημασία.
Οι απειλές αυτές δεν μπόρεσαν να πείσουν την κλίκα ότι χρειαζόμαστε αλλαγές.
Και ως συνήθως, μόνο όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι (και ακόμα πάρα πέρα) διανοείται η κλίκα να πάρει αποφάσεις για αλλαγές. ...

Ο Strauss Kahn αντιμέτωπος με την ισονομία

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Ανεξάρτητα από το αν ο Dominique Strauss Kahn είναι ένοχος ή όχι, αυτό που έχει σημασία στην υπόθεση αυτή είναι ο τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών στην Αμερική σε σχέση με την Ευρώπη και την Ελλάδα.
Στην Ελλάδα, ακούμε κατά καιρούς ότι κάποιο πρόσωπο υψηλής δημοσιότητας ή κάποιος γόνος πλούσιας οικογένειας έκανε αυτό ή εκείνο, αλλά ουδέποτε ξέρουμε ποιος είναι αυτός (ή αυτή) και ουδέποτε μαθαίνουμε πως κατάληξε η υπόθεση. Στο όνομα του φρούτου που ονομάζεται “προσωπικά δεδομένα”, κυριαρχεί σκότος γύρω από τις υποθέσεις διάσημων (και όχι μόνο) προσώπων.
Μάλιστα, ο μέσος πολίτης έχει αποδεχτεί αυτό το καθεστώς και όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται, αλλά παίρνει σαν δεδομένο (άσχετα αν δεν αληθεύει) ότι οι πολιτικοί, οι ηθοποιοί, οι επιχειρηματίες και λοιπά διάσημα πρόσωπα, είτε θα ευνοηθούν από την πολιτεία, είτε από τις διασυνδέσεις τους, ή θα την βγάλουν καθαρή πληρώνοντας το ανάλογο “μπαξίσι”.
Στο ερώτημα του κατά πόσο έχουμε ισονομία και αξιοκρατία στην Ελλάδα (ας αφήσουμε την Ευρώπη έξω) δυστυχώς είμαστε μετεξεταστέοι.
Αυτό μεταξύ άλλων είναι και ο κυριότερος λόγος που δεν προσελκύουμε επενδύσεις. Η διαφθορά σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας μας όχι μόνο εμποδίζει την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, αλλά είναι και ο κυριότερος λόγος που δεν επενδύουν οι ίδιοι οι Έλληνες. ...

Να ενεχυριάσουν τις βίλες τους και όχι την Ακρόπολη

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Η κρίση της Βενεζουέλας διήρκησε από τον Δεκέμβριο του 1902 έως τον Φεβρουάριο του 1903.
Η κρίση πυροδοτήθηκε από την άρνηση του προέδρου της Βενεζουέλας Cipriano Castro να πληρώσει αποζημιώσεις σε Ευρωπαίους πολίτες για τη ζημιά που υπέστησαν λόγω του εμφυλίου στη χώρα αυτή.
Παρ΄ όλο που υπήρχε σε ισχύ το Αμερικανικό δόγμα Monroe, αυτό κυρίως αποσκοπούσε στο να μην μπορούν οι Ευρωπαίοι να κάνουν κατάληψη σε μια χώρα και όχι να αποτρέψει μια απλή επέμβαση. Όταν οι Αμερικανοί πήραν εγγυήσεις ότι δεν θα έκαναν κατάληψη της Βενεζουέλας, οι Ευρωπαίοι (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία) πήραν το πράσινο φως να προχωρήσουν με τον ναυτικό αποκλεισμό της Βενεζουέλας.
Αν και ο αποκλεισμός διήρκησε μόνο 2 μήνες περίπου, ένα χρόνο αργότερα η Βενεζουέλα συνθηκολόγησε και το 30% των εσόδων από τους τελωνειακούς φόρους στα λιμάνια της χώρας πήγαν προς ικανοποίηση των αξιώσεων των Ευρωπαίων.
Έως το τέλος του 1922, οι πληρωμές πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας ήταν ελάχιστες, ως αποτέλεσμα οι Γάλλοι και οι Βέλγοι αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη του Ruhr, με σκοπό να αναγκάσουν τη Γερμανία να πληρώσει.
Οι Άγγλοι ήταν αντίθετοι σε αυτή την κίνηση, αλλά οι Γάλλοι επέμεναν  και τελικά η Γαλλία έκανε κατάληψη της περιοχής του Ruhr στις 11 Ιανουαρίου του 1923.
Επειδή λεφτά δεν υπήρχαν, αλλά και διότι το γερμανικό νόμισμα έχανε συνεχώς αξία, η πληρωμή ήταν σε είδος, κυρίως ξυλεία και λιγνίτη.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάληψης ήταν μια σθεναρή αντίσταση από τον πληθυσμό και υπήρχαν αρκετά επεισόδια σαμποτάζ. ...

Spiegel: Έξοδο από το ευρώ εξετάζει η Ελλάδα

Το επίκαιρο θέμα του Σαββατοκύριακου βέβαια δεν είναι άλλο από αυτό:

http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,761201,00.html

 The debt crisis in Greece has taken on a dramatic new twist. Sources with information about the government’s actions have informed SPIEGEL ONLINE that Athens is considering withdrawing from the euro zone. The common currency area’s finance ministers and representatives of the European Commission are holding a secret crisis meeting in Luxembourg on Friday night.

Greece’s economic problems are massive, with protests against the government being held almost daily. Now Prime Minister George Papandreou apparently feels he has no other option: SPIEGEL ONLINE has obtained information from German government sources knowledgeable of the situation in Athens indicating that Papandreou’s government is considering abandoning the euro and reintroducing its own currency.
Alarmed by the attempt, the European Commission has called together a crisis meeting in Luxembourg on Friday night. In addition to Greece’s possible exit from the currency union, a speedy restructuring of the country’s debt also features on the agenda. One year after the Greek crisis broke out, the development represents a potentially existential turning point for the European monetary union—regardless which variant is ultimately decided upon for dealing with Greece’s massive troubles.
Given the tense situation, the meeting in Luxembourg has been declared highly confidential, with only the euro-zone finance ministers and senior staff members permitted to attend. Finance Minister Wolfgang Schäuble of Chancellor Angela Merkel’s conservative Christian Democratic Union (CDU) and Jörg Asmussen, an influential state secretary in the Finance Ministry, are attending on Germany’s behalf.

Αν και αυτή η συνάντηση έχει διαψευστεί από τους πάντες, εντούτοις δεν αμφιβάλω ότι κάτι παραπλήσιο συμβαίνει. Δεν νομίζω το Spiegel να έβγαζε μια τέτοια ιστορία αν δεν ήξερε κάτι ουσιαστικό η, αν δεν ειχε καθοδήγηση από ανώτατα Γερμανικά κυβερνητικά κλιμάκια προς αυτή την κατεύθυνση. ...

Αποκαλυπτική συζήτηση με την Τρόικα...

Η τρόικα όπως θα έχετε ακούσει ήρθε στην Ελλάδα για να ξεσκονίσει τα βιβλία. 

Έτυχε και ήμουν παρών στις συζητήσεις με τους Έλληνες γραφειοκράτες. 

Σήμερα λοιπόν σας έχω ένα αποκλειστικό.

Πιο κάτω είναι ένα μικρό απόσπασμα από τη συζήτηση των Ελλήνων γραφειοκρατών με τους τροικανούς...

- Τρόικα: Καλημέρα, ήρθαμε να κάνουμε τον τακτικό έλεγχο για να δούμε πως πάει η αναδιάρθρωση του κράτους.
- Γραφειοκράτες: Καλημέρα. Από που θέλετε να αρχίσουμε;
- Τρόικα: Ας δούμε πρώτα αν πετύχατε τους στόχους των εσόδων.
- Γραφειοκράτες: Ξέρετε, υστερούμε λίγο σε αυτό τον τομέα. Όχι πολύ, μονο κατά μερικά δισ. ευρώ.
- Τρόικα: Ναι άλλα αυτά τα μερικά δισ. αλλάζουν όλο το σχεδιασμό. Πρέπει να προσπαθήσετε περισσότερο. Ο στόχος για το φετινό έλλειμμα είναι περίπου 17 δισ. Η υστέρηση θα είναι 3 δισ. τουλάχιστον. Τι θα κάνετε για αυτό;
- Γραφειοκράτες: Οι εκτιμήσεις του υπουργείου οικονομικών είναι ότι θα τα καταφέρουμε μέχρι το τέλος του χρόνου.
- Τρόικα: Ναι αλλά αυτό λεγάτε και πέρσι και πάλι δεν τα καταφέρατε.
- Γραφειοκράτες: Ναι αλλά φέτος θα τα καταφέρουμε.
- Τρόικα: Με τις ΔΕΚΟ δεν βλέπουμε να έχετε κάνει τίποτα. Δεν είπαμε ότι πρέπει να μειωθούν εκεί οι δαπάνες;
- Γραφειοκράτες: Αυτές οι δαπάνες είναι ανελαστικές.
- Τρόικα: Τι σημαίνει αυτό;
- Γραφειοκράτες: Σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τις μειώσουμε. Πρέπει να καταργήσουμε ολόκληρους οργανισμούς και υπηρεσίες του δημοσίου. ...

Η ανεπάρκεια του κράτους και των θεσμών είναι η πηγή της ανομίας

Ας γυρίσουμε πάλι στο θέμα της Κερατέας. Να διευκρινίσω ότι δεν εξετάζω ποιος έχει δίκιο ή άδικο.
Γνωρίζοντας όμως το πώς σκέφτεται και πως νομοθετεί η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση, οι πιθανότητες είναι οι κάτοικοι της Κερατέας να έχουν δίκιο και το κράτος άδικο.
Αλλά δεν με ενδιαφέρει αν οι της Κερατέας έχουν το δίκιο με το μέρους τους ή όχι. Αυτό που εγώ παρατηρώ μέσα  από όλη αυτή τη διαδικασία είναι το πόσο άχρηστο είναι το κράτος.
Εξηγούμεθα:
Όταν η κρατική μηχανή δεν μπορεί να επιβληθεί σε έναν δήμο ή σε μια ομάδα ανθρώπων για τον όποιο λόγο, τότε αυτό μας δείχνει το πόσο αδύναμο είναι (το κράτος). Όταν δηλαδή οι θεσμοί είναι τέτοιοι που δεν μπορεί το κράτος να επιβληθεί εντός της επικράτειας του κράτους, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Διότι αν δεν μπορεί το κράτος να επιβληθεί στην Κερατέα, πώς να επιβληθεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα; Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για ευρύτερες αλλαγές και αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής, αν το κράτος και οι θεσμοί αυτού δεν μπορούν να διευθετήσουν ένα απλό θέμα σαν την Κερατέα;
Και αν είναι έτσι τα πράγματα, τι νόημα έχει να συζητάμε για γενικότερες αλλαγές;
Μήπως θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο παίρνονται οι αποφάσεις;
Μήπως θα πρέπει πρώτα να αναδιαρθρώσουμε τους θεσμούς αυτού του κράτους και μετά να μιλήσουμε για ένα reboot όσον αφορά τα υπόλοιπα;
Κάτι άλλο που δείχνει το πόσο ανεπαρκές είναι το σημερινό πολιτικό σύστημα, είναι η σύγκριση που γίνεται κατά καιρούς με την περίοδο της Χούντας. ...

Προσεχώς κατάρρευση εσόδων

 Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,

Η αρχή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας μάς γνωστοποίησε ότι η ύφεση του τετάρτου τριμήνου ήταν 6,6% και σε ετήσια βάση η ύφεση τερμάτισε με 4,5% για το 2010. Για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό σημαίνει ότι η ύφεση έχει αποκτήσει ορμή και momentum και δεν μειώνεται, αλλά επιδεινώνεται.
Η κυβέρνηση, νομίζοντας ότι μέσα σε αυτό το κλίμα θα δει αύξηση εσόδων, προσανατολίζεται προς την κατάργηση πολλών φοροαπαλλαγών, που, υποτίθεται κοστίζει στον προϋπολογισμό περίπου 7 δισ. ετησίως.
Επίσης, προκειμένου να συμμορφωθεί με τις ανάγκες του προϋπολογισμού του 2011-2015, το υπουργείο οικονομικών σκοπεύει να αυξήσει την φορολογία κατά 5-10 δισ.  Συνολικά τα έσοδα τα οποία απαιτούνται είναι περίπου 29 δισ. Η μείωση της μισθοδοσίας εκτιμάται 5 δισ., κυρίως από την περικοπή επιδομάτων. Αυτές οι αλλαγές θα είναι μόνιμες και όχι έκτακτες.
Δεν φτάνει όμως αυτό αγαπητέ αναγνώστη, ακούσαμε την περασμένη εβδομάδα ότι το ΣΔΟΕ μελετά την επιβολή προστίμων ύψους 7 δισ. ευρώ, για να ενισχυθούν τα κρατικά έσοδα!!! Αυτή είναι η απάντηση του υπουργείου οικονομικών στη μαύρη τρύπα του 1 δισ. του πρώτου διμήνου! Η λογική της απόφασης αυτής είναι η εξής: Ακόμα και στα δικαστήρια να προσφύγουν οι θιγόμενοι, θα ...

Η προπαγάνδα σχετικά με τις εμπράγματες εγγυήσεις του δανείου των 110 δις

 Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,

Είχα υπόψη από καιρό να γράψω ένα τέτοιο άρθρο, αλλά ευτυχώς που με πρόλαβε ο αναγνώστης Voskoulini και με γλίτωσε από τον κόπο.
Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα και να μην έχετε καμία αμφιβολία. Δεν είμαστε πια στο 1913 όπου έστειλαν οι Ευρωπαίοι το ναυτικό τους να εισπράξουν τα χρωστούμενα.
Venezuela Crisis of 1902–1903 http://urlm.in/hhjz

(προπαγάνδα) Τα 110δις του μνημονίου διασφαλίζονται από εμπράγματες εγγυήσεις. Με λίγα λόγια εάν δεν τα πληρώσουμε θα αρχίσουν τις κατασχέσεις.
Πράγματι ο νόμος τον οποίο ονομάζουμε μνημόνιο (νόμος 3845/2010, όποιος έχει όρεξη εδώ http://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Anazitisi-Nomothetikou-Ergou?law_id=bcf0f265-06e2-4d43-a1ce-06ce96d27fb1) ορίζει (άρθρο 14 παράγραφος 5): “ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών του, στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος” . ...

Άντε να χρεοκοπήσουμε να σωθούμε

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,  

Στην Ελλάδα δυστυχώς συνηθίζουμε να υπερβάλουμε και ακόμα χειρότερο, έχουμε μπλέξει τις ορολογίες. Για κακή μας τύχη και παρά την πλουσιότητα της γλώσσας μας, πολλές φόρες δεν υπάρχει αντίστοιχη μετάφραση από την αγγλοσαξονική, ειδικά για οικονομικούς όρους.
Για παράδειγμα, επακριβής μετάφραση στο τι σημαίνει speculation δεν υπάρχει. Αποτέλεσμα είναι ότι χρησιμοποιούμε τον λανθασμένο ορό “κερδοσκόπος”. Ο όρος κερδοσκόπος είναι εξ ορισμού λάθος, διότι άπαντες έχουν σκοπό το κέρδος. Δεν υπάρχει στην αγγλοσαξονική ο όρος κερδοσκόπος όπως τον χρησιμοποιούμε εμείς.
Αποτέλεσμα είναι ότι πολλές φορές μπλέκουμε τους όρους και τις έννοιες και δυστυχώς μπερδεύουμε τους εαυτούς μας. Για παράδειγμα, όλοι κάνουν λόγο για μια ελληνική πτώχευση, αλλά λίγοι κατανοούν τι μπορεί να σημαίνει. Όλοι φοβούνται την πτώχευση, αλλά δεν ξέρουν το γιατί και γενικά, όποιον πολιτικό και να ακούσεις, μάλλον θα ακούσεις τα λάθος πράγματα.
Σε αντίθεση με το τι συμβαίνει επιχειρηματικά, όταν ένα κράτος δηλώνει αδυναμία πληρωμών, δεν έρχεται ο σερίφης να σου κάνει κατάσχεση ή να σε βγάλει από το σπίτι σου, διότι η δικαστική απόφαση λέει ότι το σπίτι σου πλέον ανήκει στην τράπεζα. Δεν γίνονται αυτά σε επίπεδο κρατών. ...

Γιατί αύξηση των φόρων σημαίνει... μείωση των εσόδων

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Τον Οκτώβριο του 2008 ο Γ. Αλογοσκούφης παρουσίασε ένα προσχέδιο για τον προϋπολογισμό όπου, το δημοσιονομικό έλλειμμα θα διαμορφωνόταν στο 1,8% του ΑΕΠ και ο ρυθμός ανάπτυξης στο 3,4%. Στον προϋπολογισμό ενσωματώνονται και νέα φορολογικά μέτρα ύψους τουλάχιστον 7,4 δισεκατομμυρίων Ευρώ, όπου μεταξύ άλλων, αφορούσαν την περαίωση εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, την αύξηση των τελών κυκλοφορίας κατά 20% και την αύξηση της προκαταβολής φόρου για τις επιχειρήσεις. Το 2009 είδαμε τα αποτελέσματα αυτού του προϋπολογισμού … μια κατακόρυφη πτώση στα έσοδα.
Γιατί άραγε από τη στιγμή που είχαμε νέους φόρους είχαμε και πτώση στα έσοδα; Η απάντηση είναι για τους ιδίους λόγους που θα έχουμε και νέα πτώση στα έσοδα το 2010.
Στις αρχές του 1970 ο Arthur Laffer έκανε δημοφιλή μια παλιότερη θεωρία που μας δείχνει τα δημόσια έσοδα σε σχέση με την φορολογική κλίμακα. Η θεωρία αυτή σήμερα έχει το όνομα Laffer curve.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία (που είναι εδραιωμένη ανάμεσα στους οικονομολόγους), το κράτος μπορεί να έχει αύξηση εσόδων καθώς αυξάνει τη φορολογική κλίμακα, αλλά υπάρχει ένα σημείο “T”  από όπου εκεί και μετά τα έσοδα θα μειώνονται ανεξάρτητα από την αύξηση στους φορολογικούς συντελεστές. ...

Η αιτία της ανεπάρκειας του συστήματος

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,

Το ερώτημα δεν είναι αν έχουμε πτωχεύσει.
Αυτό είναι δεδομένο.
Η στάση πληρωμών στο εσωτερικό, η αδυναμία να εξυπηρετήσουμε τους πιστωτές μας (αν δεν υπήρχε η τρόικα) και το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν ενεχυριάσει τη μπάνκα είναι ενδείξεις πτώχευσης.
Αφήστε τους πολιτικούς να λένε ότι θέλουν. Είμαστε διασωληνωμένοι και με τεχνική υποστήριξη και οι γιατροί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση μας.

Τα περί του ότι,  δεν θα αφήσει ο κ. πρωθυπουργός τη χώρα να πτωχεύσει, είναι λόγια ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση.

Ποιος φταίει άραγε για αυτή την κατάντια;
Η απάντηση είναι πολλοί και διάφοροι, αλλά στο επίκεντρο είναι η ανεπάρκεια του οργανογράμματος του πολιτικού μας συστήματος.
Όταν η ανεπάρκεια είναι τέτοιου μεγάλου βαθμού, ορθώς πάει ο νους μας στο δόλο. ...

Αν πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στο χρέος, υπάρχει πρόβλημα

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Ο κ. Γιώργος Βάμβουκας (καθηγητής του οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών), σε μια συνέντευξή του στο κανάλι 9,  είπε ότι οι τράπεζες είχαν 270 δισ. σε καταθέσεις και σήμερα έχουν 230 δισ. Παράλληλα, το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος των τραπεζών μας λέει ότι είναι 210 δισ. Από αυτά, τα 110 δισ. τα χρωστούν οι τράπεζες και άλλα 100 δισ. χρωστά η ΤτΕ. Που θα βρουν πόρους, ερωτάται ο κ. Βάμβουκας, οι εγχώριες τράπεζες να επιστρέψουν αυτά τα λεφτά, όταν οι αποταμιεύσεις στη χώρα μας μειώνονται; Απάντηση: Δεν θα βρεθούν (λέω εγώ).
Πριν μερικές μέρες 200 Γερμανοί οικονομολόγοι υπέγραψαν κοινή διακήρυξη προς την Μέρκελ κατά των προτάσεων που συζητιούνται στο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, που αναμένονται να παρουσιαστούν στις 25 Μαρτίου. Κάνουν έκκληση στην Μέρκελ υπέρ προτάσεων που θα επιτρέψουν σε χώρες που έχουν πρόβλημα χρέους να κηρύξουν πτώχευση και να αναλάβουν οι ομολογιούχοι τον λογαριασμό, αντί των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Η αναδιάρθρωση, λένε οι οικονομολόγοι, είναι ένας τρόπος για να μειωθεί το χρέος των προβληματικών χωρών και να αρχίσουν πάλι από την αρχή. Αν υιοθετηθούν οι σημερινές προτάσεις (λένε οι οικονομολόγοι), αυτό θα συνεπάγεται ότι χώρες της Ε.Ε. θα αναλάβουν να εγγυηθούν για το χρέος των προβληματικών χωρών, κάτι που μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει επικίνδυνες επιπτώσεις. ...

Γ Καισάριος, Π Γεννηματάς για το χρέος

 

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Η τελευταία φάση της συζήτησης στην διάλεξη με θέμα, η ιστορία των κεντρικών τραπεζών και η σημασία τους σε αυτή την κρίση
Ειδικός καλεσμένος ο κύριος Παναγιώτης Γεννηματάς
Η διάλεξη και συζήτηση πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011.

Όλη η διάλεξη είναι εδώ

http://www.market-talk.net/index.php/id/9922

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Σχετικά με τα παραμύθια περί χαμηλής φορολογίας

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,  

Ένα μεγάλο θέμα των ημερών στην Ελλάδα είναι το κατά πόσο πληρώνουμε ή όχι φόρους. Σε γενικές γραμμές, οι πολιτικοί αυτής της χώρας έχουν πείσει τους πάντες ότι όλοι οι Έλληνες είναι φοροφυγάδες και δεν πληρώνουν φόρους και θα πρέπει η φορολογική επιβάρυνση να αυξηθεί.
Με το συμπάθιο, αλλά αν κοιτάξουμε την συνολική φορολογική επιβάρυνση της Ελλάδος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (Total Tax Burdon), η φορολογία στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο μικρή.
Πριν όμως αναλύσουμε ορισμένα νούμερα, σύμφωνα με το τελευταίο report του ΟΟΣΑ, η συνολική φορολογική  επιβάρυνση στα κράτη - μέλη του οργανισμού ήταν πτωτική για το 2008 και το 2009. Μάλιστα σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το 2009 η συνολική φορολογική επιβάρυνση έπεσε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990. Επιπλέον, μόνο 3 χώρες κατάφεραν να έχουν αύξηση των φόρων σε απόλυτους αριθμούς το 2009, η Τουρκία, η Ελβετία και το Λουξεμβούργο... όλοι οι άλλοι είχαν μείωση. Σαν πρώτη παρατήρηση λοιπόν βλέπουμε ότι η κρίση του 2008 έχει επηρεάσει τα φορολογικά έσοδα από 1-3% ως ποσοστό του ΑΕΠ σε πολλές χώρες.
Πολλοί επικαλούνται την φορολογική επιβάρυνση των σκανδιναβικών χωρών, λέγοντας ότι αν και στην Ελλάδα το κράτος είχε φορολογικά έσοδα το 50% του ΑΕΠ, τότε όλα θα ήταν μια χαρά.
Όχι δεν θα ήταν μια χαρά. Θα ήταν μια χαρά μόνο για το σύστημα και για αυτούς που ζουν εις βάρος των υπολοίπων. Θα ήταν μια χαρά για αυτούς που παίρνουν τις μεγάλες συντάξεις, θα ήταν καλά για το σύνολο του δημοσίου τομέα, θα ήταν καλά για τα κόμματα (θα μπορούσαν να ξοδεύουν τα τριπλάσια από ό,τι σπαταλούν σήμερα), θα ήταν καλά για το βαθύ κράτος (δεν θα έπρεπε να γίνει καμία προσαρμογή) και θα ήταν μια χαρά για τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. ...

Γιώργος Καισάριος: Oι Γερμανοί δουλεύουν για μας

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος,

Και όμως, τα παρακάτω λόγια κρίνονται αρνητικά από τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης!!
Τι είναι αυτό που δεν κατανοούν δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω!!

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=243455
Ως «δυσβάσταχτο» χαρακτηρίζει το ελληνικό χρέος ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανιών Βιομηχανιών (ΒDI) Χανς-Πέτερ Κάιτελ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt και προτείνει αναδιάρθρωση του χρέους για να «απελευθερωθεί» η χώρα από το χρέος και να υπάρξει ομαλότητα στην αγορά. ...

Ζήτω τα lobby

Γράφει ο Γιώργος Καισάριος, 

Στη συνέχεια του άρθρου “Επιτέλους λίγη δημοκρατία”, σήμερα θα ήθελα να ρίξω λίγο φως σε ορισμένους δημοκρατικούς θεσμούς που υπάρχουν στην Αμερική. Δυστυχώς αναγκάζομαι και παίρνω παράδειγμα από αυτή τη χώρα διότι αφενός πιστεύω ότι οι θεσμοί εκεί είναι σωστοί, αφετέρου υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση στη χώρα μας στο πως λειτουργεί εκεί το σύστημα και τι σημαίνουν ορισμένοι θεσμοί όπως αυτό ονομάζουμε  λόμπι (lobbying).
Για κάποιο παράξενο λόγο, οι νεοέλληνες χωρίς να ξέρουν περί τίνος πρόκειται και χωρίς να έχουν μελετήσει και να αναλύσουν το σύστημα στην Αμερική, θεωρούν ότι η Αμερική (μεταξύ άλλων) είναι άκρως διεφθαρμένη διότι υπάρχουν οργανωμένες ομάδες που ονομάζουμε lobby και που υποτίθεται ότι αυτά τα lobby κάνουν κουμάντο.
Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική. Τι ακριβώς είναι lobbying λοιπόν;
Lobbying είναι :